เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ยินดีกับหนูมุเรื่องงาน โมทนาเรื่องบุญ
ตัวกระตุ้นอันทรงพลัง ให้ผลบางอย่าง
ตามมารวดเร็วยิ่งขึ้นไม่ต้องรอนาน เรื่อง
เดินพิพิทธภัณฑ์ สมัยหนึ่งของโปรดเลย
เชียวละ เดินได้เป็นวัน ถ้ามีเปิดกลางคืน
ด้วย คงกิน-นอนในนั้นให้รู้แล้ว รู้แรด-ฮ่า

 

ขอบคุณน้องไพเรท มิน่า
มีสิ่งบดบังทัศนียภาพเยอะ

 

ฝนมากจังปีนี้ทุกพื้นที่ รายงานจาก
น้องเมษแสดงให้เห็นว่าฝั่งตะวันตก
ไม่เว้น เดี๋ยวจะตามมาด้วย"ภัยหนาว"
ในปีที่น้ำมาก รักษาสุขภาพ ขอบคุณ
น้องเมษที่เอาใจช่วยเพื่อนๆสมาชิก
กำลังใจดีๆ บางทีมีค่าเกินจะนึกถึง

 

จากปักษ์ใต้ หนูชุยืนยันว่า
ทั้งฝนกับหนาวเยือนทั่วถึง
เป็นกำลังใจให้ทุกท่านระวัง
รักษาสุขภาพ ขอบคุณหนูชุครับ

 

"ตามรอยบาท"จากน้องช้างน้อย
อ่านเพลิน เจริญด้วยอักษรวิวัฒน์
บรรยากาศในช่วงนี้ช่างเหมาะกับ
มิตรรัก นักกลอนในการร่ายรำทวน
เพราะไม่ต้องสร้างอารมณ์มากมาย
องค์ประกอบรอบข้าง ช่วยเสริมสร้าง
ให้ดีเยี่ยม เมื่อประกอบกับ"ผลงานพ่อ"
ที่ฉายฉานโชติช่วงทุกช่องทาง ก็ส่งให้
เกิดแรงบันดาลใจกับผู้เขียนท่วมท้น

เขียนดี เชิญเขียนต่อไป อย่าหยุดเขียน

 

ถ้าคนในเรื่องได้อ่านน้องบานชื่นเขียน
อาจขึ้นลุกมาเถียงว่า"ไม่จริง"ทั้งคณะ
ไม่เชื่อก็ตามอ่านต่อไปในวันนี้-ฮ่า

 

แหม...อ่านคุณ"เธอ1"...เขียนแล้ว
เพลินจริงๆ สำนวนลีลาทันสมัย มี
แยกตัว-เน้นตัวเล่นสีสัน ยังกับนัก
เขียนมืออาชีพ(เอ๊ะ...หรือเป็นอยู่แล้ว-ฮ่า)

อะไรก็ช่างเถอะ ทั้งเรื่องกับภาพประกอบ
ดีเกินฝีมือคนทั่วๆไปเขียน ว่างเมื่อใดเชิญ
ออกจากวังมาเขียนใหม่นะ พวกเราคนนอก
รั้ว จะตั้งตารออ่านด้วยความยินดี

อ้อ...อีกนิดเดี๋ยวลืม ภาพสาวสองพันปี
คุณเพ็ญพักตร์ ศิริกุล กับเครื่องทรงที่
เธอสวมใส่ เหมือนในความฝันเลยหรือ?

จบทุกโพสท์ กระโดดไป"ตะนาวฯ"
พรุ่งนี้ค่อยพัก มอบเวลาให้กับ"พ่อ"
รอจิ้มชั่วครู่ครับ...

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ดวงฟังไป แลบลิ้นตาเหลือกตาปลิ้นตามเจ้ามะ นึกในใจ...คืนนี้นอนไหนดีหว่า นอกหรือในถ้ำ?...
______________________________

ประสบการณ์ชีวิตอันน้อยนิดของดวงดาวหนุ่มน้อย เมื่อผจญกับสิ่งลี้ลับนับไม่ถ้วน เปรียบเปรยไปก็ดัง เด็กปฐมจู่ๆพาสส์ชั้นขึ้นมหา'ลัย โอกาสสอบตก ร้อยทั้งร้อย!

