เขาเรียกว่า "ผีอำ" หรือ "ฝันไป"

... ขอบคุณคะ เราเองก็ยังคิดว่าอธิบายได้ไม่ดีพอคะ ถ้าไงลองถามท่านพี่ Nopphakan ดูนะคะ ท่านนี้รับรองว่าละเอียดชัดเจนกว่าอีกคะ พี่เขาประสบการณ์สูงกว่าเราอีกนะคะ ...

 

ขอถามเรื่องสีขององค์ท่านกับคุณสมบัติของแต่ละสีหน่อยจิครับ ว่าแต่ละสีนี่ใช้เพื่ออะไรหรอครับ

 

..... อันนี้ไม่ชำนาญคะ เพราะที่พระอาจารย์ต๋องท่านสอนเอาไว้แค่ว่า สีของท่านจะบอกตามการใช้ เช่น สีดำ จะดูเข้มขลังดุ ก็เอาไว้ใช้กันสิ่งไม่ดี ป้องกัน ถ้าสีสรรพสวยงาม ก็เน้นด้านอื่น เช่น ทรัพย์ เมตตา ประมาณนี้แหละคะ พอดีเราก็ไม่ค่อยถนัด

 

.... หลังจากที่จัดการพวกของอาถรรพ์ที่มันเอามาจากตำหนักโดยการเอาไปทิ้งวัดแล้ว เราก็พากันไปหาพระองค์นั้นอีกเพื่อฟังคำชี้แนะต่อไป ท่านจึงออกอุบายให้ไปทำพิธีกับพระอีกท่านหนึ่งเพราะท่านบอกว่าให้ไปหาผู้มีกรรมสัมพันธ์กันนั้นคือพระอาจารย์บุญชูที่วัดป่าบ้านดินดำโดยให้เราเป็นคนไปขอให้ท่านช่วยเพราะถ้าเป็นเราไปบอกพระองค์นี้ต้องช่วยแน่นอน .. ด้วยเหตุว่าท่านอาพาสมาสองปีเพราะท่านบวชพระและนั้งสมาธิมานานตั้งแต่อายุ 12 ขวบ ปรากฏเป็นโรคที่ช่วงเอวทำให้นั้งนานไม่ได้ ท่านยังเตือนพวกเราเรื่องขับรถให้ระวังเพราะมีบางสิ่งมันจ้องจะทำร้ายเพื่อนเราอยูตามข้างทางมีคนใช้ให้มาทำ เขาต้องการวิญญาณของเพื่อนเราคนนี้ไปเป็นบริวาร ท่านก็เตือนเราเช่นกันเพราะเราเข้าไปยุ่งเรื่องของเขา ท่านได้เอาดวงพวกเราไปท่านถามเราว่ากำลังอยากเปลี่ยนชื่อใหม่ใช่ไหม๊ ท่านเอาชื่อสองชื่อให้เพื่อนเราเลือกมันเลือกเสร็จท่านก็พูดมาคำหนึ่ง .. กี่ภพกี่ชาติก็เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเขาให้โอกาสแก้ตัวกี่ครั้งก็ยังทำผิดเหมือนเดิม .. แล้วท่านก็ส่ายหัวเพื่อนเราทำหน้างงคะมันไม่เข้าใจที่พระอาจารย์พูดแต่เราเข้าใจ .. ส่วนชื่อของเราท่านไม่ให้เลือกท่านให้มาชื่อเดียวเลย แปลว่า รุ่งเรืองแล้ว สว่างแล้ว .. มาจากที่มืดกำลังจะไปสู่ที่สว่างเหมือนกำเนิดเกิดใหม่ให้เริ่มต้นใหม่มันอาจจะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ .. ส่งเสริมให้เราเป็นผู้มีปัญญาใฝ่ศึกษาหาความรู้ นับแต่นี้ชีวิตเราจะเปลี่ยนไปจะไม่มืดมนอีกนับแต่นี้เป็นต้นไป .. นี้คือพรที่พระอาจารย์ต๋องให้แกเรานี้เป็นครั้งแรกที่ท่านไม่ดุเราและมองหน้าเราแบบเต็ม ๆ ทั้งที่แต่ก่อนเหมือนท่านไม่สนใจท่านเลย ..

... เราได้นำความมาแจ้งแก่พระอาจารย์บุญชู ท่านเงียบมองหน้าเราถามมาคำว่า ทำไมพระอาจารย์ต๋องท่านไม่ทำเองละท่านก็ทำได้ไม่เห็นต้องมาที่นี้ .. เราเลยแจ้งแกพระอาจารย์บุญชูตามที่พระอาจารย์ต๋องสั่งมา พร้อมทั้งเราก็ขอร้องท่านด้วยท่านเงียบไปนานมากปกติท่านจะเป็นคนที่ขี้เล่นมากโดยเฉพาะกับเราแต่วันนี้ไม่ท่านนิ่งจนเราแปลกใจเรียกว่าสิบกว่าปีที่รู้จักกันมาไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แต่สุดท้ายท่านก็ตอบตกลงช่วยเราสังเกตว่าท่านมักมองออกไปข้างนอกบ่อย ๆ โดยเฉพาะตรงถนนทางเข้าวัดแก ... แล้วก็นัดวันทำพิธีกัน ..

