จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

โมทนาสาธุกับคุณหมอหลายๆเลยค่ะ

 

ต่ออีกนิดหน่อยนะ...
...แสงสว่างแห่งธรรมเท่านั้น ที่จะปลดกรรมที่ติดในจิต....

 

กว่าจะเข้ามาได้ก็ปาเข้าไปหลายทุ่ม แล้วครูวัฒน์
แต่ก็ไม่ทิ้งที่จะทุ่มจิตทุ่มใจให้กับงานของท่านพ่อจ๊ะ

 

ขอต่อกลอนท่าน อีกสักนิด
"แสงสว่างที่มาจากพระอาทิตย์ ก็ยังไม่เท่ากับแสงสว่างในจิตที่พบธรรม"
"ความร้อนจากแสงอาทิตย์ ยังร้อนน้อยกว่าจิตที่ติดกรรม " หึหึ
ต่ออีกนิดหน่อยนะ...
...แสงสว่างแห่งธรรมเท่านั้น ที่จะปลดกรรมที่ติดในจิต.
-------------------------------------------------------
เชิญ ค่ะ เชิญทุกท่าน มาร่วม กล่าวคำ(ที่พยายาม)คม ทางธรรมของท่าน มาแสดงณ.ที่นี้ ...ปลามาเบ็ดอีกแล้วคุณภู

 

๐ ธรรมแท้ ๆ ! เป็นกลาง ๆ ..
ใคร ? ปล่อยวางได้..ก็.."สบาย"

๐ ธรรมแท้ ๆ ! ไม่มี..สู้!..ไม่มี..หนี!
เพียงแต่..ดู-รู้-ตรง "ปัจจุบัน" นี้
แล้วก็..ปล่อยไป..เท่านั้นเอง!

๐ น้ำไม่ไหล! ขังไว้..ย่อม..เน่า ฉันใด!
จิตที่..รู้เรื่องอะไร ? แล้วไม่ยอมปล่อย
ย่อม "ทุกข์" ฉันนั้น..





จงรักษาใจ..ให้เหมือน "นาฬิกา" ..
เพราะหน้าที่ของนาฬิกา...

คือ..การอยู่กับ "ปัจจุบันขณะ "
ด้วยสัจจะ และความเที่ยงตรง..
​

 

๐ ธรรมแท้ ๆ ! เป็นกลาง ๆ ..
ใคร ? ปล่อยวางได้..ก็.."สบาย"

๐ ธรรมแท้ ๆ ! ไม่มี..สู้!..ไม่มี..หนี!
เพียงแต่..ดู-รู้-ตรง "ปัจจุบัน" นี้
แล้วก็..ปล่อยไป..เท่านั้นเอง!

๐ น้ำไม่ไหล! ขังไว้..ย่อม..เน่า ฉันใด!
จิตที่..รู้เรื่องอะไร ? แล้วไม่ยอมปล่อย
ย่อม "ทุกข์" ฉันนั้น..




จงรักษาใจ..ให้เหมือน "นาฬิกา" ..
เพราะหน้าที่ของนาฬิกา...

คือ..การอยู่กับ ปัจจุบันขณะ..
ด้วยสัจจะ และความเที่ยงตรง..
​

 

วันนี้จิตพี่เพ็ญเข้าอุเบกขาญาณลึกมาก ตอบการบ้านไม่ได้สักฉบับ ขอแปะไว้ก่อนนะค๊า สาธุ

 

ทดสอบอีกดรั้งค่ะท่าน อาจารย์ ภู เมื่อวานเขียนอะไรไปมันไปอยู่ที่หน้า238#4757#4758#4759 หมดเลยแถมmarkว่า เป็น"วันนี้"etc...

 

ขอน้อมรับและcopyเก็บไว้ค่ะ จะปฎิบัติตามด้วยชีวิต"จิต"ใจค่ะ ท่านอาจารย์ภู catt1


testing testing

 

(k):'boo{)

สองคู่ดูโอ้...ตามที่ อ.ภู จับคู่จ้า ๆ พี่ต้อย

ทะเลใจ

เหมือนชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน
วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย
ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ
เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน

เหมือนชีวิตผันผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา
ตัวเป็นของเราใจของใคร
มีชีวิตเพื่อสู้คืนวันอันโหดร้าย
คืนที่ตัวกับใจไม่ตรงกัน

คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว
คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ
ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์
อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น

คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน
คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก
ดั่งนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก
พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ

ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย
ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข

คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว
คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ
ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์
อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น

คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน
คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก
ดั่งนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก
พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ

ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย
ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข

ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข
.................................................
วันนี้คอลัมน์จะไปอยู่หน้าไหนคะพี่ต้อย..

