นิทาน เรื่อง "พญานาค"

นิทาน ก่อนนอน จากนครเมืองบัวผัน

นครบาดาลแห่งกรุงสุโขทัย นครแห่งนี้ มีธิดาอยู่พระองค์เดียว มีนามว่า นราวดี

ใครๆก็พากันชื่นชมธิดาองค์เดียวของเมืองแห่งนี้ การที่ใครๆตามใจ นราวดีก็เลยอ่อนโลก

ดั่งโลกมนุษย์ที่ว่า ใจคนนั้น ยากจะหยั่งถึง เมืองบาดาลก็เช่นกันครับ

 

มีครอบครัวพญานาค ครอบครัวหนึ่ง มีลูกชายคนเดียว นามว่า นฤเบสท์

เขาเป็นมหาดเล็ก ทำหน้าที่ รักษาความปลอดภัยในวัง แต่วังที่นครเมืองบัวผันนั้น
วิมานขององค์หญิงนั้นถูกล้อมรอบด้วยน้ำทุกทิศทุกทาง(ฝันเห็นบ่อยครั้งอยู่ มิใช่หรือ)

แต่อย่างว่า เมื่อพรหมลิขิต นราวดี ก็สนิทสนมกับมหาดเล็ก และคิดไปเองว่า..

 

ธิดาพญานาคองค์เดียว ใครๆก็ต่างหมายปอง แน่นอน ความอ่อนเยาว์ต่อโลกภายนอก

นราวดีคิดไปเองว่า ตนเองคิดอย่างไร คนอื่นก็ต้องคิดอย่างนั้น

แต่ท่านเจ้าเมืองที่มีนามว่าพุชะคะรินทร์และพระชายา ย่อมมองการณ์ไกลกว่า

แต่การที่ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจ อยากได้อะไรในเมืองนี้ก็ต้องได้

นราวดีก็คิดว่า เรื่องของหัวใจ ก็น่าจะเหมือนของเรื่องอื่นๆ

แต่นราวดีคิดผิด ท่านเจ้าเมืองกลับขัดขวาง...

ที่เหลือ ไม่น่าเล่านะ ปล่อยนราวดีฝันหวานๆดีกว่าไหมครับ

 

อย่าเว้นวรรคนานซิเจ้าคะ...รออ่านอยู่หนอ...

 

ขอบคุณท่านที่ชี้แนะครับ

 

เล่าต่อเลยค่ะ...ไม่ชอบอะไรที่ครึ่งๆ กลางๆ
ชอบแบบเห็นดำ เห็นแดง กันไปเลยค่ะ

 

ขอบคุณท่านที่แนะนำนะครับ

 

มหาดเล็กนามว่า นฤเบส์ทนั้น เขามีคู่รักอยู่แล้ว แต่การได้ครองเมืองครองคู่กับองค์หญิงย่อมดีกว่า

นฤเบสท์เขาเลยแสแสร้งแกล้งทำ ตามใจองค์หญิงนราวดี เพื่อหวังผลในข้างหน้า

ท่านเจ้าเมืองและมเหสีมองออกก็ ไปหาคู่ให้ธิดาองค์เดียวของท่าน โดยส่งเทียบเชิญให้เมืองกาจนบุรี

ซึ่งเป็นเมืองใหญ่นั้นมาดูตัวของนราวดี เจ้าชายแห่งกาจน์นั้น เมื่อแรกเจอ

ก็ชอบและตกลงหมั้นหมาย เพื่อความสัมพันธ์ของทั้งสองเมือง

แต่เหตุการณืที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อ...

 

สงสาร ความรักของ ท่าน นราวดี จัง เตรียมผ้าเช็ดหน้า

ก่อนนะคะ .. วันนี้มีหวังน้ำตาท่วมจอแน่เลย....ฮือ ฮือ ....

 

เล่าต่อเลยค่ะท่านคุรุวาโร..กำลังได้ที่ค่ะ...

 

เจ็บที่ต้องพูดมันออกไป ว่าความรักเรามันจบแล้ว
ไม่อยากให้เธอต้องผิดหวัง เราควรแยกทางนับจากนี้

สิ่งที่เธอรอคอย สิ่งที่เธอนั้นต้องการ
ต่างจากฉัน มันทำให้รักไม่เข้าใจ โบกมือลา จากฉันไป

อยากให้เธอได้เจอหนทางเดินใหม่ อาจเจอใครดั่งใจเธอต้องการ
ส่วนตัวฉันจะขอเป็นทางผ่าน ขอเป็นทางผ่าน ให้เธอก้าวเดินผ่านไป

เจ็บที่สองเรายังผูกพัน แต่หมดหนทางที่จะรัก
อาจทำให้ใจต้องเจ็บช้ำ แต่คงไม่นานที่จลืม

สิ่งที่เธอรอคอย สิ่งที่เธอนั้นต้องการ
ต่างจากฉัน มันทำให้รักไม่เข้าใจ โบกมือลา จากฉันไป

