เรื่องเด่น นานาเรื่องราวหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Amulets2014/DSC06916.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Amulets2014/DSC06916.jpg" border="0" alt=" photo DSC06916.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Amulets2014/DSC06951.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Amulets2014/DSC06951.jpg" border="0" alt=" photo DSC06951.jpg"/></a>

 

น้อมกราบหลวงพ่อฯ
สวัสดีพี่วรรณ พี่ปู คุณน๊อตและทุกๆท่าน

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

ขอบคุณครับน้องน๊อตแม้ไม่ทันหลวงพ่อ แต่ได้พบได้อ่านและปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อ ก็ถือว่าได้พบท่านแล้วล่ะครับ บารมีของท่านยังตามคุ้มครองศิษยานุศิษย์ผู้เลื่อมใสศรัทธา ดังมีประสบการณ์เล่าขานให้ได้ฟังกันอยู่เสมอๆครับ

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Amulets2015/S__19390470.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Amulets2015/S__19390470.jpg" border="0" alt=" photo S__19390470.jpg"/></a>

สมเด็จองค์ปฐมหน้าตัก 1.9 นิ้วเนื้อสัมฤทธิ์ชุด 2 รับเดือนธันวาคม(ชุดแรกรับพระได้ตั้งแต่วันที่ 18 ตุลาคม 2558 เป็นต้นไป)

ทั้ง 2 ชุดต่างกันตรงที่ชุดแรกเวลาขยับองค์พระจะได้ยินเสียงหลอดใส่มวลสารกระทบพื้นที่ด้านในองค์พระ ส่วนชุด 2 รับเดือนธันวาคมหลอดบรรจุมวลสารถูกติดกับพื้นผิวด้านในเวลาขยับองค์พระจะไม่ได้ยินเสียงกระทบ

 

<dd><center>เมื่อความตายเข้ามาถึงก็ได้ที่พึ่งทันที

</center>
<center>สุภาวดี กลั่นจันทร์</center>

</dd><dd>ข้าพเจ้าเริ่มเข้ามาสัมผัสวัดท่าซุงเป็นครั้ง แรกเมื่อ 3 มกราคม 2530 ซึ่งเป็นวันงานเป่ายันต์เกราะเพชร และยังเป็นเวลาช่วงต้นปีใหม่ ข้าพเจ้าได้มีบุญวาสนาได้พบท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อในงาน โดยข้าพเจ้าฝ่าฝูงชนเข้าไป ยืนทำบุญและยืนดูท่าน ครั้งแรกที่ข้าพเจ้าพบท่าน ข้าพเจ้าเข้าไปใกล้ๆ ยืนดูกายของท่าน ข้าพเจ้าเห็นแต่กายของท่านเท่านั้นใสเป็นสีชมพู และมองเห็นเส้นเลือดในกายของท่านใสแจ๋วชัดเจน

</dd><dd>ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงเกิดความตื่นเต้นปีติและเป็นแรงจูงใจที่ข้าพเจ้าได้รับความเมตตา กรุณาจากท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อ มาจนตราบเท่าทุกวันนี้ ทำให้ข้าพเจ้ามีกำลังใจและพยายามติดตามท่าน ไปพบที่บ้านซอยสายลมเสมอมา เมื่อปี พ.ศ.2531 ข้าพเจ้านิมิตฝันเห็นท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อเสมอ ท่านมีเมตตาไปสงเคราะห์ข้าพเจ้า ให้กำลังใจ ให้พรแก่ข้าพเจ้าเมื่อครั้งแรกๆ

</dd><dd>หลังจากนั้น ใกล้วันเกิดของท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ข้าพเจ้าจึงเริ่มฝึกมโนมยิทธิ แต่ก็เป็นผู้รู้ที่เลวไม่เก่งกาจ เมื่อฝึกได้ข้าพเจ้าก็ติดหลง คงหลงว่าจะได้อย่างโน้น จะได้อย่างนี้ ข้าพเจ้าก็จะพูดบ่นตลอดเวลา จนในที่สุด ท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อก็ไปในนิมิต ท่านสงเคราะห์ให้กำลังใจอีก หลังจากนั้นจึงเกิดอาการกลัวและไม่กล้าบ่นอีกต่อไป

</dd><dd>อีกไม่นาน ข้าพเจ้าก็ได้พบกับพระอาจารย์ที่เป็นพระลูกวัดของท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สององค์ ได้เมตตาโปรดข้าพเจ้าให้พ้นจากอุปสรรคในการฝึกปฏิบัติกรรม พระอาจารย์องค์หนึ่งท่านมีเมตตาช่วยเหลือฝึกฝนให้ในทางธรรมะ พระอาจารย์อีกองค์หนึ่ง ท่านมีเมตตาช่วยเหลืออบรมสั่งสอนให้เอาธรรมะมาใช้ทางโลก

