ใครพอแนะนำวิธีทำสมาธิ สำหรับคนสมาธิสั้นไหม ??

จขกท. เป็นคนสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวขอรับ คิดนู้นคิดนี้ตลอด เพอเป็นไม่ได้

พอมีท่านได้แนะนำการฝึกสมาธิ สำหรับคนแบบ จขกท. ไหมขอรับ

ขอบพระคุณมาก

 

ถ้ามันฟุ้งซ่านมาก ก็อย่าไปนั่งกดข่มให้เป็นสมาธิในรูปแบบ

ให้เจริญสติไปเรื่อยๆ แล้วจะได้ทั้งสติ และ สมาธิ

 

อิทธิบาท 4 = สำเร็จ

 

สมาธิ แก้ คนสมาธิสั้นครับ

ต้องฝึก สมาธิ เท่านั้นครับ ถึงจะแก้ได้นะ


ไม่ใช่ว่า เป็นคน สมาธิสั้น แล้ว ฝึกสมาธิ ไม่ได้


.

 

การฝึกสมาธิที่ได้ผลอยู่ที่จริตของแต่ละคน กรณีสมาธิสั้นและชอบฟุ้งซ่าน ถ้าไปมัวกำหนดองค์บริกรรมจิตจะยิ่งฟุ้ง ให้ใช้วิธีดูความฟุ้งซ่านที่เกิด นึกได้เมื่อไหร่ว่ากำลังฟุ้ง ก็ให้รู้ว่ากำลังคิด กำลังฟุ้ง ทำความรู้อยู่อย่างนั้น บางทีถ้ามุ่งมั่นมากๆ จิตจะเพลียต่อความคิด พอเพลียแล้วจิตจะเลิกคิดไปเอง แล้วจิตจะสงบขึ้น แต่ช่วงเวลานี้ ถ้ามุ่งมั่นมากขึ้นจิตจะมีกำลังเพิ่มขึ้นตามลำดับ

 

สวดมนต์ครับ มีสติทุกคำที่สวด
จับภาพพระครับ ระลึกภาพไว้ตลอด
นับเหรียญบาทสักพันเหรียญ
เดินนับก้าว
นั่งสมาธิ
ถ้าหลุดรู้ไป ระลึกได้ก็กลับมาฝึกต่อ ของมันต้องสะสมทักษะครับ
ถ้ามีความพยายามจะดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ

 

เห็นด้วยกับคุณ Bull_psi คะ .. เพราะดิฉันก็เป็นคนสมาธิสั้นเหมือนกัน

.. มันแว๊บตลอดตั้งแต่เด็ก .. ชอบทำอะไรหลาย ๆ อย่างพร้อมกัน .. อ่านหนังสือสอบไปฟังเพลงไป บางทีขับรถไปอ่านหนังสือไปก็มี .. ต้องทำอะไรสองอย่างพร้อมกันแล้วจะนิ่งขึ้น

... รอฟังจากผู้รู้ทั้งหลายเช่นกันคะ เพราะมีปัญหาเรื่องการนั้งสมาธิมาก ๆ คำแนะนำของคุณ Bull_psi ดิฉันก็ทำคะ ... ได้ผลดีนะคะ ลองดูคะ ดิฉันเริ่มทำมาปีกว่าแล้ว ดีขึ้นมากคะ

 

ผมก็เป็นคนสมาธิสั้นเหมือนกันคับ ตอนนี้ลองถือศีล 5 แบบเคร่งครัดสุดความสามารถดู ความฟุ้งซ่านก็ลดลงครับ แต่ยัังทำงานหยาบ และสะเพร่าอยู่ครับ แล้วก็พยายามดูหนังฟังเพลงให้น้อยลงผมว่าก็ช่วยได้ครับ เพราะผมว่าคนสมาธิสั้นน่าจะมีจิตที่อ่อนไหวต่อกิเลสได้ง่ายครับ
ไหนๆมาโพสแล้วก็ขอถามว่า การกำหนดการยุบหนอ-พองหนอ เ่พ่งเอาจิตไปดูที่การพองยุบของท้อง กับ การกำหนดที่ลมหายใจนี่ ถือว่าเป็นอาณาปานสติเหมือนกันป่ะครับ เพราะบางทีกำหนดยุบหนอ-พองหนอ แล้วมันจับไม่ได้ สามารถเปลี่ยนไปจับลมหายใจแทนได้มั้ยครับ แล้วถ้าจิตไม่คิดอะไร แต่รู้สึกไม่ดิ่งในสมาธินี่แก้ยังไงหรอครับ ขอบคุณครับ

