จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

...ปัญญา คือ แสงสว่าง...

แม้ชีวิต มืดมน ด้วยจนใจ

...จงจุดไฟในใจ ให้โชตช่วง

แม้แสงไฟสว่างลุกเต็มดวง ความมืดบอด

...ทั้งปวงจะหายไป เปรียบแสงไฟ

เหมือนเป็น...เช่นปัญญา ใช้แก้ไขอุปสรรค

...จักผ่านและพ้นไป จงจุดไฟให้ลุกโชต...

...ข้อคิดเพื่อชีวิต...

 

ผู้เขียนเชื่อว่า...คนในโลกนี้ดีหมด

เพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น
เพราะในส่วนลึกๆ ภายในจิตใจของคนเรานั้น มันดีไง๊
แต่สำหรับผู้ที่ไม่ดีนั้น ก็คือสิ่งภายนอกกายใจเท่านั้น
เพราะอะไรถึงไม่ดี ก็เพราะว่า กิเลสมันเคลือบ มันครอบ มันดึง มันรั้งไว้
สำหรับผู้ที่ไม่เคยฝึกจิต ก็จะมองไม่เห็นกิเลสหรือตนเองดีพอ

ใช่ว่าผู้ฝึกจิตจะได้เห็นทุกคนกันนะ ไม่แน่อีก
นอกจากผู้ที่ตั้งใจฝึกหรือปฎิบัติกันจริงๆจังๆ เท่านั้น ถึงจะได้ผล
การปฎิบัติธรรม หรือฝึกฝนจิตนั้น จึงเปรียบเสมือนปลูกไม้ผล
รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ยกันไป แต่ถ้าคนสนใจ คอยหมั่นดูแล ไม้ผลก็จะออกผลไว
ผู้ปฎิบัติธรรมก็เช่นเดียวกันนี้

การปฎิบัติที่คนส่วนใหญ่เขาทำกันได้นั้น ขอให้มีความศรัทธานำหน้าก่อน
แล้วตามด้วยความเพียร
มีศรัทธามาก แต่ไม่มีความเพียร คือไม่ยอมลงมือปฎิบัติสักที ก็ไม่มีผลอะไร
หรือเอาแต่ปากพูดว่าจะทำๆๆ อยู่อย่างนี้ เหมือนเราเหยียบคันเร่งรถยนต์จนสุดแล้ว
แต่รถไม่ไปสักที เพราะเราไปใส่เกียร์ว่างซะงั้น แล้วมันจะไปข้างหน้าได้อย่างไร (จริงไหม)

สรุปแล้วต้องมีศรัทธานำโ่งก่อนเลย แล้วใส่ความเพียรให้มากๆ

คนที่เขากำลังติดคุก ติดตะรางอยู่นั้น พวกเขาก็เป็นคนดีนะ(ภายในจิตใจ)
เหตุที่ต้องมาติดคุก ติดตะรางกันนั้น ก็เพราะว่า ขาดสติหรือเผลอสติ
แล้วทำให้เราต้องมาคิดสั้นกันไง๊ พอมารู้ตัวกันภายหลัง คือมีสติหรือหายโกรธ หรือมารู้สึกตนเองว่า ทำไปเพราะความโลภ ความอยากได้ของตนเองแท้ๆเลย
สรุปแล้ว ไม่เพราะกิเลสกันหรือ?
น่าเห็นใจ สำหรับผู้คนที่ยังไม่ฝึกจิต ไม่มาปฎิบัติธรรม เรา(สติกับจิต)จึงได้หลงไปตามกระแสโลกนั้นๆ
น่าสงสาร น่าเวทนาจริงๆ ขอให้ผู้ปฎิบัติ โดยเฉพาะได้มรรคผลนิพพาน
จงลงมาสงเคราะห์หรือมาช่วยเหลือกัน ให้เขาเหล่านั้น ออกจากทุกข์กัน
ที่เหลือ พระนิพพานนั้น ค่อยว่ากันทีหลัง
ขอให้นำพวกเขาเหล่านั้น ที่กำลังจะตกเหว ตกนรกหรืออบายภูมิกัน
ผู้ที่คิดว่าตนเองนั้น รอดแล้ว ก็มาช่วยนำผู้คนเหล่านั้น ออกจากทุกข์เหมือนตนเองด้วยเทอญ
ขอกราบแทบเท้ากับผู้ปฎิบัติทุกท่าน โดยเฉพาะผู้ที่รอดแล้ว(จิตนะ)
สาธุๆๆ
(คำขอร้องจากพี่ภู)