ดวงตัดสินใจมุดเข้าถ้ำ อย่างน้อยมีรุ่นเดอะ2ชีวิตเป็นสหาย ความอบอุ่นสบายจากกองไฟมากกว่านอกถ้ำน้ำค้างแรง แข็งเยือกหนาว ทาบไม่ติด

ผี เผอชั่งมันเหอะ...ดวงคิด เหนื่อยหยั่งงี้ต้องหลับเป็นตาย ผีหลอกก็ไม่รู้สึกรู้สา ซึ่งดวงคิดถูก เพราะหลับเหมือนตายจริงๆ ฟ้าถล่มก็ไม่สะดุ้ง จึงหารู้ไมว่าเกิดอะไรขึ้น?...

อาจารย์เลิศก็ผล็อยหลับไหลทันทีด้วยความเหนื่อยอ่อนหมดสภาพ คุณเทพนอนคลุมโปงน่าสบายอยู่ไม่ไกล ชาวคณะอ่อนเพลียจัด จึงหละหลวมกระทั่งไม่มีใครคำนึงถึงเรื่องเวรยาม เห็นเจ้ามะอยู่ด้านนอก ก็อุ่นใจคิดว่าพึ่งพาเจ้ามอญได้

ที่ไหนกัน...เจ้ามะก็กรนคร่อกไม่รู้เหนือ-ใต้เหมือนทุกคน!!!

ดึกสงัด ลมภูเขาเปลี่ยนทิศพัดกรูเกรียวเข้าถ้ำ ความร้อนกองเพลิง ผลักอากาศในโถงถ้ำพรั่งพรูออกไป อากาศเย็นจัดหลามไหลเข้าแทนที่รวดเร็ว...

ความเย็นระดับเยือกแข็งเหนือภูนมฯ เข้าเกาะกุมตัวทุกคนหนาวสั่นงันงก ฟันกระทบในปากกึกๆ แม้มีผ่าห่มหนาคลุมตัว แต่อุณหภูมิที่ลดฮวบฮาบ เหมือนมือปีศาจคืบคลานเล็ดรอดผ่านช่องว่างเล็กน้อยของผ้าห่ม เข้าสัมผัสแล้วไล้น้ำแข็งไปทั่วร่าง

ผู้อ่อนแอที่สุดอย่างอาจารย์เลิศ ไหวเยือกกับความเย็นผิดปกติก่อนใครอื่น ความหนาวหนักเกินคิด แหวกเข้าทรวงอกยังกับมีมือประหลาดกระชากหัวใจออกมาแช่แข็ง!

จอมขมังเวทย์ลืมตาอ่อนระโหยมองฝ่าความมืดโถงถ้ำ เปลวไฟที่วับแวมให้ความร้อนแรงผลักไสเงื้อมมือภูติหนาว บัดนี้อ่อนแสงเห็นแต่จุดแดงริบหรี่ในกองขี้เถ้า ไม่มีใครลุกขึ้นมาซุนฟืนเติมไฟ มีแต่จะขดตัวให้เหลือเล็กที่สุดเข้าไปในผ้าห่ม

กลิ่นควันฟืนหอมกรุ่นเมื่อตอนหัวค่ำ กลิ่นชื่นใจผสมไอดิน-เกสรไม้ป่าฝน จางหายสิ้นแล้ว อาจารย์นอนนิ่งเงียบ ตระหนักรู้ในความมืดว่า...ไฟดับ ไม่มียาม ไร้การป้องกัน

สัญชาติญาณ สัมผัสที่6ทำงานว่องไว พระอาจารย์ใจหาย เย็นวาบไปทั่วท้องน้อย...พวกเราหละหลวมขาดการป้องกัน กระทั่งวิธีปกป้องสิ่งแปลกปลอมเหนือธรรมชาติ...ก็ลืม!

สติมา...ปัญญาเกิด แต่ช้าไป!!!