</dd><dd>ซึ่งนอกเหนือจากองค์หลวงพ่อแล้ว ท่านพระอาจารย์สององค์ที่กล่าวมานี้ ยังเป็นผู้ที่มีพระคุณยิ่งในการให้ธรรมะอบรมสั่งสอนข้าพเจ้าอีกด้วย เมื่อข้าพเจ้าฝึกมโนมยิทธินั้น ท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อจะคอยย้ำเตือนลูกๆ พุทธบริษัท ให้เอาอารมณ์จับพระนิพพานไว้ทั้งวัน อย่าพยายามทิ้ง ให้เอาจิตจับที่พระนิพพานไว้ตลอดเวลา การอบรมสั่งสอนที่บ้านซอยสายลม พระเดชพระคุณหลวงพ่อย้ำเตือนเสมอ จนเป็นอนุสติ

</dd><dd>เมื่อวันที่ 7 เมษายน 2534 ข้าพเจ้ารีบร้อนจะไปเข้าพิธีบวงสรวงที่บ้านซอยสายลม ขณะรถติดไฟแดงอยู่นั้น รถเมล์เล็กมินิบัสก็พุ่งฝ่าไฟแดงเข้ามาชนรถมอเตอร์ไซค์ที่ข้าพเจ้านั่งซ้อน ท้าย โดยพุ่งเข้าชนด้านข้าพเจ้าอย่างแรงในลักษณะที่เรียกว่าทับตายดีๆ นี่เอง แล้วก็ไม่ได้ตายดีด้วยนะ คงตายแบบคอหักตายนั่นแหละ ที่ข้าพเจ้าตกใจเตรียมตัวยอมตายแต่โดยดี

</dd><dd>ข้าพเจ้าลืมนึกถึงสิ่งใดทั้งสิ้นด้วยความตกใจที่สุด นี่แหละค่ะท่านผู้ใจบุญที่อ่านลูกศิษย์บันทึกทุกท่าน ทำไม? ท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และคณะอาจารย์ที่ฝึกกรรมฐาน จึงย้ำเตือนให้จับอารมณ์พระนิพพานอยู่ตลอดเวลา ก็ตอนนี้แหละท่านผู้อ่าน ถ้าผู้ใดไม่ดื้อจนเกินไป ปฏิบัติตามคำสอนขององค์หลวงพ่อแล้ว ก็คงจะได้พบกับพระนิพพานแน่นอน

</dd><dd> ดังเช่นผู้เล่าเรื่องนี้ประสบด้วยตัวเอง ข้าพเจ้าปฏิบัติธรรมเพราะอยากให้ท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตารักและสงสาร บ้าง ก็พยายามฝึกฝนเท่าที่จะทำได้ แต่ในที่สุด อารมณ์ที่เราปฏิบัติอยู่เป็นประจำนั้น ก็เป็นเหมือนสวิทช์อัตโนมัติ ขณะหลับตาเตรียมตายด้วยความตกใจอย่างที่สุด ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ดีนัก แต่ก็ยังอยากไปพระนิพพาน พอจะตายเอาจริงๆ กลับลืมนึกถึงพระนิพพาน

</dd><dd>ที่ท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาตักเตือนลูก หลานพุทธบริษัทไม่ให้ลืม ถ้าเราปฏิบัติเป็นประจำเพียงเสี้ยววินาที ภาพพระนิพพานจะมาปรากฏในจิตของเราทันที ทั้งที่เราเผลอไม่ได้สติ แต่ก่อนออกจากบ้านก็ไปกราบองค์สมเด็จและทุกๆ พระองค์ ตลอดจนองค์หลวงพ่อแล้วออกเดินทาง นี่แหละค่ะคำสอนของท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่บอกลูกๆ ให้นึกถึงพระนิพพาน จึงเป็นเสมือนสวิทช์อัตโนมัติ

</dd><dd>พอหลับตาเตรียมตาย องค์พระวิสุทธิเทพก็เสด็จมาเลยทันที ขณะรถวิ่งเข้ามาทับนี่แหละค่ะ ถ้าจะต้องตาย ก็ไม่เสียใจกลับดีใจเสียอีก เพราะภาคภูมิใจในคำสอนขององค์หลวงพ่อที่รักและเป็นห่วงลูกๆ และนำมาใช้ได้ ทั้งขณะมีชีวิตและความตายเข้ามาเยือน อุบัติเหตุที่ข้าพเจ้าได้รับ เป็นอุบัติเหตุที่ปาฏิหาริย์ที่สุด ที่จริงข้าพเจ้าจะต้องกระดูกหัวไหล่หักแตก คอหัก พิการแน่นอนที่สุด

