พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

:'( พี่นุ๊กเอามา ยั่ว น้ำลาย กะ น้ำย่อย หิวๆ




เอามาแจม อิอิ

 

เห็นอะไรบ้างในภาพนี้...???

 

มีเรื่องเล่าเรื่องราวความรักของหนุ่มสาวมาฝาก อยากอ่านกันหรือเปล่าหนอ...?

 

เมื่อคืนยุ้ยฝันว่ามีเด็กน้อยมานอนบนตัก
เราก็กล่อมให้นอน พอสักพักอุ้มขึ้นมากลายเป็น

พญานาคตัวน้อยห่ออยู่ในผ้าเหมือนเด็กแรกเกิดที่เห็นในทีวีเฉยเลย

จบเพียงเท่านี้ค่ะฝันของยุ้ย

 

อยากอ่านค่ะ ปูเสื่อรอแระค่ะ

 

มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ บุญ&วาสนา ค่ะ

คำสองคำนี้เป็น..คำ..ที่ได้มาโดยบังอิญ อันเนื่องมาจากการเดินทางไป
ท่องเที่ยวในประเทศเพื่อนบ้านที่สามารถเข้าใจและพูดภาษาไทยได้อย่างดีอย่าง
ประเทศลาวในวันที่อากาศหนาวเย็นและท่ามกลางเส้นทางอันแสนจะคดเคี้ยว

ด้วยเหตุนี้กระมังไกด์สาวชาวลาวจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเบนความสนใจ
ของลูกทัวร์จากอากาศที่หนาวเหน็บและอาการเมารถที่อาจเกิดขึ้น

เรื่องเล่าจึงเรื่องนี้จึงเกิดขึ้น...เนื้อหาเป็นเรื่องของหนุ่มและสาวชาวลาวคู่หนึ่งที่
เกิดมาในหมู่บ้านเดียวกันและหนุ่มน้อยก็หลงรักสาวเจ้ามาตลอด....แต่แล้วใน
ที่สุดสาวเจ้าผู้มีรูปโฉมงดงามก็มีอันต้องจากไปไกลถึงในวังหลวงแถมยังมี
ตำแหน่งเป็นถึงพระสนมในกษัตริย์ของลาว

แต่หนุ่มเจ้าก็ไม่เคยหมดหวังและมุ่งมั่นว่า...สักวันหนึ่งข้างหน้า..หากมีโอกาส
ได้พบหน้าสาวที่ตนเอง..แอบหลงรักก็จะหาโอกาส... “บอกความนัยใจ”….ให้
เธอได้รับรู้ แล้วโอกาสก็มาถึง...เมื่อหนุ่มชนบทถูกเกณฑ์ ไปเป็นทหารองค์รักษ์ของกษัตริย์และได้มีโอกาสเข้าไปรับใช้ถึงในวังหลวง แล้ววันเวลาที่หนุ่มน้อยเฝ้ารอคอยก็มาถึง....

เมื่อกษัตริย์ไว้วางใจให้เขาเป็นทหารที่มีหน้าที่คอยอารักษ์ขาสนมองค์โปรด
ซึ่งก็คิดสาวน้อยที่เคยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันที่หนุ่มคนนี้เฝ้าใฝ่หา

 

ทั้งสองมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันตามลำพังในสวนดอกไม้ในวัง...หนุ่มเจ้าจึงกล่าว
แก่นางอันเป็นดั่งดวงใจว่า... “เขาเฝ้ารอคอยวันที่จะได้พบกับเธออีก”...เพื่อที่
จะบอกว่า....เขาหลงรักในตัวนางมานานแล้ว แต่เป็นเพราะ...นางถูกพรากตัว
ออกมาจากหมู่บ้านเสียก่อนจึงทำให้เขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะบอกถึง..ความรู้สึก
ที่แท้จริงที่มีต่อนาง...

