การให้อภัย (อโหสิกรรม) แก่คุ่กรรม คู่เวร ของเรา

แจ๊กส์ ! !
มีเสียงอย่างหนึ่งดังขึ้น ในขณะที่ผมปิดหน้าต่าง ในคืนวันหนึ่ง
ด้วยความสงสัย จึงเปิดบานหน้าต่างออกตามเดิม

ก็เห็นจิ้งจกตัวเขื่องถูกบานหน้าต่างหนีบ จนเกือบแบน น่าจะตายแล้ว แต่หางยังสั่นดิก ๆ อยู่

ผมรู้สึกไม่สบายใจเลย ที่ต้องฆ่าจิ้งจกโดยไม่เจตนาเช่นนี้

เพราะตั้งแต่เริ่มศึกษาและปฏิบัติธรรมมา ผมก็เลิกการเบียดเบียนสัตว์อย่างสิ้นเชิง

วันรุ่งขึ้น จึงไปกราบพระอาจารย์ที่ผมเคารพ เล่าเหตุการณ์ให้ท่านทราบ

ท่านจึงสอนว่า

สิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเรานั้น มีหลายสาเหตุด้วยกัน

แต่มีสาเหตุที่สำคัญอย่างหนึ่ง ที่มักมาประกอบกับเหตุการณ์นั้น ๆ นั่นก็คือ

วิบากกรรม

คนเรานั้น ย่อมมี คู่กรรม คู่เวร กันมา ถ้าเราไปเบียดเบียนเขาก่อน และเขาจองเวร ก็จะเป็นดังที่มักพูดกันว่า "เจ้ากรรมนายเวร" ของเรา

แต่ตรงกันข้าม ถ้าเขาเป็นฝ่ายเบียดเบียนเราก่อน เราก็จะเป็น "เจ้ากรรมนายเวร" ของเขา

ดังนั้น จิ้งจกผู้เคราะห์ร้ายตัวนั้น อาจจะเคยเบียดเบียนเราไว้ก่อนในอดีต
ปัจจุบัน จึงต้องมาถูกเรากระทำกลับคืนบ้าง

เพราะฉะนั้น จึงควรตั้งจิตอธิษฐานหลังจากทำบุญ หรือหลังสวดมนต์ภาวนา เพื่อให้จิตมีพลังมากยิ้งขึ้น

โดยตั้งจิตอธิษฐานว่า

หากในอดีตมีสัตว์ใด ที่เคยเบียดเบียนข้าพเจ้าไว้ และปัจจุบันถึงวาระแห่งวิบากกรรม ที่จะต้องมาชดใช้ คือมาให้ข้าพเจ้าเบียดเบียนกลับคืนบ้าง

ข้าพเจ้าขอประกาศให้ทราบว่า

ข้าพเจ้าไม่มีความปรารถนาที่จะให้เป็นเช่นนั้นเลย

ข้าพเจ้าขอให้อภัยแก่ทุกท่านโดยประการทั้งปวง

ไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้องมาให้ข้าพเจ้าเบียดเบียนกลับคืนอีก

ขอให้ท่านทั้งหลาย จงอยู่เป็นสุข เป็นสุข และพ้นทุกข์ได้โดยเร็วเถิด.

และท่านยังแนะนำต่ออีกว่า

เราควรตั้งใจให้มั่นว่า ตั้งแต่นี้ต่อไป เราจะไม่คิดอาฆาตพยาบาทจองเวรใคร ๆ อีกเลย

แต่จะเจริญ พรหมวิหาร ๔ เป็นธรรมะคู่ชีวิตของเราตลอดไป

สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ.

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง

จงเป็นผู้ไม่มีเวรต่อกันเถิด

จงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนกันเถิด

จงเป็นผู้ไม่มีความทุกข์กายทุกข์ใจเถิด

จงมีความสุขกายสุขใจ

รักษาตน ให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งปวงเถิด.

การให้ ที่ไม่ต้องลงทุน และยิ่งให้ ยิ่งมีความสุข นั่นก็คือ

การให้อภัย

 

ขออนุโมทนาบุญสำหรับความรู้ดีดีที่นำมาบอกกล่าวกันด้วยนะครับ สาธุ..._/l\_

 

การให้อภัยเป็นความรู้สึกที่มีความสุขมากครับขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกันครับอนุโมทนา

 

ขอขอบคุณมากค่ะ
ปกติดิฉันเคยแต่อธิษฐานขอให้เจ้ากรรมนายเวรของเรา ได้รับส่วนบุญที่อุทิศไปให้
แล้วอโหสิกรรมให้แก่เรา
ยังไม่เคยอธิษฐาน ขออโหสิกรรมให้แก่คู่กรรมคู่เวร ที่เคยล่วงเกินเรามาดังที่กล่าวนี้
ต่อไปดิฉันจะกระทำตามค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุครับ
ผมจะพยายามอธิษฐานจิตให้อภัยแก่ลูกกรรมลูกเวร ที่เคยล่วงเกินเรามา

