นิทาน เรื่อง "พญานาค"

นั่นน่ะจิ... ฮ่าๆๆๆ แต่ไม่เป็นไรหรอกจ้า อย่างน้อยก็รู้มาครึ่งทางแล้ว

ไม่เสียเปล่าซะทีเดียว rabbit_run_away (วิ่งร้อยเมตรฟรีเลยเรา แหะๆ)

 

น้องฟ้ามุ่ย..จ๊ะ ใจเย็น ๆ และก็ใจดี ๆ เข้าไว้...อย่าทำร้ายใจตัวเองให้เสีย โดยการเสียใจ..เลยนะจ๊ะ
เด๋ว..พี่จะไปหาเพลงเพราะๆ ให้ฟัง...นะ
อ้อ..! พี่ตกลงใจไปน่าน ๒ วัน ไปเยือนถิ่นเดิมของบรรพบุรุษ แล้วจะนำภาพถ่ายมาฝาก รวมทั้งเรื่องเล่าด้วย (ถ้ามี)
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=olsfwyXF4a0"]??????????????? // by ballbangpra - YouTube[/ame]

ถ้ายังไม่คลายเศร้าโศก...พี่แถมให้อีกเพลงนะจ๊ะ ....พอดีพี่จะผ่านเมืองแพร่ด้วย
เพื่อเป็นการรำลึกถึง..พระลอ พระเพื่อน และพระแพง เชิญฟังเพลงนี้..นะจ๊ะ
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=NSC28mgkZqE&feature=related"]??????????? -LaoChaReonSri -Zansab Philharmonic Orchestra - YouTube[/ame]

 

อนุโมทนาบุญค่ะพี่ดาว ถ่ายรูปงามๆ มาฝากกันเยอะๆนะคะ

ไม่เสียใจแล้วจ้า ลุ้นต่อวันรุ่งพรุ่งนี้ โดยพร้อมเพรียงกัน อิอิ

*******************************

ได้เวลาเลิกงาน ต้องกลับก่อนล่ะจ้า คิดถึงทุกท่าน ทุกนาม เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ (ถ้าคืนนี้ไม่มุดลงถ้ำนี้นะจ้ะ)

 

น้องฟ้ามุ่ยเก่งจัง...พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าไปทำอะไร ยังรู้อีก.. เก่งนิ
น้องเค้าพาครูไปศึกษาดูงาน...ก็ไปให้กำลังใจน้องเค้า..ซะหน่อย
พรุ่งนี้ดูงานครึ่งวัน...แล้วเที่ยวแหล่งอารยธรรม ที่ อ.ปัว จ.น่าน
วันรุ่งขึ้นดูงานครึ่งวัน..แล้วนั่งรถรางไหว้พระ ๙ วัด ที่ อ.เมือง จ.น่าน...จ้ะ
ขออนุญาตไปเตรียมตัวก่อนนะคะ...
สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคน สวัสดีค่ะ...ดาว*

 

เชิญสมาชิกเล่ากันเองตามสบายเลยนะคะ

 

ท่านคุรุวาโรมาแล้ว ได้อ่านสมใจคนรอ
แต่ทิ้งให้อยากรู้ต่ออีกแล้ว

ติดตามตอนต่อไป....

 

ระหว่างรอนิทานหลัก!
รับประทานของหวานก่อนนอน ไปพลางๆก่อนแล้วกัน

 

ระหว่างรอนิทานหลัก!
รับประทานของหวานก่อนนอน ไปพลางๆก่อนแล้วกัน

 

เปิดตำนานเมืองเร้นลับ ฉัพพังคศิรินาครธม ตอนที่๒ "รสแห่งแผ่นดิน"



สุริยะเทพสาดแสงแดด...แผดเผา
ปฐพีใหญ่รวมธาตุไว้...สั่งสม
พิรุณหลั่งนทีธาร...สายชล
ลมหนุนวนสถิตย์พัด...ขับกงกรรม

