ครูบาชัยวงศา พระรอดติดเกศา สมเด็จชานหมาก**** มาใหม่ พระปิดตา เกศา จีวร กรอบเดิม ผ้ายันต์ ปี 27

รายการที่ 152
เหรียญครูบาชัยวงศา หลังยันต์พระเจ้าห้าพระองค์ ปี 2534

ปิดครับ

 

รายการที่ 153
ภาพครูบาชัยวงศา หลังรอยมือ รอยเท้า ครูบาชัยวงศาอธิษฐานจิต

ขนาดภาพ 7 x 9 ซม

ปิดครับ

 

รายการที่ 154
ภาพครูบาชัยวงศา หลังรอยมือ รอยเท้า ครูบาชัยวงศาอธิษฐานจิต


ขนาดภาพ 7 x 9 ซม



ปิดครับ

 

รายการที่ 155
ภาพครูบาชัยวงศา หลังรอยมือ รอยเท้า ครูบาชัยวงศาอธิษฐานจิต


ขนาดภาพ 6 x 8 ซม


บูชา 300 พร้อมส่ง

 

รายการที่ 156
ธนบัตรขวัญถุง ครูบาชัยวงศาอธิษฐานจิต
มีอยู่ 4 แผ่น


ขนาดภาพ 9 x 15 ซม

บูชา แผ่นละ 300 บาท พร้อมส่ง

=== ปิดครับ ====
[/B][/SIZE][/B]

 

อ

 

โอนแล้วครับตาม pm

 

++++++++++++++++++++++++++

 

11 กค 56

EK010896587TH คณากร

ขอบคุณครับ

 

อภินิหารบารมีครูบาขาวปี

(ครูบาศรีวิชัยน้อย)

วัดพระพุทธบาทผาหนาม

ต.ลี้ อ.ลี้ จ.ลำพูน

โดย รามราช

นิตยสารโลกทิพย์ ฉบับที่ ๑๑๔ ปีที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๓๐

ท่านครูบาขาวปีทายาททางธรรมที่ได้สืบเนื่องงานพัฒนาและรับมอบหมายจากจากท่านครูบาศรีวิชัย หลายชิ้นจนได้รับคำชมเชยจากท่านว่าเป็น ศรีวิชัยน้อย นักบุญล้านนา องค์ที่สอง

ท่านได้สร้างสรรค์ผลงานไว้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นรูปถาวรวัตถุทั้งในศาสนจักรและอาณาจักรซึ่งท่านได้มีส่วนร่วมไม่ต่ำกว่าร้อยแห่งตลอดอายุขัย ๘๓ ปีของท่าน จึงได้รับโล่เกียรติคุณจากทางราชการมากมาย

แม้ในด้านการเผยแพร่ ธรรมะ ท่านก็ได้ปฏิบัติควบคู่กันไปด้วย ท่านเป็นแบบอย่างแก่มนุษย์ ทั้งหลายที่เพียรพยายามสร้างแต่คุณงามความดี ไมให้จิตตกอยู่ในอำนาจฝ่ายต่ำ สมควรที่นักพัฒนาทั้งหลายในปัจจุบันจะดำเนินรอยตาม


จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์
แม้แต่ ฯพณฯ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ผู้มีอำนาจล้นเหลือในระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๐๒-๒๕๐๖ ได้รับทราบผลงานของท่านครูบาขาวปี ยังใคร่ปรารถนามานมัสการกราบคารวะท่าน ผู้มีใจมุ่งพัฒนา ยอมอุทิศชีวิตเพื่อพระบวรพุทธศาสนาและสังคมโดยส่วนรวม ไม่ปรารถนาผลตอบแทนแต่ประการใด

