ขอถามเรื่อง...ผงพรายกุมาร ทำไมเอาผีมาห้อยคอ ?

สวัสดีครับ พอดีเกิดความสงสัยครับ
ผมเห็นเพื่อนๆพี่ๆหลายคน เดี๋ยวนี้เลิกแขวนพระ ที่สร้างจากสิ่งมงคล
อันมักได้แก่ เกศาครูบาอาจารย์ ดอกไม้แห้งไหว้พระ ผงมงคล เศษผงเก่าจากพระกรุ ฯลฯ

แต่เพื่อนผมกลับไปแขวน พระ / ขุนแผน / ลูกอม ที่สร้างจาก ผงจากศพคนตาย

บางครั้งที่ผมถาม เพื่อนเหล่านี้ตอบกลับว่า...
หลวงปู่ท่านไม่ได้ดำริให้สร้าง แต่เป็นลูกศิษย์ที่อยากได้แบบนี้ เลยไปจัดหานำมาให้หลวงปู่เสก
อย่างไรก็ตาม ผลที่ได้ก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรอครับ?
ก็มี... พระและขุนแผนกระดูกผี ออกมาให้ได้แขวนกัน

บางคนอาจจะใช้ว่า ท่านได้บวชให้ผี จนกลายเป็นเทพ และคอยช่วยเหลือนู่นนี่

คำถามคือ.... ทำไมท่านเหล่านั้นเลิกพึ่งบารมีพระแล้วหรือ จึงอยากได้บารมีผี แทน?

แล้วท่านไม่กลัวหรือครับ ? หรือผีช่วยได้เร็วกว่า เลยลงทุนเลี่ยมทองแขวนคอท่านซะเลย
เป็นกระดูกศพใครก็ไม่รู้ ญาติก็ไม่ใช่ ถ้าเป็นกระดูกพ่อแม่ญาติเรา แขวนด้วยความคิดถึง
นี่ยังพอยกเว้นครับ

ขอถามด้วยความเคารพและความสงสัยนะครับ
ทุกท่านมีสิทธิ์จะนำอะไรก็ได้มาแขวนคออยู่แล้วครับ มิได้ขัดคอ หรือละเมิดสิทธิ์ครับ


ขอบคุณครับ

 

เป็นคติความเชื่อของไสยน่ะครับ เป็นเคล็ดวิชาของไสยเขา
แม้แต่พระที่สร้างจากผงพุทธคุณก็ตาม แต่ถ้าผู้สร้าง และผู้บูชา
มีเจตนาเพื่อให้เกิดฤทธิ์อำนาจ ถือขลังแล้วละก็ ถือว่าเป็นไสย ไม่ใช่พุทธแท้
พุทธแท้ ใช้พระเครื่อง เป็นเพียงเครื่องประกอบในการเจริญพุทธานุสสติ
เพื่อระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นอารมณื
พระเครื่องและพระบูชาตามคติพุทธ จึงไม่จำเป็นต้องทำพิธีปลุกเสกใดๆ
หรือถ้าจะให้ถูกเลยก็คือ ไม่ต้องใช้เลยยิ่งดี

การสร้างพระเครื่องโดยมุ่งหวังทางขลังทางศักดิ์สิทธิ์ หวังให้พระคุ้มครอง ไม่เชื่อกรรม
จึงเป็นเรื่องของคนที่เชื่อไสย ตัวเป็นพุทธ แต่ใจเป็นไสย

 

สิ่งของที่ทำจากศพ ไม่ใช่เพียงกระดูกคนตายเท่านั้น
แต่ยังมีสิ่งอื่นๆอีก เช่น ผ้ายันต์ที่เขียนจากผ้่ห่อศพ
ด้ายสายสิญจน์ที่ผูกศพ
ดินเจ็ดป่าช้า นำไปทำรูปปั้น
เหล็กหลาวแทงศพ ที่นำไปตีเป็นมีดหมอ
เป็นความเชื่อว่า เป็นวัตถุอาถรรพณ์ จะช่วยเพิ่มพลังฤทธิ์ให้แก่เครื่องลางของขลังที่สร้างยิ่งขึ้น
ก็ในเมื่อ ผู้สร้างผู้ใช้ มีใจเอนเอียงไปในทางเชื่อไสยเสียแล้ว
คำถามที่ว่า ทำไมถึงไม่พึ่งพระ ก็ไม่จำเป็นต้องถาม

