ทดลองอ่าน พระสุตัตตปิฎก เล่ม ๑

<TABLE class=MsoNormalTable style="BORDER-RIGHT: medium none; BORDER-TOP: medium none; BORDER-LEFT: medium none; BORDER-BOTTOM: medium none; BORDER-COLLAPSE: collapse; mso-table-layout-alt: fixed; mso-padding-alt: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt" cellSpacing=0 cellPadding=0 border=1><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 838pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1117 colSpan=2><TABLE class=MsoNormalTable style="BORDER-RIGHT: medium none; BORDER-TOP: medium none; BORDER-LEFT: medium none; BORDER-BOTTOM: medium none; BORDER-COLLAPSE: collapse; mso-table-layout-alt: fixed; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" cellSpacing=0 cellPadding=0 border=1><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 853pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1137>ช่วยกรุณาด้วยครับ ไม่รู้ว่าพอจะไปรอดไหมครับ ติด้วยครับ เพราะหลายท่านอ่านดีมากๆเลย
เผื่อจะได้สร้างกุศลไว้ เกิดชาติหน้า จะได้มีเสียงเพราะๆกับเขาบ้างครับ

พระสุตตันตปิฏกเล่ม๑
ทีฆนิกายสีลขันธวรรคfficeffice" /><O></O>
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น<O></O>
๑. พรหมชาลสูตร<O></O>
เรื่องสุปปิยปริพาชกกับพรหมทัตตมานพ<O></O>
[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้<O></O>
สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคเสด็จดำเนินทางไกลระหว่างกรุงราชคฤห์กับเมืองนาฬันทา<O></O>
พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ประมาณ๕๐๐รูปแม้สุปปิยปริพาชกก็ได้เดินทางไกลระหว่างกรุง<O></O>
ราชคฤห์กับเมืองนาฬันทาพร้อมด้วยพรหมทัตตมาณพผู้อันเตวาสิก. ได้ยินว่าในระหว่างทางนั้น. <O></O>
สุปปิยปริพาชกกล่าวติพระพุทธเจ้าติพระธรรมติพระสงฆ์โดยอเนกปริยายส่วน<O></O>
พรหมทัตตมาณพอันเตวาสิกของสุปปิยปริพาชกกล่าวชมพระพุทธเจ้าชมพระธรรมชม<O></O>
พระสงฆ์โดยอเนกปริยายอาจารย์และอันเตวาสิกทั้งสองนั้นมีถ้อยคำเป็นข้าศึกแก่กันโดยตรง<O></O>
ฉะนี้เดินตามพระผู้มีพระภาคและภิกษุสงฆ์ไปข้างหลังๆลำดับนั้นพระผู้มีพระภาคเสด็จ<O></O>
เข้าไปประทับแรมราตรีหนึ่งณพระตำหนักหลวงในพระราชอุทยานอัมพลัฏฐิกาพร้อมด้วย<O></O>
ภิกษุสงฆ์แม้สุปปิยปริพาชกก็ได้เข้าพักแรมราตรีหนึ่งใกล้พระตำหนักหลวงในพระราชอุทยาน<O></O>
อัมพลัฏฐิกากับพรหมทัตตมาณพผู้อันเตวาสิกได้ยินว่าแม้ณที่นั้นสุปปิยปริพาชกก็กล่าว<O></O>
ติพระพุทธเจ้าติพระธรรมติพระสงฆ์โดยอเนกปริยายส่วนพรหมทัตตมาณพอันเตวาสิก<O></O>
ของสุปปิยปริพาชกกล่าวชมพระพุทธเจ้าชมพระธรรมชมพระสงฆ์โดยอเนกปริยาย<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 1"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 860pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1147 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 2"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 812pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1083>อาจารย์และอันเตวาสิกทั้งสองคนนั้นมีถ้อยคำเป็นข้าศึกแก่กันโดยตรงฉะนี้ (เดินตาม<O></O>
พระผู้มีพระภาคและภิกษุสงฆ์ไปข้างหลังๆ) ครั้งนั้นภิกษุหลายรูปลุกขึ้นในเวลาใกล้รุ่งนั่ง<O></O>
ประชุมกันอยู่ณศาลานั่งเล่นเกิดสนทนากันว่าท่านทั้งหลายเท่าที่พระผู้มีพระภาคผู้รู้เห็น<O></O>
เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้นทรงทราบความที่หมู่สัตว์มีอัธยาศัยต่างๆกันได้<O></O>
เป็นอย่างดีนี้น่าอัศจรรย์นักไม่เคยมีมาความจริงสุปปิยปริพาชกผู้นี้กล่าวติพระพุทธเจ้า<O></O>
ติพระธรรมติพระสงฆ์โดยอเนกปริยายส่วนพรหมทัตตนาณพอันเตวาสิกของสุปปิยปริพาชก<O></O>
กล่าวชมพระพุทธเจ้าชมพระธรรมชมพระสงฆ์โดยอเนกปริยายอาจารย์และอันเตวาสิก<O></O>
ทั้งสองนี้มีถ้อยคำเป็นข้าศึกแก่กันโดยตรงฉะนี้เดินตามพระผู้มีพระภาคและภิกษุสงฆ์ไป<O></O>
ข้างหลังๆ<O></O>
ลำดับนั้นแลพระผู้มีพระภาคทรงทราบคำสนทนาของภิกษุเหล่านั้นแล้วเสด็จไปยัง<O></O>
ศาลานั่งเล่นประทับณอาสนะที่เขาจัดถวายแล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่าดูกรภิกษุทั้งหลาย<O></O>
บัดนี้เธอทั้งหลายนั่งประชุมสนทนาอะไรกันและเรื่องอะไรที่พวกเธอพูดค้างไว้เมื่อตรัสอย่างนี้<O></O>
แล้วภิกษุเหล่านั้นได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่าพระพุทธเจ้าข้าณที่นี้เมื่อพวกข้า<O></O>
พระพุทธเจ้าลุกขึ้นณเวลาใกล้รุ่งนั่งประชุมกันอยู่ที่ศาลานั่งเล่นเกิดสนทนากันขึ้นว่าท่าน<O></O>
ทั้งหลายเท่าที่พระผู้มีพระภาคผู้รู้เห็นเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้นทรงทราบ<O></O>
ความที่หมู่สัตว์มีอัธยาศัยต่างๆกันได้เป็นอย่างดีนี้น่าอัศจรรย์นักไม่เคยมีมาความจริง<O></O>
สุปปิยปริพาชกนี้กล่าวติพระพุทธเจ้าติพระธรรมติพระสงฆ์โดยอเนกปริยายส่วน<O></O>
พรหมทัตตมาณพอันเตวาสิกของสุปปิยปริพาชกกล่าวชมพระพุทธเจ้าชมพระธรรมชมพระสงฆ์<O></O>
โดยอเนกปริยายอาจารย์และอันเตวาสิกทั้งสองนี้มีถ้อยคำเป็นข้าศึกแก่กันโดยตรงฉะนี้<O></O>
เดินตามพระผู้มีพระภาคและภิกษุสงฆ์ไปข้างหลังๆพระพุทธเจ้าข้าเรื่องนี้แลที่พวกข้าพระพุทธเจ้า<O></O>
พูดค้างไว้พอดีพระองค์เสด็จมาถึง. <O></O>
พระผู้มีพระภาคตรัสว่าดูกรภิกษุทั้งหลายคนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเราติพระธรรม<O></O>
ติพระสงฆ์ก็ตามเธอทั้งหลายไม่ควรอาฆาตไม่ควรโทมนัสน้อยใจไม่ควรแค้นใจในคนเหล่านั้น<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายคนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเราติพระธรรมติพระสงฆ์ถ้าเธอทั้งหลายจักขุ่นเคือง<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 3"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 886pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1181 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 4"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 838pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1117>หรือจักโทมนัสน้อยใจในคนเหล่านั้นอันตรายจะพึงมีแก่เธอทั้งหลายเพราะเหตุนั้นเป็นแน่<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายคนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเราติพระธรรมติพระสงฆ์ถ้าเธอทั้งหลายจักขุ่นเคือง<O></O>
หรือจักโทมนัสน้อยใจในคนเหล่านั้นเธอทั้งหลายจะพึงรู้คำที่เขาพูดถูกหรือคำที่เขาพูดผิดได้<O></O>
ละหรือ?<O></O>
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่าข้อนั้นเป็นไปไม่ได้ทีเดียวพระพุทธเจ้าข้า. <O></O>
พระผู้มีพระภาคตรัสว่าดูกรภิกษุทั้งหลายคนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเราติพระธรรม<O></O>
ติพระสงฆ์ในคำที่เขากล่าวตินั้นคำที่ไม่จริงเธอทั้งหลายควรแก้ให้เห็นโดยความไม่เป็นจริงว่า<O></O>
นั่นไม่จริงแม้เพราะเหตุนี้นั่นไม่แท้แม้เพราะเหตุนี้แม้นั่นก็ไม่มีในเราทั้งหลายและคำนั้น<O></O>
จะหาไม่ได้ในเราทั้งหลายดูกรภิกษุทั้งหลายคนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเราชมพระธรรม<O></O>
