เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๖๕

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๖๕

​

 

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพไปจัดสถานที่ในกุฏิเจ้าอาวาส เพื่อเตรียมเข้ากรรมฐาน ๓ วัน ที่ต้องจัดสถานที่ก็เพื่อที่จะได้นำวัตถุมงคลไปเข้าพิธีด้วย โดยเฉพาะสมเด็จองค์ปฐม พิมพ์นั่งบัวเสวยสุข ซึ่งยังไม่รู้ว่าอีกกี่วันถึงจะเสร็จ

จากตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะเอากำไรเล็กน้อย จำหน่ายเนื้อสเตนเลสสักองค์ละ ๕๐๐ บาท ไป ๆ มา ๆ เสียค่าบล็อกไปเป็นเข่ง..! เปลี่ยนใจแล้วว่าขอองค์ละ ๒,๐๐๐ บาท ไม่อย่างนั้นขาดทุนแน่ เพราะฉะนั้น..ใครที่ตั้งใจจะทำบุญเอาพระสัก ๔ องค์ ให้ลดเหลือองค์เดียวก็พอ บอกให้รู้ล่วงหน้าจะได้เตรียมเก็บเงินไว้แต่เนิ่น ๆ ไม่อย่างนั้นถึงเวลาแล้ว ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะจองมากหรือจองน้อย

สำหรับระยะนี้กระผม/อาตมภาพเพิ่งจะกลับมา ใช้โควต้าสัตตาหกรณียะไป ๗ วันเต็ม ๆ น้ำหนักหายไปอีก ๑ กิโลกรัม คราวนี้ด้วยความที่ว่างานจะอยู่ข้างนอกมากกว่า ก็เลยขอสั่งงานพวกท่านเอาไว้ล่วงหน้า

อันดับแรกเลย เรื่องเรียนบาลี มหาไบท์ (พระมหาจักรพงษ์ ปญฺญาทีโป ป.ธ.๖) กับมหาเสริฐ (พระมหาอุตรา อุตฺตโร ป.ธ.๖) เคี่ยวนักเรียนบาลีของเราให้เต็มที่ โดยเฉพาะในเรื่องของไวยากรณ์ ซ้อมทำข้อสอบอย่างเดียวเลย ถ้าหากว่าเป็นการแปล หรือว่าสัมพันธ์ จะได้ไม่ได้ก็ช่างมัน เอาไวยากรณ์ให้ได้ไว้ก่อน เพราะว่าสมัยนี้สอบซ่อมได้ ถ้าหากว่าเราได้ไวยากรณ์ไว้ อย่างน้อยก็ติดซ่อม ระหว่างนั้นเราจะมีเวลาอีก ๒ เดือนเห็นจะได้ ค่อยมาทบทวนการแปลของเรา

การที่ให้ซ้อมทำข้อสอบก็เพื่อจะได้คุ้นชิน โดยเฉพาะในส่วนของไวยากรณ์ เรื่องของบรรดาวิภัตติต่าง ๆ นาม กิตก์ สังขยา อาขยาด สนธิ สมัญญาภิธาน พวกนี้ส่วนใหญ่เขาจะออกอย่างน้อยก็ข้อสองข้ออยู่แล้ว ถ้าหากว่าหลัก ๆ เราจับเคล็ดได้ก็ไม่น่าจะใช่ของยาก

ส่วนเรื่องของนักธรรม คงต้องให้ปลัดตั้ม (พระปลัดอาทิตย์ ชุตินฺธโร) ทบทวนเกี่ยวกับวิชาเรียงความแก้กระทู้ธรรม วิชาเรียงความแก้กระทู้ธรรมนี่ สำหรับกระผม/อาตมภาพเองแล้วถือว่าเป็นวิชาช่วย เขียนอย่างไรก็ได้คะแนน แต่พอมาถึงรุ่นหลัง ๆ กลายเป็นวิชาช่วยให้ตก..! ทั้ง ๆ ที่วิธีเรียงความแก้กระทู้ธรรม ก็คือการเทศน์บนหน้ากระดาษ ซ้ำเขายังตั้งหัวข้อมาให้เราเทศน์อีกด้วย น่าจะเขียนกันได้ทุกคน แต่กลับตกกันเป็นประจำ..!