คติของพุทธคือ ชีวิตคนจะดีหรือร้าย ขึ้นอยู่กับกรรมที่สร้าง
ถ้าทำดี ชีวิตก็ำดี ถ้าทำชั่ว ชีวิตก็ลำบาก
ถ้าเชื่อแบบพุทธแท้ การห้อยเครื่องลางขลังก็ไม่จำเป็น
แต่ถ้าเป็นพุทธผสมไสย ก็ต้องพึ่งเครื่องลางของขลังกันต่อไป

 

ผงพราย ถ้าทำจากผีเด็กที่ตายในท้องแม่ ถือว่าไม่ใช่ผี และไม่ใช่คน
เนื่องจาก เด็กนั้น ยังไม่ได้คลอดออกจากท้องแม่ เมื่อยังไม่ได้ออกจากท้องแม่ จึงถือว่า
ยังไม่ได้เกิด เมื่อยังไม่ได้เกิด แล้วจะตายได้อย่างไร เมื่อยังไม่ได้ตาย จึงถือว่าไม่ใช่ผี
เพราะปกติของคนเรา ต้องเกิดก่อนจึงค่อยตาย เมื่อตายแล้วจึงเป็นผี
แต่เด็กในท้องแม่นี้ เป็นพวกที่เรียกว่า ตายก่อนเกิด(คนทั่วไปต้องเกิดก่อนตาย)
ในคติทางไสยศาสตร์ถือเป็นสิ่งอาถรรพณ์ผิดธรรมชาติ(ตายก่อนเกิด)
ทีนี้มีบางกรณี ที่หมอผีไปเอาศพเด็กที่ทำแท้งมาทำกุมาร
แบบนี้ไม่ถือว่าตายทั้งกลม เนื่องจากตัวแม่ไม่ได้ตายไปด้วย
การตายทั้งกลม หมายถึงตายทั้งแม่ทั้งลูก


ปกติ ไม่ว่าคนหรือสัตว์ ถือเอาการออกจากท้องแม่ เป็นการเกิด
ถ้ายังไม่ออกตราบใดก็ถือว่ายังไม่เกิดตราบนั้น(ถึงแม้ว่าทารกจะมีชีวิตอยู่ก็ตาม)
ต้องนับเวลาที่ออกจากท้องแม่เท่านั้น เป็นเวลาเกิด

ทีนี้ กุมารที่ตายโดยยังไม่ออกจากท้องแม่ จึงถือว่า ตายก่อนเกิด
หรือยังไม่ได้เกิด เมื่อยังไม่ได้เกิด จึงถือว่า ไม่ได้ตาย เพราะปกติ ต้องเกิดก่อนถึงจะตายได้
เมื่อยังไม่เกิดแล้วจะเอาความตายมาจากที่ไหน

การนับเวลาเกิด ตามโลกสสมมุติบัญญัติ ต้องนับเอาเวลาที่ออกจากท้องแม่

 

การจะเช่าหาวัตถุมงคลสมัยนี้ต้องระวัง เพราะเราไม่รู้ว่า ผู้สร้างจะเเอาอะไรมาสร้าง
ให้เรากราบไหว้บ้าง
พระเครื่องบางอย่าง บางทีมีส่วนผสมของผงกระดูกผี
สีผึ้ง อาจจะใส่กระดูกผี น้ำมันผี ผมผีพราย
น้ำมันเมตตา บางที่อาจจะใส่น้ำมันผี

