ทำไมแฟนเก่าถึงทำกับเีราเหมือนหมาตัวหนึ่ง

มันไม่ใช่ของๆเรา จะทำอะไรมันก็ไม่กลับคืนมาแล้ว สวดมนต์ นั่งสมาธิ รักษาศีลเพื่อให้คนนั้นกลับมามันไม่ใช่แล้ว ผิดจุดประสงค์ สวดอีกกี่ชาติก็กู่ไม่กลับ ป่านนี้ต้องมีสติสตังกับคืนมาแล้ว ยิ่งทำยิ่งทุกข์ เจ็บแล้วก็ไม่จำ เสียเวลา เสียตังค์ เสียสุขภาพจิต เพราะคนๆเดียว ความรักทำให้คนตาบอดสนิท

 

คุณรักเค้า จริงๆ

เค้ามีความสุข ก็พยายามยินดีกับเขาเถิด มันยาก ก็อดทนเอาเถิด
เวลาจะทำให้คุณดีขึ้นเอง

ยิ่ง ผู้ชายกับผู้ชาย รักกัน ก็ยิ่งยาก ไปอีกอยู่แล้ว
คุณคือ

ผู้ชายที่ไปรัก เด็กผู้ชาย อายุ ๑๖ ใช่ไหมคะ

 

เวลาเท่านั้นครับ จะช่วยได้.
และความผูกพันธ์ เป็นสิ่งที่ตัดขาดยาก.
อย่าไปสถานที่เดิม ๆ พอนานไปก็จะดีเองครับ.
เรื่องอื่น ถ้าให้แล้วเป็นความสุขเรา ก็ให้เขาไปเถอะครับ.
แต่ถ้าจะหวังว่าเขาจะกลับมา ก็ไม่ดีแน่ ๆ.
"คุณให้เงินขอทาน คุณเคยหวังมั้ยว่าขอทานจะให้อะไรกับคุณ
การที่คุณให้เงินขอทาน คุณมีความสุขใช่มั้ย นั่นแหล่ะ ความรัก หล่ะ"

 

คุณเจ้าของกระทู้ คิดเสียว่าเราให้เขาแล้ว ใจเราสบาย ที่ได้ให้ โดยไม่ต้องไปหวัง ลึกๆ ว่าให้เขามาเห็น ความดี จิตใจคุณจะสบายมากกว่านี้ เรื่องแบบนี้ มีกรรมผูกพันกันมา จึงพบกันและ สร้างทุกข์ สร้างสุข สลับไปมา ถ้าไม่ได้ดังใจเราต้องการก็เกิดทุกข์คับอก เนื่องด้วยคุณไม่ยอมรับ ความจริงว่ามันหมดเวลา สำหรับคุณและเขาแล้ว แต่ถ้าคุณ เข้าใจแบบง่ายๆ ว่าไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ อย่างปกติสุขด้วย และ อย่าไปมองว่าเขาทำชั่วทำมัยยังลอยหน้าลอยตา อย่างดี แต่คุณทำดี มีแต่ทุกข์ ถ้าคิดเปรียบ เทียบอย่างนี้ คุณจะหมดกำลังใจ ในการสั่งสมความดี เรื่องไหว้พระสวดมนต์ นั้นดีแน่ และดี ตลอดไป ถ้าเข้าใจ และเข้าถึง วันหนึ่ง คุณจะเสียดายเวลา ที่ไป ติดหลุมพรางตาคือกิเลส ที่เขาเคยป้อนให้

ลองทำใจ แบบนักฝึกกรรมฐานดู ว่าชีวิตเราดับได้ทุกเวลา โดยไม่สามารถเหลีกเลี่ยงได้ และเวลานี้ เดียวนี้ ชีวิตเราดับลง เราต้องทิ้งทุกสิ่ง ที่ ชอบใจ และ หวงแหนไป แต่ผู้เดียว ทำ วันละเล็กน้อย คุณอาจ คลาย ความยึดมั่นกับเขาคนนั้นได้ ง่ายขึ้น

 