 

กระผม/อาตมภาพไม่ได้ห่วงพวกท่านหรอก อย่างแย่ ๆ พวกที่บวชเมื่อแก่ อายุมาก อย่างน้อยก็ต้องจบชั้น ป.๗ จบ มศ.๓ มศ.๕ มา อย่างรุ่นปัจจุบัน อย่างน้อยก็ชั้นมัธยมปีที่ ๖ ถ้าไปเปรียบเทียบกับบรรดาลูกต่างด้าวที่เขียนหนังสือไทยยังไม่เป็นตัว ถือว่าท่านลงไป "ตบเด็ก" ไปเสียด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น..โอกาสที่สอบตกมีน้อยมาก โดยเฉพาะคณะสงฆ์ทองผาภูมิของเราจะมีการติวเข้มก่อนสอบ

ตอนนี้กระผม/อาตมภาพลงไปติวเองไม่ได้ เพราะว่ากลายเป็นผู้บริหารไปแล้ว ปีแรก ๆ ที่ลงไปติวให้ ออกตรง ๘ ข้อ ออกใกล้เคียงอีก ๒ ข้อ อย่างไรก็ไม่ตกอยู่แล้ว ปีนี้ถึงเวลาไปติวที่วัดเขื่อนวชิราลงกรณ กระผม/อาตมภาพเองก็มีงานประชุมข้างนอก เพราะว่าคำสั่งเจ้าคณะภาค ๑๔ มาติด ๆ กัน ๒ งานเลย

ถัดไปก็เรื่องของการเตรียมสถานที่และรถยนต์ สำหรับงานตักบาตรเทโวและทอดกฐินสามัคคี ตรงนี้ขอให้ปลัดแป๊ะ (พระปลัดวินัย ชาคโร) ช่วยดูด้วย ติดต่อรถยนต์น่าจะของป้าสุรีย์ (นางสุรีย์ เสียมสกุล) ใช่ไหม ? เตรียมการล่วงหน้าแต่เนิ่น ๆ สัก ๔ วัน ๕ วันก็ได้ ค่อย ๆ จัด ค่อย ๆ เตรียมไป เพราะว่าช่วงนั้นกระผม/อาตมภาพต้องเข้ากรรมฐาน ๓ วัน เพิ่มอานิสงส์ให้กับคนใส่บาตรและเจ้าภาพกฐิน ซึ่งตอนนี้ก็จองผ้าไตรกันหูดับตับไหม้ ปีที่แล้วเฉพาะผ้าไตรอย่างเดียว แทบจะทับคนรับตายได้..!

ส่วนเรื่องของตลาดชุมชนริมฝั่งแม่น้ำแควน้อย คงต้องฝากมหาแป๊ก (พระมหาชลธี ธมฺมวโร ป.ธ.๓) ไว้หน่อย ช่วยไปเดินไฟกับน้ำไว้ให้ที ถ้าเราเดินเสร็จสรรพเรียบร้อย ทางเทศบาลจะส่งเจ้าหน้าที่มาจั๊มพ์ให้เอง ร้านค้ามีอยู่ ๒๓ ร้าน กระผม/อาตมภาพอยากให้มีไฟแค่ร้านละ ๑ ดวง ปลั๊กไฟร้านละ ๑ จุด แต่คราวนี้ถ้าเดินอย่างนั้นก็จะสิ้นเปลืองมาก

เพราะฉะนั้น..ถ้าเป็นไปได้ก็เอาไว้ตรงกลางระหว่าง ๒ ร้าน ก็คือเสากลางอาจจะหลอดไฟ ถ้าเป็นฟลูออเรสเซนต์ก็หลอดสั้น ๑ หลอด โอกาสใช้กันน้อย เพราะว่าเราไม่ได้เปิดตลาดช่วงกลางคืน ปลั๊กไฟก็น่าจะเป็นปลั๊ก ๓ ตา สัก ๒ จุด แบ่งให้เขาเสียบกันเอง ทางด้านซ้ายเสียบไปร้านหนึ่ง ทางด้านขวาเสียบไปร้านหนึ่ง ก็น่าจะไม่มากหรอก เพียงแต่ว่าสายไปต้องใหญ่นิดหนึ่ง ถ้าหากว่าสายไม่ใหญ่ เขาแย่งกันเสียบเดี๋ยวก็เป็นเรื่อง เพราะว่าบางคนอาจจะเอาสายต่อของตัวเองมา แล้วก็เสียบไป ๓ อย่าง ๔ อย่าง ต้องระมัดระวังเผื่อเอาไว้ด้วย