ผู้ที่สร้างพระเครื่องจากกระดูกผีได้ดัง
ก็คือ พระปิดตากระดูกผีวัดโพธิ์
พระขุนแผนพรายกุมาร หลวงปู่ทิม
หลวงพ่อเจิม วัดหอยราก
หลวงพ่อดำ วัดสันติธรรม(ไทยสามารถ) ผู้สร้างเครื่องลางด้วยผงมหาภูติลิ้นทอง ที่ทำจากกระดูกผี
หลังจากนั้นก็มีคนอื่นๆเลียนแบบกันให้มั่วไปหมด
มีการโฆษณษส่วนผสมกระดูกผีกันโจ๋งครึ่ม และมีการสร้างกันหลายเจ้า จนนับไม่ถ้วน

จนน่ากลัวว่า ถ้าเช่าพระไม่รู้จัก ไม่รู้ที่ไปที่มา อาจฟลุ๊กได้พระกระดูกผี

 

ผงพรายกุมารของหลวงปู่ทิมนั้น ใครมันมีพระสักองค์ หรือลูกอมสักลูก
มันก็เอามาป่นๆๆ แล้วสร้างพระออกมาเป็นหมื่นเป็นแสนองค์ หากินได้ไม่หมดสิ้น

บางทีผงหมดไปแล้ว ก็เอาพระที่ตัวเองสร้างใหม่นั่นแหละ บด แล้วผสมสร้างพระอีก
เป็นหมื่นเป็นแสนองค์ แล้วก็โฆษณาบอกว่า เป็นผงพรายกุมารหลวงปู่ทิม
ทั้งๆที่ผงพรายกุมารจริงๆ มันถูกผสมจนเจือจางไม่มีอีกแล้ว

 

คำถามคือ.... ทำไมท่านเหล่านั้นเลิกพึ่งบารมีพระแล้วหรือ จึงอยากได้บารมีผี แทน?

ตอบ...คนเราในยุคสมัยนี้ ความต้องการเปลี่ยนไปต่างจากคนยุคก่อน สมัยก่อนคนที่แขวนพระส่วนใหญ่แล้ว ต้องการพึ่งบารมีพระเพียงแค่ให้ อยู่ยงคงกระพัน แคล้วคลาด ปลอดภัย สิ่งเหล่านี้พระเครื่องที่ได้รับการปลุกเสกอย่างถูกต้องแล้ว จะสามารถคุ้มครอง ปัองกัน ได้อยู่แล้ว...
แต่สมัยนี้คนแขวนพระหรือบูชาวัตถุมงคลส่วนใหญ่ หวังในเรื่อง โชคลาภ ถูกหวย การพนัน เสี่ยงดวง สิ่งเหล่านี้พิ่งบารมีพระได้ยากครับ พระท่านไม่ค่อยจะให้คุณในเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ จึงมีคนเปลี่ยนแนวมาทาง พระเครื่อง หรือวัตถุมงคล ที่ผสมกระดูก น้ำมัน เส้นผม หรือแม้แต่ผ้าห่อศพ ของคนตาย ซึ่งการสร้างวัตถุมงคลเหล่านี้ ในการจัดสร้างที่ถูกวิธี ได้มีการบอกกล่าว และได้รับการยินยอมจากดวงวิญญาณของผู้ตาย ให้มาช่วยในด้านการศาสนา เช่นจัดสร้างวัตถุมงคลเพื่อนำเงินรายได้มาสร้างโบสถ์ สร้างวิหาร ฯลฯ
ดังนั้นบุคคลที่ได้รับประสบการณ์ของวัตถุมงคลเหล่านี้ ส่วนมากจะต้องมีการบนบาน เพื่อแลกเปลี่ยนเพื่อให้ได้มาซื่งสิ่งที่ต้องการ ต้องทำบุญ ทำกุศล ให้ดวงวิญญาณที่สถิตย์ในวัตถุมงคลได้รับรู้ ถือเป็นการแลกเปลี่ยนกัน เพื่อให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ในการจัดสร้างวัตถุมงคลและเป็นไปตามความต้องการของดวงวิญญาณในครั้งแรก...ไม่ถือเป็นการพึ่งบารมีเลยครับ ส่วนที่นำมาห้อยคอก็ไม่ใช่ผีครับ ก็พระเครื่องนี่แหละ เกจิอาจารย์ที่จัดสร้าง ท่านสร้างไว้เป็นรูปพระทั้งสิ้น....

