จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=j5ENog8TRxs]คำอธิษฐานด้วยน้ำตา cover จาก เอ - อีฟ - YouTube[/ame]​

จัดให้อีกสักหนึ่งเพลง เห็นว่าวันหยุด
อีกสักครั้ง ฉันอยากจะฟังเสียงของเธอ ยังคิดถึงเสมอ ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
คำอธิษฐานด้วยน้ำตา ขอให้เธอได้ยิน ขอให้เธอได้ยิน ขอให้เธอได้ยินได้ไหม
เฝ้ารออยู่ทุกนาที ให้เธอ คนนี้คนเดิมกลับมา..
(เนื้อเพลงนะ)

ธรรมะไม่มีวันหยุด ก็เหมือนลมหายใจของเรา ยังหายใจในวันหยุดเลย
โดยเฉพาะคนธรรมะต้องฟังเพลงบ่อยๆ จะได้ฝึกของจริง!
​

 

การสร้างความดีนั้น ขั้นแรกของการกระทําความดีเราจะต้องสามารถเอาชนะความคิดฝ่ายชั่วได้ก่อนก็คือ"เอาชนะใจของตนเองนั้นเอง"เพราะผู้ปฏิบัติที่จะเข้ามาทางดีจะต้องเอาชนะความเคยชินหรือนิสัยเก่าที่เราเคยทํากันอยู่บ่อยๆ อย่างบางคนที่ชอบทําอะไรเป็นนิสัยเช่น ความโกธรเป็นนิสัย ชอบเที่ยวเตร่เป็นนิสัย ชอบดื่มเป็นนิสัย หรือ พูดจาหยาบคายเป็นนิสัย...ฯลฯ ก็ต้องเริ่มปรับปรุงแก้ไขนั้นคือ ขั้นตอนหรือขั้นแรกก็คือเริ่มมีศีลหรือเริ่มจะคิดดีก็ว่าได้นั้นแหละคือมาถูกทาง... พอเริ่มมีศีลก็เหมือนเราเริ่มมีสติหรือมีเบรคตนเองไว้ไม่ให้ไหลไปกับกิเลสตัวยุแย่นั้นเริ่มต้น...พอเราเริ่มฝืนมันบ่อยๆเข้าก็เริ่มเป็นนิสัยคือเริ่มรู้ว่าสิ่งไหนควรไม่ควรในการแสดงออกทาง กาย วาจา และใจ ก็จะสํารวมมากขึ้นเรื่อยๆ นี่คือ ขั้นตอนของการเริ่มจะทําความดี เพราะการทําความดีนั้นก็คือการแก้ไขตนได้ดีขึ้นนั้นเอง...ท่านจึงได้กล่าวว่าศีลนั้นจําเป็นอย่างมาก และพอศีลสมบูรณ์แล้วตอนนี้ก็เริ่มมีสติ พอเริ่มมีสติแล้วก็เริ่มรู้สิ่งไหนผิดหรือถูก คือตัวปัญญาเริ่มโผล่นั้นเอง... ก็จะทําให้ผู้รักษาศีลอยู่เป็นสุขเพราะตัวปัญญาเป็นตัวแก้ปัญหาของชีวิตผู้หวังหลุดพ้นและก้าวเดินทางธรรมได้เพราะผู้รักธรรมก็ต้องรักศีลนั้นเอง..เพราะศีลจะรักษาเราเพราะเรารักษาศีลนั้นเอง...

 

...โลกนี้ยุติธรรม...

พระพุทธเจ้าหรือธรรมชาติก็ปฏิบัติ...ทุกสิ่งทุกอย่างเท่าเทียมกัน...

...ไม่ว่าคนแก่ชรา...วัยกลางคน วัยรุ่น...หรือแม้แต่เด็กไรเดียงสา...

เราทุกคนต่างเกิดมา...เพื่ออยู่ใต้กฏแห่งการเท่าเทียม และเท่าเทียมกัน...

...ถ้าทุกท่านถึงความยุติธรรมด้วยใจ...ใจเป็นธรรมมั่นฝึกฝน...

เรียนรู้อบรมบ่มนิสัยของตัวเอง...ให้มองโลกนี้อย่างยุติธรรม...

