เรื่องเด่น เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๙ กรกฎาคม ๒๕๖๔

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๙ กรกฎาคม ๒๕๖๔

​

 

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๙ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ วันพรุ่งนี้กับวันมะรืน ญาติโยมอาจจะไม่ได้ฟังหรืออ่านบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน เพราะว่าอาตมภาพมีภารกิจข้างนอก ๒ - ๓ วันติดกัน

ส่วนหนึ่งที่อยากจะพูดในวันนี้ก็คือว่า สภาวะการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด ๑๙ นั้น อยู่ในระดับที่ "เอาไม่อยู่" แล้ว แม้กระทั่งกาญจนบุรี นายจีระเกียรติ ภูมิสวัสดิ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดกาญจนบุรี ก็เพิ่งประกาศล็อกดาวน์อำเภอสังขละบุรีไปเมื่อเช้านี้เอง..!

ในส่วนของกรุงเทพฯ และปริมณฑลที่มีการแพร่ระบาดหนัก ก็มีประกาศของ ศบค.ออกมาว่า จะต้องเข้มงวดกับการเดินทาง แล้วก็คาดว่าเดี๋ยวก็ต้องมี "ดราม่า" เกิดขึ้นอีก เพราะว่าเรื่องของโรคระบาดเป็นความชำนาญของหมอ แต่ว่าบ้านเรากลับเอาการเมืองนำหน้า เรื่องวุ่นวายก็เลยเกิดขึ้น จนกระทั่งกลายเป็นการแพร่ระบาดของเชื้อโรคไปทั่วประเทศ

จากวันที่ ๓ พฤษภาคม ประเทศไทยเพิ่งจะก้าวเข้าสู่อันดับที่ ๑๐๐ ของประเทศผู้ติดเชื้อ จากการคำนวณของผู้เชี่ยวชาญบอกว่า พรุ่งนี้เราก็กระโดดขึ้นไปลำดับที่ ๖๐ กว่า ก็ถือว่าเจริญรุ่งเรืองน่าชื่นใจ...!

คราวนี้ส่วนหนึ่งที่อยากจะบอกกับญาติโยมทางบ้านก็คือ กรุณาหยุดส่งเชื้อไวรัสมาวัดท่าขนุนสักระยะหนึ่งก่อน เพราะว่าข้าวของทุกอย่างที่ท่านส่งมา อาจจะเป็นตัวแพร่เชื้อได้ทั้งนั้น กว่าจะมาถึงวัดก็ต้องผ่านกันหลายไม้หลายมือ

ตัวอย่างมีมากต่อมากด้วยกันที่บุคคลไม่ได้ออกจากบ้านเลย สั่งอาหารไปส่งที่บ้านอย่างเดียว ติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ได้ โดยเฉพาะสายพันธุ์เดลต้า หรือว่าสายพันธุ์อินเดียเก่า สามารถแพร่เชื้อได้เร็วมาก สิ่งของที่ท่านส่งมา ทางวัดก็ไม่ได้ขาด บางท่านส่งน้ำยานวดลองกานอยด์มาเดือนหนึ่ง ๔ ขวด ๖ ขวด ประมาณว่าอาตมภาพจะต้องโดน ๒๒ ล้อเหยียบอยู่ทุกเดือนถึงจะใช้หมด...!

ดังนั้น...ช่วงนี้ก็ขอความร่วมมือท่านทั้งหลาย หยุดการส่งจดหมาย พัสดุต่าง ๆ มาที่วัดสักเดือนหนึ่งก็แล้วกัน ถ้าจะทำบุญอะไรก็ใช้วิธีโอนเข้าบัญชีแทน

 

อีกส่วนหนึ่งก็คือ ท่านที่มีจิตเมตตาส่งวัตถุมงคลมาให้ โดยเฉพาะของหายาก อย่างพระสมเด็จวัดระฆัง มาพร้อมกับเอกสารรับรองอายุของพระองค์นั้น ๆ อาตมภาพไม่ได้เล่นวัตถุมงคลตามคำรับรองอายุของเอกสารที่องค์กรใดองค์กรหนึ่งออกให้ แต่เล่นเพราะเชื่อมั่นในสายตาตนเอง อะไรที่ผิดเนื้อผิดพิมพ์ ต่อให้มีหนังสือรับรองสักกี่ฉบับ ก็ไม่มีประโยชน์

โดยเฉพาะถ้าท่านทั้งหลายรู้จักสังเกต จะเห็นว่าหนังสือรับรองนั้น รับรองเฉพาะอายุมวลสารที่สร้างเป็นองค์พระ ไม่ได้รับรองว่าพระองค์นั้นเป็นของแท้..! เพราะฉะนั้น...อย่าเสียเงินไปเสาะหามา เพราะว่าไม่มีประโยชน์ พูดง่าย ๆ ก็คือ โดนแหกตาแบบเนียนขึ้น เพราะว่ามีเอกสารรับรองให้..!

