วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

อย่าใช้สมาธิกดอย่างเดียวครับ เพราะ เวลาระเบิดจะรุนแรง หากกดไม่อยู่

ใช้วิปัสนาญาณคลายอารมณ์ครับ เขามาสอนให้เราเห็นว่า ความป่วยไข้ไม่สบายเป็นทุกข์อย่างไร ร่างกายมีอาการแปรปรวนไปจึงไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เมื่อทุกข์เพราะร่างกายนี้เราก็พึงปล่อยวางความยึดมั่นในกาย ในการเกิดเสีย

ส่วนคนที่นำมาติดคนอื่นนั้น อันที่จริงช่วยอย่าได้มาในที่สาธารณะก็ดีครับเพราะสร้างความทุกข์ความเดือดร้อนให้ท่านอื่น ต้องพิจารณากันด้วย รอหายก่อนค่อยไปงานนั้นงานนี้ได้ครับ

ที่กรกระทบมากก็เพราะคลื่นจิตด้วยครับ คงพอเข้าใจกันหลายท่าน

 

ขอบคุณพี่ๆมากครับ จะน้อมรับและเอาไปปฏิบัติครับ

 

หายไวไวนะครับ
คิดเสียว่าได้ภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติแล้ว (เป็นแล้ว จะได้ไม่เป็นอีก)

 

hkrg0hkvjko-hv8;k,o

ต้องยอมรับว่าข้าพเจ้าอ่านข้อความนี้อารมณ์ไม่พอใจเกิดทันทีเพราะข้าพเจ้าคิดว่า
เมื่อรักเป็นโพธิสัตว์ต้องแบ่งเบาความทุกข์ของเพื่อนชาวโลกได้ไม่ใช่ห้ามเขาออกมาแล้วใหเขาจมจ่อมกับความทุกข์อยู่คนเดียว
ถ้าคืดว่าตนมีกำลังใจพอต้องแบ่งปันไม่เลือกหน้า
แต่คิดอีกทีก็จะเอาอะไรนักหนากับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของข้าพเจ้า แค่อยากจะแชร์

แต่ข้าพเจ้าต้องขอบคุณคุณคณานันที่โพสข้อความนี้มา เพราะช่วงนี้ข้าพเจ้าทุกข์มากกับการมีร่างกายขัณฑ์ห้าแต่ก็หนีกรรมไม่ได้เพราะไม่มีกรรมตัดรอน
คุมมันก็ไม่ได้เพราะมันไม่ใช่ของเราการจับลมหายใจก็ไม่ได้ทำให้หายทุกข์เพราะการหายใจที่อกยกขึันลงก็คือความทุกข์
แต่พอได้อ่านข้อความคุณคณานันท์แล้ว คิดไม่พอใจเสร็จ ฉุกคิดขึันทันที เออจริง เราจะสนใจมันทำไมในเมื่อสนใจไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ตอนนี้ความรู้สึกดีขึ้น แต่ก็ยังไม่วายรู้สึกเหมือนถูกขัง

ขอบคุณคุณคณานันท์ที่ให้ปัญญา สะกิดให้ฉุกใจคิด และขอขมากรรมกรรมมา ณ ที่นี้ด้วย

อย่าถือสาข้าพเจ้าเลยอารมณ์มันก็ขึ้นๆลงๆ การปฏิบัติก็งูๆปลาๆอย่างนี้ โง่ก็โง่สมถะก็ยังไม่ได้ ขอขมากับทกุคนในที่นี้ด้วยค่ะ เมื่อหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาข้าพเจ้าโพสข้อความขวางโลกไปหน่อย

 

พัฒนาตน
แรกๆผมใจเย็นแต่หลังๆอารมณ์โกรธประทุ ความโกรธที่กดไว้เริ่มออกมาทำให้ผมมีอารมณ์โกรธชิงชัง อยากทำลายทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้
แต่ผมไม่แสดงออกมาน่ะครับ เพราะผมใช้สมาธิกดไว้

kananun
อย่าใช้สมาธิกดอย่างเดียวครับ เพราะ เวลาระเบิดจะรุนแรง หากกดไม่อยู่

ใช้วิปัสนาญาณคลายอารมณ์ครับ เขามาสอนให้เราเห็นว่า ความป่วยไข้ไม่สบายเป็นทุกข์อย่างไร ร่างกายมีอาการแปรปรวนไปจึงไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เมื่อทุกข์เพราะร่างกายนี้เราก็พึงปล่อยวางความยึดมั่นในกาย ในการเกิดเสีย

