เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คนเมืองไกลทักข้ามมหาสมุทรมาด้วย ป่าดิบ ไพรลึก
ภาพรังสรรค์ได้ลึกลับราวป่าซ่อนเร้นในจินตนาการ
แต่ภาพเล็ก ถ้าผมเล่นกอล์ฟด้วยวิธีนั้น ต้องขอลา
แสดงว่า เหลาแหย่จนหมดท่าแล้ว ลาตายดีกว่า-ฮ่า

ตอบคนแดนไกลเสร็จ เตรียมลุยไพรจริง"ตะนาวฯ"
ขอเวลาจิ้มแผลบเดียว รออ่านวันหยุดใจเย็นๆครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม..."เฮ้อ...เปลี่ยนแม่ทองดำ สีดำๆให้เป็น แม่ทองคำสีเหลืองๆก็ดีนะน้องพราน มีหวังรวยสะดือปลิ้น"!!!
_____________________________________________

คุณชาติรำพันแบบไม่ตั้งใจ ผมสะดุ้งเล็กๆ เกือบหลุดปากออกไป พวกเราสามทหารเสือ เคยปะ"ขุมทองตะนาวศรี"จังเบอร์...

ทองก้อนน้อยยังเป็นประจักษ์พยานเหลืออยู่ ฝากไว้กับจุมโพ่เหมือง มนุษย์ป้าปากร้าย ใจดี ห่อมิดชิด

เธอนึกว่า เป็นฟันแม่ หรือเครื่องรางของขลัง ไม่สนใจไต่ถาม แต่เก็บไว้ให้อย่างดี!

คันปากยิบๆ แต่นึกออกฉับพลันวินาทีสุดท้าย...ตระกูลนักเรียนนอกผู้นี้กับนายหัว เป็นนักทำเหมือง ขืนหลุดปากออกไป บรรลัยแน่

ป่าตะนาวศรีอาจระเนน วอดวายเป็นแถบ ฝีมือนักทำเหมือง หาแร่ของพวกนายทุนเหล่านี้ ผมเห็นแล้ว สยองกับ"อำนาจเงินตรา-เครื่องมือจักรกล" พวกเขาเหลือเกิน

ประเทศนี้ ตรงไหนเงินก็งัดง้างได้ ป่าเขาส่วนใด ก็หาทนทานพลานุภาพเจ้าแคทฯตีนตะขาบทรงพลังจอมละโมบไม่...นับวันเครื่องมือพร่าผลาญธรรมชาติ ยิ่งพัฒนาให้ใช้งานทำลายล้างได้มากยิ่งขึ้น รถขุด-รถตักใหม่ๆ ประสิทธิภาพสูง ทะยอยเข้ามาทดแทนรุ่นเก่ากะโหลกกะลาทุกปี

ไมมีป่าเขาลำเนาไพร ภูหินแห่งใด ทนทานเครื่องมือมหาวินาส ระเบิดไดนาไมท์เหล่านั้น หากมันได้รับอนุญาตมีใบเบิกทาง จากทางการ เป็นประทานบัตรเข้าไปเขมือบ!!!

คำพูดสุดท้ายจึงถูกกลืนลงคอ ผมแกล้งยกกระติกน้ำขึ้นจิบ แหงนหน้าปล่อยน้ำไหลผ่านลิ้น ไม่ต้องประสานสายตาข้างกองไฟให้เป็นพิรุธ

"แหม ได้งั้นก็ดี เป็นเศรษฐี เลิกเป็นกรรมกร"...ผมสำนองเสแสร้ง

"เออนี่...ถามจริงเหอะ น้องพรานว่าป่าดึกดำบรรพ์พิลึกกึกกือนี่ น่ามีสายแร่ทองคำมั่งมั้ย?"...

แนะ คุณชาติชวนคุยจี้จุดคันไปเรื่อยเปื่อย ผมก็ไม่อยากโกหกโกห้าให้บาปปาก ได้แต่หาทางเลี่ยงบาลี...

"เห็นลุงว่า แถวทะวายเจอทองกันมากอยู่ครับ น่ามีสายแร่เชื่อมกัน"

หนุ่มใหญ่ชาวกรุงแต่พื้นฐานมาจากผู้มั่งคั่งชาวปักษ์ใต้ เบ้ปาก..." ไม่ไหว ไอ้พวกหม่องพม่ารามัญ อย่าไปยุ่งกะมันเลย ไอ้พวกนี้โหด ไม่มีเมตตาปราณี"

ผมได้ที รีบชักใบเรือให้หันใบออกจากเรื่องที่ไม่อยากคุย...