 

ขอบคุณสำหรับคำตอบครับ พระที่สร้างจากมวลสารเหล่านี้สามารถพึ่งได้เฉพาะด้าน ชัดเจนกระจ่างครับ ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับ

 

สหายแห่งข้า พูดได้ถูกใจ

 

อธิบายให้หละกัน ง่ายๆ
ตามนี้เลย

หลายคนอาจจะรู้สึกว่าไม่ค่อยเหมาะ ที่เอามวลสารเหล่านี้ มาทำเป็นพระเครื่อง เพราะดูเป็นไสยศาสตร น่ากลัว ดูเป็นของไม่สะอาด ไม่ครวนำมาสร้างเป็นพระเครื่อง แต่จริงๆของเหล่านี้กลับมีกุศโลบายอันลึกซึ้งอยู่ ที่คนธรรมดาอาจจะไม่เข้าใจ นั้นคือการฝึกจิตของผู้ที่จะสร้างพระได้พิจารณาอสุภกรรมฐาน ต้องเห็นศพ ต้องเข้าป่าช้า จึงได้พิจารณา ความไม่สวย ไม่งาม ของสังขารร่างกาย นอกจากนี้การ ปลุกเสกสร้างพระเครื่องในลักษณะนี้ ยังเป็นการฝึกโน้นนำอาราธนาพลังงานต่างๆด้วย เช่น การใช้ผงพรายกุมาร ซึ่งเป็นพลังงานที่เราสัมผัสได้ง่ายกว่า เพราะเป็นพลังงานที่เสียชีวิตจากโลไปไม่นาน บางวิญญาณเราก็เคยเจอ เคยรู้จักมาก่อน เป็นพลังงานที่ค่อยข้างหยาบ สัมผัสได้ง่ายกว่าพลังงานพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ดังนนั้นจะเห็นว่าแม้คนธรรมดา ไม่เคยฝึก สมาธิ ภาวนาอะไร แต่พอเข้าไปในที่มีผีอยู่ ก็จะรู้สึกถึงการมีอยู่ของผีได้ เช่นรู้สึกขนลุก หนาวสั่น เป็นต้น ใช้พลังงานของผีโน้นเป็นสะพานให้จิตเราตั้งต้นในการสื่อพลังงานของ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็จะทำให้การโน้มพลังชั้นสูงละเอียดลึงซึ้ง สา่มารถสัมผัสได้ง่ายขึ้น อีกทั้งพระเครื่องในลักษณะนี้ยังมีเคล็ดลับในการโน้มพลังงานมาใช้ในลักษณะพิเศษอีกด้วย นั้นคือการสื่อพลังงานผ่านทางผีและวิญญาณต่างๆ ซึ่งเมื่อเราทำได้สำเร็จ พลังงานแห่งพระพทุธ ก็จะผ่านมาสู่พระเครื่องทางช่องทางของผีและวิญญาณเหล่านั้น พวกเขาก็จะมีโอกาศอนุโมทนาบุญเหล้านั้น ทำให้เค้ามีบุญมากขึ้น พลังงานมากขึ้น กลายเป็นเทวดาที่จะมารักษาพระเครื่องเหล่านั้น ดังนั้น ผู้ที่เอาพระเครื่องลักษณะนี้มาใช้ จึกมักมีความศักสิทธ์ในด้านการมีวิญญาณมาคอยคุ้มครองช่วยเหลือ