แม้ว่าท่านครูบามิได้มีสมณศักดิ์หรือสถานภาพที่สูงส่งในสังคมก็ตาม แต่ท่านจอมพลสฤษดิ์ ก็ได้ปวารณาตัวจะช่วยอุปถัมภ์ในการก่อสร้างโรงเรียนในชนบทที่ห่างไกลให้ครบ ๑๐๐ หลัง ก่อนที่ ฯพณฯ จะถึงแก่อสัญกรรม ไม่นาน

เรื่องของ ท่านครูบาขาวปี ยังมีอีกมากมายที่เกิดจากการเล่าขานของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ ซึ่งนับวันก็ยิ่งจะสูญหายไปกับกาลเวลา หากมิได้บันทึกไว้เป็นหลักฐานในที่นี้อีกส่วนหนึ่ง ย่อมเป็นสิ่งที่ยากต่อผู้เรียบเรียงเรื่องของครูบาผู้เป็นอริยบุคคลในภายภาคหน้าให้สมบูรณ์ต่อไป

มูลเหตุที่ได้นำเรื่องเล่าขานนี้มาเผยแพร่ เพื่อมิให้อนุชนลืมเลือนไปโดยง่าย อีกทั้งจะเป็นเม็ดทรายที่จะก่อรูปเป็นกุศลวัตถุอนุสาวรีย์ในความดีของท่านที่มีต่อมวลมนุษย์

ซึ่งเรื่องนี้เริ่มจัดดำเนินการให้เป็นรูปร่างอย่างแท้จริง ภายใต้ความเห็นชอบของ ครูบาวงศ์ หรือพระครูใบฎีกาชัยวงศาพัฒนา แห่งวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม มิใช่เป็นแต่เพียงคำปรารภของผู้มาเยือนที่พระบาทผาหนามครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดเวลากว่า ๑๐ ปีที่ท่านได้ละสังขารจากโลกนี้ไป

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นย่อมขึ้นอยู่กับศรัทธามหาชนเป็นที่ตั้ง

เรื่องที่จะเล่าขาน ในที่นี้ยังมิเคยได้นำลงพิมพ์มาก่อนโดยส่วนใหญ่

ปราบผี

ในสมัยที่ท่านครูบาศรีวิชัยยังดำรงชีวิตอยู่ ท่านได้ทราบโดยญาณ เห็นถึงความสำคัญของเจดีย์พระธาตุห้าดวงในอำเภอลี้ว่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ได้มีพระพุทธเจ้าหลายพระองค์ได้ทรงเคยมาพำนักในสถานที่แห่งนี้

และเจดีย์สถานแห่งนี้ได้รับการสถาื่ปนามากว่าพันแล้ว จากพระนางจามเทวี ได้ชำรุดทรุดโทรมไป เห็นควรที่จะได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์

จึงให้คณะกะเหรี่ยงซึ่งเป็นชาวบ้านมาหักร้างถางพง แต่ไม่มีผู้ใดกล้าเพราะสถานที่แห่งนี้ชาวบ้านถือกันวา ผีดุ มีความน่ากลัวเต็มไปด้วย ต้นบุนนาค

มีชาวบ้านหลายรายเคยมาตัดต้นไม้เหล่านี้ ต้องมีอันเป็นไปโดยไม่ปรากฏสาเหตุ ทำให้ชาวบ้านเข็ดขยาด ลือกันให้แซดทั่วอำเภอลี้

จนกระทั่งครูบาศรีวิชัยต้องมอบหมายพระหนุ่ม ท่านครูบาขาวปี มาโดยเฉพาะ และได้นำคณะศรัทธาไปถึงสถานที่ดังกล่าวหลังจากครูบาขาวปีได้นำก้อนหินในสถานที่แห่งนั้น มาบริกรรมทำพิธีอยู่ครู่หนึ่งและโยนไปโดยรอบ ท่านจึงประกาศให้คณะศรัทธา ลงมือฟัน ๆ ๆ ต้นบุนนาคในบริเวณวัดทันที เพื่อดำเนินการปรับปรุงพัฒนาสถานที่ และคณะศรัทธาชาวบ้านก็มิได้รับอันตรายแต่ประการใดในเวลาต่อมา