"ใช่ครับ...เจอะทหารพวกมันต้องห่างไว้ ขนาดพระห่มผ้าเหลืองมันยังจับมายิงทิ้งหน้าตาเฉย ถ้าเจอกลางป่าเขา ทั้งที่พวกมันเมืองพุทธ แข็งแรงทั้งประเทศ"

"อ้าว...ไหงงั้น?"...คุณชาติตาลุกหายง่วง สงสัยอีกแล้ว ไม่อยากเชื่อที่ผมพูด

"มันกลัวเป็นสายลับ ถ้าพบพระธุดงค์...ปกติพระพม่าจะไม่ค่อยถือธุดงค์...ทหารพม่ากลัวพวก กะเหรี่ยง ไทยใหญ่ มอญ ปลอมตัวเป็นแนวที่5 กระมัง"

ผมเล่าไปตามความจริง ยุคสมัยนั้น คำว่า"แนวที่5"ฮิตมากกว่าคำว่า"สายลับ"มากนัก ใครถูกกล่าวหา ชี้หน้าเป็นแนวที่5 เตรียมตัวพบหายนะภัยในชีวิตได้เลย!

พม่ามีชนเผ่ามากมาย รบกันเลือดท่วมทุ่งตลอดเวลา...ยิงก่อน ถามทีหลังจึงเป็นปกติของทหารหม่องที่ไม่นุ่งโสร่ง!!!

 

บังเอิญมาวัดนี้วันนี้พอดีเลยขอส่งภาพมาให้ดูกันอีกทีครับพี่ แต่ผมถ่ายที่วัดถ้ำเสือ จ.กระบี่ ครับผม

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

สนทนาถูกคอ ไม่ต้องมีสุรา ได้แค่น้ำโสมจิบเป็นชาก็เมามัน แต่อากาศเริ่มทวีความเย็น ลมโชยไอฝนผ่านใต้ร่มไม้ข้างกองไฟเป็นระยะ...

แม่เสือสาวที่นั่งขัดตะหมาด เอามือเท้าคางฟังเราสองคุยตาแป๋ว ไม่เอ่ยวาจาใดสักแอะ ทำท่าหาวหวอด ร้องครางว่า เหนื่อย เพลีย คันตัวจัง...

คุณชาติหันบอกคู่หมั้น..."นอนก่อนเลยจ๊ะ เดี๋ยวผมก็นอนแล้ว ง่วงเหมือนกัน"

น้ำค้างหรือน้ำฝนหล่นเปาะแปะ ผ่านใบไม้เหนือหัว แต่ลมแรงก็ปัดออกไปไม่ให้หล่นใส่เปียกมาก ผมยกน้ำโสมอึกสุดท้าย ลุกขึ้นขอตัวไปจัดที่หลับ ที่นอน

ความจริงไม่ต้องจัดอะไร นอนข้างกองไฟ เพียงเสือกหัวซุกเข้าเพิงน้อย ยื่นตีนออกหาไอร้อน เสื้อตัวโคร่ง ผ้าขาวม้าคลุมหัว พื้นปูด้วยใบไม้แห้งกับหญ้าแห้งพอสะอาด หัวหนุนเป้ ก็หรูเฟ่

ผมไม่อยากนั่งสนทนา เสวนาตัวต่อตัวกับนายจ้าง...วัวสันหลังหวะ อีกายังไม่ทันบินผ่านหลัง ก็เสียว!

คุณชาติไร้คู่พูดคุยน้ำลายแตกฟอง...นิทานรอบกองไฟยุติ ลุกขึ้นไปจัดที่นอนข้างคู่หมั้น ห่างจากผมไม่เกินสี่ห้าก้าว เรานอนเรียงกันเป็นดาวล้อมเดือนรอบกองไฟ ลุกนั่งหลับนกก็ได้ แล้วแต่สะดวก

ผมหลับสนิทรวดเร็วไม่พิธีรีตรอง ไม่ฝันร้าย ไร้สิ่งรบกวนการนอน ตื่นอีกที เหลือบดูพรายน้ำหน้าปัดนาฬิกา ตี1เผง ในตัวเหมือนมีเวลาออโตฯตั้งไว้ กะได้แม่นยำไม่แพ้เครื่องกล

