คุณคิดอย่างไรกับสิ่งที่ผมเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ..

สวัสดีครับคือผมเป็นคนที่ชอบเห็นอะไรที่คนอื่นไม่เห็นกัน อย่างบางทีเหมือนเห็นอะไรใสๆหล่นลงมาจากฟ้าสีของมันเหมือนอากาศเลยครับคือแทบแยกไม่ออกว่าอันไหนอากาศหรือที่ตกลงมาแต่ผมเห็นมันครับเพราะมันจะมีลักษณะเป็นตัวโน้ตดนตรีหรือบางอันก็คล้ายๆหนอนขดงอไปมา แต่รูปร่างของมันไม่แน่นอนครับอาจจะเป็นแบบไหนก็ได้ เคยลองเอื้อมมือไปจับบางอันก็อยู่บนมือแล้วสักพักก็หายไป บางอันกำลังเอื้อมมือไปจับแต่ยังไม่ทันถึงตัวมันก็ปลิวซะแล้วเหมือนโดนแรงลมของมือผมแม้ผมจะลองเอื้อมมือไปจับแบบเบาบางก็แล้วมันก็ยังปลิวครับผมว่ามันคงน้ำหนักน้อยมากๆๆๆ บางครั้งก็ลองให้มันตกมาอยู่บนมือเองแต่พออยู่สักพักมันก็ทะลุมือแล้วตกลงพื้นแล้วหาย หลายครั้งนะครับที่พอผมอารมณ์เสียมันก็จะตกลงมาแค่ผมเห็นมันผมก็หายอารมณ์เสียแล้วกลับมาอารมณ์ดีแล้วครับ ฮ่าๆ ส่วนที่เห็นนั้นเห็นเฉพาะตอนเช้านะครับเพราะส่วนมากผมไม่เคยเห็นตอนกลางคืนเลยอาจมีให้เห็นนานๆครั้ง
เคยคิดว่าตัวเองตาฝาดครับ แต่ถ้าตาฝาดคงตาฝาดมาตั้งแต่จำความได้เลยหล่ะเพราะตอนเด็กเท่าที่ผมจำได้ตอนอนุบาลผมชอบวิ่งไล่มันครับมันปลิวจนจับไม่ได้ บางคนก็ยังถามว่าผมกำลังจับอะไรอยู่ผมก็ไม่ตอบครับเดี๋ยวเค้าหาว่าบ้า - -
ส่วนอีกอันนึงที่เห็นคือจะเห็นเหมือนอนุภาคที่กลมๆเล็กๆต้องขอบอกว่าเล็กมากจริงๆเหมือนต้องใช้กล้องจุลทรรศน์ส่องถึงจะเห็นแต่ไม่รู้ทำไมตาผมมันถึงเห็นได้มันมีหลายสีครับแต่ล่ะลูกมีสีที่แตกต่างกันไปบางอันก็สีเงิน บางอันก็สีแดง บางอันก็สีน้ำเงินประมาณนั้นครับ มันจะวิ่งทะลุผ่านทุกอย่างไม่ว่าจะโทรศัพท์ผมที่กำลังพิมพ์อยู่ตอนนี้ หรือแม้กระทั่งตัวผมมันก็ทะลุได้ครับ มันเล็กมากจริงๆมันมีจำนวนเยอะมากๆเลยครับผมคิดว่ามันมีทุกที่บนโลกในนี้และมันก็วิ่งทะลุตัวทุกคนตลอดเวลาครับเพราะผมเดินทางไปที่ไหนก็จะเจอตลอดจนชินตาแล้วครับ เท่าที่ผมลองสังเกตดูเหมือนมันจะวิ่งมาจากขวาไปซ้ายตลอดเวลาครับ ผมลองเอามือไปตีมันมันก็จะแตกตัวกระจายกันไป พอสัก 2 วิ พอมันตั้งตัวได้มันก็จะวิ่งไปตามทางของมันเหมือนเดิมครับ ตาของผมมันเห็นอะไรมาเยอะเหมือนกันครับแต่สิ่งที่เห็นในชีวิตประจำวันคือสองสิ่งนี้ครับเห็นทุกวันเลย
ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องไร้สาระของผมนะครับ ถ้าคุณเห็นว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระงั้นผมขอให้มันเป็นนิทานก่อนนอนที่ทำให้ทุกคนฝันดีแล้วกันนะครับ^^
**หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ** ขอบคุณสำหรับการติดตามอีกครั้งครับ

