ใส่ร้ายคนดี ได้รับโทษทันตา

ภาพประกอบ : จากอินเทอร์เน็ต​

พระพุทธเจ้า ประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน เมืองสาวัตถี
พระโกกาลก "ริษยา" พระสารีบุตร และพระโมคคัลลานะ
ได้ทูลพระพุทธเจ้าให้ร้ายพระเถระทั้งสอง พระพุทธองค์ทรงห้ามถึง ๓ ครั้งก็ไม่ฟัง
ได้รับอกุศลกรรมสนองทันตา ได้เกิดฝีหัวใหญ่ขึ้นทั่วตัว ฝีแตกน้ำเหลืองไหล
ได้รับทุกขเวทนากล้า จนขาดใจตายไปเกิดในปทุมนรก
ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหานรกอเวจี ได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัส

พระพุทธองค์ทรงแสดงโทษ แห่งการใส่ร้ายผู้ทำความดี เพื่อเป็นเครื่องสังวรของชาวพุทธไว้ดังนี้

• “คนพาลเมื่อพูดคำชั่วร้ายออกไป ได้ชื่อว่าฆ่าตัวเองด้วยอาวุธ

• ผู้ใดสรรเสริญผู้ที่ควรถูกติ หรือติผู้ที่ควรได้รับความสรรเสริญ ผู้นั้นชื่อว่าสะสมความชั่วด้วยปาก เขาย่อมไม่ได้รับความสุข

• ความพินาศแห่งทรัพย์สินเพราะการพนันก็ดี พร้อมด้วยสิ่งของทั้งหมดก็ดี พร้อมด้วยตนเองก็ดี ยังนับว่ามีโทษเพียงเล็กน้อย ส่วนบุคคลใด ทำใจคิดร้ายในท่านผู้ทำดีทั้งหลาย มีโทษยิ่งใหญ่กว่า

• ผู้พูดจาด้วยจิตอันลามก ชอบติเตียนพระอริยเจ้า ย่อมเข้าถึงนรก”

โกกาลิกสูตร ๑๕/๒๐๙

การใส่ร้ายคนดีมีโทษหนัก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระอรหันต์ด้วย
โทษก็จะยิ่งมากเป็นทวีคูณ
เพราะท่านหมดกิเลสแล้ว
จัดว่าเป็น “ปาปมุต” คือ ไม่มีใครถือโทษ หรือพ้นจากโทษแล้ว

กรณีของพระโกกาลิกในเรื่องนี้

ถ้าเราไม่ยกให้เป็นอกุศลกรรมของพระโกกาลิกบันดาลให้เป็นไป แล้วจะเกิดจากอะไร?
เพราะทั้งพระสารีบุตร และพระมหาโมคคัลลานะ ท่านเป็นพระอรหันต์แล้ว
ไม่มีให้โทษใครมีแต่ให้คุณ ก็แล้วเหตุไฉนพระโกกาลิกจึงไปริษยาท่านเล่า?

ก็ไม่ใช่กรรมฝ่ายชั่วมาบันดาลให้ท่านคิดผิดไป
เหมือนการซัดฝุ่นที่ละเอียดทวนลม มันก็ต้องถูกฝุ่นย้อนกลับมาเข้าตาตนเอง ฉะนี้แล

ที่มา : www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=6502

 

อนุโมทนาสาธุ

บุคคลใดในกาลก่อนเคยผิดพลาด
ครั้นภายหลัง เขากลับตัวได้ไม่ประมาท
บุคคลนั้น ย่อมทำให้โลกแจ่มใส
เหมือนดั่งดวงจันทร์ อันพ้นจากเมฆหมอก​

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ครับ
สาธุ สาธุ สาธุ<O</O
<O</O
<O</O


_____________________________<O</O
เชิญร่วมบริจาคหนังสือ เข้าห้องสมุดชุมชนวัดย่านยาว<O</O
http://palungjit.org/showthread.php?t=130823<O</O

 

วจีกรรม ของคนที่ไม่มีสติพูดใส่ร้ายคนดี ย่อมต้องถึงนรก
อนุโมทนาครับ..สาธุ

 

<TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" cellSpacing=0 cellPadding=5 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top width="85%" height="100%">ผลจากวจีกรรมที่มีต่อพระ

สัมผัปปลาปะ พูดเพ้อเจ้อ

ในชีวิตประจำวัน เราจะเห็นบุคคลหลาย ๆ คนที่พูดเก่ง คุยสนุก ฟังแล้วเกิดความเพลิดเพลิน เป็นที่ชื่นชมชื่นชอบของสังคม แม้แต่เราเองบางครั้งก็รู้สึกนิยมชมชื่นไปกับการพูดการแสดงออกของเขาด้วยเช่นกัน บางคนถึงกับยึดเอาเป็นแบบอย่าง ลงทุนฝึกพูด ฝึกแสดง เพื่อจะให้ได้เป็นคนพูดเก่งอย่างนั้น คืออยากจะพูดเก่ง เป็นที่นิยมชมชอบอย่างเขาคนนั้นด้วย

หากเราลองนึกทบทวนด้วยสติปัญญา ในการพูดของเขานั้น พิจารณาให้ดีๆ ว่า มีสาระแก่นสารอะไรสามารถพอที่จะยึดถือเป็นแบบอย่างทำให้เกิดคุณประโยชน์แก่ตัวเรา และแก่สังคมได้บ้าง ลองนึกดูดี ๆ เราอาจได้แค่เพียงความสนุกสนานชนิดที่ปนไปด้วยโมหะ ให้เพลิดเพลินหมดเวลาไปวันๆ ไม่ได้สาระอะไร เรียกว่าเสียเวลาเปล่าก็เป็นได้

คำพูดที่ฟังแล้วสนุกสนาน ฟังแล้วรู้สึกมัน สะใจในอารมณ์ ส่วนมากมักจะมีการพูดล้อเล่น ล้อเลียนผู้อื่นปนอยู่ด้วยเสมอ การพูดเช่นนี้คำพระท่านเรียกว่า สัมผัปปลาปะ แปลว่า การพูดทำลายประโยชน์และความสุข หรือที่เรียกว่า "เพ้อเจ้อ" รวมไปถึงการเล่าเรื่องหนัง เรื่องนิยาย หรือการแสดงตลกขบขัน การเขียนเรื่องอ่านเล่นเพื่อความบันเทิงต่าง ๆ ที่เป็นเรื่องราวเหลวไหลไร้สาระ จำพวกที่ไม่ทำให้ผู้ฟัง ผู้ดู และผู้อ่านได้รับประโยชน์แต่อย่างใด ลักษณะการพูดเช่นนี้ ก็จัดเป็น สัมผัปปลาปะ คือ พูดเพ้อเจ้อ ด้วยเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม การพูดคุยให้เกิดความสนุกสนานเฮฮา กล่าวเรื่องเหลวไหลที่ไม่เป็นจริงที่เป็นสัมผัปปลาปะนี้ ก็ไม่จัดเป็นมุสาวาท เพราะผู้พูดไม่ได้มีเจตนาคือไม่ได้ตั้งใจจะมุสา เป็นเพียงแต่พูดเพ้อเจ้อไปเท่านั้น
แต่ถ้าหากว่ามีความตั้งใจจะมุสาประกอบอยู่ด้วย และผู้ฟังก็หลงเชื่อด้วย จึงจะจัดว่าเป็นมุสาวาท ซึ่งมีผลทำให้ไปเกิดในอบายภูมิ
แม้จะเป็นเพียงการพูดเพ้อเจ้อ ล้อเลียน ล้อเล่นโดยที่ไม่มีเจตนาพูดเท็จก็ตาม แต่ก็ยังมีวิบากกรรม แม้จะไม่ทำให้ไปเกิดในอบาย แต่ก็มีวิบากที่ทำให้ไปเกิดใช้กรรมในลักษณะที่ตนเคยไปล้อเลียนเอาไว้นั้น อย่างเช่น