คลานออกจากเพิง เทน้ำในกระติกใส่เพียงหนึ่งฝ่ามือลูบหน้าหายง่วง เอามืออังกองไฟแก้เหน็บหนาว เงาตะคุ่มคู่หมั้นหลับสนิทเคียงกัน มีผ้าพวยผืนใหญ่ห่มคลุมพออุ่น พื้นปูผ้าบางทับบนกองใบไม้เลือกแห้งที่สุดมาเกลี่ยรองพื้น ที่นอนแสนขัดสนสำหรับเศรษฐี แต่ดีสุดเท่าที่ป่าดิบบันดาลได้

"ไปนอนได้แล้ว ผมจัดการต่อเอง"...

ผมเดินลงเนินกระตุก 2พรานต่างวัยที่ทำท่าโงกง่วงงุน อยู่คนละฟากกองไฟ ทั้งคู่คลานขึ้นเนิน แล้วหลับผล็อย ไม่ต้องพึ่งสิ่งใดกล่อมเกลา เราชาวเขา ป่าดอย กินง่าย นอนง่าย หู-ตาไวว่อง เป็นของปกติธรรมดา

ผมจุดบุหรี่ี่ที่เก็บไว้หนึ่งมวนเมื่อหัวค่ำ อัดควันที่เริ่มรู้สึกว่ารสละเมียด ละมุนเข้าเต็มปอด มันช่วยหูตาสว่างดีนัก เมื่อก่อนเคยฉุนไอโขลก แต่สูบหลายที ชักติดใจ ไม่สงสัยเลย ทำไมคนเป็นขี้ยากันง่าย

อากาศยะเยือกประสาอยู่กลางดงลึก ผมซุนฟืนเข้ากองไฟแรงขึ้นอีก ไอ้ห้านัดพาดตัก หลังเอนพิงเนิน หัวมีผ้าขาวม้าพันกันน้ำค้าง ที่อยู่ยามตรงนี้ใช้ได้ ด้านหน้าเปิดโล่งเป็นทางมองไปเห็นเงาธารน้อย

เสียงประทุเปรี๊ยะ เปรี๊ยะ ลูกไฟแหวกความหนาว ไฟลามเลียกินไม้ประสานเสียงกบ อึ่งที่ยังร้องเรียกฝนก่อนฤดู แต่ไม่มีหรีด หริ่ง เรไร ขับขานร่วม

เอ...เจ้าดนตรีมโหรีวงใหญ่แห่งพงไพรดิบเถื่อน เปิดตูดหนีหายไปแห่งหนใด ไม่อยู่ขับกล่อมเป็นเพื่อน?

คืบก็ป่า ศอกก็ป่า ดั่งทะเลมนุษย์สุดไว้วางใจ ย้อนกลับมาให้หวาดระแวง...!

ผมขยับตัวด้วยสัญชาติญาณ จากท่านั่งสบาย เป็นเตรียมพร้อม มือถือไฟฉาย ข้างถนัดกระชับห้านัดคู่ชีพ กวาดตามองไปซ้าย-ขวาด้านหน้า...หลังไม่ต้องมองเพราะเป็นแค้มป์ที่พวกเรานอน

เสียงน้ำลำธารน้อยไหล จ็อก จ็อก ผมโฟกัสความรู้สึกโสตประสาทไปทางนั้น น้ำไหลกระซิกผ่านโขดหิน ก้อนกรวด ประกายน้ำห่างราว20ก้าว บางส่วนสะท้อนแสงไฟที่ก่อวอมแวมกลับมา แต่มีอีกอย่างน่าประหลาด...!

ควันหรือหมอกสีขาว ลอยอ้อยอิ่งมาจากต้นลำธารที่พวกเราไปพบบ่อแม่ทองดำ

มันลอยกรุ่นเหนือแนวลำธาร ด้านล่างเป็นสายน้ำ ด้านบนเป็นสายหมอก!!!