 

ผมว่าเห็นแล้วต้องรองต่อยอดครับ ถ้าเห็นก็แค่เห็นแล้วจะทำอะไรได้ไหม เราจะใช้สิ่งๆ นี้ทำอะไรที่เกิดประโยชณ์ได้ไหม ต้องทดสอบ

 

8]hkpdy[mujz,g8pgsHo

คล้ายๆ กับที่ผมเคยเห็น มันลอยไปมาๆ ใสๆ เป็นเส้นๆ คล้าย เเบคทีเรีย

 

บางทีคุณอาจจะเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น หรือ บางทีอาจลองไปเช็คจอประสาทตา วุ้นในลูกตาดูนะ แต่ก็แปลกๆดีนะครับ

 

น่าสนใจมาก อยากให้คุณพิจารณาสิ่งที่เห็นให้ละเอียดขึ้น แล้วมาถ่ายทอดให้ฟังเป็นวิทยาทาน

 

วุ้นประสาทตาเสื่อม

 

สิ่งที่เห็น คือ บทเรียนเก่าที่เคยเรียนมาครับ
ต้องนำมาประยุกต์ใช้ กับปัจจุบัน ให้ได้ นั่นคือ ฝึกฝนให้ชำนาญ นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ให้ได้ เหมือน อาวุธหรือความสามารถประจำตัวที่ต้องเอามาทำให้เกิดประโยชน์เพื่อผู้อื่นให้ได้ครับ

 

ก่อนอื่นต้องถามก่อนว่าจขกท. สายตาปกติรึเปล่า? ผมก็เห็นมาแต่เด็กๆเหมือนกัน แรกๆก็สงสัยว่าเห็นสิ่งลี้ลับรึเปล่า โตมาก็ค้นคว้าหาคำตอบได้ว่า เกิดจากวุ้นประสาทตาเสื่่อมนั่แหละ มิน่าผมถึงสายตาสั้น ส่วนมันเป็นยังไงก็หาข้อมูลเอาเองในเน็ตเถอะครับ ขี้เกียจสาธยาย

 

สิ่งที่เห็น ไม่สำคัญเท่าไหร่ ที่สำคัญจริงๆ คือ การวางจิตเพื่อเข้าไปเห็น

ให้คุณ สังเกต การวางจิต เพื่อให้เห็น ตรงนี้น่าสนใจกว่า

เพราะ ถ้าคุณสังเกต วิธีการวางจิตเพื่อให้เห็นได้ แล้ว น้อมจิตไป ใคร่ครวญ
อยู่ที่จิต รู้อยู่ที่จิต การวางจิต

คุณจะสังเกตได้ว่า รูปธรรมอื่นๆ ไม่ว่าจะสัตว๋ คน บุคคล เราเขา เหมือนจิต
คุณละสัญญา การสำคัญมั่นหมาย สรรพสิ่งรายล้อม ออกไปก่อน

แล้ว จดจ่อเข้ามาที่ ภาพที่เห็น

และเนื่องจาก ไม่ได้ใส่ใจ วัตถุอื่นๆ ที่เป็น สัตว์ ตัวตน บุคคล เราเขา
คุณจึงเหมือน แยก ระยะฉากของ ภาพ ที่จะดูได้

ถ้า วางจิตถูกต้อง สงบดี พ้นจาก นานาสัญญา( คำที่ถูกต้องจะใช้ นานัตสัญญา)
คุณจะ เห็นเลยว่า สิ่งที่ลูกตาเรารับภาพได้ จะแบ่งออกเป็น 4 ระยะ