อยากให้เธอได้เจอหนทางเดินใหม่ อาจเจอใครดั่งใจเธอต้องการ
ส่วนตัวฉันจะขอเป็นทางผ่าน ขอเป็นทางผ่าน ให้เธอก้าวเดินผ่านไป

อยากให้เธอได้เจอหนทางเดินใหม่ อาจเจอใครดั่งใจเธอต้องการ
ส่วนตัวฉันจะขอเป็นทางผ่าน ขอเป็นทางผ่าน ให้เธอก้าวเดินผ่านไป

 

องค์หญิงแห่งเมืองบัวผัน ไม่เคยไม่มีใครไม่ตามใจ ครั้งนี้เป็นครั้งแรก

ย่อมรับไม่ได้ความรู้สึกตอนนั้น รู้สึกว่า ในโลกของบาดาลไม่มีใครรักและเอ็นดูองค์หญิง

มีแต่นฤเบส์ทคนเดียวที่เข้าใจ คืนแห่งวันพิธีนั้นองค์หญิงก็หนีออกไปจากเมืองนครบัวผัน

โดยความช่วยเหลือของนฤเบสท์ มหาดเล็ก ผู้ที่เป็นดวงใจดวงเดียวขององค์หญิงนั้น

เจ้าชายแห่งกาจญนั้น ย่อมได้รับความอับอาย ไปทั่วโลกทิพย์ เป็นเรื่องราวที่ต้องจดจำ

การเจริญกรรมฐานของนราวดีในชาติต่อมา มักจะเจ็บหน้าอก รู้สึกแน่น หายใจไม่ออก เป็นเพราะ

เป็นความรู้สึกที่จิตนั้นจดจำไว้ ตั้งแต่อดีตกาล ความทรงจำที่ไม่มีวันให้ลืมเลือนครับ

 

ใช่คะ กำลังลุ้นเลย :'( ของพระธิดายังเศร้าขนาดนี้ แล้วของแหมบจะขนาดไหน :'( เริ่มอยากรู้แล้วสิคะ

 

ท่านหน่อ อย่าเพิ่งบิ้วอารมณ์ซิเจ้าคะ หนังยังไม่จบเลย
(สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารค่ะ)

 

อยากต่อว่าฟ้าดิน ทีให้เราพบกัน แต่ไม่ยอมจับเราคู่กัน
ฟ้าดินจงใจแกล้งเรา เธอว่าหรือเปล่า
ทำไมนะต้องห้ามรักกัน ความเหมาะสมนะหรือที่ยืนยาว
ทิ้งให้ใจมันค้านสุดท้ายต้องยอมจำนน

ก่อนถนนของเราแยกกัน ก่อนความฝันของเราสิ้นลง
แค่อยากพบกับเธอสักหน สบตาอีกครั้ง
แค่ให้ฉันได้บอกเธอสักคำ พูดในวันที่จะต้องจาก
อยากให้รู้ว่ารักเธอมาก และจะรัก รัก ตลอดไป

เกิดชาตินี้แค่ได้พบเจอ เกิดชาติหน้าค่อยฝันกันใหม่
วันนี้ใจสลาย ยอมจำนนให้ฟ้าดิน แยกเราไกลกัน
สะใจแล้วใช้ไหมฟ้าดิน ที่ได้เห็นว่าคนต้อยต่ำ
มันต้องเจ็บต้องช้ำ ต้องน้ำตาตก โลกใบนี้มีคนมากมาย

ทำไมต้องเป็นเราสองคน ยอมจำนนให้แล้ว หวังว่าคงพอใจ
คนรักกันใยฟ้าดินถึงไม่เข้าใจ

 

แล้วต่อจากนั้นล่ะคะ เรื่องราวดำเนินต่อไปอย่างไรคะ

 

นิมิตเห็น นราวดีและนฤเบส์ท กำลังจะจากกัน ในท่ามน้ำตกที่ไหลแรง

และมีนาคีอีกตนอยู่เคียงข้างนฤเบสท์ นราวดีเพิ่งความรู้วันนั้น

นิมิตเห็นนราวดีใจแตกสลายว่า สิ่งที่หวัง ความฝัน ความรักนั้น ที่ทุ่มเทให้ทั้งกายและใจ

แต่กลับได้รับการตอบแทนคือการเป็นบันไดเพื่อความยิ่งใหญ่ และเจตนาแอบแฝงว่า

คนที่เรารักนั้น ไม่เคยรักเราเลย โลกของบาดาลไม่น่าอยู่

นิมิตเห็นนราวดีนั้น .....

 

น่านนนน...บิ้วกันเข้าไป...

 

นิมิตเห็น นราวดีนั้น ร้องไห้ แบบสุดๆ เหมือนกับว่า สูญเสียสิ่งที่ตั้งความหวังไว้มากมาย

แต่ความหวังนั้นกลับไม่เป็นตามหวังและเป็นแบบที่คาดไม่ถึงครับ

ไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใคร เมืองนี้ไม่น่าอยู่

จบ....

 

เป็นเพราะเหตุนี้หรือเปล่าน๊ะ...เราถึง "เกลียดคนหลายใจ" ยิ่งนัก