 

หลับตาชอบคิดมาก ลืมตาสมาธิซิจะได้ลดความคิดลงได้...ชัวร์

 

จับลมหายใจเข้าออก มีสติรู้อยู่ที่ลมหายใจ
หายใจเข้า ออก นับ ๑
หายใจเข้า ออก นับ ๒
นับถึง ๕ โดยที่จิตไม่วอกแวกไปทางไหน ถือว่าใช้ได้
เอาแค่นี้ก่อนก็น่าพอใจแล้วครับ

 

อันนี้ใช่เลย
นับให้ได้สักพันนึง แล้วค่อยมาโพสใหม่นะ เติมให้หน่อย เอาสติไปจับที่ลมหายใจกระทบปลายจมูก จนถึงเพลาตา ก็สุดจมูกนั่นล่ะ ใหม่ๆ เอาแค่นั้น ไม่ต้องลากลงไปถึงหน้าอก ถึงศูนย์เหนือสะดือ เดี๋ยวพอสมาธิมันดีขึ้นมันจะมาเอง ลองๆดู ของคุณใหม่ๆ มันจะคันยุบยิบๆ ตามตัวนะ ช่างมัน เอาสมาธิมาจับไว้ที่จมูกอย่างเดียว

 

นักกีฬาก่อนจะเล่น กีฬาอะไรก็ตาม ต้องฝึกที่ความแข็งแรงที่กายก่อนเป็นเบื้องต้น
เมื่อกายแข็งแรงแล้ว เล่นประเภทใด ก็ได้ทั้งนั้น

ฝึกที่สติให้ระลึกรู้อยู่ ให้มีกำลังเต็มที่เสียก่อน เมือสติมีความแข็งแรงแล้ว ก็จะเอาไปทำ
สมาธิในเรื่องใด ๅ ก็ได้ทั้งนั้น เช่น ฝึกกสิณ ฌาน สมาธิ ฯลฯ

วิธีฝึกก็คือ เอาลมหายใจและคำบริกรรมมาผสมรวมกันให้เป็นหนึ่งเดียวกัน หายใจเข้าท่องพุท
หายใจออกท่องโธ ระลึกรู้ให้มั่นคง ไม่ต้องไปคิดเรื่องอื่นใด แม้จะมีอะไรเกิดมาให้นึกถึงก็ไม่ต้องไปสนใจ
คงเอาแต่คิดถึงลมหายใจและคำบริกรรมเท่านั้น จนมีความมั่นคงมาก ๆแล้วเราจะเอาไปใช้ฝึกเรื่อง
อื่น ๅ ต่อไป ก็ตามใจ ได้ทั้งนั้น

สติ รู้สึกตัวอยู่ทุกลมหายใจเข้า ออก จะมีอารมณ์หนึ่งเดียว เราก็จะเปรียบเทียบได้เอง รู้เอง อยู่ที่มี
ความเพียร และใช้ปัญญาให้มาก ๅ เดี๋ยวก็สำเร็จ

 

การปฏิบัติธรรมนั้น ถ้าจะให้เห็นผลโดยเร็ว แต่ละคนจะปฏิบัติด้วยแนวทางต่างกัน ถ้าอธิบายแบบง่ายๆ ก็เรียกว่า จริตของผู้ปฏิบัติแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ถ้าอธิบายตามหลักของจิตจริงๆ แล้ว ก็คือ ที่เราเวียนว่ายมา หลายอสงไขย นี้ ดวงจิตแต่ละดวง สะสมสิ่งที่ติดมาในจิตมาคนละแบบ บางดวงมากในทางหนึ่ง อีกดวงมากในอีกทางหนึ่ง

การปฏิบัติธรรมนั้น เพื่อจะแก้ไข และเอาออก ในสิ่งที่สะสมไว้ ดังนั้น ถ้าจะให้เร็ว ต้องหาทางปฏิบัติให้ตรงกับพฤติกรรมธรรมชาติของจิตตัวเอง

สภาวะจิตของผู้ที่เรียกว่ามีสมาธิสั้น จริงๆ แล้ว คือ ผู้ที่จิตทำงานเร็ว ปรุงแต่งกิเลสต่างๆ ได้เร็ว ยึดสภาวะการปรุงแต่งได้เร็ว และ สติตามไม่ทัน