จากเหตุการณ์คราวนั้นมีส่วนเกื้อหนุนทำให้ชาวบ้านเล่าลือถึงความศักดิ์สิทธิ์ในหมู่กระเหรี่ยงหรือยาง แสดงถึงการฉายแววของนักบุญองค์ที่สองแห่งล้านนาไทย เปรียบประดุจเพชรที่ได้รับการเจียระไนในเบื้องต้นแล้ว

ระงับภัยโจร


ครูบาศรีวิชัย
พ่อเฒ่าฝนเป็นอุปัฏฐากท่านครูบาขาวปีมาหลายปี ปัจจุบันมีอายุ ๖๘ ปี ได้ย้อนระลึกถึงเหตุการณ์ ณ ตำบลห้วยไคร้เขตรอยต่อระหว่างอำเภอลี้ กับอำเภอเถินว่า ในสมัยก่อน แถวนั้นยังเป็นป่าอุดมสมบูรณ์ที่มีช่องทางระหว่างเขามาบรรจบกัน

ซึ่งโจรผู้ร้ายในสมัยนั้นใช้เป็นช่องทางการเดินทางสำหรับลักวัวควายของชาวบ้าน โดยหลบหนีออกทางนั้นเป็นประจำ

เพราะความชุกชุมอย่างดาษดื่นนั่นเอง ซึ่งก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ประชาชนเป็นอันมาก เจ้าหน้าที่บ้านเมืองมักดูแลไม่ถึง

ผู้คนในสมัยนั้นก็ไม่มีมากมายเช่นเดียวกับสมัยนี้ประชาชนในถิ่นนั้นไม่ทราบจะหันหน้าไปพึ่งใคร ต่างก็มุ่งหาท่านครูบาขาวปีผู้เป็นเอกแห่งมหาชน ได้ร้องขอให้ท่านไปช่วยจัดการกับพวกโจรให้ที

ครูบาตอบว่า "เรานั้นเป็นพระจะให้ไปรบกับโจรก็จะถูกเขายิงตายซิ"

ชาวบ้านกล่าวว่า "มิได้หมายความว่าเช่นนั้น คือขอให้หาวิธีใดก็ได้ อย่าให้โจรมันมาลักวัวควายชาวบ้านอีก"

ในที่สุด ครูบาทนสงสารชาวบ้านที่มารบเร้าร้องขอไม่ได้ ท่านได้ตอบว่า "เอ้า ไปก็ไป"

เมื่อท่านได้ติดตามชาวบ้านไป ท่านได้นำหินติดตัวไปสองสามก้อน จนถึงบริเวณเส้นทางที่โจรใช้ในการสัญจรเป็นประจำท่านก็บ่นอุบอิบ ๆ แล้วก็เป่าหรือว่าจะเสกคาถาก็สุดที่จะเดาได้ แล้วโยนหินลงไปในช่องเขาทางโจรนั้นพิธีมีสั้น ๆ พอเสร็จท่านก็เดินทางกลับ

ชาวบ้านบางคนบ่น "แหมทำแค่นี้หรือจะมาปราบโจร"

บางคนหัวเราะ กล่าววิจารณ์ "การอวดตัวเป็นผู้วิเศษ" โดยไม่สืบสาวต้นตอ

ต่อมาประมาณครึ่งเดือน มีวัวควายหายอีก ชาวบ้านได้รวมกลุ่มและติดตามสะกดรอยเท้าสัตว์และพวกโจรไป ปรากฏได้ควายคืนมาถึงสองสามคราวติดต่อกันจนเป็นที่อัศจรรย์

ภายหลังได้มีการเปิดเผยเหตุการณ์จากชาวบ้านต่างถิ่นซึ่งยึดอาชีพโจร ได้บอกกล่าวให้ชาวบ้านด้วยกันรู้หลังเลิกอาชีพโจรแล้วว่า

