เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โมทนาคุณสม ที่สมปรารถนา
ขอให้โชคดีทุกเรื่อง-พระคุ้มครอง

 

โมทนาบุญด้วยกันคุณมะฬาฯ
เที่ยวนี้ปล่อยท่านอื่นได้บ้าง
ของดีมีไม่มาก แบ่งๆกันไป

 

วุ่นวายอยู่กับเปลือกนอกแห่งธรรมะแท้ๆ
คุณสาธิตมาด้วย"แก่นธรรม"จากหลวงตา
ธรรมะสวัสดีประจำวัน อ่านไม่เคยเบื่อเลย
ขอบคุณที่ทำให้"โลกกับธรรม"มีสมดุลย์

 

น้องน็อตมาด้วยคำชมตัวลอย
เป็นเรื่องไม่ใหญ่โตโอฬารอันใด
มีคนเสียสละมากกว่านี้อีกมากในสังคม

แต่สังคมที่นี่ไม่ใหญ่มาก จึงเห็นเป็นประกาย
สิ่งที่ผมทำ ถ้าเทียบกับหลายท่านหรือองค์กร
มันช่างกระจ้อยร่อย น้อยเหลือเกิน แต่ก็ยินดี
ที่มีมากคนเห็นคุณค่า และบอกว่า ทำได้ดีแล้ว!

 

สาธุด้วยเช่นกันน้องบาสฯ

 

อนุโมทนาการเตรียมตัวเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์
ขอให้น้องกันชัยตั้งใจเป็นตัวแทนเนื้อนาบุญที่ดี
สืบเนื่องพระพุทธศาสนาเต็มกำลัง อย่าห่วงของดี
บวชเมื่อใด ผ้าเหลืองดีที่สุด ยิ่งเป็นพระปฏิบัติดี
น้องจะรู้ว่า ผ้าเหลืองแทบทำให้เหาะได้เทียว

แต่ถ้าอยากได้วัตถุมงคลติดตัวตอนบวช
บอกวันเกิดมา จะมอบเป็นของขวัญก่อนบวช
(อาทิตย์-จันทร์ อย่าบอกวันที่ตัวเลข)

ตอบน้องกันชัย มโนน้อม ต้องพักก่อน
มีงานเข้ามากวน-ตะลุยตะนาวช่วงค่ำ
ไม่เสียเวลาตอบโพสท์แล้ว-รอนิดครับ

 

เคยมีหนังสือเล่มนึงออกมานานละครับ ชื่อว่า "เครื่องรางนอกตำรา" ถ้าจำชื่อเรื่องไม่ผิดนะครับ ผมเห็นก็สนใจเลยซื้อมาอ่านดู ในนั้นรู้สึกว่าจะมีเรื่องเกี่ยวกับเหล็กไหลที่คนเฒ่าคนแก่ที่ผู้เขียนไปตีสนิทเล่าให้ฟัง ว่าต้องไปเอาในถ้ำที่น้ำทะเลท่วมถ้ำ ซึ่งต้องรอน้ำลงถึงจะเข้าไปเอาได้ และมีเวลาจำกัดในการเข้าไปเอา (เหมือนคุณอาวันกับพี่เอ๊กซ์เลยคับ) เท่าที่อ่าน กว่าจะได้มาลำบากไม่แพ้บนบกเลยครับ

 

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน"นักขุดกรุ" และทราบว่าได้รับเลือกให้ได้บูชาผ้ายันต์ ผมได้โอนเงินให้แล้วนะครับ (ตามภาพ)

 

โอนเงิน 500 บาทแล้วครับ

 

โอนแล้วครับ

 

โมทนาคุณฟ้าใส อย่าลืมชื่อ-ที่อยู่
ให้คุณน้ำฝน จะดำเนินการส่งพรุ่งนี้

 

โมทนาคุณธวัฒน์ อย่าลืมชื่อ-ที่อยู่
ไม่ติดขัดส่งผ้ายันต์ได้พรุ่งนี้

 

โมทนาน้องชาติอย่าลืมส่งที่อยู่ให้ใหม่

ตอบน้องชาติแล้ว
ก็เข้าลุยตะนาวศรี
รอการจิ้มสักครู่ครับ

 