 

.... มีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เราอึ้งและทึ่งกับพระรูปนี้มากคือ ช่วงนั้นลูกเราเรียนพิเศษเลิกห้าโมงครึ่งเรามีหน้าที่มารับลูกกลับบ้านแต่เราไปหาพระรูปนี้แล้วคุยเพลินไปหน่อยสังเกตว่าท่านจะเริ่มบอกให้เรากลับท่านย้ำว่ารีบกลับให้ถึงบ้านก่อนทุ่มหนึ่งท่านดูร้อนใจมาก เรากลับมาถึงสารคามทุ่มครึ่งแล้วแม่เราก็โทมาตามยิก ๆ จนเราปิดเครื่องหนีความผิดรีบมารับลูกใจก็กลัวลูกจะกลัวกลับบ้านไม่ได้ความรู้สึกผิดมันดันคับหัวใจ .. ตรงจุดนัดหมายไม่มีลูกเรา !! ลูกหาย !! ทุกอย่างประเดประดังเข้ามาทำไงดี ทำไงดี .. อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออกได้แต่ตระเวนขับรถเที่ยวตามหาลูกชาย ... โทรหาพระอาจารย์ต๋องสิท่านอาจจะรู้ก็ได้ .. โทรสิคะงานนี้ท่านรับสายเราก็บอกว่าลูกเราหายขอให้ท่านช่วยดูให้ทีท่านนิ่งไปสักนาที หรือ สองนาทีกว่า .. ตอนนี้ลูกชายอยู่ตรงที่ใกล้ที่ใหญ่ ๆ มีแสงสว่างมาก ๆ พ่อเขามารีบหรือเปล่า .. เราตอบว่าพ่อเขาไม่มี .. แต่เขาไปกับผู้ชายคนหนึ่งนะ .. ลองโทรหาแม่หรือยัง ... เราตัดสินใจโทรหาแม่เราโดนด่าคะแต่ลูกชายเรากลับถึงบ้านแล้วครูผู้ชายมาส่งที่บ้านเห็นว่านั้งรอคนเดียวนานแล้ว ... เราทั้งดีใจทั้งงงว่าพระอาจารย์ท่านรู้ได้ไง ( สมัยนั้นเราไม่รู้จักอภิญญาหรอกนะคะ )

 

... พระอาจารย์ต๋องได้ให้เราขอพระอาจารย์บุญชูให้ช่วยแต่หากท่านช่วยไม่ได้พระอาจารย์ต่องท่านแนะนำว่าอาจได้ทำพิธีค้ำโพธิ์แทน .. ทั้งนี้ทุกอย่างต้องทำก่อนถึงเดือนเกิดของเพื่อน อ. ... พวกเราได้จ้างคนแถวนั้นทำกระทงสะเดาะหืเคราะห์ให้ .. เราทำพิธีกันช่วงบ่ายพระท่านก็สวดโดยเอากระทงมาวางเอาสายสินญ์มาพันเพื่อนเรามันนั้งเหยียดขาระหว่างทำพิธีดำเนินไปนานเหมือนกันนะบรรยากาศภายนอกดูวังเวงแปลกประหลาดไม่เคยเจอมันนิ่ง ๆ ภายในวัดแต่ข้างนอกมีลมไหว ไฟเที่ยนก็ลุกแปลก ๆ ท่านสวดไปได้สักพักท่านเริ่มมองไปด้านนอกบ่อย ๆ บางครั้งเหลือบตามองออกอาการหวาด ๆ เล็กน้อย.. สักพักท่านก็พูดขึ้นว่าเคยเห็นแมวป่าไหม๊ นั้นไงแมวป่ามันมาเดินเล่นในวัดท่านชี้มือไปฝั่งตรงข้ามที่ท่านนั้ง .. เรามองตามไม่เห็นอะไรมีแต่ความว่างเปล่า ( มารู้ตอนหลังว่าแปลว่าเสือ ) แล้วท่านก็ลุกมานั้งเอาสายสินญ์มาพันเพื่อน อ.ไว้พร้อมบริกรรมภาษาเขมรด้วยเพราะท่านเป็นคนแถบชายแดนเขมร ตอนท่านสวดอยู่ ๆ เทียนที่จุดตั้งไว้ก็ล้มลงใส่ซองปัจจัยที่มีชื่อเพื่อนอยู่ไฟไหม้ซองลามไปเกือบถึงชื่อมันแต่ดับทัน .. ท่านว่าถ้าดับไม่ทันหมายความว่าพิธีล้มไม่สำเร็จ ท่านเริ่มสวดใหม่เราสังเกตว่าท่านสวดไปสักพักท่านก็ทำท่าเหมือนคนจะหลับกลางอากาศสับประหงกหลายครั้ง เราเริ่มใจไม่ดีรู้สึกแปลก ๆ เราอยากช่วยท่านแต่เราสวดไม่เป็นด้วยทำไงดีหนอพระอาจารย์บุญชูจะไหวไหม๊นะ .. เราตัดสินใจเอาไงก็เอาวะเพราะสัมผัสที่เกิดกับตัวเราตัวเบาเหมือนจะลอยขนหัวเราลุกตั้งชันตรงกระหม่อมเหมือนมีคนเหยียบหัวเราแต่เบาบางมากลักษณะเหมือนคนยืนขาเดียว .. เราเลยนั้งขัดสมาทพนมมือสวดมนต์ไหว้พระขอให้ท่านช่วยให้พระอาจารย์บุญชูทำสำเร็จอยู่ ๆ ท่านก็หันมามามองหน้าเราแบตกใจนิดหน่อยแต่มองสูงเลยหัวเราขึ้นไปอีก .. เราไม่สนใจตั้งใจอธิฐานขอพรพระต่อไปเทียนล้มจะไหม้ซองอีกรอบแต่จับไว้ทัน .. ท่านบอกว่าแมวป่ามันมาเดินวนรอบกุฎิท่านอีกแล้ว .. แต่เพื่อนเรามาบอกตอนหลังว่ามันก็เห็นแต่เป็นแมวลายตัวเขื่องมานอนสงบนิ่งอยู่ข้างตัวมัน .. เสร็จแล้วท่านก็ทำบังสุกุลตายบังสกุลเป็นให้มันด้วย .. แล้วท่านก็ให้เราเป็นคนเดินถือกระทงนั้นไปทิ้งที่หลังเมรุวางแล้วเดินมาห้ามหันหลังไปมองอีก .. ไม่งั้นของจะเข้าตัวเราแทน .. ตอนที่เราเอากระทงไปวางแล้วเดินมาไม่รู้เราคิดไปเองหรือเปล่าว่ามีพวกมารับกระทงเราไปนั้งล้อมวงกันเสียด้วยสิ .. เห้ออย่ามายุงกะเรานะเราขี้กลัวผี อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