เมื่อลักวัวควายเดินมา ถึงช่องทางสัญจรที่ครูบาได้มาทำพิธีไว้ ควายจะมีอาการดุร้ายขึ้นมาทันที ไล่ขวิดพวกโจร ไล่ทำร้ายบ้าง

ควายบางตัวดื้อดึงไม่เชื่อฟังคำสั่ง สะบัดเชือกหนีกลับมาเส้นทางเดิม ต่อมาโจรจำเป็นเหล่านั้นได้ยินคำเล่าลือจากชาวบ้านว่าท่านครูบาขาวปีได้กระทำพิธีปราบโจร ณ สถานที่นั้นไว้ พวกโจรจึงเกิดความละอายและเกรงกลัว ในที่สุดก็เลิกอาชีพโจรในเวลาต่อมาโดยได้เปิดเผยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ตั้งแต่นั้นมาชาวบ้านคลายความวิตกกังวลในเรื่องทรัพย์สิน นอนหลับอย่างเป็นสุข ความร่มเย็นได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

เมื่อมาดี ย่อมไม่มีเหตุ


ครูบาชัยวงศาพัฒนา
วัดพระพทธบาทห้วยต้ม
ท่านพระภิกษุรูปหนึ่งพำนักอยู่ศาลาท่าน้ำดอยเต่า ได้ปรารภกับโยมท่านหนึ่งถึงความดีของท่านครูบาขาวปีว่า นานวันประชาชนทั้งหลายเริ่มจะลืมเลือนจึงชักชวนโยมท่านหนึ่งไปกราบนมัสการครูบาชัยวงศ์ ณ วัดพระบาทห้วยต้ม และ นิมนต์ท่านเ์ื่ป็นประธานในการสร้างอนุสาวรีย์ครูบาขาวปี

โดยอาศัย ศรัทธามหาชนในกา์รสนับสนุนการก่อสร้าง อันเป็นการแสดงความกตเวทิตา รำลึกถึงคุณงามความดีที่ได้จรรโลงไว้

การเดินทางไปพระบาทห้วยต้มได้เหมารถจากในตัวเมืองเชียงใหม่ไป มีคนขับรถชื่อ นายมอม

ในขณะเดินทางกลับ คณะผู้จ้างเหมามิได้มีความรีบร้อนแต่ประการใด และ มิได้สั่งให้ขับรถเร็ว แต่ด้วยความคึกคะนองของนายมอม ซึ่งเป็นวัยรุ่นอาุยุ ๒๐ปีีเศษ ได้รีบร้อนเดินทางกลับเชียงใหม่ เพื่อจะได้รับจ้างขับรถในเวียงวันนั้นต่ออีก ได้ขับรถโดยสารสองแถวกลับด้วยความเร็วเฉลี่ยกว่า ๑๐๐ ก.ม. ต่อ ช.ม.

จนมาถึงทางโค้งเลยโรงพยาบาลอำเภอลี้มาเล็กน้อย มีวัยรุ่นซึ่งเป็นหญิงสาวพนักงานในร้านขายเครื่องไฟฟ้าของอำเภอลี้ ขับจักรยานตัดหน้าบนทางโค้ง เพราะคิดว่าคงจะข้ามพ้นไปอีกฝั่งหนึ่งได้ ในระยะไม่ถึง ๒๐ เมตร

ผลคือรถคันนั้นชนรถจักรยานเข้ากลางคัน มีรอยเบรกล้อรถยาวประมาณ ๑๐ เมตร ตัวผู้หญิงกระเด็นพลัดตกลงไปข้างทางโดยไม่ทันเห็นว่า เป็นใครด้วยซ้ำ

คณะผู้จ้างเหมาบอกให้นายม่อมหยุดรถเพื่อดูแลคนเจ็บ แต่นายม่อมหาหยุดไม่ตามสัญชาตญาณของตีนผี