 

<table class="tborder" width="100%" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1"><tbody><tr><td class="thead">ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 9 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 7 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> supatorn

ขอเฝ้ากระทู้อยู่คนเดียวเพื่อท่านอาจารย์ภู
</td></tr></tbody></table>

 

ให้กำลังใจครูเพ็ญที่แสนดีของพอใจ..สู้ ๆ ๆ ๆ นะคะ ขอให้แข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจ..หญิงเหล็กแห่งจิตเกาะพระ ณ บ้านรากแก่นโพธิญาน

 

(k) ประเทศ USA เข้ากระทู้ได้ประเทศเดียวเหรอคะ พี่ต้อย...
พอใจมาอยู่เป็นเพื่อนแป๊บ ๆ นะคะ

 

สติ นะ สติ

วัตถุประสงค์ในการเจริญสติ

        ๑. ฝึกสติ ให้เห็นจิต หมายถึง ระลึกรู้เท่าทันจิต (หมายรวมทั้ง เวทนา-ความรู้สึกรับรู้  และจิตสังขาร เช่น ความคิด, คิดปรุงแต่ง, โมหะ, โทสะ, โลภะ ฯ.)
        ๒. ฝึกสติ ให้เห็นความแตกต่างของความรู้สึก(เวทนา)ระหว่าง จิตขณะปกติ และขณะที่ จิตปรุงแต่ง เพื่อให้เห็นโดยปัจจัตตัง คือเห็นรู้ด้วยตนเอง
        ๓. ฝึกสติ ให้ชำนาญอย่างต่อเนื่องในการเห็น จิต (เห็นใน เวทนา+จิตสังขาร อย่างเป็นสัมมาสมาธิ)
        ๔. ฝึกสติ ไม่ให้ไปคิดนึกปรุงแต่งต่อจากจิต(เวทนา+จิตสังขาร)ที่เห็นหรือเกิดขึ้นนั้น (หมายถึงยังมีคิดเป็นปกติธรรมดาของขันธ์๕ที่ยังกระทบแล้วรู้สึกเป็นธรรมดา  แต่ไม่คิดปรุงแต่งชนิดที่ยังให้เกิดทุกข์ต่อ) หรือคือการฝึกสติในการถืออุเบกขานั่นเอง
        ๕. ฝึกสติ ให้เห็นความแตกต่างของความรู้สึกระหว่าง เมื่อจิตไม่รู้เท่าทันไปปรุงแต่ง กับ จิตที่รู้เท่าทันแล้วถืออุเบกขา (แลคล้าย ข้อ๒. แต่แตกต่างกัน)


โดย หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ที่ได้กล่าวถึงเรื่อง สติ ไว้ดังนี้
         "จิต คือ ผู้คิดผู้นึกในอารมณ์ต่างๆ ที่รวมเรียกว่ากิเลสอันเป็นเหตุทำให้จิตเศร้าหมองนั่นเอง  จึงต้องฝึกหัดให้มีสติระวังควบคุมจิต  ให้รู้เท่าทันจิต  ซึ่งคำนี้เป็นโวหารของพระกรรมฐานโดยเฉพาะ   คำว่า " รู้เท่า " คือ สติรู้จิตอยู่ ไม่ขาดไม่เกินยิ่งหย่อนกว่ากัน  สติกับจิตเท่าๆกันนั่นเอง  คำว่า " รู้ทัน " คือ สติทันจิตว่าคิดอะไร  พอจิตคิดนึก  สติก็รู้สึกทันที เรียกว่า " รู้ทัน "   แต่ถ้าจิตคิดแล้วจึงรู้นี้เรียกว่า " รู้ตาม " อย่างนี้เรียกว่าไม่ทันจิต  ถ้าทันจิตแล้ว  พอจิตคิดนึก  สติจะรู้ทันที  ไม่ก่อนไม่หลัง  ความคิดของจิตก็จะสงบทันที............"