เสาแท่งแก้วผลึกอำไพมณีโชติ เป็นของวิเศษประจำเมืองฉัพพังคศิริ เป็นวัตถุธาตุกายสิทธิ์เกิดจากการร่วมประชุมธาตุอันประณีต เดิมทีใช้เป็นนิมิตหมาย
บอกรสแห่งแผ่นดิน...ตำนานกล่าวว่าเมื่อสรรพสัตว์ทั้งหลายเข้ามาอาศัยอุบัติขึ้นบนโลกตามกฎแห่งกรรม มีการใช้สมมุติไม่ตรงกัน เหล่าเทพเจ้าทั้งหลาย
และผู้เป็นใหญ่ในภพของตน จึงได้มาประชุมเพื่อหาข้อสรุปในการอยู่ร่วมกันบนโลกนี้ ครั้งนั้นมีการประกาศว่าผู้ใดมีความสามารถจำแนกรสแห่งแผ่นดินได้
ผู้นั้นแลได้ชื่อว่า เป็นผู้รู้แจ้งโลก,เป็นผู้คุ้มครองโลก,เป็นผู้รู้ยิ่ง,เป็นผู้รู้จริง,เป็นผู้สร้างโลก ฯลฯ พวกเราทั้งหลายจักสำคัญในท่านผู้นั้นว่าเป็นเทพเจ้า
ผู้ยิ่งใหญ่กว่าสรรพสัตว์ทั้งปวง...ลำดับนั้นเทพผู้อุบัติในน้ำเสนอขึ้นว่า"รสจืด"แห่งน้ำเป็นเลิศกว่ารสใดๆ,เทพผู้อุบัติในมหาสมุทรกล่าวว่า"รสเค็ม"
มีปริมาณมากกว่ารสใดๆ,เทพผู้รักษาต้นไม้กล่าวว่า"รสฝาด"เป็นเบื้องต้นแห่งผลไม้ "รสเปรี้ยว"เป็นความเจริญใจในท่ามกลาง
"รสหวานมัน"เป็นที่สุดแห่งความพึงพอใจ,เทพผู้รักษาโรคกล่าวว่า"รสฝาด""รสเผ็ดร้อน""รสขม"ใช้รักษาโรคภัยไข้เจ็บได้

กาลครั้งนั้นเทพพรหมผู้มีอายุยืนนานเห็นการอุบัติใหม่ของโลก ระลึกได้ถึงโลกใบเก่าที่เพิ่งแตกดับไปเมื่อคราวครั้งก่อน จึงเข้ามาสู่ที่ประชุมแล้วแสดง
รสแห่งสรรพสิ่งที่มีอยู่ในโลกใหม่ว่า...ดูกรท่านผู้เจริญทั้งหลาย ในบรรดารสชาติภายนอกนั้น มี ๗ อย่างให้ถือเป็นรสใหญ่
คือ จืด,เค็ม,เปรี้ยว,หวามมัน,ฝาด,เผ็ด,ขม ส่วนรสอื่นนอกเหนือไปจากนี้ให้ถือว่า เป็นการผสมรสทั้ง ๗ ในปริมาณที่ต่างกัน...
ใช่แต่เพียงเท่านั้น รสชาติยังเป็นตัวบ่งบอกถึงอารมณ์ภายในจิตใจด้วย เหตุที่วัตถุธาตุภายนอกมีสีสันต่างๆกัน นั่นแสดงให้เห็นว่าจิตใจของสรรพชีวิตที่มีอยู่ในโลก
ต่างมีระดับจิตวิญญาณและความสามารถแตกต่างกันไปตามวิบากกรรม

คราวครั้งนั้นในที่ประชุมได้กล่าวสาธุการให้แก่เทพพรหมผู้มีอายุ แล้วพร้อมใจกันเรียกขานท่านว่า "มหาพรหม"หรือ"พระพรหม"ผู้สร้างโลก...
และเพื่อเป็นอนุสรณ์ในการประชุมของเหล่าเทพเจ้า จึงได้แสดงนิมิตแท่งเสาแก้วผลึกอำไพมณีโชติ7สี ให้ปรากฎขึ้นเพื่อเราจะได้บูชาคุณในท่านมหาพรหม
ผู้สร้างโลก ผู้อนุเคราะห์โลก ผู้แสดงสมมุติบัญญัติแก่โลก...จำเดิมแต่การณ์นั้นมา สถานที่แห่งนั้นได้ใช้เป็นที่ประชุมของเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย
โดยทั่วไป เมื่อดวงจิตของเหล่าสรรพสัตว์น้อมมาเพื่อการบูชา กระแสจิตของแต่ละดวงก็จะพุ่งมากระทบกับแท่งเสาแก้วผลึกฯ เกิดเป็นรัตนธาตุมีสีสันสดใส
งดงามแตกต่างกันออกไป ไหลลงสู่พื้นปฐพี ณ สถานที่แห่งนั้น เป็นปริมณฑลสิ้นรัศมีโดยรอบ ๑ โยชน์...เมื่อกระแสจิตได้มาฝากไว้แล้ว
ย่อมรับรู้ถึงมหาพรหมผู้สร้างโลก โดยเชื่อกันว่าพระพรหมจะประทานพรให้เกิดศิริมงคลสำเร็จประโยชน์สุขในโลกนี้
ดังนั้นเราจึงเห็นการบูชาด้วยผ้าแพรเจ็ดสีบ้าง ดอกไม้เจ็ดสีบ้าง ผลไม้เจ็ดอย่างบ้าง ฯลฯ เพื่อขอบารมีให้ท่านคุ้มครองตามกำลังวันทั้งเจ็ด
(ปล.การบูชามหาพรหม เป็นความเชื่อส่วนบุคคล ชาวพุทธที่ดีจึงควรพิจารณาด้วยเหตุผลทางปัญญา)

กาลเวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ สรรพสัตว์โดยมากมีกิเลสหนา เข้าครอบงำจิต หลงความสวยงามทางวัตถุ จึงพากันมาขุดค้นหาเพชรนิลจินดา แก้วแหวนเงินทอง
ทำสถานที่ประชุมนั้นให้เศร้าหมอง...ผู้ที่เคยบูชามหาพรหมด้วยรส ๗ อย่างในการณ์ก่อนเมื่อจุติแล้วใจยังอาลัยในภพเดิมของตน จึงได้อุบัติขึ้น
เป็นพญานาคราชสีรุ้ง นามว่า "พญาฉัพพังคศิรินาคราช"มีลำตัวยาว ๑ โยชน์ พอดีกับรัศมีอาณาเขตโดยรอบที่ประชุมนั้น
มีกาย7สี ดุจเดียวกับสีของแท่งเสาแก้วผลึกอำไพมณีโชติ เธอเนรมิตรเมืองด้วยฤทธิธานุภาพอันเกิดจากวิบากกรรมเก่าของตน...ชอบแปลงกายเป็นมนุษย์
ในวันปกติ แต่พอฝนตกยามใดจะกลับกลายร่างอยู่ในอัตภาพเดิมทันที!มีเรื่องราวความรักของพระธิดามณีมนต์ทราศิริ กับกษัตริย์ในเมืองมนุษย์
ซึ่งนางมักจะหายตัวไปอย่างลึกลับในช่วงฝนตก!เพราะต้นกำเนิดทางวงศ์ตระกูล มีวิบากให้อยู่ภายในอาณาเขตของตนเพื่อทำหน้าที่เฝ้าขุมทรัพย์
เราจึงมักไม่คอยได้ยินเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดจากพญานาคราชตระกูลสีรุ้งเท่าใดนัก เรื่องราวความรักของพระธิดามณีมนต์ทราศิริจะเป็นเช่นไร?


(โปรดติดตามตอนต่อไป)

 

เข้ามาโหวดอีก 1 เสียงครับ
มาดึกหน่อยครับ มาช้าดีกว่าไม่มา อิ อิ
แล้วก็จะคอยอ่านต่อวันพรุ่งนี้ครับ ขอบคุณครับอาจารย์

 

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ชาวพญานาคทุกท่าน
เอารูปบึงน้ำสวยๆมาฝาก

 

ข้าพเจ้าเห็น สัมภเวสี กายทิพย์สีขาว อาศัยอยู่ที่นั้น พญาศรีสุทโธก็พาไปดูอีกหลายที่ บางที่ก็เป็นสัมภเวสี กายทิพย์สีดำ และบางที่ก็เป็นหัวหน้าสัมภเวสี พอพวกเขาเห็นเราทั้งสอง ก็พากันมาขับไล่ พญาศรีสุทโธ กล่าวว่า ไม่ดังได้อย่างไร เห็นไหม ดังเหมือนดาราไหม ข้าพเจ้าเลยไม่พูดอะไร
ท่านพญาศรีสุทโธเลยถามว่า อยากรู้เรื่องอะไรอีก ข้าพเจ้าเลยตอบว่า อยากรู้เรื่องพระชายาของท่านสักองค์ พอจะเล่าได้ไหมครับ พญาศรีสุทโธกล่าวตอบว่า ได้ อยากรู้เรื่องใคร นามว่ากระไร บอกได้หมด ข้าพเจ้าเลยตอบกลับไปว่า งั้นเอาท่านที่มีนามว่า ศรีสุดาจันทร์ทิพย์ ครับ พญาศรีสุทโธ หัวเราะเสียงดังแถมอมยิ้มพร้อมกล่าวอีกว่า แถม ทิพย์อักษร อีกนางก็ได้...