กราบสวัสดีค่ะคุณอา wanwi และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน วันนี้หนูได้โอนเงินแล้วค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับคุณอาและสมาชิกทุกท่านด้วยค่ะ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ปลาหมึกบ้าที่ไหน มาอยู่กลางป่าดิบ ลึก?
_____________________________________________

ความรุนแรงในการรัด ว่าตามจริง ไม่ถึงกับทำให้หายใจไม่ออกหรือหนักหน่วงเจียนขาดใจตาย แต่มันมีความยืดหยุ่น ดูด ตอด แล้วมีบางอย่างทำให้รู้สึกอ่อนเปลี้ย

ไอ้หนวดปลาหมึกใช้สารบางอย่างที่ปลดปล่อยออกมา ทำให้เหยื่อ หมดเรี่ยวแรง!

ผมไม่มีเวลาหาคำตอบให้กับคำถามพิศวงชวนงงงวยหลายข้อ ต้องคิดหาวิธีเร็วจี๋ให้พ้นการรัดของงวง

อีกหลายเส้นเริ่มม้วนเข้ามาสมทบ ในขณะที่เส้นรัดเราได้แล้ว กระชับส่งร่างเราเข้าหาท่อนดำยืนทะมึนเหมือนยักษ์ที่รอเขมือบเหยื่อ จากงวงที่เปรียบเสมือนมือ ส่งเข้าไปป้อน!...

เสียง"ฉับ"เฉียดใกล้...ไอ้หนวดปลาหมึกขาดทันควันดังฟันหยวก!

ฝีมือลุงพรานใช้มีดหัวตัดฟันฉับทีเดียวขาดกลาง ผมเป็นอิสระ ออกแรงโหนร่าง ดึงบักสมลงมา ลุงเฒ่าถลาเข้าฟันหนวดเส้นที่รัดบักสม ขาดกระจุย

เราสองคน หลุดจากงวงชวนสะอิดสะเอียน...แต่อีกหลายหนวดกำลังเคลื่อนไหว ชูว่อนงุ่มง่ามใกล้ตัว...

"หนี นายทหาร ต้นไม้กินคน"...ลุงตะโกน ผมลนลานถอยหลัง คว้าบักสมที่ปืนหลุดมือ ควานหาจนเจอ คลานออกจากจุดเกิดเหตุ ร้องเสียงหลง...

"คุณนง เอาคุณชาติถอยออกไป"

เสียง"ค่ะ" ตอบรับดังๆ ในความขมุกขมัวของดงไม้ ผมเห็นร่างตะคุ่ม สาวงามประคองคู่หมั้นเข้าปีก ใส่เกียร์ถอยไวว่อง โชคดีบริเวณนี้เป็นพื้นราบ เราเคลื่อนไหว ไม่สะดุด

อาณาเขตต้นไม้กินคน เป็นดงไม่ใหญ่มาก แต่เราไม่รู้มีกี่ต้น มันยืนต้น มีหนวดแบบปลาหมึกห้อยสงบไร้พิษสง ดูเป็นต้นไม้พุ่มธรรมดา

ผมก้มหยิบท่อนไม้ขนาดใหญ่เท่าแขนยาวสัก2ฟุต โยนใส่หนวดปลาหมึกในระยะห่างหนวดมันเอื้อมไม่ถึง

ท่อนไม้กระแทกกลุ่มหนวดสั่นพริ้ว แล้วร่วงตกลงพื้น...!

เจ้าพุ่มหนวดปลาหมึกเฉย ไม่กระดิกสักเส้นเดียว!!!

ต้นไม้อัปรีย์ จับได้ด้วยว่าสิ่งที่เข้ามากระทบ มีชีวิตหรือไม่?

