มหัศจรรย์ "ทะเลบัวแดงบาน" หนองหาน อุดรธานี

เมื่อวานเพิ่งได้มีโอกาสแวะไปเยี่ยมชม "ทะเลบัวแดงบาน" ที่หนองหาน อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี สวยประทับใจมากค่ะ แต่ไม่มีปัญญาเก็บภาพสวยๆมาฝากเพื่อนสมาชิก

จำต้องขออนุญาต "มติชน ออนไลน์ " ช่วยนำเสนอประชาสัมพันธ์เชิญชวนการท่องเที่ยว "ทะเลบัวแดงบาน" ที่หนองหาน พร้อมภาพสวย ๆ ณ บัดนี้

มหัศจรรย์"ทะเลบัวแดงบาน" พรึ่บ! 1.8 หมื่นไร่ หนองหานกุมภวาปี อุดรฯ ท่องเที่ยวคึก คาดยาวถึงต้นมี.ค.




ผู้สื่อข่าวรายงานจาก จ.อุดรธานี เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม นายณรงค์ พลละเอียด รอง ผวจ.อุดรธานี นำคณะหอการค้า จ.อุดรธานี ,

ชมรมถ่ายภาพอุดรธานี , ททท.อุดรธานี , กลุ่มเรือหนองหานกุมภวาปี และสื่อมวลชน สำรวจ "ทะเลบัวแดง" หนองหานกุมภวาปี

ด้วยการลงเรือที่ท่าบ้านเดียม ต.เชียงแหว อ.กุมภวาปี จ.อุดรธานี ก่อนประกาศอย่างเป็นทางการว่าปีนี้ "ทะเลบัวแดง" พร้อมต้อนรับนักท่องเที่ยว ทั้งชาวไทยและต่างประเทศแล้ว

โดยบานครอบคลุมพื้นที่กว่า 18,000 ไร่ สามารถเดินทางมาชมความมหัศจรรย์ ที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ไปจนถึง ต้นเดือนมีนาคม 2557



นายณรงค์ พลละเอียด รอง ผวจ.อุดรธานี เปิดเผยว่า เทศกาลท่องเที่ยวทะเลบัวแดง เริ่มขึ้นมาตั้งแต่ต้นเดือนธันวาคมที่ผ่านมา

หลังจากมีพิธีบวงสรวง เซ่นไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และดวงวิญญาณ ในหนองหานกุมภวาปี การนำคณะเดินทางมาครั้งนี้เพื่อร่วมยืนยันว่า

ดอกบัวได้บานพอรับนักท่องเที่ยวแล้ว หลังจากฤดูท่องเที่ยวปีก่อนประสบภัยแล้งรุนแรง

บัวแดงไปบานอยู่กลางหนองหานฯ มองไม่เห็นดอกบัวจากท่าเรือหรือฝั่งได้ ต้องลงเรือล่องไปอีกพอสมควร


" ทำให้ปีที่ผ่านช่วงธันวาคม -กุมภาพันธ์ มีนักท่องเที่ยวมาเยือน 6 แสนคน แต่ลงเรือไปชมความงามเพียง 2 แสนคนเศษเท่านั้น

ในปีนี้ปริมาณน้ำกลับมาสู่สภาพปกติ ลมหนาวพัดวัชพืชลอยน้ำออกจาก บ.เดียม

ต้นบัวแดงก็เกิดขึ้นมากเกือบเต็มพื้นที่ ติดกันเป็นผืนเดียวกันเหมือนชื่อทะเลบัวแดง และขณะนี้ทุกฝ่ายได้เตรียมความพร้อม รับกับนักท่องเที่ยวเต็มที่แล้ว

สถานที่ เรือ ที่พัก ร้านอาหาร ของที่ระลึก อุดรธานีคาดว่าในปีนี้จะมีนักท่องเที่ยว เดินทางมามากกว่าปีที่ผ่านมา

และจะต้องมีผู้ลงเรือลองไปสัมผัสทะเลบัวแดงกว่า 5 แสนคน "



นายสวาท ธีระรัตนนุกูลชัย ประธานหอการค้า จ.อุดรธานี เปิดเผยว่า ดอกบัวแดงที่หนองหานกุมภวาปี ถือว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์ระดับโลก

ไม่มีที่ไหนมีดอกบัวบานพร้อมกันเป็นหมื่นไร่ เราจะต้องรักษาธรรมชาตินี้ให้อยู่ตลอดไป

ในส่วนของท้องถิ่นมีความเข้มแข็งอยู่แล้ว หลังจากภาคธุรกิจอุดรฯ เคยเข้ามาสนับสนุนเรือท่องเที่ยว สำหรับหอการค้าอุดรธานีได้เข้ามาเสริม

โดยร่วมกับสมาคมธุรกิจท่องเที่ยว , ททท.อุดรธานี จัดกิจกรรมเพิ่มเติม ให้รักษากิจกรรม "วิวาห์ล้านบัว" ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์

และการประกวดภาพถ่าย "ดอกบัว" , "วิถีชีวิต" และ "นก"


นายโนรี ตะภา หน.เขตห้ามล่าสัตว์ป่าหนองหานกุมภวาปี เปิดเผยว่า "หนองหานกุมภวาปี" ถือเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำนานาชาติที่มีความสำคัญมาก

เป็นอันดับ 2 ของภาคอีสาน และยังเป็นเขตห้ามล่าฯ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาชาวบ้าน ให้ความสำคัญเรื่องเขตห้ามล่ามากขึ้น

ทำให้นกธรรมชาติมาอาศัยมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นนกประจำถิ่น และนกอพยพ รวมแล้วมากกว่า 150 ชนิด

ใครที่เดินทางมาทะเลบัวแดง ก็จะได้เห็นนกประจำถิ่น , กระยาง กระสา , อีโก้ง , ปากห่าง , นกเป็ด และอื่นๆ

นกอพยพตอนนี้มี "นกเป็ดแดง" มาแล้วหลายพันตัว นกอื่นกำลังจะตามมาอีก



นายไพรสิทธิ์ สุขรมย์ ประธานชมรมเรือบ้านเดียม เปิดเผยว่า ดอกบัวปีนี้บานมากเป็นพิเศษ

