เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

แจ้งโอนร่วมบุญหลวงปู่เหมือนครับ โอ้ว ครบรอบ3ปี แล้ว แก่ขึ้นอีกปี กระทู้ขุดกรุและชาวคณะ รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ หัวเรือและชาวคณะฯ

 

ธรรมมะพร้อมภาพพระอริยสงฆ์ ในวาระครบรอบ 3 ปีครับ
ขออนุโมทนาสาธุบุญกับทุกท่านตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน
โดยเฉพาะพี่วันหัวเรือใหญ่ครับ

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และร่วมฉลอง ๓ ปีกระทู้ครับ
กระทู้ที่มี
ท่านประธาน คุณน้า Wanwi พี่รอง Suthumma และท่านอื่นๆผู้สร้างและให้ความอบอุ่น ความสุข ความเพลิดเพลิน เรื่องราวดีๆ ข้อเตือนใจ ชักชวนกันร่วมบุญทำสิ่งดีๆ มาจนวันนี้งานหลายๆงาน บุญหลายๆบุญเดินหน้าไปด้วยดีครับ
ท้ายนี้ขอฝากเนื้อเรื่อง อ่านเพลินๆ คั่นโฆษณา ไปก่อนนะครับ

 

ต่อ +++++++++ วิดบ่อปลากลางทุ่ง ++++++++++++
เวลาผ่านเท่าใดไม่อาจรู้ได้ เสียงหนึ่งแว่วได้ยินมาไกลๆ แว่วกังวาลใสจับโสดประสาท ปลุกให้เปลือกตาน้อยๆ เปิดออก .......เอก อี้เอ้ก เอ๊ก........... ผมเหลียวรอบข้างยังคงความมืดมิดของรัตติกาล มีผมเพียงคนเดียวที่ยังนอนอยู่ มีแสงจากตะเกียงรั้ว วับแวบจากปากทางเข้าที่พัก เสียงคุ้นชินได้ยินจนชินเคยของการจัดเตรียมอาหารยามเช้า ผมรีบลุกขึ้นมาไม่มีอาการงัวเงียให้น่ารำคาญ ติดตัว สบัดผลัดผลึงขึ้นยืนเก็บที่หลับที่นอนดังเช่นเคยทำในทุกเช้าเหมือนดังอยู่ที่บ้านในทุกเช้า เป็นกิจวัตรประจำที่ทำจนเคยชิน ไม่ต้องให้ใครร้องเตือน เก็นที่นอนเข้าที่ ก็ปลี่เข้าล้างหน้า หยิบนันน้ำอลูมิเนียมใบเขื่องขอบเรียบไม่มีลวดลายใดๆ ตักลงในถังน้ำ ล้างหน้าแปลงฟันเสร็จ ก็มานั่งช่วยคุณแม่หั่นผัก ย่างพริก กระเทียม หัวหอมแดง ย่างไฟจนสุกหอมดีแล้ว กับเตาไฟที่ทำด้วยดินก้อนเขื่อง ๓ ก้อน และนำปลาตัวเล็กๆ ที่ขอดเกร็ดผ่าท้องและล้างทำความสะอาดแล้ว ขนาดประมาณ ๓ นิ้ว ๔ ตัว ย่างไฟต่อไปจนสุก หนังเกียมแต่ไม่ดำ จากนั้น
นำ พริก กระเทียม หอมแดง ปลอกเปลือก ตำคลุกเค้าเข้าด้วยกัน โดยเรีมจากใส่พริกลงในครกตำพอแตก จากนั้นใส่กระทียมตำต่อไปอีกหน่อย แล้วจึงใส่หอมแดงตามลงไป จากนั้นแกะปลาที่ย่างแยกออกจากก้างใสลงไปตำคลุกเค้า กลิ่นพริกกระเทียมและหัวหอมเผาหอมฉุยออกจากปากครก มาแตะจมูก แถมกลิ่นปลาสดย่างไปสุกแล้วก็หอมใช่ย่อย ด้วยความสงสัยด้วยสูตรนี้เป็นสูตรใหม่ไม่เคยใส่ปลาน้ำจืดย่างอย่างนี้เพราะตามปกติจะใส่ปลาทู จึงเอ่ยถามคุณแม่ออกไป
แม่...... แล้วอย่างนี้มันจะอร่อยสู้น้ำพริกปลาทูได้หรือ แม่หันมาหัวเราะ แล้วก็ว่า เออ.... เดี๋ยวก็ลองดูก็แล้วกัน เอ้านี่เอาไปตำที แล้วก็ส่งครกที่ล้างและเช็ดแห้งแล้วมาให้ ใส่พริกไทลงไปแล้วเริ่มบรรเลงเพลงตำถี่ยิบ ครู่เดียวก็ละเอียดจากนั้นก็ใส่เกลือ และกระทียมลงไป กระทียมกลีบเล็กๆ แต่หอมมากจากนั้น นำมาพอกกับปลาหมอโค้ (ปลาหมอช้างเหยียบ) ตัวเขื่องประมาณฝ่ามือผู้ใหญ่ ๔ ถึง ๕ ตัว ขอดเกร็ด ผ่าท้องทำความสะอาดดีแล้ว นำมาบั้งถี่ๆ รอยบั้งห่างประมาณ