จริตของกลุ่มนี้ คือผู้ที่เคยสะสมเรื่องราวต่างๆ ในอดีตมาไว้แบบนี้ เมื่อจิตละเอียดขึ้นจะเห็นว่า สำหรับจริตกลุ่มนี้ จะมีการรบกวนของขันธ์ 5 ส่วนนามธรรมเยอะมาก แต่เราไม่สามารถบังคับดับที่ต้นเหตุได้ เพราะธรรมชาติของเขาเป็นแบบนั้น เราต้องประยุกต์ปรับแก้ในการปฏิบัติของเรา

เวลาขันธ์ 5 ส่วนของความคิด มันทำงาน มันจะทำงานเร็ว แต่เรามองเห็นไม่ทันการปรุงแต่ง ไม่ทันการยึด อีกเหตุผลนึงก็เพราะเป็นวิบากเก่า ที่เคยทำสิ่งต่างๆ เหล่านี้จนชิน ทำให้การทำงานของมันเป็นอัตโนมัติรวดเร็วมาก ทำให้ไหลไป โดยไม่ทันรู้ตัวได้ง่าย

การแก้โดยตรง ก็คือการเจริญสติ ให้เห็นทันสภาวะการเกิดขึ้นของตัวต้นเหตุ แล้วทันการปรุงแต่ง ไม่ไหลไปกับมัน

จะเจริญสติในรูปแบบ คือการนั่งสมาธิ ก็ทำได้เป็นบางช่วงเวลา แต่ถ้าช่วงเวลาไหนมันฟุ้งซ่านมาก มีการรบกวนทางความคิดมาก ก็ให้เปลี่ยนเป็นเจริญสติแบบสบายๆ ในอิริยาบถอื่นก่อน โดยเฉพาะการเดินจงกรม แบบมีสติรู้ทั่วๆ ไม่เจาะจงกับสิ่งใด จะดีมากสำหรับผู้มีพฤติกรรมของจิตแนวนี้

 

เจ้าของกระทู้ครับ...

สมาธิสั้น แบบคุณ นี้...ต้องไป เคลื่อนไหว ตัวกาย..แล้วตามรู้สึกตัวเอา

แนวทางหลวงพ่ อเทียนเหมาะกับคุณมากๆ

เขาเรียกว่า การ ฝึก รู้สึกตัว ..มีใน กายนุปัสสนา บรรพพะ ที่ 3

เรียกว่าสัมปชัญญะบรรพ..ลอง เปิดไปที่ คำสอนหลวงพ่อเทียนก็ได้...

 

อย่างคุณไม่ใช่เรียกว่า "สมาธิสั้น" แต่ควรเรียกว่า "ฟู้งซ่าน" หรือ "คิดเพ้อเจ้อ" มากกว่าขอรับ
สมาธิสั้น นั้น มีหลายหลายรูปแบบ ที่อาการหนักๆ ก็ทำอะไรไม่ได้ดอกขอรับ บ้างมีอาการหงุดหงิด เหมือนลิงซนไม่อยู่กับที่ อย่างนั้นแหละ
อย่างคุณ ขอยกเอาวิธีการของ โรงพยาบาลโรคจิตและประสาท มาเล่าสู่กันฟัง ดังนี้.-
ไม่มีอะไรซับซ้อนขอรับ ทำงานหรือทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบบ่อยๆ ก็จะค่อยๆหายไปเองขอรับ เพราะการทำงานหรือกิจกรรมที่ตัวเองชอบตัวเองถนัด ก็เป็นการ "เพ่งกสิณ"รูปแบบหนึ่ง ทำให้ใจมีสมาธิไม่คิดฟุ้งเฟ้อ เพ้อฝัน รับรองหายขอรับ ถ้าจะให้ดีได้ผลชงัดยิ่งขึัน ก็ฝึกนั่ง หรือปฏิบัติสมาธิ ไปพร้อมกันด้วย ไม่เกิน ๑ เดือน(หนึ่งเดือน) หายขาดเลยขอรับ

 