แต่จะให้ตั้งใจมั่นว่า ต่อนี้ไปเราจะไม่พยาบาทจองเวรใครอีก
ดูน่าจะยากอยู่เหมือนกันครับ

เพราะที่เขาเคยล่วงเกินเรามาในอดีตนั้น ขณะนี้เราลืมไปหมดแล้ว จึงให้อภัยได้

แต่ที่จะถูกล่วงเกินเบียดเบียนเราในปัจจุบัน จนทำให้เราต้องเจ็บตัว เจ็บใจ นี่สิ่

ยังไม่รู้จะให้อภัยเขาจนหมดสิ้นได้หรือเปล่าครับ

ก็คงต้องใช้คำว่า "จะพยายาม" นั่นแหละครับ

 

ขอบคุณสำหรับเนื้อหาดี ๆ ค่ะ

 

ตอนนี้เจ้ากรรมนายเวรเยอะเหลือเกิน

การอโหสิกรรมเท่านั้นที่จะบรรเทากรรมได้

... ปัญหาทุกปัญหามีทางออก ...

... และทางออก คือ การอโหสิกรรม ( ซึ่งยังเป็นปัญหา ) ...

จะพยายามให้ดีที่สุด

ขออนุโมทนาสาธุค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุโมธนาด้วยใจจริง ขออนุญาต นำเอาไปใช้ด้วยน้า

 

ดีจริงๆครับ เรื่องนี้ ขอโมทนาด้วยครับ ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ นะครับ ทุกท่าน

 

ขออนุโมทนาทุกท่านครับที่อ่านกระทู้นี้

ส่วนประโยคที่ว่า

"แต่ที่จะถูกล่วงเกินเบียดเบียนเราในปัจจุบัน จนทำให้เราต้องเจ็บตัว เจ็บใจ นี่สิ่

ยังไม่รู้จะให้อภัยเขาจนหมดสิ้นได้หรือเปล่าครับ"

ก็คงเป็นเรื่องธรรมดานะครับ ที่ปุถุชนเราปากกับใจไม่อาจจะตรงกันได้ ๑๐๐ % เหมือนกับพระอรหันต์ท่าน

ปุถุชนเรานั้น

ปากว่า "หยุด" แล้ว แต่ใจยังไม่ค่อยจะยอมหยุดนัก

ปากว่า "เย็น" แล้ว แต่ใจยังไม่ค่อยจะเย็นเท่าไร

ปากว่า "ยอม" แล้ว แต่ใจยังไม่ค่อยจะยอมเท่าไร

ปุถุชนเราจึงยังชื่อว่า ตกอยู่ในบ่วงแห่งกรรมเวร ไม่มีที่สิ้นสุด

แต่คิดว่า การให้อภัยกัน ก็น่าจะยังคงเป็นวิธีที่ดีที่สุด...

เพราะย่อมจะนำมาซึ่งสันติสุข ในสังคมมนุษย์ทั้งมวลครับผม

 

หากในอดีตมีสัตว์ใด ที่เคยเบียดเบียนข้าพเจ้าไว้ และปัจจุบันถึงวาระแห่งวิบากกรรม ที่จะต้องมาชดใช้ คือมาให้ข้าพเจ้าเบียดเบียนกลับคืนบ้าง

ข้าพเจ้าขอประกาศให้ทราบว่า

ข้าพเจ้าไม่มีความปรารถนาที่จะให้เป็นเช่นนั้นเลย

ข้าพเจ้าขอให้อภัยแก่ทุกท่านโดยประการทั้งปวง

ไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้องมาให้ข้าพเจ้าเบียดเบียนกลับคืนอีก

ขอให้ท่านทั้งหลาย จงอยู่เป็นสุข เป็นสุข และพ้นทุกข์ได้โดยเร็วเถิด.


เราควรตั้งใจให้มั่นว่า ตั้งแต่นี้ต่อไป เราจะไม่คิดอาฆาตพยาบาทจองเวรใคร ๆ อีกเลย

แต่จะเจริญ พรหมวิหาร ๔ เป็นธรรมะคู่ชีวิตของเราตลอดไป

สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ.

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง

จงเป็นผู้ไม่มีเวรต่อกันเถิด

จงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนกันเถิด

จงเป็นผู้ไม่มีความทุกข์กายทุกข์ใจเถิด

จงมีความสุขกายสุขใจ

รักษาตน ให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งปวงเถิด.

การให้ ที่ไม่ต้องลงทุน และยิ่งให้ ยิ่งมีความสุข นั่นก็คือ

การให้อภัย<!-- / message -->
---------

ขอบคุณนะคะ ^^ ขอให้ทุกท่านมีความสุขมากๆๆค่ะ ^^

 

ขอกราบอนุโมทนา 1,000,000 ครั้งเลยเจ้าค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ ^_^