...ถ้าทุกลมหายใจเข้าออกของเราที่ฝึกมา...ให้มองทุกอย่างเป็นธรรรม...

เราจะเห็นแต่ความเป็นธรรมอยู่เสมอ...ไม่ว่าสิ่งที่พบเจอนั้นมันไม่ใช่...แต่ถ้า...

...ผู้ที่ปฏิบัติธรรมและปฏิบัติถึงความเข้าใจ...ไม่ว่าจะเกิดอะไรจะร้ายหรือเลว...

ใจที่มีเมตตาก็จะคิดถึงแต่ความยุติธรรม...มองสิ่งที่เลวร้ายให้เป็นและย้อนสอนตนของตนเอง...

...อยู่เสมออย่างไม่หวั่นวิตกกับสิ่งที่เกิดขึ้นแม้แต่นิดของเหตุ...ผู้เขียนจึงขอฝากไว้กับท่าน

ผู้อ่านเผื่อว่าจะมีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย. ขออนุโมทนากับท่านผู้อ่านทุกๆท่านค่ะ.

 

...สติ...ให้ระลึกอยู่ตลอดเวลา ระลึกให้ทั่วพร้อมให้มีสติอยู่กับตัว...

...สัมปชัญญะนั้น...รู้ตัวทุกขณะไม่ว่าจะพานพบสิ่งใด...สถานการณ์จะ...

เลวร้ายแค่ใหน...หรือแย่ที่สุด...ที่สุดเพียงใด ขอให้เรามีสติ...เป็นอวุฒิป้องกัน..

...ความ โลภ โกรธ หลง...ที่จะนำมาสู่ความพลาดพลั้งชั่วคู่ชั่วยามของกเลส...ซึ่งเป็น...

...สิ่งยั่วยวนให้ใจเราหลงไปกับมัน...แต่ถ้าเรามีสติอยู่กับเราตลอดเวลา เหตุการที่ไม่พึง

ปรารถนา ก็จะเข้าถึงตัวเราไม่ได้...เราทุกคนถึงต้องให้มีสติอยู่กับตัวเราตลอดเวลา...

...มีความสุขุมเยือกเย็น...นิ่งสงบเข้าไว้...แล้วเหตูการณ์แย่ๆที่เลวร้ายเหล่านั้น...

...จะทำให้เราผ่านไปได้เองโดยสติค่ะ...ขอฝากไว้เป็นคติเตือนใจ กับท่านผู้อ่านค่ะ...

 

*/-*/-/* ลูกศิษย์แท้ */-*/-/*

"กระผมปฏิบัติตามคำแนะนำของหลวงพ่อ แต่ว่าไม่ค่อยมีโอกาสได้ใกล้ชิดสนิทสนมหลวงพ่อ อย่างนี้ จะเรียกว่าเป็นลูกศิษย์สมบูรณ์หรือเปล่าขอรับ...?"

คำว่าลูกศิษย์จริงๆอยู่ใกล้หรืออยู่ไกลไม่สำคัญ ให้ปฏิบัติตามคำแนะนำถือว่าเป็นลูกศิษย์สมบูรณ์แบบ ถ้าอยู่ใกล้ ดื้อ ก็ไม่ถือว่าเป็นลูกศิษย์

ดูตัวอย่างพระพุทธเจ้าที่ท่านตรัสกับ พระอานนท์ว่า...
"อานันทะ ดูก่อน อานนท์ ในสมัยที่ตถาคตมีชีวิตอยู่ก็ดี หรือ นิพพานแล้วก็ตาม บุคคลใดมีชีวิตอยู่ แล้วเกาะสังฆาฏิของตถาคตอยู่ แต่ว่าบุคคลนั้นไม่เคยเจริญพุทธานุสสติ ก็ถือว่าบุคคลนั้นไม่เห็นตถาคตเลย ถ้าตถาคตมีชีวิตอยู่ หรือนิพพานไปแล้วก็ตาม ถ้าบุคคลใดเจริญพุทธานุสสติกรรมฐานเป็นปกติ ตถาคตถือว่าบุคคลนั้นเกาะ สังฆาฏิของตถาคตอยู่"

คำว่าลูกศิษย์จริงๆ ก็ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำ ไม่เกี่ยวกับการอยู่ใกล้อยู่ไกล ถ้าอยู่ใกล้ไม่ปฏิบัติตามก็ตามกันไม่ได้ คนหนี่งอยู่นิพพาน คนหนี่งอยู่อเวจี
"มีเหมือนกันหรือครับ"
เยอะเลย อย่างพระเทวทัตไงล่ะ
"อย่างนี้ใครปฏิบัติไม่ดี ก็..."

