การเจริญสติให้ได้ตลอดเวลาคือ

สภาวะแบบนี้แหล่ะค่ะ คุณหมู
มันจะเกิดหลังจาก เจริญสติ

มันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เกิดก่อนได้
ไม่สามารถบังคับให้เกิดได้

 

จากที่อ่านมาเยอะ รู้นานแล้วละใครเน่าไม่เน่า อันนี้ไม่ได้หมายถึงกายสังขาร บางอย่างที่เป็นนามธรรมก็เน่าได้ แต่ช่างเถอะ แล้วยังเห็นโลกธรรมทั่วไปจากความเน่าก็มี จากความดีก็มี แต่ว่าอีกเรื่องนึง ก็พอมีเวลาอยู่นะ การเริ่มต้นใหม่นั้นไม่มีคำว่าสายไปในทางธรรม แต่ถ้าฝืนไปหรือบืนไป ผลมันก็ไม่สายหรอกเพราะมันเลยจากคำว่าสายไปแล้วและนั่นก็ทางเลือกที่เลือกเอง โทษใครไม่ได้ ส่วนใครจะเชื่อตามเป็น อุปทานหมู่ หรือ อุปทานหมู บางสิ่งอาจไม่เน่า เก็บเอามาพิจารณาได้ บางสิ่งเน่าแล้ว ก็ปล่อยมันไป เขาเน่า เราไม่เน่าด้วย ปฏิบัติธรรมให้เกิดปัญญา ละได้ก็คือละได้ ถ้าละไม่ได้ ก็ปิดกะทู้ หรือไม่ก็ เปิดกะทู้รัวๆ 555 ล้อเล่ง

 

เห็นด้วยค่ะ ถ้าวิปัสสนาจะยาก ถ้าสมถะที่ลมง่ายกว่า
เพราะการฝึกแต่ละวัน หรือแต่ละ ชม. ไม่ได้หมายความว่าจิตจะได้ผลงานที่ดีตลอด บางวัน/บางชม.ก็ดี อีกวันก็ไม่ดี ไม่มีอะไรแน่นอน

แล้ววิปัสสนาที่ลม ถ้าจิตล้ำเส้นลม จะกลายเป็นสมถะทันที ปักจิตลึกก็เครียด รู้ที่ลมหนักๆ ก็เพ่งใส่อีก

แต่คนชอบเอาพระศาสดามาอ้าง เราปุถุชนจะไปเทียบความสม่ำเสมอของลม ที่รู้ตัวได้อยู่ตลอด แบบพระศาสดาไม่ได้หรอก

 

เป็นเหมือนกัน เคยงง ตัวเองว่าเพราะอะไร
ก็เอามันมากำหนดรู้ไปซะเลย
ในส่วนที่มันแสดงความแปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ได้

 

ผมย้ำหลายครั้งแล้ว...
เมื่อไหร่จิตสงบระงับ...ตั้งมั่น...
มันเห็นสภาวะภายใน
ทุกอย่างชัดหมด....
คุณแนนจะได้เห็นยิ่งกว่านั้นด้วยซ้ำ

เมื่อไหร่ที่จิตสงบลง....
ไม่พุ่งพลานไปด้วยอารมณ์จิตที่ขึ้นลง
นามธรรมเหล่านี้ไม่ได้เห็นยากเลย

ซึ่งผมเน้นมาตลอด....

และตอนนี้
คุณก็ยอมรับเอง...เมื่ออยู่กับลม...
หรือการเคลื่อนไหวของกาย
แค่เพียงนิดเดียว....
...ยังไม่ใช่วิหารธรรมด้วยซ้ำ
คุณยังรู้เลยว่า....จิตมีกำลังมากขึ้น
....สภาวะภายในเห็นชัดขึ้น...