ขอบคุณค่ะ .... พี่ Nopphakan เค้าอยู่กระทู้ไหนหรอค่ะ? อิฉันจะตามไปอ่าน และขอถามในสิ่งที่ไม่รู้....ขอคุณพระคุ้มครองค่ะ

 

แนะนำว่าส่งข้อความถามพี่เขาจะสะดวกกว่าคะ ..

 

พระอาจารย์ต๋องท่านอยู่ที่ไหนหรือค่ะ พบยากมั้ยอยากเปลี่ยนชื่อเหมือนกันค่ะ เพราะมีคนทักมา...

 

... ต้องเสียใจด้วยนะคะเพราะแม้แต่ตัวดิฉันเองก็ยังหาท่านไม่พบ เพราะท่านได้เดินทางออกจากวัดป่าตองไปเมื่อก่อนเข้าพรรษาปีที่แล้วคะ .. หลังจากที่ท่านสั่งสอนแนะนำ และ ดูดวงให้ดิฉันครั้งแรกและครั้งเดียว ท่านบอกแค่เพียงว่าท่านจะไปรักษาโรคที่ท่านเป็นมาหลายปีให้หายที่กรุงเทพ หรือไม่ท่านจะเดินทางไปรักษาตัวที่ถ้ำของพระอาจารย์ของท่านพำนักอยู่แถวมุกดาหารที่ห่างไกลแถบชายแดนลาว .. แต่ตัวท่านเป็นคนอุบลคะ ท่านสั่งไว้ว่าไม่ต้องตามหาท่าน .. หากเกิดอะไรขึ้นแค่ให้ระลึกถึงท่านก็พอ หรือ ให้ไปหาพระอาจารย์บุญชู ... แต่ท่านเคยมาหาเราในนิมิตสองครั้งคะ .. ตอนนี้เราเองก็กำลังว่าจะลองสืบหาเหมือนกันคะเพราะหลายสิ่งที่ท่านบอกไว้มันเกิดขึ้นกับเราแล้ว และ กำลังดำเนินต่อไป ... หรือ เราอาจได้เจอเมื่อเราพร้อมท่านอาจจะมาหาเราสักครั้ง ... สิ่งแรกที่เราอยากทำ คือ กราบเท้าท่านที่ทำให้เราเหมือนมีชีวิตใหม่ เป็นคนชี้ทางให้เราเข้าหาธรรมมะมากขึ้นสนใจเรื่องบุญทาน เชื่อในกฏแห่งกรรม ..

 

.... หลังจากที่เราไปทำพิธีแก้ไขให้เพื่อนเราเรียบร้อยแล้ว .. ท่านก็บอกว่าไม่ตายแล้วให้อยู่เฉย ๆ อย่าเดินทางไปไหนอย่าห่างบ้าน .. เพราะนอกบ้านอันตรายยังมีอีกเยอะหากไปไหนให้ระวังตัวให้มากถ้าจะไปจริง ๆ ให้เราพาไปจนกว่าจะพ้นเดือนเกิดตัวเองจึงจะปลอดภัยกว่าตอนนี้เพราะทางนั้นเขาคงยังไม่ปล่อยเพื่อนเราไปแน่นอน เขาอาจจะส่งผีบริวารตามมาดูเรื่อย ๆ ให้ระวังตัวกันไว้ให้ดี ถ้ามากกว่านี้อาจต้องทำพิธีค้ำโพธิ์ เพราะฝ่ายนั้นเก่งไม่ใช่ย่อยไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถควบคุมบริวารที่เก่ง ๆ อย่างเช่นเสือสมิง และ ผีอื่นมากมายขนาดนี้ .. เพื่อนเลยบอกว่าแฟนเขาเป็นเจ้าของโรงบาลเอกชนแห่งหนึ่งแต่ไม่ใหญ่มาก อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาสามารถรวบรวมวิญญาณมาเป็นบริวารได้เยอะ และ สิ่งที่เขาสืบทอดมาซึ่งนับว่าหาได้อยากมาก .. ท่านเลยเล่าเรื่องสมัยท่านยังท่องยุทธให้ฟัง (ปกติไปทีไรแกจะมีเรื่องเล่าสนุกให้ฟังตลอด) ลืมบอกไปว่า วิธีการสอนของท่านนั้นคือท่านจะชอบพูดรวม ๆ ไม่เจาะจงที่ใครระหว่างเรากับเพื่อน ท่านจะพูดเหมือนเล่านิทานให้ฟังบ้าง ยกตัวอย่างบ้าง ไม่สอนตรง ๆ ที่เรารู้ก็เพราะว่าตอนหลังทุกอย่างมันเป็นจริงดังที่พระอาจารย์ต๋องท่านกล่าวไว้ แม้แต่คำที่ท่านเตือนเราไว้เรื่อง การที่เราช่วยใครไปให้ทำใจกับคำว่า " ทรยศ " ท่านพูดเป็นเลศนัยตลอดเวลา ...