เรื่องราวของพระอุคคเสนเถระ และอดีตภรรยาเก่าของท่านในอดีตกาลสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า "กัสสปะ" ในครั้งนั้น พระอุคคเสนและภรรยา เป็นกุลบุตรกุลธิดาชาวพระนครพาราณสี บรรทุกข้าวปลาอาหารและสัมภาระเป็นอันมากในเกวียนหลายเล่ม กำลังไปสู่ที่ก่อสร้างพระเจดีย์ ในระหว่างทางพบพระเถระองค์หนึ่ง กำลังเข้าไปสู่หมู่บ้านเพื่อบิณฑบาต กุลธิดาซึ่งเป็นภรรยาของท่านแลเห็นพระเถระแล้ว จึงกล่าวกะสามีว่า

"พี่ พระมาบิณฑบาต อาหารของเราก็มีมาก พี่ช่วยไปรับบาตรของท่านมาให้ฉันหน่อยซิ เราจะได้ถวายอาหารบิณฑบาตด้วยกัน"

สามีจึงลงจากเกวียนไปขอรับบาตรมาจากพระเถระ ส่วนภรรยาเมื่อได้บาตรมาจากสามีแล้ว ก็ได้บรรจุบาตรด้วยอาหารต่างๆ จนเต็มแล้วก็ยื่นให้สามีนำไปถวายในมือของพระเถระ แล้วก็ได้ตั้งความปรารถนาว่า "ขอให้เราทั้งสองคนพึงได้บรรลุธรรมอย่างท่านด้วยเถิด"

พระเถระรูปนั้น ท่านเป็นพระอรหันต์ เมื่อท่านได้ตรวจดูไปในอนาคตแล้ว ก็รู้ว่าความปรารถนาของเขาทั้งสองนั้นจะสำเร็จ จึงได้ยิ้มออกมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ผู้เป็นภรรยาเห็นพระเถระแสดงอาการยิ้มแย้มเช่นนั้น จึงพูดกะสามีว่า

"พี่ พระคุณเจ้าท่านทำท่าทำทางยิ้มแย้มอย่างกับเด็กนักฟ้อน"

ฝ่ายสามีก็ตอบนางไปว่า "ก็คงจะเป็นอย่างนั้น"

ด้วยอำนาจบุญและบาปซึ่งเป็นวจีกรรมปรุงแต่ง ทำให้เขาทั้งสองนั้น มาในสมัยพุทธกาลนี้ ผู้เป็นสามีได้มาเกิดเป็นบุตรเศรษฐีชื่อ อุคคเสน ส่วนภรรยามาเกิดเป็นธิดาของตระกูลนักฟ้อนรำ ที่ท่องเที่ยวแสดงกายกรรมผาดโผนไปยังเมืองต่าง ๆ อุคคเสนบุตรเศรษฐีได้พบกับธิดานักฟ้อนรำซึ่งมาแสดงกายกรรมยังเมืองของตน ก็เกิดหลงรักนางขึ้นมา จึงได้ขอนางมาเป็นภรรยา และได้มาอยู่กับคณะของนาง ต่อมาก็ได้ฝึกเป็นนักแสดง ได้ร่วมแสดงกายกรรมผาดโผนไปกับนางด้วย เพราะวิบากที่พลอยเออออไปกับนางด้วยในชาตินั้น

ครั้งหนึ่ง อุคคเสนและภรรยาได้มาเปิดการแสดงที่กรุงราชคฤห์ ขณะที่เขากำลังจะทำการแสดงนั้นเอง พระบรมศาสดาได้เสด็จบิณฑบาตมาถึงพร้อมด้วยพระเถระทั้งหลาย ทำให้มหาชนละสายตาจากอุคคเสนหันมาทำความเคารพพระบรมศาสดากันทั้งหมด จึงทำให้อุคคเสนเสียใจว่า การแสดงของเราคราวนี้คงหมดความหมายเสียแล้ว พระบรมศาสดาทรงทราบอัธยาศัยของเขา จึงตรัสบอกพระมหาโมคคัลลานะให้ไปบอกอุคคเสนว่าจงแสดงศิลปะของตนต่อไปเถิด