๑ เซ็นติเมตร เฉียงจากบนลงล่าง หมักสักครู่ใหญ่ จักนั้นนำลงทอดในน้ำมันร้อนจัด เสียงดังฟังชัด เมื่อใสปลาลงในน้ำมันร้อนๆ ฉ่า................ ฉ่า............... นั่งง่วนช่วยคุณแม่ทำกิจวัตรจนลืมมองหรือสนใจสิ่งใดๆรอบๆตัว เพราะทุกๆเช้าลูกๆ ทั้ง ๓ คนจะมาช่วยกันทำโน่นนิด นี่หน่อย สักพักเดียวอาหารแสนอร่อยก็เหมือนเนรมิตร แต่วันนี้อยู่กลางทุ่งกว้าง และมีเราอยู่คนเดียว ได้ทำเยอะหน่อย แต่สนุกดี จากนั้น ก็แบ่งกับข้าวออกเป็น ๒ ส่วน ใส่ปิ่นโต
แล้วรอฟ้าสางพอมองเห็นทางเดินอย่างถนัดดีแล้ว ม้าเร็วอย่าผมก็ต้องห้อนำอาหารนี้ไปส่งให้พี่ๆ ที่บ้านอันไกลโพ้น หางไปอีก ๓ กิโลเมตร ที่มองเห็นทิวใฝ่ลิบ อยู่ปลายฟ้า เส้นทางเดินนั้น เป็นพื้นนา มีซังข้าวนอนราบไปบนพื้นดิน แต่นี่ละอันตรายมาก ในการเดินไปบนพื้นนา การเดินเราจะเดินไปตามทางรถหรือทางเกวียนที่เขาใช้ขนฟ่อนข้าวออกจากนา เพราะซังจะถูกรถเหยียบจนราบเรียบและแบนจะไม่พันขาเวลาเดินผ่านไป เสียงรถอีแต๊ก วิ่งผ่านมาจาทางด้านหลัง
แล้วจะผ่านไปรถว่างไม่มีข้าว เขากำลังเลยไป ผม้่องตะโกนพร้อมวิ่งตามครู่เดียว ก็กระโดดแผล๊วขึ้นไปบนกระแทะ(กระบะพ่วงสำหรับขนของ หรือฟ่อนข้าว) การที่เราเดินมาและเจอรถแบบนี้ถือว่าเป็นโชคดี และเป็นเรื่องน่าตื่นเต้น สำหรับเด็ทองนาแถบถิ่นนี้ ผู้ใหญ่นั้นเขาจะไม่ว่าเลย บางครั้งก็จอดรับ บางครั้งแค่ชะรอ หากวันใดได้นั่งไปบนรถแบบนี้จะคุยโขมงโฉงเฉงอวดเพื่อนๆ ไปหลายวันเลยครับ บางบ้านก็เป็นเลื่อน อุปกรณ์ลากพ่วงที่ใช้กระบือ(ควาย) ลากจูง
โดยผู้ขับจะนั่งไปบนตัวเลื่อนนั้น แต่แบบนี้บรรทุกได้ไม่มาก ประมาณ ๑๕ ถึง ๒๐ ฟ่อนข้าวเท่านั้น และจะใช้ลากต้องไม่เกิน ๘.๐๐ น. เท่านั้น เพราะเกินว่านั้นแสงแดดจะร้อน กระบือ(ควาย)จะเหนื่อยมาก
ได้อาศัยมาบนรถได้สักพักใหญ่ ก็ถึงทางแยกจึงร้องบอก เขาไปว่า น้าครับ ขอลงตรงนี้ครับ แล้วก็คว้าปิ่นโต กระโดดผลึงลงไป พร้อมการใหว้งามๆ อย่าคุณครูที่โรงเรียนสอนไว้ แล้วเร่งเดินเข้าหมู่บ้านที่ตอนนี้อยู่ไกล้ๆ แล้ว มาถึงบ้านรีบล้างเท้าแล้วก้าวขึ้นบนชานบ้าน แล้วรีบนำปิ่นโตส่งให้คุณยายที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บกวาดบ้านเรือนช่วงเช้า คุณยายรับไว้แล้วเอามือลูบหัว ตามปกติที่ยายเคยทำมา แล้วขอตัวกลับไปที่บ่อปลาทันที อากาศยามเช้า ช่วงนี้มีหมอกบางตาลงแล้ว
ขณะที่เดินกลับลงมาและเดินออกจากบ้าน ก็มีความรู้สึกว่ามีเพื่อนเดินตามมาห่าง เมื่อหันกลับหลังไปมองก็เห็นเจ้า "สีนวล" เดินตามมาอย่างลังเลๆห่างๆ ผมจึงร้องเสียงดังเหมือนตะโกนเรียก "นวล....... ไปกัน......... มา.มา" จากอาการที่ลังเลๆ ก็กลับกลายเป็นห้อเต็มเหยียด เต็มสปีด ฝีเท้าน้องหมา ไม่ถึงอึดใจก็มาถึงตัวผมเลยทีเดียว (สีนวล เป็นสุนักข์พันทาง ขนสั้นเตียน สีออกนวนๆ อมเหลืองอ่อนทั้งตัว ลักษณะ สูงใหญ่ แต่เพรียวและปราดเปรียว วิ่งเร็ว จมูกดี รักเจ้าของมาก เป็นเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ของผมเลยที่เดียว)
นอกจากสีที่ดูสบายตาตลอดตัวหัวจรดหางแล้ว นวล ยังรักสะอาดมาก รู้ว่าตัวเองจะอยู่ตรงใหน คุณพ่อรักมาก ไปใหนมาใหน จะไปด้วยกันเสมอๆ แต่คราวนี้เจ้านวลคงมัวหลงสาวๆ เพราะเป็นช่วงหนาว เลยไม่ได้ตามมา ตั้งแต่วันวาน