คิดว่าเป็นเช่นนี้ค่ะ ถ้าไม่ถูกต้องท่านอื่นกรุณาทักท้วงด้วยค่ะ

สมาธิคือหินทับหญ้า พอออกจากสมาธิหญ้าก็อยู่เหมือนเดิม

แต่ถ้าใช้รู้หนอ มันป่วยก็รู้ว่ามันป่วย มันโกรธก็รู้ว่ามันโกรธ รับรู้ขันธ์ห้าตามสภาพของมัน รู้แล้วก็ปล่อยไป เป็นสติปัฏฐาน ๔
เมื่อฝึกบ่อยๆ อารมณ์มาก็ไม่ถึงจิตเรา เหมือนไม่มีหญ้าขึ้น มีหินทับหรือไม่็ก็ไม่มีหญ้า

จะได้เอาเวลาไปทำความดีอื่นๆไงคะ
อนุโมทนาบุญปฏิบัตินะคะ

 

วิธีเข้าใจความโกรธ (จนระงับได้)
ดิฉันไม่เก่งอะไรนะคะ ปกติ ก็เป็นคนขี้หงุดหงิดอยู่พอสมควร
แต่ไม่แสดงออก ดูข้างนอกเหมือนน้ำนิ่ง แต่ข้างในก็แปรปรวน

เวลาอารมณ์มา ก็ใช้หลักปฏิจจสมุปบาทพิจารณาค่ะ
เคยไปฟังท่านแม่ชีศันสนีย์(แห่งเสถียรธรรมฯ) ท่านสอน
ท่านบอกว่า ความทุกข์ ทุกอย่าง เกิดตามวงจรนี้
เราก็อยากพิสูจน์ ก็เลยลอง กะว่า ถ้าใช้ไม่ได้ในกรณีไหน
ก็จะได้ไปถาม แต่แล้วก็เห็นใช้ได้ในทุกกรณี(ที่ตัวเองเจอ)

ดิฉันไม่ได้เข้าใจ ปฏิจจสมุปบาทละเอียดอะไรเลย
แค่พิจารณาว่ากระทบที่ตรงไหน แล้วตัวเองปรุงแต่งยังงัย
เท่านี้ก็ใช้ได้ผลดีนะคะ อาจจะยังหงุดหงิดง่ายอยู่ แต่ก็หายเร็ว
หวังว่าจะเป็นประโยชน์บ้างนะคะ

 

ที่ได้ฟังคุณ ธรตอบในพีเอ็มเรื่องการแยกแยะระหว่างญาณเครื่องรู้กับอุปาทานครับ เป็นการป้องกันไม่ให้เกิดวิปัสนูปกิเลสในจิตครับ

---------------------------------------------------------


วิธีการที่พี่ใช้แยกความแตกต่างระหว่างอุปาทาน กับของจริงคือ...

1. ต้องซื่อสัตย์กับตัวเอง... ต้องพิจารณา และยอมรับกับตัวเองให้ได้ก่อนว่า... สิ่งที่เราได้รู้ได้เห็นนั้น เป็นสิ่งที่เป็นความต้องการจะให้เป็น หรือไม่เป็น หรือเป็นความรู้สึกลึกๆ ของเราหรือไม่
ถ้าใช่ก็อย่าเพิ่งเชื่อ ทำใจให้เป็นอุเบกขา ให้นิ่งที่สุด จับพระให้ใสเป็นประกายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วขอให้พระท่านช่วยสงเคราะห์อีกครั้ง

2. อย่าใช้กำลังของตัวเองเด็ดขาด ต้อง ขอให้พระท่านสงเคราะห์ทุกครั้ง และต้องจับภาพพระก่อนทุกครั้ง... ยอมรับนับถือพระรัตนตรัยเป็นครูบาอาจารย์และที่พึ่งสูงสุด อย่างสุดชีวิตจิตใจ...

3. เชื่อความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นมาทันที... อย่าเอ๊ะ อย่าอ๊ะ ถ้ามีเอ๊ะ มีอ๊ะ แล้วผิดชัวร์

4. อย่าคิดว่าตัวเองเก่งแล้ว แน่แล้ว ผิดพลาดไม่ได้แล้ว... โดยเฉพาะอย่ายิ่ง อย่าเก่งเกินครู (ในที่นี้หมายถึงองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า และครูบาอาจารย์ของพวกเรา ซึ่งก็คือ หลวงปู่ปาน และหลวงพ่อฤาษี (และท่านอื่นๆ ที่เป็นสัมมาทิฐิ และจะให้ดี ควรเป็นพระอริยะแล้ว)... ถ้าพระท่านสงเคราะห์ให้รู้ หรือสอนให้วางกำลังใจแบบนี้... แต่เรายังดื้อที่จะทำตามความรู้สึก ความต้องการของเราเองแล้ว... นอกจากจะอุปาทานชัวร์แล้ว...