แล้วคุณแนน
...ลองคิดดู....
ถ้าคนมีวิหารธรรมให้จิตเกาะ....
ความตั้งมั่นของจิตจะมีมากเท่าไหร่
สภาวะที่เห็นในจิตจะชัดแค่ไหน
....มันถึงขั้นตัดสินผลได้เลย

ถ้ายังจำคำที่ผมพูดได้
....ว่าที่คุณคิดว่าจิตตั้งมั่น...มันยังไม่ใช่

ผู้ที่มีวิหารธรรมเหล่านั้นต่างหาก...
จิตตั้งมั่งของจริง

ผมพูดสิ่งนี้ซ้ำซากไม่รู้กี่ครั้ง...
คุณจึงเห็นพูดซ้ำไปซำ้มา...
เพราะความจริง
....มันคือแบบนี้

ที่เห็นผมโพสยาวๆ...นั่นแทบจะครบถ้วน
....ทุกแง่มุม...
พอมีคนมาแย้ง...
ก็พูดซ้ำเดิมนั่นล่ะ....
แต่จะซ้ำกี่ครั้ง....
พวกคุณก็เข้าใจไม่ได้...

ลบภาพความจำไปได้เลย...
ที่ว่า
อานาปานสติ....แค่พื้นฐาน
หรือเป็นแค่สมถะ...
ผมก็เคยนั่งสมาธิ...รู้ลม..เหมือนพวกคุณ
นั่งนิ่งๆเข้าฌาน อรูปฌาน

แต่จริงแล้ว....
....พวกคุณยังไม่รู้ว่า...พระพุทธเจ้า
ตรัสชี้...อานาปนสติ...ไว้ยังไงกันแน่
....แต่ลบภาพเก่าๆไปได้เลย...

ไม่ได้ชวนให้มาทำอานาปนสติ...
แต่...
เมื่อมีคนถามพวกคุณ....
คุณจะได้ไม่ต้องบอกว่า....
อานาปนสติ...เป็นพื้นฐานของเด็กฝึกหัดอีก
...เมื่อไหร่สิ่งที่คุณบอก...
มีคนเชื่อ...
คนเหล่านั้นจะพลาด...สิ่งที่ควรได้

มันไม่ใช่แค่คุณจะพลาดสิ่งนั้นคนเดียว

หลังจากที่คุยกับคุณ...
ตระหนักขึ้นมาเลย....
ที่ครูบาอาจารย์บอกไว้....
"ถ้ายังไม่ถึงธรรม...อย่าแนะนำใคร"

มันเหมือนคนปิดตาพากันเดิน

แต่ช่างเถอะ....
ไปตามกรรมของแต่ละคนอยู่แล้ว

 

สติมันสามารถไประลึกรู้ สิ่งใดๆ ก็ได้(หมายถึงสิ่งที่ถูกรู้โดยจิต)
รวมถึงลมเข้า ลมออก(ที่เกิดเอง ดับเอง โดยอัตโนมัติ)
แต่ลมหายใจ เป็นสิ่งที่อยู่กับกาย
เป็นสิ่งปรุงแต่งที่เข้าถึงได้ง่ายที่สุด
จึงเหมาะที่สุดที่จะใช้เป็นฐาน
ฝึกสติและสมาธิฮับ

 

ก็ถึงบอกว่ามันเป็นพื้นฐาน
ซึ่งคนในนี้ก็เอามาปรับใช้เป็นฐานพัก ฐานฝึกทั้งนั้น
ในนี้เข้าใจอานาปานสติทุกคน

แต่ไม่ใช่ว่า พอเห็นจิตเด่น กายเด่นแล้วไม่ให้ไปดู
ควรดู ควรกำหนดรู้ เมื่อจิตมีพลังแล้ว มันมีแรงเห็นจิต
ก็ให้จิตและความคิดนั่นล่ะเป็นที่ให้สติระลึก
ซึ่งมันจะระลึกได้ดีไม่ต่างจากระลึกลมค่ะ

แต่มีบางคนไม่เข้าใจการเห็นจิตการเห็นความคิด
มันเลยไม่จบ

 