เมื่อมาถึงวันนี้...แม้เขาจะมีโอกาสได้มาเป็นทหารอารักษ์ขาใกล้ชิดของนาง...แต่
... “ความรู้สึกของเขาก็ไม่แตกต่างจากเมื่อครั้งที่ยังเป็นหนุ่มน้อยในหมู่บ้าน” ...
ที่มีสิทธิแค่เพียง...ได้เห็นหน้า...ของนางแต่ไม่สามารถที่จะแสดงความรู้สึกภาย
ในของตนต่อนางได้...ทั้งๆ ที่ๆ ได้พบกันแล้วด้วยความยากลำบากที่เขาต้องฟันฝ่ามา

 

ตั้งใจจะกินเจอยู่แล้วจ้าปีนี้ ... ปีที่แล้วไม่ครบวันค่ะ แต่ปีนี้จะตั้งใจให้ครบแน่นอน

 

เมื่อนางสนมได้ฟังคำพูดของชายหนุ่มจบ....เธอก็ได้แต่เพียงมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาที่แสดงให้เห็นว่า... “นางเข้าใจ..และซาบซึ้งในความรักที่ชายหนุ่มผู้นี้มีต่อนาง” ...และได้กล่าวแก่ชายหนุ่มว่า....ถ้าหากเป็นไปได้..นางอยากให้ชายหนุ่มยอมรับความเป็นจริงว่า..... “การที่ทั้งสองคนเกิดมาและมีโอกาสได้พบและรู้จักกันนั้น...ถือได้ว่าเป็นบุญอย่างหนึ่ง”.....หากแต่การที่แม้ชายหนุ่มจะรักและปรารถนาในตัวนางสักเท่าใด...แต่ไม่อาจที่จะสามารถทำให้ตนเองสมความปรารถนาได้นั้น.....ก็คงเป็นด้วยว่า.... “ทั้งเธอและเขาไม่ได้มีวาสนา “ ที่จะได้อยู่ร่วมกัน...เพราะฉะนั้น...เขาจึงน่าที่จะพึงพอใจแล้วที่มีบุญที่ได้เกิดมาพบกัน.....

เรื่องเล่าจบลงเพียงแค่นั้น..ไม่มีการบอกกล่าวต่อว่า..หลังจากนั้น..ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนลงเอยอย่างไร

 

การกินเจที่ถูกต้อง คือการถือศีลแปด และการงดเว้นบริโภคเนื้อสัตว์รวมทั้งผักที่มีกลิ่นฉุน
คนทำงานน่ะ ปฏิบัติให้ครบถ้วนสมบูรณ์ได้ยากค่ะ แต่ถ้าทำได้ถือว่าได้อานิสงค์แร๊งงเจงๆ

 

ไกด์ทิ้งท้ายเรื่องไว้ให้ลูกทัวร์ที่ชอบจิตนาการคิดต่อเอาเองว่า..ชายหนุ่มจะพยายาม..ทำความฝันของตนให้เป้นจริง..หรือยอมตัดใจ..เดินจาก... “นางอันเป็นที่รัก”...มาหลังจากที่ได้สารภาพความรู้สึกออกไปหมดแล้ว ถ้าจะว่าไปแล้ว...“ในความเป็นจริงในชีวิตคนเรา”....อาจจะมีหลายต่อหลายครั้งที่เราอาจจะเกิดคำถามว่า..ผู้คนมีมากมายนับเป็น....หลายหมื่นล้านๆ คน...ทำไมเราจึงมีโอกาสได้พบและรู้จักกับคน.... “เพียงบางคน”....และในจำนวนคนเหล่านั้น

...จะมีบ้างไหมที่... “เราทั้งสองคน”….มีเพียงบุญ...ที่ทำร่วมกันมา...จึงเป็นเหตุให้เราได้มาพบหน้าค่าตากัน..แล้วก็... “จากกันไปโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร”..หรือเป็นการจากกันไปโดย... “ไร้เหตุผล”

หากแต่...อาจแตกต่างกันสิ้นเชิงกับ... “ใครบางคน”….ที่เมื่อเราได้มีโอกาสได้รู้จักแล้ว ....เรากลับมีความรู้สึกผูกพันธ์เป็นพิเศษ...เสมือนหนึ่งว่า... “เคยรู้จักคุ้นเคยกันมานาน.....และอยากที่จะสานความสัมพันธ์ให้ยาวนานมากที่สุด”

และในความเป็นจริงของชีวิตอีกเช่นกัน...ที่หลายต่อหลายครั้ง..เวลาและโอกาสก็ไม่ได้เอื้ออำนวยให้“เราได้ปฎิบัติต่อผู้ที่เรา...ให้ความสำคัญหรือรู้สึกว่า....เป็นคนพิเศษ” ได้ตามความรู้สึกที่แท้จริงของตน...หรืออาจจะเป็นด้วยเพราะเหตุแห่ง...“วาสนาที่ไม่มีร่วมกันมานั้นเอง”

 

สวัสดีจ้า ...เพื่อนๆทุกท่านค่ะ


วันนี้ มีน้องดาเธอทำการบ้านแล้วมาส่งพี่..