ระยะนอกสุด ซึ่ง มีวัตถุ สัตว์ ตัวตน บุคคล เราเขา ให้ค่า จะเป็น ภาพรวมๆ แบบ
ที่ ตาเราเห็นทั่วไป ก่อนการ วางจิตให้สงบ รำงับ

ระยะต่อมา หากวางจิตได้นิดหน่อย จะเห็น สิ่งที่เป็นสิ่งใสๆ เป็นแท่งหงิกงอ เป็น
ละอองมีแฉกบ้าง ไม่มีบ้าง สามารถเคลื่อนได้ หากเราใส่ใจจะเข้าไปเห็นให้ชัด
มันก็จะเหมือนหลุกหลิก หลบหาย แต่ถ้าปล่อยเฉยๆ วางจิตให้สงบ มันก็ ตกลง
มา ....อันนี้ คือ คุณสามารถแยกสิ่งที่ตาเห็น โดยเอาสิ่งที่เห็น "บนขอบกระจกตา"
หรือ เนื้อเยื่อแก้วตาชั้นนอก

ถ้าวางจิตให้สงบลงอีก ไม่ใส่ใจ ภาพที่เห็นเป็น เนื้อเยื่อแก้วตาชั้นนอก ก็จะ
เข้ามาเห็น เนื้อเยื่อตาชั้นใน ซึ่งจะมี สองศรีพี่น้อง คือ ฮีโม กับ โกลบิ้น วิ่ง
วนอยู่ในเส้นเลือดฟอยที่เนื่อเยื่อของตา ไอ้ที่เห็นเป็น เม็ดมีสี สรรณ นั่นแหละ

ถ้าวางจิตให้สงบลงอีก จะเห็นเหมือนสิ่งยุบยิบ สามารถรู้สึกยุบยิบที่เนื้อตา
ก็ได้ หรือเห็น เม็ดสีแสงที่เกิดดับยุบยับที่ภาพวัตถุที่เห็นก็ได้ ซึ่ง มันก็คือ

จักษุประสาท ตาชั้นนอก ที่เกิดการกระทบแสง แล้วเริ่มแปลงค่าเป็น วรรณะสี
เพื่อส่งสัญญาเข้าจักษุประสาทเพื่อแปลงเป็นสัญญาไปยังก้านสมอง

นักทฤษฏีสี เขาจึงรู้วิธี การใช้จุดสี เพื่อผสมให้เป็นสี แล้ว กลายเป็นภาพ
เพื่อหลอกตาเรา

ลองดู ภาพโปสเตอร์ใหญ่ๆ เราจะเห็น เขาเอาความรู้ที่ได้จากการเห็น
เม็ดสีมาสร้างเป็น ภาพ ให้เราได้เห็น

ดังนั้น

ความสามารถเหล่านี้ เป็น ของเก่า นักศิลปะ นักทฤษฏีสี ที่มีความแม่นยำ
ในการให้น้ำหนักสี เขาเห็นสิ่งนี้ได้เป็นปรกติ

จึงได้กล่าวว่า สิ่งที่เห็น ไม่สำคัญเท่า " วิธีการวางจิตเพื่อเข้ามาเห็น "

หากคุณ ใส่ใจระลึก วิธีการวางจิตเพื่อเข้ามาเห็น แล้ว สามารถโน้มได้
ทำให้เกิดก็ได้ ทำให้ดับไปก็ได้ เห็นความแปรปรวนของการตั้งขึ้นของ
" จิตที่เข้าไปรู้ " " จิตผู้รู้ " ไม่เที่ยงได้ ตรงนี้แหละ จะสามารถต่อยอด
ไปสู่ ธรรมจักษุที่ยิ่งกว่า ประเสริฐกว่า การเห็น สิ่งที่โลกๆ เขาเห็นได้วิจิตร เจนตา