</dd><dd>แต่กลับเป็นว่าแค่กะโหลกศีรษะแตก ไม่ต้องผ่าตัดเอาเลือดที่คั่งในสมองออก อาการต่างๆ ดูปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นี่แหละค่ะ พี่น้องสาธุชน คนดีที่รักและซื่อสัตย์กตัญญูต่อองค์หลวงพ่อทุกคน ที่ข้าพเจ้ารอดตายมาลืมตาดูบารมีขององค์หลวงพ่อได้จนทุกวันนี้ ก็เพราะอานิสงส์ผลบุญบารมีที่ท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อมีเมตตาช่วยเหลือลูกๆ ข้าพเจ้ามี "วัตถุมงคลสำคัญ" ติดตัวประจำคือ

</dd><dd>1. ข้าพเจ้ายึดมั่น ปฏิบัติตามคำสอนขององค์หลวงพ่อ แม้จะไม่ดีมาก แต่ก็พยายาม</dd><dt></dt><dd>2. วัตถุมงคลที่องค์หลวงพ่อเมตตาสร้างขึ้นช่วยเหลือลูกๆ คือ "พระคำข้าว" และ "พระหางหมาก" ติดตัวเป็นประจำ ตื่นนอนตอนเช้า ก่อนออกจากบ้านจะอธิษฐานขอพรตามคำสอนของหลวงพ่อ ขอให้คลาดแคล้วจากอุบัติเหตุ และถ้าไม่เกินกฎแห่งกรรมขอให้หนักเป็นเบา

</dd><dd>3. อานุภาพของ "น้ำมันชาตรี" และ "น้ำมนต์ขององค์หลวงพ่อ" พร้อมทั้ง "พระชานหมาก" อันแสนศักดิ์สิทธิ์ ข้าพเจ้าหายสบายดีแล้ว ก็ได้แนะนำช่วยเหลือเพื่อนให้เขาใช้น้ำมันชาตรี และพระชานหมากรับประทานเป็นยารักษาโรคอัมพาต ที่เกิดจากอุบัติเหตุเส้นโลหิตฝอยในสมองแตก กลายเป็นอัมพาตโดยกะทันหัน เริ่มรักษาเพียงในเวลาประมาณ 6 เดือนเศษ อาการต่างๆ เริ่มดีขึ้นถึง 80%

</dd><dd>ผู้ป่วยสามารถมีความทรงจำทางสมองที่ ถูกผ่าตัดทิ้งไป มีอาการดีมากขึ้นทุกที ข้าพเจ้าแนะนำเขาว่า น้ำมันชาตรีให้ตั้งใจอธิฐานให้ดี นึกถึงบารมีสมเด็จองค์ปฐม พระพุทธองค์ องค์หลวงปู่ปาน และท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผู้กรุณาสงเคราะห์ลูกหลาน จัดทำน้ำมนต์ขึ้นมา นอกจากนั้นยังแนะนำต่อว่า โรคอัมพาต ร่างกายไม่มีแรง กระดูกอ่อน เดินไม่ได้ ทดลองรับประทานพระชานหมากดู

</dd><dd>เผื่อว่ากระดูกจะแข็งแรง ลุกขึ้นเดินได้ ปรากฏว่าได้ผลอย่างนั้นจริงๆ เขารับประทานหลายองค์ และยังเตือนเขาด้วยว่า ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่ที่กฎของกรรม และกำลังใจที่จะลุกขึ้นมาต่อสู้ เอามาบวกกับอานุภาพของท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สิ่งนี้คืออานุภาพแห่งพระบารมีขององค์หลวงพ่อค่ะ

</dd><dd>จากเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผู้เขียนได้เล่ามานี้ สรุปได้ว่า องค์หลวงพ่อมีเมตตาจิตอันเปี่ยมล้นที่จะสงเคราะห์ช่วยเหลือ เพื่อจะให้ลูกๆ ได้พ้นทุกข์ แม้ลูกแสนที่จะเลว ท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อก็ยังรักและเมตตาให้อภัยเสมอ ไปหาใครที่ไหน คนอื่นเขายังไม่อยากจะต้อนรับ แต่ทุกครั้งที่มาหาหลวงพ่อ หลวงพ่อจะต้อนรับด้วยความเต็มใจ ไม่แสดงความรังเกียจเลย

</dd><dd>แสนจะปลื้มใจดีใจเป็นอย่างยิ่ง ธรรมะที่องค์หลวงพ่อนำเอาคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ มาอบรมสั่งสอนลูกๆ เป็นธรรมะที่เหมาะกับชีวิตและสังคมไทยเราในปัจจุบัน และนำเอามาใช้ในสายกลางได้อย่างสบายๆ ทำตามได้ง่ายๆ ใช้ประโยชน์ได้ทุกอากัปกิริยา และตลอดทั้งวันทุกสถานที่แม้กระทั่งสุขและทุกข์

