เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ผมขออนุญาตบังอาจแสดงความคิดเห็นนะครับ เรื่องที่ คุณ @White Fox โพสต์เล่ามานี่ “โดน” ใจคนตาดำๆ ที่น่าสงสาร ตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่มีความศรัทธาในพุทธศาสนาและตั้งใจปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบอย่างผมมากครับ It touched my heart deeply. ผมขออนุโมทนาครับ สาธุครับ

 

เรียนคุณอา ผมได้โอนเงินร่วมบุญชุดรวยมหาลาภและแจ้งคุณน้ำฝนแล้วครับ
หลวงพ่อรวยมาให้โชคให้ลาภครับ องค์ก่อนที่รับไป2540 เลยได้รัฐบาลชุดหนึ่งครับ

 

ครับ น้องบานชื่น ผมชอบเล่าเรื่องให้เหมือนผู้อ่าน ผู้ฟังเข้าไปอยู่ร่วมในเหตุการณ์ด้วย จะได้รับรู้ว่าเป็นเรื่องจริง มีเสริมแต่งแค่องค์ประกอบ แต่ไม่ใช่เอา "เรื่องเท็จ" มาแต่งเป็นเรื่องจริง โม้ตรงไหน ก็เท็จทั้งดุ้น

และเรื่องราวอิทธิปาฏิหาริย์เหล่านี้จะเป็น "เรื่องจริง" ไม่ได้เลย ถ้าโม้แล้ว "ควักพระ-วัตถุมงคล"ออกมาขาย แค่อ้าปากเล่าก็โกหกโกห้ารียำหมาไปค่อนตัว ดังนั้นการมีเรื่องอย่างนี้มาเล่า จงจำไว้ ต้องไม่มีพระเป็นหีบ เป็นไห เป็นถัง ตามหลังมาขาย เหมือนไอ้พวกแก็งค์ขายพระเก๊เป็นอันขาด เรื่องจริงจึงเป็นเรื่องจริงวันยังค่ำ

หาไม่แล้วจะเหมือนพวกนิยาย "พระสมเด็จล้านองค์-แสนองค์" แถวๆปักษ์ใต้ ซึ่งยังมีนิยายพระคล้ายๆกันอีกมากมาย ที่อาจจะโดนทีเด็ดถลกหนังจากมือกฏหมายตามๆกันไป ถ้ายังเล่านิยายเพ้อเจ้อไป-ขายพระไป โดยไม่รู้จักจบสิ้น

ยกตัวอย่างไอ้แก็งค์หอยเน่าพระเก๊ก็แล้วกัน พระลองพิมพ์บ้านนอกแสนยากจน จะปั้มเหรียญราคาต้นทุนแค่ 5 บาทยังต่อแล้วต่ออีกเหลือ 3 บาทสมัยโบราณ ที่ไหนจะมี "พระลองพิมพ์" เป็นร้อยเหรียญ มีสัก3-5เหรียญก็พอทน

เห็นแล้วบางทีก็อดเวทนาคนซื้อไม่ได้ แต่คิดอีกที ไม่ใช่เงินของเราหรือพวกเราก็ช่างหัวมัน เพราะบางทีคนซื้อก็อาจเป็น หน้าม้า-หน้าหมาพวกมัน หลอกต้มไปเรื่อยๆจนกว่าจะโดนทีเด็ด ถูกถลกหนังล่อนจ้อนหมดตัวเข้าสักวัน

 

ดีเลยจ้าน้องรชฏ เรื่องแบบนี้ใครอ่านก็โดนใจ แบบสำนวนของท่าน ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อดีตท่านนายกรัฐมนตรีบอกว่า..

Appreciate = ซาบซึ้งตรึงใจยิ่ง!

ท่านเอามาใช้ให้เป็นสำนวนไทย สมกับปราชญ์แห่งแผ่นดินว่า...อภิเชษฐ์!!!

นั่นไง...ใช่เลย!

