ผู้นำล้มเหลวเพราะไม่หาทางปลดล๊อคอุปสรรคพื้นฐานให้ประชาชนก่อน

อุปสรรคที่ขัดขวางการพัฒนาสังคมและประเทศ
ที่ผู้นำไม่สามารถนำไปตลอดรอดฝั่งได้
คือ การที่ประชาชนไม่มีโอกาสรู้ว่าข้อมูล
และความเชื่อต่างๆ
ที่ตนเองมีอยู่นั้นมันเป็นความจริงหรือเป็นแค่ข้อมูลลวงๆ
กับไม่มั่นใจว่าผู้นำที่กำลังทำหน้าที่อยู่นั้นเดินนำไปถูก
ทางแล้วเอาแค่ 80 % ก็ยังไม่เชื่อมั่น

เมื่อเกิดผิดพลาดจากวิกฤติศรัทธา ผู้นำก็โวยวาย
กล่าวโทษผู้อื่นว่ากลั่นแกล้งตน

ต้องแก้ที่ให้ประชาชนทราบข้อมูลที่เป็นจริง
ถ้ากล่อมประชาชนด้วยข้อมูลลวงเมื่อใดก็ไปไม่รอดเมื่อนั้น

 

การแก้ไขโดยการให้อิสระภาพแก่
สื่อทุกแขนงได้เสนอข้อเท็จจริง
แก่มวลชน
ได้อย่างเสรี
แต่หากสำนักใดเสนอข้อมูล
ไปในทางบิดเบือนให้มวลชนเกิดความเข้าใจ
ผิด หรือเสนอข้อมูลเพื่อหวังผลบั่นทอนความเชื่อมั่น
ของประชาชนที่มีต่อรัฐบาลต้องได้รับโทษ
อย่างหนักฐานปลุกปั่นทำลายความมั่นคงของรัฐ

การพัฒนาจึงจะไปได้สวย

สรุปว่า การปล่อยให้มีการปลุกปั่นและบิดเบือนข้อมูล
ข่าวสารของรัฐ ไม่เคยทำให้รัฐบาลไปรอดสักราย
ในอดีตมีตัวอย่างประจักษ์ว่ารัฐบาลเจ๊งเพราะประชาชนรับและสะสมแต่ข้อมูลและข่าวสารที่บิดเบือนทุกรัฐบาล

 

เดี๋ยวนี้ข้อมูลลวงๆเยอะคับ ต้องระวังกันเยอะขึ้น

 

ใช่ๆลวงจนบ้านเมือง ชิหาย หมดแล้ว ต้องประหารสื่อเลวๆทิ้งให้หมด เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง หุหุ

 

สื่อมวลมีปัญหาน่ะใช่....แต่การพูดจาแบบนั้นไม่ใช่
การปลดล๊อคสื่อจากการขายจรรยาบรรณ
ต้องให้ความเป็นธรรมแก่พวกเขาด้วย

 

ลุงแมวคอเอียงยังมีความเป็นธรรมให้สื่อ แต่คนไหนคิดต่าง จับเข้า กรม แล้วบอกเป็นลมตาย อย่่าเอียงมาก เดียวจะคอหัก นะลุง

 

ได้เคยพูดแล้วว่าอยากเป็นรัฐบาลในหัวใจประชาชน
ต้องดูแลใส่ใจในปากท้อง ในสิทธิเสรีภาพและหน้าที่ของประชาชน
พลเมือง
โดยการปล่อยให้สื่อมีเสรีภาพในการนำเสนอความจริง
ในสิ่งที่ดีดีและไม่ดีที่รัฐบาลได้ทำ
และทำโทษรุนแรงหากบิดเบือนใส่ร้ายป้ายสี
ทำลายความมั่นคงของชาติโดนไม่รีรอ

ขณะเดียวกันกำหนดนโยบายให้สื่อมวลชนทำหน้าที่
เป็นโรงเรียนในบ้านของประชาชน
ให้การเรียนรู้ในสิ่งที่จำเป็นต่อการพัฒนาตนเองและสังคม
ไม่ใช่ปล่อยให้สื่อกระตุ้นแต่เรื่องการซื้อกับการขาย
กระตุ้นแต่การบริโภคละเลยเรื่องสำคัญอื่นๆ