... ส่วนพระอาจารย์บุญชูหลังจากนั้นหลายวันเราแวะไปหาท่านอีกดูเหมือนท่านจะไม่สบาย .. ท่านก็ถามว่าเพื่อน อ. เป็นยังไงบ้าง .. ของเขามากวนข้อยสามคืนข้อยนั้งสมาธิบ่ได๋เลย ... คำนี้มันยังก้องอยู่ในหัวเราบ่อย ๆ เพราะมันเหมือนเราเอาเรื่องหนัก ๆ ไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนมันเป็นความรู้สึกผิดมาจนทุกวันนี้ หลายเรื่องราวที่เกิดขึ้น

 

... สำหรับเจ้าเพื่อนตัวดีของเรานั้นมีประสบการณืเจเหมือนกัน แต่ปกติเพื่อนคนนี้จะไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้เป็นพวกออกแนวสมัยใหม่ และ ไม่ค่อยแคร์ในเรื่องศีลธรรมมากนัก .. เราจะเล่าเท่าที่เธอเล่าให้ฟังแล้วกัน ..

.... ตอนที่ทำพิธีเธอเห็นมีแมวลายทางแบบเสือแต่ตัวเล็ก ๆ มานั้งหมอบข้าง ๆ ขาตอนที่พระอาจารย์บุญชูทำพิธีให้ แต่เรามองไม่เห็น .. อะไรอยู่คนเดียว ..

... ตอนที่บูชาท้าวเวชสุวรรณมาใหม่ ๆ เพื่อนคนนี้ฝันประหลาดมาก และ เอามาเล่าให้ฟังว่า ในฝันมีฝูงผีหลายร้อยตัวจะมารุมกินเนื้อมัน มันกลัวมากไม่รู้จะทำยังไงไม่มีใครมาช่วยมันเลย .. พวกผีกำลังย่างสามขุมเข้ามาหามันมันทั้งร้องไห้เสียใจ และ กลัว ... อยู่ ๆ มันบอกได้ยินเสียงเราตะโกนมาจากที่ไหนไม่รู้ว่า " ปู่เวชไงขอให้ท่านช่วยสิ " มันได้ยินแบบนั้นเพื่อน อ. ก็ร้องขอพรจากท่านปู่เวชสุวรรณให้ท่านช่วย เสร็จแล้วมันก็หันมาสู้กับกับพวกผี .. เพื่อน อ. พบว่ามีมีดในมือเลยเอามีดนั้นกรีดแขนตัวเองเรียกพวกผีให้มากินเลือดเนื้อตัวเอง .. แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ .. แต่มีผีตัวหนึ่งเป็นผู้หญิงกระโจนเข้ามากัดแขนมันจนมันตกใจจนตื่นขึ้นมา ...

... บางครั้งเพื่อน อ. ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีครพุดคุยอยู่ในหัวตัวเอง .. หรือ เดินทางไปไหนด้วยรถของเธอก้เหมือนมีคนเป็นเพื่อนเดินทางไปด้วย .. หรือ ถ้าใครไปแตะต้องหยิบจับของอะไรภายในรถของเธอโดยที่เธอไม่อนุญาติเธอจะกลายเป็นคนเกรียวกราดทันที บางทีไฟในรถก้จะดับ หรือ รถดับไปเลยก็มี แต่ตอนนี้ได้ขายรถคันนั้นไปแล้ว เหลือเพียงลูกแก้วไฟฟ้าที่มันยังเก็บเอาไว้ติดในรถคันใหม่เท่านั้น แต่อันนั้นเพื่อนบอกว่าซื้อมาเองแค่เอาไปเจิมเท่านั้น ...

 

... หลังจากนั้นมาเราก็แวะไปกราบท่านหลายครั้ง .. จนวันหนึ่งก่อนจะเข้าพรรษาปี 55 อยู่ ๆ ท่านก็พูดขึ้นมาลอย ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เราอยากรู้ .. โดยที่เราไม่ได้ถามบางเรื่องเราลืมไปแล้วเสียด้วยซ้ำ .. แล้วท่านก็ดูดวงให้เราสมใจอยากพร้อมทั้งทำนายอนาคต และ การดำเนินชีวิตของพวกเราสองคนไว้ให้เดินโดยเน้นให้เอาธรรมมะเข้ามาในชีวิตให้มาก ๆ เสริมสร้างบารมีให้ตนเองเพื่อจะได้ผ่านพ้นวิบากกรรมที่จะเกิดในชีวิตแต่ละคนได้ต่อไป ก่อนที่ท่านจะไปรักษาตน .. พร้อมทั้งถามคำถามเราหนึ่งคำถามว่าทำไมเราถึงเชื่อท่านท่านบอก และ ให้ทำทุกอย่างโดยไม่เคยถามว่าทำไม ไม่ซักไซร้ไล่เรียงอะไรท่านมาก เราจึงตอบท่านไป .. แล้วท่านก็พยักหน้ารับท่านพร้อมทั้งพูดว่า นี้คงเป็นวาสนาที่จะได้เป็นศิษย์อาจารย์กัน ท่านก็ให้พรพวกเรา ....

