เรื่องเด่น นานาเรื่องราวหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

หลวงพ่อท่านกล่าวถึงผ้ายันต์เขียวผ้ายันต์แดงนี้ไว้ว่า ทำขึ้นเพื่อความปลอดภัยในชีวิตของทหารที่เข้าสงครามโดยเฉพาะ แต่ไม่รับรองในด้านคงกระพันชาตรี ท่านเจ้าของยันต์รับรองว่าจะไม่ตายโหง ถ้าเคราะห์ร้ายจริง ๆ จะยอมให้แค่เสียเลือดแต่กระดูกจะไม่หัก ถ้าถึงที่ตาย จะให้กลับมาตายที่บ้าน ท่านผู้รับไปจะต้องใช้ในเมื่อความจำเป็นบังคับเท่านั้น เช่น ต้องรบเพื่อป้องกันประเทศชาติ หรือป้องกันทรัพย์สมบัติ และชีวิตเมื่อถูกรุกราน ถ้านำไปใช้ในทางที่ผิดกฎหมาย ผ้ายันต์นี้จะไม่ให้ผลแด่ท่านเลย

ประโยชน์จากผ้ายันต์
๑. ผ้ายันต์สีแดง (ธงท่านท้าวมหาชมภู) มีไว้เพื่อป้องกันอันตรายที่เกิดขึ้นเนื่องจากอุบัติเหตุ และโรคระบาดต่าง ๆ เช่น ไข้ป่า เป็นต้น อันตรายจะมีแด่ท่านผู้มียันต์นี้อย่างมากก็เพียงเนื้อแตก หนังแตก จะไม่มีอันตรายถึงกระดูกหัก หรือสิ้นชีวิตในระหว่างที่ ยังไม่ถึงอายุขัย

๒. ผ้ายันต์สีเขียว (ธงพระอินทร์) จะช่วยคุ้มครองหมู่คณะที่ร่วมปฏิบัติงานร่วมกัน ถ้าเขาเหล่านั้นต้องการให้คุ้มครอง

อาราธนา การอาราธนาขอให้ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย และครูอาจารย์ทั้งหลายสืบ ๆ กันมา จนถึงหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค และท่านเจ้าของธงเป็นที่สุด แล้วให้อธิษฐานตามที่ตนปราถนา (หมายถึงการคุ้มครอง) ไม่ใช่ขอหวย เมื่ออธิษฐานแล้วให้ปลุกด้วยคาถาปลุกของคนทั่วไปของหลวงพ่อปาน ว่าดังต่อไปนี้

คาถาปลุก

"อิทธิฤทธิ์ พุทธะนิมิตตัง ขอเดชะเดชัง ขอเดชเดชะ จงมาเป็นที่พึ่งแก่ มะอะอุนี้ด้วยเถิด"

ผ้านี้ทำเพียงหนึ่งพันชุด และแจกในวันที่ ๒๒ มีนาคม ๒๕๑๒ ซึ่งตรงกับ เดือนห้า ขึ้นห้าค่ำ วันเสาร์ เป็นวันไหว้ครู

******************

 

น้อมกราบหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงครับ (เลี่ยมเองครับ)

 

ยังมียันต์ธงขาวอีก(ปัจจุบันยังจำหน่ายอยู่ ผืนละ 20 บาท)คล้ายกับยันต์พระอินทร์แต่ตัวคาถาจะไม่เหมือนกัน ยันต์พระอินทร์จะเป็นคาถาบารมี 30 ทัศ ขึ้นต้นว่า อิติปารมิตาติงสา.... ส่วนยันต์ธงขาวจะเขียนคาถาไว้ว่า สัพเพยักขา ปะรายันติ เท่าที่สังเกตมายันต์มหาสะท้อนจะมีองค์พระตรงกลางอีกองค์หนึ่ง เรียกว่ายันต์ปัญจะพุุทธา ลองไปดูในยันต์ครูที่คณะอะไรจะชื่อไม่ได้สร้างขึ้นมา ในผืนเดียวกันจะมียันต์หลายรูปแบบ มีทั้งยันต์มหาเศรษฐี ยันต์ทำน้ำมนต์ ยันต์มหาสะท้อน ยันต์ไพรีพินาศ ยันต์กรมหลวงชุมพรฯ ยันต์ท้าวมหาชมพู ยันต์เกราะเพชร ยันต์องค์พระ.....ให้ข้อสังเกต ผิดถูกยังไงขออภัยด้วย

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

แนะนำให้ยึดหลักฐานจากวัดท่าซุงเป็นหลักครับ

 