ชมพระสงฆ์เธอทั้งหลายไม่ควรเบิกบานใจไม่ควรดีใจไม่ควรกระเหิมใจในคำชมนั้น<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายคนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเราชมพระธรรมชมพระสงฆ์ดูกรภิกษุทั้งหลาย<O></O>
ถ้าเธอทั้งหลายจักเบิกบานใจจักดีใจจักกระเหิมใจในคำชมนั้นอันตรายจะพึงมีแก่เธอทั้งหลาย<O></O>
เพราะเหตุนั้นเป็นแน่ดูกรภิกษุทั้งหลายคนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเราชมพระธรรมหรือ<O></O>
ชมพระสงฆ์ในคำชมนั้นคำที่จริงเธอทั้งหลายควรปฏิญาณให้เห็นโดยความเป็นจริงว่านั่นจริง<O></O>
แม้เพราะเหตุนี้นั่นแท้แม้เพราะเหตุนี้แม้คำนั้นก็มีในเราทั้งหลายและคำนั้นจะหาได้ใน<O></O>
เราทั้งหลาย. <O></O>
จุลศีล<O></O>
[๒] ดูกรภิกษุทั้งหลายก็เมื่อปุถุชนกล่าวชมตถาคตจะพึงกล่าวด้วยประการใด<O></O>
นั่นมีประมาณน้อยนักแลยังต่ำนักเป็นเพียงศีลดูกรภิกษุทั้งหลายข้อที่ปุถุชนกล่าวชมตถาคต<O></O>
จะพึงกล่าวด้วยประการใดซึ่งมีประมาณน้อยยังต่ำนักเป็นเพียงศีลนั้นเป็นไฉน? <O></O>
[๓] ดูกรภิกษุทั้งหลายอีกอย่างหนึ่งเมื่อปุถุชนกล่าวชมตถาคตพึงกล่าวเช่นนี้ว่า<O></O>
๑. พระสมณโคดมละการฆ่าสัตว์เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์วางทัณฑะวางศาสตรา<O></O>
มีความละอายมีความเอ็นดูมีความกรุณาหวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่. <O></O>
๒. พระสมณโคดมละการลักทรัพย์เว้นขาดจากการลักทรัพย์รับแต่ของที่เขาให้<O></O>
ต้องการแต่ของที่เขาให้ไม่ประพฤติตนเป็นขโมยเป็นผู้สะอาดอยู่. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 5"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 875pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1167 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 6"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 827pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1103>๓. พระสมณโคดมละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ประพฤติพรหมจรรย์ประพฤติ<O></O>
ห่างไกลเว้นขาดจากเมถุนอันเป็นกิจของชาวบ้าน. <O></O>
[๔] ดูกรภิกษุทั้งหลายอีกอย่างหนึ่งเมื่อปุถุชนกล่าวชมตถาคตพึงกล่าวเช่นนี้ว่า<O></O>
๔. พระสมณโคดมละการพูดเท็จเว้นขาดจากการพูดเท็จพูดแต่คำจริงดำรงคำสัตย์<O></O>
มีถ้อยคำเป็นหลักฐานควรเชื่อได้ไม่พูดลวงโลก. <O></O>
๕. พระสมณโคดมละคำส่อเสียดเว้นขาดจากคำส่อเสียดฟังจากข้างนี้แล้วไม่ไป<O></O>
บอกข้างโน้นเพื่อให้คนหมู่นี้แตกร้าวกันหรือฟังจากข้างโน้นแล้วไม่มาบอกข้างนี้เพื่อให้<O></O>
คนหมู่โน้นแตกร้าวกันสมานคนที่แตกร้าวกันแล้วบ้างส่งเสริมคนที่พร้อมเพรียงกันแล้วบ้าง<O></O>
ชอบคนผู้พร้อมเพรียงกันยินดีในคนผู้พร้อมเพรียงกันเพลิดเพลินในคนผู้พร้อมเพรียงกัน<O></O>
กล่าวแต่คำที่ทำให้คนพร้อมเพรียงกัน.<O></O>
๖. พระสมณโคดมละคำหยาบเว้นขาดจากคำหยาบกล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ<O></O>
เพราะหูชวนให้รักจับใจเป็นของชาวเมืองคนส่วนมากรักใคร่พอใจ. <O></O>
๗. พระสมณโคดมละคำเพ้อเจ้อเว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อพูดถูกกาลพูดแต่คำ<O></O>
ที่เป็นจริงพูดอิงอรรถพูดอิงธรรมพูดอิงวินัยพูดแต่คำมีหลักฐานมีที่อ้างมีที่กำหนด<O></O>
ประกอบด้วยประโยชน์โดยกาลอันควร. <O></O>
[๕] ๘. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการพรากพืชคามและภูตคาม<O></O>
[๖] ๙. พระสมณโคดมฉันหนเดียวเว้นการฉันในราตรีงดจากการฉันในเวลาวิกาล. <O></O>
๑๐. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการฟ้อนรำขับร้องประโคมดนตรีและดูการเล่น<O></O>
อันเป็นข้าศึกแก่กุศล.<O></O>
๑๑. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการทัดทรงประดับและตบแต่งร่างกายด้วยดอกไม้<O></O>
ของหอมและเครื่องประเทืองผิวอันเป็นฐานแห่งการแต่งตัว. <O></O>
๑๒. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่.<O></O>
๑๓. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับทองและเงิน. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 7"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 869pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1159 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 8"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 821pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1095>[๗] ๑๔. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับธัญญาหารดิบ. <O></O>
๑๕. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับเนื้อดิบ.<O></O>
๑๖. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับสตรีและกุมาร. <O></O>
๑๗. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับทาสีและทาส. <O></O>
๑๘. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับแพะและแกะ. <O></O>
๑๙. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับไก่และสุกร. <O></O>
๒๐. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับช้างโคม้าและลา. <O></O>
๒๑. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับไร่นาและที่ดิน. <O></O>
[๘] ๒๒. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการประกอบทูตกรรมและการรับใช้. <O></O>
๒๓. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการซื้อการขาย. <O></O>
๒๔. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการโกงด้วยตราชั่งการโกงด้วยของปลอม<O></O>
และการโกงด้วยเครื่องตวงวัด. <O></O>
๒๕. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการรับสินบนการล่อลวงและการตลบตะแลง.<O></O>
๒๖. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการตัดการฆ่าการจองจำการตีชิงการปล้น<O></O>
และการกรรโชก. <O></O>
จบจุลศีล. <O></O>
มัชฌิมศีล<O></O>
[๙] ดูกรภิกษุทั้งหลายอีกอย่างหนึ่งเมื่อปุถุชนกล่าวชมตถาคตพึงกล่าวเช่นนี้ว่า<O></O>
๑. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการพรากพืชคามและภูตคามเช่นอย่างที่<O></O>
สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังประกอบการพรากพืชคาม<O></O>
และภูตคามเห็นปานนี้คือพืชเกิดแต่เง่าพืชเกิดแต่ลำต้นพืชเกิดแต่ผลพืชเกิดแต่ยอด<O></O>
พืชเกิดแต่เมล็ดเป็นที่ครบห้า. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 9"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 890pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1187 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 10"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 842pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1123>[๑๐] ๒. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการบริโภคของที่ทำการสะสมไว้เช่นอย่างที่<O></O>
สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังประกอบการบริโภคของ<O></O>
ที่ทำการสะสมไว้เห็นปานนี้คือสะสมข้าวสะสมน้ำสะสมผ้าสะสมยานสะสมที่นอน<O></O>