ประชาชนพลเมืองก็มัวเมาแต่การบริโภค
ส่วนเรื่องสิทธิต่างๆ
ก็ไม่รู้เรื่องรอการจัดการให้อย่างเดียว
หรือรอการมีคนมาซื้อบัตรประชาชนตะพึด
เป็นต้น

เรื่องหน้าที่ก็เช่นกันพลเมืองที่ไม่รู้หน้าที่ของตน
ที่จะต้องทำเพื่อให้ตนเองและสังคมมีการพัฒนาก้าว
ไปข้างหน้านั้นตนเองต้องทำอะไร
และไม่ต้องทำ
อะไร

ต้องทราบเป็นมาตรฐานเดียวกัน
เพราะหากไม่ทราบเอง นักการเมืองก็จะอาศัยจุดอ่อน
เหล่านี้หาประโยชน์หาอำนาจเอามาเข้าตัว
โดยพลเมืองก็ไม่รู้ว่าถูกเอาเปรียบอย่างไร

สิ่งเหล่านี้ต้องกำหนดเป็นนโยบายให้สื่อทำหน้าที่
ช่วยแก้ปัญหาชาติโดยเรับป็นเจ้าภาพเต็มตัวไปเลย
สื่อจะมีความหมายและมีศักดิ์ศรีมากกว่า
แค่รับจ้างเป็นกระบอกเสียงให้แก่รัฐบาลเป็นหลัก
ให้ความรู้เเก่มวลชน
เป็นรองเช่นที่ผ่านมาทุกยุค

สำหรับยุคนี้เปลี่ยนไปรัฐบาลอาละวาดสื่อจนสื่อกระอักกระอ่วน
แต่ก็ยังไม่กลับมาเล่นบทบาทสื่อมวลชนตามที่เรียนมา
คือยังสาละวนอยู่กับการหาเงินเข้ากระเป๋าเป็นหลัก
ให้การพัฒนาความรู้แก่ประชาชนพลเมืองเป็นรองเหมือนเดิม

รัฐบาลก็ไม่คิดปลดล๊อคนี้ ไม่นานก็พังเพราะสื่อเหมือนรัฐบาล
ก่อนๆ เข่นกัน
แล้วอย่ามาบ่นว่าสื่อเลี้ยงเชื่อง

 

คนไทยทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน แต่ลุงกำลังจะทำให้สื่อ มีอำนาจมากกว่าประชาชน ว่างั้นเถอะ เราไม่ได้เลือกสื่อมาปกครองประเทศ ถ้าระเมิดสิทธิของคนอื่น สื่อก็ต้องติดคุก

 

สื่อมวลชนเขามีจรรยาบรรณในอาชีพ
ยังไงก็มาเป็นนายประชาชนพลเมือง
ไม่ได้แน่นอน
ที่กร่างๆ กันอยู่บางคนนั่นก็แค่สำคัญตนผิดเท่านั้นเอง

ทีนี้ถ้าหากรัฐใช้สื่อมวลชนเพื่อการพัฒนาประเทศได้ถูกวิธี
สื่อเองจะมีศักดิ์และภูมิใจในฐานะของตนเอง

ที่ผ่านมาสื่อดังๆ ส่วนหนึ่งรับจ้างเป็นกระบอกเสียงให้แก่ฝ่าย
รัฐบาลให้คอยเสนอแต่ข่าวเชียร์รัฐบาล
จนรัฐบาลมั่นใจว่ายังไงก็จะไม่มีข่าวด้านลบของรัฐบาล
โผล่ออกไปสู่การรับรู้ของพลเมือง จึงพากันย่ามใจลำพอง
ใจว่าทำไม่ดีก็ไม่เป็นข่าว
แต่การณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น

ในที่สุดสื่อก็คุ้มครองรัฐบาลไม่ไหวแม้จะเพิ่มค่าจ้าง
ให้อีก ร้อยเท่าก็ปกปิดความชั่วร้ายไว้ไม่ได้
แต่สื่อหลายสำนักก็พยายามป้องรัฐบาล และพังทะลาย
ทางความเชื่อถือไปพร้อมรัฐบาลเช่น นสพ.ม.....เป็นต้น
ทีวีก็เช่นกันมีพังทางความเชื่อถือไปเป๊นบางช่องเช่นช่องสีน้อย เป็นต้น