นิทาน เรื่อง "พญานาค"

สาธุอนุโมทนาด้วยค่ะ คะรุทาสวด 3 ทุ่มค่ะ ..
แต่วันนี้ชีวิตจริงไม่อิงนิยาย สนุกกว่าความฝันค่ะ..
เพื่อนรุ่นพี่ไม่เจอกันกว่า 15 ปีจู่ๆมาถึงบ้านเฉยเลยค่ะ ได้สนทนากันไปมา เขากลับขนลุกทั้งแขน ทั้งขา ลุกแบบเห็นได้ชัดเลยค่ะ..แต่ที่หน้าเขาเหงื่อออกเต็มเลย เป็นเม็ดๆเลยค่ะ..แล้วเขาก็พูดว่า..มีญาณพญานาคอยู่ด้วย ทำไมไม่มีรูปหรือองค์พญานาคเลยสักสิ่ง.....
อ้าว..อารายวะ..งงดิ๊..
นี่บ้านพญาครุฑนะเฟ้ยยย..แล้วก็มีบทสนทนาที่อึ้งกว่านั้นอีกเยอะ..ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจค่ะเปิดเลยไม่ล่ายยยย

 

อันนี้เรียกว่า "มาให้อยาก แล้วจากไป" ค่ะ
ขอ "น้ำจิ้ม" สักหน่อยไม่ได้เหรอคะ

 

เล่าทำไมเนี่ย...เล่าให้อยากซะงั้น คะรุทา...รู้มั้ยว่าคะรุทา น่ารักที่สุดเลยในกระทู้นี้ เล่าต่อเถอนะ รออ่านอยู่จ้ะ

 

ถอยมาใหม่ 2 คันเลย เผื่อมิกด้วย อะ...ให้เลือกก่อน

 

ก็คะรุทาพูดอะไรไปไม่รู้ เขาเลยอึ้งไง..น้ำตาเขาไหล ขนลุกตลอดเวลา แล้วเขาก้จากไป... อึ้งซี..เปิดเผยยยไม่ล่ายยยซี ก็ไม่รู้พูดอะไรกับเขาไปอะ.เหอ เหอ

 

รถใหม่ๆ หรูๆ เรานั่งไม่ค่อยได้อ่ะ เดี่ยวผื่นขึ้น อิอิ

 

คงจะต่อว่าเค้าแน่ๆ เลย ชิมิ...

 

มีเรื่องจะถามนะคะ
ที่เมืองบาดาลนี้ พื้น จะเป็นหินอ่อน ใช่หรือ ไหม
เสาจะเป็น หินสีเขียวใส หรือจะคล้ายๆ หินหยก ใช่หรือไม่คะ

 

ไม่ช่ายยย 55 ดูเหมือนนู๋ใจร้ายนะคะ...
คือพูดอะไรไม่รู้ แต่เขาเข้าใจนะคะ แต่คุยแบบนั่งคุยกันแบบปกตินี่แหละค่ะ
สติยังมีอยู่นะคะ มันก็รู้ว่าคุยอะไรกัน แต่เหมือนมันพูดออกมาแบบที่คุยไม่ได้น่ะค่ะ...เอ..สงสัยคะรุทามามีญาณพญานาคกับเขาบ้างก็ตอนมาอ่านนิทานที่นี่ซะละมั้ง อิอิ..(อาจเป็นเหมือนแม่เหล้กซึมซับพลังมา)..แต่พอเขาไปตัวเรา ชาๆๆ เหมือนเหนื่อย แต่ก็ไม่เชิง..ดีน๊าไม่ลงไปเลื้อย..มิฉะนั้นคงเป็นหลังคาแดง แทนชุดแดง 5555

 

ใครพอรู้จักท่านมายารัศมีบ้างค่ะ

 

อย่าเลื้อยเชียวนะ ถ้าเลื้อยเมื่อไหร่หละหมดท่าเลย เราเคยไปงานไหว้ครูของวัดท่าไม้ ราชบุรีนะ เห็นเค้าเลื้อยกันเยอะแยะเลย เราก็นั่งดู พระอาจารย์มองหน้าเลยแหละ เห็นแล้วสังเวชใจชอบกล บางคนมีฤาษี ก็นั่งอ้วกๆ อยู่นั่นแหละ

แต่เราไม่เคยมีปฏิกิริยาอะไรเลย ยกเว้นที่คำชะโนด แต่ก็ไม่เลื้อย แค่อยากเฉยๆ

 

:'(เงียบจังค่ะ

 

ไม่ได้เข้าเวบซะสองสามวัน เลื้อยกันซะหลายหน้า

 

ขอเป้นเสือซุ่มบางดีกว่าค่ะ

 

หวัดดีค่ะ ท่านบางลีลา...หายหน้าหายหนวดเลยนะ วันนี้หลงทางมาเหรอคะ

 

จะหัดเป็นเสือซุ่ม ต้องเรียนรู้วิชาตะปบเหยื่อ

พอเสือซุ่ม มันออกจากพุ่มนะ นายพรานก็จะรู้เลยว่าเสือซุ่ม นั่นแค่เสือย่อง

ดังนั้น ต้องไปหัดเตะ ต้นกล้วย ให้ขาดก่อนภายใน 60 วิ

เสือซุ่ม เสือย่อง ก็แพ้มวยซุ่ม คือ นายพราน ผู้ล่าเหยื่อ ในห่วงโซ่อาหาร

คือ อวิชชา ห่วงปฏิจจสมุปบาท นั้นแลต้องเรียนรู้ในวิชาให้ประณีต ปณิตา ยิ่งขึ้นไป

ในวงแห่ง "บุญญสิกขา" คือ ทาน ศีล และภาวนา เพื่อเป็นวิชากำจัด นายพราน

 

ใครกันหนอ....ท่านคุรุวาโร

 

พูดอะไรก็ตามที คุณบางลีลานี้ต้องมีธรรมะลีลา ทุกทีไป ..*-* ชอบๆๆๆ

 

กลไกร่างกายถูกคุมไว้ด้วยพุทโค่ะ ..อิอิ..รู้เขา รู้เรา
พอเขามา เราเริ่มพุทโธเลย...รอดทุกครา...

 

กายพร้อม..ใจพร้อม..อุปกรณ์ครบ...+10 ไปเลยค่ะคุณนุ๊ก