ขออนุญาตถามหลายๆท่าน ถึงการรับรู้เหตุการณ์ในอนาคต

ด้านนึงผมก็ทำไปตามวาระของคนธรรมดาคนนึง ทำบุญทำทาน สมาธิภาวนา
ส่วนอีกด้านนึงจิตที่มีกำลังมาก ก็ออกไปเรื่อย เหมือนตัวกับจิต คนๆอย่างกัน ไม่เข้ากันเลย

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกๆท่านครับ

 

ฝึกสติให้มากครับ
มีคำภาวนาสักอย่างกำกับจิตไว้
สะสมกำลังของสติให้มากกว่านี้
จากนั้นจะควบคุมจิตตัวเองไว้ได้

จิตเหมือนลิง จะฝึกมัน ต้องจับให้ได้ก่อน แล้วนำมาฝึก
จากนั้นจะใช้งานมันได้

จิตก็เราเหมือนกัน พระศาสดาบอกไว้ จิตที่ฝึกดีแล้วย่อมนำความสุขมาให้

 

ขอบคุณครับ ตอนนี้ระหว่างนั่งผมท่อง อิติปิโส วนไประหว่างนั่งได้สมาธิดีมากครับ เมื่อก่อนพุทธโธ เข้าสมาธิได้ยาก ตอนนี้สบายขึ้นครับ แต่ฝึกไม่บ่อยนัก

ตามที่ท่านบอกคือจะต้องมีสติให้มากพอที่จะจับจิตตัวเองให้ได้ใช่ไหมครับ

ขอถามทุกท่านนิดนึงครับ ระหว่างนั่งสมาธิ จะมีแสงสว่างจ้าขึ้นมาในจิตเรา นั่นคืออะไรครับ พอนั่งไปนานๆจะมีแบบนี้เสมอ แต่ผมก็ถอยออกมาตลอด ไม่กล้าเข้าไป

 

ภาวนาเห็นแสงสว่างเป็นเรื่องธรรมดาครับ

เพราะดวงจิตสว่างมาแต่เดิม

แสงเป็นการทำงานของจิต

 

อาสวะกิเลสก็อยู่กับจิตดวงสว่างนั้นแหละครับ

พระท่านถึงสอน พบจิตให้ทำลายจิต
ถึงจะพบความบริสุทธ์

 

มีให้เลือก 3 ทางครับ
ทางแรกอธิษฐานสละเลยครับ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากรู้เห็นแล้ว อยากเป็นคนไม่รู้ธรรมดาๆ
ของเล่นที่คนปรารถนาเราไม่ยินดีเลย

ทางต่อไป หมอดูทำนายทายทักเอามาหากินแบบชาวโลกที่นิยมโลกธรรม

ทางสุดท้ายใช้สติและปัญญา
เบื้องต้นทิ้งแบบที่ลุงนพว่า
แล้วพิจารณาโดยอาการปล่อยวาง อดีตก็ทุกข์ ปัจจุบันก็ทุกข์ อนาคตไม่พ้นต้องทุกข์แน่
รู้เหตุที่เกิดในปัจจุบันว่าเนื่องมาจากอดีต ย่อมไม่พ้นต้องสลดสังเวชว่าในอนคตย่อมไม่พ้นอย่างนั้นๆ
เจริญปัญญาแก้ไขไปตามสิ่งที่มากระทบ
สิ่งที่คุณรู้เรียกง่ายๆว่านิวรณธรรมครับ
เกิดได้ในบางรายที่ลักลั่น (เจ้าตัวย่อมรู้ดี)
ซึ่งพ้องกันกับ ญาณ ใน วิปัสสนูปกิเลสาธรรมา

ขอให้โชคดีครับ

 

[QUOTE
ตามที่ท่านบอกคือจะต้องมีสติให้มากพอที่จะจับจิตตัวเองให้ได้ใช่ไหมครับ
QUOTE]
ครับ
กำลังของสติสำคัญมาก
มันจะตามคุ้มครองจิต

ธรรมชาติจิตชอบปรุง ทั้งภาพและเสียง
ปรุงหลอกเจ้าของ ปรุงอดีต ปรุงอนาคต จริงบ้าง หลอกบ้าง

ภาษาธรรมเขาเรียก จิตตสังขาร

 

ขอบคุณครับ ผมนี้ไม่กระจ่างในธรรมเลยครับ ยังงงๆอยู่เหมือนกัน แต่พอค้นข้อมูล แล้วเริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้าง
ตามประสบการณ์ของตัวเอง วิปัสสนูปกิเลส เหมือนผมจะถึงตรงขั้นนี้ ตอนนั้นพอถึงรู้สึกปิติ สบายตัว ก็เลยคิดว่าถูกแล้ว

จริงๆแล้วผิดใช่ไหมครับ ต้องปล่อยวางต่อใช่ไหมครับ

 

ตอนนี้ผมพยายามปล่อยวางครับ รู้เหมือนไม่รู้ ให้มันผ่านไป อันนี้ถูกรึป่าวครับ
จิตนี่ไวมากๆเลย เคยตามดูแค่แปบเดียว ก็ย้อนกลับไปไกลเป็นปีๆ ตามจับไม่ทันเลยครับ

 

ครับ จิตมันพิศดาร ในตัวของมันเองอยู่แล้วครับ

เวลาภาวนา เกิดอะไรขึ้น แค่ รู้ทันมันครับ
เราทำตัวเป็นผู้ดู มันแสดงอะไรออกมา ก็รู้เฉยๆ

 

ใช่คะ
ธรรมดามากก
คือมันเป็นธรรมชาติของมันอยู่แล้ว
มันเป็นอย่างนั้นของมัน
เอาจิตปักไว้ที่ปัจจุบันอารมณ์คะ
โมทนาคะ

 

มั่น ทำบุญ ถือศิล ภาวนาคะ
ออกไปหาครูบาอาจารย
เพื่อแนะนำ สอบอารมณ์
สม่ำเสมอ คะ
โมทนาคะ

 

ขอบคุณทุกท่านนะครับ ที่สละเวลามาให้คำแนะนำกับผม
อนุโมทนาทุกๆท่านครับ