พี่ภูก็หาเรื่องพร่ำจนได้ มันคันปาก...อิอิ

 

...เมื่อสติปัญญามีทางเดินมีต้นทุน...

รู้วิธีพิจารณาแล้ว สมาธิก็เบาไป ถึงจะยากลำบากก็รู้วิธี

...เหมือนกับงานที่เราเคยทำอยู่แล้ว...

ยากลำบากเพียงไร ก็พอทำได้ทั้งนั้น เพราะรู้วิธีทำ

...สำคัญที่ผู้ที่ไม่รู้วิธี เลยยุ้งไปหมด...

...พระธรรมคำสอนของ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน.

กราบหลวงตาด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ.

 

กุหลาบเวียงพิงค์ ​

https://www.youtube.com/watch?v=D2TfAKSMcO0

วันนี้ขอนำเสนอ ธรรมะกับความงาม
ชมความงามของไม้ดอก หรือ มวลหมู่เหล่าบุปผาชาติ
ธรรมชาติยังมีอะไรอีกมายมาย แลดูน่ารักสวยงามและไม่สวยงามเสมอ
เปรียบดั่งเหล่าธรรมทั้งหลาย มีทั้งดีและไม่ดี
แต่ทั้งหมด ทั้งมวลนั้น ก็ขึ้นอยู่ที่เราเท่านั้น ที่จะเป็นคนเลือกธรรมะหรือธรรมชาติที่ดีงามหรือสวยงามนั้น

ตาก็ดูดอกไม้ไป แต่อย่าลืมดูจิตตนเองไปด้วย
ดูสิว่า เห็นความปรุงแต่งของตนเองไหม?หรือ เห็นว่าสวยและอยากได้ไหม๊ หรือเห็นสักแต่ว่าเห็น(เฉยๆ)
เอ่อ อันนี้จิตเป็นพระอริยเจ้าไปแล้ว
แต่ถ้าได้ก็ดี ไม่ได้ก็ดี เอ่อ อันนี้เข้าท่าธรรมชาติดี คือไม่ตึงและไม่หย่อนจนเกินไป

แต่ทั้งหมดนี้ สาระธรรมก็อยู่ที่ว่า..
จิตเรามันไปยึด เอาเป็น เอาตายไหม๊?อย่าลืมนะ พวกเราปฎิบัติเพื่อมุ่งหมายอะไร (ความหลุดพ้น)
และอะไรหลุดพ้นกับธรรมต่างๆเหล่านั้น (จิต)
ผู้ปฎิบัติอย่าเพิ่งหลงทางกันนะ ผู้ใดที่มีสติมาก ปัญญามากก็จะทราบความจริงทันทีว่า...
กิเลส(รัก โลภ โกรธ หลง) ตัณหาและอุปาทานก็ยังมีอยู่ครบเลยในร่างกายนี้
สติคือความรู้สึกตัว
เมื่อเรารับรู้หรือทำงานหรือรายงานให้กับเราได้ถูกต้องแม่นยำทั้งหมด จากอายตนะสู่สมอง แล้วสุดท้ายมาจบที่ สติ
นี่คือ การทำงานเป็นไปตามปกติหรือธรรมชาติของมัน เป็นอย่างนี้
ถ้าหากผู้ใด ไม่ฝึกจิตหรือปฎิบัติ ก็อาจจะปรุงแต่งและเข้ามายึด เข้ามาครอบครองในภายหลังได้
แต่ผู้ที่ฝึกจิตมาดีหรือปฎิบัติธรรมมาเป็นอย่างดี ก็สามารถแยกกาย แยกจิตได้ชัดเจน
เพราะผู้ที่ำสำเร็จหรือบรรลุธรรมนั้น ย่อมจะแยกแยะผิดถูกได้เป็นอย่างดี
และรู้และเข้าใจการทำงานของอายตนะ สมอง สติ เป็นไปตามขบวนการของธรรมชาติ
โดยไม่ต้องไปปิดกั้นกับอายตนะ หรือตาหูจมูกลิ้นกายใจ แต่อย่างใด
เพียงแค่แยกจิตออกมาจากขันธ์ ๕ หรือสิ่งสมมุติกันเท่านั้น
นอกนั้น ก็ยังทำงานไปตามปกติของมัน เฉกเช่น ก่อนที่เรายังไม่ปฎิบัติธรรม นั่นเอง

