เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

อันนี้ ข้าพเจ้าไม่ทราบจริง ๆ ต้องให้เจ้าของผู้ให้เขาชี้แจงเอง นะครับ ข้าพเจ้าไม่มีข้อมูล ต้องลองให้ พี เสาวภา เขาพิจารณาอีกที นะครับ แต่ของข้าพเจ้าสร้างมากับมือ ตอกโค๊ตเองกับมือ หลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ ยังตำหนิว่าตอกไม่ดี หนักบ้าง เบาบ้าง บางองค์ มี 1 โค๊ต ส่วนใหญ่มี 2 โค๊ต รับประกันได้

 

พึ่งเคยเห็นครับ

ถามเขาว่า กลุุ่มไหนสร้างน่ะครับ ให้เขารับรองของเขามาครับ...แหะๆ

อักษร อ คงเป็นชื่อย่อผู้สร้างครับ

 

ถ้ารุ่นนี้แหละชัวร์ เด็ะ เพราะได้แจกมาเหมือนกันครับ

 

ครับ รุ่นนี้ต่อไป ถึง 100,000 แน่นอน ขอรับ ปลอมยากมาก

 

วันหลังจะถ่ายเอาแบบให้ครบชุดเลย มีหลายขนาด หลายราคา หรือ พี เสาวภา ช่วยสงเคราะห์หน่อย เอาแบบครบชุด ข้าพเจ้าเคยบอกแล้วว่ารุ่นนี้ ให้โคตรเซียน ก็ปลอมไม่ได้

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง ครับ

 

พระหลวงปู่ทวด รุ่นหาเงินซื้อที่ดิน

นี่น้อง จะเล่าอะไรให้ืฟัง เมื่อเช้าไปตลาดนัด เจอมา 1 องค์ (องค์ขวาสุด) เป็นหลวงปู่ทวด วัดโคกแก้ว มวลสารจากเจดีย์ร้าง 100 เปอร์เซ็น ยังมีร่องรอยของทองคำเปลวติดอยู่ ส่วนองค์ซ้ายเป็นต้นแบบของจริง นี่แถวนนทบุรียังเจอ ถ้าเป็นที่ลพบุรี น่าจะเจอมากกว่านี้ เพราะสองพิมพ์นี้ หลวงพ่อสวยเล่าให้ฟังว่า หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด ท่านสั่งให้ทำแจกอย่างเดียว

 

รุ่นนี้ใครปลอมติดคุกจริงๆครับ...แหะๆ

 

เรียนท่านพี เสาวภา มีผู้อ่านทางบ้านติดต่อมาแจ้งว่า ประมูลรอบหน้า ขอให้เอา เหรียญพระนิพพานทองเหลือง และ เหรียญ รัชกาลที่ ๕ ออกประมูลด้วย ก็เลยได้ความคิด เพราะคราวที่แล้ว พี่เมฆ ให้พระคำข้าว และพระหางหมากมาช่วยทำบุญ ก็เอาเป็นว่า
- เหรียญพระนิพพาน เนื้อทองเหลือง และพระคำข้าวพระหางหมาก ๑ รายการ
- เหรียญรัชกาลที่ ๕ และพระคำข้าวและพระหางหมาก ๑ รายการ

เอาใจผู้อ่านทางบ้านด้วยนะครับ

 

มีผู้อ่านทางบ้านเล่าให้ฟังว่า มีเหรียญพระนิพพาน สมเด็จองค์ปฐม เน้นเนื้อทองเหลือง อยู่องค์เดียวติดเอาไว้ที่หน้ารถปรากฎว่าถูกชนอย่างแรง ได้ยินเสียงดังเปรี๊ยะ แต่ปรากฏว่ารถไม่เป็นอะไรเลย เสียดายที่ไม่ยอมบอกชื่อและนามสกุลแต่ไม่เป็นไร คราวหน้าจะเอาออกประมูลให้ พร้อมพระคำข้าวและพระหางหมาก แท้ ๑๐๐ เปอร์เซ็น ก็ประมูลเอาก็แล้วกัน รายได้นำไปทำบุญทั้งหมด ขอรับ

