เพราะเวรกรรมอะไรทำไมเราถึงต้องเจอคนๆนึงได้

เข้าเรื่องเลยนะคะปลายเดือนมกราคมได้รับจดหมายให้ไปรายงานตัวที่หนองคายค่ะเพื่อทำงาน หลังรายงานตัวเสร็จบอสใหญ่ก็โทรสั่งลูกน้องว่าทำความสะอาดบ้านพักด้วยนะ คุณ จ พอไปถึงก็ขนของไปบ้านพักหลังนั้น (ที่ต้องพักบ้านพักเนื่องจากดิฉันบ้านไกลจากที่ทำงานเลยจำเป็นต้องพักใกล้ๆที่ทำงาน) คุณ จ ก็ไม่ค่อยเต็มใจนัก ตอนแรกไม่ทราบว่าเพราะอะไร หลายคนบอกว่าแกโลกส่วนตัวสูงเป็นสาวโสด พออยู่ไปได้สามสี่เดือนพอทราบแล้วว่าทำไมแกไม่พอใจ กลัวคนเห็นพฤติกรรมของแก

1 เอาชู้มานอนด้วยทุกคืน เปลี่ยนบ่อย
2 ยืมเงินแล้วไม่คืน ตอนนั้นจะกลับบ้านตังก็น้อยเงินเดือนยังไม่ได้เลยแกก็ยังกล้ายืมบอกว่าบ่ายจะคืนก่อนดิฉันกลับแต่แกก็ไม่ให้ตามที่พูดไว้
3 กลัวมากๆ เจ้าหนี้ตามทวงหนี้แกบ่อยๆ ดันมาเคาะห้องเรา ให้ตายเถอะ
4 ของใช้ส่วนตัวๆๆๆๆ ที่ใช้ทุกๆเดือนวางหราให้ใครเก็บไม่รู้
5. ออกไปเที่ยวกลางคืน (ไม่ยุ่งหรอกจ้าเรื่องส่วนตัวของคุณ จ ) แต่กลับดึกมากๆ เวลาเดินขึ้นบ้านกระแทกเท้า คุยกะชู้ดังมากกลัวไม่มีใครรู้หรือไง

มีความรู้สึกเหมือนโดนแกแกล้ง ครั้งแรกตอนงานกีฬา ดิฉันไปแต่งหน้าเด็กๆช่วยเพื่อนตั้งแต่ห้าทุ่มจนเกือบสองโมงเช้าวันใหม่ พอแต่งหน้าเสร็จกลับบ้านไปอาบน้ำพอจะอาบน้ำแค่เปิดกลอนกริ๊ก ชู้แกก็ชิงวิ่งออกมาอาน้ำตัดหน้าก่อน ร้อนใจสุดๆกลัวไปไม่ทันพิธีเปิด เล่นแช่ในห้องน้ำนานมากๆ

ครั้งที่สอง ตอนป่วยอาหารเป็นพิษเพราะกินลูกชิ้น หลังจากอ้วกก็เกิดอาการท้องเสีย เค้าทั้งสองคนก็อาบน้ำในห้องน้ำอย่างเอ้อระเหย แล้วทำทีเป็นชวนไปดูหมอลำไหม จะตายแล้วค่ะคุณ จ ใครจะไปด้วย

ครั้งที่สาม ไปร่มประเพณีแผ่ข้าวบอสใหญ่นัดตามเวลา พอเราจะเข้าห้องน้ำ คุณ จ ก็ตัดหน้าอีกแล้ว แถมแช่ในห้องน้ำซะนานจนเลยเวลานัด และแกก็ว่าปะๆๆ ไปข้างล่างแผ่ข้าวกัน

ครั้งที่สี่ เนื่องจากเตรียมงานผ้าป่าเมื่อยมากเพราะเตรียมกับข้าวไว้รับแขกที่มางานบุญ คนทำงานทุกคนเมื่อยจนแทบสลบ คุณ จ ก่อนออกนอกบ้านก็บอกว่าน้องล็อคบ้านเลยนะพี่จะไปนอนที่อื่นเช้าๆกลับ จากนั้นดิฉันก็ล็อคบ้าน และแล้วเวลา 00.59 น ของวันที่ 14 เมษายน 2557 ชิอีกนาทีเดียวก็ตีหนึ่งละ แกก็ก๊อกๆๆ เปิดประตูหน่อย แกก็พูดขอโทษนะที่ให้เปิดประตูจะพูดทำนองว่าดิฉันไม่อยากให้แกอยู่ด้วย ชู้แกเลยถามขึ้นว่าทำไมต้องล็อคบ้านละ ตกลงดิฉันผิดใช่ไหมที่ล็อคบ้าน เฮ้อพ่อแม่ และยายแก่ๆยังมีนะะให้เปิดบ้านรอโจรรึไง สักพักนึงเขาทั้งสองคุยกันเสียงดัง ต่อมาบ้านสั่นสะเทือน บ้านนี้ผีดุจริงๆน่ากลัวมากๆ :boo::boo:

ใครไม่เคยเจอแบบนี้คงไม่เข้าใจนะว่าดิฉันจะรู้สึกยังไงตอนนอนก็ระแวง จะเข้าห้องน้ำก็ระแวง จะอาบน้ำก็ระแวงค่ะ พยายามมองโลกในแง่ดีว่าเขาไม่ได้แกล้งเฮ้อ ถ้ามีบ้านเช่าแถวๆนั้นก็อยากออกไปอยู่ เพราะเจอแบบนี้เพลียใจ ไม่มีที่พักเลยจำใจอยู่ร่วมชายคากะคุณ จ ดิฉันทำกรรมอะไรไว้น้อ

 

เรื่องเล่ามาทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงค่ะ

 

แถวนั้นไม่มีที่พักสักที่เลยเหรอคับ

 

แผ่เมตตาให้เขาบ่อยๆค่ะ

 

กฏแห่งกรรม สร้างกรรมอะไรไว้ก็ได้รับผลกรรมนั้น

ชาติก่อนๆ ไปก่อกรรมอะไรไว้หรือป่าวละครับ ^^

แนะนำว่า มีกรรมอะไร ก็ ชดใช้กรรมกันไป

กรรมส่งผลแล้วก็ย่อมหมดไป

เมื่อเป็นหนี้ ก็ย่อมต้องใช้หนี้

หมดกรรมกันเมื่อไหร่ ก็ทางใครทางมัน ครับ

ดังนั้นดีใจด้วยที่ได้ใช้หนี้เก่า ครับ

 

แนะนำว่าให้ ภาวนา "สัมปจิตฉามิ"กับ"สัมปะติจฉามิ" ให้คล่องตัว ภาวนาไปทั้งวันได้เลยครับ

แล้วจะดีขึ้น

.

 

.ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ก็ให้ถือซะว่าบำเพ็ญขันติบารมี..แกร่งทั่วแผ่นไปเลย

 

กรรมใดกันที่จัดสรรค์ให้ต้องเจอความทุกข์เดือดร้อน...!!?

...เจตนาที่ตนเคยเบียดเบียนใครๆมาด้วยอาการคล้ายๆกับสิ่งที่ตนกำลังได้รับอยู่นั่นเองเป็นตัวจัดสรรค์ เหมือนถูกเหวี่ยงให้ต้องมาอยู่ใกล้ชิดในละแวกแวดวงคนพาลเช่นนี้ ประโยชน์ในการอยู่ใกล้กับคนพาลทุศีลไม่มีเลยในที่ทั้งปวง ท่านจขกท.หากสามารถก็พึงหาทางพรากตนให้แยกย้ายห่างไกลจากเขาเหล่านั้นย่อมได้แต่ความเกษมปลอดภัย เพราะคนพาลย่อมมีแต่คิดเบียนเบียนคนอื่นเสมอ ที่เขาจะไม่ทำความเดือดร้อนแก่ท่านให้มากกว่าที่เป็นอยู่ ย่อมไม่ใช่วิสัย...

การแยกย้ายตนไปเสียจากชุมชนที่ไม่นำความสงบใจมาให้ เป็นการทำปัจจัยใหม่ให้เกิดขึ้นเพื่อพาตนให้พ้นบ่วงแห่งผลบาปกรรมไปได้...เมื่อเห็นภัยแห่งความเบียดเบียนแล้ว พึงปวารนาสมาทานประพฤติศีล ดำรงชีวิตไปตามครรลองแห่งธรรม ไม่คิดเบียดเบียนใครๆอีกต่อไป ย่อมเป็นคุณคุ้มครองรักษาตนไว้ในความสวัสดีเสมอ..