สวยมากครับ

แก้ปัญหาส่งพระให้ร้านเลี่ยมแล้วเลี่ยมไม่ถูกใจแถมยังทำพระเราเสียหายอีกต่างหาก

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/17-2.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/17-2.jpg" border="0" alt=" photo 17-2.jpg"/></a>

 

ผ้ายันต์ท้าวมหาพรหม (ยันต์กันเพลี้ยกระโดด) ผืนบนสุดเนื้อผ้าอ่อน ผมเช่ามาประมาณปี 2537 น่าจะเป็นชุดแรกที่ทำออกให้บูชากันครับ เนื้อผ้าเก่าออกสีเหลืองหน่อยๆแล้ว

ผืนกลางเนื้อผ้าแข็ง เช่าไว้หลายปีก่อนครับ รุ่นผ้าเนื้อแข็งจะมีรูป "ยันต์เฑาะว์" อยู่ด้วยครับ

ส่วนผืนล่างสุดเป็นรุ่นที่มีให้เช่าบูชาในปัจจุบันนี้(เช่าเมื่อประมาณพฤศจิกายนปีก่อน) เนื้อผ้าละเอียดแข็งกว่ารุ่นแรกอยู่หน่อยนึงแต่ไม่แข็งแบบผืนกลาง

เป็นของดีราคาเยาว์อีกอย่างของวัดท่าซุงครับ

 

หลวงพ่อพระราชรัตนกวี (ต่อมาภายหลังได้เลื่อนสมณศักดิ์เป็น พระเทพวิสุทธิเมธี ไสว สุจิตฺโต อดีตเจ้าอาวาสวัดอนงคาราม)ได้เล่าเรื่องอดีตที่เนื่องด้วยหลวงพ่อลงในหนังสือ " สุธรรมยานเถราภิถุติกถา " ระหว่างที่หลวงพ่อมาพำนักอยู่ที่วัดช่างเหล็กเมื่อปี พ.ศ. 2484 และเรื่องต่างๆเรื่อยมาจนถึงปีปลายปี 2527

เป็นเรื่องที่อ่านสนุกและทำให้ทราบถึงเรื่องราวต่างๆในสมัยนั้น บางส่วนของเรื่องนี้นำมาพิมพ์ใหม่ในหัวข้อเรื่อง " ปฏิปทาสมัยเรียนบาลี " ลงในหนังสือ " พระราชพรหมยาน " และหนังสือ " ประวัติหลวงพ่อพระราชพรหมยาน " ด้วยครับ









































(จากหนังสือ " สุธรรมยานเถราภิถุติกถา " )

 

พระเทพวิสุทธิเมธี(พระราชรัตนกวี) วัดอนงคาราม มรณภาพแล้วไปเกิดเป็นพรหมชั้นที่ ๗


"..วันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๓๒ หลวงพ่อเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปกราบศพ พระเทพวิสุทธิเมธี (ไสว สุจิตโต) วัดอนงคาราม ท่านเป็นเพื่อนหลวงพ่อมาตั้งแต่เข้ามาอยู่กรุงเทพฯใหม่ๆ เวลาที่วัดท่าซุงทำบุญประจำปี หลวงพ่อก็นิมนต์ท่านมาทุกปี แต่ตอนนี้ท่านมรณภาพเสียแล้ว มีคนสนใจเรื่องนี้และถามปัญหาดังนี้

ผู้ถาม : กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง กระผมได้ยินข่าวมาว่า เมื่อวันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๓๒ หลวงพ่อได้มีโอกาสไปเยี่ยมศพเจ้าคุณไสว วัดอนงคาราม กระผมอยากเรียนถามหลวงพ่อว่า มีความสัมพันธ์ไมตรีอย่างไรจึงเป็นปัจจัยให้หลวงพ่อไปงานนี้ขอรับ

หลวงพ่อ : เป็นศากยบุตรพุทธชิโนรสเหมือนกัน ตอบกว้างๆนะ ถ้าตอบแคบๆ คือ เรียนบาลีมาด้วยกัน เริ่มต้นวันเดียวกัน แต่ฉันเป็นพระองค์นั้นเป็นเณร เพราะฉันอยู่บ้านนอก พรรษาที่ ๔ ฉันเข้ามาเรียนเปรียญกับเขา องค์นั้นเป็นเณรอายุ ๑๘ เรียนคู่กันมา และผลที่สุดก็กินข้าวมาด้วยกัน ในขณะที่อยู่วัดอนงคารามก็ล่อนํ้าปลาคลุกพริกป่นเหมือนกัน พริกอะไรรู้ไหม พริกแถวสระบุรี แซบอีหลีโลด เผ็ดยิ่งกว่าพริกธรรมดามาก เวลานั้นอยู่ในระหว่างสงคราม ญาติโยมก็หนีสงครามไป และพระก็หนีสงครามไป พระที่ไม่ไปก็อดต้องเอาข้าวสารมาใส่หม้อเข้าหุงเองเลย