ขอให้ทุกๆท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ..สาธุสวัสดี

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เหมาะเลย ใช่แล้วๆ แถม Stainless อีกcatt1

 

ของผมก้อเป็นครับผม ..... งงงงงงงง เหมือนกัลล

 

มีคําถามค่ะคุณครูวิทย "จิตเกาะพระ"มีเป็นภาษาอังกฤษไหมหรือท่านอาจารย์ภูจะแปลทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ เพราะไปแปะไว้ที่FB อ้อๆนึกออกแล้ว ในFBมีท่านภูอยู่ (y)
ครูดัช คุณครูเพ็ญ ด้วย

 

คุณ. Supaton ดูdebate. อยู่หรือเปล่าคะ เห็นอยู่ที่นั่น

 

ธรรมะเตือนใจ

​

​

 

กระทู้นี้ถูกซ่อนชั่วคราว
กระทู้ยังมีเกิดมีดับเลย นับประสาอะไรกับจิตคน ขอให้มองทุกสิ่งเป็นธรรมดา เป็นธรรมะกันนะ ดูไป สิ่งอื่นๆดูแค่ชั่วคราว ดูให้รู้เฉยๆ แต่ส่งที่ต้องดูอย่างใกล้ชิด ดูบ่อยๆ นั่นก็คือ จิตตนเอง จิตตนเองนี่แหล่ะ สำคัญที่สุด เจ้าของจะให้จิตตก จิตยกให้สูง ก็ขึ้นอยู่กับตนเอง และอย่าไปเที่ยวโทษคนอื่นหรือสิ่งอื่น ที่ทำให้เราทุกข์ ทำให้จิตของเราตก เปล่าเลย ตัวของเราเองทั้งนั้น แต่ถ้าเจ้าของจิตเดิมแท้นั้นไม่ใส่ใจ ไม่ดูจิตตนเอง โดยเฉพาะไม่สร้างสติให้เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ เนืองๆ อย่าไปตามหาความจริงจากคนอื่นหรือสิ่งอื่นเลย เพราะข้างนอกจิตหรือไม่ใช่จิตตนเองนั้น มันของปลอมหรือของมายาทั้งสิ้น แต่จิตนี่สิของจริง เฝ้าดูมันไป ติดตามดูมันเข้าไว้ ดูจนจิตนิ่งหรือจิตใส ดูให้จิตว่างก็ยิ่งดี ว่างจากกิเลสทั้งปวง นั่นแหล่ะเจ้าจะอรหันต์เข้าสักวัน ไปมัวหลงชมคนอื่นดีทำไม ไปหลงตำหนิคนอื่นว่าเลวทำไม น่าจะดูจิตตนเองว่า ยังมีความเลวหลงเหลืออยู่ในจิตของตนเองหรือไม่...วันนี้เมายา เมาธรรมะ...สิ่งที่ผุดมานั้นมีแต่ธรรม มีแต่ความจริง แต่พูดให้เข้าใจ พูดให้ละเอียดมากว่านี้ไม่ได้ ผู้ปฎิบัติจริงๆจังๆเท่านั้นที่จะเห็นดวงจิตตนเอง ที่จะเห็นธรรมใน จิตในจิตของตน หรือเรียกว่า "จิตพุทธะ"