ชีวิตดิฉันเคยเป็นแบบคุณนะคะ น่าบังเอิญเหลือเกินที่เหตุการณ์ในชีวิตของเราช่างคล้ายกัน ดิฉันมีแฟนหล่อ (เคย)นิสัยดี แต่วันนึงเมื่อเราห่างกันเค้าก็มีคนอื่น และผู้หญิงคนนั้นทั้งๆที่รู้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน มันก็ยังหน้าด้านแย่ง สุดท้ายเราก็ต้องเลิกกันและดิฉันยอมเดินจากไปเองค่ะ ตอนแรกดิฉันก็คิดว่าจะยังคงเป็นเพื่อนกับเค้า หมั่นไปเยี่ยมครอบครัวเค้า ซื้อของไปฝาก ช่วยเหลือเค้ากับแฟนโดยไม่หวังอะไรตอบแทน แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ได้สนใจเรา ไม่แคร์ ไม่สนใจ รำคาญ และสุดท้ายขอร้องไม่ให้เรามายุ่งกะชีวิตเค้า และตัดขาดกันอย่างไร้เยื่อใย ใจดำมากๆ อย่างว่าแหละค่ะ คนที่รักเรามากก็อาจเปลี่ยนเป็นคนที่เกลียดกันได้ นี่คือกฎไตรลักษณ์อย่างที่พระพุทธเจ้าสอน เป็นอนิจจังเป็นทุกข์ คนเราเมื่อบุญไม่เท่ากัน ศีลไม่เสมอกัน ความสะอาดของจิตใจไม่เท่ากัน ย่อมรักกันยากค่ะ
แต่ทุกวันนี้ดิฉันได้พ้นทุกข์จากจุดนี้มาแล้ว เพราะหมั่นเตือนตนเองเสมอว่า เค้ามีแฟนใหม่แล้ว เค้ารักกัน ถ้าเรายังยุ่งกะแฟนของคนอื่น เรากำลังทำบาปอยู่ เพราะเค้าสองคนอาจจะทะเลาะกันเพราะเราเป็นเหตุึ เค้าไม่รักเราก็ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์ที่จะไปยุ่งเกี่ยวกะชีวิตเค้า การทำให้คนอื่นเค้าลำบากใจรำคาญเพราะเรา แม้เราจะคิดว่าหวังดีก็ตาม แต่ถ้าเค้าไม่ชอบมันก็บาปค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันคิดว่าเกิดมาตัวคนเดียวตายไปก็ตายแค่คนเดียว จะขึ้นสวรรค์หรือลงนรกหรือไปนิพพานก็เพราะจิตของเราเองกำหนดคนเดียว ความทุกข์ดับได้ด้วยธรรม การที่คนเราจะบรรลุธรรมได้เพราะเจริญกรรมฐาน ขอให้คุณค้นพบทางเดินที่ถูกต้อง และดับทุกข์ได้ด้วยตนเองนะคะ รักมากทุกข์มาก รักน้อยทุกข์น้อย ไม่รักเลยก็ไม่ทุกข์ค่ะ

 

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ ผมไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ได้เลยครับ
อาจจะอย่างที่ว่า ระดับของจิตใจมันต่างกัน
เพื่อผมก็บอกไม่ใช่เรา here แต่แฟนผมต่างหากที่ here
(ขอโทษนะครับที่หยาบ)

พูดตรงๆตอนนี้ท้อครับ อยากตายเลยทีเดียว
แต่ไม่กล้าฆ่าตัวตาย กลัวบาปครับ

ท้อในการทำดีอีกครับ

 

ขอบคุณกำลังใจ และคำแนะนำครับ ผมอ่านทุกบรรทัดและชั่งตระหนักเสมอครับ
รัก ก็ยังรักไม่เปลี่ยนไปไหนครับ

มันงงว่า เกิดอะไรขึ้น เราทำดีทุกอย่าง?
หรือสองคนนี้พากันติดยาจนความคิดตันไปหมด ผมก็ไม่รู้ครับ สับสนมาก
(คือ มีรูปตอนชู้รักแฟนผมดูดยาพอดีครับ)

ตอนอยู่กับ มีแต่แนะนำให้ตั้งหน้าตั้งตาเรียนครับ

ท้อครับ ท้อจริงๆ
วันนี้เลยปล่อยชีวิตไปตามแรงโน้มถ่วง

 