อุคคเสนดีใจว่าพระศาสดาจะทรงดูการแสดงของตน จึงได้กระโดดจากแผ่นกระดานที่สูง 60 ศอกขึ้นไปตีลังกาในอากาศถึง 14 รอบ แล้วลงมายืนที่พื้นแสดงความเคารพต่อพระบรมศาสดา จากนั้นก็ได้ฟังธรรมจากพระองค์แล้วได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ได้ขอบวชกับพระบรมศาสดา ส่วนภรรยาเมื่อเห็นสามีได้ออกบวชแล้ว จึงได้ออกบวชตาม ภายหลัง นางก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์เถรี ด้วยบุญที่ได้ถวายอาหารบิณฑบาตแก่พระเถระในครั้งนั้น

บุคคลทำกรรมเช่นใด ย่อมได้รับผลเช่นนั้น การพูดก็เช่นเดียวกัน เพียงการพูดเพ้อเจ้อ ล้อเล่น ล้อเลียนกับพระเถระเพียงแค่นั้น
ก็ยังส่งผลให้เป็นไปตามที่ตนพูด จากการเป็นลูกเศรษฐีอยู่ดี ๆ ก็ต้องกลายมาเป็นนักแสดงกายกรรมผาดโผนไปได้ จึงควรต้องระมัดระวังคำพูด เมื่อจะพูด ควรพูดแต่เรื่องที่ดี เรื่องที่ไม่ดีไม่ควรพูด คือต้องเว้นจากวจีทุจริตทั้ง 4 ประการ คือ

1. เว้นจากการพูดเท็จ เรื่องที่ไม่เป็นจริงเราไม่ควรพูด

2. เว้นจากการพูดส่อเสียด ยุยงให้คนเขาแตกแยกกัน

3. เว้นจากการพูดคำหยาบ คำด่า ให้ร้ายป้ายสีทำผู้อื่นให้เดือดร้อน และ

4. เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ เรื่องเหลวไหลไร้สาระ สิ้นเปลืองเวลา ทำชีวิตให้สูญเปล่า

แต่ควรพูดถ้อยคำที่เป็นปิยวาจา พูดไพเราะ พูดเป็นอรรถเป็นธรรม เป็นเรื่องจริง มีประโยชน์ และพูดถูกกาลสมัยให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ฟัง
เพราะการพูดดีนั้นมีอานิสงส์ ย่อมทำผู้พูดนั้นให้เป็นที่รัก เป็นที่เคารพเลื่อมใสของมหาชน ทั้งให้ได้สมบัติทั้ง 3 คือมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ และนิพพานสมบัติ

อย่างเช่นอดีตชาติของสันตติมหาอมาตย์ ที่ท่านเคยได้เที่ยวป่าวประกาศคุณของพระรัตนตรัย และชักชวนให้มหาชนลุกขึ้นแต่เช้า เพื่อหุงหาอาหารใส่บาตรพระ ชักชวนผู้คนไปวัดเพื่อฟังธรรมและปฏิบัติธรรม ส่งผลให้ท่านได้มนุษย์สมบัติ คือได้รับม้า รถเทียมม้า ได้ช้างซึ่งประดับประดาเป็นอย่างดี และได้สมบัติเป็นอันมากจากพระราชา ในชาตินั้น ท่านกล่าวสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัยจนกระทั่งกลิ่นจันทน์ฟุ้งออกจากตัว กลิ่นดอกบัวฟุ้งออกจากปาก ด้วยผลบุญนั้น ส่งผลให้ท่านได้ท่องเที่ยวอยู่ในสวรรค์นานถึง 91 กัป มาในชาตินี้ท่านได้มาเกิดเป็นมหาอมาตย์ของพระราชา ได้ฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพียงครั้งแรก ก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์อย่างง่ายดาย ไม่ต้องทำความเพียรให้เหนื่อยยากแต่อย่างใดเลย