ขณะนี้ต้นบัวแต่ละกอจะบาน 3-4 ดอก และอีก 1 สัปดาห์เศษ ต้นบัวและแต่ละต้น จะชูดอกบาน 10-15 ดอก

ใครที่เดินทางมาจะไม่ผิดหวังแน่นอน โดยผู้สนใจลงเรือมีทั้งไปดูดอกบัว และไปดู "นก" เป็นเรือ 2 แบบ

ตามเส้นทางที่กำหนดไว้ คือ เรือใหญ่ลำละ 10 คน รอบใหญ่ 1ชม.ครึ่งเศษ คนละ 50 บาท เหมาลำ 500 บาท
รอบเล็ก 1 ชม. คนละ 30 บาท เหมาลำ 300 บาท

และเรือเล็กลำละ 2 คนๆละ 100 บาท ผู้โดยสารทุกคนต้องสวมเสื้อชูชีพ และห้ามเด็ดดอกบัว


นางกนกวรรณ ดุงศรีแก้ว นักวิชาการ ททท.อุดรธานี เปิดเผยว่า "ทะเลบัวแดง" ที่หนองหานกุมภวาปี ช่วง ธันวาคม-ต้นมีนาคม

ททท.อุดรธานี กำหนดให้เป็นท่องเที่ยวหลัก ที่เดินทางมาท่องเที่ยวช่วงเช้า-เที่ยง และสามารถเดินทางไปเที่ยวต่อที่

มรดกโลกบ้านเชียง อ.หนองหาน , แหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ภูฝอยลม ,

อุทยานประวัติศาสตร์ภูพระบาท อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี

ที่รอขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก , หรือแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดใกล้เคียง
และ สปปล.




ขอบคุณเครดิตภาพและข่าวประชาสัมพันธ์ ลิงค์ : นักท่องเที่ยวแห่นอนรับลมหนาว ′ภูฝอยลม′ ชมทะเลบัวแดงที่อุดรธานี : มติชนออนไลน์

มหัศจรรย์"ทะเลบัวแดงบาน" พรึ่บ! 1.8 หมื่นไร่ หนองหานกุมภวาปี อุดรฯ ท่องเที่ยวคึก คาดยาวถึงต้นมีค.

..............................................................................


หลังจากที่ท่านได้ชม"ทะเลบัวแดง" จนละลานตากันแล้ว ท่านสามารถแวะนอนพักรับลมหนาว ที่ "ภูฝอยลม"

ด้วยระยะทางห่างกันเพียง 30 กม.เศษ และทั้งสองแห่งอยู่ห่างจากเมืองอุดรธานีเพียง 40 กม.

ถ้าจะไปภูฝอยลมก่อนก็มาพักค้างแรม ตื่นตั้งแต่เช้าไป "ทะเลบัวแดง" อาจจะต่อไป "บ้านเชียง" หรือ "คำชะโนด"ได้ในช่วงบ่าย

หรือไป "ทะเลบัวแดง" เช้า และมานอน "ภูฝอยลม"ในช่วงเย็น

อย่าลืมว่า บัวจะเริ่มบานรับแสงแดดในยามเช้า แสงแดดและความเย็นจะทำให้ดอกบานสวยมาก

ถ้าช่วงอากาศหนาวเย็นจัด บัวจะรักษาระยะเวลาบานได้นานกว่าหน้าร้อน และอาจบานได้จนถึงค่ำได้ค่ะ ^-^

 

นี่ขนาดชมแค่ภาพ ถ้าไปชมสถานที่จริงนอกจากสัมผัสความงามทะเลดอกบัวแดงแล้ว คงได้สัมผัสบรรยากาศนกน้ำหากินในบึงหนองหานด้วย

ไปอุดรฯก้อหลายครั้ง แต่ยังไม่เคยมีโอกาสไปชมบึงหนองหานซักที...

 

หาโอกาสไปเที่ยวชมให้ได้นะคะคุณมากิ แล้วจะได้สัมผัสถึงเสน่ห์อันเรียบง่ายของธรรมชาติ และสูดโอโซนบริสุทธิ์นอกเมืองกันบ้าง ค่ะ

 

คงต้องรีบแล้วล่ะ ย่างเข้าเดือนมีค.บัวจะเริ่มเน่าลงหัวแล้ว ไม่งั้นต้องรอปีหน้า

ส่วนถ้าจะดูนกคงต้องหามุมกล้อง และบรรยากาศเงียบสงบด้วยค่ะ

 

เมื่อกล่าวถึง "หนองหาน" ชวนให้นึกถึงตำนานรักผาแดง-นางไอ่ หลายท่านอาจยังสับสนว่า ตำนานผาแดง-นางไอ่ เกิดขึ้นจริง ณ แห่งหนตำบลใด
ระหว่างหนองหาน กุมภวาปี อุดร กับหนองหาร สกลนคร เป็นเรื่องที่ในยังถกเถียงกันชนิดหาคำตอบไม่ได้
แต่ที่แน่ๆ ตรงไหนมีหนองหาน(หาร) ตรงนั้นมีพญานาค แน่นอน... เค้าว่างั้น นา

จะยังไงก็เถอะ เรามารื้อฟื้นตำนานผาแดง - นางไอ่ กันดีกว่า


ทะเลสาบหนองหาน ตำนานแห่งความรักผาแดง นางไอ่
เรื่องยาวไปหน่อย แต่อ่านสนุกค่ะ จินตนาการไปว่าเราอาจเป็นนางไอ่ในอดีตชาติ



เรื่องเกี่ยวพันกับวรรณคดีของอีสานเรื่อง "ผาแดง - นางไอ่"ยายรักระหว่าง "หนึ่งหญิง สองชาย"

เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งพลาดรักและถูกทำร้ายจนตาย ก็กลายเป็นสงครามทำให้บ้านเมืองถล่มทลายเป็นหนองน้ำใหญ่

และวรรณคดีอีสานเรื่องนี้เป็นปฐมเหตุของ "ประเพณีบุญบั้งไฟ"
ซึ่งเป็นประเพณีที่ขึ้นชื่อลือชาของชาวอีสานตั้งแต่โบราณจนถึงปัจจุบัน