++++++++++โปรดติดตามตอนต่อไป+++++++++++

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดีครับพี่วันท่านบก.และfc ทุกท่าน
ในวาระกระทู้นักขุดกรุเวียนครบรอบ 3ปีขอแสดงความยินดีกับพี่วัน และสมาชิกนักอ่านคุณภาพมากมาย 3ปีที่ผ่านมาเป็น 3ปีแห่งการเติบโตของกระทู้ซีรี่ย์ที่มีทั้งความหรรษาและงานบุญสม่ำเสมอ

ในวาระครบรอบนี้ขอให้ท่านพี่วันท่านบก.และfcทุกท่านมีความสุขกายสุขใจสุขภาพแข็งแรง คิดหวังสิ่งใดสมหวังดังปรารถนา คิดถึงทุกท่านครับ

 

สวัสดีครับคุณอาWANWI และทุกๆท่านครับ

 

วันที่ ๑๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๒ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๑๑ ปีกุน
ใส่บาตรเช้าวันนี้ ๔ รูป
โมทนาบุญร่วมกันครับ

 

สวัสดีครับคุณอาวัน และสมาชิกนักขุดทุกๆท่าน ผมขอแสดงความยินดีที่กระทู้นักขุดเวียนมาบรรจบครบ 3 ปี ก็ขอให้คุณอาวันและสมาชิกทุกท่านมีสุขภาพกาย สุขภาพจิตที่แข็งแรง อย่าป่วย อย่าเจ็บ อย่าจน มีสุขสมหวังกันทุกคนครับ

 

โอนร่วมทำบุญครับ กราบขอบพระคุณและขอร่วมแสดงความยินดีที่กระทู้นักขุดกรุฯ ยืนยงมาจนครบสามปีในวันนี้ ขอคารวะและชื่นชมในความเป็นสุดยอดนักเล่าเรื่อง สุดยอดของนักกลอน และสุดยอดของการเสียสละวัตถุมงคลของรักของหวงให้สมาชิกได้มีส่วนร่วมทำบุญและจรรโลงเว็บไซต์ทางพุทธศาสนาให้แข็งแรงต่อไป ขออนุโมทนาบุญทั้งหลายเหล่านี้ บรรดาลดลให้พี่วันวิฯ ทีมงาน และสมาชิกทุกท่าน มีสุขภาพที่แข็งแรง และประสบความสำเร็จในทุกด้านยิ่งๆ ขึ้นไปครับ

 

น้องบานชื่นนับวันสำนวนเข้าท่าเข้าที
แต่ที่บอกว่าเขียนมา 3 ปีสิบล้านคำ ผม
นั่งนับเองน่าจะได้สัก20ล้าน-ฮ่า
(เขียนเอาฮา อย่าว่ากัน)

 