คณะเดินทางได้ตั้งจิตอฐิษฐานถึงท่านครูบาศรีวิชัย และท่านครูบาขาวปี ขณะที่นั่งรถผ่านวัดพระบาทผาหนาม

“ทำไมต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ีขึ้น เมื่อเรามาดี ขอให้เด็กคนนั้นอย่าไค้เป็นอะไรเลย”

จากนั้นได้นำคนขับเข้ามอบตัวต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ด่านแม่ตืนซึ่งเมื่อทางเจ้าหน้าที่ตำรวจได้สอบถามกลับไปทางโรงพยาบาล

ผลก็คือเด็กสาวมิได้เป็นอะไรเพียงเย็บที่ขา ๘ เข็ม หมอให้นอนพักรอดูอาการที่โรงพยาบาล ๑ คืนและให้กลับบ้านไปได้ในวันรุ่งขึ้น

สภาพเด็กเหมือนมิได้เป็นอะไร สวนจักรยานบี้แหลกทั้งคันชาวบ้านเห็นแล้วไม่เชื่อว่าคนขับขี่จักรยานจะรอดได้

คนขับรถได้ใช้ค่าเสียหายเป็นที่พอใจแก่ทุกฝ่ายแล้ว ศาลได้สั่งปรับและรอลงอาญา ๒ ปี จึงกลับบ้านมาหาลูกเมียในเชียงใหม่ได้

รถมหาสนุก

นายวินัย อยู่บ้านหนองปู อำเภอดอยเต่า สมัยเมื่อเป็นหนุ่มครบเกณฑ์รับราชการทหาร ได้เล่าให้ฟังว่า สมัยที่เส้นทางอำเภอฮอด เชียงใหม่ ถึงบ้านแม่ตืน อำเภอลี้ จังหวัดลำพูนนั้นมีสภาพเป็นดินลูกรัง

วันนั้นท่านครูบาขาวปีได้เดินทางไปพระบาทตะเมาะ ผ่านบ้านหนองปูโดยรถบรรทุก มีเส้นทางอยู่ช่วงหนึ่งเป็นสะพานไม้ผุพังที่ใช้ข้ามลำธาร ตรงคอสะพานมีสภาพขรุขระคดเคี้ยวมากสมัยนั้น

คนขับรถที่ครูบาขาวปีนั่งมา ได้นำรถหลบหลีกหลุมบ่อ เลี้ยวจากสะพานลงอ้อมไปตามลำห้วยที่ไม่ลึก ตีโค้งเข้าถนนลูกรังที่เชื่อมกับคอสะพานอีกด้านหนึ่ง ซึ่งมีสภาพคดเคี้ยวเป็นหลุมบ่อได้แล้วก็วิ่งขึ้นสู่เนิน ซึ่งเป็นทางคดเคี้ยวเป็นวงโค้งไปมาสู่ที่ชันขึ้นเรื่อย ๆ

รถเกิดสภาพเครื่องร้อนหมดกำลัง แต่คนขับก็กระหน่ำเท้าเหยียบคันเร่งเพื่อให้รถพ้นเนินไปให้ได้ในช่วงนั้น

บังเอิญรถเกิดเพลาหลุดกระทบกับพื้นถนนดังค้องแค้ง คนขับรถเกิดความตกใจกระโดดหนี เพราะรถเริ่มจะถอยไหลกลับลงสู่ข้างล่าง

ขณะนั้นท่านครูบามีสติดีมากได้ยืนอยู่บนรถบรรทุกด้านหลังเห็นคนขับรถขยับท่าจะกระโดด ก็ได้ร้องห้ามไว้ แต่ไม่ไวเท่ากับสารถีหัวเห็ด ซึ่งกระโดดพรวดลงไปก่อนเสียแล้ว