เรื่องมีอยู่ว่า

"พระยาขอม"ผู้ครอง "เมืองเอกชะทีตา"ซึ่งเป็นหนึ่งใน ๔ เมืองใหญ่ในยุคอดีต
(เมืองเอกชะทีตานคร เมืองสาเกตุนคร เมืองศรีโคตรบูรณ์นคร และเมืองอินทรปัตถ์หรือเมืองพนมเปญนคร)
ที่สาบานและคอยปกปักรักษาและบูรณะซ่อมแซม "พระธาตุพนม"(พระธาตุเจดีย์ศักดิ์สิทธิ์ในสุวรรณภูมิทวีปแห่งนี้ ซึ่งสร้างเมื่อ พ.ศ. ๘

โดยพระมหากัสสปะเถระ และเหล่าอรหันต์สาวกที่เหาะเหิรมาจากประเทศอินเดีย
เพื่อประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุพระอุรังคธาตุ(กระดูกส่วนอกของพระพุทธองค์)ในพระธาตุพนมแห่งนี้

โดยเจ้ากรุงใหญ่ทั้ง ๔ เมืองในยุคนั้น สัญญากันว่าจะคอยผลัดกันเป็นเจ้าภาพดูแลและบูรณะปฏิสังขรณ์คราวละ ๔ ปี

โดยจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป พระยาขอมมีพระญาติเป็นกษัตริย์และเป็นเจ้าเมืองต่างๆมากมาย
เช่น พระอนุชาคือพระยาแดด ครองเมืองฟ้าแดดสูงยาง พระอนุชาอีกพระองค์คือพระยาเชียงเหียนครองเมืองเชียงเหียน
พระราชนัดดาต่างก็ครองเมืองต่างๆ เช่น เมืองหงส์ เมืองไพร และเมืองทอง เป็นต้น

ซึ่งถือได้ว่าพระยาขอมเมืองเอกชะทีตานั้นมั่นคง แข็งแรง อุดมสมบูรณ์และเป็นปึกแผ่นยิ่งนัก เมืองต่างๆก็ยำเกรงและชื่นชมในพระบารมีของพระองค์

พระยาขอมมีธิดานางหนึ่งชื่อ "นางไอ่คำ"เป็นสตรีที่มีรูปร่างสวยสดงดงามมากสวยงามกว่านางฟ้าและเทพธิดาในสรวงสวรรค์อีก
โดยพระบิดาและพระมารดาต่างก็รักใคร่ทนุถนอมยิ่งนัก
ได้สร้างปราสาท ๗ ชั้นให้อยู่กับนางบริวารรับใช้ ไม่เปิดโอกาสให้มาคลุกคลีกับคนทั่วๆ ไปโดยเฉพาะผู้ชายแต่อย่างใด

นางไอ่คำก็เจริญวัยขึ้นและเมื่อโตเป็นวัยรุ่นแล้ว ความสวยงามของนางเป็นที่เลืองลือไปถึงบรรดาเจ้าชายเมืองต่าง ๆ
จนเป็นที่หมายปองอยากจะได้มาเป็นคู่ครองและเป็นพระมเหสีกันทุกพระองค์

“ท้าวผาแดง”โอรสของเจ้าเมือง "ผาโพง"ได้ทราบข่าวเล่าลือถึงความงดงามของนางไอ่ก็เกิดความหลงใหลใฝ่ฝันในตัวนางเป็นอันมาก
จึงวางแผนทอดสัมพันธไมตรีด้วยการเตรียมแก้วแหวนเงินทองพร้อมด้วยผ้าเนื้อดีไปฝากนางไอ่มากมาย

เมื่อมหาดเล็กนำสิ่งของไปมอบให้นางไอ่ตามที่ท้าวผาแดงประสงค์ และเล่าถึงความรูปหล่อ ความสง่างาม องอาจ ผึ่งผาย สมชายชาตรีของผาแดงให้นางไอ่ฟังเท่านั้น

นางก็เกิดความสนใจและฝากเครื่องบรรณาการไปให้ท้าวผาแดง เป็นการตอบแทนด้วยเช่นกัน
ก่อนที่มหาดเล็ก จะเดินทางกลับนางไอ่คำได้ฝากคำกล่าวเชิญท้าวผาแดงซึ่งตั้งทัพรออยู่นอกเมืองไม่ให้เข้าไปในเมืองขอม
เพื่อรอพบกับนางที่นอกเมืองก่อนด้วย และเมื่อทั้งสองได้พบกัน ต่างก็ตกตะลึงในกันและกันแล้วก็เกิดความรักขึ้นอย่างรุนแรงและลึกซึ้งเกินหักห้ามใจ

อาจเป็นเพราะบุพเพสันนิวาสในชาติปางก่อนของทั้งคู่ ในที่สุดทั้งสองก็ได้ครองรักกันเป็นสามีภรรยาของกันและกัน
และทั้งคู่ก็ได้แลกสวมแหวนเป็นสัญญารักให้ไว้แก่กันและกันด้วย ท้าวผาแดงสัญญาไว้ว่าจะกลับมาสู่ขอนางไอ่ไปเป็นภรรยาคู่ชีวิตในเร็ววัน

ฝ่าย “ท้าวพังคี”โอรสของพญานาคราชเมืองบาดาล ก็ได้ยินกิตติศัพท์ถึงความงดงามของนางไอ่เช่นเดียวกัน
ก็เลยอยากจะมายลโฉมนางไอ่เช่นกัน อันเนื่องด้วยบุพกรรมในอดีตชาติบันดาลให้เป็นไป โดยเรื่องมีอยู่ว่า


ท้าวพังคีในอดีตชาตินั้นเป็นชายหนุ่มที่ยากจนและเป็นใบ้เดินทางขอทานไปตามหมู่บ้านต่างๆ
จนมาถึงบ้านของเศรษฐีคนหนึ่งจึงได้ไปขออาศัยอยู่และช่วยทำงานให้เศรษฐีคนนั้นโดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย
ทำให้เศรษฐีพอใจและรักใคร่เป็นอย่างมากถึงกับยกลูกสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นชาติปางก่อน (อดีตชาติ)ของนางไอ่ให้เป็นภรรยาท้าวพังคี