สะสมเครื่องประเทืองผิวสะสมของหอมสะสมอามิษ. <O></O>
[๑๑] ๓. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการดูการเล่นอันเป็นข้าศึกแก่กุศลเช่นอย่างที่<O></O>
สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังขวนขวายดูการเล่นอัน<O></O>
เป็นข้าศึกแก่กุศลเห็นปานนี้คือการฟ้อนการขับร้องการประโคมมหรสพมีการรำเป็นต้น<O></O>
การเล่านิยายการเล่นปรบมือการเล่นปลุกผีการเล่นตีกลองฉากภาพบ้านเมืองที่สวยงาม<O></O>
การเล่นของคนจัณฑาลการเล่นไม้สูงการเล่นหน้าศพชนช้างชนม้าชนกระบือชนโค<O></O>
ชนแพะชนแกะชนไก่รบนกกระทารำกระบี่กระบองมวยชกมวยปล้ำการรบการตรวจพล<O></O>
การจัดกระบวนทัพกองทัพ. <O></O>
[๑๒] ๔. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการขวนขวายเล่นพนันอันเป็นที่ตั้งแห่งความ<O></O>
ประมาทเช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยัง<O></O>
ขวนขวายเล่นการพนันอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทเห็นปานนี้คือเล่นหมากรุกแถวละ<O></O>
แปดตาแถวละสิบตาเล่นหมากเก็บเล่นดวดเล่นหมากไหวเล่นโยนบ่วงเล่นไม้หึ่ง<O></O>
เล่นกำทายเล่นสะกาเล่นเป่าใบไม้เล่นไถน้อยๆเล่นหกคะเมนเล่นกังหันเล่นตวงทราย<O></O>
เล่นรถน้อยๆเล่นธนูน้อยๆเล่นเขียนทายกันเล่นทายใจเล่นเลียนคนพิการ. <O></O>
[๑๓] ๕. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่เช่นอย่างที่<O></O>
สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอัน<O></O>
สูงใหญ่เห็นปานนี้คือเตียงมีเท้าเกินประมาณเตียงมีเท้าทำเป็นรูปสัตว์ร้ายผ้าโกเชาว์ขนยาว<O></O>
เครื่องลาดที่ทำด้วยขนแกะวิจิตรด้วยลวดลายเครื่องลาดที่ทำด้วยขนแกะสีขาวเครื่องลาดที่มี<O></O>
สัณฐานเป็นช่อดอกไม้เครื่องลาดที่ยัดนุ่นเครื่องลาดขนแกะวิจิตรด้วยรูปสัตว์ร้ายมีสีหะและ<O></O>
เสือเป็นต้นเครื่องลาดขนแกะมีขนตั้งเครื่องลาดขนแกะมีขนข้างเดียวเครื่องลาดทองและเงิน<O></O>
แกมไหมเครื่องลาดไหมขลิบทองและเงินเครื่องลาดขนแกะจุนางฟ้อน๑๖คนเครื่องลาด<O></O>
หลังช้างเครื่องลาดหลังม้าเครื่องลาดในรถเครื่องลาดที่ทำด้วยหนังสัตว์ชื่ออชินะอันมีขน<O></O>
อ่อนนุ่มเครื่องลาดอย่างดีทำด้วยหนังชะมดเครื่องลาดมีเพดานเครื่องลาดมีหมอนข้าง. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 11"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 885pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1180 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 12"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 837pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1116>[๑๔] ๖. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการประกอบการประดับตบแต่งร่างกายอันเป็น<O></O>
ฐานแห่งการแต่งตัวเช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธา<O></O>
แล้วยังขวนขวายประกอบการประดับตบแต่งร่างกายอันเป็นฐานแห่งการแต่งตัวเห็นปานนี้<O></O>
คืออบตัวไคลอวัยวะอาบน้ำหอมนวดส่องกระจกแต้มตาทัดดอกไม้ประเทืองผิว<O></O>
ผัดหน้าทาปากประดับข้อมือสวมเกี้ยวใช้ไม้เท้าใช้กลักยาใช้ดาบใช้ขรรค์ใช้ร่ม<O></O>
สวมรองเท้าประดับวิจิตรติดกรอบหน้าปักปิ่นใช้พัดวาลวิชนีนุ่งห่มผ้าขาวนุ่งห่มผ้ามีชาย. <O></O>
ติรัจฉานกถา<O></O>
[๑๕] ๗. พระสมณโคดมเว้นขาดจากติรัจฉานกถาเช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญ<O></O>
บางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังประกอบติรัจฉานกถาเห็นปานนี้คือพูดเรื่อง<O></O>
พระราชาเรื่องโจรเรื่องมหาอำมาตย์เรื่องกองทัพเรื่องภัยเรื่องรบเรื่องข้าวเรื่องน้ำ<O></O>
เรื่องผ้าเรื่องที่นอนเรื่องดอกไม้เรื่องของหอมเรื่องญาติเรื่องยานเรื่องบ้านเรื่องนิคม<O></O>
เรื่องนครเรื่องชนบทเรื่องสตรีเรื่องบุรุษเรื่องคนกล้าหาญเรื่องตรอกเรื่องท่าน้ำ<O></O>
เรื่องคนที่ล่วงลับไปแล้วเรื่องเบ็ดเตล็ดเรื่องโลกเรื่องทะเลเรื่องความเจริญและความเสื่อม<O></O>
ด้วยประการนั้นๆ. <O></O>
[๑๖] ๘. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการกล่าวถ้อยคำแก่งแย่งกันเช่นอย่างที่<O></O>
สมณพราหมณ์เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังกล่าวถ้อยคำแก่งแย่งกัน<O></O>
เห็นปานนี้เช่นว่าท่านไม่รู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ข้าพเจ้ารู้ทั่วถึงท่านจักรู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ได้<O></O>
อย่างไรท่านปฏิบัติผิดข้าพเจ้าปฏิบัติถูกถ้อยคำของข้าพเจ้าเป็นประโยชน์ของท่านไม่เป็น<O></O>
ประโยชน์คำที่ควรจะกล่าวก่อนท่านกลับกล่าวภายหลังคำที่ควรจะกล่าวภายหลังท่านกลับ<O></O>
กล่าวก่อนข้อที่ท่านเคยช่ำชองมาผันแปรไปแล้วข้าพเจ้าจับผิดวาทะของท่านได้แล้วข้าพเจ้า<O></O>
ข่มท่านได้แล้วท่านจงถอนวาทะเสียมิฉะนั้นจงแก้ไขเสียถ้าสามารถ.<O></O>
[๑๗] ๙. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการประกอบทูตกรรมและการรับใช้เช่นอย่างที่<O></O>
สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังขวนขวายประกอบทูตกรรม<O></O>
และการรับใช้เห็นปานนี้คือรับเป็นทูตของพระราชาราชอำมาตย์กษัตริย์พราหมณ์คฤหบดี<O></O>
และกุมารว่าท่านจงไปในที่นี้ท่านจงไปในที่โน้นท่านจงนำเอาสิ่งนี้ไปท่านจงนำเอาสิ่งนี้ใน<O></O>
ที่โน้นมาดังนี้. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 13"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 884pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1179 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 14"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 836pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1115>[๑๘] ๑๐. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการพูดหลอกลวงและการพูดเลียบเคียงเช่น<O></O>
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังพูดหลอกลวงพูด<O></O>
เลียบเคียงพูดหว่านล้อมพูดและเล็มแสวงหาลาภด้วยลาภ. <O></O>
จบมัชฌิมศีล. <O></O>
มหาศีล<O></O>
ติรัจฉานวิชา<O></O>
[๑๙] ดูกรภิกษุทั้งหลายอีกอย่างหนึ่งเมื่อปุถุชนกล่าวชมตถาคตพึงกล่าวเช่นนี้ว่า<O></O>
๑. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเช่นอย่างที่<O></O>
สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วย<O></O>
ติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้คือทายอวัยวะทายนิมิตทายอุปบาต ทำนายฝันทำนายลักษณะ<O></O>
ทำนายหนูกัดผ้าทำพิธีบูชาไฟทำพิธีเบิกแว่นเวียนเทียนทำพิธีซัดแกลบบูชาไฟทำพิธีซัดรำ<O></O>
บูชาไฟทำพิธีซัดข้าวสารบูชาไฟทำพิธีเติมเนยบูชาไฟทำพิธีเติมน้ำมันบูชาไฟทำพิธีเสกเป่า<O></O>
บูชาไฟทำพลีกรรมด้วยโลหิตเป็นหมอดูอวัยวะดูลักษณะที่บ้านดูลักษณะที่นาเป็นหมอ<O></O>
ปลุกเสกเป็นหมอผีเป็นหมอลงเลขยันต์คุ้มกันบ้านเรือนเป็นหมองูเป็นหมอยาพิษเป็น<O></O>
หมอแมลงป่องเป็นหมอรักษาแผลหนูกัดเป็นหมอทายเสียงนกเป็นหมอทางเสียงกาเป็น<O></O>
หมอทายอายุเป็นหมอเสกกันลูกศรเป็นหมอทายเสียงสัตว์. <O></O>
[๒๐] ๒. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเช่น<O></O>
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังเลี้ยงชีพโดยทางผิด<O></O>