พอจะเข้าใจกันนะครับ
สำหรับจิตผู้กำลังเดินมรรคหรือได้มรรค
ต่อไปก็ทำให้เป็นผล หรือนิพพานกันต่อไป
ขอให้ทุกท่านสุขกาย สบายใจ และเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ​

​

 

ดอกพุดตาน

[ยามสาย สีชมพูเรื่อ ๆ]​

[ยามบ่ายแก่ ๆ สีชมพูเข้ม] ​

นี่ขนาดดอกไม้นะ ยังไม่เที่ยงเลย นับประสาอะไรกับจิตใจของผู้ปฎิบัติ
เอิ๊กๆๆ​

 

ดอกหญ้า

https://www.youtube.com/watch?v=zjtPZFPMw90​

เป็นคนขอให้เป็นเหมือนดั่ง ดอกหญ้านี้ มิใช่ ดอกฟ้ากับหมาวัดนะ
หมายความว่า อย่าทำตัวตกต่ำเกินไป หรือ อย่าให้สูงเกินไป
ขอให้ดูดั่ง ดอกหญ้า แลดูสวยงามดี ขอให้เป็นคนธรรมดาๆ ก็พอ น่ารักดีออก

เก่งดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัยกับพี่ภู เอ๊ย! กับตนเอง​

 

กล้วยไม้




https://www.youtube.com/watch?v=Ge73wwmVqmo

วันหยุดนี้
จัดธรรมะเบาๆ จัดดอกไม้ให้ชม จัดเพลงเพราะๆให้กันฟัง
ขอให้พวกเรามีแต่ความสุข ความเจริญกันทั่วหล้านะครับ

แต่ถ้าเป็นไปได้
ก็อยากจะมอบความสุข ทั้งทางโลกและทางธรรม นั่นแหล่ะ!​

 

เริ่มอ่านหนังสือ "ทรัพย์แท้ของพระพุทธเจ้า" ของคุณรัตนทิพย์ กุญชร ณ อยุธยา
(ซื้อมา 3 เดือน แต่เพิ่งจะได้อ่านจริงจัง เพราะตอนแรกอ่านไม่รู้เรื่อง อิอิ)

มีเรื่องน่าสนใจก็เลยอยากจะเอามาฝากกันค่ะ (เอาหน้าแรก ๆ ก่อนนะคะ ยังอ่านไม่จบ 555)

"....ผมเริ่มสังเกตและศึกษาว่า ความทุกข์ในชีวิตของคนเรานั้น
เกิดจากปัญหาหลายอย่างที่อยู่แช่แข็ง หรือ Freeze ไว้
(คือไม่ยอมรับมันมาเป็นเวลายาวนาน และยังคงตกค้างอยู่ภายในจิตใต้สำนึก)
ผมค้นมันจนเจอ แต่ก็พบว่ามันแก้ไม่ได้ด้วยอำนาจของฌานสมาธิ
กระทั่งสังเกต และระลึกได้ว่าผม freeze ปัญหามาหลายภพหลายชาติ
นิสัยหรือปัญหาบางอย่างที่เราแก้ไขไม่ได้ ไม่ว่าจะเพ่งกสิณ
หรือทำสมาธิอย่างไรก็ทำได้เพียงข่มไว้ เหมือนการกดลูกบอลลงในน้ำ
ที่เมื่อสมาธิถอยกำลังเมื่อใด ปัญหาก็จะมีแรงดีดตัวขึ้นมาเมื่อนั้น"