ในชาตินั้นเป็นชายหนุ่มที่ไม่เหมือนใครแทนที่จะรักใคร่ภรรยา ของตนแต่เขาเขากลับไม่สนใจใยดี
ไม่เคยรวมหลับนอนด้วยกันแม้แต่ครั้งเดียวแต่ภรรยาก็ไม่เคยปริปากบอกให้ใครทราบนางปรนนิบัติสามีเยื่องภรรยาที่ดีเสมอมา

ต่อมาท้าวพังคีคิดถึงบ้านจึงพาภรรยาเดินทางไปเยี่ยมบ้านเกิดเมืองนอนของตน เศรษฐีผู้เป็นบิดาจัดเสบียงให้มีภรรยาเป็นคนหาบเสบียงให้
ส่วนหนุ่มพังคีไม่เคย ช่วยเหลือนางเลยทำให้นางลำบากและเหน็ดเหนื่อยมากในขณะที่เดินข้ามห้วย ภูเขาและป่าดงพงไพร

จนกระทั่งเสบียงที่นำไปหมดลงกลางทางท้าวพังคีเห็นต้นมะเดื่อมีผลสุกเต็มต้นจึงขึ้นไปเก็บกินต่างข้าว
ฝ่ายนางไอ่คอยให้สามีโยนผลมะเดื่อสุกลงมาให้ แต่ไม่ได้รับความสนใจแต่อย่างใด

ส่วนสามีกินอิ่มคนเดียวแล้วลงมาจากต้นมะเดื่อเดินหนีไป
นางจึงตัดสินใจขึ้นไปเก็บกินเองเมื่อนางกินอิ่มแล้วลงจากต้นมะเดื่อ
ไม่พบสามี เดินตามหาอย่างไรไม่พบ
นางจึงมีความทุกข์ทรมานเป็นอย่างยิ่งพอมาถึงต้นไทรริมฝั่งแม่น้ำแห่งหนึ่งนางจึงลงไปอาบน้ำและดื่มกินพอมีความสดชื่นขึ้นมาบ้าง

แล้วนางก็ตั้งจิตอธิษฐาน"ชาติหน้าขอให้สามีนอนตายอยู่บนกิ่งไม้อย่าได้เป็นสามีภรรยากันอีกเลย"

ด้วยแรงอธิษฐานของนางในชาติต่อมาสามีของนางจึงเกิดมาเป็นท้าวพังคีส่วนนางได้เกิดมาเป็นนางไอ่คำนั้นเอง

เมื่อนางไอ่ผู้มีสิริโฉมงดงามเติบโตเป็นสาวแล้วพระยาขอมผู้เป็นบิดาได้มีใบฎีกาแจ้งข่าวให้หัวเมืองน้อยใหญ่ต่างๆ
ให้จัดทำบั้งไฟมาจุดแข่งขันกันที่เมืองเอกชะทีตา

โดยมีจุดประสงค์เพื่อจุดขึ้นไปบูชาพระยาแถนอยู่บนฟ้าให้บันดาลให้ฝนตกลงมาตามฤดูกาลประการหนึ่ง

และอีกประการหนึ่ง หากบั้งไฟของคนใดขึ้นสูงกว่าเพื่อนคนนั้นจะได้นางไอ่ไปเป็นคู่ครอง
โดยพระยาขอมได้กำหนดให้จัดงานขึ้นในวัน ขึ้น๑๕ ค่ำเดือน ๖ เป็นวันงาน

ทำให้บ้านเมืองน้อยใหญ่พากันทำบุญบั้งไฟหมื่นบั้งไฟแสนมาแข่งกันมากมาย

งานบุญบั้งไฟครั้งนั้นนับเป็นงานที่ใหญ่โตมากเพราะเป็นงานของกษัตริย์


พอถึงวันงานผู้คนต่างหลั่งไหลมาทั่วทุกสารทิศ ในงานมีมหรสพสมโภชต่างอย่างสนุกสนานมากมาย
มีการแข่งขันตีกอง หรือภาษาอีสานเรียกว่า "เส็งกอง"กันอย่างครึกครื้น หนุ่มสาวต่าง “จ่ายผญา” เกี้ยวพาราศีกันอย่างสนุกสนาน

แม้งานบุญบั้งไฟครั้งนี้ท้าวผาแดงจะไม่ได้รับหนังสือฎีกาบอกบุญแต่ก็ได้นำบั้งไฟมาร่วมงานด้วย

(เป็นแผนของพระยาขอมที่จะพิสูจน์รักแท้ของผาแดงที่มีต่อนางไอ่ เพราะหากรักจริงรักแท้แล้ว
ถึงไม่เชิญก็ต้องมาวันยังค่ำ ซึ่งผาแดงก็มาร่วมงานนี้จริงๆ
เพราะว่าทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่นางไอ่คำคนเดียวเท่านั้น

อยากมาหาอยากมาเห็นหน้าและอยู่ใกล้ชิดทุกวินาทีเลยทีเดียว และยังขมักเขม้นขมีขมันซุ่มทำบั้งไฟอย่างดีเพื่องานนี้โดยเฉพาะ

โดยพระองค์ได้เฝ้าควบคุมดูแลและสั่งการการทำบั้งไฟทุกขั้นตอนด้วยพระองค์เองเลยทีเดียว)

พระยาขอมก็ได้ให้การต้อนรับท้าวผาแดงเป็นอย่างดี ฝ่ายท้าวพังคีโอรสเจ้าเมืองบาดาลทราบข่าวอยากมาร่วมงานที่เมืองมนุษย์ด้วย
ทั้งนี้เพราะท้าวพังคีต้องการชมโฉมนางไอ่ เป็นกำลังอยู่แล้วและคิดในใจว่าจะต้องไปชมบุญบั้งไฟครั้งนี้ให้ได้

แม้ว่าพระบิดาจะห้ามไม่ให้ไปยุ่งกับพวกมนุษย์อย่างไรก็ตาม
ก่อนที่จะโผล่ขึ้นที่เมืองเอกชะทีตาของพระยาขอม ท้าวพังคีสั่งให้บริวารแปลงร่างเป็นมนูษย์บ้างเป็นสัตว์บ้าง

ส่วนตนเองแปลงร่างเป็น"กระรอกเผือก" หรือภาษาอีสานเรียก "กระฮอกด่อน"ออกติดตามชมความงามของนางไอ่ตามขบวนแห่ของเจ้าเมืองไปอย่างหลงใหล



มีต่อ ค่ะ.....