แล้ววิญญาณเหล่านี้ ถูกบังคับมาหรือเปล่า หรือ ถูกกังขังไว้ หรือเปล่า? เราจะมาอธิบายกัน วิญญาณเหล่านี้ไม่ได้ถูกขัง หรือ บังคับ ไว้แต่อย่างใด แต่ว่าเป็นวิญญาณที่สื่อพลังงานไปถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เพื่อโน้มพลังงานมาใช้ในลักษณะเทวดา หรือวิญญาณที่คอยดูแลรักษา ผู้ใช้พระเครื่อง ซึ่งเป็นศาสตร์ชั้นสูงที่หาผู้สร้างที่ถึงจริงๆได้ยาก และหากผูใช้ ใช้เป็นจริงๆ ก็จะเป็นประโยชนต่อตนเอง และวิญญาณเหล่านั้นเป็นทวีคูณ นั้นคือ วิญญาณที่ดูแลพระเครื่องเหลานั้น บางครั้งอาจจะเป็นเทวดาทั่วๆไป หรือเป็นสัมภเวสีอยู่ ถ้าผู้นำไปใช้ หมั่นสวดมนต์ไหว้พระ รักษาศีล ทำบุญกุศล แผ่เมตตา กุศลให้ดวงวิญญาณเหล่านี้อยู่อย่างเสมอ เขาก็มีโอกาสอนุโมทนาบุญ กับเราอยู่ตลอดเวลา เขาจะมีพลังงานสูงขึ้น และสามารถนำพลังงานนั้นมาช่วยเราได้มากขึ้นเช่นกัน เขาต้องคอยช่วยเราให้อยู่ดีมีสุขมากขึ้น เพราะยิ่งเราอยู่ดีมีสุข เราก็จะมีกำลังในการทำบุญมากขึ้น ถ้าเราทำมากขึ้่น เขาก็ได้มากขึ้น กลายเป็นวงจรพลังงานบุญที่คอยเกื้อหนุนกันให้ดีขึ้นทั้งคู่ เพราะฉะนั้น การสร้างพระเครื่องด้วยของอาถรรพ์ เช่น ผงพรายกุมาร ผงกระดูกผีนั้น ถ้าผู้สร้างจิตถึงพระจริงๆแล้ว ไม่ใช่เรื่องของไสยศาสตรที่สกปรกน่ากลัวเลย แต่เป็นการโน้มพลัง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ผ่านทางช่องของวิญญาณต่างๆ มาใช้ได้ง่ายเป็นประโยชน์มากเหมือนกันนั้นเอง

แต่ผู้ใช้จะนำไปใช้เลือกดูให้ดี เพราะจากเป็นของอาถรรพ์ที่นำมาใช้โดยคาถาอาคมแล้ว จะเป็นสิ่งที่อันตรายอย่างมาก และไม่เหมาะสมที่จะนำมาใช้ เพราะผีหรือพรายมาสะกดไว้ด้วยคาถาอาคมแล้วเอาไปให้คนใช้ เมื่อคาถาอาคมเสื่อม เขาอาจจะทำร้ายผู้ใช้ได้ แต่ถ้าเสกด้วยการโน้มพลังงานพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นประธานผ่านทางวิญญาณเพื่อนให้เขาคอยดูแลรักษาผู้ใช้แล้ว ก็ไม่มีโทษภัยใดๆแก่ผูใช้เลย ยิ่งเราทำบุญ แผ่เมตตาให้เขา ก็ยิ่งจะเพิ่มพลังงานให้พวกเขา ให้เขามีพลังงานมาคอยดูแลเรามากขึ้น เป็นพลังงานหนุนพลังงานที่ต่อเนื่องไปไม่สิ้นสุด

 

ไม่นิยมวัตถุอะไรอื่น มีเพียงล็อคเก็ตพลอยธรรมดาทั่วไป อาศัยประพฤติปฏิบัติตามคำสอนพระตถาคต และเคารพครูอาจารย์ผู้มีพระคุณทั้งหลาย โดยส่วนตัว เชื่อมั่นว่า เท่านี้ก็เพียงพอ