คุณจขกท โพสเรื่องนี้ครั้งแรก หลังจากที่เลิกรา ไป 7เดือน
กระทู้ใหม่นี้ ครบ 1 ปีแล้ว ก็ยังคงไม่ลืม ... นี่นะ รักหนอรัก

ลองทบทวนอีกทีดีไหม ว่าการที่เราต้องมาทนทุกข์ อยู่ในสภาวะเช่นนี้
มันน่าเบื่อบ้างไหม อีกเมื่อไหร่ เราจึงจะได้ออกไปจากห้วงเหวนี้สักที
จะขอแค่อีก 1วัน 1 เดือน หรือ อีก1 ปี ดี? ไม่ต้องตอบใคร ตอบตัวเองก็พอ
ชีวิตนี้มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกครับ และ ตัวเราเองใช่ว่าจะแย่ไปกว่าใครนะ

แต่ก่อน ผมเองก็เคยมีสภาพไม่ต่างไปจากคุณเลยครับ ใช่ไหมที่เค้าเรียกว่า
เพราะรักมันจึงทุกข์จนแทบเจียนตาย อยู่ใน100คน เหมือนแค่ตัวคนเดียว
เวลานั้นใครที่ปลอบใจเรา น้ำตาใครจะมาซับให้ ถ้าไม่ใช่เราเอง
ท้ายสุดคือเราใช่ไหม ที่ต้องพยุงตัวเองลุกขึ้นมา ...

เมื่อลุกขึ้นยืนได้แล้ว แต่ไฟยังคงลุกอยู่ใช่ไหม ทีนี้ เราจะเดินไปเติมเชื้อ
หรือ จะไปดับมันดี ? มีบางคนเคยถามผมว่า ยอมให้อภัยเขาทำไม
แล้วถ้าหากถามกลับไปว่า สมควรหรือไม่ล่ะ ถ้าเราเคยไปกระทำเขามาก่อน
สมควรหรือไม่ล่ะ ถ้าเขาจะเอาคืนบ้าง ถึงเวลาหรือยัง ที่เราควร อโหสิกรรม ให้แก่กัน
ถึงเวลาหรือยัง ที่เราควรจะออกไปจากกองทุกข์นี้สักที
แล้ววันนั้น ความอืดอัดทนทุกข์ของผม ก็คลายออกไป จากที่เคยโกรธเคือง
กลับกลายเป็นรอยยิ้ม และ ความรู้สึดี ๆ ที่ยังคงมีเหลือต่อกัน...

จริง ๆ แล้ว ต้องขอบคุณเขามากกว่า ที่สอนให้รู้จักคำว่า ทุกข์
เหมือนจะโชคร้าย แต่กลับกลายเป็นโชคดียิ่งกว่า ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเขา
เราจึงได้มารู้จัก และ เข้าใจ ในสัจธรรมของชีวิตที่แท้
ว่าแต่... คุณพร้อมหรือยังที่จะดับไฟด้วยตัวคุณเอง
หวังไว้เช่นนั้น เป็นกำลังใจให้ครับ :VO

 

เมื่อคุณเลิกกับเขาแล้่ว แล้วเขาก็มีคนใหม่แล้ว หักห้ามการกระทำเสียเถิดครับ เลิกกันแล้วไปยุ่งกับเขาอีกมันบาปนะครับ ให้หมดเวรต่อกันชาตินี้เสียดีกว่า ไปคอยวุ่นวายกับเขาหรือญาติๆเขา มันจะเป็นการสร้างเวรที่ไม่รู้จบ หรือถ้าแฟนใหม่เขาแค้นคุณที่คุณไปยุ่งกะแฟนเค้า(ซึ่งก็คือแฟนเก่าของคุณ)แฟนใหม่เขาอาจจะหาทางทำร้ายคุณก็ได้
เพราะผมเองนี่หละเจอมากับตัว เมียผมเลิกกะแฟนเก่ามาอยู่กับผม แต่งงานกับผม มีลูกกับผม มันก็ยังโทรมาง้อมาตื้อเมียผม ช่วงแรกๆผมแค้นมาก จะหาทางไปดักยิงมัน คิดอีกทีนึกถึงลูก แล้วคิดอีกอย่างถ้าเีมียเราอยากอยู่กะมันจริงๆก็ให้มันไปดีกว่าจะได้หมดสิ้นเวรกันไป เราทำหน้าที่ของเราคือส่งเสียลูกดีกว่า ทุกวันนี้มันชอบพูดเล่นๆว่าอยากหาผัวฝรั่ง ผมก็ไม่ว่าอะไร ผมคิดว่าถ้ามันหาได้จริงๆตัวมันสบายลูกผมสบาย ไม่แน่ผมอาจจะไปบวชในวัดตามป่าตามชนบท เบื่อความวุ่นวายมากมายปัญหา ยิ่งแก่ยิ่งเบื่อรำคาญคน