 

ต่อ #6



การแข่งขันบั้งไฟ เป็นไปด้วยความสนุกสนานทุกคนจดจ่ออยากรู้ว่าใครจะชนะและใครจะได้นางไอ่เป็นคู่ครอง
ซึ่งการแข่งขันบั้งไฟในครั้งนั้นท้าวผาแดงกับพระยาขอมมีการพนันกันว่าถ้าบั้งไฟของท้าวผาแดงชนะพระยาขอมก็จะยกนางไอ่ให้เป็นคู่ครอง

ผลการแข่งขันปรากฏว่าบั้งไฟของพระยาขอมและท้าวผาแดงต่างไม่ขึ้นด้วยกันทั้งสองบั้ง
(ด้วยอิทธิฤทธิ์แห่งพระยานาคท้าวพังคีที่ได้บังคับให้บั้งไฟของพระยาขอมไม่ขึ้น หรือ “ซุ”

ส่วนบั้งไฟของผาแดงนั้น พญานาคได้ใช้ฤทธิ์ทำให้แตก “ระเบิด”กลางอากาศ หรือ “แตกกลางบั้ง”
ทั้งๆที่บั้งไฟจากฝีมือช่างของเมืองผาโพงนั้นดีมากและจะชนะบั้งไฟจากทุกเมือง)
คงมีแต่บั้งไฟของพระยาแดด "เมืองฟ้าแดดสูงยาง"

และบั้งไฟจาก "เมืองเชียงเหียน"ของพระยาเชียงเหียนเท่านั้นที่ขึ้นสู่ท้องฟ้าเป็นเวลานาน

ถึงสามวันสามคืนจึงตกลงมายังพื้นดิน แต่พระยาทั้งสองนั้นเป็นอาของนางไอ่ด้วย การแข่งขันเพื่อได้นางไอ่เป็นรางวัลนั้นจึงต้องล้มเลิกไป

เมื่องานบุญบั้งไฟเสร็จสิ้นแล้วท้าวผาแดงและท้าวพังคีต่างฝ่ายต่างกลับบ้านเมืองของตน
ในที่สุดท้าวพังคีทนอยู่ในเมืองบาดาลต่อไปไม่ได้เพราะหลงใหลในสิริโฉมของนางไอ่
จึงพาบริวารกลับมายังเมืองมนุษย์อีกโดยแปลงร่างเป็นกระรอกเผือกอย่างเดิมส่วนที่คอจะแขวนกระดิ่งทองไว้ และได้กระโดดไปเกาะอยู่บนกิ่งไม้ใกล้หน้าต่างห้องนอนของนางไอ่

เสียงกระดิ่งทองดังกังวาลขึ้นนางไอ่ได้ยินเสียงกระดิ่งเกิดความสงสัยจึงเปิดหน้าต่างออกมาดู เห็นกระรอกเผือกแล้ว มีความพอใจอยากได้
นางจึงสั่งให้นายพรานฝีมือดีจากบ้านกงพาน ให้ตามจับกระรอกเผือกตัวนั้นมาให้ได้
ไม่ว่าจะจับตายหรือจับเป็น นายพรานออกติดตามกระรอกเผือกที่กระโดดไปตามกิ่งไม้

เริ่มตั้งแต่บ้านพันดอนบ้านน้ำฆ้อง นายพรานไม่ได้โอกาสเหมาะสักทีจึงไล่ติดตามไปเรื่อย ๆ
จนถึงบ้านนาแบก บ้านดอนเงิน บ้านยางหล่อ บ้านเหล่าใหญ่ บ้านเมืองพรึก บ้านม่วง ก็ไม่มีโอกาสยิงกระรอกสักที
ในที่สุดผลกรรมเก่าในอดีตส่งผลตามมาทัน
ขณะที่กระรอกมาถึงต้นมะเดื่อที่มีผลสุกเต็มต้นกระรอกได้ก้มหน้าก้มตากินผลมะเดื่อสุกด้วยความหิวโหย

นายพรานจึงได้โอกาสยิงกระรอกด้วยหน้าไม้ซึ่งเป็นลูกดอกอาบยาพิษ เมื่อถูกยิงท้าวพังคีในร่างของกระรอกเผือกรู้สึกเจ็บปวดมาก
เมื่อรู้ตัวว่าตนเองว่าจะต้องตายแน่นอน จึงสั่งให้บริวารนำความไปแจ้งให้บิดาของตนทราบด้วย โดยก่อนตายพังคีในร่างกระรอกเผือกได้อธิษฐานว่า

ขอให้เนื้อของตนมีมากมายถึงแปดพันเล่มเกวียนพอเลี้ยงคนได้ทั่วถึงทั้งเมือง

เมื่อกระรอกสิ้นใจตายนายพรานกับพวกได้นำเอาไปชำแหละที่บ้านเชียงแหว โดยแบ่งให้ผู้คนทั้งบ้านใกล้และบ้านไกลได้กินกันโดยทั่วถึง
ยกเว้น "บ้านดอนแม่หม้าย"ที่ไม่มีผัว

หรือ "บ้านดอนแก้ว"ซึ่งเป็นเกาะอยู่กลางทุ่งหนองหานที่รอดพ้นจากการถูกถล่มทลายและยังปรากฎอยู่จนถึงปัจจุบันนี้

เมื่อบริวารไปบอก "พระยาศรีสุทโธนาคราช"เจ้าแห่งบาดาลผู้เป็นบิดาของพังคี
ก็โกรธแค้นเดือดดาลเป็นอย่างมาก พร้อมกับประกาศก้องว่า "พวกมึงจงขึ้นไปถล่มเมืองเอกชะทีตาให้ล่มจมในบัดนี้

และใครที่กินเนื้อลูกของกูพวกมึงจงอย่าไว้ชีวิตพวกมัน" จึงสั่งบ่าวไพร่จัดพลขึ้นไปอาละวาดบนโลกมนุษย์เสียงดังครืน ๆ ทั่วแผ่นดินของเมืองเอกชะทีตา

