ปรัชญาพุทธกับคนรัก(ที่ไม่รักเรา)

​

ปรัชญาพุทธกับคนรัก(ที่ไม่รักเรา)

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีหญิงสาวคนหนึ่งผิดหวังในรักเนื่องจากคนรักของตนได้ มาทิ้งไป จึงกำลังจะฆ่าตัวตาย ขณะนั้นเองมีพระธุดงส์รูปหนึ่งผ่านมาพบเข้า จึงได้กล่าวให้สติกับ
สีกา ว่า "โยมจะทำอะไรรึ"

หญิงสาว "อิชั้นจะฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม มีแฟนๆ ก็มาทิ้งไปเจ้าค่ะ" หญิงสาวตอบ

พระธุดงส์จึงได้เทศนาให้หญิงสาวฟังว่า "เหตุใดโยมจึงต้องเสียใจเล่าในเมื่อคนที่ควรจะเสียใจ ควรจะเป็นแฟนของโยมสิ"

หญิงสาวหยุดคิดและถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า
"ทำไมล่ะ เจ้าคะ"

พระธุดงส์ตอบว่า
"ในเมื่อโยมมิได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญ ไปเลยน่ะสิ"

หญิงสาวตั้งใจฟังพระธุดงส์แล้วก็ตอบกลับไปว่า
"ไม่จริงหรอกค่ะดิชั้นสูญเสียแฟนอันเป็นที่รักยิ่งไป นะเจ้าค่ะ"

พระธุดงส์ตอบ
"โยมได้สูญเสียคนที่มิได้รักและห่วงใยโยมซึ่งจะมีค่าอันใด
แต่แฟนโยมซิที่สูญเสียคนที่รักและห่วงใยเค้าเช่นโยม
ใครควรจะเสียใจกว่ากันล่ะโยม"

ที่มา:http://www.luangpee.net/forum/index.php?board=8;action=display;threadid=3390

 

คติธรรมอันนี้เห็นด้วยครับ

 

ติ๊ก กระแทกเข้าไปในใจ ได้ข้อคิดดีมาก

 

สาาาาาาาาาาาาธุค่ะ