ในที่สุดรถก็ค่อย ๆ ไหลมาตามทางโค้งที่ลาดชันของถนนลูกรัง โดยขาดการควบคุม จนไหลมาหยุดระหว่างห้วยพอดี หากรถไม่เลี้ยวถอยหลังมาตามทาง พุ่งตรงตามธรรมดาก็คงตกเหวเป็นแน่

มีคนในเหตุการณ์สงสัยกันมาก ทั้งที่รถถอยหลัง ขณะที่เพลาหลุดนั้นมีลักษณะเหมือนมีคนมาบังคับให้ไหลเลี้ยวตามโค้งได้อย่างไร

อานิสงส์ของคุณงามความดีนั้นย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม กฤดาภินิหารจึงบังเกิดขึ้น

บางท่านอาจมีความเห็นแย้งว่าเป็นความบังเอิญ แต่ความบังเอิญนั้นคงไม่สามารถนำรถเพลาหลุดไหลมาดามโค้งถนนทุกเลี้ยวได้ เว้นแต่อภิญญา 5 ที่ปรากฏขึ้นในจิตที่ฝึกดีแล้วเท่านั้นที่จะแปลกแยกในส่วนความเห็นในเหตุการณ์นี้ออกไป

ฝนทิพย์

จากความทรงจำ ของพ่อน้อยคำ (พ่อน้อย ความหมายในที่นี่คือ ผู้ที่บวชเป็นสามเณรแล้วสึกออกมา ทางเมืองเหนือเรียกว่า พ่อน้อย) อายุท่านได้ ๗๕ ปีแล้ว ท่านได้คลุกคลีตีโมงกับท่านครูบาขาวปีมาตลอด

โดยปกติพวกกะเหรี่ยงหรือทางเหนือเรียกว่าพวกยาง นับถือท่านครูบาขาวดุจเทพเจ้าของเขา

ในท้องที่ถิ่นอำเภอลี้มีช่วงหนึ่งระยะเวลาประมาณ ๒ ปี ฝนไม่ตก มีสภาพพื้นดิน อากาศแห้งแล้ง พวกกะเหรี่ยงได้ประชุมหารือและเข้ามาหาท่านครูบา และแสดงความคิดเห็นว่า

“พวกเราคงจะอยู่กับท่านครูบาไม่ได้แล้ว จะปลูกข้าวบนดอยหรือข้าวไร่ก็ไม่ได้เพราะไม่มีฝน น้ำจะดื่มกินก็ได้มี พวกเราจำต้องย้ายบ้าน”

ครูบาถามว่า “พวกสูจะย้ายไปที่ใด”

กะเหรี่ยงตอบว่า “หมู่เฮาจะไปอยู่ไกลที่มีน้ำมีท่า คงจะมาหาครูบาบ่อยๆ ไม่ได้ นาน ๆ จะมาหาครูบาที ครูบามีงานทำบุญก่อสร้าง พวกเฮาคงจะมาช่วยไม่ได้”

ครูบาแย้งว่า “พวกสูอย่าไปไหนเลย สร้างวัดก็ยังไม่เสร็จ"

พวกกะเหรี่ยงได้ที ก็พูดจาประสาซื่อ “ถ้าจะให้พวกเฮาอยู่ช่วยครูบาสร้างวัดให้เสร็จ ครูบาก็ช่วยทำฝนให้หน่อยซิ”

ครูบาฟังแล้วก็ยิ้มและได้กระทำเชิงหยอก โดยไปหยิบทรายจากพื้นดินกลางแจ้งแล้วก็ซัดโปรยขึ้นไปในอากาศ และพูดว่า

“ตูทำฝนให้พวกสูแล้ว”

เมื่อครูบาขาวปีกระทำการเสร็จแล้ว ท่านได้เดินกลับเข้ากุฏิกะเหรี่ยงยางได้เดินตามเข้าไปมิได้แสดงอาการไม่เชื่อเหมือนสมัยท่านอยู่ในวัยกลางคน