 

ข้อความของท่านเจ้ากระทู้ในหัวข้อนี้:จีบแฟนคนอื่นที่เขายังไม่แต่งงานกันถือว่าบาปไหม

http://palungjit.org/threads/จีบแฟนคนอื่นที่เขายังไม่แต่งงานกันถือว่าบาปไหม.362726/ ขออนุญาติท่านเจ้าของกระทู้นี้ด้วยนะครับ
ผมเห็นชื่อท่านคุ้นๆอยู่กะหัวข้อแนวนี้ เลยเข้าไปดูเป๊ะเลย
ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวท่าน ถ้าท่านยังคิดแบบนี้อยู่ ออกแนวประชดตัวเอง เอาพระอรหันต์มาเทศนาก็ไม่อาจช่วยท่านได้ ไม่ใช่ผมไม่เคยจิตตกแบบท่าน เครียดจนเป็นโรคซึมเศร้าโรคประสาท เมื่อหลายปีก่อนผมเคยฆ่าตัวตายมา 2 ครั้งแล้ว แต่ผมผ่านจุดนั้นมาแล้ว ถ้าบอกกันขนาดนี้แล้วท่านยังคิดแบบผิดๆอยู่ก็แล้วแต่ท่านเถอะนะครับ แต่จะหวังให้ใครช่วยท่านคงยาก แต่ถ้ามันฟุ้งซ่านมาก ลองไปพวกสถานสงเคราะห์คนพิการ คนแก่ หรือเด็กกำพร้าดูก็ได้ หรือนึกถึงถาพคนเหล่านี้ดู ดูคนที่แย่กว่าเรามีอีกมากมาย เผื่อท่านจะมีข้อคิดได้ดีขึ้นบ้าง

 

ขอบคุณมากครับ ทุกความเห็น มันแค่เหมือนท้อมองไม่เห็นความหวัง

วันนี้วันพระ ก็ไปทำบุญมา

ตอนนี้มีรุ่นน้องคนนึง เขาอยู่ข้างๆรับรู้ืทุกเหตุการณ์
คอยอยู่เป็นเพื่อนครับ แม่ น้า ยาย ทุกคนเขาเห็นใจผม แต่ไม่รู้จะไปบอกลูกเขายังไง

ไม่รู้ลูกเขากับแฟนพากันดูดยาจนไม่มีสติเลยหรือเปล่า?
แต่คงไร้ประโยชน์ถ้จะมานั่งหาเหตุผล

ผมจะลองนึกว่า คนคนนี้ตายไปแล้วดูครับ

 

สงสารมากเลยค่ะ เข้าใจหักอกคนเป็นแบบนี้นะคะ เพราะเราก็ถูกแฟนตีจากเหมือนกัน บางทีเหมือนใจมันจะขาดให้ได้ ทำสมาธิบางทีนึกขึ้นได้อีกทีไม่รู้ใจลอยไปไหนแล้ว ขอให้ผ่านมันไปให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

คือตอนคบกัน ไม่คาดฝันว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ครับ
เราไม่เคยทะเลาะกันแรง หรือทะเลาะบ่อยเลย
ชีวิตปกติสุขมากครับ งงมากครับ ไปคบคนอื่น
เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยครับ

 