ไม่ว่าจะเป็นท่านที่เล่นเครื่องรางของขลัง วัตถุมงคล หรือของเก่าอะไรก็ตาม ต้องเชื่อมั่นในสายตาของตนเอง อย่าเชื่อเครื่องมือ และอย่าเชื่อคำพูดของคน โดยเฉพาะท่านที่ได้วัตถุมงคลแล้วรีบนำไปให้เซียนดู เพื่อตีราคาเป็นมูลค่า กะว่าถ้าได้ราคาสูงอย่างที่ต้องการ แล้วจะปล่อยต่อเพื่อทำกำไร ขอให้รู้ว่าท่านกำลังหาเรื่องใส่ตัว เพราะว่าวัตถุมงคลชิ้นนั้นจะไม่มีวันแท้อย่างเด็ดขาด กี่ปากก็จะบอกว่าปลอม เพราะว่าถ้าของท่านเป็นของแท้ เขาจะเสียลูกค้าไป แล้วลูกค้าที่ได้ของจากท่าน เห็นว่าราคาต่ำกว่าที่ได้จากท้องตลาดซึ่งบรรดาเซียนตั้งราคาไว้ ก็จะนำลูกค้าอื่น ๆ มาหาท่าน ทำให้พวกเขาเสียผลประโยชน์ไปมาก

ดังนั้น...วัตถุมงคลทุกชิ้นของท่าน ต่อให้เป็นของแท้ เมื่อเข้าไปถึงท้องตลาด ก็จะเจอคำพูดประเภทว่า "ไม่ดี เขาไม่เล่นกัน ฯลฯ" แล้วเราก็จะหมดกำลังใจ ทั้ง ๆ ที่ของที่เรามีอยู่ อาจจะตกทอดมาตามตระกูลเป็นร้อยปีแล้ว

 

ในเรื่องของวงการพระเครื่องหรือวัตถุมงคลนั้น เป็นวงการของ เสือ สิงห์ กระทิง แรด มีแต่ประเภทที่ต้องเดินถอยหลัง เพราะว่าเขี้ยวลากดิน เดินขึ้นหน้าไม่ได้ เขี้ยวจะค้ำพื้น ทุกคนรู้ดีว่าถ้าหน้าใหม่ถือวัตถุมงคลเข้ามา ต้องทำอย่างไรให้หมดกำลังใจ

โยมที่อาตมารู้จักอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง เป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน เอาพระสมเด็จวัดเกศไชโยที่ได้รับตกทอดจากบรรพบุรุษ ไปทดลองให้เซียนตีราคาว่าเท่าไร ปรากฏว่าทุกปากบอกว่าปลอมเหมือนกันหมด "ไม่ใช่" "ไม่ดี" แต่เมื่อจะเดินทางกลับ มีบุคคลตามมาถึงรถ บอกว่า "ของพี่ปลอมได้สะเด็ดยาดมากเลย ปล่อยให้ผมสัก ๓๐,๐๐๐ บาทเถอะ ผมจะเอาไว้ดูเป็นตัวอย่าง" ขนาดของปลอมยังจะเอา ใช้หัวแม่เท้าคิดดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่...!

อาตมภาพเองเห็นผู้บริหารระดับสูงของสมาคมพระเครื่องพระบูชา ปล่อยหลวงปู่ทวดเนื้อว่านปี ๒๔๙๗ หนึ่งองค์ไปในราคา ๒ ล้าน ๕ แสนบาท ดูอย่างไรก็สวยสู้ของอาตมาไม่ได้ ก็เลยให้ลูกศิษย์เอาของตนเองลองไปยื่นให้ดูว่าเขาให้ราคาเท่าไร ปรากฏว่าอีกฝ่ายตีราคามาแค่แสนเดียว ทั้ง ๆ ที่สวยกว่า ๒ ล้าน ๕ แสนบาทของเขามาก