ด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้คือทายลักษณะแก้วมณีทายลักษณะไม้พลองทายลักษณะผ้า<O></O>
ทายลักษณะศาตราทายลักษณะดาบทายลักษณะศรทายลักษณะธนูทายลักษณะอาวุธ<O></O>
ทายลักษณะสตรีทายลักษณะบุรุษทายลักษณะกุมารทายลักษณะกุมารีทายลักษณะทาส<O></O>
ทายลักษณะทาสีทายลักษณะช้างทายลักษณะม้าทายลักษณะกระบือทายลักษณะโคอุสภะ<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 15"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 877pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1169 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 16"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 829pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1105>ทายลักษณะโคทายลักษณะแพะทายลักษณะแกะทายลักษณะไก่ทายลักษณะนกกระทา<O></O>
ทายลักษณะเหี้ยทายลักษณะตุ่นทายลักษณะเต่าทายลักษณะมฤค.<O></O>
[๒๑] ๓. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเช่น<O></O>
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังเลี้ยงชีพโดยทางผิด<O></O>
ด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้คือดูฤกษ์ยาตราทัพว่าพระราชาจักยกออกพระราชาจักไม่ยกออก<O></O>
พระราชาภายในจักยกเข้าประชิดพระราชาภายนอกจักถอยพระราชาภายนอกจักยกเข้าประชิด<O></O>
พระราชาภายในจักถอยพระราชาภายในจักมีชัยพระราชาภายนอกจักปราชัยพระราชาภายนอก<O></O>
จักมีชัยพระราชาภายในจักปราชัยพระราชาพระองค์นี้จักมีชัยพระราชาพระองค์นี้จักปราชัย<O></O>
เพราะเหตุนี้ๆ.<O></O>
[๒๒] ๔. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเช่น<O></O>
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังเลี้ยงชีพโดยทางผิด<O></O>
ด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้คือพยากรณ์ว่าจักมีจันทรคราสจักมีสุริยคราสจักมีนักษัตรคราส<O></O>
ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์จักเดินถูกทางดวงจันทร์ดวงอาทิตย์จักเดินผิดทางดาวนักษัตรจักเดินถูกทาง<O></O>
ดาวนักษัตรจักเดินผิดทางจักมีอุกกาบาตจักมีดาวหางจักมีแผ่นดินไหวจักมีฟ้าร้อง<O></O>
ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวนักษัตรจักขึ้นดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวนักษัตรจักตกดวงจันทร์<O></O>
ดวงอาทิตย์และดาวนักษัตรจักมัวหมองดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวนักษัตรจักกระจ่างจันทร<O></O>
คราสจักมีผลเป็นอย่างนี้สุริยคราสจักมีผลเป็นอย่างนี้นักษัตรคราสจักมีผลเป็นอย่างนี้ดวงจันทร์<O></O>
ดวงอาทิตย์เดินถูกทางจักมีผลเป็นอย่างนี้ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์เดินผิดทางจักมีผลเป็นอย่างนี้<O></O>
ดาวนักษัตรเดินถูกทางจักมีผลเป็นอย่างนี้ดาวนักษัตรเดินผิดทางจักมีผลเป็นอย่างนี้มีอุกกาบาต<O></O>
จักมีผลเป็นอย่างนี้มีดาวหางจักมีผลเป็นอย่างนี้แผ่นดินไหวจักมีผลเป็นอย่างนี้ฟ้าร้องจักมีผล<O></O>
เป็นอย่างนี้ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวนักษัตรขึ้นจักมีผลเป็นอย่างนี้ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์<O></O>
และดาวนักษัตรตกจักมีผลเป็นอย่างนี้ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวนักษัตรมัวหมองจักมีผลเป็น<O></O>
อย่างนี้ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวนักษัตรกระจ่างจักมีผลเป็นอย่างนี้. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 17"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 886pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1181 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 18; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 838pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1117 colSpan=2>[๒๓] ๕. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเช่น<O></O>
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังเลี้ยงชีพโดยทางผิด<O></O>
ด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้คือพยากรณ์ว่าจักมีฝนดีจักมีฝนแล้งจักมีภิกษาหาได้ง่าย<O></O>
จักมีภิกษาหาได้ยากจักมีความเกษมจักมีภัยจักเกิดโรคจักมีความสำราญหาโรคมิได้หรือ<O></O>
นับคะแนนคำนวณนับประมวลแต่งกาพย์โลกายตศาสตร์<O></O>
[๒๔] ๖. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเช่น<O></O>
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังเลี้ยงชีพโดยทางผิด<O></O>
ด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้คือให้ฤกษ์อาวาหมงคลฤกษ์วิวาหมงคลดูฤกษ์เรียงหมอน<O></O>
ดูฤกษ์หย่าร้างดูฤกษ์เก็บทรัพย์ดูฤกษ์จ่ายทรัพย์ดูโชคดีดูเคราะห์ร้ายให้ยาผดุงครรภ์<O></O>
ร่ายมนต์ให้ลิ้นกระด้างร่ายมนต์ให้คางแข็งร่ายมนต์ให้มือสั่นร่ายมนต์ไม่ให้หูได้ยินเสียง<O></O>
เป็นหมอทรงกระจกเป็นหมอทรงหญิงสาวเป็นหมอทรงเจ้าบวงสรวงพระอาทิตย์บวงสรวง<O></O>
ท้าวมหาพรหมร่ายมนต์พ่นไฟทำพิธีเชิญขวัญ. <O></O>
[๒๕] ๗. พระสมณโคดมเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเช่น<O></O>
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้วยังเลี้ยงชีพโดยทางผิด<O></O>
ด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้คือทำพิธีบนบานทำพิธีแก้บนร่ายมนต์ขับผีสอนมนต์ป้องกัน<O></O>
บ้านเรือนทำกะเทยให้กลับเป็นชายทำชายให้กลายเป็นกะเทยทำพิธีปลูกเรือนทำพิธี<O></O>
บวงสรวงพื้นที่พ่นน้ำมนต์รดน้ำมนต์ทำพิธีบูชาไฟปรุงยาสำรอกปรุงยาถ่ายปรุงยาถ่ายโทษ<O></O>
เบื้องบนปรุงยาถ่ายโทษเบื้องล่างปรุงยาแก้ปวดศีรษะหุงน้ำมันหยอดหูปรุงยาตาปรุงยานัดถุ์<O></O>
ปรุงยาทากัดปรุงยาทาสมานป้ายยาตาทำการผ่าตัดรักษาเด็กใส่ยาชะแผล<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายข้อที่ปุถุชนกล่าวชมตถาคตจะพึงกล่าวด้วยประการใดซึ่งมีประมาณ<O></O>
น้อยยังต่ำนักเป็นเพียงศีลนั้นเท่านี้แล. <O></O>
จบมหาศีล.<O></O>

</TD></TR></TBODY></TABLE><O></O>
ทิฏฐิ๖๒<O></O>
[๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลายยังมีธรรมอย่างอื่นอีกแลที่ลึกซึ้งเห็นได้ยากรู้ตามได้ยาก<O></O>
สงบประณีตจะคาดคะเนเอาไม่ได้ละเอียดรู้ได้เฉพาะบัณฑิตซึ่งตถาคตทำให้แจ้งด้วยปัญญา<O></O>
อันยิ่งเองแล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้งที่เป็นเหตุให้กล่าวชมตถาคตตามความเป็นจริงโดยชอบ<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายก็ธรรมเหล่านั้นเป็นไฉน? <O></O>
ก. ปุพพันตกัปปิกาทิฏฐิ๑๘<O></O>
[๒๗] ดูกรภิกษุทั้งหลายมีสมณพราหมณ์พวกหนึ่งกำหนดขันธ์ส่วนอดีตมีความเห็น<O></O>
ไปตามขันธ์ส่วนอดีตปรารภขันธ์ส่วนอดีตกล่าวคำแสดงทิฏฐิหลายชนิดด้วยเหตุ๑๘ประการ<O></O>
ก็สมณพราหมณ์ผู้เจริญเหล่านั้นอาศัยอะไรปรารภอะไรจึงกำหนดขันธ์ส่วนอดีตมีความเห็น<O></O>
ไปตามขันธ์ส่วนอดีตปรารภขันธ์ส่วนอดีตกล่าวคำแสดงทิฏฐิหลายชนิดด้วยเหตุ๑๘ประการ. <O></O>
สัสสตทิฏฐิ๔<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายมีสมณพราหมณ์พวกหนึ่งมีทิฏฐิว่าเที่ยงบัญญัติอัตตาและโลก<O></O>