ก็ช่วยอะไรไม่ได้ จะดีจะชั่วอยู่ที่ผลการปฏิบัติ ไม่ใช่เรื่องของคนสอน คนสอนแล้วไม่ปฏิบัติตามก็ไม่มีผล ใช่ไหม อย่างพระเทวทัตเป็นพี่เขย เป็นพี่พระนางพิมพา บวชแล้วก็ได้อภิญญา ๕ เหาะเหินเดินอากาศได้ ในที่สุดปฏิบัติชั่วก็ไป อเวจึมหานรก

ฉะนั้น การเป็นลูกศิษย์ลูกหาไม่ได้อยู่ใกล้หรืออยู่ไกล ไกลแสนไกลถ้าปฏิบัติตามก็เหมือนอยู่ใกล้ตัว คนที่อยู่ใกล้แต่ไม่ปฏิบัติตามก็เหมือนกับคนไม่เคยเห็นกันเลย...


จากหนังสือ ธรรมปฏิบัติ ๓๑

 

ขอบพระคุณมากครับ ที่ยังไม่ลืมกัน
กาแฟไม่อยากเป็นนะ แต่อยากเป็นน้ำตาลหรือว่าน้ำผึ้งดี
สรุปแล้ว ไม่อยากเป็นอะไรดีกว่าเน๊อะ

 

ฮัลโลวันหยุด!
​

แต่ถ้ารักภรรยาจริงๆ ก็ต้องรักนิพพานด้วยนะ
คือพากันรักษาศีล ทำภาวนา
ละกิเลส ตัณหาและอุปาทาน​

 

พวกเราเป็นอย่างนี้?

บอกว่าให้ดูจิตเยอะๆ เพราะว่า ของจริง!
นอกนั้น อย่าไปให้ความสำคัญมากนัก เพราะว่า สมมุติ!​

 

​

ปิดทองหลังพระองค์ปฎิมา
การทำบุญหรือความดีต้องทำนานๆ เยอะๆ จึงจะส่งผล
เหมือนเราปลูกต้นไม้ ผลไม้ นั่นแหล่ะ เผื่อจะได้ผล ออกผล มันต้องใช้เวลา

แต่ทำบาป ทำชั่วนี่สิ ส่งผลไว
ยกเว้น คนชั่วลอยนวล เพราะอดีตทำกรรมดีไว้เยอะ
แต่พอใกล้จะหมดบุญ โดนแน่ๆ​

 

ขอบพระคุณมาก ที่คุณNatcha นำธรรมะดีๆ มาฝากพวกเรา
ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ
สาธุๆๆ

 

หน้าที่ของผู้ปฏิบัติธรรม ต้องรักษาหน้าที่ของตนคือการฝึกฝนอบรมศีลธรรม...ให้สมบูรณ์เพราะศีลเป็นสมบัติของที่ผู้ปฏิบัติควรรักษาและมีความหวงแหนต่อศีลเป็นอย่างยิ่ง...อย่างทรัพย์สินเงินทองที่เรามีอยู่ก็ไม่สามารถทําให้เราปลอดภัยได้ไม่เหมือนศีลที่สามารถนําพาเราไปสู่สวรรค์หรือไปสู่สุขติได้...ถ้าเราละเลยต่อศีลก็ทําให้ศีลขาด ขาดในที่นี่ก็คือ ขาดความศรัทธาขาดความเสื่อมใสก็ขาดสติขาดปัญญานั้นเอง...เพราะเราขาดหน้าที่ของเราคือไม่รักษาศีลนั้นเอง...อย่างพระพุทธเจ้าของพวกเราท่านก็ทําหน้าที่ของท่านคือออกบิณฑบาตถึงฝนจะตกฟ้าจะร้องท่านก็ต้องไปเพราะเป็นหน้าที่ของท่าน และอย่างพวกเราผู้ปฏิบัติก็ต้องมีหน้าที่ คือการรักษาศีลนั้นเอง...อย่างการเจ็บป่วยทางร่างกายนั้นก็ยังรักษาได้ไปหาหมอก็จะบรรเทาโรคไปได้...จนหายได้ แต่โรคใจนั้นชิมันแก้ยากจึงทําให้คนเศร้าหมองถึงกับต้องฆ่าตัวตายก็ยังมีเพราะขาดปัญญาที่จะมารู้เห็นทุกข์ว่ามาจากสาเหตุใด...ความไม่เข้าใจนั้นแหละทําให้คนเป็นทุกข์เพราะขาดศีล...เพราะศีลทําให้เกิดปัญญา พอศีลมีสติมาปัญญาเกิดก็จะดับทุกข์ได้นั้นเอง...
ที่มาจากเทปธรรมะของหลวงปู่ คําพอง ติสโส
ลูกขอน้อมกราบหลวงปู่ด้วยเศียรเกล้าค่ะ

