ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

เรามีกิเลส กิ้เลสไม่เที่ยง
เราหลุดพ้นออกจากกิเลส
กิเลสเที่ยง

 

ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้แล้ว เรายังอาศัยอยู่ในสิ่งใดอีก

 

นกเอี้ยงเอ๋ย มาเลี้ยงควายเฒ่า จ้าวควายกินข้าว อ้ายนกเอี้ยงหัวโต หัวโตๆกิโลห้าบาท หัวขาดๆกิโลบาทเดียว

 

เราอยู่ในสมมุติก็ต้องอาศัยสมมุติ
เราอาศัยสมมุติไปจนกว่าถึงวิมุติหลุดพ้น

 

นกเอี้ยงหัวโตๆ กิโลสองบาทห้าสิบสตางค์(ใช้สิทธิ์คนละครึ่ง) ฟรี(ใช้สิทธ์เราชนะ)

 

สิ่งใดที่ไร้ราคา หัวขาดแล้ว รอบรู้แล้ว สิ่งนั้นย่อมมีค่าที่สุดในโลกนี้แล้วโว้ย!(ได้สิทธิ์เราแพ้แล้ว)

 

เปลี่ยนจากนกเอี้ยง
เป็นนกอินทรีนกเหยี่ยว
ท่องเที่ยวไปตามที่ใจอยากจะไป

 

ถ้าเช่นนั้น ใช้สิทธิ์เราชนะหรือใจชนะ

 

ชนะตนเองเป็นพระ
ใจเราชนะคนอื่นเป็นมาร

 

แพ้หรือชนะ พระหรือมาร ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ ชนะใจตนแล้ว ไม่มีแพ้ ไม่มีชนะ ไม่มีพระ ไม่มีมาร ไม่มีตนนี้ ไม่มีตนอื่น

 

หมดกิเลส หมดจิต หมดใจ
ไร้แพ้ ไร้ชนะ ไร้ตัวตน
พ้นตัวตน=อนัตตา

 

หมดตน หมดกิเลส ถอนซึ่งจิตแล้ว เข้าสู่อมตะธาตุ ไม่มีแพ้ ไม่มีชนะ ไม่มีตัวตน ไม่มีตัวเรา...

 

อมตะธาตุคือธาตุที่บ่งบอกถึง
การเข้าถึงความเป็นอมตะ(นิพพาน)
ธาตุที่บอกบ่งว่าเข้าถึงความเป็นอมตะ
ก็คือพระบรมสารีริกธาตุ
พระอรหันต์ธาตุนั่นเอง

 

ไม่ใช่ตัวตน(อนัตตา) ไม่ใช่ตัวเรา(สุญญตา) ย่อมเข้าถึงความเป็นเช่นนั้นเอง ความไม่อาศัยสิ่งที่เคยอาศัยนั้นอีกต่อไป แล้วโว้ย!

 

แล้วใครจากสิ่งที่เคยอยู่อาศัยไป
ถ้าไม่ใช่เรา

 

แล้วที่ผ่านมา ถึงตอนนี้แล้ว ยังอาศัยสิ่งใดเป็นตนเราของตนเราอยู่อีก

 

ตอนนี้ก็ยังไม่ตายนี่หว่า
ก็ยังต้องอาศัยอยู่
ยังใช้ชีวิตปรกติธรรมดา
ไปตามเรื่องตามราว
ตามประสาชาวบ้านคนนึง

 

"นิทาน"

...กาลครั้งหนึ่งไม่นานนัก มีพี่น้องฝาแฝดอยู่คู่หนึ่ง แฝดคนพี่ชื่อเขียว แฝดคนน้องชื่อขาว..

ทั้งสองต่างคุยเรื่องธรรมะกันอย่างเมามันส์ ยิ่งเวลาดื่มสุรายิ่งคุยกันอย่างบ้าคลั่ง

ทั้งสองต่างแสดงความรู้ของตนเองออกมาอวดกันและกัน

ทั้งสองคุยกันอย่างกับบัณฑิตในพระพุทธศาสนา ต่างฝ่ายต่างคุยข่มกันไปมา ยิ่งคุยกันก็ยิ่งดื่ม ยิ่งดื่มเสียงก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ..

พอดื่มได้สักพักไม่นานนัก เสียงขวดแตกก็ดังขึ้น เผล๊งงงง!!!!

มารู้ตัวอีกที แฝดขาวผู้น้อง หัวกลายเป็นสีแดงไปเสียแล้ว

เลือดทั้งนั้นที่อาบหัวบัณฑิต

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิฯ ธรรมะเป็นเรื่องที่รู้ได้เฉพาะตน

 

จิตเป็นเรื่องที่รู้ได้เฉพาะตน ธรรมเป็นเรื่องที่รู้ได้เฉพาะเรา เราเป็นเรื่องที่รู้ถึงเฉพาะ...

 

อยู่หลังดังกว่านะโว้ย!