สุดท้ายการแก้ปัญหาที่ freeze ไว้ของเค้าก็คือการใช้ ฐิติญานัง (หรือวิปัสนาญาน) นั่นเองค่ะ

ซึ่งตรงนี้ฝ้ายก็สังเกตเห็นว่าเป็นเรื่องที่เกิดกับตัวเองเหมือนกัน
ในระหว่างที่เราฝึกไปเราก็จะเห็นว่า เรามีบางอย่างที่เราทำซ้ำ ๆ เป็นนิสัย
ยกตัวอย่างของฝ้ายที่เพิ่งสังเกตเห็นเร็ว ๆ นี้ ก็คือเห็น ตัวเองป็นพวกหลีกหนีความวุ่นวาย
เมื่อก่อนตอนไม่ฝึก ก็ใช้วิธีใช้กายเดินออกไป ใช้จิตไปจับที่เรื่องอื่นแทน ไม่สนใจมัน
แต่ถ้าเหตุการณ์บังคับต้องอยู่กับมันก็จะทุกข์ แล้วแต่ว่าทุกข์มากทุกข์น้อย (วุ่นขนาดไหน)
พอปฏิบัติ เราก็ใช้ฌานช่วยไม่ให้ทุกข์ พอสังเกตทุกข์
เราก็ใช้วิธีเพิ่มกำลังฌานซะ มันก็ดับไปได้
แต่ในชีวิตประจำวันเราก็ไม่สามารถที่จะอยู่
ฌานสูงตลอด มันก็เหมือนหญ้าโผล่มาให้เราเอาหินทับอีก
ทับไม่ทันก็เลี้ยงหญ้าไป 555 ไอ้การจะทับหญ้ามันก็ต้องอาศัย
สติสัมปชัญญะที่ดีมาก ๆ ขาดสติไปหน่อย หญ้าก็บานเลย

พอจบเรื่อง ก็ตอนนี้มาพิจารณา เออ... ก็มองเข้าไปว่าทุกข์เกิดจากอะไร
แล้วเราทำอะไรไป เรายังไม่ได้แก้ปัญหาอะไรเลย
อยู่ ๆ ก็ไปยึดว่าไอ้วุ่นวายมันเป็นของเรา เรายังยึดมาอยู่ทุกครั้ง
ก็นั่นมันเป็นทุกข์ แล้วก็หนีทุกข็ (ความทุกข์ของฝ้ายก็คือ ความรู้สึกเบื่อโลก
อยากไปอยู่คนเดียว) เราก็แค่หนีไปซ่อนตัวที่อื่น หนีทางกายไม่ได้
ก็เอาจิตไปอยู่ข้างหลังเรื่องอื่นบ้าง ข้างหลังฌานบ้าง

สุดท้ายก็เจอว่า เราแค่ปล่อยวางที่ใจเราให้ได้ เพราะมีแค่ใจเราที่ยึดมันไว้
เราก็จะอยู่กับความวุ่นวายได้ ทำเหตุให้ดี ผลไม่ใช่เรื่องของเราแล้ว
การแก้ปัญหาแบบพระพุทธเจ้าก็อ่านมาเป็นสิบ ๆ รอบ
ครูสอนก็ตลอดว่าสตินะสติ แต่พอกระทบทีก็เห็นที
กว่าจะเกิดปัญญาแท้จริง มันก็ต้องเดินกันต่อไป
สะสมไป วางไปเรื่อย ๆ เรื่องนั้นเรื่องนี้


แล้วมีใครเจอปัญหาที่ freeze ไว้บ้างหรือยังคะ ^^

​

 

คำสอนสมเด็จองค์ปฐม

"ธรรมะย่อมชนะอธรรม"
ไม่ใช่มุ่งหวังชนะความชั่วของบุคคลอื่น ซึ่งเป็นอธรรมภายนอก ให้มุ่งหวังชนะความชั่วของตนเอง ซึ่งเป็นอธรรมภายใน

● ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน

 

คำสอนของ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน.