 

"องค์สมเด็จพระพุทธบิดาสัมมาสัมพุทธเจ้า"

...ท่านได้ทรงโปรดท่านพาหิยะ...ในสมัยพุทธกาลว่า...

..."พาหิยะ...เมื่อ เห็น ก็สักแต่ว่าเห็น...

...เมื่อ ฟัง ก็สักแต่ว่าฟัง...เมื่อ ทราบ ก็สักแต่ว่าทราบ...

...เมื่อ รู้สึก ก็สักแต่รู้สึก...ในการปฏิบัติเช่นกัน...

ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้อีก...

...ย่อมบรรลุนิพพาน"

ท่านพาหิยะเมื่อได้รับคำชี้แนะจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า...

...แล้วปฏิบัติด้วยใจ จึงหลุดพ้นจากทุกข์และเหตุแห่งทุกข์ได้ดังกล่าว...

(คำสอนของพระองค์ท่าน ลูกขอกราบน้อมรับด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะสาธู

 

(ธรรมะคำสังสอนของหลวงพ่อปาน โสนันโท)

...ท่านได้กล่าวว่า มโนกรรม วจีกรรม กายกรรม...

...ทำเอง ก่อเอง...ยอ่มได้รับผลเอง...

...จะหมดกรรม หมดเวรได้...ต้องจัดการตัวเอง...

...สละกายนี้ สละใจนี้เสีย...

...ไม่ว่ากรรมดีหรือกรรมชั่ว...ผลของกรรมนั้นย่อมเกิดที่ใจของตนเอง...

...ผู้มุ่งนิพพน ต้องสละทุกข์ ที่ใจ...

...เพราะทุกข์ที่ใจ...มีทั้งสุข ทั้งทุกข์ คือกิเลสที่สร้างสมไว้...

...ขอน้อมกราบหลวงพ่อปาน โสนันโทด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ...

 

...ท่านพ่อฤาษีลิงดำ ได้กล่าวตอนหนึ่งว่า...

...ตอนนี้ว่าอนิสงส์ไม่อย่ากได้ทรัพย์สมบัติของบุคคลอื่นใดมาเป็นของตน...

...อารมณ์อย่างนี้ ศีลทุกข้อบรรดาท่านพุทธบริษัท กรรมบถ ๑๐ ก็ดี...

...ก็ต้องมีธรรมะแทรกเป็นยาดำธรรมที่แทรกเข้ามานี้เราไม่ต้องหามันเกิดขึ้นเองกับใจ

......ท่านก็ลองคิดดูว่าทำอย่างไงเราจึงจะไม่คิดถึงเหตุนั้น...ทรัพย์สมบัติของบุคคลอื่น...

......เราไม่เคยมีแหวนเพชรเขามีแหวนเพชรมองแล้วก็ชอบใจไอ้เรื่องอยากจะได้...

...แหวนเพชรนั้นมีอยู่...แต่ก็เชื่อในองค์สมเด็จพระบรมครู อย่ากได้แหวนเพชรแต่...

...ไม่อยากได้ ไม่อยากจะขโมยเขา ไม่ใช่โกงเขา...ไม่ใช่ยื้อแย่งเขา อยากได้เพราะ...

...หามาได้ด้วยกำลังทุนของตนเอง ความอยากอันนี้ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรม...