ใช่ อากาศเริ่มสับสวิทซ์เข้าโหมดเย็นนิดๆ กรมอุตุฯที่ไม่หลับอุตุเหมือนตะก่อน บอกว่าปีนี้หนาวแน่ ก็ต้องเชื่อเค้า เตรียมผ้าหนา เสื้อสวยไว้ใส่หน่อยละกัน โมทนากับน้องวิชญ์ครับ

 

มาร่วมชื่นชมยินดี ในวาระที่กระทู้นี้มีอายุล่วงปีที่ 3 ด้วยผลานิสงส์ใดๆที่ท่านพี่ Wanwi ได้กระทำอันบริสุทธิ์มาโดยต่อเนื่อง โปรดยังผลให้ท่านพี่ อุดมด้วยพลังปัญญา เจริญด้วยอายุ และสรรพสิริทั้งมวล จรรโลงให้ กระทู้นี้ วิวัฒนา สืบสานสะพานบุญแด่เพื่อนพ้องน้องพี่มวลสมาชิก ต่อไปตราบนานเท่านาน "สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดกระทู้ เรื่องเล่า-นักขุดกรุ มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน ครับ"

 

คุณสาธิตมอบธรรมะติดประชิดกระทู้ไม่เคยห่างหาย ครบ3ปีก็มีธรรมะชั้นเยี่ยมมาฝาก ทั้งรูปภาพที่ให้ความรู้สึกดีเมื่อได้เห็น ข้อธรรมจาก"หลวงปู่สิม" ก็นำเข้า"พุทธวจนะ"ที่พระพุทธองค์ตรัสไว้กว่าสองพันปีมิช้าที...

## พุทธวจนะในธรรมบท ##
แปลโดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
=================

@@"ไม่ว่าในอดีต ปัจจุบัน อนาคต
คนที่ถูกสรรเสริญ โดยส่วนเดียว
หรือถูกนินทา โดยส่วนเดียว ไม่มี"@@

There never was, and never will be,
Nor is there now to be found
A person who is wholly blamed or ,
wholly praied.

น จาหุ น จ ภวิสฺสติ
น เจตรหิ วิชฺชติ
เอกนฺตํ นินฺทิโต โปโส
เอกนฺตํ วา ปสํสิโต ฯ ๒๒๘ ฯ

 

ลมหนาวทุ่งพัดจรุงใจมาพร้อมกับเรื่องเล่าน้องสุทินและคำพรกับทักทายอย่างมีความสุข เรื่องเล่าชาวทุ่งอยู่โพสท์ล่าง ไปอ่านพร้อมกันดีกว่า

 

สวัสดีวันท่านบก.และfcทุกท่านอีกรอบครับ
ต้องบอกว่าเห็นพี่วันท่านบก.เขียนกลอนภาษิต 3ภาษาแล้วชักอย่ากเรียนบาลีเลยเวลาสวดมนต์รึหยิบจับพระเครื่องรางจะได้รู้ความหมายบ้าง55

เมื้อคืนว่างครึ้มอกครึ้มใจเปิดดูกล่องขนมปังบิสกิตปืนใหญ่เจอครุฑเก่าเก็บของหลวงพ่อเส็งพอได้รึป่าวครับอิอิ

 

เรื่องเล่าชาวทุ่งเคล้าน้ำพริกปลาย่างฝีมือคุณแม่สดๆร้อนๆเขียนได้เห็นภาพเหมือนเกิดขึ้นเมื่อวันวาน เห็นชัดว่ารสมือคุณแม่คงติดตรึงในความทรงจำยากรู้ลืม อ่านแล้วได้กลิ่นขึ้นมาติดหมัด

แต่อีตอนท้ายนี่สิ ทำมั้ย ทำเหมือนเรื่องเล่าตะนาวศรีที่ยังต้องให้รอ-ฮ่า

 

ทักเช้าน้องปรายฯ
เช้านี้แซงน้องมากิ

 

สวัสดีตอนเช้าครับอา ครบรอบปีอีกครั้ง ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้ว สำหรับเรื่องเล่า”นักขุดกรุ”มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน ยังคงติดตามตอนต่อไปด้วยใจอันระทึกยิ่ง ครับอา สลับบทกับการนิมนต์สิ่งมงคลเข้าบ้านเป็นระยะๆครับ มีหนังสือหลายเล่มที่เคยอ่านแล้วตราตรึงอยู่ในใจครับอา เรื่องเล่าชาวทุ่งของคุณ sutin_boons ภาษาเขียนการเล่าเรื่องทำให้ผมนึกถึงหนังสือเรื่อง ลูกอีสาน ของ คุณคำพูน บุญทวีเลยครับ คุณsutin_boonsเขียนได้มีชีวิตชีวามากเลยครับ ยังรออ่านโครตเซียนในตำนานอยู่นะครับอา