ขอให้คุณแนนเห็นในสิ่งที่ควรเห็นและรู้ในสิ่งที่ควรรู้แล้วกัน คำนึงที่คุณแนนพูดไว้ “เห็นอะไรก๋อนก็พิจารณาอันนั้น” อันนี้อาจคล้ายกันกับเวลาที่ผมปฏิบัติในเมื่อก่อน อันนี้ให้แต้ม ผมในเมื่อก่อนนั้น อารมณ์หรือความแปรปรวนที่เกิดจากการกระทบทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ อาจจะไม่เห็นหรอกจิต ณ ตอนนั้นเพราะตอนนั้น พยายามทำจิตให้สงบ ถ้าบ่อยๆแบบมีเวลาว่างก็ทำ จะเห็นสิ่งนึงที่แปรปรวนเสมอ ความคิดก็ใช่ พอบังคับไม่ให้คิด ก็มีบางอย่างปรากฎ นี่ขนาดภาวนาแบบบริกรรมภาวนานะ ถ้าไม่ใช้บริกรรม ใช้ลมหายใจตรงๆเลยนะ สิ่งที่ว่านั่นมาเร็วกว่ามาก นั่นแหละพอมันบ่อยๆเข้า สงสัยจังเลย ไหนบอกว่าจะเห็นจิต ไม่เห็นมีอะไรเลยนอกจากความคิดและความแปรปรวนจากความคิดนั้น แล้วแค่ว่าจะให้อะไรออกมา นั่นแหละสุดท้าย ได้นั่งดูทั้งหมดครบเลย บางอย่างมันก็เล่นซ้ำให้ดู ก็ดูมันไป มันเบื่อมันก็เลิกซ้ำ ไปเริ่มอันใหม่ อันใหม่ที่ว่าคือทั้งกระบวนการ จนกว่าไม่มีอะไรอีกแล้ว ทีนี้แหละ…. ไม่รู้สิ คนอื่นเขาคงไม่เหมือนกัน ที่พิมพ์นี่ก็จะบอกว่า อันนึงที่คุณแนนคล้ายผมเมื่อนานมาแล้วคือ ก็ดูมันไปเลยตรงๆ อันไหนมาก่อนก็ดูอันนั้น ส่วนที่ไม่รู้ว่าเหมือนกันไหมคือ ผมดูจนจบทุกกระบวนการของความแปรปรวน จะว่าไปมันจะมีคำถามเกิดขึ้นเองว่า เรากำลังดูอะไร เมื่อกี้เรากำหนดลมหายใจอยู่ไม่ใช่เหรอ แม้ว่าเราจะกังวลใจเลยเติมคำบริกรรมลงไป แต่มันก็คือกำหนดลมหายใจ สุดท้ายคือ ไหนละจิต แต่ผมว่าผมรับรู้ได้นะว่าอะไรคือจิต ดังนั้น ผมจึงหยุด ที่หยุดเพราะไม่ว่าเราจะเติมอะไรลงไป มันจะสะท้อนออกมาทันที ผมหยุดไว้ตรงนี้ ด้วยเจตนาของผมเอง แต่ก็รับรู้ความสงบที่เกิดขึ้นถ้าไม่เติมอะไรลงไป ก็ยืนยันว่า แบบที่คุณแนนพูดไว้ เหมือนผมจะเคยเห็นแบบนั้นเมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้ไม่ได้ปฏิบัติแบบนั้นแต่ให้แต้ม เพราะทำให้เห็นความจริงบางอย่างได้ ดีกว่า สร้างสถานการณ์อะไรให้มันแล้วบอกว่านั่นๆๆๆๆ มัน ๆๆๆๆ มันมาแล้ว 555

 

แต่พระอานนท์ อยู่กับดิน รู้ดิน แล้วบรรลุธรรม

"ธรรมิกราช"

 

อานาปานสติ....เป็นทั้งหมดของมรรค
ไม่ใช่พื้นฐาน....

