โบราณสถานและผู้ทำลาย

มีเรื่องที่เกิดขึ้นในสังคมอย่างไม่น่าเชื่อเกี่ยวกับโบราณสถานที่ถูกทำลายโดยน้ำมือคนไทยซึ่งมีอำนาจ แต่ไม่มีความรู้สึกในการรักและหวงแหนโบราณสถานที่บรรพบุรุษสร้างขึ้นมา เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่อยุธยาที่วัดวรเชษฐ์ ได้มีพระองค์หนึ่งได้บอกว่าที่วัดนี้มีพลังเพชรดำซึ่งอยู่รอบๆพระปรางค์ซึ่งเป็นที่บรรจุพระบรมอัฐิของสมเด็จพระนเรศวร และจะมีศิลาร้องทุกข์ ซึ่งศิลานี้จะสามรถไปไหว้และบูชาได้และขอสิ่งที่อยากได้และจะสำเร็จถ้าเรามีสมาธิและมุ่งไปยังสิ่งที่ขอ และได้มีคนมาที่วัดวรเชษฐ์เพื่อมากราบไหว้และขอพรกับศิลาร้องทุกข์ ซึ่งจะได้ผลหรือไม่นั้นอยู่ที่แต่ละบุคคล ข้าพเจ้าได้ไปไหว้แต่ไม่ได้หวังสิ่งใดแค่อยากไปกราบที่ๆสมเด็จพระนเรศวรท่านอยู่ หลังจากนั้นอีกประมาณสองอาทิตย์ผ่านไปข้าพเจ้าได้กลับไปที่วัดวรเชษฐ์อีกครั้ง แต่สิ่งที่เกิดคือศิลาร้องทุกข์นั้นได้โดนทำลายไปโดยพี่ที่ด้วยได้ไปถามกับลุงคนหนึ่งที่อยู่ในวัด ซึ่งลุงคนนั้นพูดจาไม่ดีและดูถูกคนที่ไปไหว้ศิลาร้องทุกข์แต่ที่สำคัญคือลุงคนนั้นเป็นคนที่ผู่มีอำนาจในกรมศิลปากรสั่งมาให้นำเอาศิลาร้องทุกข์ไปทำลาย โดยที่กรมศิลปากรเป็นผู้มีอำนาจในการดูแลแต่สิ่งที่ผู้ใหญ่ในกรมศิลปากรทำคือสั่งให้รื้อถอนศิลาร้องทุกข์ โดยไม่มีเหตุผลซึ่งเป็นสิ่งที่น่ากลัวคือโบราณสถานเป็นที่ๆบรรพบุรุษสร้างขึ้นมาแต่สุดท้ายแทนที่จะเก็บไว้ให้ลูกหลานได้ดูแต่กลายเป็นผู้ที่มีอำนาจอยู่ในมือกลับอยากนึกทำลายก็ทำลายลงโดยที่ไม่มีเหตุผล ซึ่งความจริงควรจะมีการแจ้งว่าทำไมถึงต้องทำลายจะดีกว่าที่อยู่ดีๆก็มายกไปโดยไม่มีเหตุผล
ปล.เสียดายที่ไม่ได้มีรูปถ่ายไว้เนื่องจากไม่คาดคิดว่าจะมีการรื้อถอนศิลาร้องทุกข์ชิ้นนี้จึงไม่ได้บันทึกภาพไว้ ถ้าอยากเห็นซากที่เหลือซึ่งเป็นฐานของศิลาร้องทุกข์เชิญแวะไปได้ที่วัดวรเชษฐ์ ที่อยู่ตรงสี่แยกวรเชษฐ์

 

ผมฟังคุณเล่ามาอีกทีแต่ก็ยังมีโทสะนิดๆ ทำไมกรมศิลปากรถึงชอบทำลายโบราณสถานนักนะ