จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

ช่วงนี้น้องหว้าอาจจะไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ เนื่องจากต้องฝึกงานและไม่สบายบ่อยมากๆ
แต่ก็กินเหมือนยัดนุ่นเหมือนเดิม 5555555 (นินทาซะเลย ไม่ค่อยเข้ามาดีนัก )

 

ฝากความคิดถึงและห่วงใยให้้ครูลูกหว้าด้วยนะคะ...

ปล. เข้ามาเกาะขอบกระทู้ประจำวัน (รายงานตัวเรียบร้อยแล้วค่ะ)

 

เมื่อวานนี้ครูวิทย์ ได้เริ่มสอนให้พ่อกับแม่ผม ซึ่งท่านปฏิบัติมานานแล้ว เจริญสติมานานแล้วและจิตท่านมุ่งตรงต่อพระนิพพาน ทำทุกอย่างเพื่อให้เข้าถึงพระนิพพาน.. ครูวิทย์บอกว่าของเก่าท่านเยอะ บารมีก็พร้อมแล้ว ไม่พลาด..ผมปลื้มอกปลื้มใจมาก นึกขึ้นมาตอนนี้ก็ยังปลื้มอยู่เลยครับ เป็นความรู้สึกที่เกินบรรยาย ผมจะช่วยครูวิทย์เพื่อช่วยผู้คนที่บารมีพอและจิตมุ่งตรงต่อพระนิพพาน อย่างเต็มที่...

และตอนนี้ก็ต้องเสริมสร้างตัวเองให้แข็งแกร่งด้วย เพื่อให้มีพลังและความสามารถในการช่วยเหลือผู้คนได้เต็มที่ ต้องเอาแบบอย่างของครูพี่ภู ครูวิทย์ และครูท่านอื่นๆ ความสุขที่ได้ช่วยเหลือผู้คน สุขไม่มีประมาณจริงๆ แค่สัมผัสเล็กๆก็ปลื้มและสุขใจมากแล้ว... จะทำให้เต็มที่ครับ

 

โดยเฉพาะ ผู้ปฎิบัติ เพื่อความหลุดพ้น หรือ เพื่อพระนิพพาน
มิใช่ เป็นเรื่องง่ายๆ ยกเว้นจิตผู้นั้น พร้อมจริงๆ จึงสอบผ่านไปได้อย่างง่ายดาย
ของเก่า หรือบุญบารดั้งเดิม สร้างมาต่างกัน

"แข่งเรือแข่งพายแข่งได้...แต่แข่งบุญวาสนา มันแข่งกันไม่ได้หรอก"
...ลูกหลานเอ๊ย!

แต่ถ้าปฎิบัติกันง่ายๆ ป่านนี้ ก็มีพระอรหันต์เต็มบ้าน เต็มเมืองกันไปหมดแล้ว

พวกท่านจงฟังให้ดีๆนะว่า...
นับจากต่อนี้ไป จิตบุญจะค่อยๆเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
นับตั้งแต่มีจิตเกาะพระสัญจร ถูกเผยแพร่ออกไปสู่สาธารณะ
หรือนับจากจิตเกาะพระได้อุบัติขึ้น (Jan, 2012) ประมาณ 2-3 ปี หรืออย่างเร็วก็ปีหน้าเป็นต้นไป
เพราะเริ่มจะมีภัยพิบัติ ตามเก็บดวงจิต(ศพ) โดยเฉพาะผู้ที่ไม่มีศีล ไม่มีธรรม (อันนี้ไม่ได้โม้)
ไปเรื่อยๆจนเหลือผู้คนน้อยลงไปทุกทีๆ เพราะโลกจะเปลี่ยนไป จิตผู้รอดพ้นจากภัยนี้
ส่วนใหญ่จะมีแต่คนดี มีศีลธรรมเป็นส่วนใหญ่
จึงทำให้ผู้ที่เกรงกลัวความตาย จึงพากันรักษาศีล ทำภาวนากัน
โดยเฉพาะ จิตเกาะพระของพวกเรา เพราะว่า ไวดี ได้ผลเกินคาด
เพราะนอกนั้น ไม่สะดวก ไม่เหมาะสมยุคสมัยนี้ ผลการปฎิบัติก็ช้าเกินไป

พี่ภู มิได้พูดขู่ มิได้มาทำลายขวัญ แต่หวังดี พากันทำแต่ความดี
แล้วผมผิดตรงไหน? ผมได้อะไร? ผมหลงตนเองไหม๊? ผมทำเพื่อคนอื่นทั้งนั้น