 

มิน่ายังตะหงิดอยู่ว่า น้องอนันต์ได้หลวงพ่อรวย ไปแล้วหนึ่งองค์ไม่นานมานี้ ที่แท้ก็ผู้รับโชค ตรงตัวเผงๆอยู่ตรงนี้เอง เขาเรียกว่า ซื้อหวยรัฐโดยไม่ต้องคิดมาก ถูกไม่ยากเช่นนี้แล

โมทนากับบุญทานบารมี ขอให้รับโชคดี โชคลาภ เงินไหลนอง ทองไหลมา จากอิทธิคุณ อิทธิบารมี หลวงพ่อไปตลอด อย่าได้เบื่อเลย

พรุ่งนี้ทำการจัดส่ง ส่วนพระสมนาคุณ ถ้าสัปดาห์นี้ ค้นพระของ ครูบากฤษดา เรียบร้อย จะส่งตามไปให้น้องอนันต์คราวหน้าครับ

 

(ต่อ) หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง
อิทธิปาฏิหาริย์เหนือโลกคาตา
=================

รูปหล่อบูชาเนื้อทองเหลือง หน้าตัก 5 นิ้วเศษ สร้างปี 2526 หายากที่สุด เพราะสร้างเพียงหลักร้อย เป็นรูปเหมือนบูชารุ่นเดียวที่สร้างในท่าหลวงพ่อนั่งสมาธิบนฐานผ้าทิพย์ นอกนั้นทุกรุ่น จะสร้างในรูปหลวงพ่อนั่งห้อยขา นั่งถือไม้เท้าหรือพัดยศทั้งสิ้น

ภาพด้านหลังรูปเหมือนบูชา สมบัติตกทอดในตระกูลจากคุณป้ารวมทั้งภาพผ้ายันต์ที่สร้างราวๆปี15 หายาก ไม่ต้องไปหาให้เจอะของเทียมเลียนแบบเสียเงิน เสียเวลา
ให้ชมสมบัติตกทอดที่บรรพบุรุษรับมาจากวัดเรียบร้อย เสริมเรื่องราวมิให้เบื่อหน่าย ต่อไปก็รออ่าน ปาฏิหาริย์เหนือโลก เรื่องจริงไม่อิงนิยายของ เทพเจ้าอันดามันได้ในโพสท์ต่อไป

 

เลขจัดส่งวันนี้
--ED 4334 1680 1 TH ชุมพร

หมายเหตุ มีงานด่วนแทรกแซง ต้องทำธุระก่อน ไว้เจอกันช่วงค่ำอีกยกครับ

 

"หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง" (ต่อ)
อิทธิปาฏิหาริย์เทพเจ้าอันดามัน
=================

หนึ่งทุ่มเศษ แขกเหรื่อทยอยกันมาอย่างสบายๆ การจราจรยามฝนทั้งวันไม่เป็นอุปสรรค หลายสิบคนใช้เวลา5 นาทีไม่เกิน 10 นาทีก็ถึงงานเลี้ยง ไม่เกินครึ่งชั่วโมง โต๊ะจีน 10 โต๊ะก็เต็มไปด้วยผู้พร้อมดินเนอร์ท่ามกลางท้องฟ้ามืดมิด เมฆดำทะมึนเป็นก้อนๆเหมือนอสูรราหูอมทุกสรรพสิ่งบนนภา ไร้ดาวไร้เดือนมีแต่แสงไฟถนน แสงไฟงาน และแสงสีของเมืองท่องเที่ยวอันไม่เคยหลับไหล!