</dd><dd>ที่สุดของชีวิต ที่ข้าพเจ้าปรารถนามาตั้งแต่เด็ก ข้าพเจ้าพูดมาเสมอว่า ขอชีวิตในชาติที่เกิดมานี้ จงเป็นชาติสุดท้ายของการเกิดของข้าพเจ้าด้วยเถิด นรกเป็นสิ่งที่น่ากลัว สวรรค์เป็นสิ่งที่น่าใฝ่ฝัน สิ่งสำคัญคือ ลูกจะไม่ขอเกิดอีกดีกว่า พูดบอกกับใครๆ อย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่ทราบว่า ดินแดนที่เราไม่ปรารถนาจะเกิดอีกคือที่ใด และแล้วในที่สุด ชีวิตย่างก้าวเข้ามาสู่วัยชรา ก็ได้มีวาสนาพบท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

</dd><dd>ท่านสั่งสอนอบรม ชักชวนแนะนำลูกๆ พุทธบริษัท ให้พยายามทำความดีให้มากที่สุด อย่าพยายามหันกลับไปทำความชั่ว สิ่งที่ข้าพเจ้าได้พบแล้วในขณะนี้ที่ตามหามาตั้งแต่เด็ก ก็คือคำสอนธรรมที่หลวงพ่อให้พวกเราหนีนรกนั่นเอง และพยายามทำดีที่สุดจนกว่าจะตายจากโลกนี้ไป เพื่อไปอยู่ในดินแดนที่เป็นแก้วประกายพรึก แดนนั้นนั่นคือดินแดนพระนิพพาน

</dd><dd>นี่แหละค่ะชีวิตของข้าพเจ้า ผิดหวังมาตั้งแต่ยังเยาว์วัยมาจนเป็นผู้ใหญ่ จึงมีแต่ตัวทุกข์มาตั้งแต่เด็ก แต่ครั้งแรกที่ได้พบองค์หลวงพ่อมาจนบัดนี้ ก็ดีใจที่พบความสมหวังมาตลอด เพราะได้พบผู้ชี้หนทางไปสู่พระนิพพานแล้ว เมื่อมีทุกข์ก็ระงับทุกข์ได้ด้วยธรรมที่ท่านาสอน พระนิพพานนั้นอยู่ไม่ไกลหรอก จะต้องต่อสู้กันต่อไป จะขอทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

</dd><dd>ชาตินี้ถือเป็นบุญวาสนาของข้าพเจ้าที่ได้เกิด มาพบองค์หลวงพ่อ ผู้เมตตาอบรมสั่งสอนลูกๆ ผู้เขียนจะขอติดตามองค์หลวงพ่อ จะพยายามกระทำแต่ความดี แม้จะมีค่าเพียงแค่เศษละอองธุลี ที่ติดรอยเท้าท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปเฝ้าอยู่ยังดินแดนแห่งพระพุทธเจ้า ทั้งหลาย ด้วยคนเถิดพระพุทธเจ้าค่ะ </dd><dt>
</dt>

ขอท่านผู้อ่านจงตั้งใจและเชื่อมั่นเถิดว่า ธรรมะและวิชาที่ท่านพระเดชพระคุณองค์หลวงพ่อสอนมีประโยชน์ และสามารถนำเอาไปใช้ในชีวิตประจำวัน ช่วยเหลือสังคม และประเทศชาติได้อย่างมาก นี่คือความประทับใจของผู้เขียน


(จากหนังสือลูกศิษย์บันทึกเล่ม 3 หน้า 476 - 479)

http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=1398#96

 

<center>หลวงพ่อคุ้มครอง

</center>
<center>เพียร ยุบลพันธุ์

</center>


ข้าพเจ้าได้พบหลวงพ่อ โดยการชักนำของเพื่อนที่ชื่อ มุตา เขาชวนข้าพเจ้าไปกราบหลวงพ่อที่วัดท่าซุง เมื่อครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้กราบนมัสการหลวงพ่อ และก็นั่งฟังหลวงพ่อคุยกับญาติโยม ข้าพเจ้าก็มีความศรัทธาในองค์หลวงพ่อ เพราะชีวิตของข้าพเจ้าขาดผู้ใหญ่ให้การแนะนำสั่งสอน (พ่อ – แม่ของข้าพเจ้าตายนานแล้ว) พอมาเจอคำสั่งสอนของหลวงพ่อ ข้าพเจ้าดีใจอย่างบอกไม่ถูก ข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าได้มีที่พึ่งแล้ว