ดังนั้น ทุกท่านจึงควรพูดแต่ถ้อยคำที่เป็นปิยวาจา พูดแต่เรื่องที่ดีมีประโยชน์ เว้นจากคำพูดที่มีโทษซึ่งเป็นวจีทุจริตดังที่กล่าวแล้ว
ก็จะทำให้ได้สมบัติทั้งปวง ดังเช่นบุคคลในอดีตที่ท่านเคยได้มาแล้ว


เนื้อเรื่องจาก DMC Channel
Reference Link : www.dmc.tv

</TD></TR><TR><TD class=smalltext vAlign=bottom width="85%"><TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=smalltext width="100%" colSpan=2></TD></TR></TBODY></TABLE>:z3</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขออนุโมทนา



ณ.โอกาศนี้ ขอน้อมองค์คุณ
พระพุทธะอรหันต์ พระมหาพุทธะอรหันต์
พระอรหันต์ พระมหาอรหันต์
พระโพธิสัตว์ พระมหาโพธิสัตว์
จงบันดาลให้ทุกท่าน
ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา
ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามพุทธะประสงค์ ตรงต่อพระนิพพาน
ในชาติปัจจุบันกาลนี้ด้วยเทอญ​

 

Mhey

ขออนุโมทนาค่ะ

 

อนุโมทนาคะ หมิงมักต้องเจอกะพวกเกรียนๆ หรือคนไม่ค่อยดี อยู่บ่อยๆ ตั้งแต่เด็ก แล้วเขาก็มักใช้วิธีใส่ร้ายเรา ถึงจะโดนงี้เราก็ต้องเชื่อมั่นในการกระทำของเราว่าไม่ใช่คนที่ทำให้ใครเดือดร้อน เป็นทุกข์ และสิ่งที่เขากล่าวหาก็ไม่ใช่ตัวเราเลย เป็นเรื่องที่กุขึ้นมาเท่านั้น

ปัจจุบัน คนเหล่านั้นแทบไม่มีความสุข ไม่ก็หายสาบสูญไป โดนที่เราไม่ต้องไปทำอะไรเพื่อแก้แค้นเขาคืนเลย

อย่างน้อยหลังจากเลิกกับอดีตแฟนก็ได้รักษาศีล5อย่างเคร่งครัดเหมือนเดิม ไม่รู้สิ่นะ ตั้งแต่เด็กแล้ว(ยกเว้นช่วงคบกะอดีตแฟน) มีแต่คนบอกว่าหมิงมันปากศักดิ์สิทธ์ อาจเป็นเพราะปกติละจากวจีทุจริตด้วยมั้ง

 

อนุโมทนาสาธุ
สำรวมทั้งกาย วาจา ใจ ไม่เพ่งโทษผู้อื่น
ดูตนเองเป็นสำคัญดีที่สุด

 

ใช่คะ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ ครับ
ผู้ใด.....
พึงกล่าวถ้อยคำอันไม่เป็นเหตุให้ใครๆขัดใจกัน
และเป็นวาจาอันสุภาพ ไม่ใส่ร้าย หรือให้ร้ายผู้อื่น
เป็นเครื่องให้รู้ความได้และเป็นคำจริง
เราเรียกบุคคลผู้นั้นว่าเป็นผู้มีศีลมีธรรม สาธุ

 

อ่านแล้ว ต้องสำรวมในกาย วาจา ใจยิ่ง ๆ ขึ้นค่ะ

แม้ปัจจุบันนี้ก็ตาม เรามักจะได้ยินคนนั้นคนนี้ นำเรื่องต่าง ๆ มาเล่าให้ฟัง หากเป็นเรื่องการนินทาผู้ใดก็ตาม ไม่ควรจะร่วมวงนินทาไปด้วย เพราะเราไม่รู้ว่า บุคคลนั้น ตั้งสัจจะอะไรไว้ หรือทรงความดีอะไร จึงไม่ควรวิจารณ์

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

 

ขออนุโมทนาสาธุการครับ

______________________________________________________

ขอเชิญมาเป็น 1 ในเครือข่ายความดี เพื่อส่งเสริมและสนับสนุนให้ทุกคนทำดี
hi5 - ?PEC?เครือข่ายความดี•?