ผมเป็นน่ะ ตอนนี้ก็ยังเป็นแค่มีวิธีขมใจได้ ผมเป็นเด็กค่อยข้้างสมาธิสั้นอ่ะน่ะด้วยเหตุหลายๆอย่างธาุในกายมันไม่สเถียรเอย โรคในร่างกายมากเอยกิเลสในใจมันชอบมากวนเป็นต้น ผมใช้วิธีกำหนดอานาปานสติไปเรื่อยๆอย่าคลาย ผมใช้วิธีกรรมฐาน40น่ะ กำหนดลมสามฐาน ลองหาดูหลวงพ่อพระราชพรหมญาณท่านสอนไว้ละเอียดมีไฟล์เสียง หาในกูเกิลก็ยังได้ลองทำดูคับ ผมคิดว่า มันระงับจริตนี้ได้ดีเลย เพราะผมก็เป็นมาก่อนใช้วิธีนี้สำเร็จ

 

ที่คุณอินทรบุตรกล่าวมานี่ใช่อาการของผมเลยคับ อยากถามหน่อยครับว่า การเดินจงกลมแบบที่คุณว่านี่ควรมีคําบริกรรมรึเปล่าครับ แล้วก็เวลาผมทํางานนี่จะชอบตัดสินใจเร็วมากแล้วก็ชอบใส่ความคิดตัวเองเข้าไปทําให้ทํางานผิดพลาดได้ ผมพยายามตั้งใจทํามากขึ้นแล้วแต่ก็ยังเป็นอยู่ทําให้เกิดความเครียดมากเลยครับ ไม่สามารถแก้ที่ต้นเหตุได้ซะทีครับ:'(

 

ขออภัย ที่จุ้นจ้าน ตอบ แต่ข้าพเจ้าจะไม่แนะนำในเรื่องของการเดินจงกรม
ข้าพเจ้าจะแนะนำ หรือไขข้อสงสัยที่คุณบอกว่า เวลาทำงานชอบตัดสินใจเร็วจนทำงานผิดพลาด สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ นั่นเป็นเพราะประสบการณ์การทำงานของคุณอาจมีน้อย หรืออาจมีแต่ไม่ได้จดจำประสบการณ์ที่ผ่านมาไว้ การทำงานผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้ามีความละเอียด ความผิดพลาดจะมีน้อยมาก จนถึงไม่มีเลย เมื่อคุณมีประสบการณ์ว่าตัวสินใจเร็วในการทำงานจนเกิดความผิดพลาด คุณก็น่าจะแก้ไขตัวเองได้ โดยไม่ต้องถามใครเลยว่า เพราะเหตุใด เพราะอะไร ขอรับ

 

ดูเหมือนจะมีวิธีมากมายที่ท่านทั้งหลายได้ช่วยกันตอบ ซึ่งล้วนแต่ดีทั้งนั้น
ไม่ว่าคุณเจ้าของกระทู้จะเลือกใช้วิธีใด ก็ขอให้ตั้งใจทำตลอดรอดฝั่ง
ผมกล้าพูดได้เลยว่าผมได้ทดลองมาในทุกวิธีที่หลายๆท่านได้ช่วยกันตอบ
และก็กล้าตอบได้เลยว่า ไม่มีวิธีไหนที่ดีที่สุด
แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปในขณะที่เราไม่เคยล้มเลิกความตั้งใจปฏิบัติ
ความเข้มแข็งตั้งมั่นของจิตใจ จะค่อยๆเกิดขึ้นเป็นลำดับ
ขอแค่เพียงมีความตั้งใจมั่น มีสัจจะกับตนเอง คิดอย่างไร ก็ขอให้ทำได้อย่างนั้น
เป็นผู้มีวินัยในตนเอง รับรองว่าวิธีไหนก็ได้ผลทั้งนั้น
แล้วก็ไม่ควรไปหวังว่าจะเกิดผลในเร็ววัน เพราะความที่นิสัยของจิตหลุกหลิกยังกะลิงเป็นกันมานานแสนนาน จะสยบเจ้าลิงในใจตนเอง ต้องใช้เวลาพร้อมกับการปฏิบัติที่มีความต่อเนื่องครับ

 

ตั้งใจรักษาศีล พอมีศีลที่ดี สมาธิก็ดีขึ้น ค่อยเป็นไป การทำสมาธิต้องสะสมจากพื้นฐาน คือศีล การเจริญสติมารู้กายใจในช่วงเวลาแต่ละวัน อย่าเอาไปคิดฟุ้ง ว่างนาทีสองนาทีก็กลับมาที่คำบริกรรมหรือรู้สึกตัว สะสมไปเรื่อย แล้วจะเห็นผลดีขึ้นเอง