...หลวงพ่อสอนให้รู้กฎของกรรม สอนให้รู้อานิสงส์ของศีล เมื่อก่อน ข้าพเจ้าเคยท้อแท้กับชีวิตก็เกิดมีกำลังใจขึ้นมา ความทุกข์ใจที่มันอยู่กับข้าพเจ้าเป็นเวลานาน ก็หายไป นานๆ จะมาเยี่ยมสักครั้งหนึ่ง แต่ความทุกข์นั้นก็อยู่ได้ไม่นานก็หายไป ข้าพเจ้าได้ไปกราบนมัสการหลวงพ่อเรื่อยมา ทั้งที่วัดและก็ซอยสายลม ข้าพเจ้าได้ฝึกมโนมยิทธิด้วย แม่ชีชุลีเป็นครูฝึก ข้าพเจ้าก็ได้รู้ว่า นรก – สวรรค์ – พรหม – พระนิพพานนั้นมีจริง

ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติความดี ตามที่หลวงพ่อท่านสอนมาตลอด เท่าที่ความสามารถของข้าพเจ้าจะทำได้ ต่อมาเมื่อปี พ.ศ.2532 ข้าพเจ้าก็ได้มาทำงานอยู่ทีประเทศบาห์เรน ต้นปี 2534 ก็เกิดมีสงครามในอ่าวเปอร์เซีย แต่ก่อนที่จะทำสงคราม ก็ได้รู้ล่วงหน้าว่า ทางกองทัพอเมริกันจะต้องบอมบ์ซัดดัมแน่ คนไทยในบาห์เรนกลับกันเยอะ ชาวต่างชาติก็หนีกลับบ้านเมืองของตนกันเกือบหมด ข้าพเจ้าอดที่จะหวั่นไหวไม่ได้

เขาลือกันว่าบาห์เรนจะต้องจมทะเลถ้าอิรัคเข้ายึดซาอุฯ ได้ เพราะว่าบาห์เรนเป็นเกาะเล็กๆ และมีทางออกทางเดียวคือทางที่จะไปซาอุฯ คือระหว่างประเทศบาห์เรนกับประเทศซาอุฯ นี้ จะมีสะพานอยู่ในทะเล เชื่อมถึงกันยาวกี่กิโลเมตรข้าพเจ้าไม่ทราบ แต่ว่านั่งรถไปใช้เวลาประมาณ 1 ชม. ก็ถึงเขตของประเทศซาอุฯ และช่วงสงครามนั้น สนามบินก็ปิด ข้าพเจ้ามาอยู่ที่บาห์เรน ก็ไม่ได้ทิ้งกรรมฐานที่หลวงพ่อสอนไว้

และข้าพเจ้าก็ได้ขึ้นถามองค์สมเด็จว่า ข้าพเจ้าจะได้รับภัยจากสงครามครั้งนี้ไหม พระองค์ท่านก็ตอบว่าไม่มี แต่ข้าพเจ้ายังมีกิเลสอยู่มาก ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ ข้าพเจ้าก็เลยอธิษฐานขอบารมีหลวงพ่อว่า ถ้าลูกจะได้รับอันตรายจากภัยสงครามครั้งนี้ ก็ขอให้หลวงพ่อดลใจให้ลูกคิดอยากจะกลับบ้านด้วยเถิด ความรู้สึกในตอนนั้นข้าพเจ้าไม่รู้สึกกลัวภัยสงคราม และไม่อยากจะกลับบ้านเลย

พออธิษฐานขอบารมีหลวงพ่อแล้ว ก็มีความรู้สึกเหมือนเดิมคือไม่อยากจะกลับบ้าน ข้าพเจ้าก็เลยไม่ได้กลับ ในระหว่างสงครามทุกคืน จะมีเสียงสัญญาณหวอเตือนภัยดังขึ้น เวลาที่หวอดังนั้นก็ไม่เป็นเวลา คือบางทีก็หัวค่ำ บางทีก็สี่ – ห้าทุ่ม บางครั้งตอนกลางวันก็ยังมี ประชาชนที่เดินอยู่ตามถนน เมื่อไดยินเสียงหวอดังขึ้น ทุกคนต้องพยายามวิ่งหาที่หลบที่คิดว่าปลอดภัย โดยทางรัฐบาลบาห์เรนเขาได้สอนให้ประชาชนทุกคน รู้ถึงวิธีการป้องกันตัวเองอย่างไร จึงจะพ้นจากสารพิษที่อิรัคจะยิงมา

ทุกคนกลัวกันมากเรื่องสารพิษ แต่พวกลูกๆของหลวงพ่อไม่กลัวกันเลย เพราะลูกๆ ของหลวงพ่อทุกคนมี "พระหางหมาก" ติดตัวกันทุกคน และเมื่อฝ่ายอิรัคยิงระเบิดมาซาอุฯ หรือบาห์เรนเมื่อใด ก็จะมีเสียงหวอเตือนภัยให้ประชาชนได้ทราบ ข้าพเจ้าคิดแต่เพียงว่า ถ้าถึงคราวที่จะต้องตาย ไม่มีใครช่วยข้าพเจ้าได้ ข้าพเจ้าพร้อมที่จะตายทุกเวลา แต่ถ้ายังไม่ถึงคราวตายแล้ว องค์หลวงพ่อช่วยข้าพเจ้าแน่ ข้าพเจ้าก็เกิดความอบอุ่นใจไม่รู้สึกกลัวอะไร