เสียงหัวเราะเย็นยะเยือก ได้ยินแล้วดังโดนน้ำแข็งราดเข้าที่กระดูกไขสันหลัง มันเย็บวาบทั้งร่าง ส่งโลมาทุกเส้นลุกชัน เส้นผมบนหัวตั้งแข็งราวแปรงลวด...

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ตามมาด้วยเสียงตึงตังข้างหูยังกับมีตีนยักษ์ย่ำเท้าวนเวียนรอบตัว อาจารย์เลิศสะดุ้งเฮือก เบิกตาโพลงกรอกรอบทิศฝ่าความมืด เห็นแต่เพียงเงาวูบวาบ วับแวม กับเสียงอื้ออึงของลมด้านนอกที่แหวกแทรกเข้ามาในถ้ำ ทำให้เกิดเสียงหวีดหวิว ประหนึ่งวิญญาณจากขุมนรกลุกขึ้นมาโหยหวนในคืนเดือนดับ

ทันใด...เสียงนั้นก็เข้ามาแนบข้างหูที่แข็งชาเหมือนถูกเอาไปแช่ช่องฟรีซ...

"มาละสิ ไอ้หมอผี เอาของคืนมา"!!!

จอมขมังเวทย์รวบรวมสติ เอามือตะปบหน้าอกด้วยสัญชาติญาณ แต่พบว่า แขน,ขาอ่อนเปลี้ย กระดิกกระเดี้ยไม่ได้ ยกมือไม่ขึ้นดังโดนตอกตรึงด้วยตะปูกับพื้นถ้ำ

สภาพยามนี้เป็นหมูขึ้นเขียง วัว-ควายถูกจับมัดโยงในโรงฆ่า รอเพชฌฆาตย่างเท้าเข้ามาเชือดเท่านั้น!

แต่มนุษย์ยังมีสิ่งพิเศษบางอย่างเหนือสัตว์...แม้ร่างกายสิ้นฤทธิ์ แต่จิตกับสมอง ความนึกคิดยังทำงานได้ ไม่ถูกสะกดติดตรึงตาม...

พระคาถา"มงกุฏพระพุทธเจ้า" ถูกท่องครูดออกจากลำคอด้วยสำเนียงแหบพร่า แต่ด้วยสติสัมปชัญญะริบหรี่ ความแผ่วเบาขาดพลังจิต วาโยแห่งธาตุขันธ์อ่อนด้อย หมดแรงเป่าออกไปตามจิตสั่ง ลดทอนความขลังสิ้น...

ฮ่า ฮ่า ฮ่า...เสียงหัวเราะแหลมเสียดแทงแก้วหู ติดต่อด้วย...ตึง! ตึง ! ตึง! ประหนึ่งยักษ์ในนิยายกระทืบเท้าข้างกายสะเทือนทั่วโถงถ้ำ ในความเป็นจริง แผ่นดินสะท้านโยกไหวเช่นนี้ ทุกชีวิตต้องตาลีตาลานตื่น

เหลือเชื่อ...นอกจากเสียงตึง ตึง ในความเงียบ ทุกส่วนอื่นที่บ่งบอกความมีชีวิตก็เงียบกริบ มันเป็นเสียงเจาะจงจำเพาะหูจอมอาคมได้ยินผู้เดียว ทั้งตามด้วยคำรามกราดเกรี้ยว แก้วหูลั่นเปรี๊ยะ...

"หนอย ไอ้หมอผีใช้คาถาพระ พึ่งพระแล้วเรอะ"...

เสียงในจิตยังกระหน่ำตามติดไม่พัก..

"แม่จะเหยียบให้กระอักเลือดตายเดี๋ยวนี้"...

ที่จริง คำว่า"เดี๋ยว" ควรจะเป็นจังหวะเปิดช่องให้อาจารย์เลิศทันตั้งตัว...ทว่า สิ้นเสียง"เดี๋ยวนี้" ผลลัพธ์พลันติดตามมา ไม่เว้นวรรคเปิดช่องว่างหายใจ...