เพียงอึดใจต่อมาเหมือนปาฏิหาริย์ ท้องฟ้าที่ใส พื้นดินที่แห้งด้วยแสงแดดเผา ก็ได้มีเมฆหมอกมาบดบัง และได้มีพายุฝนโปรยลงมา นำความชุ่มชื้นสู่มวลประชากะเหรี่ยงยางดีใจ บอกพวกชาวบ้านเป็นข่าวไฟลามทุ่งให้ชาวบ้านงดการย้ายบ้าน มาร่วมกันทำบุญกับท่านครูบา ถึง ๓ วัน๓ คืน อันเนื่องจากฝนได้ตกลงมาสมเจตนารมณ์เขาแล้ว

ครูบาปราบเสือ

ในอดีตอำเภอลี้คือป่าอันอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพันธุ์ไม้ และสิงสาราสัตว์ ประวัติศาสตร์ของหริภุญชัย

บางช่วงแห่งเวลา บริเวณอำเภอลี้เป็นที่หลบภัยของอดีตกษัตริย์ที่ถูกภัยคุกคามทางการเมือง จากอาณาจักรภายนอกเสมอ ๆ เพราะพื้นที่มีภูเขาสลับซับซ้อนหลายลูก ยากแก่การติดตาม มีสัตว์ป่าชุกชุม รวมทั้งเสือลายพาดกลอน ด้วยมีลำธารและแม่น้ำเป็นปัจจัยเพียงพอในการดำรงชีพ

ช่วงสมัยก่อน พ.ศ. ๒๕๐๐ชาวบ้านได้รับความเดือดร้อนเกี่ยวกับเสือลายพาดกลอน มาหาเหยื่อในหมู่บ้าน กินสัตว์ของชาวบ้านอยู่เสมอ

ทุกคืนชาวบ้านต้องอดตาหลับขับตานอนไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน คอยสุมไฟเพื่อให้เสือกลัว

ก็มี บางคราว เสือได้มาทำร้ายเด็ก ขณะที่พ่อแม่ออกไปทำไร่ชาวบ้านเมื่อมีความเดือดร้อนขึ้นเป็นลำดับ ก็ได้มาขอร้องให้ท่านครูบาขาวปีช่วยบำบัดทุกข์บำรุงสุขปราบเสือให้ที

ครูบาถึงกับอุทานว่า "มีเรื่องอะไรก็มาหาเฮา เฮาบ่ฮู้จะปราบจะใด ยิงปืนก็บ่เป็น ฆ่าสัตว์ก็ทำบ่ได้ เพราะเฮาบ่กินเนื้ออยู่แล้ว"

พวกชาวบ้านอุทธรณ์ว่า“ครูบา ขอแค่นี้ไม่ได้หรือ ช่วยโปรดพวกเราหน่อย เสือมันไปกัดเด็กลูกหลานหมู่เฮาด้วย”

ท่านครูบาเป็นฝั่งมีนิสัยรักเด็กอยู่แล้วถึงกับกล่าวด้วยความตกใจว่า “เอ! มันกินกระทั่งเด็กด้วยหรือ”

ชาวบ้านได้ตอบทันควัน “ไม่เชื่อถามชาวบ้านละแวกนั้นดูได้ เพิ่งฝังซากศพเด็กมานี่”

คราวนี้ครูบาก็ได้มาโปรดชาวบ้านอีก ได้เดินทางไปกับคณะศรัทธาเพื่อดูร่องรอยบริเวณที่เสือมาเพ่นพ่านและทิ้งหลักฐานไว้ ทานได้สังเกตและได้สั่งชาวบ้านไปเก็บก้อนหินมาให้ท่าน บริกรรมภาวนาและนำหินเหล่านั้นไปวางทับรอยเสือ และท่านได้ประกาศว่า

“ต่อไุปนี้เสือพวกเอ็งเข้ามาไม่ได้อีกแล้ว เดี๋ยวนี้เฮาเป็นเสือที่ใหญ่กว่าพวกเอ็งอีก ถ้าเข้ามาก็จะกินพวกเอ็ง"