อีกทั้งข้าพเจ้าเคยได้ยินหลวงพ่อพูดว่า อิทธิฤทธิ์ใดๆ ก็ไม่เท่าอิทธิฤทธิ์ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ยึดเอาพุทโธเป็นที่พึ่ง ถ้าจะตายก็ตายพร้อมกับพุทโธ กลางวันเขาก็ทำสงครามกันภาคพื้นดิน กลางคืนเขาก็ทำสงครามกันทางอากาศ ฝ่ายอิรัคเขาก็ยิงมาที 2 – 3 ลูก หวังจะบอมบ์บาห์เรน แต่ก็ถูกทหารอเมริกันยิงสกัดเอาไว้ได้ ลูกระเบิดก็จะระเบิดกลางอากาศ แล้วก็กระจายตกทะเลไปหมด

แต่ก็มีบางครั้ง ที่อิรัคยิงมาหลายลูก ทางทหารอเมริกันสกัดได้ไม่หมด ก็ลงบาห์เรน แต่ไปลงในทะเลทราย พอสงครามสงบลง บาห์เรนปลอดภัยไม่เป็นอะไร ข้าพเจ้าคิดว่าช่วงสงครามสองเดือนกว่าๆ นั้น บาห์เรนไม่น่าจะรอดมาได้ แต่ด้วยอานุภาพของพระคำข้าว – พระหางหมาก และองค์หลวงพ่อ บาห์เรนถึงปลอดภัยมาได้ เพราะลูกหลานอยู่ที่บาห์เรนมีไว้บูชากันทุกคน ยิ่งช่วงสงครามพากันปลุกพระทุกวัน คนที่ไม่เคยปลุกพระก็ปลุกพระเป็นไปกับเขาด้วย และก็ไม่มีใครทุกข์ใจเกี่ยวกับภัยสงครามเลย

อานุภาพของเหรียญทำน้ำมนต์

ข้าพเจ้าอยู่ที่บาห์เรน เมื่อป่วยไข้ไม่สบาย ข้าพเจ้าไม่ชอบไปหาหมอ เพราะว่าข้าพเจ้าไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษ จะไปหาหมอทีก็ต้องรบกวนเพื่อน ซึ่งเขาก็มีงานที่จะต้องทำ ข้าพเจ้าก็เลยขอพึ่งเหรียญทำน้ำมนต์ของหลวงพ่อ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ป่วยไข้ หรือว่าปวดตรงไหนตามร่างกาย ข้าพเจ้าก็เอาเหรียญมาทำน้ำมนต์กิน และก็อธิษฐานให้อาการนั้นๆ จงหาย อาการที่เป็นอยู่ก็หาย และก็หายทันที

หรือถ้าไม่หายก็จะมีความรู้สึกเกิดขึ้นที่ใจว่า วันไหนอาการที่เป็นถึงจะหาย บางทีไม่ต้องทำน้ำมนต์เพียงแต่ขอบารมีของหลวงพ่อช่วยเฉยๆ ก็หายได้ มีอยู่วันหนึ่ง ข้าพเจ้าตื่นนอนขึ้นมาในตอนเช้า มีอาการปวดที่ต้นคอมาก หันไปทางไหนก็ไม่ได้ หันซ้ายหันขวาหันไม่ได้ เจ็บมาก วันนั้นข้าพเจ้ามีความรู้สึกว่า ร่างกายนี้มันไม่มีดีเลยนะ มันทุกข์เป็นปกติ ก็เลยมีความรู้สึกว่า รังเกียจร่างกายของตัวเองมาก แค่จะทำน้ำมนต์ก็ยังเสียดายน้ำ

แต่อาการเจ็บที่ต้นคอนี้ก็ยังเจ็บอยู่ จะทำอะไรก็ไม่คล่องตัวเพราะหันคอไม่ได้ ข้าพเจ้าก็เลยนอนลง ใจนึกถึงหลวงพ่อ ขอให้ท่านช่วยอาการปวดที่ต้นคอให้หาย พออธิษฐานจบปรากฏว่าอาการปวดที่ต้นคอหายจริงๆ ข้าพเจ้าลุกขึ้นนั่งบิดซ้ายบิดขวาก็ไม่เจ็บ น้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว ข้าพเจ้าไม่ได้ดีใจที่อาการปวดที่ต้นคอหาย แต่ข้าพเจ้าดีใจที่องค์หลวงพ่ออยู่ไม่ไกลจากตัวข้าพเจ้าเลย