อีกไม่นานวิชชาจะเสื่อม เราจะกลายเป็นมิจฉาทิฐิเต็มตัว มีอบายภูมิเป็นที่ไป...

.............................

พี่เล็กและคนอื่นๆ ใครมีคำแนะนำเพิ่มเติมบ้างคะ... ธรว่าคำถามนี้ดีมากๆ เลย เมื่อเราช่วยกันหาคำตอบแล้ว... จะได้นำมารวบรวมไว้เตือนตัวเองต่อไปได้ด้วยค่ะ

เมื่อรวบรวมได้แล้ว จะได้นำไปแนะนำน้องๆ ด้วยค่ะ... จะได้ไม่พลาดกัน

--------------------------------------------------------------------


จุดที่สำคัญก็คือ

ความเคารพในพระรัตนไตร ยิ่งมาก ยิ่งสูง มานะทิษฐิยิ่งน้อย

ภาพพระยิ่งชัดเจนแจ่มใสเป็นเพชรประกายพรึก ระดับฌานสมาธิยิ่งสูง

วิปัสนาญาน ยิ่งละเอียดจิตยิ่งสะอาด จากกิเลส ความถูกต้องยิ่งสูง

อุเบกขายิ่งสูง การปรุงแต่งก็ยิ่งมีน้อย


ขอให้ก้าวหน้าเจริญในธรรม นำวิชชาไปใช้ในทางแห่งสัมมาทิษฐิครับ<!-- / message --><!-- sig -->

 

สาธุครับ ตามคำสอนของครูบาอาจารย์ครับ

"เราว่าเราดีเมื่อไหร่ เราก็เลวเมื่อนั้น" (เพราะจิตเราเกิด มานะทิษฐิอันเป้นอุปกิเลสละเอียดเข้ามาสู่ใจ)

ผมเองกว่าจะเข้าใจวลีนี้ ก็หลายปีเต็มที (แสดงว่าเลวมาก และตอนนี้ก็ยังเลวอยู่ ดีเมื่อไหร่ก็คงไม่มาเกิดแล้ว)

ดังนั้น เรานำความโง่ ความเลวของเรา มาเล่า มาพิจารณาซ้ำ เพื่อ เรียนผิดเป็นครู กันดีกว่า ซึ่งผมเชื่อว่า พี่ๆน้องๆ หลายๆคนเองก็ผ่าน การ"เรียนผิด"กันมาไม่น้อยครับ

แบ่งปันประสบการณ์กันเพื่อไม่ให้คนอื่น ไปพลาด ไปเสียเวลากันอีก และยังเป็นการสลายมานะทิษฐิในจิตของตนเอง อีกด้วย เรากล้าเล่าอย่างไม่อายก็เพื่อความดีของผู้อื่นเป็นสำคัญ หากยังกลัวเสียฟอร์มก็แปลว่ามานะทิษฐิยังท่วมหัวท่วมหูอยู่

 

ขอบคุณครับอาจารย์ กระจ่างมากๆ ทั้งใน pm และหน้ากระทู้

คุณครูสอนเป็นแควเลย แหะๆ ผมคิดว่าถ้าให้คุณครูสอนทาง msn ได้

น่าสนใจทีเดียวครับ ถามผ่าน msn แต่ตอบทาง วิทยุออนไลน์ แต่ก่อนอื่น

ผมคงต้องไปเตรียมตัวมาถ่ายทอด ให้คุณครูเล่น msn กับเป็นดีเจ ได้ก่อน

5 5 5 5

 

<TABLE class=tborder id=post1032053 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>คนมีกำกึด<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1032053", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: 12-03-2008 09:12 PM
วันที่สมัคร: Dec 2007
ข้อความ: 104 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 42 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 276 ครั้ง ใน 80 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 35


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1032053 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- icon and title -->มานะ 9 ของพระอาจารย์มิสซูโอะ
<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->


ชีวิตมีทั้งวันวาน วันนี้ และวันพรุ่งนี้ เมื่อปัจจุบันธรรม เป็นสิ่งสำคัญของชีวิต ชีวิตในวันนี้ จึงเป็นเรื่องที่ควรคำนึงมากกว่ากาลใดๆ วันนี้มีสำหรับแก้ไข ไม่ใช่แก้ตัว

แก้ตัว- คือไม่ยอมรับความจริงในการทำผิดของตน พยายามผลักความผิดไปให้ผู้อื่น หรือสิ่งแวดล้อม

แก้ไข - คือยอมรับความจริง หากมีอะไรผิดผลาดบกพร่อง ก็ยอมรับผิด แล้วพยายามแก้ไข ปรับปรุง พัฒนาตนเอง