 

o ตรงภาษาอังกฤษ ที่ชี้ว่า Floater อันนั้น คือ วุ้นประสาทตาที่มีการเสื่อม ทำให้เห็นเป็น หนอน โค้งๆ งอๆ

o ระยะต่อมา จะเห็นเป็นเส้นเลือด ตรงนี้ ก็ทำให้เห็น ภาพเป็น ดวงกลมๆ สีสรร วิ่งได้ โดยจะมี แพทเทิร์นในการวิ่ง ไปตามเส้นเลือด

o ระยะต่อมา ก็จะเห็นเป็นกลุ่มสี หากทำสมาธิดีๆ จะเห็นเป็น ภาพเลื่อนได้ เหมือน จิ๊กซอว์ อันนี้ก็คล้ายๆ หลักการเห็นมุม
ของภาพเหลื่อมกัน เพื่อให้เกิดความรับรู้เรื่อง ระยะ มิติ ใกล้ ไกล วางใจร่มๆ ก็จะเห็นเป็นสีระยิบระยับแพรวพราย ขึ้นกับ
การ ละสัญญาในการระลึกเห็น ถ้าระลึกเห็นวัตถุ ก็จะเห็นเป็น ภาพเหลื่อม ถ้าระลึกเห็นเม็ดสี ก็จะเห็นเม็ดสีเลื่อมพราย

**** ในทางการทำสมาธิจิต ยังสามารถ เห็นได้ลึกกว่านั้น โดยจะมีคำบาลีมาใช้ เช่น " ผัสสะ สฬายตนะ อยาตนะใน อยานตนะนอก "

บุคคลใดก็ตาม ที่พิจารณาเข้ามาได้ถึงระดับ " ผัสสะ สฬายตนะ อยาตนะใน อยานตนะนอก " แล้วเล็งเห็น แทงตลอด
ด้วยดี ด้วยทิฏฐิธรรมที่ถูกต้อง จะเห็นเลยว่า การที่เราสำคัญว่าเราเห็น หรือ เรามีลูกกะตา เป็นของเรา นั้น จริงๆ ลูกกะตา
ของเรามันก่อตัวขึ้นมาจาก " ผัสสะ " ลูกกะตาของเราแปรปรวนไปตาม " สิ่งที่กระทบ " จะมีสายตาดี สายตาเสื่อม
ก็เกิดจาก ปัจจัยคือ " ผัสสะ " ที่กระทบ ทั้งนั้น โดยที่ไม่มี เรา เข้าไปมีส่วนร่วมตรงไหนเลย บังคับตาให้ดี ให้หาย
เสื่อม ตามอำเภอใจไม่ได้ มีแต่ " ผัสสะ " ที่กระทบเข้ามาเหล่านั้น เป็นตัวพาดำเนิน และเป็นไป

ลูกกะตา ไม่ใช่ ของๆเรา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับของเรา ก่อตัวขึ้น หรือ สลายไป ก็เหตุ คือ ปัจจัย ที่เป็น ผัสสะ
ก่อตัวร่วมกับเวทนา(อาการระลึกยุบยิบ) ไปเท่านั้น

ลูกกะตา ไม่เที่ยง รอวันแตกสลาย ด้วย พยาธิสภาพ ชราสภาพ มรณะสภาพ

ดังนั้น บุคคลที่เห็นได้ว่า ลูกกะตาไม่เที่ยง แปรปรวนไปตามผัสสะ เห็นตามความเป็นจริง จะไม่ยึดติด หรือ ยึดถือ
ว่า ลูกกะตาเป็นเรา มีเราในลูกกะตา ..... ลูกกะตานี้ มีอยู่ ก็เพราะ ผลบุญ แล วาสนา จัดให้ ....