...คำนินทา และคำสรรเสริญ หนีไม่พ้นอารมณ์สุขและทุกข์

เมื่อหนีไม่พ้น ท่านจึงไม่ให้หนี ให้ใช้ปัญญา พิจารณาว่าสิ่ง

เหล่านี้เป็นธรรมดา หาธรรมดาให้พบ ที่ชาวโลกเขาเห็นว่า

ไม่ธรรมดา หากหาพบใจเราจะเป็นสุข...

...ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น...

...ของท่านพ่อฤาษีลิงดำ ลูกกราบท่านพ่อท่านพ่อเจ้าค่ะสาธุ.

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=aAq75Zt6vdw]คลิปส์ ประวัติหลวงตา ถึงคำทำนายของหลวงปู่มั่น Dhammada net หลวงพ่อปราโมทย์ ธรรมะ คือ ธรรมดา - YouTube[/ame]

ลูกขอน้อมจิตกราบแทบเท้าหลวงปู่มั่นและหลวงตามหาบัว..ด้วยเศียรเกล้า
_/l\_ _/l\_ _/l\_​

 

เราไม่รู้จักบุญคุณ พ่อแม่ฉันใด...

ลูกก็ไม่รู้จักบุญคุณของเราฉันนั้น...

...ธรรมะคำเตือนใจขององค์หลวงตามหาบัวท่านฝากไว้ค่ะ.

...กราบองค์หลวงตาเจ้าค่ะ. สาธุ สาธุ สาธุ.

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=0Ab22HkdujY&feature=endscreen&NR=1]สมาธิภาวนา (ท่านพ่อลี ธัมมธโร) - YouTube[/ame]
ฟังให้จบกันนะครับ
ว่าท่านกล่าวถึงอะไรบ้าง
โดยเฉพาะ
การเข้าไปยึดในนิมิตต่างๆ มีทั้งจริงหรือไม่จริงนั้น ควรปล่อยวางซะ
เพราะต่างก็เป็น ทุกขสมุทัย
และโลกียผล โลกุตตรผล พระนิพพาน เป็นต้น
​

 

อารมณ์ของเราก็เหมือนงูๆดีๆนี่เอง เพราะอารมณ์ที่ไม่ดีก็จะทําให้เป็นพิษภัย...เมือนกับงูที่มันกัดเราเอาเพราะการที่จิตคิดไปในอารมณ์ดีและไม่ดีนัั้นก็เหมือนกับเราได้จับเอาตัวของงูเอาไว้แต่ผู้จับก็ไม่มีความปลอดภัยเลยเพราะยังจะต้องแวดระแวงในตัวของงูนั้นอยู่...ก็เหมือนอารมณ์ดีหรือไม่ดีนั้นเองเราก็อย่าได้ไปเชื่อมันเลย...เพราะมันจะดีหรือไม่ดีเราแค่รับรู้แล้วปล่อยวางไปอย่าเข้าไปจับมันไว้...ก็จะไม่ได้ยินดียินร้ายทั้งอารมณ์ดีและไม่ดีนั้น...ก็เหมือนเราไม่จับเอางูไว้ปล่อยมันเข้าป่าไปดีกว่า...เราก็จะสบายใจและกายของเราค่ะ

 

สาธุค่ะ คุณภู ...นี่ขนาดไม่ได้นัดหมายนะค่ะ...

...นึกสิ่งใดได้สิ่งนั้นจริงๆ เพราะใจผู้เขียนขณะที่เขียนอยู่ เรื่องบุญคุณของ

...องค์หลวงตาว่าเมื่อตอนท่านปฏิบัติเมื่อก่อน นึกถึงตอนที่ท่านเจอหลวงปู่มั่น

ครั้งแรก แล้วก็นึกถึงตอนหลวงตากลับบ้าน ไปหาพ่อแม่ แล้วก็ออกตามหา...

หลวงปู่มั่นจนเจอ...แล้วหลวงตาก็โชคดีนะวันนั้น เพราะวันนั้นมีพระรูปหนึ่งท่าน

ท่านออกไป... จึงมีที่ว่างให้หลวงตาได้พักอยู่กับหลวงปู่มั่นได้...