ขออนุญาตแบ่งปันประสบการณ์ คือ ครั้งหนึ่งได้รับสีผึ้งมา 1 ตลับ จากพ่อครูสักยันต์ ของจังหวัดหนึ่ง ทางภาคเหนือ ซึ่งพ่อครูนั้นบอกว่า ทำจากการย่างศพเด็กในป่าช้าแล้วปลุกเสกอยู่หลายวัน

โดยในตอนกลางคืน ขณะพักภายในห้องของโรงแรม กับเพื่อนร่วมงานอีก 2 คน ซึ่งทั้งสองรายหลับไปแล้ว เพราะเป็นเวลาค่อนข้างดึก

ปรากฏว่า ได้ยินเสียงกรี๊ดใกล้กับหูข้างซ้าย คล้ายเจาะจงส่งเสียงกรอกมาเฉพาะหูข้างนั้น ( ตั้งแต่เป็นเด็ก หูข้างนี้ได้ยินเสียงจากผู้ไม่มีร่างกาย มาหลายครั้งแล้ว ) จึงรีบมองเพื่อนร่วมห้อง เพราะคิดว่า ถ้าเสียงดังสนั่นขนาดนี้ ควรจะตกใจตื่นกันบ้าง แต่สองคนนั้น ก็ยังหลับสนิท

วันต่อมา จึงมอบสีผึ้งตลับนั้นให้คนอื่นไป หลังจากนั้น ผ่านไปอีกหลายอาทิตย์ ก็เจอคนที่รับสีผึ้งไป เขาเล่าว่า ได้นำตลับสีผึ้งไปวางบนหิ้งพระ และในคืนนั้นเอง ภรรยาก็ฝันว่า มีเด็กมาบอกให้เอาตลับสีผึ้งไปไว้ที่อื่น

( นอกจากสีผึ้งตลับนั้นแล้ว พ่อครูยังให้ผ้ายันต์มาอีกผืน ก็ให้คนอื่นไปอีกเช่นกัน )

 

ผมเองมักใด้ของที่ระลึก ของแทนใจจากเพื่อนฝูงที่สนิทประเภทนี้บ่อยๆ
อยู่กันมาหลายปี จนเรียกใด้ว่าเป็นญาติ เป็นเพื่อนสนิทไปซะแล้ว จะทิ้งก็ทำไม่ลง
จะส่งคืนเพื่อน มันก็คงไม่รับคืน
ถ้าถามว่าช่วยอะไรเราใด้มั่ง พูดตรงๆว่านึกไม่ออก เพราะไม่มีอะไรให้หวือหวา
อาจจะด้วยว่านานๆพกที ส่วนใหญ่ก็เก็บใว้ในหิ้ง เลยไม่มีประสบการณ์
แต่ที่ใด้ประโยชน์ชัดๆคือ ทำให้เราเข้าวัดถวายสังฆทานมั่ง อาหารคาวหวานมั่ง บ่อย
เพราะคิดว่าเราหิว เขาก็หิวเป็น ไม่เน้นถวายที่หิ้ง เพราะคิดว่ามีพระเป็นสื่อกลางในการรับจะดีกว่า
ดังนั้นเวลาไปวัด คนมักเห็นกระเป๋าเป้ใบใหญ่ๆ อยู่ใกล้ๆที่กรวดน้ำ พอกรวดก็บอกเขามารับซะ
อ้อ! เวลาผมขับรถใกลๆมักพาเขาไปด้วย บอกเสร็จสรรพ เคลียร์ทางข้างหน้านะ
ถ้าเจอผีเกเรริมข้างทางจะวิ่งตัดหน้าละก็ อัดแม่งเลย
ผมมั่นใจ ผีผมแข็งแรง ฤทธิ์เยอะกว่าผีข้างถนนแน่นอน
เพราะใด้บุญจากผมบ่อย ผมพาเขาทำบุญบ่อย
เว้นแต่ พอใด้บุญมากเข้า มากเข้า จะพากันไปเกิดกันหมด
ครานั้น ก็ต้องช่วยตัวเองเอาละครับ

 