นับจากนี้ไป พวกที่ยังไม่ได้เริ่มต้นปฎิบัติ ไม่จำเป็นจะต้องมาปฎิบัติจิตเกาะพระอย่างเดียวก็ได้
พวกท่านจะปฎิบัติแนวไหน สายไหนก็ได้ทั้งนั้น เลือกให้ถูกจริตตนเองเท่านั้นพอแล้ว
แต่ต้องรักษาศีลหยาบให้ครบบริบูรณ์ก่อนจะลงมือปฎิบัติ อย่าเห็นเรื่องศีงเป็นเรื่องเล็ก
ก็เลยมองข้ามกันไปซะ อันนั้นใช้ไม่ได้นะ
แล้วปฎิบัติกันต่อไป หรือดูจิต หรือเข้าไปให้ถึงกระแสจิตตนเองให้ได้ก่อน แล้วจึงจะเข้าไปถึงธรรม

สำหรับผู้ที่ยังไม่เข้ากระแสธรรม หรือไม่ค่อยจะเจริญในธรรมเท่าที่ควรนั้น ทั้งๆที่ปฎิบัติมาหลายปี
ตอบตรงๆก็คือ ท่านหาจิตหรือดวงจิตของตนเองไม่พบเจอ นั่นเอง
หรือผู้ปฎิบัติไม่สามารถเข้าไปถึงจิต กระแสจิต หรือธรรมชาติแห่งจิตตนเอง

เมื่อผู้ปฎิบัติตามหาจิตของตนเองไม่พบเจอ
ท่าน(จิต)จึงรู้ ไม่เท่าทันกิเลสของตนเองและผู้อื่น
หรือ มองไม่เห็นการเกิด-ดับของจิต(เจตสิก)
หรือ จิตไม่รู้เท่าทันกับสิ่งใดๆที่กำลังกระทบจิต

ขอยกตัวอย่าง เช่น..
เวลาเรามีความโกรธ เมื่อเราไม่เคยฝึกจิตมาเป็นอย่างดีเลย
เราก็จะไม่มีทางรู้ เท่าทันการเกิดของความโกรธของตนเองได้เลย
รู้ แต่เวลาในขณะโกรธ
รู้นะ ว่าโกรธ หรือ รู้นะ ว่าเธอชอบงอนสามีบ่อย(ยิ้ม) แต่ห้ามไม่ได้(ไม่ต้องยิ้ม)
คือว่า มันทำใจยาก ใช่ไหม๊
นั่นก็หมายความว่า ท่านแพ้กิเลสฝ่ายต่ำตนเองไปแย๊วววว
ฮ่าๆ ฆ่ามันๆๆๆ
เพราะฉะนั้น ผู้ใดที่พบเจอกิเลสตนเอง ฆ่ามันๆ

ปล. ครูละเอียดเข้ามาแร๊ะ หมดหน้าที่แย๊ววว

 

ธรรมะของสุดยอด : หลวงปู่ดู่


คนเราเกิดมาไม่เห็นมีอะไรดี มีดีอยู่อย่างเดียว คือ สวดมนต์ไหว้พระปฏิบัติภาวนาคือ มองทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเป็นของชั่วคราว มีแต่ปัญหามีแต่ทุกข์ แล้วก็เสื่อม พังสลายไปในที่สุด

ดูก่อนท่านผู้ เห็นภัยในวัฏฏสงสาร(การเวียนว่ายตายเกิด) ทั้งหลาย ถ้าท่านต้องการพ้นภัยจากการเกิดแก่เจ็บตาย ท่านควรมีคุณธรรม 6 ประการนี้ไว้เป็นประจำจิตประจำใจ ทุกท่านย่อมจะได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ถึงความสุขใจอย่างยอดเยี่ยม

คุณ 6 ประการนั้นคือ

1. ข่มจิตในเวลาที่ควรข่ม
2. ประคับประคองจิตในยามที่ควรประคับประคอง
3. ทำจิตให้ร่าเริงในยามที่ควรร่าเริง
4. ทำจิตวางเฉยในยามที่ควรวางเฉย
5. มีจิตน้อมไปในอริยมรรค อริยผลอันประณีตสูงสุด
6. มีจิตตั้งมั่นในพระนิพพานเป็นจุดหมายปลายทางของชีวิตผู้ปฏิบัติที่มีความสามารถฉลาด