อาตมภาพหมั่นไส้ก็เลยบอกลูกศิษย์ว่า "กูยกให้มึงเลย ไปเลี่ยมแขวนอวดมันทุกวัน..!" เราจะเห็นว่าวงการนี้ ถ้าไม่ใช่บุคคลที่เชื่อใจกันได้จริง ๆ แล้ว กรุณาเล่นของใหม่เถอะ เพราะว่าเล่นของเก่าเมื่อไร ถ้าตาไม่ถึง หาคนที่ไว้วางใจไม่ได้ โอกาสที่จะซื้อความรู้มีมาก และค่าความรู้ก็จะแพงมากด้วย..!

 

ส่วนตัวอาตมภาพเอง มีญาติโยมท่านหนึ่งถามตรงมาว่า "มีดลูกพราหมณ์พรหมพิทักษ์ ท่านผู้ที่รักษาอยู่เป็นพรหมหรือเทวดา ?" ถามได้ตรงมาก แสดงว่าไม่ได้อ่านรายละเอียดที่อาตมภาพพูดไปหลายครั้งแล้วว่า ท่านท้าวสหัมบดีพรหมมอบให้ท้าวมหาพรหมดูแล ซึ่งตรงนี้แม้แต่อาตมภาพเองก็ยังรู้สึกว่าได้รับการอนุเคราะห์เป็นพิเศษเกินไปหรือเปล่า ? เพราะว่าเท่าที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ก็เป็นแค่บริวารของท้าวจาตุมหาราชท่านดูแลให้

แต่ก็ไม่มีโอกาสที่จะทำเพิ่มเติมอีกแล้ว เพราะว่าไม่ได้รับอนุญาต เนื่องจากว่าต้องรบกวนผู้ใหญ่ระดับนั้นประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งก็คือทำมากเท่าไร ภาระของท่านก็มากขึ้นเท่านั้น โดยเฉพาะท้าวสหัมบดีพรหมท่านมีภาระใหญ่ ก็คือชำระใจขั้นสุดท้ายเพื่อเข้าสู่พระนิพพาน ถ้าไม่ใช่ลูกไม่ใช่หลานกันจริง ๆ ไปขอร้อง ท่านไม่มองเสียด้วยซ้ำไป..!

จำได้ว่าเรื่องนี้เคยพูดไปแล้ว แต่ไม่ได้อธิบายยาว ดังนั้น..โยมก็เลยถามซ้ำมา ท่านสุธรรมเอาคำถามมาส่งให้ถึงได้รู้ เรื่องนี้ท่านทั้งหลายก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปหาของแพง เพราะว่ามีดหมอทั่วไปในราคาระดับนี้ของเราก็หาได้หลายสำนัก เพียงแต่ว่าถ้าไม่ได้เดือดร้อนในเรื่องของเงินทอง และมั่นใจในวัตถุมงคลของวัดท่าขนุน ท่านจะบูชาเอาไว้ อาตมภาพก็ไม่คัดค้าน

ดังนั้น..เรื่องที่เป็นสาระที่สุดในวันนี้ก็คือ ขอร้องท่านทั้งหลายว่า อย่าเพิ่งส่งข้าวของต่าง ๆ มายังวัดท่าขนุน ไม่เช่นนั้นถ้าพระรูปใดรูปหนึ่งติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ เข้าไป ก็จะเดือดร้อนกันไปหมด เพราะว่าของเราอยู่รวมกัน ๓๐ - ๔๐ รูป ถ้าหากว่ารวมแม่ชีกับเด็กวัดเข้าไปด้วยก็ร่วมร้อย ถ้าติดเชื้อขึ้นมาจะเป็นคลัสเตอร์ที่ใหญ่มาก

และขอให้ทุกท่านที่อยู่ทางบ้าน ไม่ว่าจะในประเทศหรือต่างประเทศก็ตาม ระมัดระวังตัวเอง ป้องกันตัวเองให้เต็มที่ เพราะว่าตอนนี้ผู้ป่วยในบ้านเราเมืองเรามีมากเกินกำลังของหมอและพยาบาลแล้ว ถ้าเราไม่ดูแลตัวเอง เกิดติดเชื้อไวรัสเข้าไปแล้วไม่มีหมอพยาบาลดูแล โอกาสที่เสียชีวิตจะมีสูงมาก

ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมในวันนี้แต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๙ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)