ฟังดูเหมือน ละวางลูกกะตา เสียลูกกะตาไป ...แต่ในทางธรรม เราจะถือว่า ได้ จักษุชนิดใหม่ เป็น อมตะ ประเสริฐกว่า

 

เป็นผิวชั้นนอกของลูกตาที่หลุดออก ผมก็เป็น เยอะด้วย 5555
หมอเค้าบอกว่าถ้าไม่รบกวนการมองมากก็ไม่เป็นไร เรื่องปกติ

มีมากกว่านั้นอีกนะ ถ้าเพ่งดีๆวันฟ้าใสๆ จะเห็นเป็นเหมือนจุดเล็กๆวิ่งไปมาเป็นล้านๆ
ผมนี่เครียดมากตอนแรก เค้าบอกว่าเป็นเม็ดเลือดแดงที่วิ่งไปมา โบราณเค้าวัดปริมาณเม็ดเลือดแดงด้วยวิธีนี้

ไอ้เรื่องพลังวิเศษอะไรอย่างไปกังวลมากนะจ๊ะ ของมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

 

แถมอีกเหตุการณ์นึง เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว คือผมมองวัตถุอะไรหมุนเป็นวงกลมเร็วๆ
พอตั้งใจมองมันจะหยุดชั่วขณะหนึ่ง เช่น พัดลม ล้อรถ ยิ่งล้อรถนี่ผมเคยทายกับเพื่อนว่าแม็ครถคันนี้ลายอะไร มีน๊อตกี่ตัว เลอะอะไรตรงไหน ขณะที่มันวิ่งอยู่ แล้วตามไปดูว่าเป็นอย่างที่บอกจริงหรือเปล่า
ปรากฎว่า ถูกทุกคัน เพื่อนผมทึ่งใหญ่เลย
ตอนหลังผมพยายามหาคำตอบ ก็พบว่า
กลอกตาเร็วๆ หรือกระพริบตาก็ได้ ลูกตาจะกลอกขึ้นตรงกับจังหวะล้อที่ขึ้นพอดี เลยจะเห็นว่าล้อมันหยุดนิ่ง เท่านั้นเอง เลยรู้ว่าเรานี่เป็นคนธรรมะด๊าธรรมดาคนนึงนี่เอง 5555

 

ธรรมดา ได้หรือไม่ ยังต้อง พิจารณาต่อ

การที่คุณ สามารถกรอกตา อาศัยการขยับของลูกกตะ เพียงนิดเดียว
แล้วระลึก ภาพที่กำลังกระทบ เปรียบเหมือน การกดชัตเตอร์เปิด
หน้ากล้อง แล้วหยุดสันนติ ให้เกิด ฆนะสัญญา แตกออกจากกัน
ปรากฏเป็นเพียง ภาพในเชิงปรมัตถ แล้ว หน่วงจิต ระลึกรู้
แล้ว บอกได้ว่า เห็นน้อตกี่ตัว เห็นลายอะไร

ตรงนี้ถือว่า อินทรีย์ภาวนายอดเยี่ยม ไม่ควรติดอยู่กับความเป็น ปุถุชน

ควรล่วงวิสัย ปุถุชน มาเป็น คนธรรมดา ให้ได้

โดย.....

สังเกตดีๆ ว่า แม้นเราจะแยก ฆนะสัญญา แยกธาตุ แยกวิญญาณ สังขาร
เวทนา และ รูป ให้กระจายตัวออกจากกันได้แล้ว

เหลือแต่ นามรูป ที่สามารถระลึกได้ ใช้ประโยชน์ได้ ... ข้ามความ
กังวลต่างๆนานาได้ แต่.............

แต่ .... บางภาพ หรือ เหตุการณ์บางอย่าง จะสังเกตเห็นว่า เราสู้
มันไม่ได้ ไม่สามารถทำให้จิต ตั้งมั่นในการรู้ได้

เช่น " หากมี งู มาเขมือบคุณ จาก ขา " คุณจะพึงเห็นได้ว่า จิตใจ ยัง
มีความหวั่นไหว ไม่ตั้งมั่น ในการเห็น " นามรูป "เหมือนอย่างการเห็น
อื่นๆ ที่ข้าม อภิชญา และ โทมนัส ได้

.....ตรงนี้ ในทาง พุทธศาสนา จะเรียกว่า " นิทาน "