ทรวงอกอาจารย์ประหนึ่งโดนทับด้วยวัตถุหนักอึ้ง มันไม่ได้กระแทก แต่วางบนอกแล้วพลังกดค่อยๆทวีทับที่ปอดทั้ง 2 ข้าง รีดลมหายใจที่เหลือน้อยนิด เล็ดรอดออกทางปาก-จมูก ดวงตาเหลือกถลนแทบหลุดนอกเบ้า

วินาทีสุดท้าย ช่วงลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะหมดร่างด้วยแรงกดทรงพลังเหมือนรถบดถนนทับ...

มือ-เท้าอาจารย์ในวาระใกล้ลาโลกพลันเป็นอิสระกระดุกกระดิกได้ จอมอาคมตวัดมือไปที่เอว กระชากมีดหมอปรมาจารย์คู่ชีพ ตวัดฟาดอากาศตรงหน้าอกเหมือนคนเมาหมัดสะเปะสะปะ...

แล้วสติสัมปชัญญะสุดท้ายก็ดับวูบดังตะเกียงขาดไส้ แต่ก่อนสลบสิ้นสติสมประดี ยังแว่วคำรามข้างหู...

"วี้ด...ไอ้หมอผี มึงต้องตาย"!!!

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
หากดึกๆ
ได้มาอ่าน
หลอนจิต
เขย่าประสาท
มากมาก
โอ้ อาจารย์เลิศ
รอด ไม่รอด

 

คุณเธอสวยและสาวกว่า คุณป้าเพ็ญพักตร์ มาก ส่วนเครื่องถนิมพิมพาภรณ์ ของน้องนุชเอวอ่อน สวยกว่านี้มากครับ เเต่ลักษณะใกล้เคียงแบบนี้ที่สุดแล้ว ไว้คุณอา และท่านบ.ก.ว่าง ๆ หนูจะชวนไปเที่ยวกันครับ

 

อย่าเลี้ยงความไม่สบายใจ
คำว่า "ไม่สบายใจ" อย่าใช้
และอย่าให้มีขึ้นในใจต่อไป
"Let it go and get it out !" ก่อนมันจะเกิด
ต้อง "Let it go" ปล่อยให้มันผ่านไป
อย่ารับเอาความไม่สบายใจไว้

ถ้าเผลอไปมันแอบเข้ามาอยู่ในใจได้
พอมีสติรู้สึกตัวว่า
ความไม่สบายใจเข้ามาแอบอยู่ในใจ
ต้อง Get it out ! ขับมันออกไปทันที
อย่าเลี้ยงเอาความไม่สบายใจไว้ในใจ
มันจะเคยตัว..

ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต

ธรรมมะสวัสดีวันนี้ครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน. พ่อไปสบายแล้ว ไปสู่สวรรค์ที่สุขกว่าโลกนี้ ขอน้อมส่งพ่อด้วยใจ เราจากกันเพียงชั่วคราว แต่ลูกจะพยายามตามไปอยู่ที่แดนสวรรค์กับพ่อเมื่อถึงเวลาของลูกเช่นกัน

 

ธ.สถิตอยู่ในดวงใจ

 

คิดถึงพ่อ

 

.....ฟ้ากำสรวล
.....ดินหวนไห้
.....น้ำหยุดไหล
.....ไฟอ่อนแสง
.....ลมอ่อนโยน
.....พัดโรยแรง
.....ทุกธาตุแปลง
.....แสร้งสวรรค์
..........ต่อวันนี้
..........ไม่มีพ่อ
..........เหลือเพียงพอ
..........พ่อรังสรรค์
..........พระเมตตา
..........ล้นรำพัน
..........จำหลักมั่น
..........นิรันดร์กาล!!!

 

วางดอกไม้จันทน์ให้พ่อโศกสลด

น้ำตาหยดหลั่งไหลไปทั่วหล้า

ท่านจากไปสู่สวรรค์ชั้นฟ้า

ผองเหล่าข้าพระบาทสุดอาลัย

 

กราบสวัสดีเพื่อนๆครับ คุณน้าและสวัสดีเพื่อนๆ อีกเช่นเคย
ขอขอบคุณทุกท่านที่ส่งกำลังใจมาให้ครับและ