... เรามักพาเพื่อนไปทำบุญทำทาน ไปวัดไหว้พระบ่อย ๆ เท่าที่มีโอกาสตามที่พระอาจารย์ต๋องสั่งไว้ .. แต่ก็มีเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรากับเพื่อนคนนี้ต้องมีอันตัดความสัมพันธ์กัน คงยากที่จะกลับมาเหมือนเดิม มันเป็นสิ่งที่เราคิดดีแล้วไตร่ตรองแล้ว ... แต่จะนำเรื่องบางเรื่องที่เป็นสิ่งเล้นลับที่เกิดขึ้นมาเล่าให้ฟังกันนะคะ ..

 

แอบติดตามอ่านมาตลอด
ขอบคุณที่ช่วยเล่าเรื่องราวๆต่างให้อ่าน
ติดตามต่อไปคะ

 

... หลังจากที่พระอาจารย์ไม่อยู่แล้วเราเองก็เคว้งมากไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี ก็เลยเอาคำที่เคยสนทนากันครั้งที่ไปเยี่ยมท่านทุกครั้งที่จำได้เก็บเอามาคิด และ สอนตนเองต่อยอดปฏิบัติมาเรื่อย ๆ จนมารู้ตัวอีกทีก็เหมือนตัวเองเปลี่ยนไปมากแม้แต่คนรอบข้างก็รับรู้ได้ ...

... ทุกครั้งที่ไม่สบายใจจะไปวัดไหว้พระ ชีวิตวนเวียนอยู่แต่การทำบุญการควบคุมจิตใจของตัวเองให้สงบเลิกฟุ้งซ่านบ้าบอ .. พยายามทำตามคำแนะนำของพระอาจารย์ที่ให้ไว้ด้วยความระลึกว่าท่านคือผู้มอบชีวิตใหม่ให้เราได้เจริญในธรรมพบแสงสว่างในชีวิตจนทุกวันนี้

 

เรื่องที่ 9 เมื่อชั้นไปตำหนักทรงใกล้บ้าน

...มีอยู่ครั้งหนึ่งพวกเราคิดคึกขึ้นมาอยากดูดวงกัน และ ตัวเราเองได้ข่าวว่ามีตำหนักทรงที่ไกลออกจากที่เราอยู่ไป 30 KM. เราสามคนซึ่งตอนนั้นเรามีแฟนแล้วแต่เขาเป้น อิสลาม ร่วมเดินทางไปด้วย .. แฟนเราคนนี้เขามีเซ็นต์เรื่องผีพอตัว ..

... พวกเราเดินทางไปยังตำหนักนั้นในวันเสาร์เพราะแหล่งข่าวบอกว่าท่านจะทรงทุกวันเสาร์ .. แน่นอนด้วยความขี้กลัวของเราไม่ลืมที่จะบอกกล่าวสิ่งศักดิ์ที่บ้านตัวเองว่าจะไปที่นี้นะยังไงช่วยสะแกนให้ทีว่าปลอดภัยไหม๊ ใช่ทางเราหรือเปล่าถ้าไม่ใช่หรือเขาคิดไม่ดีกับเราอย่าให้เขาเจิมหน้าผากเราเด็ดขาดขอให้ช่วยปกป้องเราด้วยในการณ์นี้เราไม่ลืมเตรียมน้ำมนต์ไปด้วยเผื่อฉุกเฉิน .. มีคนนับถือเยอะมากโดยเฉพาะญาติข้างร้านเราไปเกือบทุกเสาร์เลยทีเดียว เพราะเขาเคยเอาลุกไปรักษาที่นี้ และ คนที่เป้นตำหนักทรงก็ล้วนเคยมาที่นี้ทั้งนั้น .. พอมาถึงเราพบว่ามีคนเข้ามาเยอะแยะมากทั้งเข้าทั้งออกต้องจอดรถไว้ไกล ๆ แล้วเดินไปกัน บ้านเขาเป็นบ้านชั้นเดียวดูดีมีฐานนะ ภาพที่เราเห็นเป็นหญิงวัยกลางคนนั้งอยู่บนโซฟาไม้ใส่ชุดอยู่บ้าน แฟนเราออกอาการคนแรกเลยว่าไม่ชอบ