ว่าเที่ยงด้วยเหตุ๔ประการก็สมณพราหมณ์ผู้เจริญเหล่านั้นอาศัยอะไรปรารภอะไร<O></O>
จึงมีทิฏฐิว่าเที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยงด้วยเหตุ๔ประการ? <O></O>
ปุพเพนิวาสานุสสติ<O></O>
๑. ดูกรภิกษุทั้งหลายสมณะหรือพราหมณ์บางคนในโลกนี้อาศัยความเพียรเครื่อง<O></O>
เผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบเนืองๆอาศัยความไม่ประมาทอาศัย<O></O>
มนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่นแห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัย<O></O>
อยู่ในกาลก่อนได้หลายประการคือตามระลึกชาติได้หนึ่งชาติบ้างสองชาติบ้างสามชาติบ้าง<O></O>
สี่ชาติบ้างห้าชาติบ้างสิบชาติบ้างยี่สิบชาติบ้างสามสิบชาติบ้างสี่สิบชาติบ้างห้าสิบชาติบ้าง<O></O>
ร้อยชาติบ้างพันชาติบ้างแสนชาติบ้างหลายร้อยชาติบ้างหลายพันชาติบ้างหลายแสนชาติ<O></O>
บ้างว่าในภพโน้นเรามีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้น<O></O>
เสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากภพนั้นแล้วได้ไปเกิดในภพ<O></O>
โน้นแม้ในภพนั้นเราก็ได้มีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้น<O></O>
<O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 1"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 899pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1199 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 2"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 851pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1135>เสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากภพนั้นแล้วได้มาบังเกิด<O></O>
ในภพนี้ย่อมตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการพร้อมทั้งอาการ<O></O>
พร้อมทั้งอุเทศฉะนี้เขากล่าวอย่างนี้ว่าอัตตาและโลกเที่ยงคงที่ตั้งอยู่มั่นดุจยอดภูเขา<O></O>
ตั้งอยู่มั่นดุจเสาระเนียดส่วนเหล่าสัตว์นั้นย่อมแล่นไปย่อมท่องเที่ยวไปย่อมจุติย่อมเกิด<O></O>
แต่สิ่งที่เที่ยงเสมอคงมีอยู่แท้ข้อนั้นเพราะเหตุไรเพราะเหตุว่าข้าพเจ้าอาศัยความเพียร<O></O>
เครื่องเผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบเนืองๆอาศัยความไม่ประมาท<O></O>
อาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่นแห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์<O></O>
ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการคือตามระลึกชาติได้หนึ่งชาติบ้างสองชาติบ้าง<O></O>
สามชาติบ้างสี่ชาติบ้างห้าชาติบ้างสิบชาติบ้างยี่สิบชาติบ้างสามสิบชาติบ้างสี่สิบชาติบ้าง<O></O>
ห้าสิบชาติบ้างร้อยชาติบ้างพันชาติบ้างแสนชาติบ้างหลายร้อยชาติบ้างหลายพันชาติบ้าง<O></O>
หลายแสนชาติบ้างว่าในภพโน้นเรามีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้น<O></O>
มีอาหารอย่างนั้นเสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากภพนั้น<O></O>
แล้วได้ไปเกิดในภพโน้นแม้ในภพนั้นเราก็มีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้น<O></O>
มีอาหารอย่างนั้นเสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากภพนั้น<O></O>
แล้วได้มาบังเกิดในภพนี้ย่อมตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการ<O></O>
พร้อมทั้งอาการพร้อมทั้งอุเทศฉะนี้ด้วยการได้บรรลุคุณวิเศษนี้ข้าพเจ้าจึงรู้อาการที่อัตตา<O></O>
และโลกเที่ยงคงที่ตั้งอยู่มั่นดุจยอดภูเขาตั้งอยู่มั่นดุจเสาระเนียดส่วนเหล่าสัตว์นั้น<O></O>
ย่อมแล่นไปย่อมท่องเที่ยวไปย่อมจุติย่อมเกิดแต่สิ่งที่เที่ยงเสมอคงมีอยู่แท้ดูกรภิกษุทั้งหลาย<O></O>
นี้เป็นฐานะที่๑ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่งอาศัยแล้วปรารภแล้วจึงมีทิฏฐิว่าเที่ยง<O></O>
ย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยง. <O></O>
<O></O>
สัสสตทิฏฐิ๔<O></O>
[๒๘] ๒. อนึ่งในฐานะที่๒สมณพราหมณ์ผู้เจริญอาศัยอะไรปรารภอะไรจึงมีทิฏฐิ<O></O>
ว่าเที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยง? ดูกรภิกษุทั้งหลายสมณะหรือพราหมณ์บางคนในโลกนี้<O></O>
อาศัยความเพียรเครื่องเผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบเนืองๆอาศัยความ<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 3"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 888pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1184 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 4"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 840pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1120>ไม่ประมาทอาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่นแห่งจิตตามระลึก<O></O>
ถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการคือตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อน<O></O>
ได้สังวัฏฏวิวัฏฏกัปหนึ่งบ้างสองบ้างสามบ้างสี่บ้างห้าบ้างสิบบ้างว่าในกัปโน้นเรามีชื่อ<O></O>
อย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้นเสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆ<O></O>
มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากนั้นแล้วได้ไปเกิดในกัปโน้นแม้ในกัปนั้นเราก็มีชื่ออย่างนั้น<O></O>
มีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้นเสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนด<O></O>
อายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากนั้นแล้วได้มาบังเกิดในกัปนี้ย่อมตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่<O></O>
ในกาลก่อนได้หลายประการพร้อมทั้งอาการพร้อมทั้งอุเทศฉะนี้เขากล่าวอย่างนี้ว่าอัตตาและ<O></O>
โลกเที่ยงคงที่ตั้งอยู่มั่นดุจยอดภูเขาตั้งอยู่มั่นดุจเสาระเนียดส่วนเหล่าสัตว์นั้นย่อมแล่นไป<O></O>
ย่อมท่องเที่ยวไปย่อมจุติย่อมเกิดแต่สิ่งที่เที่ยงเสมอคงมีอยู่แท้ข้อนั้นเพราะเหตุไรเพราะ<O></O>
เหตุว่าข้าพเจ้าอาศัยความเพียรเครื่องเผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบ<O></O>
เนืองๆอาศัยความไม่ประมาทอาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่น<O></O>
แห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการคือตามระลึกถึงขันธ์ที่เคย<O></O>
อาศัยอยู่ในกาลก่อนได้สังวัฏฏวิวัฏฏกัปหนึ่งบ้างสองบ้างสามบ้างสี่บ้างห้าบ้างสิบบ้าง<O></O>
ว่าในกัปโน้นเรามีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้น<O></O>
เสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากนั้นแล้วได้ไปเกิดในกัปโน้น<O></O>
แม้ในกัปนั้นเราก็มีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้นเสวยสุข<O></O>
เสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากนั้นแล้วได้มาบังเกิดในกัปนี้ย่อม<O></O>
ตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการพร้อมทั้งอาการพร้อมทั้งอุเทศฉะนี้<O></O>
ด้วยการได้บรรลุคุณวิเศษนี้ข้าพเจ้าจึงรู้อาการที่อัตตาและโลกเที่ยงคงที่ตั้งอยู่มั่นดุจยอดภูเขา<O></O>
ตั้งอยู่มั่นดุจเสาระเนียดส่วนเหล่าสัตว์นั้นย่อมแล่นไปย่อมท่องเที่ยวไปย่อมจุติย่อมเกิด<O></O>