หลายท่านบอกตามตรงกับเจ้าภาพว่า..."ขับรถผ่านๆไปงั้น กะว่างานเลิกล้มก็เลี้ยวกลับไปหาข้าวต้มในโรงแรมกิน"

หลายคนก็สงกาว่า เกิดอะไรขึ้น ? ทำไม ฝนหยุดทั้งที่ห่างออกไปสักร้อย-สองร้อยเมตรหลายๆถนนหลายบริเวณมีฝน เพียงแต่ไม่ใช่ตรงที่เราจัดงานฝนแล้ง แล้วรอบๆฝนตกเป็นวงกลม อย่างนั้นมัน "เวอร์" โม้เป็นนิยายหนังอินตะละเดียเกินเหตุ

เอาเป็นว่า มีละอองฝนเป็นฝอยโชยมาโปรยใส่หลังคาเต้นท์กราวๆเป็นระยะ แต่ไม่ใช่เม็ดฝนที่ตกลงมาตามปกติ

เจ้าภาพทำหน้าที่อธิบายให้แขกผู้ใหญ่หลายท่านทราบว่า ลงแรงลงทุนอย่างไรบ้าง จึงฝ่ามรสุมจัดงานพิศดารกลางฝนในวันนี้ได้

พอเล่าถึง ไปขอบารมี หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง ทุกคนก็ตบโต๊ะบ้าง ปรบมือบ้างอย่างถูกใจ บางคนก็เสริมว่า...เห็นไหม เห็นไหม ไม่เคยเห็นพระองค์ไหนศักดิ์สิทธิ์เกิน หลวงพ่อแช่ม ทั้งยามมีสังขารและไร้สังขารเหลือแต่ญาณบารมี เกิดมาเห็นองค์นี้องค์เดียว!!!

เมื่อเป็นเช่นนี้ ผมก็ขอเล่าถึง อัตประวัติชีวิตอันยิ่งใหญ่ หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง เติมรสชาติให้สมาชิกอ่านพอเป็นสังเขป เรื่องเล่าอาจเอามะพร้าวห้าวไปขายบนเกาะที่เต็มไปด้วยต้นมะพร้าว เพราะบนแผ่นดินนี้ไม่มีใครไม่รู้จัก หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง อย่างน้อยนามท่านในฐานะ ผู้พิชิต กบฏ"อั้งยี่" สมัยรัชกาลที่ 5 พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว "พระปิยมหาราช" ต้องเคยผ่านเลนส์ตาแต่ละคนมาบ้าง

ทว่า โทษทีิเขียนในสไตล์ผม...อ่านเถอะครับ รับประกันซ่อมฟรี ว่าไม่เหมือนใครและ ไม่มีใครเหมือน!

หลวงพ่อแช่ม เป็นชาวพังงา เกิดในปี 2370 สมัยรัชกาลที่ 3 ข้ามจากแผ่นดินมาขึ้นเกาะ เมื่อบวชเป็นพระมาอยู่ที่วัดฉลองซึ่งเป็นวัดโบราณแห่งหนึ่งของเกาะภูเก็ต หลังศึกษาเล่าเรียนทั้งคันธุระ วิปัสนาตามรอยพระศาสดาตามพระธรรมวินัยแตกฉาน ไม่นานก็ได้ครองวัดฉลองแทนพระอาจารย์เจ้าอาวาสคนเดิมที่ถ่ายทอดสรรพวิชาให้ท่านจนแก่กล้า

ในยุคโบราณบานบุรีนั้น เกาะภูเก็ตก็คือเกาะที่มีมะพร้าวเป็นหลัก ความยิ่งใหญ่แห่งไข่มุกอันดามันมิเคยเปล่งประกายออกมา มีชื่อเพียงเกาะที่ใหญ่สุดของประเทศไทยเท่านั้น เกาะซึ่งหลายสถานที่เต็มไปด้วยต้นหญ้าคาสุดลูกลูกหูลูกตา ชาวบ้านยุคเก่ายังเรียกเกาะนี้ว่า "ทุ่งคา" อันหมายถึงทุ่งหญ้าคา ผู้คนดั้งเดิมวิถีบ้านๆเป็นชาวสวนกับชาวประมง จนเมื่อมีการพบ "แร่ดีบุก" อันล้ำค่ายุคสมัยนั้น เหล่าเศรษฐีต่างถิ่นต่างเมืองก็เริ่มเข้ามาลงทุนทำเหมือง ร่วมกับคนบนเกาะเจ้าของที่ดิน