.... พวกเราเลือกที่จะนั้งดูอยู่ไกล ๆ ญาติเป็นคนเอาบัตรคิวมาให้เพราะโทรมาให้จองไว้ให้นั้งรอนานมากคนก็เยอะเต็มบ้านจนเราเกิดปวดฉี่ขึ้นมาเลยเดินอ้อมไปเข้าห้องน้ำจึงสังเกตว่าเขามีแฟนฝรั่งด้วยแถมมีพานขันธ์ครูตั้งวางไว้อยู่เหนือพระพุทธเราเริ่มไม่ชอบใจแล้วสิ สักพักแฟนเราก็ตามไปเข้าด้วยแต่เราไม่รอเขาพอนั้งลงได้แป๊บเดียวแฟนเรารีบมาหน้าตาตื่นเลยมานั้งข้าง ๆ ด้วยความกลัวเราเลยถามว่าเป็นอะไรไปเจออะไรมาละ ... เขาบอกว่าตอนเดินจะเข้าห้องน้ำเขามองเห็นมีฤษีตนหนึ่งอยู่ตรงชั้นหิ้งพระถือไม้เท้าอยู่เขากลัวไม่ชอบ .. เราได้แค่ปลอบเขา พวกเราสังเกตว่าร่างทรงคนนี้เขาจะมองพวกเราตลอดเวลาที่แอบมอง และ มองตรง ๆ โดยเฉพาะแฟนเราเขาดูจะให้ความสนใจมากเป็นพิเศษ .. การเข้าทรงของเขาดุแปลกมากจากการบอกเล่าของคนที่เคยไปบอกว่า เป้นร่างทรงหลวงปู่มีฤทธิ์อำนาจมากทำให้คนเป็นหรือตายได้แค่เขาต้องการ .. เราเองก็ไม่รู้ว่าจริงเท็จยังไง แต่เห็นเขาพูดภาษาแปลก ๆ บางครั้งมีภาษาแขก เขมร ส่วย (พอดีคนข้าง ๆ เขารู้จักภาษาพวกนี้ เราเองชอบดูหนังแขก อิอิ ) เอาเป้นว่าเราฟังไม่รู้เรื่องเลยว่าเขาพุดอะไรบ้าง ขนาดภาษาไทยธรรมดา หรือ อีสานยังฟังแทบไม่รู้เรื่องเลยดีที่มีคนแปลอยู่ข้าง ๆ เขาชอบให้คนที่มาทำท่าแปลก ๆ ด้วย เช่น ตบมือสามทีแล้วอ้าปากกว้าง ๆ บอกว่าเป็นการรับโชคลาภที่ท่านประท่านให้ .. บอกตามตรงเราไม่ชอบเลยมันดูแปลก ๆ

... พอถึงคิวพวกเราเราให้เพื่อนเราดูก่อนส่วนแฟนเราเอาแค่รูปถ่ายมาเพราะมันไม่สะดวกที่เขาจะดู คนทรงมองดูอยู่สักพักแล้วเอาผงอะไรไม่รู้สีแดง ๆ ป้ายใส่รูปแฟนเราเขียนเป็นวงกลม ๆ วนไปมา คนทรงก็ดูให้เพื่อนเราแล้วเอาอะไรไม่รู้สีแดงนั้นมาทาที่มือสองข้างพร้อมเจิมหน้าผากให้มันแต่มันพอใจกับการดูมาก เพราะเขาดูอดีตชาติให้มันซึ่งทำให้เพื่อนคนนี้เพ้อพบจนถึงทุกวันนี้ .. ส่วนเราเขาก็ถามว่ามาทำไมต้องการอะไรเราก็บอกว่าเราต้องการมาขอคำชี้แนะจากเขา เขาก็พยักหน้าแถมยังทักบางอย่างที่ทำให้เราต้องสบตาเขาอีกต่างหากเราไม่มีความรู้สึกกลัวคน ๆ เลยทั้งที่เรารับรู้ว่ามีสิ่งอืื่นอยู่แถวนั้นหลายอย่างทั้งผู้ที่ติดตามมาดูแลเราด้วยที่มายืนคุมอยู่ด้านหลังเรา หลังจากดูเสร้จเขาก็เอาผงสีแดงนั้นมาเขียนที่แขนเราแต่ที่แปลกคือเขา " ไม่เจิมหน้าผากเรา " อ้าวงานนี้ก็มีเฮสิ พอเป้นแบบนี้เรารีบออกมากันเลยพอถึงรถเรารีบเอาน้ำมานต์มากิน และ ล้างผงพวกนั้นออกเพราะเรารู้สึกเหมือนมีอะไรทำให้เราเจ็บตามแขนสองข้างแต่ไม่มากเพื่อนก็เป็น เราเดินทางต่อไปที่พระธาตุนาดูนเพื่อสักการะพระธาตุนาดูนเพื่อความเป็นศิริมงคลแก่ตน ...

...พอกลับมาบ้านไม่กี่วันแฟนเราบอกว่่าเขาเห็นมีฤษีตนนั้นมายืนตรงจอมปลวกในห้องนอนเราเขากลัวมาก เพราะแฟนเราคนนี้จะดูออกเลยถ้าเวลาเขาเห็นผีจยเป็นอันเข้าใจกัน ... เราก็คิดเสียใจอยู่ว่าไม่น่าไปเลยได้ไม่คุ้มเสียจริง ๆ

 

... เอ..... อันนี้ไม่แน่ใจคะ ว่าคุณติง ๆ อยู่แถวไหนเพราะไม่เคยถามกันคะ 55555 แต่คุยกันบ่อยคะเจอกันในกระทู้หลายเรื่อง ส่วนตัวกาลีนะเป็นคนมหาสารคามโดยตระกูล (ขนาดนามสกุลยังบ่งบอกเลยคะ 555 )แต่ไปเกิด และ โตที่อื่น เดี๋ยวคงต้องสอบถามกันซักหน่อยแล้วเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้สะหน่อย อิอิ

 

เรื่องที่ 10 ล่าขุมสมบัติ ภูผายา ..