 

กราบสวัสดีวันเสาร์เราบ่ายแก่ๆ ครับ อากาศร้อนแรง แต่มีเมฆบดบังบางช่วงตอน ทำให้ผ่อนร้อนได้เป็นครั้งคราวครับ

แหมคุณน้านี่ทายมาเยี่ยงนี้กระผมก็ต้องตอบว่าใช่เลย แต่เรื่องราวผ่านเลยมากว่าเกือบยี่สิบปีแล้วครับ สงสารประเทศไทยและเด็กไทยจริงๆ ยิ่งการได้ติดต่อประสานงานซื้อขายของกับราชการนี่รู้ใส้พุงกันดีจริงๆว่าเป็นอย่างไร
แม้เราจะเข้าไปเพื่อช่วยแต่ก็ยังมีเรื่องว่าได้อะไรมาหรือมีอะไรให้ใหม ยิ่งขุดยิ่งเลอะครับ ผมขอจบเรื่องนี้ดีกว่า เพราะตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่ากรรมใครที่ทำ มันไม่ไปไหน อย่างนักการเมืองอยุธยาทั้งท้องถิ่นและระดับชาติหลายๆ คน ถูกกรรมสนองไปแบบเห็นได้เลยในชีวิตผมนี้เพราะพอรู้จักอยู่หลายๆคน (เรื่องนี้พูดไปต่างก็ทำให้ไม่สบายใจครับ) ส่วนเรื่ององค์การค้านั้นที่ไม่เติบโตนั้นมีสาเหตุหลักๆ คือต้องออกมาแข่งขันในตลาด แต่การบริหารยังเป็นองค์กรณ์ภายใต้รัฐ อยูในการดูแลสั่งการโดยเจ้ากระทรวง จึงไม่สามารถเดิบโตได้อย่างหวังเพราะเงินมันง้างได้ทุกกฏ แม้หนังสือมีคุณภาพและแม้จะแสนถูก แต่เมื่อไม่จ่ายจึงไม่ได้ถูกกำหนดเข้าสู่ระบบการศึกษา คือขายไม่ออก แล้วจะขายใคร แต่หนังสือแพงแต่มีจ่ายคุณภาพห่วยๆ อ่านก็งั้นๆ จริยธรรม คุณธรรม ไม่มีการสอดแทรก แล้วลูกหลานเราจะมีสำนึกหรือไม่น้อ.........

เรื่องหลวงปู่มั่นกับหลวงปู่เสาร์นี่ ท่านต่างก็ผลัดกันให้ธรรม ครับ น่าเลื่อมใส ท่านทั้งสององค์ยิ่ง หลวงปู่เสาร์ท่านอธิฐาน เป็นพระปัจเจกฯ หลวงปู่มั่นท่านอธิฐานพุทธภูมิ ท่านทั้งสองเมื่อทิ้งของเก่า มุ่งสู่ปัจจุบันท่านก็พ้นครับ ยิ่งตอนที่ครูบาอาจารย์เขียนประวัติท่านนั้น ยังมีพระอุบาลีอีกท่านหนึ่งที่เป็นเพื่อนรักกันกับหลวงปู่มั่น ตระเวณท่องงาน ผม Load มาฟังสนุกสนานเลยครับชอบมากๆ ได้ฟังธรรมจากศิษย์ท่านก็เหมือนดังได้ฟังธรรมจากท่านครับ
อ้อ ภาพที่เอามาลงสวยงามมากเลยครับ ขอบคุณครับ

ส่วนที่เขียนคราวก่อนนึกน้อยใจในวาสนาครับแต่เดิมนั้นผมขออนุญาติบวชตั้งแต่เด็กๆ อายุสัก 14 แต่ไม่ได้รับอนุญาติ เลยเลื่อนเปื้อน เรื่อยเปื่อยไปครับ ยังดีที่ได้ชอบพาคุณยายไปทำบุญ พาคุณแม่ฟังธรรม ได้เป็นศิษย์วัดของหลวงตา กุศลเลยส่งถึงตนเอง ได้เข้าไกล้มากยิ่งๆขึ้นไปครับ

หนังสือเล่มหนึ่งที่ผมได้อ่านและใช้เวลานานถึง 6 เดือนในการพิจารณา คือหลวงปู่ฝากไว้ของหลวงปู่ดุลย์ จริงๆ อ่านผ่านๆ ใช้เวลาประมาณครึ่งวัน แต่หากพิจารณาแล้วผมใช้เวลานานมากครับกับคำสอนที่สั้นๆ แต่ลึก แต่ใช่ว่าจะเข้าใจถ่องแท้นะครับ เข้าใจในแบบในชั้นของผมเอง