เมื่อเขียนเสร็จโพสต์ไป ก็เจอของคุณภูโพสต์ธรรมะมาให้เป็นธรรมทาน

จึงขออนุโมทนาน้อมรับธรรมะ...ที่ท่านนำมาเป็นธรรมทานทุกๆธรรมะค่ะสาธุ...

...ขออนุโมทนากับท่านผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ท่านนี้โดยความเคารพยิ่งสาธุ.

 

...จำสิ่งที่ควรจำ ลืมสิ่งที่ควรลืม

...ทำสิ่งที่ควรทำ เลิกสิ่งที่ควรเลิก

...มิฉนั้น จะเป็นคน ที่จมอยู่ในนรกตลอดเวลา...

ธรรมะคำสั่งสอนของท่านพุทธทาส ภิกขุ.


...ลูกขอน้อมกราบท่านพุทธทาสภิกขุ. ด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะสาธุ.

 

ผู้ปฏิบัติธรรมที่ทรง"ฌาน"หรือได้อารมณ์ที่ได้"ฌาน"นั้นก็จะทําให้มีจิตใจเบิกบานอยู่ตลอดเวลาเพราะ"ปัญญาฌาน"ได้คอยตรวจส่องสิ่งที่จะมารบกวนเราแต่พอท่านมีอารมณ์ทรงฌานอยู่ตลอดเวลา"กิเลสตัวเศร้าหมองก็จะทําอะไรเราไม่ได้...เพราะเราแค่รับรู้คลื่นมันแล้วก็ดับลงทันที่โดยไม่ต้องพยายามแล้ว...เพราะเรารู้รอบแล้วเหมือนจิตมันได้รู้อยู่ว่าเป็นของซํ้าๆซากๆนั้นแล้วเพราะผู้ปฏิบัติท่านได้รู้เหตุของกิเลสทุกๆตัวอยู่แล้วเหมือนโจรจะเข้าปล้นบ้าน...แต่เจ้าของบ้านรู้ล่วงหน้าแล้วโจรก็ทําอะไรเราไม่ได้นั้นเอง...เพราะการทรงฌานอยู่เป็นนิจนั้นจึงมีประโยนช์มากๆสําหรับผู้ปฏิบัติเพราะจิตจะไม่หิวในอารมณ์ทั้งหลายทั้งปวง...ก็จะมีแต่อารมณ์ที่ทรงอยู่ภายในจิตนั้นเองผู้ปฏิบัติที่ถึงขั้นนี้ท่านเรียกว่า"ปัญญาขั้นอัตโนมัติก็ว่าได้หรือฆ่ากิเลสโดยไม่ฝืนแล้ว...แค่สัมผัสจิตก็ปล่อยอย่างง่าย และท่านผู้ปฏิบัติถึงท่านจะไม่กินข้าวสักหลายวันก็ยังได้เพราะมันไม่หิว... คืออารมณ์ไม่ดีดไม่ดิ้นก็ไม่เสียพลังงานเยอะนั้นเองพระผู้ปฏิบัติจึงไม่มีความลําบากใจเลยว่าอาหารจะมีหรือไม่มี...ต่างจากคนเราธรรมดาที่พอไม่ได้กินอาหารสักมื้อเดียวก็ไม่ไหวแล้ว...นี่แหล่ะอารมณ์ที่ว่าได้"ฌาน"หรือ ทรงฌานอยู่เป็นนิจ...

 

แล้วคุณ noutc ไม่สนใจมาเกาะพระกับพวกเราบ้างเหรอค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ ({)({)

 

...หลวงตามหาบัวท่านได้กล่าวไว้ว่า...

...ธรรมะฟังมาเย้อะแล้ว...

...เหลือแต่การปฏิบัติ...

...อย่าเที่ยวไปขอธรรมะแล้วไปปฏิบัติ...

รู้ไหมมันจะฟุ้งซ่าน...

...พระธรรมคำสอนของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน.สาธุ...