​

ไปอยู่วิเวก สิครับ สัก ๙ วัน เดี๋ยวก็ดีขึ้นครับ ค่อยๆลดไป Fbก็ปิดไปก่อน โทรศัพท์ Block ไปเลยครับ ภาพอะไรอย่าไปดูป่วยการ เอาตัวให้ห่างไว้ เข้าใจว่าแรกๆ มัน ทรมาน เหมือนหัวใจเป็นหนอง นอนไม่ได้ กินไม่ได้ มันแย่แน่ แล้วนานด้วย พาตัวไปอยู่วัดเลยครับ คนดีๆ อยู่ที่นั่น ครับ แล้วคุณอยู่กับวัด คุณจะคิดได้ไปเอง ทำไป ค่อยๆทำไป กรรมของเรา ถ้ายังละไม่ได้ ก็รู้มัน ไปก่อน ดูมัน แค่ กำลังยังอ่อน

ก็ หาเพื่อนคุยไปครับ ถ้าคุณคิดในด้านดี คุณเลิกเขาไม่ได้หรอกครับ มันจะเป็นปัญหาว่า ทำไมต้องทำกับเราแบบนั้น มันไม่จบ ให้คุณลองคิดอีกทางดู ที่คุณเลิกไม่ได้ เพราะ คุณอยากให้เขาเป็น คุณรักในสิ่งที่คุณอยากให้เขาเป็นแบบนั้น แต่จริงๆ เขาไม่ได้เป็น จริงไหมครับ ?

ถ้าไม่จริงมันจะมีการเลิกได้อย่างไร เอาใจเข้าไปยอมรับ ไม่ได้บอกให้เดินเข้าเดินออกนะครับ เพราะ คุณจะวนที่เดิมครับ ค่อยๆ ให้เวลากับตัวเอง ไปหาเพื่อน หาครอบครัว เที่ยว ตามที่ต่างๆ ให้อยู่กับเพื่อนหรือครอบครัวให้มาก แล้วมันจะค่อยๆลืมไป แล้วแรงเราจะมี ขามันจะยืนได้

คำพูดที่ทำให้ยืนได้นะครับ มีคนรักเก่าผมบอกผมมา เธอบอกผมว่า "เด็กไม่มีอะไรจะกิน เขาไม่มานั่งคิดแบบนี้หรอก" แล้วเขาก็ร้องให้ บอกว่าทำไมผมเป็นแบบนี้ แล้วการที่ผมเป็นแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกแย่ไปด้วย เขาก็คุยกับผมทุกวันๆ บอกผมว่า ถ้าเขาดีทำไมเขาต้องทำร้ายยูด้วย แล้วที่แย่คือยูไปมองว่าเขาถูก วันยังค่ำ จริงๆ ยูอยากให้เป็นแบบนั้น เต็มอกของยู

ยูไปฟังเขามากจัด เขาพูดอะไรเชื่อหมด ตรงนี้หละที่ทำให้ยูเลิกไม่ได้ เพราะ ยูทุ่มหมดตัว แล้วยูคิดว่าเขาดี เกินกว่าที่เขาเป็นมากๆ ซึ่งจริงๆ เขาไม่ได้เป็นเลยแม้แต่น้อยแต่ยูอยากให้เป็นแบบนั้นจริงๆ มันเลยเลิกไม่ได้ ผมฟังแล้วเริ่มคิด เออ จริงด้วยแหะ คนรักเก่าๆเรานี่ ดีครบหมด หน้าตาก็ดี การศึกษาก็ดี ฐานะก็ดี ทุกอย่างดีหมด แต่คนนี้ ไมมันหลุด QC เรามากจังเลย มาถึงบางอ้อ "เพราะเขาทำให้เรารู้สึกว่า เขาเป็นคนดีไง แล้วยอเราทุกอย่าง ดีงั้นดีงี้ พูดได้ 108 ให้เราเคลิ้มไป" แต่เอาเข้าจริงเราไม่รู้หรอกว่าจริงไม่จริง