ข้าพเจ้าเคยคิดว่า ข้าพเจ้าอยู่ไกลหลวงพ่อ (ตัวไกล) แต่จิตข้าพเจ้าได้กราบหลวงพ่อทุกวัน บางครั้งข้าพเจ้าสงสัยในเรื่องธรรมะ คิดว่าจะเขียนจดหมายมาถามหลวงพ่อ แต่พอหยิบปากกามาว่า จะเขียนถามปัญหาธรรมะข้อที่ข้าพเจ้าสงสัย แต่พอนึกถึงคำถามข้อใด ก็ปรากฏว่า มีคำตอบผุดขึ้นที่ใจทุกครั้ง ข้าพเจ้าก็เลยไม่ได้เขียนสักครั้งเลย ข้าพเจ้าดีใจ อบอุ่นใจที่หลวงพ่ออยู่กับลูก คอยช่วยลูกยามลูกมีทุกข์

ความเมตตาของหลวงพ่อนั้น มากเกินกว่าที่จะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือได้ เพราะความเมตตาของหลวงพ่อนั้นมากเหลือเกิน ลูกขอกราบแทบเท้าหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง ลูกจะขอทำแต่ความดี ให้สมกับที่หลวงพ่อรักลูก พร่ำสอนลูกอยากให้ลูกได้ดี ธรรมใดที่องค์หลวงพ่อเห็นแล้ว ขอลูกได้เห็นธรรมนั้นด้วยเถิดเจ้าค่ะ

กราบขอบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้โปรดสงเคราะห์และอนุเคราะห์ขันธ์ 5 ของหลวงพ่อ ให้มีสุขภาพพลานามัยดี ปราศจากโรคภัยต่างๆ ที่คอยเบียดเบียน อยู่เป็นร่มโพธิ์แก้วของลูกๆ และผู้ที่ต้องการแสวงหาธรรมะ เพื่อการหลุดพ้นต่อไป

(จากหนังสือลูกศิษย์บันทึกเล่ม 3 หน้า 418 - 420)

http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=1398#80

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DSC04589.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DSC04589.jpg" border="0" alt=" photo DSC04589.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DSC04590.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DSC04590.jpg" border="0" alt=" photo DSC04590.jpg"/></a>

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DSC04573.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DSC04573.jpg" border="0" alt=" photo DSC04573.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DSC04577.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DSC04577.jpg" border="0" alt=" photo DSC04577.jpg"/></a>

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
สวัสดีพี่วรรณ พี่ปู คุณน๊อต และทุกๆท่าน






​

​

 

น้อมกราบหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน ท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณ

สวัสดีพี่นอร์ พี่วรรณ พี่ปู พี่น็อตและพี่ๆลูกหลานหลวงพ่อทุกๆท่านครับ

 

สวัสดีอาวัน อาCobraa อา6thSense และทุกท่านด้วยค่ะ

อ่านกระทู้ของอาวัน "รวมหลวงพ่อตอบปัญหา/จากคำบอกเล่า" แล้วเห็นภาพหลวงพ่อท่าน ก็เลยทำสมาธิโดยการจ้องที่ตาขององค์ท่าน คิดถึงสิ่งที่กำลังทุกข์แต่ไม่ได้คิดถามอะไร และไม่ว่าจะด้วยอะไรก็ตาม หรือจะคิดเอาเองก็ตาม ความรู้สึกนึกคิดที่ผุดขึ้นมาคือ "เวลาเอ็งจะวิ่ง หันซ้ายไปมองคนนั้นที หันขวาไปมองคนนั้นที มันจะวิ่งได้เร็วมั้ย ถ้าอยากวิ่งเร็วก็จงมองแต่ใจตัวเอง อย่าไปสนใจคนอื่น" ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา เพราะสิ่งที่กำลังเจออยู่คือ "คนปากร้าย" ทำให้เกิดความเครียดอยู่ทุกวัน

ขอขอบคุณอาวันที่ลงภาพท่านพ่อพระราชพรหมยาน ทำให้เกิดสังฆานุสสตินะคะ

 

พี่วรรณครับ พอดีผมไปเจอใบฝอยนี้มา เกี่ยวกับแผ่นยันต์ทำน้ำมนต์และวิธีทำ เท่าที่ลองอ่านดูแล้ว อยากจะทราบว่าเหรียญทำน้ำมนต์ ของวัดทั้งรุ่นใหม่และรุ่นเก่าหรือเหรียญที่มีพระยันต์พระสารีบุตร (ยันต์ทำน้ำมนต์) จะมีวิธีการทำแบบในใบฝอยที่แนบไว้รึเปล่าครับ และถ้าในกรณีที่ห้อยเหรียญทำน้ำมนต์กับสร้อยแล้วใส่อาบน้ำแล้วอยากให้น้ำที่อาบเป็นน้ำพระพุทธมนต์จะต้องทำอย่างไรครับ ทำตามแบบในใบฝอยเลยได้ไหมครับ