" นิทาน " จะเป็น เรื่องราวเล็กๆ ผุดขึ้นเป็น " ทิฏฐิ " พร้อมกับ "นามรูป"
ที่กำลังสนใจ เช่น เรื่องงู อันนี้คือ นามรูป จริงๆ คุณน่าจะสามารถพิจารณา
" งู " เป็น รูป หรือ สังขาร หรือ สัญญา จืดๆได้ แต่ เพราะ " นิทาน " ที่แฝง
อยู่ใน "อาสวะ" มันเกิดพร้อม นามรูป ทำให้ ความตั้งมั่นของจิต เสียไป

ก็ถ้า คุณ ทำความแยบคาย พิจารณา ลักษณะธรรม ที่เรียกว่า " นิทาน "
ให้สามารถ รู้เท่า เอาทัน ...............

การล่วงความเป็น ปุถุชน ไปเป็น คนธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา ก็ไม่ไกลเลย

*********

ปล. การพิจารณา ตรงลงไปใน อาสวะ ตรงนี้ จิตจะสะท้านสะเทือนมาก
ต้องอาศัยขันติ อย่ารีบหนี อย่ากลัวความสั่นสะเทือนที่ปรากฏ หากกำลัง
พิจารณา ณ ปัจจุบัน ขณะ นั้นๆ แบบ สดๆ ร้อนๆ .... หากเข้าใจ ก็ให้
พิจารณา การก้าวข้ามได้ และ การกำเริบกลับ ตามดูความไม่เที่ยงของ
จิตไปเนืองๆ เห็นความเป็น " สัพเพ ธรรมา อนัตตา " เนืองๆ

 

ขอบอกครับว่าทุกคนทำได้ ไปลองกันดูเลย
จ้องที่ล้อครับ แล้วกระพริบตา มันจะหยุดแว๊ปนึง
จริงๆ

 

ตาผมปกติครับเพราะประมาณ 2-3 เดือนก่อนเพิ่งมีหมอจากโรงบาลมาตรวจร่างกายฟรีให้ที่โรงเรียน ทั้งวัดรอบเอว วัดความดัน วัดระดับสายตา ตรวจการได้ยินของหู คือหลายย่างครับ ^^

 

สิ่งที่คุณเห็นผมก็เห็น และผมก็เชื่อว่าหลายๆคนก็เห็นครับ ตรงนี้อาจมีสาเหตุหลายอย่าง เช่นเรื่องของจอประสาทตาที่หลายท่านเสนอความเห็นมาก็อาจเป็นได้ หรือนิมิตรชนิดหนึ่ง หากเป็นนิมิตรจะเห็นเมื่อจิตสงบ บางคนจิตสงบได้ง่ายโดยไม่ต้องไปนั่งสมาธิ เพียงแต่นั่งนิ่งๆสักหนึ่งเท่านั้น คุณอาจเป็นในประเด็นหนึ่ง
หากเป็นที่จอประสาทตาก็ไปหาหมอ
หากเกี่ยวข้องกับสมาธิเป็นนิมิตรนี้ อย่าไปส่งเสริมหรือเล่นกับมันนะครับ ยิ่งเล่นก็ยิ่งลามเป็นไปทั่ว มันจะเป็นก็ชั่งมันครับ หากไปเล่นกับมันมันก็จะเล่นกับเรา ต่อไปคุณจะกลายเป็นคนเสียสตินะครับ เพราะสิ่งเหล่านี้มันมีอารมณ์ของจิต ของกิเลส เข้าไปผูกติดอยู่ด้วย ต่อๆไปอยากเห็นอะไรก็จะเห็น บางทีก็จะได้เห็นในสิ่งที่ไม่อยากเห็น ได้ยินในสิ่งที่ไม่อยากได้ยินครับ
ลักษณะอย่างนี้มีพระเป็นบ้ามาแล้วที่จังหวัดลำพูนครับ
เจริญในธรรมครับ

 

ที่เห็นตัวโน๊ตเป็นเรื่องปกติมันคือภาพลวงตาเราทุกคนก็เห็น แต่คุณมีสัมผัสที่6 มีอะไรก็โทรมาปรึกษาฟรีได้ เบอร์ผมของทรู 0889326596 ช่วงบ่ายทุกวันนะครับ ผมชื่อเบียร์ครับ

 

เห็นตอนมองดูท้องฟ้าเปล่าครับ

 

ต้องกระพริบตาเร็วๆครับ พัดลมยังหยุดเลย อิอิ

 

เราก็เป็นวุ้นในตาเสื่อม

ระหว่างที่อ่าน สิ่งแรกที่คิดเลยคือ จขกท. ต้องเป็นวุ้นในตาเสื่อมแน่ๆ!!