ขณะที่บ้านเมืองถูกพระยานาคถล่มทลายอยู่นั้น ท้าวผาแดงกำลังขี่ม้า"บักสาม"
มุ่งหน้าไปหานางไอ่ด้วยความรักและความคิดถึงใจจะขาด

ก็ได้เห็นนาคเต็มไปหมดและได้เล่าเรื่องที่พบเห็นให้นางไอ่ฟัง นางไอ่ไม่สนใจแต่ได้ทำอาหารที่มีกลิ่นหอมเป็นพิเศษมาให้ผาแดงรับประทาน

ท้าวผาแดงจึงถามว่าเนื้ออะไรจึงมีกลิ่นหอมนัก ก็ได้รับคำตอบว่าเนื้อกระรอกเผือกที่ถูกนายพรานยิงตาย
แต่ผาแดงไม่ยอมกินอาหารนั้น(และยังถูกกระแนะกระแหนว่า "หึงแม้กระทั่งกระรอกที่ตายแล้ว" จึงไม่พูดอะไรต่ออีก)ได้แต่กินอย่างอื่นแทน

พอตกตอนกลางคืนขณะที่ผู้คนหลับสนิทเหตุการณ์ที่ใคร ๆ ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
คือมีเสียงดังครืน ๆ ทั่วแผ่นดินเมืองเอกชะทีตาของพระยาขอม แล้วเมืองก็ได้ถล่มทลายลงเป็นหนองหานหลวง

(จังหวัดสกลนครในปัจจุบัน)(บางตำนานกล่าวถึงหนองหานอุดรธานี)

ท้าวผาแดงทราบได้ทันทีว่าเป็นการกระทำของพวกพญานาค จึงคว้าแขนนางไอ่ขึ้นหลังม้าบักสาม
พร้อมกับเก็บเอาสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองและของจำเป็นของเมืองเอกทีตาไปด้วย

คือ กลอง และฆ้อง แล้วก็ควบม้าหนีออกจากเมืองเพื่อให้พ้นภัย
แต่เนื่องจากนางไอ่ได้รับประทานเนื้อกระรอกเผือกกับเขาด้วย
แม้จะหนีไปทางไหนพวกนาคก็ตามไปและทำให้แผ่นดินถล่มถล่มทลายไปด้วย




ท้าวผาแดงมุ่งหน้าไปทางเทือกเขาภูพาน ม้าบักสามกระโดดอย่างสุดฤทธิ์
สองขาหน้าข้ามขอนไปได้แต่สองขาหลังคู้ขึ้นมาไม่ข้าม
จึงทำให้ม้าเสียหลักล้มพังพาบลง
อวัยวะเพศของม้าไปกระแทกกับภูพานน้อยเป็นร่องลึกลงไป

(กลายเป็น "ห้วยสามพาด"ตั้งแต่นั้นมา)


จากห้วยสามพาดเพื่อหนีไปเมืองผาโพงของท้าวผาแดงแต่ก็ไร้ผล เพราะถูกพวกนาคติดตามอย่างไม่ลดละนั้นเอง
ในที่สุดนางไอ่ก็ถูกพญานาคใช้หางฟาดตกจากหลังม้า
และจมหายไปในพื้นดินลงสู่เมืองบาดาลทันที
สุดแรงที่จะตามเมียรักกลับมาได้ทัน

นางไอ่จมลงดินหายไปต่อหน้าต่อตา ส่วนท้าวผาแดงและม้าบักสามเองตกใจสุดขีด
ท้าวผาแดงได้กระเด็นตกจากหลังม้าบักสามแล้วก็ล้มลงสลบหมดสติไปนาน
จนหมอกและน้ำค้างลงจัดจึงได้สติและฟื้นคืนมา
หลังจากนั้นท้าวผาแดงและม้าบักสามต่างแข็งใจเดินโซซัดโซเซ
กลับถึงเมืองผาโพงอย่างเจ็บปวดทุกข์ทรมานเกินบรรยาย

ด้วยความรัก สงสาร และห่วงหาอาลัยในนางไอ่เมียสุดที่รัก
ท้าวผาแดงเกิดตรอมใจคิดถึงแต่นางไอ่ตลอดเวลา
ข้าวปลาอาหารต่างๆไม่ยอมเสวยจนผ่ายผอม และแล้วก็ได้ล้มป่วยลง

ในที่สุดพระองค์ก็ตรอมใจตายบนปราสาทตามนางไอ่ไป
โดยก่อนตายพระองค์ได้ตั้งจิตอธิษฐานขอให้กลายเป็นผีที่มีอิทธิฤทธิ์
และมีบริวารมาก

จะได้ตามไปทำสงครามรบกับพวกพญานาคเมืองบาดาล เพื่อไปตามเอาคนรักของตนกลับคืนมา

เมื่อท้าวผาแดงตายไปกลายเป็นผี มีความอาฆาตพยาบาทต่อพญานาคอยู่ไม่วาย
ครั้นมีโอกาสเหมาะผีท้าวผาแดงก็สั่งไพร่พลวิญญาณผีเตรียมตัวเดินกองทัพผีไปรบกับพวกพญานาคที่เมืองบาดาลให้หายแค้น

ซึ่งผีท้าวผาแดงมีบริวารผีเป็นแสน ๆ การเดินทัพมีเสียงดังอึกทึกคึกโครมปานแผ่นดินจะถล่ม
และได้รายล้อมเมืองบาดาล ซึ่งเป็นเมืองของพญานาคไว้รอบด้าน

และแล้วกองทัพทั้งสองก็เปิดศึกสงครามกัน ต่างฝ่ายต่างใช้อิทธิฤทธิ์รบกันนานถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน

(ชาวมนุษย์ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครม หนองน้ำและแม่น้ำต่างๆก็ขุ่น

ดินบนบกก็กลายเป็นฝุ่นตลบไปหมด แต่ชาวมนุษย์ก็มองไม่เห็นตัวอะไร

ได้ยินแต่เสียง ชาวบ้านต่างเดือดร้อน เพราะว่าจะนำน้ำมาดื่มกิน จะหลับจะนอนก็ลำบาก)