การที่ไม่วิหารธรรมให้จิตเกาะ
แล้วเข้าไปรู้นามธรรมเลย....ก่อให้เกิดอุปทาน
ชนิดที่คุณแนนไม่รู้ตัว

คุณแนนเคยบอกกับผม
เมื่ออารมณ์โกรธ....ยังไม่ดับไป
คุณแนนก็เข้าไปรู้อารมณ์โกรธนั้น...
ซ้ำแล้วซ้ำอีก

มันก่อให้เกิดตัณหา....อุปทานในการเข้าไปรู้
คุณแนนภาวนาอยู่ไม่รู้หรอกครับ
....ว่ามันเกิดอยู่

ถ้าคุณแนนมีวิหารธรรม
การรู้โกรธนั้น....จะรู้แค่1ครั้ง

1ครั้งที่จิตรู้นั้น....ชื่อว่าจิตได้รู้แล้ว
เมื่อรู้ว่าจิตมีโทสะ
....กลับมาที่วิหารธรรม

ตัณหา ...ที่อยากดูซ้ำๆก็ไม่เกิด
เมื่อไม่มีตัณหา...อุปทานก็ไม่เกิดในรู้

วิญญานหรือผู้รู้....
....ก็ตั้งไม่ได้ในการรู้นามธรรมนั้น

ลมหายใจ...หรือวิหารธรรมนี้
...เลยมีประโยชน์มากกว่าแค่พื้นฐาน

และจิตที่เห็นนั้น
จะเห็น...ทันที
ถึงการเกิดดับของผู้รู้...หรือวิญญาน
วิญญานดับจากรูป...ไปรู้รู้นาม
ดับจากนาม...ไปรู้รูป

ผู้รู้ถูกทอนกำลัง...ตั้งขึ้นไม่ได้เลย...
พออธิบายไปตรงนี้...
คุณแนนก็บอกว่า...มั่ว

มันเป็นเพราะคุณไม่เห็นสิ่งเหล่านี้เอง
จึงบอกว่ามันมั่ว

 

จิตมันทำงานซับซ้อนค่ะ ถ้าตามมัน
คิดตามมันไปเรื่อยๆ มันจะไหลไปในความคิดนั้น
ไม่มีวันจบ มันมีวิธีการหลอกล่อเราสารพัด
ให้เราติดกับความคิดโดยไม่รู้ตัว

ดังนั้นการมีสติกำกับจึงสำคัญ

วิธีที่ดี คือต้องไม่ลงไปเล่นเกมส์กับมัน มันอยากเล่น อยากล่ออะไร ปล่อยมันไป ดูมันลูกเดียว…
สุดท้ายมันจะแสดงธาตุแท้ ของสภาพดิ้นรนให้เห็น

 

พระอานนท์อยู่กับพระศาสดามานานใฝ่ธรรมและจดจำธรรมเกือบทั้งหมด และความจริงคือ ถ้าให้เราตัดสิน เราว่าพระอานนท์ รู้นานแล้วละว่าอะไรเป็นอะไร มีหลายอย่างที่เขื่อได้ถ้าไม่ทำให้ผิดต่อพระรัตนตรัย ไม่หมิ่นพระอริยะเจ้า ถ้ามองเห็นมูลเหตุนั้นอย่างแท้จริง แต่มันก็เรื่องของบุคคล ช่างเถอะ พูดมากเจ็บคอ 555

 

ถ้าคุณเหว ไปเห็นความจิงของมัน จะรู้สึกเลย ว่าจิตมันโคตรเก่ง มันฉลาด มีวิธีปลิ้น ลับ ลวง พลาง สารพัด ให้เราติดกับ

เป็นคู่ต่อกร ทีสุดแกร่ง

 

ผมไม่ได้ทำแบบนั้นมานานแล้วละคุณแนน แต่ผมก็มีความจริงจากสิ่งนั้นมาเหมือนกัน เลยไม่จำเป็นต้องโยนหินถามทางเรื่องสมาธิ และก็ไม่ปราถนาที่ใครจะต้องเหมือนเรา หรือเราเหมือนใคร ไม่มีอะไรเช่นกันคับคุณแนน ก็ทำต่อไปคับ ผมแค่นึกถึงเมื่อเห็นคำพูดนั้นเฉยๆ

 

อ้อ คุณเหว เป็น พุทธภูมิ

 