ท่าน ประธาน อยู่ไหน รีบมาไวไว เลยค่ะมาเล่าให้ยาวๆหน่อย

มากั๊ก กันอีกแล้วนะ ...เล่าดีมีรางวัลนะคะ ....

 

รางวัลเป็นอะไรเหรอคะพี่รั้ง...แหม...ว่าจะไม่ "อยากรู้หนอ" แล้วเชียวนะ

 

;aa51สวัสดีเช้าวันพฤหัสค่ะ วันนี้คลื้มฟ้าคลื้มฝนอีกแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ

 

พญาศรีสุทโธกล่าวว่า นางนั้นมีตำแหน่งเป็นพระชายาฝ่ายซ้ายของเรา แต่ก่อนนั้นนางเป็นแค่นางกำนัล แต่ความดีของนางเราเลยยกย่องให้นางในตำแหน่งนี้
ซึ่งเป็นตำแหน่งคล้ายๆพระสนมเอก เพราะนางนั้นเป็นที่โปรดปรานของเราเป็นอันมากกว่าใครเขาในบรรดาพระชายาทั้งหมดของเรา..

 

เล่าต่อค่ะ .. ท่านประธาน จะพยายาม ทำสมาธิไปด้วยค่ะ

ใจเต้นสั่น รัววว อีกแล้วววว....

 

นางนั้นดีมาก เมื่อถึงวันพระ นางนั้นจะจัดหาเครื่องบูชาพระเตรียมไว้ให้เรา และนางก็โน้มน้าวให้เราถือศลี ในวันพระ แต่ก่อนเราก็ไม่ค่อยทำตาม แต่ตอนหลังจากที่เราไปหาเพื่อนพญานาคด้วยกัน นามว่า ศรีสัตตานาคราช พญานาคเจ็ดเศรียญ ซึ่งมีฤทธิมากกว่าใครในแถบนี้ เราเลยปฏิบัติตามคำแนะนำของนาง

นางนั้น มีธิดา นาม ว่า ทิพย์อักษร ซึ่งทิพย์อักษรนั้น ก็คล้ายๆกันกับนาง มีนิสัยอ่อนโยน ชอบเอาใจใส่ผู้อื่น ใจบุญ กุศล ...

 

ใจเย็นๆ .. น้องชาย เรื่องมันเกี่ยวเนื่องกันต้องตั้งใจฟัง นะคะ

กำลังเข้าเนื้อเรื่อง ค่ะ .....พี่ก็รู้สึก ดี กับน้องชายเช่นกัน จ้า...

 

วันที่นางจากเราไป เรายังจำได้ไม่มีวันลืม นางนั้นเมื่อได้ข่าวว่า เมืองที่ทิพย์อักษรนั้นแตกพ่าย นางนั้นคิดถึงและห่วงใยทิพย์อักษรเป็นอันมาก นางเลยมาขอเราเพื่อไปตามหาทิพย์อักษร และนางก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย...

นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราเลยจำศลีทุกวันพระ โดยอยู่ในสถานที่ที่ท่านมาหาเรา การจำศลีเราก็ต้องแปลงกายเป็นงูสีดำธรรมดา เพื่อตัดกิเลส บำเพ็ญเพียร
ท่านอยากไปดูสถานที่ที่นางเคยอาศัยอยู่หรือไม่ ถ้าอยากเราจะพาไป..ข้าพเจ้าตอบว่า...

 

การบ้านให้ทิพย์อักษร หารายชื่อพระชายาทั้งเจ็ดมาหน่อยนะครับ กิตติยาเขาอยากรู้ครับ สมุนาเทวีก็ได้ ถือว่าร่วมด้วย ช่วยกัน แต่ต้องรออีกสักหน่อยค่อยไปเยี่ยมเยือน คำชะโนดอีกครั้ง เรียกว่า จะไปครั้งที่สี่ รบกวนเขามากหรือเปล่าก็ไม่รู้ได้ครับ