ผลการรบไม่มีใครแพ้ไม่มีใครชนะ ต่างฝ่ายต่างล้มตายกันมาก

โดยเฉพาะเหล่าพญานาคทั้งหลายซึ่งล้มตายมากขึ้นๆ ทุกวันๆ

ฝ่าย"สุทโธนาคราช"เจ้าเมืองบาดาลเห็นดังนั้น ซึ่งตัวเองก็แก่ชรามากแล้วด้วย
กังวลว่าจะแพ้และสูญพันธุ์นาคแน่ๆ หากรบกันยืดเยื้อต่อไป

และก็ไม่อยากทำบาปทำกรรมต่อไปอีก

เพราะต้องการไปเกิดในภพของพระศรีอาริยเมตไตรย(พระพุทธเจ้าลำดับถัดในอนาคตกาล)

จึงรีบรุดไปขอร้อง "ท้าวสักกะเทวราช" หรือ "พระอินทร์"
ผู้เป็นใหญ่ในสรวงสวรรค์ให้มาช่วยห้ามผีท้าวผาแดงและเหล่าผีจากเมืองมนุษย์ให้ด้วย

เมื่อพระอินทร์ทราบดังนั้น ท่านจึงได้สั่งให้ “ท้าวเวสสุวัณ”ผู้เป็นใหญ่หนึ่งในสี่(จตุโลกบาล)
ในสวรรค์ชั้น "จาตุมหาราชิกา" หรือ "โลกบาล"
ให้มาห้ามศึกและตัดสินความให้
เมื่อท้าวเวสสุวัณได้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้วนั้น ก็ทรงทราบว่า

เป็นเรื่องของกรรมเก่าที่ตามมาให้ผลในชาตินี้นั้นเอง

ซึ่งทั้งสองฝ่ายต่างๆก็มีเหตุผลพอ ๆ กัน

ดังนั้นท้าวเวสสุวัณ จึงขอให้ทั้งสองฝ่ายเลิกราต่อกันไป

ไม่ต้องฆ่ากันให้มีเมตตาต่อกัน

ให้รักษาศีลห้าปฏิบัติธรรมและให้มีขันติธรรม


ซึ่งทั้งผีท้าวผาแดงและศรีพญาสุทโธนาคราช

เมื่อได้ฟังคำสั่งสอนของท้าวเวสสุวัณแล้ว ต่างก็เข้าใจในเหตุผล

ต่างฝ่ายต่างอนุโมทนาสาธุการ

แล้วเหตุการณ์จึงยุติลงด้วยความเข้าใจอันดีต่อกันและอภัยกันในที่สุด...


********************************************

เอวัง ....

 

สาธุครั ชอบมาก

 

อยากกินแกงสายบัว
ตำนาน ชั้นยอด
อืม.....
สุดยอดคะ
น่าไปมากเลยคะ ถ้ามีโอกาสจะไปคะ

 

อย่าให้ "สายบัว" แต่งตัวรอเก้อ นะจ้ะ!

 

เขาอยากไปจริงๆนะ
ตอนนี้เขาคิชกูฎก็เปิดแล้ว
เพื่อนเขาไปกันทุกปีเลย เรารู้ก็อยากไปทุกปี แต่ไม่ได้ไปซักกกกทีซินา
เดี๋ยวคิดโปรแกรม กับเส้นทางก่อน
ขอให้ขายของเฮงๆๆๆๆ จะได้ ทำทริปยาวๆๆ

 

ไปเที่ยวบึงบัวแต่ละทีเราจะมีเรื่องเพลินๆ เล่าสู่กันฟังเสมอค่ะ เป็นการเพิ่มอรรถรสในการท่องเที่ยว

ขออนุญาตหยิบยกนิทานชาดก ที่หนุ่มๆ มักจะต้องโดนแซวเวลาไปเที่ยวบึงบัวกับสาวๆ อยู่เสมอ

นิทานเรื่อง " นกกระจาบ " หรือ "นางจันทะจร " หรือ "นางสุวรรณเกสร"

เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ลองติดตามดูค่ะ




ในกาลครั้งหนึ่งมีนกกระจาบสองผัวเมีย ทำรังอยู่ในป่าใหญ่ ต่อมาได้ให้กำเนิดลูกน้อย
หลายตัว

พ่อนกต้องออกไปหาอาหารมาป้อนลูกน้อย ให้แม่ดูแลลูกนกอยู่ในรัง

วันหนึ่ง พ่อนกบินออกจากรังแต่เช้าตรู่เพื่อรีบไปหาอาหารให้ลูกเมีย พอมาถึงบึงใหญ่
มีบัวหลากหลายพันธุ์

ดอกบัวใหญ่กำลังคลี่บานออกรับแสงอรุณของเช้าวันใหม่ พ่อนกบินลงคลุกเคล้ากินเกสรบัวอย่างสำราญ

จากแสงแดดแผดกล้าจนกระทั่งบ่ายคล้อย จนถึงเวลาที่ดอกบัวหุบ กลีบบัวค่อยๆห่อตัวเข้า

พ่อนกกระจาบมัวหลงเพลินกินเกสรจึงติดอยู่ในดอกบัวนั้นตลอดคืน

จนถึงรุ่งเช้าของวันใหม่กลีบดอกบัวจึงเริ่มคลี่บานออก พ่อนกจึงรีบกระเสือกกระสนออกจากดอกบัวอย่างรวดเร็ว ตรงไปยังรังที่ลูกเมียคอยอยู่



ครั้นมาถึงต้องตกใจอย่างแรง เพราะบัดนี้ได้ถูกไฟป่าเผาไหม้

พ่อนกสอดส่ายสายตาหาลูกเมีย อย่างไรก็ไม่พบ จึงบินไปรอบๆ ไม่นานนักจึงได้ยินเสียงสะอื้นของเมียรัก จึงรีบบินตามไป

พบแม่นกเกาะตอไม้ร้องไห้อยู่ตัวเดียว แม่นกร้องไห้สะอึกสะอื้นตัดพ้อต่อว่า มัวไปหลงระเริงอยู่กับนางนกกระจาบตัวอื่น

ทิ้งลูกเมียไม่กลับมา ลำพังนางตัวเดียวไม่สามารถดูแลลูกได้ ทำให้ลูกต้องตายไปต่อหน้าต่อตา

แม้พ่อนกจะพยายามเล่าความจริงอย่างไรก็ไม่ฟัง จากนั้นนางจึงอธิษฐานว่า "ชาติหน้าขอให้เกิดเป็นหญิง และจะไม่พูดกับชายคนใดเลย "

แล้วนางก็บินเข้ากองไฟตายอยู่ตรงนั้นเอง สุดที่พ่อนกจะขัดขวางไว้ทัน

พ่อนกเสียใจที่ตนไม่สามารถปกป้องภยันตรายให้ลูกเมียได้ จึงอธิษฐานตามนางว่า

" ขอให้ไปเกิดเป็นคู่ครองกับนางทุกชาติไป แม้ว่านางจะไม่พูดกับชายคนใด ก็ขอให้พูดกับตน " แล้วพ่อนกก็บินเข้ากองไฟตามนางนกกระจาบไป

..................................