ย่อม จะต้องศึกษาจิตใจและอารมณ์ของตนให้เข้าใจ และรู้จักวิธีกำหนดปล่อยวางหรือควบคุมจิตใจและอารมณ์ให้ได้ เปรียบเสมือนเวลาที่เราขับรถยนต์ จะต้องศึกษาให้เข้าถึงวิธีการขับขี่ที่ปลอดภัย บางครั้งควรเร่ง บางคราวควรผ่อน บางทีก็ต้องหยุดเร่งในเวลาที่ควรเร่ง ผ่อนในเวลาที่ควรผ่อน หยุดในเวลาที่ควรหยุด ก็จะสามารถถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัย

ข้อสำคัญ ที่สุดของการปฏิบัติคือ ต้องไม่ประมาท ต้องปฏิบัติให้เต็มที่ตั้งแต่วันนี้ ใครจะรู้ว่าความตายจะมาถึงเราเมื่อไร ถ้าเราปฏิบัติไม่เป็นเสียแต่วันนี้ เวลาใกล้จะตายมันก็ไม่เป็นเหมือนกัน เหมือนคนที่เพิ่งคิดหัดว่ายน้ำ เวลาใกล้จะจมน้ำตาย นั่นแหละก็จมตายไปเปล่า ๆ ถ้าใน 1 วันนี้ไม่ปฏิบัติภาวนาวันนั้นขาดทุนเสียหายหลายล้านบาท

จงมองดูทุก สิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไม่ว่า คนสัตว์สิ่งของ เงิน ทอง ลาภ ยศ นินทา สรรเสริญ เป็นของโกหกของสมมุติ ภาพมายาทั้งนั้น ทุกอย่างไม่ใช่ของจริงเป็นของหลอกลวงที่คนไม่ฉลาดต่างพากันหลงใหลกับสิ่งของ สมมุติของโกหก ไม่ว่าอารมณ์ดี อารมณ์ร้าย ก็ไม่ใช่ของเราจริงผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ทุกข์ทั้งหลายเกิดจากเหตุ(คือ ความไม่รู้ ความอยากได้) ถ้าต้องการดับทุกข์ ต้องดับเหตุก่อน คือ ให้รู้ว่าทั้ง 3 โลก เป็นอนิจจัง เปลี่ยนแปลงเป็นโทษเป็นทุกข์เป็นปัญหา และสูญสลายตายกันในที่สุด ถ้าเรามีญาณก็จะรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดในชีวิตเราไม่มีการบังเอิญเลย

ผู้ปฏิบัติธรรม ย่อมพิจารณาร่างกายคนสัตว์ในโลกว่าน่าเกลียดน่ากลัว เป็นทุกข์เป็นโทษเป็นภาระต้องดูแลอย่างหนัก เน่าเหม็นแตกสลายตายไปกันหมด ผู้ที่มีศรัทธาแท้คือผู้ที่เชื่อและยอมรับ พระพุทธะ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่งแทนที่จะเอาความโลภ ความโกรธ ความหลงมาเป็นที่พึ่ง ผู้ปฏิบัติตามพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอน คือ ให้ขยันภาวนา แล้วความโลภ ความโกรธ ความหลงจะน้อยลงและหมดไป

ผู้ปฏิบัติต้องหมั่น ตามดูจิต รักษาจิต ผู้ฝึกจิตถ้าทำจิตให้มีอารมณ์หลายอย่างจะสงบไม่ได้ และ ไม่รู้สภาพของจิตตามเป็นจริง ถ้าทำจิตให้ดิ่งแน่วแน่อยู่ในอารมณ์อันเดียว โดยเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างแตกสลายตายหมดสิ้นแล้ว จิตก็มีกำลังเปล่งรัศมีแห่งความสว่างออกมาเต็มที่ มองสภาพของจิตตามเป็นจริง ได้ว่าอะไรเป็นจิต อะไรเป็นกิเลส อะไรควรรักษา อะไรควรละทิ้งออกจากจิต ไม่ควรใส่ใจสนใจเรื่องของผู้อื่น ควรตั้งใจตรวจสำรวจดูจิตของเราเองว่ายังมีความโลภ ความโกรธ ความหลง คิดว่าร่างกายนี้ยังเป็นของจิตหรือไม่ ตามความเป็นจริงแล้ว จิตกับกายไม่ใช่อันเดียวกัน เพียงแต่มาอาศัยกันชั่วคราวเท่านั้น
อารมณ์วางเฉยมี 3 อย่าง