.... เรื่องนี้เล่าจากความทรงจำในวัยเด็กตอนประมาณไม่ถึง 12 ขวบ สมัยนั้นยังไม่เจริญมาก พ่อเราช่วงนั้นกำลังบ้าสมบัติโบราณแบบเข้าเส้นเลยทีเดียว .... ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าการสะสมของโบราณอาถรรพ์ต่าง ๆ ไว้กับตัวเองมาก ๆ ผลจะเป็นยังไงต่อไป .... อาจต้องอาถรรพ์ของมันไม่วันใดก็วันหนึ่ง ... วิญญาณ หรือ อาถถรพ์พวกนั้นอาจครอบงำจิตแกจนยากที่จะหลุดพ้นได้ หรือ ถ้าโชคดีอาจแค่มีอันเป็นไปต่าง ๆ นา ๆ จนต้องจบชีวิตอย่างไม่ถึงเวลาอันควร ... ต้องถูกดูดซับพลังชิวิตของตนเองไปทุก ๆ วัน หรือ ต้องกลายเป็นทาสของอาถรรพ์ วิญญาณพวกนั้นไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดอีกตลอดกาลหากของอาถรรพ์นั้นแรงพอ ... เราเคยเตือนแกหลายครั้งเหมือนกันว่าอย่าสรรหามาครอบครองไว้มาก ... ตอนนั้นแกยังไม่เชื่อเราเท่าไหร่ทั้งที่แกเป็นคนสอนเราเอง ... แต่ล่าสุดแกไม่เก้บแล้วจะเอาไว้เฉพาะบางอย่าง

... แก และ เดอะแก๊งค์ได้รวมตัวกันเพื่อจะไปขุดสมบัติที่ ถ้ำผายา เพราะมีสายรายงานว่ามีสมบัติเก่าโบราณอยู่ที่นั้น จำได้ว่าพ่อไปสามวันไม่กลับมาบ้านเลยพร้อมเครื่องมือในการขุด ... พอแกกลับมาก้มีสภาพแบบสกปรกฝุ่นเต็มเสื้อผ้าเหมือนไม่ได้อาบน้ำเลยสามวัน .. แถมาถึงบ้านในตอนค่ำ ๆ พอกินข้าวแล้วแกก้มาเล่าเรื่องที่ไปให้เราฟังเหมือนเคย .. แกเล่าวว่าไปขุดครั้งนี้มีหุ้นส่วนหลายคนไปขออาศัยอยู่ในป่าข้าวโพดของชาวบ้านแถวนั้นแต่ไม่ไกลจากภูผายาเท่าไหร่ .. มีลุงดมหมอธรรมเป็นคนไปนั้งทางในดูของ และ เห็นภาพเป้นสมบัติโบราณมากมายใต้ดิน .. ได้กำหนดจุดขุดกันเป็นตรงยอดเขาซึ่งเป้นดินผสมหินคงต้องขุดกันหลายวันมากตอนนี้ขุดไปหลายเมตรแล้ว .. ตกหลางคืนจะนอนตรงที่ขุดไม่ได้เจ้าที่แรงเรียกง่าย ๆ เจ้าป่า และ ผีป่าแรงพอตัว ... เวลาลงมาพักที่กระท่อมของชาวบ้านตกดึกจะมีวิญญาณเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาวนเวียนแถวกระท่อมที่แกนอน และ มีเสียงสัตว์ป่าน่าจะเป็นหมีควายตัวใหญ่มากับเด็กคนนี้ด้วย บางครั้งก็มาให้เห็นมาคุย หรือ มาแค่เสียง .. พอบอกว่าเด็กคนนี้โกหกเป็นเหมือนกันนะ เพราะลุงดมคือคนที่จะคอยเจรจากับผีพวกนี้ .. แล้วพอสาย ๆ แกก็ไปกันอีกหลายวันถึงกลับมา ... พร้อมกับความผิดหวัง ...

... แกเล่าว่า " ผีมันซ่อนสมบัติ " เรื่องคือ เสียเวลาในการขุดนานมากเพราะเจอก้อนหินใหญ่ แล้วพอขุดไปได้ที่ก็ตั้งหลักปักเสาทำพิธีกันเรียกเจ้าที่ที่นั้นมาถามพอได้ความก็ขุดลงไปเป็นรูขนาดเอามือคนล้วงลงไปได้ ... โดยภายในนั้นจะมีพระพุทธรูปอยู่ข้างในหน้าที่ในการล้วงครั้งนี้เป็นของลุงเราขอสมมติชื่อ อ๊อด เพราะแกมือเล็กที่สุดในจำนวนนั้น ลุงดมให้แกเอาผ้าขาวม้าพันที่มือไว้พร้อมกำชับว่า .. ไม่ว่าจะคว้าไปโดนอะไรให้กำไว้ให้แน่นอย่าปล่อยมือให้ดึงขึ้นมาเลย ... แล้วแกก็ไปนั้งในหลักที่ปักสายสินญ์ล้อมไว้รวมกับคนอื่น ๆ แล้วก็สวดคาถาสะกดของไว้

