แก้ไขความเข้าใจผิดของลูกศิษย์หลวงตามหาบัว(บางคน)และเรื่องนิพพานอนัตตา

เออๆตามใจแล้วกัน แล้วเป็นกบแบบนี้จะได้ลิ้มรสเกษรดอกบัวได้อย่างไรเล่า

 

เอ่อ

น้าจร ทราบข่าวหรือเปล่า ลุงใบไม้นอกกำมือ ลุงที่เน้นว่า มีหลายสิ่งที่พระพุทธองค์
ไม่ได้สอน แต่ว่า ข้ารู้ เพราะข้าบรรลุอนาคา และ อรหันต์ ( ควบสองเด้ง เพราะไปติด
เอา การจิ้มจิ๊พิสูจน์จุกกรู้ของผีสาวและอรหันต์หนุ่ม ) ท่านเสียไปแล้ว

เรียกว่า สมเด็จองค์ประถมแนวบรรลุอริยะแล้วกลับมาโลกเพื่อ ปณิธาน ท่านเสียไปแล้ว

อายุ ก็เกือบ 70 ได้มั้ง เพราะตอนคุยกัน เห็นว่า อายุ60 เมื่อราวๆปี 49

นะ สมเด็จองค์ประถม ต้นแบบ " อริยเจ้ามีปณิธานช่วยโลก " ตายไปแล้ว 1

อายุยืนไหม ก็ยืนอยู่ เพราะ ได้แต่ พูด ไม่ได้ ไปฆ่าใคร เลยอายุยืน ด้วยความ ประมาท

 

ยังไม่เลิกยุ่งเรื่องส่วนตัวของชาวบ้านเลยนะ ขนาดเขาตายไปแล้วยังไม่ แซด เอามาพูดอีก

 

ผมว่าคงมีหลายคนที่หวังให้ผมตายนะ จะได้พูดได้ว่า ผมแพ้ภัยตนเองเพราะพูดผิด อิอิ

 

เสียดายผมน่าจะตายตั้งแต่หลายปีก่อน คงจะดีไม่น้อย
เพราะเบื่อท่านนิวรณ์เหลือเกิน

 

เชย ระเบิด

การตายจากของสรรพสัตว์ มันเป็น การแสดงธรรม อย่างหนึ่ง

ทีนี้ เราก็กล่าวกันแค่ ตายไปแล้ว

ไม่ได้ไป ระบุว่า ได้อะไร หรือไม่ได้อะไร [ จึงไม่ใช่ การรบกวนคนตาย ]

ตายเปล่า หรือไม่ตายเปล่า มันเป็นเรื่องของ คนเป็น ที่จะเลือกเป็น
" อริยมีปณิธาน " หรือว่า " ไอ้หย๋า เหนียวไก่ "

 

งง หละซี่

จุติจิต มันเป็น ของใครซะที่ไหน มันก็แค่ ผลอันขึ้นกับ วิบาก
แล้วแต่ กรรมเขาจะให้ผล

คนจะตาย มันก็ บังคับบัญชาไมได้ ไปทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า ก็แค่ เปลี่ยน
ภพ ไปรอ การตาย อันเกิดจาก วิบาก ร่ำไป

 

นี่ไงรบกวนเขาแล้ว ด้วยคำว่า ตายเปล่า หรือไม่ตายเปล่า
รบกวนเห็นๆ ยังจะเถียงอีกรึ

 

แล้วคุณกระหยิ่มยิ้มย่อง เวลาพิมพ์ไปด้งยทำไมกันล่ะ พอใจงั้นหรือ

 

หลายคนในพลังจิก อาจจะพอใจกับการกล่าวใบไม้นอกกำมือ

เรียกได้ว่า ถูกอกถูกใจ กับระดับคนบางจำพวก จิตนิยม

แต่ถ้าอยากรู้จริงลองถาม แซ๊บเบ้อร์

 

ไหนๆ ลุงใบไม้ เข้ามาด้วย ไอดี ไหน ขอรับ

จึงได้มา กระทบ ผัสสะ ตัวหนังสือ บนบอด

ลุงใบไม้ไม่ได้เข้ามาเบิ่ง เจ้าสิเว้าอิหยัง เดี่ยวเพิ่นทั้งหลายจะฮุ้ ว่า มะมีตา มะเห็นจริง เด้

 

=============

สาธุครับ เห็นตรงกันครับ

ขออธิบายเสริมบ้างตามความเข้าใจของกระผมก็คือ

สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนนั้นครอบคลุมแล้วด้วยมรรควิธี

เพราะว่า การจะทำลายอวิชาเครื่องปรุงแต่งก็ดี การจะทำลายอนัตตาจิตก็ดี ต้องใช้สติปัญญา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวอนัตตาจิตนี่ อย่าคิดว่าเป็นเรื่องง่ายนะครับมันหนักเอาการเพราะสิ่งที่สั่งสมมาเป็นอนุสัยเป็นเครื่องปิดกั้น

ดังนั้น ไม่ว่าจะดับฝ่ายอวิชา หรือดับฝ่ายอนัตตาจิต มันก็ต้องใช้สติปัญญาดับ และจะดับได้ถาวร มันต้องอาศัยมหาสติปัญญา [ปัญญาวิมุตติ]ร่วมกับเจโตวิมุตติ ดับ

ที่นี้พระพุทธองค์เห็นว่า แท้จริงแล้วจึงต้องเริ่มจาก ทาน ศีล ภาวนา , ศีล สมาธิ ปัญญา [มรรค8] เพราะ สิ่งเหล่านี้คือรากฐานในการฝึกนั่นเองครับ
และในหลายๆครา พระพุทธองค์ทรงกล่าวเรื่องการรักษาสติ เพราะสตินี่เองเป็นบาทฐานที่สำคัญยิ่ง ครับ