...ไม่ผิดทั้งศีลไม่ผิดทั้งกรรมบถ ๑๐ อยากได้เพราะเห็นว่าสวย...แต่ไม่ใช่อยากจะแย่ง...

...อยากจะซื้ออยากจะหาเงิน ซื้อมาเองอย่างนี้อะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง...

...อะไรทำให้เกิดแบบนี้ ก็ต้องตอบว่าธรรมะที่สิงอยู่ในใจ เราเองอาจจะไม่สามารถจะ...

...เห็นไว้ก่อนได้นั่นคือความ เมตตา ความรัก กรุณา ความสงสาร สันโดษ ยินดี...

...เฉพราะทรัพย์สินที่ตนหามาได้โดยชอบธรรม...ธรรมทั้ง ๓ ประการนี้ควบคู่กันมาตลอด

...สิ่งอยู่ในใจประจำใจท่านมานานแล้วตัวท่านเองท่านอาจจะไม่ได้คิด ท่านจะคิดหรือ...

...ไม่คิดก็ตาม ในเมื่อทรัพย์สมบัติเงินทองอยู่ในกระเป๋าของเราจะใช่ของเราหรือไม่...

....เราลืมค้นหรือควานหาหรือพิจารณา...ว่าในตัวเรานั้นมี่ทั้งศีล และธรรม ความดีอยู่

...เต็มกระเป๋า พระธรรมคำสอนของท่านพ่อฤาษีลิงดำ ลูกขอน้อมกราบท่านพ่อเจ้าค่ะ...

 

catt14สบายดีค่ะ คุณเกษ คุณพี่ต้อยสุภาทร ฝากเพลง ฝาหรั่งมาให้ลงค่ะ..เธอบอกว่าไปเข้าถ้ำ และทำกิจธุระ เสร็จแล้วเธอก็จะดำน้ำมาโผล่อีกทีค่ะ..แหม ๆ อยากให้ดำ ๆ มาโผล่เมืองไทยจังเลย น่าเสียดาย..เพราะคุณพี่เธอมีความตั้งใจสูงมาก ๆ..

คุณเกษรักษาสุขภาพนะคะ รวมทั้งอ.ใหญ่ภูด้วย เป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ รู้ว่าเราชอบฟังเพลง ก็เอาเพลงมากล่อมเรื่อย ๆ ก็ขอบพระคุณมาก ๆ .. เคยได้อ่านประวัติว่า มีสาวกของพระพุทธองค์บางท่านก็ฟังเพลงจนบรรลุธรรมได้เช่นกัน ฟังอย่างรู้เท่าทันนะคะ..

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Sj1NQrIVJ98]กิเลสของคนปฏิบัติธรรม - YouTube[/ame]​

 

ตราบใดโลกยังไม่แตกดับ
โลกวิทย์และเทคโนฯ ก็ไม่มีวันที่จะหยุดพัฒนาฯ
การปฎิบัติธรรมก็เช่นกัน ถึงจะมีดวงตาเห็นธรรมแล้ว ก็อย่าหยุด!
พยายามพัฒนาจิตให้สูงขึ้นเรื่อยๆ มิใช่นำไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น
แต่จะให้เปรียบเทียบกับตนเอง คือก่อนและหลังการปฎิบัติเป็นอย่างไร
เช่น จากเมื่อก่อนเคยเป็นทุกข์มาก แต่ตอนนี้ทุกข์น้อยหรือไม่ทุกข์เลย

การปฎิบัติธรรม ถ้าเรามัวแต่ไปสนใจในจริยาของผู้อื่น
บอกได้คำเดียวว่า มันเสียเวลาในการปฎิบัติมรรคผลของตนเอง
ถึงแม้นผู้นั้นจะดีหรือเลว มันก็ไม่เกี่ยวกับเรา
อย่าสนใจเรื่องราวที่ผ่านมา มันกลายเป็นอดีต เป็นสัญญาไปแล้ว
สนใจแต่กรรมปัจจุบัน โดยเฉพาะกรรมดีหรือบุญกุศล เท่านั้น
ไม่ต้องให้ใครเขาต้องมาเข้าใจเราหมดทุกอย่าง แต่ขอให้เราเข้าใจตนเองก็พอ
อยู่เหนือขันธ์ใ้ห้เด็ดขาด แยกกาย แยกจิตให้เด็ดขาด
อย่าเอาจิตไปยุ่งกับสิ่งกระทบ หรือความรู้สึกนึกคิดใดๆ
เพราะทุกธรรมหนีไม่พ้นคำว่า ไตรลักษณ์ แค่เกิดและดับเป็นธรรมดาเท่านั้น
แต่ถ้าหากผู้ใดเอาจิตไปยุ่งหรือวิ่งตาม เห็นมีแต่จะเป็นทุกข์เท่านั้นเอง