หรือเชิญพี่ๆเข้ามาอ่านบทความของท่านพระอาจารย์เอก และธรรมะของหลวงพ่อสนอง กตปุญโญ ได้นะครับ
http://palungjit.org/threads/ขอเชิญมาเป็นหนึ่งในเครือข่ายความดี.253322/

สารธารบารมี ขอเชิญร่วมทำบุญกับหลวงพ่อ อลงกต วัดพระบาทนำพุ
1900222200 ครั้งละ 15 บาท เงินเพียงน้อยนิดอาจทำให้เด็ก อิ่มได้

 

แหม..............

ในสังคมคนที่ทำงานโรงงานมีเยอะครับ ( น้ำเน่าสิ้นดีแต่เรื่องจริง )

ใส่ร้าย , กลั่นแกล้ง , บีบ คนดีๆ จนอยู่ไม่ได้

คนพวกนี้นึกว่าตำแน่งในหน้าที่การงานใหญ่เสียเต็มประดา

ชี้เป็นเป็นตาย ชี้อนาคตการทำงานของคนอื่นได้

บางคนกรรมตามทันแล้วยังไม่รู้ตัว โฮ่ โฮ่ โฮ่ ยังโทษนู่น โทษนี่

น่าสมเพช

 

พระพุทธองค์ทรงแสดงโทษ แห่งการใส่ร้ายผู้ทำความดี
เพื่อเป็นเครื่องสังวรของชาวพุทธไว้ดังนี้

• คนพาลเมื่อพูดคำชั่วร้ายออกไป ได้ชื่อว่าฆ่าตัวเองด้วยอาวุธ

• ผู้ใดสรรเสริญผู้ที่ควรถูกติ หรือติผู้ที่ควรได้รับความสรรเสริญ ผู้นั้นชื่อว่าสะสมความชั่วด้วยปาก เขาย่อมไม่ได้รับความสุข

• ความพินาศแห่งทรัพย์สินเพราะการพนันก็ดี พร้อมด้วยสิ่งของทั้งหมดก็ดี พร้อมด้วยตนเองก็ดี ยังนับว่ามีโทษเพียงเล็กน้อย ส่วนบุคคลใด ทำใจคิดร้ายในท่านผู้ทำดีทั้งหลาย มีโทษยิ่งใหญ่กว่า

• ผู้พูดจาด้วยจิตอันลามก ชอบติเตียนพระอริยเจ้า ย่อมเข้าถึงนรก

โกกาลิกสูตร ๑๕/๒๐๙

..

สาธุอนุโมทนา

คนกล้าในสิ่งที่ควรกล้า ข่มใจในสิ่งควรข่ม เป็นผู้มีปัญญา
คนกล้าตามกิเลสข่มใจตามกิเลสตามความหลง ย่อมเข้าถึงอบาย
การอ้างพุทธพจน์ผิดกาละเทศะ เป็นผู้บิดเบือนธรรมย่อมไม่ค้นพบควาจริง
ผู้ล่วงเกินพระอริยะผู้กล่าวธรรมกล่าวความจริง ย่อมถึงนรก


,,

 

เราโดนใส่ร้ายทำไม คนนั้นยังนั่งขาขึ้นห่างอยู่เลยล่ะ

 

เพราะการใส่ร้ายที่เขาได้กระทำต่อโยมนั้นเนื่องมาจากเศษกรรมเก่าในอดีต โยมต้องอดทนอย่าไปปล่อยใจตนเองให้คิดไม่ดี อย่าอยากให้คนที่ทำร้ายเราเป็นอะไรไปเลย เพราะความคิดดังนั้นแสดงให้เห็นว่าเราเองก็ยังมีจิตที่ไม่บริสุทธิ์อยู่ ขอให้โยมอโหสิเถอะนะ สาธุ

 

สาธุค่ะ จะพึงระมัดระวัง สำรวมกาย วาจา และใจ ให้มากยิ่งขึ้น​

 

โมทนาสาธุครับ
ตอนนี้ผมยังระงับปากไม่ค่อยได้
แต่ก็เบาลงแล้ว
จะพยายาม