..ส่วนคนพาลผู้บอดเขลาเพราะไม่ได้สดับนั้น ย่อมยังตนไว้ในความลำบาก เพราะไม่สามารถแยกแยะได้ว่าสิ่งใดเป็นกุศลหรืออกุศล...แม้ทำบาปอยู่ก็หาความสำนึกผิดหรือยับยั้งไม่ได้ เข้าถึงความบันเทิงในบาปนั้น เต็มกำลัง...ใครเล่าจะช่วยเขาได้ เมื่อถึงคราวที่ผลบาปตามมาสนองย่อมไม่มี..พึงเจริญ"กรุณา"แก่เขาเหล่านั้นว่า ขอเขาอย่าต้องได้ทุกข์เดือดร้อนเช่นเราเลย และขอเราอย่าได้บอดเขลาบันเทิงในบาปกรรมทั้งหลายเลย ขอเราเป็นผู้มีหิริโอตตัปปะ อย่างมั่นคงแข็งแรง สามารถกั้นขวางบาปกรรมที่ตนจะสามารถล่วงได้...ทั้งในที่ลับแลที่แจ้ง ตลอดไปเทอญ..

ขอให้พ้นทุกข์โดยไวครับ..

 

มีแต่บ้านชาวบ้านค่ะไม่มีที่ว่างเลยค่ะ ตอนนี้ก็พยายามหาค่ะ

 

ขอบคุณที่ชี้แนะค่ะ ไม่ว่าใครกี่คนต่อกี่คนก่อนหน้าดิฉันเขาก็เอือมอยู่กับคุณ จ ไม่ได้เลย พอตอนนี้พอเข้าใจแล้วว่าทำไมคนก่อนๆหน้าถึงอยู่ไม่ได้ค่ะ เลยพยายามทำใจร่มๆเข้าไว้ค่ะ

 

พยายามหาที่อยู่ใหม่ค่ะ เพราะดิฉันไม่แน่ใจว่าจากขันติจะกลายเป็นขันแตกเมื่อไหร่ค่ะ

 

ขอบพระคุณอย่างสูงที่ชี้แนะค่ะ

 

ผู้หญิงเห็นแก่ตัวและสร้างภาพแบบนี้สังคมไทยมันเยอะครับ มีทุกระดับ

 

ไม่ใช่เวรกรรมอะไรของคุณหรอก

เรื่องของเรื่องก็คือสองผัวเมียนั่น เค้าไม่อยากให้คุณอยู่

ต่อไปจะหนักยิ่งกว่านี้ ถ้าคุณยังขืนอยู่ร่วมชายคากับเขา

หาที่อยู่ใหม่หรือไม่ก็ขอย้ายที่ทำงานไปอยู่ที่อื่น

 

จริงค่ะ เจอคนดีๆก็เยอะ คนไม่ดีก็แยะค่ะ

 

ปลีกตัวออกมาเถอะครับ นานๆ เข้าเราจะประสาทเสียเปล่าๆ ไม่แคล้วสักวันต้องได้มีเรื่องแน่ๆ แถมยังมีคนของคุณ จ ด้วยแแบบนี้ ไม่ปลอดภัยแน่นอน และควรห่วงสวัสดิภาพ ของเราไว้ก่อนครับ

 

นายใหญ่สั่งเค้าค่ะเลยจำเป็นต้องแบ่งอีกห้องให้อย่างเสียไม่ได้ ถ้าไม่ให้อยู่เค้าก็มีความผิดเพราะบ้านเป็นบ้านหลวงคนทำงานทุกคนมีสิทธิ์อยู่ แต่ดิฉันไม่ได้อยากอยู่ด้วยเลยสักนิดค่ะ ถ้ามีให้เช่าจะไปแบบไม่ลังเลเลย เพราะถ้าอยู่ด้วยกันนานๆคงได้เห็นความชั่วเพียบ ดิฉันอยู่ได้สามวันก็พยายามหาที่อยู่ใหม่แล้วค่ะแถบนั้นมันค่อนข้างชายแดนมากค่ะหอพัก อพาร์ทเม้น โรงแรม ถึงมีก็ไกลสี่สิบกว่าโล มอเตอร์ไซค์ขับไม่ไหว ถ้าจะย้ายต้องรอครบสองปีค่ะถึงสามารถย้ายได้

 

พยายามหาที่พักใหม่ค่ะ ตอนนอนระแวงจริงๆค่ะแม้แต่ตอนจะไปอาบน้ำ เข้าห้องน้ำ ต้องคล้องกุญแจห้องไว้ตลอด ไปไหนมาไหนเปิดไฟทิ้งไว้ตลอด กลัวจริงๆว่าสักวันหนึ่งไฟอาจไหม้บ้านได้ค่ะ

 

หาบ้านพักไม่ได้ แนะนำให้เช่าเลยครับ ไม่งั้นไม่จบหรอก

 

ไม่เกี่ยงเรื่องค่าเช่าค่ะ พร้อมไปทุกเมื่อค่ะ