ทำเหมืองต้องมีคนงาน ชาวบ้านบนเกาะมีน้อยนิดไม่มีใครสนใจเป็นกุลี-กรรมกร หรือเรียกง่ายๆว่า "จับกัง" นายทุนเหมืองแร่จึงต้องอิมพอร์ตคนงานมาจากเมืองจีน ผืนแผ่นดินใหญ่

คนจีนหลายเผ่าพันธุ์ หลายสปิซี่ส์ ฮกเกี้ยน กวางตุ้ง ไหหลำ แคะ แต้จิ๋วฯลฯ ฝ่าคลื่นลมหนีตายหนีความอดอยากมาจากผืนแผ่นดินพญามังกรที่ป่วยหนัก คนจนต้องขายลูกกิน คนอดตายข้างถนนเกลื่อนกลาด ข้าวสารหยิบมือเดียวมีค่าดังทองคำ ฯลฯ

คลื่นผู้อพยพหลากมิติเหล่านี้เองที่กลายเป็นพลังสำคัญในการบุกเบิกผืนดินบนเกาะภูเก็ตให้กลายเป็น เมืองอุตสาหกรรมเหมืองแร่ดีบุกที่ทำรายได้มหาศาลด้วยภาษีิเรียกว่า "ค่าภาคหลวง" เข้าหลวงในแต่ละปี

คนมาก เรื่องก็มาก คนจีนไปอยู่ที่ไหน ชอบตั้งสมาคมรวมกันเป็นแซ่ เป็นตระกูล ตั้งสมาคมก็ต้องมีหัวหน้าหรือผู้นำ พอมีหัวหน้าบางคนก็คิดการใหญ่ เห็นเจ้าหน้าที่บ้านเมืองบนเกาะมีน้อย ผู้คนชาวบ้านร้านถิ่นก็เรียบร้อย เป็นคนรักสงบ ทำสวน ทำไร่ ทำประมง ค้าขายเบ็ดเตล็ด ไปตามเรื่อง

ชาวจีนพวกหนึ่งจึงเริ่มรวมตัวเกเร ฉกชิงปล้นทรัพย์สินคนอ่อนแอลวนลามสาวชาวบ้าน เมื่อทางการมาจับกุม ก็รวมตัวกันประท้วงเรียกร้องกดดันให้ปล่อยพวกตนไม่สนผิด-ถูก เจ้าหน้าที่คนน้อยกว่าก็ต้องยอมล่าถอย

((( เรื่องนี้ อ่านแล้ว ทุกท่านคงคิดว่า มันช่างคลับคล้ายคลับคลา ว่าเหมือนเพิ่งเคยเกิดบนแผ่นดินไทยไม่กี่วันนี่เอง ทุกเหตุการณ์ที่มีคนบัดซบหยาบช้า สารเลว ไหลไปกองรวมกันมากๆ มักเป็นเช่นนี้เสมอทุกดินแดน)))

จีนอันธพาลประสบความสำเร็จในการใช้พวกมากลากไปบ่อยเข้า ก็เหิมฮึก หาญกล้าสะสมอาวุธ มีด หอก ดาบ แหลน หลาว ง้าว ไปถึงปืนไฟ มีพวกรวมกันเป็นกองทัพนับพัน มีกองย่อยคอยปล้นสดมภ์หาทรัพย์เป็นกองทุนอีกมาก แม้ทางเมืองภูเก็ตจะส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากเมืองหลวง แต่การเดินทางยุคโบราณช่างเขื่องช้า หลายหมู่บ้านถึงกับถูกปล้นแล้วเผาราบพนาสูรย์ บางแห่งยังมีชื่อเรียกถึงวันนี้ว่า...บ้านไฟไหม้!