ขอบคุณครับคุณ Suthumma นี้แลจึ่งได้สิ้นสงสัย ขอบคุณครับ ท่องมากจนเบรอหมดแล้วครับ สุดท้ายตนก็ต้องพึ่งตนเอง ขอบคุณที่แก้ไขให้ครับ มีเวลาเขียนน้อย คนป่วยหลับตาลงได้ เลยไม่ได้หารายละเอียดเพิ่มครับ ขออภัยทุกๆท่านด้วยครับ

สาธุครับคุณ Pirates Of Arabia

ขอบคุณครับ และอนุโมทนาการจัดดอกไม้ ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเอาไปถวายพระแล้ว สาธุครับ แม้เพียงดอกไม้ด้อยค่าเพียงดอกเดียวที่สามารถจะหาได้ ด้วยจิตตั้งมั่นเพื่อจะเร่งนำไปบูชาพระบรมสารีริกธาตุ แม้จะยังไม่ได้บูชาก็ได้อานิสงมามายมหาศาลแล้ว

• 
  
  
  • นิทานเรื่องนางโกสาตกี
    
    นิทานแสดงถึงอานิสงส์การบูชาพระเจดีย์ที่บรรจุพระบรมธาตุ ความว่าบุคคลผู้ใดมีความเลื่อมใสได้บูชาซึ่งพระบรมธาตุจะมีผลให้สำเร็จประโยชน์ในกุศลบารมีเป็นที่ยิ่ง ดังวัตถุนิทานว่า เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเข้าสู่ปรินิพพานแล้ว พระเจ้าอชาตศัตรูได้ไปเชิญพระบรมสารีริกธาตุมาจากเมืองกุสินารา ด้วยความศรัทธาเลื่อมใส มาก่อเป็นเจดีย์ใหญ่ที่กลางนครราชคฤห์ เพื่อให้เป็นที่กราบไหว้บูชาแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ดังได้ยินมาว่า ยังมีหญิงผู้หนึ่งมีปกติอยู่ในเมืองราชคฤห์มีจิตศรัทธาปรารถนาจะบูชาพระบรมธาตุ ได้เที่ยวแสวงหาดอกไม้ก็เจอดอกโกสาตกีอันมีสีเหลืองสดใส ภาษาไทยแปลว่าดอกบวบ นางก็ชื่นชมโสมนัสหรรษานำดอกไม้นั้นมาออกจากบ้านด้วยความศรัทธาปสาทะที่จะได้บูชาพระพุทธเจดีย์ ครั้งนั้นยังมีวัวแม่ลูกอ่อนพาลูกสัญจรมาตามมรรคาวิถี ก็ขวิดนางกุมารีล้มลงในมรรคา นางก็ทำกาลกิริยาตาย ยังไม่ทันเดินไปถึงทันได้ไหว้พระเจดีย์ ครั้นดับจิตลงด้วยอานิสงส์ที่นางมีเจตนาแก่กล้าจะไปไหว้ทำพุทธบูชาพระมหาเจดีย์ ด้วยกุศลจิตนี้จึงนำให้นางไปอุบัติบังเกิดเป็นนางฟ้าอยู่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีเทพธิดาพันหนึ่งเป็นบริวาร เทพยดาทั้งหลายจึงได้เรียกนางว่า นางโกสาตกีเทพธิดา มีรูปอันงามโสภาน่าพึงชม อุดมไปด้วยสิริลักขณา มีอำนาจวาสนาอยู่ในภูมิอันเป็นทิพย์ ก็ด้วยผลจากที่มีจิตคิดจะไปบูชาพระบรมธาตุเจดีย์
    