1. วางเฉยแบบหยาบ คือ อารมณ์ปุถุชนที่เฉย ๆ ไม่คิดดี ไม่คิดชั่ว ซึ่งมีเป็นครั้งคราวเท่านั้น

2. วางเฉยแบบกลาง มีในผู้ปฏิบัติสมาธิภาวนา มีความรู้ตัว มีความสงบของจิต วางอารมณ์จากความดี ความชั่ว สุข ๆ ทุกข์ ๆ ใด ๆ ในโลกีย์วิสัย เฉยบ่อยมากขึ้น

3. วางเฉยแบบละเอียด คือ อารมณ์ของพระอริยเจ้า พระอรหันต์ ซึ่งไม่มีอารมณ์สุขหรือทุกข์ ดีหรือชั่ว ดีใจปนเสียใจ วิตกกังวลฟุ้งซ่านรำคาญใจ ไม่มี ไม่คิดปรุงแต่งไปในอดีต ปัจจุบัน อนาคต มีความวางเฉยในร่างกายของท่านเอง จะเจ็บปวดทรมาน จิตท่านนิ่งเฉยอยู่ในจิตของท่านว่าจิตส่วนจิต กายเป็นเพียงของสมมุติของชั่วคราว ตายเมื่อไร ท่านก็พร้อมที่จะทิ้งรูปนามขันธ์ เสวยวิมุติสุขแดนอมตะทิพย์นิพพานติดตามองค์พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า
ของดีนั้นมีอยู่ในตัวเราทุกคน ของดีนั้นอยู่ที่จิตของท่านทุกท่าน ของไม่ดีอยู่ที่ร่างกาย

จิตมี 3 ขั้น ตรี โท เอก

ถ้าตรีก็ต่ำหน่อย ยังวุ่นวายเป็นทุกข์กับเรื่องของโลก

ขั้นโท ก็มีศีลครบ มีเมตตา ทำบุญทำทาน

ขั้น เอกนี่ ดีมาก จิตก็มองดูทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมนุษย์ สัตว์ นรก เป็นทุกข์ มีความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แล้วก็ตายสลายผุพังไปกันหมดสิ้น ตัวอนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ของตน ไม่มีใครเป็นเจ้าของ บังคับเอาไว้ให้คงที่ก็ไม่ได้ ตัวนี้แหละเป็นตัวเอก ไล่ไปไล่มา ให้มันเห็นร่างกายคนเรา ตานแน่ ๆ คนเราหนีตายไม่พ้น แม้เพียงวันเดียว

1. ตายน้อย ก็คือ นอนหลับทุกคืน หลับชั่วคราว คือ ตายทุกคืน ตื่นตอนเช้า

2. ตายใหญ่ ก็คือ นอนหลับตลอดกาล แต่จิตไปตื่นตรงที่มีกายใหม่ มีกายใหม่ที่อื่นเป็นกายผี กายสัตว์ กายเทวดา กายพรหม แล้วแต่ผลบุญหรือผลบาปที่ทำไว้ตอนเป็นคน


ลูกขอกราบนมัสการหลวงปู่ดู่ค่ะ กราบหนึ่ง กราบสอง กราบสาม

 

จิตเรานั้นลึกล้ำเหลือกำหนด
เค้าจะคดลดเลี้ยวเกี่ยวสิ่งไหน
เอาสติ ตามดู รู้เข้าไป
ล้วงลงให้ เห็นความจริง วิ่งออกมา

จิตเรานั้นอย่าได้เผลอคิดว่าแน่
ความจริงแท้ จิตแก่ได้ ไม่ประมาท
มีแบบนี้ คิดว่างั้น นี่อาจพลาด
เทกระจาด จิตกระจาย กระจุยเจิง

อุปาทาน ตัวดี นี่ต้องทิ้ง
เป็นตัวชิง ความโล่งว่าง ลางเลือนหนี
แก่นของแก่น ใสของใส ในจิตมี
key อยู่ที่ สติมี คอยชี้นำ

มัวยึดเหนี่ยว เกี่ยวนี่ ตอนทีเผลอ
วิ่งไปเจอ กิเลสเนียน เวียนมาหา
หลบไม่ทัน ปั่นไม่พ้น จนปัญญา
ลืมหรือ(ไง)ว่า จิตต้องทรง อารมณ์"นิพพาน"
.....กราบนมัสการแทบฝ่าพระบาท ท่านพ่อ.......