ผู้ถาม : แล้ววันที่ไปเยี่ยม ท่านมาหาหลวงพ่อบ้างหรือเปล่าครับ

หลวงพ่อ : ไม่ใช่มาหา ไปหาเขาน่ะ ถ้าถามมาหาไหม ก็ต้องตอบว่าคุยกัน

ผู้ถาม : แต่งตัวสวยงามหรือเปล่าครับ

หลวงพ่อ : เขาไปเป็นพรหมชั้นที่ ๗ ถามว่า "ไปเป็นพรหมได้อย่างไร" เขาบอกว่า "ไอ้โรคนี้ทุกขเวทนามันมากขอรับ ผมต้องใช้ขันติอย่างหนัก" และมีคนเล่าให้ฟังว่า โรคนี้ตามธรรมดากระสับกระส่ายมาก ทุรนทุรายมาก แต่องค์นี้ไม่มีอาการเลย เงียบสงบทุกอย่าง พอเขาพูดแบบนั้นก็ปรากฏว่า มีคนที่พยาบาลอยู่มาหาบอกว่าจริงตามนั้นครับ ก็แสดงว่าเวลานั้นจิตเขาเป็นฌาน ถ้าจิตเข้าถึงสมาธิเบื้องต้นหรืออุปจารสมาธิ ทุกขเวทนาจะน้อยมาก ความรู้สึกน้อยมาก ถ้าจิตเป็นฌานมันมีทุกขเวทนาเหมือนกันแต่พอทน อย่างมะเร็งมันเจ็บมากจริงๆ เป็นอันว่าท่านทนได้ขนาดนั้น จึงได้ถามว่า "ทนได้อย่างไร" ท่านบอกว่า ใช้ขันติอย่างหนัก.."



(จากหนังสือ " ประวัติพระราชพรหมยาน " หน้า 380 / หนังสือ " ตายไม่สูญ..แล้วไปไหน " หน้า 104-105)

 

เรื่อง " เข้ากรุงเทพฯ เรียนบาลี " อยู่ในหนังสือ " พระราชพรหมยาน " หลวงพ่อเล่าถึงเหตุที่เข้ามาอยู่วัดช่างเหล็กและช่วงที่ท่านมาเรียนบาลีที่วัดประยูรวงศาวาส








(จากหนังสือพระราชพรหมยาน หน้า 281-283)

 

ขอให้ข้อมูลเพิ่มเติมครับ ผ้ายันต์ครู คณะอินทราพงษ์สร้างครับ
cr.ขอเชิญร่วมสร้างพระอุโบสถ วัดพระพุทธบาทถ้ำป่าไผ่ อ.ลี้ จ.ลำพูน - โครงการอินทราพงษ์ - www.indraphong.com -

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

ขอบคุณคุณ lemert ที่มาช่วยให้ข้อมูลครับ

 

เรื่องการปฏิบัติของหลวงพ่ออ่านสนุกทีเดียวครับ

























(จากธัมมวิโมกข์ มีนาคม 2537 หน้า 12 - 19)

 

ปราบเสือโดด


หลวงพ่อท่านมีชีวิตอยู่ถามอะไรไม่มีอะไรที่เป็นที่ข้องใจ เพราะท่านสงสัยมามากกว่าเราร้อยเท่า ท่านค้นคว้ามาเยอะ ไอ้เราสงสงสัยไม่เท่าท่านหรอก เดิมหลวงพ่อเป็นคนไม่เชื่ออะไรง่ายๆใช่ไหม

สมัยก่อนจะเล่าให้ฟังเรื่องหนึ่ง สมัยท่านเป็นเด็กรุ่นๆอย่างเรายังไม่กล้าเท่าท่านหรอก เด็กรุ่นๆวัยรุ่นนี่นะเขาบอกว่าท่านไปเลี้ยงควาย ทีนี้คนเก่าๆเขาสักกันใช่ไหม สักตามตัวนี่

"ลุงๆ สักทำไมไอ้นี่นะ"

"สักไว้เหนียว ฟันไม่เข้า ยิงไม่ออก"

พอเผลอๆท่านก็ฟันเบ้งเลย ฟันด้วยขวานนะ โอ..เข้าหรือเปล่าท่านไม่เล่าหรอก อย่างเราจะไปกล้าลองหรือน่ะ บอกว่าเหนียวฟันเลย ฟันด้วยขวาน แหม...ขวานนี่หนักกว่าดาบนะ ถึงไม่เข้าก็เลี้ยงไม่โตเลยล่ะ