หลังจากนั้นเรื่อยมา เรื่องเสือก็กลับกลายจากร้ายมาเป็นดี ไม่มีเสือตัวใดมารบกวนชาวบ้านอีกเรื่องแปลกๆเหล่านี้ยังคงไว้ซึ่งความลี้ลับเช่นเดิมดั่งเป็นความลับของสวรรค์

สำหรับผู้สนใจในการปฏิบัติธรรมอาจเห็นว่ามิใช่เรื่องแปลก คำกล่าวธรรมดาถ้าออกจากผู้มีอริยธรรม อภิญญา ๕ แล้ว ทุกสิ่งเหมือนสำเร็จดังประสงค์ที่ตั้งจิตไว้ ทุกสิ่งสำคัญที่ใจ และสำเร็จด้วยใจดั่งพระพุทธวัจนะที่ได้ทรงตรัสไว้

อนุสรณ์สถาน

วัดพระบาทผาหนามเป็นสถานที่สุดท้ายที่ท่านครูบาอภิชัยขาวปี มาจำพรรษาพำนักช่วงปัจฉิมวัย มีอายุได้ ๘๓ ปี คณะศรัทธาวัดสันทุ่งฮ่าม แห่งจังหวัดลำปางได้มานิมนต์ท่านเป็นประธานการก่อสร้างที่วัดทุ่งฮ่าม

ไม่นานคณะศรัทธาจากวัดท่าต้นธงชัย จังหวัดสุโขทัย ได้มานิมนต์ไปเป็นประธานในการสร้างวิหารเมื่อวันที่ ๒ มีนาคม ๒๕๒๐

พอล่วงพ้นวันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๒๐ ท่านก็ได้จากไปอย่างสงบ

ผลงานที่ได้ถวายแด่พระบวรพุทธศาสนา ความเมตตาที่มีต่อประชาชนอย่างไม่สิ้นสุด ในการเป็นประธานการสร้างโรงเรียน โรงพยาบาล และสถานที่ราชการช่วงระยะเวลาอายุ ๒๔-๘๓ ปี นับรวมทั้งสิ้นได้ ๙๖ แห่ง

ทั้งนี้ไม่รวมถึงงานที่ ท่านครูบาศรีวิชัยเป็นประธาน และท่านได้นำพวกยางหรือกะเหรี่ยงเข้าร่วมการสนับสนุนการพัฒนาอีกหลายๆแห่งในฐานะ ลูกศิษย์หนุนช่วยครูบาอาจารย์ ดังเช่นถนนขึ้นดอยสุเทพ เป็นต้น

แต่งานพัฒนาทางขึ้นพระบาทผาหนามและในส่วนอื่นของอารามของพระบาทผาหนามยังไม่แล้วเสร็จสมบูรณ์ คณะศรัทธาที่เคยมานิมนต์จาก สถานที่ต่าง ๆ ถูกกลืนเข้ากับกระแสกาลเวลาต่างเงียบกันไปหมด

พระครูใบฎีกา ชัยวงศาพัฒนา แห่งวัดพระบาทห้วยต้มตำบลลี้ อำเภอลี้ จังหวัดลำพูนได้กล่าวกับญาติโยมทั้งหลาย ที่วัดพระธาตุ ๕ ดวง เมื่อวันที่ ๑๐ เมษายน ๒๕๓๐

"ท่านครูบาขาวปี ท่านเป็นนักบุญแห่งล้านนา ช่วยบ้านเมืองสรรสร้างโรงเรียนทุกที่ทุกหน

ฉะนั้นพวกโยมทั้งหลายดีใจเห็นคุณของท่านแล้วก็หาอนุสรณ์ไว้ ช่วยกันสร้างอนุสาวรีย์ไว้ที่ท่านอยู่ที่วัดผาหนาม เพื่อลูกหลานจะได้เห็นต่อไป"