แต่สิ่งที่เที่ยงเสมอคงมีอยู่แท้ดูกรภิกษุทั้งหลายนี้เป็นฐานะที่๒ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง<O></O>
อาศัยแล้วปรารภแล้วจึงมีทิฏฐิว่าเที่ยงย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยง. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 5"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 893pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1191 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 6"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 845pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1127>[๒๙] ๓. อนึ่งในฐานะที่๓สมณพราหมณ์ผู้เจริญอาศัยอะไรปรารภอะไรจึงมี<O></O>
ทิฏฐิว่าเที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยง? ดูกรภิกษุทั้งหลายสมณะหรือพราหมณ์บางคน<O></O>
ในโลกนี้อาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบ<O></O>
เนืองๆอาศัยความไม่ประมาทอาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่น<O></O>
แห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการคือตามระลึกถึงขันธ์ที่เคย<O></O>
อาศัยอยู่ในกาลก่อนได้สิบสังวัฏฏวิวัฏฏกัปบ้างยี่สิบบ้างสามสิบบ้างสี่สิบบ้างว่าในกัปโน้น<O></O>
เรามีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้นได้เสวยสุขเสวยทุกข์<O></O>
อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากนั้นแล้วได้ไปเกิดในกัปโน้นแม้ในกัปนั้น<O></O>
เรามีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้นเสวยสุขเสวยทุกข์<O></O>
อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้นครั้นจุติจากนั้นแล้วได้มาบังเกิดในกัปนี้ย่อมตามระลึก<O></O>
ถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้หลายประการพร้อมทั้งอาการพร้อมทั้งอุเทศฉะนี้เขาจึง<O></O>
กล่าวอย่างนี้ว่าอัตตาและโลกเที่ยงคงที่ตั้งอยู่มั่นดุจยอดภูเขาตั้งอยู่มั่นดุจเสาระเนียด<O></O>
ส่วนเหล่าสัตว์นั้นย่อมแล่นไปย่อมท่องเที่ยวไปย่อมจุติย่อมเกิดแต่สิ่งที่เที่ยงเสมอ<O></O>
คงมีอยู่แท้ข้อนั้นเพราะเหตุไรเพราะเหตุว่าข้าพเจ้าอาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลส<O></O>
อาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบเนืองๆอาศัยความไม่ประมาทอาศัยมนสิการ<O></O>
โดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่นแห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ใน<O></O>
กาลก่อนได้หลายประการคือตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้สิบสังวัฏฏวิกัฏฏกัป<O></O>
บ้างยี่สิบบ้างสามสิบบ้างสี่สิบบ้างว่าในกัปโน้นเรามีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้น<O></O>
มีผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้นเสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น<O></O>
ครั้นจุติจากนั้นแล้วได้ไปเกิดในกัปโน้นแม้ในกัปนั้นเราก็มีชื่ออย่างนั้นมีโคตรอย่างนั้นมี<O></O>
ผิวพรรณอย่างนั้นมีอาหารอย่างนั้นเสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆมีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น<O></O>
ครั้นจุติจากนั้นแล้วได้มาบังเกิดในกัปนี้ย่อมตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนได้<O></O>
หลายประการพร้อมทั้งอาการพร้อมทั้งอุเทศฉะนี้ด้วยการได้บรรลุคุณวิเศษนี้ข้าพเจ้าจึงรู้<O></O>
อาการที่อัตตาและโลกเที่ยงคงที่ตั้งอยู่มั่นดุจยอดภูเขาตั้งอยู่มั่นดุจเสาระเนียดส่วนเหล่าสัตว์นั้น<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 7"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 873pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1164 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 8"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 825pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1100>ย่อมแล่นไปย่อมท่องเที่ยวไปย่อมจุติย่อมเกิดแต่สิ่งที่เที่ยงเสมอคงมีอยู่แท้ดูกรภิกษุทั้งหลาย<O></O>
นี้เป็นฐานะที่๓ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่งอาศัยแล้วปรารภแล้วจึงมีทิฏฐิว่าเที่ยงย่อม<O></O>
บัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยง.<O></O>
[๓๐] ๔. อนึ่งในฐานะที่๔สมณพราหมณ์ผู้เจริญอาศัยอะไรปรารภอะไรจึงมี<O></O>
ทิฏฐิว่าเที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยง? ดูกรภิกษุทั้งหลายสมณะหรือพราหมณ์บางคน<O></O>
ในโลกนี้เป็นนักตรึกเป็นนักค้นคิดกล่าวแสดงปฏิภาณของตนตามที่ตรึกได้ตามที่ค้นคิด<O></O>
ได้อย่างนี้ว่าอัตตาและโลกเที่ยงคงที่ตั้งอยู่มั่นดุจยอดภูเขาตั้งอยู่มั่นดุจเสาระเนียดส่วนเหล่า<O></O>
สัตว์นั้นย่อมแล่นไปย่อมท่องเที่ยวไปย่อมจุติย่อมเกิดแต่สิ่งที่เที่ยงเสมอคงมีอยู่แท้<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายนี้เป็นฐานะที่๔ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่งอาศัยแล้วปรารภแล้วจึงมี<O></O>
ทิฏฐิว่าเที่ยงย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยงดูกรภิกษุทั้งหลายสมณพราหมณ์พวกนั้น<O></O>
มีทิฏฐิว่าเที่ยงย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าเที่ยงด้วยเหตุ๔ประการนี้แล. <O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายก็สมณพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่งที่มีทิฏฐิว่าเที่ยงจะบัญญัติอัตตา<O></O>
และโลกว่าเที่ยงสมณพราหมณ์เหล่านั้นทั้งหมดย่อมบัญญัติด้วยเหตุ๔ประการนี้เท่านั้น<O></O>
หรือแต่อย่างใดอย่างหนึ่งนอกจากนี้ไม่มี. <O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายเรื่องนี้ตถาคตรู้ชัดว่าฐานะเป็นที่ตั้งแห่งทิฏฐิเหล่านี้อันบุคคลถือไว้<O></O>
อย่างนั้นแล้วยึดไว้อย่างนั้นแล้วย่อมมีคติอย่างนั้นมีภพเบื้องหน้าอย่างนั้นและตถาคตย่อม<O></O>
รู้เหตุนั้นชัดทั้งรู้ชัดยิ่งกว่านั้นทั้งไม่ยึดมั่นความรู้ชัดนั้นด้วยเมื่อไม่ยึดมั่นก็ทราบความเกิดขึ้น<O></O>
ความดับไปคุณและโทษของเวทนาทั้งหลายกับอุบายเป็นเครื่องออกไปจากเวทนาเหล่านั้น<O></O>
ตามความเป็นจริงจึงทราบความดับได้เฉพาะตนเพราะไม่ถือมั่นตถาคตจึงหลุดพ้น. <O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายธรรมเหล่านี้แลที่ลึกซึ้งเห็นได้ยากรู้ตามได้ยากสงบประณีต<O></O>
จะคาดคะเนเอาไม่ได้ละเอียดรู้ได้เฉพาะบัณฑิตซึ่งตถาคตทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งเอง<O></O>
แล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้งที่เป็นเหตุให้กล่าวชมตถาคตตามความเป็นจริงโดยชอบ. <O></O>
จบภาณวารที่หนึ่ง. <O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 9"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 900pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1200 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 10"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 852pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1136>เอกัจจสัสสติกทิฏฐิ๔<O></O>
[๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลายมีสมณพราหมณ์พวกหนึ่งมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่าง<O></O>
ไม่เที่ยงจึงบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงด้วยเหตุ๔ประการ<O></O>
ก็สมณพราหมณ์ผู้เจริญพวกนั้นอาศัยอะไรปรารภอะไรจึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่าง<O></O>
ไม่เที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงด้วยเหตุ๔ประการ? <O></O>
๕. (๑) ดูกรภิกษุทั้งหลายมีสมัยบางครั้งบางคราวโดยระยะกาลยืดยาวช้านาน<O></O>
ที่โลกนี้พินาศเมื่อโลกกำลังพินาศอยู่โดยมากเหล่าสัตว์ย่อมเกิดในชั้นอาภัสสรพรหมสัตว์<O></O>
เหล่านั้นได้สำเร็จทางใจมีปีติเป็นอาหารมีรัศมีซ่านออกจากกายตนเองสัญจรไปได้ในอากาศ<O></O>
อยู่ในวิมานอันงามสถิตอยู่ในภพนั้นสิ้นกาลยืดยาวช้านานดูกรภิกษุทั้งหลายมีสมัยบางครั้ง<O></O>
บางคราวโดยระยะกาลยืดยาวช้านานที่โลกนี้กลับเจริญเมื่อโลกกำลังเจริญอยู่วิมานของพรหม<O></O>
ปรากฏว่าว่างเปล่าครั้งนั้นสัตว์ผู้ใดผู้หนึ่งจุติจากชั้นอาภัสสรพรหมเพราะสิ้นอายุหรือเพราะ<O></O>
สิ้นบุญย่อมเข้าถึงวิมานพรหมที่ว่างเปล่าแม้สัตว์ผู้นั้นก็ได้สำเร็จทางใจมีปีติเป็นอาหาร<O></O>
มีรัศมีซ่านออกจากกายตนเองสัญจรไปได้ในอากาศอยู่ในวิมานอันงามสถิตอยู่ในภพนั้น<O></O>
สิ้นกาลยืดยาวช้านานเพราะสัตว์ผู้นั้นอยู่ในวิมานนั้นแต่ผู้เดียวเป็นเวลานานจึงเกิดความกระสัน<O></O>
ความดิ้นรนขึ้นว่าโอหนอแม้สัตว์เหล่าอื่นก็พึงมาเป็นอย่างนี้บ้างต่อมาสัตว์เหล่าอื่นก็จุติจาก<O></O>
ชั้นอาภัสสรพรหมเพราะสิ้นอายุหรือเพราะสิ้นบุญย่อมเข้าถึงวิมานพรหมเป็นสหายของสัตว์<O></O>
ผู้นั้นแม้สัตว์พวกนั้นก็ได้สำเร็จทางใจมีปีติเป็นอาหารมีรัศมีซ่านออกจากกายตนเองสัญจร<O></O>
ไปได้ในอากาศอยู่ในวิมานอันงามสถิตอยู่ในภพนั้นสิ้นกาลยืดยาวช้านานดูกรภิกษุทั้งหลาย<O></O>
บรรดาสัตว์จำพวกนั้นผู้ใดเกิดก่อนผู้นั้นย่อมมีความคิดเห็นอย่างนี้ว่าเราเป็นพรหมเราเป็น<O></O>
มหาพรหมเป็นใหญ่ไม่มีใครข่มได้เห็นถ่องแท้เป็นผู้กุมอำนาจเป็นอิสระเป็นผู้สร้าง<O></O>
เป็นผู้นิรมิตเป็นผู้ประเสริฐเป็นผู้บงการเป็นผู้ทรงอำนาจเป็นบิดาของหมู่สัตว์ผู้เป็นแล้ว<O></O>
และกำลังเป็นสัตว์เหล่านี้เรานิรมิตข้อนั้นเพราะเหตุไรเพราะเหตุว่าเราได้มีความคิดอย่างนี้<O></O>
ก่อนว่าโอหนอแม้สัตว์เหล่าอื่นก็พึงมาเป็นอย่างนี้บ้างความตั้งใจของเราเป็นเช่นนี้และ<O></O>
สัตว์เหล่านี้ก็ได้มาเป็นอย่างนี้แล้วแม้พวกสัตว์ที่เกิดภายหลังก็มีความคิดเห็นอย่างนี้ว่า<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 11"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 887pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1183 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 12"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 839pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1119>ท่านผู้เจริญนี้แลเป็นพรหมเป็นมหาพรหมเป็นใหญ่ไม่มีใครข่มได้เห็นถ่องแท้เป็นผู้กุมอำนาจ<O></O>
เป็นอิสระเป็นผู้สร้างเป็นผู้นิรมิตเป็นผู้ประเสริฐเป็นผู้บงการเป็นผู้ทรงอำนาจเป็นบิดา<O></O>
ของหมู่สัตว์ผู้เป็นแล้วและกำลังเป็นพวกเราอันพระพรหมผู้เจริญนี้นิรมิตแล้วข้อนั้นเพราะ<O></O>
เหตุไรเพราะเหตุว่าพวกเราได้เห็นพระพรหมผู้เจริญนี้เกิดในที่นี้ก่อนส่วนพวกเราเกิดภายหลัง<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายบรรดาสัตว์จำพวกนั้นผู้ใดเกิดก่อนผู้นั้นมีอายุยืนกว่ามีผิวพรรณกว่า<O></O>
มีศักดิ์มากกว่าส่วนผู้ที่เกิดภายหลังมีอายุน้อยกว่ามีผิวพรรณทรามกว่ามีศักดิ์น้อยกว่า<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายก็เป็นฐานะที่จะมีได้แลที่สัตว์ผู้ใดผู้หนึ่งจุติจากชั้นนั้นแล้วมาเป็นอย่างนี้<O></O>
เมื่อมาเป็นอย่างนี้แล้วก็ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเมื่อบวชแล้วอาศัยความเพียรเป็น<O></O>
เครื่องเผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบเนืองๆอาศัยความไม่ประมาท<O></O>
อาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่นแห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์ที่เคย<O></O>
อาศัยอยู่ในกาลก่อนนั้นได้หลังแต่นั้นไประลึกไม่ได้เขาจึงได้กล่าวอย่างนี้ว่าท่านผู้ใดแลเป็น<O></O>
พรหมเป็นมหาพรหมเป็นใหญ่ไม่มีใครข่มได้เห็นถ่องแท้เป็นผู้กุมอำนาจเป็นอิสระ<O></O>
เป็นผู้สร้างเป็นผู้นิรมิตเป็นผู้ประเสริฐเป็นผู้บงการเป็นผู้ทรงอำนาจเป็นบิดาของหมู่สัตว์<O></O>
ผู้เป็นแล้วและกำลังเป็นพระพรหมผู้เจริญใดที่นิรมิตพวกเราพระพรหมผู้เจริญนั้นเป็นผู้เที่ยง<O></O>
ยั่งยืนคงทนมีอันไม่แปรผันเป็นธรรมดาจักตั้งอยู่เที่ยงเสมอไปเช่นนั้นทีเดียวส่วนพวกเรา<O></O>
ที่พระพรหมผู้เจริญนั้นนิรมิตแล้วนั้นเป็นผู้ไม่เที่ยงไม่ยั่งยืนมีอายุน้อยยังต้องจุติมาเป็นอย่างนี้<O></O>
เช่นนี้ดูกรภิกษุทั้งหลายนี้เป็นฐานะที่๑ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่งอาศัยแล้วปรารภแล้ว<O></O>
จึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยง<O></O>
บางอย่างไม่เที่ยง. <O></O>
[๓๒] ๖. (๒) อนึ่งในฐานะที่๒สมณพราหมณ์ผู้เจริญอาศัยอะไรปรารภอะไร<O></O>
จึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่าง<O></O>
ไม่เที่ยง? ดูกรภิกษุทั้งหลายพวกเทวดาชื่อว่าขิฑฑาปโทสิกะมีอยู่พวกนั้นพากันหมกมุ่นอยู่แต่<O></O>
ในความรื่นรมย์คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกินเวลาเมื่อพวกนั้นพากันหมกมุ่น<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 13"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 889pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1185 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 14"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 841pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1121>อยู่แต่ในความรื่นรมย์คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกินเวลาสติก็ย่อมหลงลืมเพราะสติ<O></O>
หลงลืมจึงพากันจุติจากชั้นนั้นดูกรภิกษุทั้งหลายก็เป็นฐานะที่จะมีได้แลที่สัตว์ผู้ใดผู้หนึ่ง<O></O>
จุติจากชั้นนั้นแล้วมาเป็นอย่างนี้เมื่อมาเป็นอย่างนี้แล้วจึงออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต<O></O>
เมื่อบวชแล้วอาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบ<O></O>
เนืองๆอาศัยความไม่ประมาทอาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็น<O></O>
เครื่องตั้งมั่นแห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนนั้นได้หลังแต่นั้นไประลึกไม่ได้<O></O>
เขาจึงกล่าวอย่างนี้ว่าท่านพวกเทวดาผู้มิใช่เหล่าขิฑฑาปโทสิกะย่อมไม่พากันหมกมุ่นอยู่แต่ใน<O></O>
ความรื่นรมย์คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกินเวลาเมื่อพวกนั้นไม่พากันหมกมุ่นอยู่แต่<O></O>
ในความรื่นรมย์คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกินเวลาสติย่อมไม่หลงลืมเพราะสติ<O></O>
ไม่หลงลืมพวกเหล่านั้นจึงไม่จุติจากชั้นนั้นเป็นผู้เที่ยงยั่งยืนคงทนมีอันไม่แปรผัน<O></O>