พอเริ่มคิดได้ อ้าว แรงมาดิ ทีนี้แค้นดิ แต่มาคิดอีกที เราถอยออกมาดีกว่า ทำไมเราต้องเอาตัว กายใจ ที่ดีอยู่แล้วเนี่ย ลงไปกับเขาด้วย เพราะความรัก ที่เรามีให้บริสุทธิ์ขนาดนี้ แต่ เขากลับทำร้ายเราได้ขนาดนี้ ผมไม่ได้เทียบกับใครนะ แต่ผมอยู่ได้ ถ้าต้องตายเพราะให้ผมไปผิดศีล ผมยอมตายดีกว่า ไปแลกกับการทำแบบนั้น เพราะ แค่ศีล ๕ ผมยังต้องผิด ผมก็ไม่รู้ว่าจะได้เขามาทำอะไร ถ้าเขาหรือเป็นคู่บุญผมจริง แล้วเกิดมาเพื่อเสริมสร้างบารมีกัน เข้าพระนิพพาน ก็ขอให้มาเถอะ แต่ถ้า เป็นคู่เวรคู่กรรม ก็ขออย่าได้เจอ แล้วอย่าไปติดต่อเขา อย่าไปยุ่ง เพราะเราระงับแล้ว หยุดแล้ว สลัดเขาทิ้งได้แล้ว

นั่นหละ คือ ตัวเราจริงๆ ใจเราจริงๆ สติ สมาธิ ปัญญา มันจะมา ให้ขอบคุณ เขาซะเพราะอะไร เขาชื้ขุมทองให้เรา ว่าเรายังอ่อนเรื่องนี้ เนื้อแท้เรารู้แน่ๆแล้วว่า รัก โลภ โกรธ หลง <--- ของคุณอันเนี่ย มันเป็นเครื่องกั้น ให้เราเบลอ เละเทะไปหมด แล้วพอเราแก้ได้ เราจะแข็งแรง ไม่มีมารบารมี ไม่เกิด ไม่มีมารบารมีไม่แก่ กรรมที่ทำไว้ ย่อมได้รับผล แน่ ไม่ต้องไปอะไรมาก เห็นกันชาตินี้ ให้คุณเฉยไว้ มองดู รู้ รู้ เฉย คุณอย่าไปปรุง พอ ดูไป สักพัก มันจะเบื่อ พอเบื่อที่นี้มันก็ อยู่ได้ มันก็ไม่ยุ่ง ถ้ามันโหดมาก ให้โยน เข้าอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ให้ เรารู้ ว่า ไอ่้ที่เราคิด เนี่ย มันเกิดๆ ดับๆ มันวุ่นวาย ไม่มีหยุดเลย เนี่ยเอาแค่นี้ ไม่ต้องไปแก้มัน แก้เรา แก้ใจ เรา สักพัก มันจะเริ่มอยู่ได้

พออยู่ได้ ไอ้พวกเพลงเศร้า เมา เพ้อ นี่อย่าพึ่งไปอะไรกับมันมาก ดู เราสิเละขนาดไหน กินมั่งไหม นอนมั่งไหม เราโชคดีขนาดไหน มีกิน เล่น Internet มีคอมได้ ให้ลองคิดให้มาก บางคน เขายังไม่มีกินเลย คอมนี่ยิ่งแล้ว เราจะไปเอาอะไร กับ สิ่งที่ไม่แน่นอน จริงไหม เราต้องรู้ด้วย ที่ผ่านมาเราโง่ เราก็รู้ว่าโง่ ก็ Ok ดี โง่แล้ว ฉลาดซะที ต้อง หลุดมาให้ได้ คอต้องละ ต้องวาง ยึดไปหนักเปล่า ไปวิ่งดีกว่า เดี่ยวมันเพลียหลับไปเอง

ฟังเสียงสวดมนต์ก็ได้ ได้ผลดี ไล่ผีออกจากใจ ทุกคนมีกรรมทั้งนั้น แต่มันให้ผลช้าเร็ว เราก็ทนลูกเดียว แต่คุณไม่แพ้นะ คุณฉลาด คุณยังมาหาเพื่อนช่วยแก้ เห็นไหม คุณกำลังทำได้ดีแล้ว อย่าหยุดมัน ท้อได้ ถอยก็ได้ จมก็ได้ แต่ให้รู้นะว่า ทำอะไรอยู่ ถ้าหายใจอยู่ ถ้ารู้ได้ แปลว่า เริ่มมีแรงแล้ว สู้ เถอะท่าน ชีวิตนี้ทุกข์มามากแล้ว ไป พระนิพพาน กัน ไม่ต้องเกิดอีก เรื่องพวกนี้เราจะได้ไม่ต้องมาพบเจอมันอีก