ผมเป็นผม ไม่ได้เป็นอะไรคับ แค่คนพึ่งจะรู้เรื่องธรรมมะ แค่คนที่ปฏิบัติธรรมเพราะต้องปฏิบัติ แค่คนที่ต้องพยายามทำสิ่งดีดี คิดสิ่งดี พูดสิ่งดี แม้ทุกกรณีจะมีสิ่งรบกวนและบางทีก็ให้ผลในทางตรงข้าม แต่ยังนึกเสมอว่า ต้องพยายามทำดี เล็กๆน้อยๆ ก็ทำไป คำว่าพุทธภูมิ ผมเพิ่งเห็นเขาเรียกเมื่อไม่นานมานี่แหละ ผมปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่พระองค์ใดพระองค์หนึ่งมากกว่าในอนาคต ไม่ใช่ตอนนี้ และตอนนี้ทีค่าเทียบเท่า คนธรรมดา และที่จริงก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ที่เขาเรียกกันว่า พุทธภูมิ เพราะพอเขาถามต่อว่า บำเพ็ญบารมีมาเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้ถึงไหนแล้ว มันตอบยาก แต่ก็มีความรู้สึกบางอย่างที่สนองต่อกระแสธรรมที่คนในนี้เผยแพร่ ไม่ได้โกรธหรือพยาบาทเขานะ ที่กระทบด้วยคำพูด ก็ยืนกรานว่ามันมีเสียงจากข้างในสะท้อนออกมาว่า ไม่น่าจะใช่นะ พระศาสดาไม่ได้สอนให้ทำแบบนี้นี่ พระอรหันต์ขีณาสพ ไม่ได้จารึกคำสอนเพื่อให้เป็นแบบนี่นี่ อืม เพ้อเจ่อพอแล้ว คนธรรมดาคับ ข้างในลึกมันเป็นแบบนั้น

 

ถ้าเห็นโกดฟู สติพาจิตมาเห็น ฟูนั้นจะแฟบ แต่ถ้าเหตุนั้นยังอยู่ โกดนั้นอาจจะฟูขึ้นอีก สติก็ตามจับเห็นอีก ก็แค่นั้น
อันนี้คือสติมันรู้ทัน มันก็เห็นแล้วแฟบ เห็นแล้วแฟบ ไม่ได้บอกว่าจ้องรอดับ คือมันจะดับหรือไม่ดับแค่ไหนก็ช่าง แค่เพียรรู้

ไม่ต้องไปกลัวหรอกอุปาทาน ไอ้ความกังวลกลัวนั่นล่ะ อุปปาทานตัวเอก ตลบหลังลอบกินอยู่เบื้องหลัง…
ถ้าภาวนาแล้วพะวงนั่นพะวงนี่ ไม่ทันกินหรอก
โดนจิตลากไปกินเรียบร้อยอ่ะ

อีกอย่างคุณกลัวผู้รู้อะไรนักหนา
คุณยังไม่ทันเห็นผู้รู้ และวิธีการทำงานของผู้รู้จังๆเลย
จะเอามันไปโยนทิ้งซะแล้ว สิ่งนี้คืออาจารย์สอนจิตชั้นดีตัวนึงเลยนะ

ผู้รู้เนี่ย ถึงเวลา มันจะสลัดออกเอง
เราไม่มีทางจะสลัดทิ้งเองได้หรอก

สลัดออกเองได้ น่าจะเพ้อหนักแล้วแบบนั้น

 

มหาสติฐาน4 มีไว้สำหรับผู้ตรัสรู้ และสาวกก่อนดับขันธ์ ส่วนพวกเรา(นรชน)เป็นเพียงผู้เห็นรู้ จึงใช้ได้เพียงสติฐานกายเท่านั้น โดยอาศัยธาตุดิน ในการพิจารณาให้เห็นความเป็นกลาง

"สัจจะธรรมิกราช"

 

นรชนควรกำหนดรู้ลงในตนเถิด เห็นเนื้อ(อสุจิ)ดับพ้นกาม เห็นตัว(ใจ)ดับพ้นทุกข์ เห็นตน(จิต)ดับพ้นสังขธาตุ

"สัจจะธรรมิกราช"

 

วันที่๙ เดือน๙ ควรระลึกถึงบิดาแห่งตน(จิต)