 

ส่วนบรรดาคณะกรรมการตรวจรับงานก่อสร้างพิพิธภัณฑ์ เราก็เต็มที่ของเราไป เรื่องเงินจ่ายช้า กระผม/อาตมภาพไม่มีปัญหา มีปัญหาอยู่ที่เขา..! เพราะฉะนั้น..ถึงเวลาแล้วถ้าหากว่าเขาไม่ส่งเอกสารให้เราตรวจสอบล่วงหน้า เราก็มีสิทธิ์ที่จะขอเวลาตรวจสอบก่อน ไม่ใช่เขาส่งมาแล้วเราจะต้องผ่านให้เขาไปเบิกได้เลย ถ้าเห็นว่าอะไรไม่ตรงกับที่ตรวจพบ ก็สามารถที่จะทักท้วงได้

อย่าลืมว่าคณะกรรมการของเราต้องเซ็นอย่างน้อย ๆ ก็ ๓ ใน ๕ กระผม/อาตมภาพถึงจะจ่ายเงินให้เขา แล้วที่แน่ ๆ ก็คือมอบอำนาจเต็มในการตัดสินใจให้กับพวกท่านไปเลย อะไรก็ตาม ถ้าอยู่ในลักษณะที่ทำหนังสือมอบอำนาจให้แล้ว กระผม/อาตมภาพจะไม่ไปล้วงลูก ตัดสินใจว่าไปเต็มที่ได้เลย เพราะว่าทางเราก็ต้องการผลงานที่ดีที่สุดเหมือนกัน

คราวนี้อีกส่วนหนึ่งที่อยากจะกล่าวถึงก็คือ วันนี้เข้าไปจัดกุฏิเจ้าอาวาส แล้วก็เจอวัตถุมงคลเก่า ๆ หลายชิ้นที่จะเอามาลงกระทู้ให้เขาบูชาได้ ก็พอดีนึกขึ้นมาได้ว่า มีพรรคพวกส่งคลิปที่เขาสัมภาษณ์ พลตำรวจโทเรวัช กลิ่นเกษร อดีตผู้บังคับการสถานีตำรวจภูธรกาญจนบุรี ตอนหลังก็เป็นใหญ่เป็นโตขึ้นไป

คุณเรวัชพกมีดหมอ ๒ เล่ม เล่มหนึ่งเป็นของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ อีกเล่มหนึ่งเป็นของหลวงพ่อกัน วัดเขาแก้ว ซึ่งก็คือลูกศิษย์ใกล้ชิดหลวงพ่อเดิม แต่หลวงพ่อเดิมท่านมีกติกาว่า "ถ้าหากว่าพกมีดหมอด้วยกัน ถือว่าเป็นศิษย์หลวงพ่อเดียวกัน ห้ามฆ่ากัน" คุณเรวัชก็กะว่า ถ้าหากว่าไอ้โจรนั่นดันพกมีดหมอหลวงพ่อเดิมมา ท่านก็จะปลดมีดหมอหลวงพ่อเดิมออก เหลือแต่มีดหมอหลวงพ่อกัน จะได้ยิงกบาลมันได้..!

แต่ปรากฏว่าคลิปใกล้เคียงที่เขาส่งมา บุคคลผู้นี้ต้องบอกว่าเป็นนักสะสมมีดหมอหลวงพ่อเดิม ทำคลิปชี้บรรดาตำหนิต่าง ๆ ของมีดหมอหลวงพ่อเดิม ทำออกมาหลายสิบ น่าจะเป็นร้อยคลิปแล้ว..! แต่ขอโทษเถอะ..กระผม/อาตมภาพแค่เหลือบตามองเสร็จก็ปิดทิ้งไปเลย เพราะว่ามีดหมอหลวงพ่อเดิมที่เขาเอามาชี้ตำหนินั้น ไม่ใช่ของหลวงพ่อเดิม..!