แต่พออ่านๆไป บอกเห็นเป็นฟองใสๆ ฟองมาแตะที่หลังมือได้ด้วย บางทีเห็นเป็นตัวโน๊ตด้วย

เราเลยคิดว่า.. คงไม่ใช่วุ้นในตาเสื่อมแล้วล่ะ --' (เราเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวุ้นในตาเสื่อมนะ)

เราคิดว่า จขกท. น่าจะมีอาการทางประสาท เห็นภาพหลอน

แต่สักพัก อ่านๆไป บอกเห็นอนุภาคเล็กๆ ที่ต้องใช้กล้องจุลทรรศน์ส่อง ตอนแรกเราก็นึกว่าจะเป็นจุดใสๆเยอะๆ (นี่ก็วุ้นในตาเหมือนกัน ที่เวลามองกลางแจ้ง มองฟ้า แล้วจะมีจุดใสๆเล็กๆเยอะๆเต็มไปหมด)

แต่พออ่านไปอ่านมา จขกท.บอก เป็นจุดแดงมั่ง น้ำเงินมั่ง และ "เคลื่อนผ่านทุกสิ่งทุกอย่างไป"

รู้ไหม ?? เรานึกถึงอะไร ???

เราอ่านแล้วเรานึกถึง อนุภาค "นิวตริโน่" อนุภาคที่เล็กที่สุด และมีอยู่ทุกหนทุกแห่งในอวกาศ และรอบๆตัวเรา และมันทะลุผ่านทุกสิ่งทุกอย่าง และมีความเร็วสูงมาก

แล้วรู้ไหม ทำไมคุณมองเห็น แล้วพอใช้มือสัมผัสมัน มันก็แตกกระจาย

คุณ จขกท. ต้องไปศึกษาเรื่อง การทดลอง Double Slits

อนุภาคพวกนี้ เป็นของลวงตา.. พอเรา "สังเกต" เห็นมัน มันจะเปลี่ยนพฤติกรรม

อันนี้เป็นวิทยาศาสตร์นะ

ที่เล่าๆไปเนี่ย เราถือว่าคุณมีความสามารถพิเศษมองเห็นสิ่งที่ดวงตามนุษย์เห็นไม่ได้ (ไม่ใช่ว่าเห็นมิติอื่น แต่คุณเห็น สิ่งที่มีขนาดเล็กได้ ว่างๆลองไปมองท้องฟ้าตอนกลางคืนนี้ เผื่อจะเห็นอะไรดีๆข้างนอกนั่น ^^)

---

แต่เรายังไม่ปักใจเชื่อ 100% นะ

อีก 50% เรายังคิดว่า คุณมีอาการทางประสาท เห็นภาพหลอน

แต่เราเผื่อ 50% ไว้ให้คุณนะ.. ว่าคุณอาจเห็นจริงๆ

แต่เรายืนยันกับคุณได้เลยนะ ว่าสิ่งที่คุณเห็น ไม่ใช่วุ้นในตาเสื่อม (เพราะเราเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวุ้นในตาเสื่อม และเท่าที่อ่านดู ไอ่ที่คุณเห็นน่ะ มันไม่ใช่วุ้นในตาเสื่อม --')

มันเลยเหลือแค่ 2 ทาง

คือ คุณเป็นโรคประสาท หรือไม่ก็.. คุณมีความสามารถ มองเห็นในสิ่งที่เล็กๆและใหญ่ๆ ที่มนุษย์เรามองไม่เห็นได้จริงๆ