ยิ่งใครหมั่นดูแต่จิตตนเอง ก็ยิ่งสว่าง ก็ยิ่งค้นพบแต่ความจริง ความจริงที่จิตใจของเรานี้แล มิใช่ความจริงของผู้อื่น อันนั้นหลงทาง อย่าหลงไปด่าว่าคนอื่น อย่าไปต่อเวรต่อกรรมคนอื่น กรรมนั้นตัดที่จิตตนเอง อย่าไปคิดต่อ ไปฟุ้งซ่านต่อ ใครจะเกลียดเรา ใครจะพยาบาทหรืออาฆาตเราก็ปล่อยเขาไป เพราะกฎแห่งกรรมนั้น เขาทำหน้าที่ของเขาทุกวัน ทุกนาที ทุกขณะจิตอยู่แล้ว ไม่ต้องไปซ้ำเติมใครเลย เพราะเขาทำกรรมดีหรือไม่ดีสลับกันไปเท่านั้น ยกเว้นผู้ที่ฝึกจิตมาดี สติจะช่วยแยกแยะจิตว่าอะไรคือดี อะไรคือไม่ดีเอง ไม่มีใครแยกให้เราได้ นอกจากตนเองที่จะต้องทำเอง ธรรมก็มีอยู่ทุกวัน ธรรมนั้นไม่จำเป็นจะต้องไปหาจากที่อื่น เพราะธรรมนั้น หรือสิ่งที่กำลังมากระทบจิตของตนเองนั้นแล นั่นแหล่ะเป็นธรรมของแต่ละบุคคล เฉพาะบุคคล ตรงนั้นแล ผู้ปฎิบัติไม่ต้องไปหลงมองจากธรรมที่อื่นเลย เพราะธรรมอันนี้ก็ของเจ้า ธรรมอันนี้แลเป็นธรรมที่แท้จริงของตนเอง ธรรมใครธรรมมัน จิตใครจิตมันดูกันเองนะ ผู้ปฎิบัติธรรมจะต้องไม่มั่ว ต้องมีวินัย ต้องมีกฎเกณฑ์ โดยเฉพาะอย่าไปหลงมองดูจิตคนอื่น อันนั้นผู้ปฎิบัติกำลังหลงทางแล้ว เพราะการเดินมรรคก็ต้องนำจิตตนเองไปเดินหรือไปเรียนรู้ จึงมิใช่ขันธ์ ๕ ของเธอ และก็ให้ดูจิตตนเอง โดยการสร้างสติให้มากๆเข้าไว้ เพราะสติยิ่งเกิดมากเท่าใด จิตก็นิ่งมากเท่านั้น จิตก็มีปัญญามากเท่านั้น ดั่งทุกท่านรู้กันดีอยู่แล้ว นั่นก็คือ สติมา ปัญญาเกิด นั่นเอง
การเจริญสติภาวนา การทำสมาธิ หรือการฝึกดูจิตนั้น ปกติเขาให้ทำกันอยู่แค่๓ อย่าง ได้แก่ ๑.ตามดูจิต ๒.ตามรู้จิต ๓.ด้วยใจเป็นกลาง แต่ผู้ปฎิบัติมีสติปัญญาไม่เท่าเทียมกัน ไปแปล ไปทำให้มันมากเรื่องซะงั้น โดยเฉพาะข้อ ๓ ด้วยใจเป็นกลาง เมื่อสติปัญญามีไม่มากกัน ก็จะหลงทางกันไป เพราะไม่มีใครไปตามดูจิตไปถึงข้างในให้กันได้ ผู้ที่จะทำสำเร็จกันได้นั้นจะต้องมีความพยายามสูง มีขันติเลิศ ดวงไม่มี ไม่มีการจับฉลาก ฝีมือของผู้ปฎิบัติล้วน ครูมีส่วนแค่สิบหรือยี่สิบเปอร์เท่านั้น ครูผู้สอนเป็นอย่างมากก็แค่ผู้ชี้แนะเท่านั้น เพราะผู้นั้นจะต้องลงมือปฎิบัติเอง หรือจะต้องนำจิตตนเองไปเรียนรู้ ทำแทนกันไม่ได้ เหมือนใครกินใครอิ่ม บุญก็เหมือน ใครทำใครได้ หรืออยากมีบารมีก็ต้องบุญให้เต็มเสียก่อนบารมีถึงจะตามมาเอง หรือเมื่อวานเป็นศิษย์เขา พอจบกิจคือจิตยกแล้ว วันนี้ก็ผันตนเองมาเป็นครูบ้างทันที อันนี้ขอนับถือหลายท่าน ที่กำลังใจมากจริงๆบารมีถึงพร้อมจริงๆ แต่ถ้าบารมีน้อย เวลาพูดอะไรไปใครเขาก็ไม่เชื่อ แถมไม่นับถือด้วย ไม่เคารพกราบไหว้ด้วย แต่ไม่เป็นไรนะ เพราะผู้ที่ปฎิบัติถึงเท่านั้น จึงปล่อยวางกับสิ่งสมมุตินั้นได้จริงๆ ที่บางคนบอกว่ามาร หรือพญามาร หรือตัวทดสอบ อย่าไปคิดเลวร้ายกันแบบนั้น ถึงมารมีจริงๆก็ทำอะไรจิตไม่ได้ อย่างมากที่สุดก็ทำได้แค่กายหยาบเท่านั้น จิตบุญวันนี้ จะต้องดูแลจิตไปจนกว่าจะตายจากกันไป เพราะมารหรือสิ่งที่ทดสอบนั้นก็คือ ธรรมะของตนเองหรือข้อสอบของตนเอง ว่าที่ปฎิบัติกันไปนั้นหรือจิตยกไปแล้วนั้น ก็คือ ว่าเราปล่อยวางจริงๆไหม๊ ทุกข์ยังตกค้างอยู่ภายในจิตใจไหม๊ หรือมีกิเลสตัวไหนที่ยังตกค้างอยู่ไหม๊.....

เอาความเลวออกจากจิตตนเองให้ได้ก่อน แต่อย่าพยายามเอาความเลวออกจากจิตของผู้อื่น

ม๊ะคุณลินดา ครูดรรชเห็นท่านจะมีอะไรมาต่อกลอน ขอเชิญ...
และขอบพระคุณคุณสุภาทรมาก ที่เป็นยามเฝ้ากระทู้ให้ ช่างน่ารักจัง!