ขอบคุณครับ

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี


สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​

 

ขอกรรมฐานลัดๆ

ผู้ถาม : กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง กระผมเห็นว่าหลวงพ่อเป็นพระกรรมฐานที่มีแบบฉบับดีมาก ขอกรรมฐานลัดๆ พอเป็นหนทางเข้าสู่มรรคผลนิพพานในชาตินี้ ด้วยเถิดขอรับ

หลวงพ่อ : " ช่างมัน ช่างมัน "

ผู้ถาม : แค่นี้เหรอครับ

หลวงพ่อ : อ้าว สังขารุเปกขาญาณไงละ อารมณ์พระอรหันต์นะ เอาเลยลัดได้ ใครด่าก็ช่างมัน ใครชมก็ช่างมัน คือว่าช่างมันเป็นเรื่องธรรมดา กฏธรรมดาเป็นอย่างนี้ เราจะทุรนทุรายไปเพื่ออะไร เมื่อความร้อนมามันไม่เย็น เราไปเรียกความเย็นมันไม่มาก็เป็นทุกข์เปล่าๆ ทนร้อนไป ถือเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเย็นมากเกินไป มันหนาวจัด ไปเรียกความร้อนมา มันก็ไม่มา ถือว่าโลกเป็นอย่างนี้ก็ปล่อยมัน ทำใจสบายๆ เท่านี้นะ

(จากธัมมวิโมกข์ กรกฏาคม 2532)

 

วิธีทำน้ำมนต์ด้วยเหรียญทำน้ำมนต์(ทั้งรุ่นเก่าและใหม่)กับแผ่นยันต์ทำน้ำมนต์เหมือนกันครับ ทำตามใบฝอยที่ไปเจอมานะแหละครับน้องอุทยัพ

ถ้าจะทำน้ำมนต์อาบก็เอาเหรียญใส่ขันน้ำแล้วอาราธนาทำน้ำมนต์ตามใบฝอยแล้วเอาน้ำในขันนั้นเทใส่ถังหรือตุ่มแล้วตักราดตัวอาบน้ำไปครับ

 

สนทนาที่สายลมฉบับนี้หลวงพ่อเล่าถึงเหตุที่ทำแผ่นยันต์ทำน้ำมนต์และเหรียญทำน้ำมนต์ปี 2532 เอาไว้ครับ






























(จากธัมมวิโมกข์ พฤศจิกายน 2532 หน้า 14 - 23)

 

เหรียญหลวงปู่ปาน ปี 2526 มีเป็นแบบโลหะชุบทองและชุบเงิน หลวงพ่อทำพิธีพุทธาภิเษกเมื่อวันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม 2526 เป็นวันเสาร์ 5 ตรงกับวันงานเป่ายันต์เกราะเพชร ครั้งที่ 2 ที่หลวงพ่อได้จัดขึ้นด้วย

พิธีพุทธาภิเษก เริ่มเวลา 8.00 น. มีหลวงปู่อำพัน วัดเทพศิรินทร์ได้เข้าร่วมพิธีด้วย เหรียญหลวงปู่ปานรุ่นนี้เข้าพิธีพร้อมกับผ้ายันต์พิชัยสงครามและแก้วมณีรัตนะ

ในงานนี้หลวงพ่อได้แจกผ้ายันต์เกราะเพชรและเหรียญหลวงปู่ปานให้กับคนที่เข้ามาทำบุญกับท่านด้วยครับ










เรื่องและภาพนำมาจากธัมมวิโมกข์ปีที่ 4 ฉบับที่ 35



ในวันนั้นพิธีเป่ายันต์เกราะเพชรมีทั้งหมด 4 รอบ รอบแรกเริ่มเมื่อเวลา 5 โมงเย็น
รอบต่อไปเวลา 6 โมงเย็น 1 ทุ่มและ 3 ทุ่มเป็นรอบสุดท้าย

สังเกตุอย่างนึงว่าผ้ายันต์เกราะเพชร ผ้ายันต์พิชัยสงครามและแก้วมณีรัตนะ มีการปลุกเสกหลายวาระมากครับ จนถึงปีหลังสุดก่อนที่หลวงพ่อจะมรณภาพไป

 

เรื่องข้างล่างนี้เป็นประสบการณ์ของเหรียญหลวงปู่ปานปี 2526 ลงในธัมมวิโมกข์ปีที่ 4 ฉบับที่ 36 เป็นเล่มที่ต่อจากเล่มข้างบนที่ลงภาพงานพิธีพุทธาภิเษกเหรียญรุ่นนี้ไปครับ

 

น้อมกราบหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

สวัสดีพี่ปู พี่วรรณ พี่นอร์ พี่น็อตและพี่ๆลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ


​