ตรงนี้ก็เราคุยกันที่เหตุ ส่วนถ้าจะคุยสิ่งที่เรียกว่าผล ก็จะกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งครับ ซึ่งท่านwlotussได้กล่าวไว้ดีแล้วครับ สาธุ

 

เชยมาก เขาสัมผัสกันด้วยใจ ไม่ถามปล่อยไก่แบบนี้หรอกครับ

 

ถามว่า เพราะอะไร นิวรณ์ถึงเกลียดผมพยายามทุกทางที่จะแบนผม
แต่ความรักที่นิวรณ์เขารักผมแต่ รักนะแต่ไม่แสดงออกเพราะความเกลียดที่เขามีอยู่ ในส่วนของอัตตาตัวตนของเขา นั่นเพราะเขาคิดว่า ธรรมที่ผมแสดงมันไปขัดกับธรรมที่เชาแสดง แต่ความจริงมันไม่ขัดกันเลย แค่เขาไม่เข้าใจในส่วนที่ผมแสดง
จึงดูเหมือนขัดกัน

เช่นกัน คนเราทุกคนถ้าเชื่อมั่นในตนเองได้จริง นั่นแหล่ะถึงจะเชื่อในคนอื่นได้จริง
และบางทีก่อนที่จะเชื่อมั่นในตนเองได้จริง ก็ต้องเรียนรู้ที่จะเชื่อในตัวคนอื่นที่เขาเป็นคนดีได้จริงๆก่อน นั่นแหล่ะครับ

 

เปล่าๆ

เค้าแค่ วาง บั๊ก จ ดูว่า เพิ่นจะกล่าวออกมาไหมว่า "ใจ" ของใคร

เช่น สัมผัสใจของลุงไบไม้ โดยเอา ใจฉันสัมผัส

พอกล่าวแบบนี้ปั๊ป อ้าว !! ไหนหละ จิตอนัตตา ใจอนัตตา

จิต ใจ ของยู ยังแบ่งเป็นสอง มี ตรงนี้ของเฮา ตรงโน้น ของลุงใบไม้
เอามา สัมผัสกัน สุดติ่ง ซีดซาด เหนียวไก่

 

ถ้าเกิดว่า คนทุกคนเชื่อแต่พระพุทธเจ้า แต่ไม่เชื่อตนเองและไม่เชื่อคนอื่นเลย
นี่แหล่ะ ยุคศีลธรรมเสื่อม มันก็จะเป็นยุคตัวใครตัวมัน ยุคสำนักใครสำนักมัน เชื่อใครเชื่อมัน นิกายใครนิกายมัน วัดใครวัดมัน

แต่ดันหลงยกตนเองว่า ตนเองดีกว่าทุกคนเพราะตนเองเชื่อในพระพุทธเจ้า แต่ไม่เชื่อในมนุษย์ด้วยกันไม่ได้

 

ผมไม่ได้พูดถึงจิตนะ ผมพูดถึงใจ เครื่องรับรู้ต่างหาก ผมพูดถึงจิตตรงไหนกันล่ะครับ
คนที่ยังชำระอวิชชาไม่ได้ก็มีทั้งใจและจิต
แต่ผมมีแต่ใจ ผมไม่มีจิตไง ผมมีแค่ความคิดของใจ
รู้ของใจ ธรรมธาตุรู้ของใจ

 

วาระต่อไป เรียนเชิญ ท่านประธานสั่งการ

 

ยกตัวอย่างในปัจจุบัน อาจารย์ตายไปแล้ว ลูกศิษย์คนละอาจารย์ก็ยังเถียงกันไม่เลิกลา
แต่พระพุทธเจ้าท่านสอนให้ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ไม่ได้หมายความว่า จะเป็นที่พึ่งให้คนอื่นไม่ได้และก็ไม่ได่หมายความว่าเราจะพึ่งคนอื่นไม่ได้นะ

มันต้องพึ่งพาอาศัยกันและกันได้ด้วยครับ

 

เชยระเบิด

คนภาวนาพอเป็น เห็นการ ดับของอุปทาน เขาก็ไม่ พูดกันแล้วว่า จิตใคร ใจใคร

ไม่พูดด้วยว่า นั่นใจ นี่จิต ใจ จิต แยกกัน จะต้องไปแยกทำไม หากยังแยก
โลกยังแบ่งเป็นสอง ก็เรียกว่า ไม่เห็น การดับ การเกิด ของอุปทาน

อุปทาน มีเมื่อไหร่ ความเป็น สัตว์ ก็อาศัย นามธรรม เหล่านั้น พอกพูล ไพบูลย์
ขึ้นเป็นสัตว์ ด้วยอาการแห่ง อาหาร4 ไม่สามารถ บังคับบัญชาได้ เพราะ ธรรมชาติ
ของ สิ่งนั้น คือ แล่นไปตามผัสสะ หรือ อุปทานใน"...."

สิ้นอุปทาน มันก็พอปรารภได้ว่า เห็น "......."

แต่ถ้า ไม่สิ้นอุปทาน ก็กลายเป็น สัตว์ อวตาล ตายคาตอต้น ตาล เชยระเบิดระเบ้อ

ไม่เห็น ความลงกันเป็นหนึ่ง แต่ แยกโน้น แยกนี่ เชื่อมั่นที่โน้น ที่นี่ โลกแบ่งออกไป
เป็นแตงโมมีหนึ่งใบ ผ่าออกเป็นสองซีก ...... ว่ากันไป