ห้วงมิคสัญญี ชาวบ้านบางส่วนก็หนีเข้าวัด เชื่อว่าใต้ร่มเงาพระศาสนา พวกโจรบาปหยาบช้าคงละเว้นบ้าง วัดสำคัญที่ชาวบ้านหนีเข้าไปพึ่งคือ วัดฉลอง อันมี หลวงพ่อแช่ม เป็นเจ้าอาวาส

ที่ไหนได้ ไอ้พวกโจรซึ่งรวมกันเป็น "อั้งยี่"สมบูรณ์แบบ ลอกเลียนยุทธวิธีกองโจรมาจากเมืองจีนแท้ๆ ดันไม่สนวัดวาอาราม กลุ่มหนึ่งได้บุกเข้ามาปล้นชาวบ้านที่รวมตัวอยู่ในวัด ชาวบ้านโดนกดดันเป็นหมาจนตรอก เลือดเข้าตาก็ฮึดสู้ ตีโต้ยิบตา ทำโจรอั้งยี่แตกพ่ายเพราะนึกไม่ถึงว่าจะถูกต่อต้าน

ในช่วงนั้นเอง ชาวบ้านก็เข้าไปกราบ หลวงพ่อแช่ม เมตตาสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองป้องกันตัว เพราะเชื่อแน่ว่าในกำแพงรั้ววัด ต้านทานโจรได้ ขอมีสิ่งมงคลอันศักดิ์สิทธิ์ช่วยเสริมกำลังใจบ้างเท่านั้น

หลวงพ่อแช่ม ก็ทำผ้าประเจียด ลงอักขระเลขยันต์ ทำผ้ายันต์ ปลุกเสกเสร็จแจกจ่ายชาวบ้านชายฉกรรจ์ที่พร้อมเป็นนักรบ ผ้าประเจียดสีขาวลงยันต์คาดหัว เสื้อยันต์ก็ติดกายตามมีตามเกิด และจริงดังคาดอีกไม่นาน "อั้งยี่" ก็รวมตัวกันใหม่ คราวนี้มาเป็นกองทัพ แต่ชาวบ้านอยู่ในกำแพงรั้ววัดก็สู้ยิบตา ตอบโต้ชนิดโจรจีนรุกคืบเข้ายึดไม่ได้ ต้องถอยไปตั้งหลักระลอกสอง

กำลังใจที่ท่วมท้นเมื่อเห็นโจรถอย ได้จังหวะกลุ่มชาวบ้านที่ได้ผู้คนหลายแห่งมาช่วย ก็คาดผ้าประเจียดโพกหัว เป็นฝ่ายรุกออกไปตะลุมบอนโจรอั้งยี่ที่กำลังพักผ่อน ตาย-เจ็บเป็นเบือหนีกระเซอะกระเซิง ชัยชนะพลิกกลับเป็นของคนรักสงบ แต่ต้องรบเพื่ออยู่รอดเพื่อทรัพย์สิน เพื่อชีวิตตนเองและลูกเมียอันเป็นที่รัก

อั้งยี่ยังไม่ยอมแพ้ รวมพลโหมเข้าตีอีก แต่คราวนี้ขวัญกำลังใจฝ่ายธรรมะแข็งแกร่งเกินต้าน อั้งยี่ถูกตีพ่ายอีกหน หลายคนสารภาพภายหลังว่า ไม่รู้ทำอย่างไรดี ทั้งดาบ ทั้งหอก ปืนไฟ เห็นอยู่ว่า ซัดโดน ยิงโดน แต่ทำไมไม่ระคายผิวพวกชาวบ้านธรรมดาโพกผ้าขาว!

ซึ่งเชื่อไหมว่า ในช่วงที่ทำการศึกยื้อกันยืดเยื้อนั้น หัวหน้าอั้งยี่รับทราบกิตติศัพท์ความศักดิ์สิทธิ์ อิทธิฤทธิ์พระสงฆ์ไทย ถึงกับประกาศตั้ง "ค่าหัวหลวงพ่อ" ด้วยจำนวนเงินถึง 5,000 เหรียญ ถ้าใครจับตัวหลวงพ่อได้ เงินขนาดนั้นในยุคนั้น สามารถทำให้คนกลายเป็นมหาเศรษฐีในพริบตา!!!