 

โมทนา สาธุ ค่ะพี่ภู บอกท่านมารับช่วงไปไวไวเลย หนูจาได้ไปเล่นปราสาททรายกับเขาบ้าง สาธุ สาธุ สาธุ

 

นี่แหละคือที่มาของโครงการซ้อมจิตและซ่อมจิตให้กลุ่มจิตบุญโดยเฉพาะ รอท่านพี่มาจัดสัมมนาใหญ่ หนูขอ 5 วันพอแระ จัดที่ไหนก็ได้ที่มีที่นั่งบรรยายได้ทั้งวันทั้งคืน อิอิ

 

เออ นึกออกแล้ว เดี๋ยวพี่ส่งเมลคุณตรีให้น้องเมิลพาเข้ากลุ่มจิตบุญดีกว่า เพราะลูกหว้าอาจยังไม่ว่าง คุณตรีอยู่ภูเก็ตค่ะ

 

สวัสดีค่ะ คุณพี่ supatorn

เคยมาอยู่อ่านข้อความที่ครูเพ็ญลงไว้เมื่อปีก่อนค่ะ (รู้สึกจะเป็นอีกกระทู้น่ะค่ะ) และได้รับคำชี้แนะไป แต่ยังไม่ไปไหนค่ะ

ช่วงหลัง ๆ กลับมาที่นี่ รู้สึกอบอุ่นดีค่ะ แม้จะอ่านเพียงบางส่วนแต่ก็สุขใจค่ะ

 

จิตเกาะพระ ที่ท่านแนะนำ หมายถึง เว็ปนี้หรือเปล่าขอรับท่าน

เว็บบอร์ด - ชุมชนชาวจิตเกาะพระ - Powered by Discuz!

 

ผมส่งให้ทราบทาง pm แล้ว...ขอบคุณครับ

 

เอามาฝากอีกบทนึงขอรับ.. ^__^
หนูชอบแต่งแคนโต้.. http://palungjit.org/threads/mind-canto.365983/

 

โมทนา สาธุ กราบท่านพ่อ ท่านพ่อส่งสาส์นมาเตือนจิตบุญ จิตบำเพ็ญ จิตเกาะพระ ขอทุกท่านโปรดน้อมรับพรประเสริฐด้วยเถิด

 

ใช่ค่ะ แต่เนื้อหาส่วนใหญ่จะอยู่ที่นี่ เพราะยังไม่มีใครมีเวลาว่างนำไปใส่ไว้ ถ้าน้องจิ้งจกขาวต้องการศึกษาศาสตร์จิตเกาะพระ แนะนำให้อ่านช่วงหน้า 1-20 ก่อนค่ะ หลังจากนั้นส่วนใหญ่จะเป็นถามมาตอบไปหรือบอกเล่าประสบการณ์การเรียนการสอนจิตเกาะพระ แต่ไม่ละเอียดเท่าเรียนทางอีเมล

 

แอดท่านพี่101เรียบร้อย จิตบุญท่านไหนอยากสนทนาธรรมกับท่านพี่เชิญได้ที่เฟสจิตบุญนะคะ

 

เดี๋ยวพี่ภู ตีจะคนจักหน่อย
ไปเปลี่ยนชื่อน้องเขาทำไม๊
จิ้งจอกขาว ไม่ใช่จิ้งจกขาว

มันคนละตัวกันเลยน่ะ (พี่ภูท้องแข็ง ช่วยด้วยๆ)

ฮ่าๆ

ว่าแล้ว น้องเขาต้องโวย ฮ่าๆ
พี่ภูขอโทษแทนน้องด้วยจ้า
(บอกแล้ว อย่าให้ครูเพ็ญมาทำหน้าที่นี้ ลูกหว้ๆไปไหน มาด่วน เดี๋ยวพี่ภูจะตัดหางปล่อยวัด)

เอายังงี้นะ อย่าไปเสียเวลา ให้เธอไปหารูปพระสวยๆ ถูกใจเธอที่สุด
แล้วนำมาดูจนติดตราตรึงใจ
เพียงแค่นี้แหล่ะ เธอจะได้บุญใหญ่หล่นทับหัวโตไปเลย
เธอจะเอาไหม๊

OK?

 

แง๊... :'(

เค้าไม่ใช่ จิ้งจก นะ..

เด๋วจะทยอยๆ อ่านคร้าบ

 

ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หนูท๊อปแปลภาษาต่างด้าวอ่ะ

 

นำศีล5มาฝากค่ะ ได้มาจากกระดานธรรมะของหลวงพ่อกล้วย