เธอนั่งสมาธิ สักพักเธอมาปรากฏที่ห้องพระได้พบกับ
ท่าน อรุณรัศมี แต่ท่านยิ้มให้และหันหลังกลับ ต่อจากนั้น
น้องดา ก็ต้องตกใจที่เจอ ท่านพญานาค ที่ดุและน่าเกรงขาม

มาขวางทางไปให้เธอเดินเข้ามา... เจ้ามาทำไม !
หนูมาส่งการบ้านกับเจ้าของบ้าน จะดูว่าที่นี่มีอะไรบ้าง
ข้าไม่ให้เจ้าดู ..จากนั้นก็พยายามต้อนน้องดาไม่ให้เข้าและ

น้องดาก็หันมามอง ลูกแก้วต่างๆแต่มองไม่เห็นเพราะมีม่าน
เหมือนตาข่ายบางๆ ปิดเพื่อป้องกันไม่ให้เห็น..
เจ้าอย่ามาซนแถวนี้..จงกลับออกไปซะ ด้วยว่าตัวเจ้ามีสิ่ง
ไม่ดีติดตัวมาด้วย เดี๋ยวสิ่งนี้จะมาโดน คนในบ้านรีบกลับไปซะ

น้องดา บอกว่า..ขอดูซักหน่อยไม่งั้นจะตอบคำถามการบ้าน
ไม่ได้ ..การต่อรองเป็นผล ท่าน "ศรีธรรมไตย" เปิดให้เห็น
แต่ไม่ชัดนัก ..และปิดไม่ให้เห็น แก้วสีชมพูเพราะเป็นแก้ว
ประจำกาย ตัวเจ้าของบ้าน..พอแล้วเจ้าจงกลับไป

เจ้าซนเหลือเกินเดินซุ่มซ่ามจะทำแก้วตกมาแตก.. ท่าน
อรุณรัศมี มองมาและยิ้มให้..ท่านศรีธรรมไตยคุมเชิงตลอด
จนน้องดา กลับออกมา ....

 

โอยย ถ้าศีล 5 พอไหวค่ะ แต่ศีลแปดเห็นทีจะไม่ครบแน่ๆเลยค่ะ แหะๆ...
เคยถือศีล 8 ได้แค่ 2 ครั้ง คือช่วงที่ไปปฏิบัติธรรมค่ะ สงสัยจะได้แค่กินเจ ถือศีล8 คงไม่ได้แน่ๆเลยจ้า

จริงๆด้วยค่ะ ยกมือเห็นด้วยกับเรื่องนี้...

 

หลายๆ คนกินเจ ตามความนิยมในสังคมนั้นๆ
งั้นลองมาอ่านเรื่องตำนานการกินเจดีกว่านะ
ใกล้เข้ามาแระ ถึงว่า...ทำไมฝันเรื่องขนมกุ้ยช่าย

ตำนานการกินเจ

 

สุดยอดเลยจ้าาาา... ... ท่าศรีธรรมไตย ดุน่าดูเลย

ว่าแต่อะไรติดตัวน้องเขาไปหรือคะพี่รั้ง... ที่ท่านศรีธรรมว่า

 

กำเนิดจากจีน แต่ยิ่งใหญ่สุดในแดนสยาม ตัวเลขของคนกินเจในเทศกาลเจเพิ่มพูนขึ้นทุกปี ยกให้เป็นขนบประเพณีอันยิ่งใหญ่ของชาวไทยไปเสียแล้ว แม้วัฒนธรรมนี้จะมาจากจีนแผ่นดินใหญ่ก็ตามที ยืนยันได้นาทีนี้ไม่มีเทศกาลกินเจที่ไหนในโลกที่ยิ่งใหญ่เท่าเมืองไทย