.... ลุงอ๊อดตอนนั้นแกยังหนุ่ม ๆ อยู่แกบอกว่าแกกลัวมากแต่แกก็ล้วงลงไปจนได้ แกคว้าไปโดนสิ่ง ๆ หนึ่งแกบอกว่ามันเย็น ๆ นุ่ม ๆ พอดีมือแถมยืดได้ด้วยแกลองดึงมันยืดตามมือแก .... แกตกใจกลัวมากเผลอปล่อยมือจากของสิ่งนั้นทันที ... ผลที่ออกมาเหรอคะ ... แกบอกว่าของสิ่งนั้นมันปั่นตัวเองลงไปใหหินคะ เจาะลึกลงไปแบบควงสว่านเลย .. ส่งลงไปเหมือนจะหาที่สุดไม่ได้เลย พวกแกเลยคว้าน้ำเหลวกลับมาเพราะคงจะขุดตามไม่ได้แล้วเพราะของมันหนีไปแล้วเจ้าที่เขาซ่อนไว้ที่อื่น ... พ่อโมโหมากบ่นไม่หยุดปากเลยทีเดียว .. ถามว่ามีของโบราณอย่างอื่นไหม๊ มีคะแต่แกไม่สนใจอะไรพวกนั้นแกสนใจแต่พระ เหล็กที่มีคุณวิเศษ ของขลัง ... ส่วนลุงอีอดแกก็หน้าจ๋อยไปตามระเบียบ แกเล่าให้ฟังว่าที่นั้นที่นั้นมีภาพวาดโบราณด้วยนะ ... แต่เราเองยังไม่เคยไปตรงนี้เลยสักครั้งเดียว

... จนทุกวันนี้กลายเป็น " แหล่งโบราณคดีภูผายา " ไปแล้ว .. มีสำนักสงฆ์ที่นั้นด้วยแถมกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัดไปแล้ว คงมีสักวันที่เราจะได้ไปที่นั้จริง ๆ

 

เรื่องที่ 11 รูดทรัพย์ ( ไม่ใช่ประสบการณ์ของเราเองนะ)

..... เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง เกิดกับหลานผู้เขียนเอง เขาทำงานเป็นแคชเชียร์ในร้านของพี่สาว เขาจะประจำอยู่หน้าเคาเตอร์เรียกว่าทุกวันจะมีคนมากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาในร้านมาซื้อของกินของใช้

... วันนี้ก็เช่นกัน ไม่ได้มาซื้อของแต่มาดูดวง เป็นคนแปลกหน้าไม่รู้มาจากไหน ตอนนั้นหลานผมเฝ้าร้านคนเดียว เขามาดูดวงให้ทักนั่นทักนี่แล้วจับมือ ซักพักนึงหมอดูบอกว่า"ขอเงินหน่อยจะเดินทางแล้ว" หลานผมไม่รู้อะไร เลยหยิบเงินให้เค้าเฉยเลย ยังไมพอ เปิดลิ้นชักหยิบเงินร้านให้เขาอีกไม่รู้กี่พัน หมอดูพอได้เงินแล้วก็หายต๋อมไปเลย ซึ่งตอนนั้นเขายังเบลอๆอยู่ พอหมอดูไปแล้วค่อยได้สติถึงกับบ่นว่าเอาให้เขาไปได้ไงแถมเอาเงินร้านให้อีก

... เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยในหลายพื้นที่ เป็นไปได้ไหมว่า คนเหล่านี้เขามีของ จะเป็นคาถา หรือสิ่งที่ใช้ป้าย แตะ ทา ทุกรายจะเป็นแบบเดียวกัน คือ ชวนพูดคุย แล้วแตะมือ แตะตัว และคนที่โดนแตะก็เบลอๆ เขาอยากได้อะไรก็หยิบให้เขา ...ช่วยกันพิจารณาครับ

.... นี่ก็อีกราย อยู่แถวอีสาน เขามีญาติไปทำงานต่างประเทศแล้วส่งเงินมาให้ทางบ้าน ญาติที่ไปรับเงินก็นำเงินใส่กระเป๋ามิดชิด แต่ไม่พ้นสายตามิจฉาชีพ เป็นคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้ามาพูดคุยด้วยแล้วไปส่ง ระหว่างทางคนขับมอเตอร์ไซค์ก็พูดไปเรื่อย แล้วลงท้ายคือขอเงิน คนที่เบิกเงินมาก็หยิบให้เขาหมด ยังดีที่เขายังมาส่ง พอเขาไปแล้วยังยืนงงอยู่พักนึง เมื่อได้สติถึงกับทรุด ผู้เสียหายเล่าว่าช่วงที่หยิบเงินให้นั้น รู้ตัวแต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เหมือนตกในภวังค์

.. เหตุการณ์แบบนี้เกิดบ่อยขึ้นทุกวัน ทั้งในเมืองใหญ่หรือตามชนบท มาในหลายรูปแบบ ..ช่วยกันระวัง...

เขียนโดย ud518

 

คุณกาลีนะ ประสบการณ์เยอะมากเลยนะคะ แถมมีเรื่องเล่า สนุกๆน่าชวนติดตามแถมได้ความรู้

อีก อย่างนี้ขอให้ 5 ดาวเลยค่ะ


อิอิ.....ขอเป็นแฟนขับ...ด้วยคนนะคะ (เพราะดิฉันขับไม่เป็น 5555 )