ขอพักไว้ก่อน แล้วค่อยมาต่อกันค่ะ

 

ได้ฤกษ์มาต่อให้จบซะที
.....................................


นางนกกระจาบไปเกิดเป็นลูกสาวเจ้าเมืองแห่งหนึ่ง ชื่อนางจันทะจร นางเป็นผู้มีรูปร่างหน้าตางดงามจนเป็นที่เลื่องลือ แต่ไม่ยอมพูดจากับผู้ชายใดเลย

ส่วนพ่อนกไปเกิดเป็นชายหนุ่มรูปงาม ลูกชายของเจ้าเมืองแห่งหนึ่ง มีนามว่าท้าววรกิต

เมื่อเติบโตเป็นหนุ่มได้ยินกิตติศัพท์ความงามของนางจันทะจรจึงเกิดความสนใจใคร่อยากมาพบมาหา

พระราชบิดานางจันทะจรเป็นห่วงที่พระราชธิดาไม่ยอมพูดกับชายใด เกรงว่าจะไม่มีคู่ครองและไม่มีผู้ครองเมืองสืบสกุล

จึงได้ป่าวประกาศร้องให้ผู้มีวิชาดีมารักษาโรคไม่ยอมพูดและหากแม้นมีชายใดสามารถทำให้นางพูดด้วยได้ จะยกนางให้เป็นคู่ครอง


ท้าววรกิตได้ไปเรียนวิชาถอดจิตกับพระอาจารย์และอาสาไปพูดกับนาง

ท้าววรกิตได้ถอดจิตไปไว้กับหมอน กับเครื่องใช้ต่างๆ ทำให้ท้าววรกิจสามารถสนทนากับเครื่องใช้เหล่านั้นได้

ท้าววรกิตได้เล่านิทานให้หมอนฟังเป็นนิทานโจมตีผู้หญิง เพื่อให้นางคัดค้านและพูดด้วย โดยในตอนต้นนางจันทะจรก็ยังไม่ยอมพูดคุยด้วยอยู่ดี

ในที่สุดท้าววรกิตได้เล่านิทานเรื่องนกกระจาบสองผัวเมีย ซึ่งในตอนท้ายได้แกล้งเล่าว่านกตัวเมียไม่รักลูกรักผัว

ไม่รักษาสัญญาได้บินหนีเอาตัวรอดแต่เพียงตัวเดียว ปล่อยให้นกกระจาบตัวผู้บินเข้ากองไฟตายตามลูกไป


นางจันทะจรได้ฟังดั่งนั้นจึงโกรธมาก จนเผลอตัวพูดแย้งว่าไม่จริง และอธิบายเรื่องราวในอดีตให้ท้าววรกิตฟัง

เมื่อนางพูดกับท้าววรกิตดังนั้นแล้ว ด้วยความพอพระทัยพระราชบิดาจึงอภิเษกให้ท้าววรกิตครองเมืองกับนางจันทะจรตามสัญญา

....................
เอวัง
Happy end

(เครื่องเป็นไรไม่รู้ ปรับแต่ง Font ไม่ได้เลย อัพรูปก็ไม่ได้ด้วยค่ะ )

 

วนเวียนมาครบรอบปี เทศกาลทะเลบัวแดงบาน หนองหานกุมภวาปี ปี 2558 มาพร้อมกับสายลมหนาว เริ่มแล้วค่ะทุกท่าน



ทะเลบัวแดง บึงหนองหานกุมภวาปี อันซีนแห่งสีสันธรรมชาติสร้าง

 

เรืออะไรครับผม

 

เรือบริการนักท่องเที่ยวครับผม เป็นเรือขนาดเล็กติดยนต์นั่งได้ 5-7 คน หรือถ้าไปกัน 2-3 คนอาจเลือกเป็นเรือแจว(ยนต์) ตามสะดวกค่ะ

 

ขอบคุณที่นํามาลงค่ะ สวยจังเลย อ้อ รู้จักน้องคนหนึ่งเขาว่าเขาคือ"นางไอ่"นะคะ

 

ทะเลบัวแดง เคยไปมาแล้ว 2 ปี 2 ครั้งค่ะ ไปทีไรก็ถูกใจ ชอบ ตรงที่บรรยากาศเย็นสบาย ดอกบัวสวย รอบตัวเต็มไปด้วยธรรมชาติ ยิ่งช่วงนี้อากาศหนาวเย็น ทะเลบัวแดงจะสวยงามและบานยาวนานกว่า

จะว่าไป " นางไอ่ " เป็นชื่อนางในวรรณคดีนั่นเอง สมัยก่อนพ่อแม่นิยมตั้งชื่อลูกตามตำนาน มีเยอะค่ะ

เคยมีเพื่อนคนนึงชื่อ "ไอ่คำ" พอโตเป็นสาวคิดยังไม่รู้ไปเปลี่ยนชื่อใหม่อันเพราะพริ้ง พอแต่งงานไปมีครอบครัวที่ญี่ปุ่นชื่อไทยที่เปลี่ยนใหม่ก็ไม่ถูกเรียกอีกแล้ว เวลาเจอเพื่อนๆ ยังเรียก "นางไอ่ ๆๆๆ" อยู่จนทุกวันนี้ 5555

 

สวย น่าไปชมค่ะ อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
สักวันคงมีโอกาสได้ไป

 

ผมไปมาแล้ว ถ่ายภาพมาเยอะเลยครับคุณติง ติง กำลังจะไปรอบสองอีกสามวันนี้ละครับ