คนดี - ชอบหาจุดบกพร่องของตนเอง มีหิริโอตัปปะ ละอายแก่ใจ กลัวบาป

คนชั่ว - ชอบหาดูจุดบกพร่องของคนอื่น จับผิดคนอื่นแล้วคิดไปว่า เราดี เขาไม่ดี

เมื่อเขาคิดว่าดีกว่า ก็คิด อิจฉา ริษยา น้อยใจ
ถ้าดีกว่าเขา ก็คิด ถือตัวถือตน ดูถูกดูหมิ่นเขา

-------เป็นสภาวะที่เกิด อัตตา เกิดตัวตน

อัตตาตัวตน และทุกข์ เป็นบริษัทเดียวกัน
อัตตาตัวตน สร้างขึ้นใช้เวลานานแสนนาน
เป็นเวลาหลายภพหลายชาติ ด้วยอำนาจอวิชชา
กิเลส ตัณหา อุปาทาน คิดผิด และสำคัญผิด

สำคัญผิด 9 อย่าง หรือ มานะ 9

1.เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลิศกว่าเขา ก็ผิด

2.เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา ก็ผิด

3.เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา ก็ผิด

4.เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าดีกว่าเขา ก็ผิด

5.เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา ก็ผิด

6.เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา ก็ผิด

7.เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าดีกว่าเขา ก็ผิด

8.เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา ก็ผิด

9.เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา ก็ผิด

เมื่อใจดี จะไม่มีความคิดเป็นเรา เป็นเขา

แต่จะเห็นสัตว์เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ให้ "เห็น" เป็นหลัก เป็นกริยา
คนเรานั้นเมื่ออยู่ในสมมติโลก
เราต้องอยู่ด้วยกันหลายคน มองเห็นเป็นธรรม
ไม่ให้ตัวตนเข้าไปยึด ควบคุมจิตเป็นโอปนยิกธรรม
น้อมเข้าหาตนเสมอ


ปล.ผมมาผิดห้องครับ ขอโทษที ฝากไว้กระทู้นึงครับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

สำคัญผิด 9 อย่าง หรือ มานะ 9

1.เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลิศกว่าเขา ก็ผิด

2.เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา ก็ผิด

3.เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา ก็ผิด

4.เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าดีกว่าเขา ก็ผิด

5.เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา ก็ผิด

6.เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา ก็ผิด

7.เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าดีกว่าเขา ก็ผิด

8.เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา ก็ผิด

9.เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา ก็ผิด

เมื่อใจดี จะไม่มีความคิดเป็นเรา เป็นเขา

โอ๋ว์ มิน่าเล่าเราผิดทุกวันเลย วันนั้นข้อนั้น วันนี้ข้อนี้
กราบขอขมาและขออโหสิกรรมทุกท่านงามๆตรงนี้เลยค่ะ

 

คุณธรอย่าลืมหานะครับอะไรคือมัชฌิมาปฏิปทา(ทางสายกลาง) ทางแห่งปัญญาญาน อนุโมทนาด้วยครับ

 

มัชฌิมาปฏิปทา(ทางสายกลาง) ในความเข้าใจของผม
คืออารมณ์ใจที่เบาสบาย
ไม่เร่าร้อนด้วยกิเลสตัณหา
ไม่อึดอัด แน่น เพราะเคร่งเครียด อยากเก่ง อยากเป็นซุปเปอร์แมน
หากเราสามารถทำใจของเราให้รู้สึกเบาๆได้ตลอด24ชั่วโมง
เราก็จะมีความสุข มีความสงบ จิตจะตั้งมั่นเป็นสมาธิเอง โดยไม่ต้องไปบังคับ
ทางสายกลางไม่ง่าย และไม่ยาก
แค่เราหมั่นอย่าให้ตัวเองสุดโต่งไปในทั้ง2ทิศทาง
แต่ทำจิตใจให้สบายๆ ชุ่มเย็น เป็นสุข แค่นี้ก็ทางสายกลางแล้วครับ
หากผิดพลาด ก็ขออภัยด้วยครับ

 

เรียนคุณธร

บางอย่างผมไม่สามารถโพสท์ในเว็บได้ คุณเล็กท่านก็รู้ คุณธรลองคุยกับคุณเล็กดูก็ได้ว่ามีบางอย่างบางเรื่องนำมาเขียนอธิบายบนเว็บไม่ได้ แต่ถ้าคุณธรอยู่เมืองไทยโทรคุยกันก็ได้ครับ มือถือผม 084-6764499

 

pm ก็ได้ครับผม แต่พี่ธรอยู่เมืองไทยครับ