มันมีตัวรับสัมผัสความร้อน ไอตัวจากเหยื่อเหมือนสัตว์เลือดเย็น เช่น งู กิ้งก่าฯ

ไม่ใช่เหยื่อหลอกมันไม่ได้...ผมไม่รู้ว่าในโลกนี้ มีต้นไม้กินสิ่งมีชีวิต เลือดเย็นแบบที่เผชิญอยู่ที่ไหนบ้าง แต่บนป่าลึกลับล้านปี แห่งตะนาวศรีนี้มี

อันที่จริงมันเขมือบทุกสิ่งที่มีลมหายใจ...มีเลือดเนื้อพลัดหลงเข้าไปให้งวงมันรัด ผมฉายไฟไปแถวโคนต้น กระดูกสัตว์น้อยใหญ่ขาวโพลนเกลื่อน ไม่รู้มีหัวกะโหลกคนปนบ้างไหม แต่ดงนี้คงไม่เคยมีใครผ่านมาเป็นเหยื่อ

เราเป็นคนกลุ่มแรก ที่หลุดมาเป็นเหยื่อทดลอง จะเรียกมัน"ต้นไม้กินคน" คงไม่เต็มปาก เต็มคำนัก!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

บักสมคนที่มักโดนหนักกว่าเจ้าอื่นเสมอ ขนาดโดนงูเหลือมพม่ายักษ์รัดเยี่ยวแตกมาแล้ว หนนี้ถูกรัดคนแรกอีก ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ดึงมีดหัวตัดออกมาเดาะเคาะบนมือ คำรามลั่นอย่างมีอารมณ์...

"ตัดมันให้เหี้ยนดีมั้ย พี่?"

"เฮ่ย เปลืองแรงกะมันทำไม เราเลี่ยงไปก็ได้...ลุงไปทางไหนดี"?

ผมทั้งตอบ-ถามในประโยคเดียวกัน

"อ้อมพวกมันหน่อยก็ดีนายทหาร แต่เสียเวลาทั้งวัน"

ผมบอกไม่เป็นไร ถ้าเราพักบนถ้ำก็เสียเวลาครือกัน อ้อมก็อ้อม ไอ้ต้นไม้ผีสิงนี่ อย่าไปยุ่งกะมัน เก็บเหงื่อไว้หยดเรื่องอื่น

"นี่แนะ...นี่แนะ"...ไม่ทันใครจะห้าม บักสมวิ่งเข้าใส่เจ้าต้นงวงมหาภัย ควงมีดหัวตัดฟันฉับ ฉับ ฉับ งวงขาดหล่นเหมือนไล่ตัดหยวกกล้วย

งวงยั้วเยี้ยคลุมต้นเคลื่อนไหวพริ้วเป็นระลอก ไขว่คว้าควั่บ ควั่บ ฟาดเฉี่ยวตัวเจ้าหนุ่มเลือดอิสาน สะใจแล้วไอ้น้องก็สเต็ปเท้าฉากออกอย่างไวยังกับลิงลม ผมอดขำไม่ได้ แต่เข้าใจความรู้สึกไอ้น้องก้านสั้น

"ไป...ไปต่อกันสม เก็บแรงไว้น่า"

ผมเดินไปหยิบไอ้ห้านัดที่วางทิ้งไว้ ดูนายจ้างหนุ่มที่พร้อมเดินทางยกสอง กำลังรวมพลจัดทัพใหม่ คุณชาติก็ร้องเสียงหลง...

"โอ้ ไม่น่าเชื่อน้องพราน มันมีจริง ต้นไม้กินคน แห่งเกาะมาดากัสการ์"!!!

มาแล้วไง ความรู้นอกตำราเพิ่มเติม จากหนุ่มกรุง นักเรียนนอก อาจไม่ใช่หนอนตำราเหมือนคุณเทพ แต่โลกที่พวกเขาผ่านกันมาชุ่มโชกพอแรง ทำให้มีความรู้รอบตัวเกินคนโง่เซอะ ใช้แต่แรงงานเช่นเรา เทียบกันไม่ติด...

"ผมเคยอ่านในหนังสือพิมพ์ ที่ลงไว้ว่าพบเจอพวกมันในปี 2421"

คราวนี้ เราทั้งหมดก็ยืนล้อมวงฟังนายจ้างเล่าอย่างสนใจ ท่ามกลางความขมุกขมัว มีต้นไม้กินคนของจริง ยืนเป็นเงาชวนขนหัวลุกด้านหลังห่างไป ไม่กี่สิบก้าว

ช่างเป็นบรรยากาศยิ่งกว่า เล่าเรื่องผีให้ฟังในบ้านผีสิง!!!