ในที่สุด "อั้งยี่" ขอเจรจาพักรบ เจ้าหน้าที่บ้านเมืองได้จังหวะก็เข้ามาจัดการตามกบิลเมือง ฝ่ายอั้งยี่ถูกลงโทษมากน้อยตามแต่เหตุที่ก่อ ทางเมืองภูเก็ต รีบรายงานวีรกรรมยิ่งใหญ่ของชาวบ้านเข้าเมืองหลวง พร้อมทั้งนาม หลวงพ่อแช่ม ผู้เป็นขวัญกำลังใจ แม้สมัยนั้นยังไม่เรียกว่า "เทพ" แต่ท่านก็กลายเป็น "เทพเจ้า" ตัวเป็นๆที่ยังมีชีวิตไปแล้ว

เมืองหลวงมีคำสั่งให้ หลวงพ่อแช่ม เข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 พระองค์ทรงพระราชทานสมณศักดิ์หลวงพ่อเป็น "พระครูวิสุทธิวงศาจารย์ญาณมุนี" มอบตำแหน่งให้หลวงพ่อเป็น "สังฆปาโมกข์เมืองภูเก็ต"!

ตำแหน่งนี้สูงสุดเท่าที่เคยมีพระสงฆ์ธรรมดาได้รับการแต่งตั้งในยุคนั้น!!!

อีกทั้งพระองค์ยังพระราชทานนามวัดฉลองเป็น วัดไชยาธาราราม แต่คำว่า "วัดฉลอง" ก็ยังคงเป็นนามติดปากทุกบ้านร้านถิ่น ไกลไปถึงต่างประเทศ ตราบทุกวันนี้!

(((ยังมีต่อ)))

 

สวัสดีคุณอาวันวิ และ สมาชิกทุกท่านครับ

ของดี… คือของที่อยู่ในที่ๆเหมาะสม อยู่ถูกที่ ถูกเวลา
ของดี… ไม่จำเป็นต้องมีคนมาแย่งเสมอไป
ของดี… นั้นเราพิจารณาจากเนื้อหาสาระและคุณค่าของสิ่งนั้น

ผู้หญิงที่ดี... ไม่จำเป็นต้องสวยหรือมีรูปร่างที่ดี แค่ เป็นผู้หญิงธรรมดาๆที่วางตัวดี มีจิตใจดี และหมั่นทำให้ชายคนที่เธอรักรู้สึกดีเป็นคนพิเศษอยู่เสมอ
อาหารดี… ไม่จำเป็นต้องมีราคาแพงหรือมีรสชาติเลิศ แต่ อยู่ที่ความสะอาดและคุณค่าทางโภชนาการของมัน
สุราดีก็เช่นกัน … ไม่จำเป็นต้องมีราคาแพงหรือมีรสชาติเลิศ แต่ อยู่ที่ว่าท่านดื่มมันในอารมณ์ใด? ในเวลาใด? ดื่มกับใคร? หากเป็นคนที่คับแค้นรันทดใจจนสุดซึ้ง มาตรว่าเป็นเมรัยรสเลิศในดินแดนใด ยามล่วงล้ำลำคอ ก็ขมฝาดอย่างบอกมิถูก …

เนื่องจากผมเป็นคนที่ไม่ดื่มสุรา ผมรักษาศีล 5 อย่างเคร่งครัดเป็นปกติ และ สวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำ …

วันนี้ … วันพฤหัสบดี เป็นวันที่ดี … ข้าน้อยนายรชฏ ขอถือโอกาสนี้คาราวะท่านอาวันวิ และ สมาชิกทุกท่าน 1 จอก นมเปรี้ยวยาคูลท์! Cheers! Kanpai! Prost! ผมดื่มนมเปรี้ยวทุกวันครับ ดื่มแล้วขับถ่ายดี … ขอความสุขสวัสดี จงมีแด่ท่านทั้งหลายในวันที่ดีนี้ … บุญรักษาครับ