    ครั้งนั้นท้าวสักกเทวราช เสด็จไปประภาสสวนนันทวันอุทยาน ก็ได้ทัสนาการเห็นนางโกสาตกีเทพธิดาจึงมีเทวบัญชาไต่ถามว่า ดูกรนางเทพธิดาผู้มีรูปทรงโสภาและเครื่องประดับอันงามทั้งวิมานกาญจนะระยับประดับไปด้วยแก้ว ทั้งรัศมีก็วาวแววไปด้วยแสงสว่าง หมู่เทพธิดาคณานางก็แวดล้อมเป็นบริวาร ท่านได้สร้างกุศลมาเป็นประการใด นางโกสาตกีเทวธิดาจึงได้สำแดงบุพพกุศลของตนถวายโดยบรรยายที่ได้กล่าวมาแล้วแต่หลังพระอินทร์ได้ทรงฟังซึ่งผลแห่งการสักการบูชา อันนางโกสาตกีเทวธิดาแสดงถวายทุกประการ ท้าวมัฆวานก็สรรเสริญผลสักการบูชาแก่มาตลีเทพบุตรว่า ดูกรมาตลี เครื่องบูชาจะน้อยก็ดีจะมากก็ดีไม่เป็นประมาณในการกุศล เพราะว่ากุศลจะมากจะน้อยนั้นขึ้นอยู่กับว่ามีจิตเลื่อมใสมากหรือเลื่อมใสน้อย ฝ่ายว่าพระพุทธเจ้าจะยังทรงพระชนม์อยู่ก็ตามหรือดับขันธ์เข้าสู่พระปรินิพพานไปแล้วก็ตาม เมื่อบุคคลเหล่าใดมามีจิตเลื่อมใสกระทำพุทธบูชาอยู่ย่อมมีผลเสมอกัน เมื่อพระอินทร์มีเทวบัญชาดังนี้แล้วก็บังเกิดจิตศรัทธาน้อมนำเอาเครื่องสักการบูชาอันเป็นทิพย์ไปทำวันทนาการอภิวาทกราบไหว้พระบรมธาตุเกศแก้วจุฬามณีเจดียสถานอันอลังการอยู่เทวสถานสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ แล้วจึงได้กลับสู่เวชยันต์วิมานด้วยจิตผ่องใสปรีดาปราโมทย์ในการระลึกถึงพระพุทธคุณ ด้วยประการฉะนี้
    
    อนึ่งพระพุทธเจ้าได้ตรัสบอกถึงบุคคลที่สมควรแก่การนำกระดูกไปบรรจุเจดีย์ คือเมื่อว่าบุคคลเช่นนี้ตายแล้วสมควรก่อเจดีย์บรรจุอัฐิของท่านไว้ที่ทาง ๔ แพร่ง ให้มนุษย์และเทวดาได้กราบไหว้ บุคคลเช่นนั้นมี ๕ ประเภทคือ ๑.พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๒.พระปัจเจกพุทธเจ้า ๓.พระอรหันต์ ๔.พระอนาคามี ๕.พระเจ้าจักรพรรดิ์ผู้ทรงปกครองอาณาประชาราษฎร์โดยธรรม เพราะเหตุว่าบุคคลใดได้มีโอกาสบูชาพระธาตุเจดีย์อันดับ ๑ ถึง ๔ ย่อมได้รับอานิสงส์คือได้เข้าถึงมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ และนิพพานสมบัติ ส่วนการบูชาธาตุเจดีย์อันดับ ๕ นั้น ย่อมเป็นไปเพื่อมนุษย์สมบัติและสวรรค์สมบัติเท่านั้นเพราะว่าพระเจ้าจักรพรรดิ์ท่านยังไม่เข้าสู่โลกุตตรภูมิ

ที่มา :http://3su.in.th/default.aspx?headm...readwebboard&newtopic=true&idboard=B000000011

ขอบคุณแลอนุโมทนาครับ คุณน้า Wanwi

เรียนคุณ totto99 มรสุมชีวิตที่เข้ามาเป็นครูสอนให้เราเข้มแข็งครับ
อย่าน้อยเนื้อต่ำใจตนเอง
อย่าโทษตนเอง แต่ให้มองหาสาเหตุอย่างละเอียดและเป็นกลางครับ
อย่าเพิ่งคิดว่าทำไมปัญหานี้เกิดกับเรา เพราะเราก็จะไม่ได้มองคนอื่นๆ ว่าเขาหลายๆคน เจอปัญหา หนักบ้าง น้อยบ้าง ไม่ได้แตกต่างจากเราครับ
ให้มุมมองได้ประมาณนี้ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

เวลาหมดคนไข้ลืมตาขออนุญาติกลับไปเป็นเพื่อนท่านต่อไปก่อนครับ