 

มีดหมอหลวงพ่อเดิมไม่มีใบมีดสเตนเลส มีดที่เก่าจนกระทั่งใกล้เคียงของหลวงพ่อเดิม แล้วใบมีดเป็นสเตนเลสคือมีดหมดหลวงพ่อกัน วัดเขาแก้ว ท่านให้ทำแบบนั้นเพื่อที่จะได้ไม่ซ้ำกับครูบาอาจารย์ เพราะว่าฝีมือช่างส่วนใหญ่ก็คนเดียวกัน ยุคสมัยก็ใกล้เคียงกัน

พอเก่าหน่อย พวกเซียนที่ไร้มารยาท มักจะตีเป็นของหลวงพ่อเดิม พูดง่าย ๆ คือจะขายแพง เห็นแล้วก็เกรงว่า บางคนที่ไม่รู้ก็จะเสียเงินซื้อของแพงมา แล้วบางเล่มของเขา ตัวมีดหมอใช่ แต่ฝักไม่ใช่ บางเล่มฝักใช่ ตัวมีดหมอก็ไม่ใช่ แบบที่คนเขาเรียกกันว่า "มีดกะเทย" ถ้าหากว่ามีดหมอใช่ ฝักไม่ใช่ ไม่เป็นไร แต่ถ้าฝักใช่ แล้วมีดหมอไม่ใช่ก็น้ำตาเล็ด..!

เรื่องพวกนี้เราต้องศึกษาเพื่อที่จะให้รู้จริงด้วย ไม่อย่างนั้นแล้วมัวแต่ไปอาศัยตาคนอื่น โดยเฉพาะอาศัยตาเซียน กระผม/อาตมภาพเจอเถ้าแก่ท่านหนึ่งบูชาวัตถุมงคล โดยเฉพาะพระเบญจภาคีและพระกรุ ๒๐๐ กว่าองค์ เลี่ยมทองไว้ทุกองค์..! ปรากฏว่าพอยกให้เป็นมรดกของลูกชาย ลูกชายเอาไปให้เซียนที่ตนเองไว้ใจได้ดู ปรากฏว่าปลอมล้วน ๆ..! แต่แกก็ได้เงินมาล้านกว่าบาท ถามว่า "ได้มาอย่างไรวะ ? เขาซื้อไปเป็นตัวอย่างหรือ ?" "เปล่าครับ ผมขายกรอบ..!" กรอบทองคำทุกองค์ ฝังเพชรก็มี อย่างน้อย ๆ พ่อก็ทิ้งมรดกไว้ให้ลูกเป็นเงินล้านเหมือนกัน

เรื่องพวกนี้ พวกเราเองถ้าหากว่าจะให้ปลอดภัย ให้เล่นของใหม่ ที่หลาย ๆ ท่านใช้สโลแกนว่า "ใหม่วันนี้ อีกสิบปีก็เก่า" ปลอดภัยที่สุด แล้วก็ค่อย ๆ ศึกษาให้รู้จริงไปทีละเล็กทีละน้อย

เรื่องของวัตถุมงคล ถ้าเรามีความเคารพมั่นคงจะเป็นอนุสติที่ดีมาก โดยเฉพาะคนที่นั่งส่องพระทั้งวัน ใจไม่เกาะพระแล้วจะไปเกาะอะไร ? เพียงแต่ว่าน้อยคนที่จะมีกำลังใจในลักษณะบูชาเพราะความเคารพ ส่วนใหญ่ก็มีแต่จะเอาไปปล่อยต่อเพื่อเอากำไร..!

ช่วงนี้ก็ใกล้ออกพรรษาแล้ว ปลายฝนต้นหนาว ท่านที่อายุมากหน่อย ต้องดูแลสุขภาพให้ดี ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวก็ต้องมาร้องโอยเหมือนกระผม/อาตมภาพที่เป็นอยู่

โดยเฉพาะใครที่ตัดสินใจจะอยู่ต่อ หาข้ออ้างกับเมียให้ดี..! ความจริงไม่จำเป็นต้องอ้างก็ได้ กูไม่สึกเสียอย่างก็จบแล้ว..ใช่ไหม ? รู้สึกว่าจะแนะนำออกนอกทุ่งนอกท่าไปหน่อย

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)