เมื่อลองไปตามหารากแห่งการกินเจในแผ่นดินต้นกำเนิด ผ่านคำบอกเล่าของนัก ประวัติศาสตร์จีน อย่าง อ.ประพฤทธิ์ ศุกลรัตนเมธี ที่ปรึกษาและผู้ช่วยอธิการบดี ม.หัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ถ่ายทอดให้ฟังว่า ความเชื่อในเทศกาลกินเจในเมืองจีนเป็นเรื่องคล้ายกับเป็นตำนานเสียมากกว่า ไม่มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์อ้างอิงว่าเริ่มต้นในยุคไหน มีทั้งหมด 2 ตำนาน

ตำนานแรก มีความเชื่อว่าในสมัยโบราณมีเทพหรือพระราชาที่ปกครองมนุษย์ เรียกกันว่าเป็น “ราชามนุษย์” และ พระองค์ท่านมีพระโอรส 9 องค์เกิดในวันเดียวกันคือ 9 ค่ำเดือน 9 ประเพณีกินเจ 9 วันในเดือน 9 ตามปฏิทินจีนก็คงเริ่มมาจากความเชื่อนี้

 

ส่วนตำนานที่ 2 ระบุว่าในปี พ.ศ. 2187 อันเป็นปีแห่งการสิ้นราชวงศ์หมิง มีจักรพรรดิฉงเจิงเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายที่ประชาชนรักใคร่

เมื่อตอนที่จะแพ้สงครามครั้งที่ข้าศึกมาประชิดที่กรุงปักกิ่ง ฉงเจิงชิงผูกคอตาย ณ ด้านหลังภูเขาเหมยซังก่อนที่จะให้ข้าศึกจะมาประชิดตัว ต่อมาหลังจากสิ้นราชวงศ์หมิง ราชวงศ์ชิง ซึ่งเป็นกลุ่มแมนจูเข้ามาปกครอง กลุ่มแมนจูจะประกาศห้ามชาวจีนไหว้เจ้า และไหว้บรรพบุรุษหรือแม้ กระทั่งการทำบุญให้กับจักรพรรดิองค์ก่อน

เมื่อถูกทางการห้ามชาวจีนที่ปฏิพัทธ์รักใคร่ในจักรพรรดิองค์ก่อน จึงกำหนดให้มีการ กินเจ แต่มีจุดประสงค์เพื่อที่จะทำบุญให้กับจักรพรรดิองค์ก่อน ขณะเดียวกันคนจีนที่อพยพไปอยู่ต่างถิ่นก็นำวัฒนธรรมนี้ตามติดตัวไปด้วย

 

คำ ว่า "เจ" หรือ "แจ" ในภาษาจีนมีความหมายในทางพุทธศาสนาฝ่ายมหายานว่า อุโบสถ และแปลได้ อีกอย่างหนึ่งว่า ไม่มีคาว ซึ่งความหมายที่แท้จริงของคำว่า "กินเจ" คือ การรับประทาน อาหารก่อนเที่ยงวัน หรือที่ชาวพุทธในไทยถือ "อุโบสถศีล" หรือคือ "การรักษาศีล 8 " โดยหลัง จากเที่ยงวันแล้วจะไม่รับประทานอาหารอีก

แต่เนื่องจากการถืออุโบสถ ศีลของชาวพุทธฝ่ายมหายานไม่กินเนื้อสัตว์ จึงนิยม "การไม่กินเนื้อสัตว์" ไปรวม กับคำว่า "กินเจ" ซึ่งเป็นการถือศีลไปด้วยทุกวันนี้ถึงแม้จะรับประทานอาหาร ทั้ง 3 มื้อ แต่ไม่กินเนื้อสัตว์ก็ ยังคงเรียกว่า "กินเจ" ฉะนั้นความหมายก็คือ "คนที่กินเจ" ไม่ใช่เพียงแต่ไม่กินเนื้อสัตว์ แต่คนกินเจยังต้อง ดำรงตนให้อยู่ในศีลธรรมอันดีงาม มีความบริสุทธิ์สะอาดงดงามทั้งกาย วาจา และใจ และเป็นการถือศีลบำเพ็ญธรรมไปด้วยพร้อมกันจึงเรียกว่า "กินเจที่แท้จริง"

 

คืออะไรอ่ะคะพี่นุ๊ก เฉลยมาซะดีดีเลยคะ

 

ไม่มีอะไรค่ะน้องโอ๋ พี่เอาภาพมาอำกันเล่นๆ เห็นเงียบๆ กันน่ะ