ของมีผี

กุมารทอง - ผีเด็ก
นางกวัก - ผีผู้หญิง
งั่ง - ผีผู้ชาย
เป๋อ - ผีผู้หญิง
เสือ - ผีเสือ
วัวธนู - ผีวัว
ควายธนู - ผีควาย
จิ้งจก - ผีจิ้งจก
ตุ๊กแก - ผีตุ๊กแก
ฯลฯ

 

ผมเคยเจอกุมารทอง ไม่ใช่ผีเด็ก เป็นผีผู้ใหญ่นี่เอง
อายุมากแล้ว พูดจาแบบคนโต ยังมาขอบุหรีสูบด้วย

คนที่เข้าใจว่า กุมารทองต้องเป็นเด็ก ต้องซนแบบเด็กนั้น
ความจริงแค่ฟังที่เขาเล่ามาแล้วจินตนาการไปเอง

 

ของขลังต่างๆที่ทำเป็นรูปเสือ วัว ควาย ตุ๊กแกนั้น แท้จริงเป็นแค่รูปร่างภายนอก
แต่ภายในอาจจะไม่ใช่ก็ได้

 

ที่กล่าวนั้น เพื่อจะบอกว่า
ของที่มีรูปลักษณ์ต่างๆนั้น
ส่วนมากก็เป็นผีทั้งนั้น

ส่วนจะมีอะไรอยู่ในนั้น
มันเป็นไปได้ 108
หรือจะไม่มีอะไรอยู่เลยก็ได้

เสกจิ้งจก เสกตุ๊กแก เสกเสือ
แต่ข้างในเป็นผีคนมาอยู่ก็ได้

แต่ครูบาอาจารย์ที่เก่งต้องเสกให้
เกิดเป็นตัวตนตามรูปลักษณ์

เคยเห็นรอยเท้ากุมารของหลวงพ่อพูล
วัดไผ่ล้อม เป็นรอยแป้ง เป็นรอยเท้าใหญ่
เท่าคนโต (กุมารนี้มีแป้งเจิม)

อีกอย่างพวกพรายนี่แปลงร่างได้

 

อันดับแรกขอกล่าวถึง พระเครื่อง เครื่องราง เป็น อนิจจัง ขอออกตัวไว้ก่อน ส่วนเรื่องผงพรายนั้น ถ้าเรียนถูกต้องตามหลักก็มี ในส่วนของพระท่านไม่อาจทราบว่าท่านทำอย่างไร แต่ คงเหมือนๆกับลูกศิษย์ลูกหา ทำความดีกับพระเกจิท่านท่านใช้อะไรก็ทำด้วยแรงศรัทธา ย่อมเป็นไปในทางดี กำเนิดดี เป็นไปเพื่อละสังโยชน์ได้ในที่สุด ขออนุโมทนากับคำถาม

 

เคยอ่านที่หลวงพ่อสาคร วัดหนองกรับ ท่านเล่าเรื่องพรายกุมาร ผงพรายกุมาร ไม่เห็นว่ามีผีมีอะไรนะครับ ท่านว่า มันเป็นเคล็ดวิชา หลวงปู่ทิม ผู้เสก ท่านเหนือกว่านั้นไกลแล้ว ที่ปรากฏสิ่งต่างๆ เป็นเมตตาของหลวงปู่ล้วน ๆ... ผมก็แขวนอยู่ ลูกอมผงพราย ก็ไม่มีอะไรนะครับ สายเมตตา อธิษฐานแก้ข้อขัดข้อง ปัดอุปสรรค เหมือนมีเทวดารักษา

 

พระผงพรายกุมาร ลป.ทิม ใส่เเล้วร้อนมาก เเต่เมตตานี่ดีได้อะไรไว / ของ ลป. ชื่น วัดตาอีนี่ ออกเเนวดุมากกว่าเยอะถ้าใส่นอน ได้เจอในฝันเลยครับ ( จากประสบการณ์ส่วนตัว ) หากหนักผงพุทธคุณใส่เเล้วเย็น สบายใจ อเมสิ่งไทยเเลนด์