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
ค่อยคลายร้อน
ท่อนหน้า
น่าจะร้อนเอาเรื่อง
ร้อนดับร้อน
มีในกระทู้นี้

 

ได้รับผ้ายันต์เรียบร้อยครับ ขอขอบพระคุณอย่างสูงที่นำสิ่งอันเป็นมงคลมาร่วมแบ่งปันกัน ขอบคุณครับ

 

แหม พราน X จะเจออะไรอีก เสียงเงียบอย่างนี้ มีสัตว์มีตะบะหรือผีไพร มาแน่ๆ แบบนี้อยากให้โดเรมอนช่วยเลื่อนเวลาไปข้าหน้าอีก วันหรือสองวันไปเลย ๕๕๕๕๕ จะได้อ่าน

 

ขออนุญาตตามหาคนหายอีกรอบครับ ขออภัยคุณ wanwi ด้วย คือช่วงนี้ผมแขวนพระปิดตาหลวงปู่โต๊ะ เลยกลับมานั่งอ่านประสบการณ์พระของท่าน แล้วไปเจอว่ายังมีบทความ ปสก.ส่วนนี้ของท่าน odudomsuk ที่ผมเซฟบทความส่วนของคุณไว้รอเก็บเข้าคลังปสก.พระลป.โต๊ะ แต่บทความยังไม่สมบูรณ์ ยังขาดช่วงไปเยอะเลย รีบกลับมาต่อให้จบนะครับ รออ่านรอเก็บเข้าคลังอยู่นะ อิอิ (ตอนนี้ผมเซฟลงคอมและเดี๋ยวนี้เซฟลงกูเกิ้ลไดรฟด้วย บทความที่เก็บไว้จะได้ไม่หายไปเมื่อเครื่องโดนไวรัสเหมือนแต่ก่อนอีก)
รออ่านอยู่คร๊าบบบ

 

ขอโทษครับพิมพิ์ผิดครับ เป็นประสาทเช็งค์ ที่โคกเคอร์( at Kok Ker)ครับ ไม่ใช่บ้านเช็งร์ครับ และสองคนนี้เป็นเพื่อนกันไม่ใช่ผัวเมียครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน หลังจากที่ทีมลุกเอ็กซ์ได้พัก ก็กลับมาเจอเรื่องน่าตื่นเต้นอีกแล้ว รอติดตามครับ

 

ผมว่าผมจำผิดแน่ๆ ไปบอกอาจารย์แบบผิดๆอีก 5555 สำนึกผิด หนีขึ้นเหนือแปป

 

สวัสดีเช้าวันอาทิตย์เย็นสบายคลายร้อน(ได้บาง) ครับอาจารย์ Wanwi และ Fcทุกท่านครับ #
ตัวมอมที่หน้าวิหาร ด้านหลังองค์พระธาตุ วัดพระธาตุดอยสุเทพ จังหวัดเชียงใหม่

 

ผมขอแบ่งข้อมูลด้วยได้ไหมครับ สามารถส่งอีเมล์ให้ได้ไหมครับ

 

ธรรมมะสวัสดีเช้าวันอาทิตย์ สุขกายสบายใจวันหยุดพักผ่อนครับ

 

เอ้ะ วันเกิดท่านอ หรือเปล่าเนี่ยหรือเราจําผิดอีกคน โมเมสับสนกันใหญ่แล้วว
เลยแวะมาราตรีสวัสดิท่าน อ วันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ

 

ข้อมูลก็อยู่ในหน้านั้นทั้งหน้าเลยไงครับที่คุณอู๊ดอุดมศักดิ์พิมพ์ไว้ในหน้านั้นทั้งหน้าเลย(แต่ยังพิมพ์ไม่ครบ) กดเข้าไปดูตาม ลิงค์ที่ผมอ้างอิงมันก็จะไปที่หน้านั้นแล้วครับ

 

น้องไพเรทยอมรับแล้วว่าหลง
คงต้องขอบคุณน้องบาสฯ
อนุโมทนาเส้นทางบุญด้วย

วัดถ้ำเสือเดี๋ยวนี้งามโอฬาร
ตระการตาน่าชมมากที่หนึ่ง
ใครล่องกระบี่อย่าลืมแวะเยือน
บารมีลพ.จำเนียรเหนือธรรมดา