คุณชาติกระแอมเล็กน้อย ก่อนเริ่มเรื่อง..."ปีที่พระพุทธเจ้าหลวง ร.5ของเราทรงครองราชย์เป็นปีที่10...มีนักท่องเที่ยวเดินทางไปที่แปลกในโลก ชาวเยอรมันชื่อ คาร์ล ท่องไปถึงเกาะมาดากัสการ์ ดินแดนไกลโพ้นแสนลึกลับ อุดมด้วยสัตว์แปลก ต้นไม้ประหลาดในโลก แบบป่าดิบที่พวกเรายืนอยู่นี่...อีตาคาร์ล ได้เขียนจดหมายเล่าถึงต้นไม้กินคน กับชาวเกาะเผ่าปิ๊กมี่"

"ปิ๊กมี่ นี่ชนเผ่าตัวเล็กใช่มั้ยค่ะ"?...คุณนงถามขัดจังหวะ นายจ้างหนุ่มยิ้ม พยักหน้า...

"ใช่ ชาวเผ่าปิ๊กมี่ พาอีตาคนนี้ไปดู ต้นไม้กินคนกับพิธีกรรมบวงสรวง รูปร่างเจ้าต้นไม้นั่นนะเหรออออ..."คุณชาติลากเสียงทิ้งท้าย แล้วผายมือไปทางเงาตะคุ่มที่พวกเราเพิ่งเผชิญกันหลัดๆ

"นี่ไงแบบนี้แหละที่เขาบรรยาย ชมกันให้เต็มตาซะ มันช่างเหมือนกันราวฝาแฝด หรือแฝดคนละฝา"

ออกแอ็คชั่นเล็กน้อยแล้ว หนุ่มกรุงก็เล่าต่อ...

"บังเอิญ เพื่อนเจ้าคาร์ล ดันเป็นคนระดับศาสตราจารย์ เห็นแปลกก็เลยเขียนลงนิตยสารในเยอรมัน แล้วก็ดัน...ตู้ม!"

"ใช่ครับ มันดังระเบิดไปทั่วโลก เพราะคนอ่านชอบ แปลออกไปหลายภาษา ตีพิมพ์ไปทั้งอังกฤษ ฝรั่งเศส อเมริกา ยันถึงอินเดีย...ผมได้อ่านเรื่องนี้ที่ปีนัง เป็นนิตยสารพฤกษศาสตร์ คุณนงน่าเคยอ่านมั่ง"? ประโยคหลังหันไปหาคู่หมั้น

"โอ้ย นงเอาแต่เรียน หัวทิ่มอยู่กับตำรา ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือพวกนี้หรอกค่ะ...เล่าต่อเถอะกำลังสนุก"...แม่เสือสาวเป็นกองเชียร์ชั้นดีให้คู่หมั้นยิ้มแฉ่ง...

"ได้...มีการถกเถียงกันหนัก สารพัดนักวิชาการว่า มันมีจริงหรือไม่ แล้วเรื่องก็เลือนหายไป จนมาปี2463ในสมัยรัชกาลที่6ของไทย...ปีศาจต้นไม้กินคนก็ถูกปลุกให้คืนชีพอีกครั้ง...สมขอน้ำหน่อย คอแห้ง"

นายจ้างหนุ่มทำให้ผู้ฟังที่กำลังหูห้อยหงุดหงิด หยุดจิบน้ำกลั้วคอซะงั้น!

 

แจ้งคุณน้ำฝนแล้วครับพี่

กลับจากตีแบด
นั่งพัก
อ้าน

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
หูห้อยเฝ้ารอ
สมัยนี้ผมว่า
(ต้นไม้กินคน
ต้องกลัวคนและ
สูญพันธุ์ไปแล้วแน่ๆ)
ไม่งั้น จัดทริปโฆษณา
เป็นแหล่งท่องเที่ยว
ได้สบายๆ
กลัวที่ไหนกัน