"แสดงว่าหลวงพ่อนี่ตอนวัยรุ่นนี่น่าดูเหมือนกัน คงจะเฮี้ยนน่าดูเหมือนกันนะ"

ก็คุยว่าอย่างนั้นนี่คุยว่าเหนียวนี่ เดี๊ยวจะเล่าเรื่องใจถึงไปยิงเสือโดดให้ฟัง

เสือโดดนี่เขาว่ามันเหนียว มันเป็นเจ้าพ่อสมัยโบราณ ถ้าเรียกเจ้าพ่อ หมายถึงเสือปล้น เรียกว่าไปหมู่บ้านไหนตำบลไหนนี่ คนก็ต้องนั่งราบหมดแล้วลูกน้องพกปืนสองกระบอก

ทีนี้ตำรวจเขาก็มาหามาตามท่านให้ไปปราบเสือโดด ท่านก็ไปกันกับเพื่อนสองคน ไปถึงมันต่างถิ่นใช่ไหม ต่างอำเภอ ต่างจังหวัดนี่ เขามีงานวัดกันพอดี ท่านก็บอกท่านไปจีบแม่ค้าอ้อยควั่น ไปนั่งจีบแม่ค้าตามแถวบ้านนอก เขามีแม่ค้าอะไรต่ออะไร

ทีนี้ท่านก็นั่งกินอ้อยควั่นอยู่ซักประเดี๊ยว คนดูลิเกก็นั่งราบไปหมด นั่งราบกันไปหมด ก็ถามแม่ค้าใครมานี่ แม้ค้าบอก "เสือโดดมาแล้ว เสือโดดมา"

ท่านก็กินไปซักประเดี๊ยวก็เข้าไปหา ยกมือไหว้เสือโดด คนมันเต็มไปหมดเลย ลูกน้องเดินไข่วไปหมด บอก "พี่ครับ ผมฝากเนื้อฝากตัวด้วย ผมเป็นคนต่างถิ่นมาเขตพี่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ "

แล้วมองไปที่เอวเสือโดด

"โอ...พี่ใช้ปืนรุ่นใหม่เชียวรึนี่"

เสือโดดบอก "เด็กๆเขาหามาให้"

บอก "พี่ๆ ขอดูหน่อยได้ไหม"

เสือโดดก็ควักปืนให้ดู "โอ้โฮ..ใหม่เลย"

พอใหม่ปุ๊บท่านเป็นปืนนี่ เก่งปืนอยู่แล้วนี่ พอจับปุ๊ปไม่เอาแม๊กออกด้วยใช่ไหม ทิ่มเป้งเลย ลูกน้องท่านสองคนสองกระบอกจี้คอหอยลูกน้องไว้เลย แหม...วีรกรรมอย่างกับในหนังเลย ยิ่งกว่าหนังคาวบอยหนังฝรั่ง

ที่ว่าเป้งนั่นยิงเสือโดดไปแล้ว ยิงหงายผึ่งไปแล้ว ไม่เหนียวเลยเพราะว่าเหนียวท่านยิงออกนี่ หลวงพ่อท่านมีวิธีของท่าน

บอก โอ้โฮ....คนกรูกันเข้ามานึกว่าจะช่วยเสือโดด ที่แท้สาธุกันทั่วไปหมด ปรกติไม่มีใครปราบได้หรอกมันเหนียว ตำรวจมันสับโชะๆเลย ไม่เหนียวแล้ว ท่านเป็นคาถาต้องเสกคาถา

"รู้สึกหลวงพ่อตอนนั้นใจกล้ามากนะ กระชั้นชิดขนาดนั้น ถ้าเกิดยิงไม่ออกละ ก็ยุ่งเลยเชียวนะ"

ของท่านสมัยก่อนออกไปต้องสับ สับอย่างนี้ก่อน สับปืนยิงที่ตัวเองก่อน บางทีสับโชะๆ ยิงปัง อีกคนรุ่นเดียวกันกับท่านแน่กว่านั้นไปอีก อมปากกระบอกปืนสับโชะๆๆ เราไม่ไหวหรอกลองๆนี่ลั่นเป้ง

"แล้วถ้าลั่นเป้ง"

ก็ซี๊แหงไง (หัวเราะ)



(จากคอลัมภ์ "จากคำบอกเล่า" ธัมมวิโมขก์ เดือนกุมภาพันธ์ 2537 หน้า 100-101)