 

วันที่ ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันพฤหัสบดี แรม ๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีชวด
ฝากพี่สาวใส่บาตร ๔ รูปในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

คัดลอกของเขามาเก็บไว้หลายวันแล้วครับ เพื่อเตือนว่าเคยได้ร่วมทำบุญนี้ด้วย
เพื่อให้ท่านที่ได้ร่วมทำบุญแต่ไม่ได้ไป ได้ชมและได้อนุโมทนาในบุญครั้งนี้

ไม่ได้ใส่รายละเอียดและเครดิตเจ้าของภาพ เนื่องจากที่มุมล่างขวาของภาพมีสัญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของภาพอยู่แล้วทั้ง ๒ ท่านครับ จึงได้ให้ภาพได้เล่าเรื่องไปครับ

 

วันดีมีชัยพฤหัสฯ
มากิภาพน่ารักให้...

เป็ดปกป้อง...มองแม่เหมียว
วิฬาร์เปรียว...เหลียวกังขา
มัจฉาไหน.....ไหงโอฬา
เล่นบอบ้า......ข้าไปล่ะ-ฮ่า!

 

เป็นคนไม่ร่ำสุรา แต่เอา "ปิศาจสุรา-โกวเล้ง" มาสำแดงก็ย้อนแย้งแปลกดี ป่านนี้อีตาโกวเล้ง คงนั่งๆนอนๆอยู่ข้างกระทะทองแดงขุมที่๑ซึ่งเรียกว่า "โลหะกุมภีนรก"(นรกหม้อโลหะ-กุมภี แปลว่า "หม้อ") เพราะร่ำสุราชนิดที่ว่า ตายแล้วยังขอร้องให้เพื่อนฝูงใส่ขวดสุรามีน้ำอมฤตสีทองแดงเต็มขวดลงไปในโลง

ส่วนที่ว่านั่งๆนอนๆอยู่ริมกระทะทองแดง ก็เป็นเพราะ เหล่ายมทูตเห็นว่า โกวเล้งสมัยเป็นนักเขียนไม่เคยทำบาปมีแต่สร้างความสุขหฤหรรษ์ให้ผู้คนด้วยปลายปากกาประดุจเทวดารังสรรค์อักษร

ดังนั้นยมบาลจึงให้โกวเล้งแค่ดื่มน้ำกระทะทองแดงอยู่ข้างๆ ไม่ถึงกับต้องกระโจนลงไปย่ำแย่เหลวแหลกเหมือนคนบาปผิดศีลมากมายรายอื่นๆ

อีกสัก 500 ชาติก็คงมีโอกาสกลับขึ้นมารจนาอักษรให้อ่านกันอย่างลุ่มหลงใหม่!

 

อัลบั้มภาพงานบุญชุดนี้กว่าจะกดชมครบทุกภาพก็ตาลาย กดดูพอสัณฐานประมาณแล้วยกมืออนุโมทนา สาธุบุญใหญ่ไม่หวั่นไหวโควิด แค่นี้ก็รับบุญท่วมพอกัน

 

อ้าว โพสท์อยู่ติดกัน ผมกดบุญใส่บาตรกลายเป็นบุญหล่อพระ งั้นอนุโมทนารวบไปทั้ง 2 โพสท์นี้ จะเป็นบุญแบบไหน ล้วนอนุโมทนาร่วมได้ทั้งสิ้น สาธุ

 

ใช่ครับ มาเป็นอัลบั้มอย่างที่บอก

 

ตามนั้นแหละครับ ตาปุ่นไปด้วยหรือเปล่า ทั้งวัดท่าซุง+วัดท่าขนุน รายนั้นไม่ค่อยพลาดกะเค้าเหมือนกัน หรือพักนี้มัวแต่ขุดดิน ทำสวน ปลูกต้นไม้?