 

สวัสดีครับ ผมขออนุญาติเกี่ยวข้องกับบ่วงกรรม
ของคุณเฉพาะเพียงการคุยแลกเปลี่ยนนะครับ
(ขออนุญาติเจ้ากรรมนายเวรของคุณด้วยครับ)


ผมขอคุยแลกเปลี่ยนใน ๔ ประเด็นนี้ครับ คือ


๑. เรื่องความรัก
๒. เรื่องการครองคู่
๓. เรื่องคนแต่ละคน
๔. เรื่องกรรมแต่ละคน


ซึ่งผมจะได้คุยทีละประเด็นนะครับ

 

ประเด็นแรก เรื่อง "ความรัก"


ผมดีใจนะครับที่คุณรักคนเป็น ดีกว่าเราไม่เคยรักใครนะครับ
ความรัก มีค่าเสมอ และมันไม่เคยสุญเสียคุณค่าไปเลย แม้
ว่าคุณจะได้รับความรักตอบกลับมาหรือไม่? เมื่อใดที่คุณมี
ความรักเกิดขึ้นแล้ว เหมือนหัวใจของคุณ ถูกจุดให้สว่างไสว
แต่ถ้าความรักนั้นไม่ไ่ด้รับการรักตอบ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ผิดหรือ
เลวร้ายนะครับ ผู้ชาย อกหักเป็นเรื่องธรรมดานะครับ บางคน
หน้าตาไม่ดี ตามจีบผู้หญิง ง้อเขาไปเรื่อยๆ อกหักมากมายก็
ยัง "มีความหวังว่าอาจจะพบคนจริงใจสักคน" ดังนั้น ผมมอง
ว่าการที่ึคุณมีความรักแท้ เป็นสิ่งที่ดี แต่มันเป็นสิ่งบอบบาง
ครับ เหมือนดอกไม้ที่งดงามและบอบบาง ยากที่จะรักษาไว้
ให้่มันคงสภาพเดิมได้ มันไม่จำเป็นนะครับว่าความรักนั้นจะมี
การลงเอยหรือไม่? ได้ครองคู่หรือเปล่า? คุณจะต้องแยกแยะ
"ความรัก" ออกจากทุกสิ่งให้ได้ มันจึงจะเป็นความรักที่บริสุทธิ์
ไม่ใช่ "ความรักที่ถูกเจือปน" ด้วยอะไรนะครับ เช่น ถ้าคุณไป
เรียกร้องเขากลับมาครองคู่ นั่นคุณกำลัง "ป้ายสีความรัก" คือ
เอา "การครองคู่" มาปรุงแต่งใส่ความรัก มันจึงหมองมัวไงครับ

 

ประเด็นต่อไป เรื่อง "การครองคู่"


ผมมองว่าหลังจากคุณมีความรักแล้ว คุณก็มีความหวังที่จะ
ครองคู่กับเขาต่อไป (อย่างน้อยก็นานกว่านี้) นั่นมันไม่ได้
หมายความว่า "เขาหมดรักคุณ หรือเขาไม่ได้รักคุณ" ครับ
เขาอาจจะรักคุณ เพียงแต่เขาไม่ได้ "คาดหวังที่จะครองคู่
กับคุณ" ก็ได้นะครับ ถ้าเขาไม่รักคุณ ทำไม เขาจึงจะเปิด
โอกาสให้คุณเข้ามาในชีวิตของเขาละครับ? ความรักอาจมี
ในช่วงหนึ่ง แต่มันไม่จำเป็นต้องกลายเป็น "เหตุ" ของการ
ครองคู่เสมอไปครับ เช่น ฝ่ายหญิงอาจมองว่า ฉันรักเธอนะ
แต่ฉันรู้ว่าครองคู่กับเธอไม่ไ่ด้ เธอไปเสียเถอะ แล้วก็แสดง
ละครไล่คุณ ก็ได้ครับ คุณจำต้องแยกแยะความรัก ออกจาก
ความคาดหวัง และการครองคู่ครับ และบางครั้ง เมื่อคุณโต
เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ คุณอาจจะพบว่าการครองคู่กับคนที่เรา
ไม่ไ่ด้รักแต่เริ่มต้น อาจเหมาะสมและทำให้คุณมีความสุขได้
มากกว่าการครองคู่กับคนที่คุณรัก ก็ได้นะครับ เพราะการได้
ครองคู่เป็นครอบครัวกันนั้น มันมีอะไรมากกว่าความรักนะครับ