สรุปแล้ว อย่าสนใจในสิ่งที่เราเคยกระทำผิดพลาดเมื่อครั้งอดีต
อย่าเอาจิตไปยุ่งกับสิ่งที่ไม่ดี หรืออกุศลกรรมทั้งปวง
พยายามเอาสติไปรวมกับจิต แล้วเราจะได้สมาธิ ได้ปัญญา
พยายามเอาจิตไปเกาะแต่ฝ่ายบุญกุศลเพียงอย่างเดียว
พยายามเอาจิตไปเกาะพระ พระพุทธเจ้า หรือพระนิพพาน

สรุปแล้ว พยายามอยู่กับกายใจ หรือสนใจจิตตนเองมากๆ

 

Buddha Thus Have I Heard - 31 เสด็จดาวดึงส์เทวโลก - YouTube
อยากให้พวกเราระลึก นึกถึงพระพุทธเจ้าบ่อยๆกัน
อยากให้พวกเรายึดพระรัตนตรัยเป็นสรณะ เป็นที่พึ่งสูงสุดทางใจ
นอกนั้น ไม่มีสิ่งใดน่ายึดถือ ไม่มีสาระ​

 

พรุ่งนี้ วันพระ!
อยากให้พวกเราได้บุญทุกวัน มิต้องรอวันพระ
โดยการระลึกหรือนึกถึงพระ มีพระในใจทุกวัน

อย่าเอาจิตไปอยู่กับทางโลกหรือการเมืองมาก เพราะมีความคิดเห็นต่างกันมาก จะทุกข์มาก
ถ้าเป็นไปได้ให้เอาจิตไปอยู่กับธรรมะหรือพระ เพราะได้แต่บุญ ได้แต่ความสบายใจ​

 

อะไรน่ากลัวที่สุด
ห้ามตอบว่าผีภูนะ

เราไม่ต้องคอยระวังศัตรูจากใครที่ไหน
ตัณหาฯ ความคิดของเรานี่แหล่ะ! คือศัตรูตัวฉกาจ
ทุกคนคงจะเคยได้ยิน คำว่า..
"อยู่คนเดียวระวังความคิด อยู่กับมิตรระวังวาจา"

ว่าแต่ว่า พวกเรามีสติปัญญาตามทันกันไหม
ตามทันก็ดีไป เสมอตัว แต่ถ้าไม่ก็ทุกข์ไป
ถ้าผู้ใดหลงตกไปอยู่กับโลกแห่งความคิด
ต่อไปก็จะปรุงแต่ง+ฟุ้งซ่าน=ทุกข์
กิเลสมันทำงานรวดเร็วมาก สติธรรมดา ตามไม่ทันแน่
พระพุทธองค์จึงได้มีพระกรรมฐานเพื่อให้เข้าถึงธรรมปฎิบัติ

สรุปแล้ว ควรระวังความคิด อันเกิดจากจิต ก็คืออารมณ์จิตหรือเจตสิก
แต่ถ้าผู้ใดมีสติสัมปชัญญะหรือปัญญาญาณ ก็พอจะมองเห็นการเกิด-ดับตัวนี้ได้ดี
เมื่อสำรวมภายใน คือจิตเพียงอย่างเดียว
ที่เหลือภายนอก ก็คือวาจาและการกระทำ ก็ไม่น่าเป็นห่วง
เพราะต้นน้ำใส ปลายน้ำก็ย่อมใสตาม

เพราะฉะนั้น น้ำจะใสสะอาดและบริสุทธิ์ก็ต้องกรอง
แต่จิตจะผ่องใสได้ต้องเจริญสติภาวนา เป็นสมาธิหรือฌาน