เป็นธรรมดาจักตั้งอยู่เที่ยงเสมอไปเช่นนั้นทีเดียวส่วนพวกเราเหล่าขิฑฑาปโทสิกะหมกมุ่น<O></O>
อยู่แต่ในความรื่นรมย์คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกินเวลาเมื่อพวกเรานั้นพากันหมกมุ่น<O></O>
อยู่แต่ในความรื่นรมย์คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกินเวลาสติย่อมหลงลืมเพราะสติ<O></O>
หลงลืมพวกเราจึงพากันจุติจากชั้นนั้นเป็นผู้ไม่เที่ยงไม่ยั่งยืนมีอายุน้อยยังต้องจุติมาเป็นอย่างนี้<O></O>
เช่นนี้ดูกรภิกษุทั้งหลายนี้เป็นฐานะที่๒ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่งอาศัยแล้วปรารภแล้ว<O></O>
จึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยง<O></O>
บางอย่างไม่เที่ยง. <O></O>
[๓๓] ๗. (๓) อนึ่งในฐานะที่๓สมณพราหมณ์ผู้เจริญอาศัยอะไรปรารภอะไร<O></O>
จึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่าง<O></O>
ไม่เที่ยง? ดูกรภิกษุทั้งหลายพวกเทวดาชื่อว่ามโนปโทสิกะมีอยู่พวกนั้นมักเพ่งโทษกันและกัน<O></O>
เกินควรเมื่อมัวเพ่งโทษกันเกินควรย่อมคิดมุ่งร้ายกันและกันเมื่อต่างคิดมุ่งร้ายกันและกัน<O></O>
จึงลำบากกายลำบากใจพากันจุติจากชั้นนั้นดูกรภิกษุทั้งหลายก็เป็นฐานะที่จะมีได้แลที่สัตว์<O></O>
ผู้ใดผู้หนึ่งจุติจากชั้นนั้นแล้วมาเป็นอย่างนี้เมื่อมาเป็นอย่างนี้แล้วออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต<O></O>
เมื่อบวชแล้วอาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลสอาศัยความเพียรที่ตั้งมั่นอาศัยความประกอบ<O></O>
เนืองๆอาศัยความไม่ประมาทอาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่น<O></O>
<O></O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 15"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 887pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1183 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 16"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 839pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1119>แห่งจิตตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนนั้นได้หลังแต่นั้นไประลึกไม่ได้เขาจึงกล่าว<O></O>
อย่างนี้ว่าท่านพวกเทวดาผู้มิใช่เหล่ามโนปโทสิกะย่อมไม่มัวเพ่งโทษกันและกันเกินควร<O></O>
เมื่อไม่มัวเพ่งโทษกันและกันเกินควรก็ไม่คิดมุ่งร้ายกันและกันเมื่อต่างไม่คิดมุ่งร้ายกันและกัน<O></O>
แล้วก็ไม่ลำบากกายไม่ลำบากใจพวกนั้นจึงไม่จุติจากชั้นนั้นเป็นผู้เที่ยงยั่งยืนคงที่มีอัน<O></O>
ไม่แปรผันเป็นธรรมดาจักตั้งอยู่เที่ยงเสมอไปเช่นนั้นทีเดียวส่วนพวกเราได้เป็นพวก<O></O>
มโนปโทสิกะมัวเพ่งโทษกันและกันเกินควรเมื่อมัวเพ่งโทษกันและกันเกินควรก็คิดมุ่งร้าย<O></O>
กันและกันเมื่อต่างคิดมุ่งร้ายกันและกันก็พากันลำบากกายลำบากใจพวกเราจึงพากันจุติจาก<O></O>
ชั้นนั้นเป็นผู้ไม่เที่ยงไม่ยั่งยืนมีอายุน้อยยังต้องจุติมาเป็นอย่างนี้เช่นนี้ดูกรภิกษุทั้งหลาย<O></O>
นี้เป็นฐานะที่๓ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่งอาศัยแล้วปรารภแล้วจึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยง<O></O>
บางอย่างไม่เที่ยงย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยง.<O></O>
[๓๔] ๘. (๔) อนึ่งในฐานะที่๔สมณพราหมณ์ผู้เจริญอาศัยอะไรปรารภอะไร<O></O>
จึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่าง<O></O>
ไม่เที่ยง? ดูกรภิกษุทั้งหลายสมณะหรือพราหมณ์บางคนในโลกนี้เป็นนักตรึกเป็นนักค้นคิด<O></O>
กล่าวแสดงปฏิภาณของตนตามที่ตรึกได้ตามที่ค้นคิดได้อย่างนี้ว่าสิ่งที่เรียกว่าจักษุก็ดีโสตะก็ดี<O></O>
ฆานะก็ดีชิวหาก็ดีกายก็ดีนี้ได้ชื่อว่าอัตตาเป็นของไม่เที่ยงไม่ยั่งยืนไม่คงทนมีอัน<O></O>
แปรผันเป็นธรรมดาส่วนสิ่งที่เรียกว่าจิตหรือใจหรือวิญญาณนี้ชื่อว่าอัตตาเป็นของเที่ยง<O></O>
ยั่งยืนคงทนมีอันไม่แปรผันเป็นธรรมดาจักตั้งอยู่เที่ยงเสมอไปเช่นนั้นทีเดียวดูกรภิกษุทั้งหลาย<O></O>
นี้เป็นฐานะที่๔ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่งอาศัยแล้วปรารภแล้วจึงมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยง<O></O>
บางอย่างไม่เที่ยงย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยง.<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายสมณพราหมณ์เหล่านั้นมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยง<O></O>
ย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงด้วยเหตุ๔ประการนี้แล. <O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายก็สมณะหรือพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่งมีทิฏฐิว่าบางอย่างเที่ยง<O></O>
บางอย่างไม่เที่ยงจะบัญญัติอัตตาและโลกว่าบางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยงสมณพราหมณ์<O></O>
<O> </O>

​

</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 48pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top width=64>

หน้าที่<O></O>​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 17"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 892pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1189 colSpan=2><O></O>

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 18; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #e0dfe3; PADDING-RIGHT: 5.4pt; BORDER-TOP: #e0dfe3; PADDING-LEFT: 5.4pt; PADDING-BOTTOM: 0cm; BORDER-LEFT: #e0dfe3; WIDTH: 844pt; PADDING-TOP: 0cm; BORDER-BOTTOM: #e0dfe3; BACKGROUND-COLOR: transparent" width=1125 colSpan=2>เหล่านั้นทั้งหมดย่อมบัญญัติด้วยเหตุ๔ประการนี้เท่านั้นหรือแต่อย่างใดอย่างหนึ่งนอกจาก<O></O>
นี้ไม่มี. <O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายเรื่องนี้ตถาคตรู้ชัดว่าฐานะที่ตั้งแห่งทิฏฐิเหล่านี้บุคคลถือไว้อย่างนั้น<O></O>
แล้วยึดไว้อย่างนั้นแล้วย่อมมีคติอย่างนั้นมีภพเบื้องหน้าอย่างนั้นและตถาคตย่อมรู้เหตุนั้น<O></O>
ชัดทั้งรู้ชัดยิ่งกว่านั้นทั้งไม่ยึดมั่นความรู้ชัดนั้นด้วยเมื่อไม่ยึดมั่นก็ทราบความเกิดขึ้น<O></O>
ความดับไปคุณและโทษของเวทนาทั้งหลายกับอุบายเป็นเครื่องออกไปจากเวทนาเหล่านั้น<O></O>
ตามความเป็นจริงจึงทราบความดับเฉพาะตนเพราะไม่ถือมั่นตถาคตจึงหลุดพ้น.<O></O>
ดูกรภิกษุทั้งหลายธรรมเหล่านี้แลที่ลึกซึ้งเห็นได้ยากรู้ตามได้ยากสงบประณีต<O></O>
จะคาดคะเนเอาไม่ได้ละเอียดรู้ได้เฉพาะบัณฑิตซึ่งตถาคตทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งเอง<O></O>
แล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้งที่เป็นเหตุให้กล่าวชมตถาคตตามความเป็นจริงโดยชอบ.

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.363750/[/MUSIC]​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<O></O>

 

ช่วยกรุณาด้วยครับ ติหน่อยครับ ไม่รู้ว่าพอจะไปรอดไหม ถ้าเสียงใช้ได้จะพยายาแก้ไขต่อไปครับ เผื่อได้ร่วมสร้างกุศล ชาติหน้าจะได้มีเสียงเพราะๆกับเขาบ้าง หลายท่านอ่านได้ดีมากๆ เลยครับ อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

เพราะดีคะ