 

ประเด็นต่อไป เรื่อง "คนแต่ละคน"


นอกจากเรื่องความรักและการครองคู่แล้ว ปัจจัยด้านคน
แต่ละคนที่อาจมีความคิด, มุมมอง, การวางแผนชีวิต ที่
ต่างกัน อาจส่งผลต่อองค์ประกอบทั้งหมดของความรักก็
ได้ครับ เช่น คุณอาจคิดว่ารักแล้วก็อยู่ด้วยกัน แต่เขาไม่
คิดเช่นนั้น คนเราคิดต่างกันได้ครับ แล้วแต่ว่าเขาจะมอง
มุมไหน หรือใช้เหตุผลอะไรในการเลือกทางเดินของเขา
นะครับ อย่างผู้หญิงบางคน อาจพอแล้วกับการได้คบกับ
คนที่เขารัก จากนั้นเขาก็พร้อมจะแต่งงานกับคนที่เขาไม่
ได้รัก แต่สามารถตอบโจทย์ปัญหาทางการเงินให้แก่เขา
ได้ ก็มีนะครับ หรือบางคนก็เลือกอยู่กับคนที่เขารักเราแต่
เราไม่ได้รักเขา เพราะเมื่อปรับตัวอยู่ด้วยกันแล้ว เขาตอบ
โจทย์ได้มากกว่าคนที่เรารักครับ เอาละ เรื่องคนแต่ละคน
นี้ ต่างก็มี "โจทย์ปัญหาชีวิตส่วนตัว" ที่ต่างกันไปนะครับ
เมื่อแต่ละคนได้เจอกัน ต่างจุดไฟรักให้แก่กัีนแล้ว ต่างยัง
มีกรรม เส้นทางชีวิตที่แตกต่างกันได้ครับ บางครั้ง เรามา
พบกันเพื่อทำหน้าที่จุดไฟรักให้แก่กันเท่านั้น แล้วเราก็ไป
จากกัน เจอกันในใจครับ เหมือนเพลงของคุณอัญชลี ที่ว่า
.... จากกันไป เราเข้าใจกันดี จะไม่มีน้ำตา ... ไงละครับ

 

ประเด็นต่อไป เรื่อง "กรรมแต่ละคน"


สุดท้าย ก็เป็นเรื่องกรรมของแต่ละคนครับ คนเราแต่ละคน
อาจมีบุญกรรมทำร่วมกันมาระดับหนึ่ง อย่างที่เขาเีรียกว่า
คู่กรรม, คู่บุญ ไงละครับ กรรมหรือบุญที่ทำร่วมกันมานั้น
ส่งผลให้คบ ครองคู่ กันได้นานเท่าที่ ผลกรรมนั้นๆ สนอง
ได้ เมื่อหมดอำนาจแห่งกรรมดีหรือชั่วนั้นแล้ว ต่างคนก็จำ
ต้องมีเส้นทางของตน มีกรรมของตน ที่ต่างกันออกไปครับ
ยกเว้นว่า "คนทั้งสองคนจะยกระดับกรรมสัมพันธ์" ขึ้นไป
เป็น "คู่บารมี" ครับ เช่น ทั้งสองคนตั้งใจทำบุญ ทะนุบำรุง
ศาสนาร่วมกัน ทำบุญร่วมกันเนืองๆ อย่างนี้ ก็ช่วยต่ออายุ
ให้ทั้งสองคน ครองคู่อยู่ร่วมกันได้นานมากยิ่งขึ้นไปอีกครับ

 

สรุป จขกท ชอบไม้ป่าเดียวกันหรือครับ ถ้าจริง สาธุ ขอให้จขกท พ้นบ่วงกรรมเวรด้วยเถอะ ถ้าเข้าใจผิด ขอโทษแรงๆครับ