 

เอาใจยิ่งกว่าเมียอีกครับ...แหะๆ

 

รุ่นนี้ประสบการณ์สูงมาก ด้านคุ้มครอง ได้ยินมาตั้งแต่ปืน ยัน อุบัติเหตุครับ

 

วันนี้ใครหยุดกัน แต่บริษัทผมต้องเปิดทำงานครับ งานจ่อก้น...อิอิ

 

สวัสดีค่ะอาจารย์พี่พี อาจารย์ช้าง
แวะเข้ามาอ่านกระทู้อาจารย์พี่พีค่ะ
เหรียญ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีเก็บไว้เป็นสิริมงคลค่ะ.....
ส่วนหนึ่งที่มีเก็บไว้เป็นเหรียญที่ได้จากการบริจาคโลหิต...
เป็นเหรียญที่ภูมิใจมากค่ะ เพราะบริจาคเลือดถวายเป็นพระราชกุศลมอบ
แด่พระองค์ท่าน...

เหรียญนี้ก็คงไม่มีใครกล้าทำปลอม:d

 

สวยงามครับ เห็นแล้วอยากได้สักเหรียญ

เป็นเหรียญบุญที่แท้จริง ผมเองมีประวัติยาวนาน กับการบริจาคโลหิต

คุณแม่ผมทำงานที่ศูนย์บริการโลหิต ตั้งแต่เป็นแผนกบริการโลหิต ที่หนึ่งในสถานเสาวภา น่าจะกว่า ๖๐ ปีที่แล้ว

ตอนผมเกิดขึ้นมาก็เห็นแผนก เห็นตึก ไปวิ่งเล่น กินโอวัลตินเย็นกับขนมปังที่นั่น ผมไปกับแม่ทั่วประเทศไทย ( ตอนนั้น ) ไปถึงปอยเป็ต เขมร ชายแดนลาว และติดชายแดนพม่า ไปรถตู้กันไปหลายคน ตอนที่มีหน่วยเคลื่อนที่ไปรับบริจาคโลหิตนอกสถานที่ ได้เลือดมาก็เอาใส่ลังแช่น้ำแข็งไว้ ผมก็ช่วยเขาตั้งแต่ยังเด็กจำความได้ คุณแม่จะเอาไปเป็นเพื่อน ท่านจะเอาเข็มกลัดเหรียญท่านพ่อลีให้ที่อกเสื้อ แล้ว ถ้าออกเช้ามืด แม่จะอุ้มไปนอนต่อในรถ ตื่นมาก็หยุดรถ เข้าปั้มท์ หาอะไรกิน กินแล้วก็นอนต่อ...แหะๆ มันไม่มี app ไม่มี โทรทัศน์ video เหมือนเดี๋ยวนี้ ดูออกหน้าต่างก็มีแต่ทุ่งนา ควาย หรือ ป่าเขา

เคยเจออุบัติเหตุ ร้ายแรงครั้งหนึ่ง ตกเขื่อนเจ้าพระยา ตอนนั้นยังมีคันดินสองข้างน่ะครับ พวกท่านหลายคนคงเกิดไม่ทัน เจ้าหน้าที่เขาเอาน้ำราดไม่ให้มีฝุ่น แต่มันลื่น พอรถวิ่งจากราดยางหรือ คอนกรีต ชักเลือนๆ ด้วยความเร็วขึ้นบนเขื่อนดินก็เสียหลัก แล้วไหลลงสันเขื่อน ดีที่คนขับสติดี ชื่อ น้าฉวี ปัดรถ ทำให้ท้ายตกลงไป พอจะตก คุณแม่ดึงผมมากอดไว้ ผมตกใจแทบฉี่ราด คุณแม่กอดผมเอาตัวท่านห่อบังไว้ พอรถเสียหลัก ของกระเด็นไปทุกทิศ ผมกับแม่ ตกลงไปที่พื้นรถ แล้วรถหยุด ตกลงไปประมาณ ครึ่งคัน จะว่าไปเหมือนโกหก เพราะตรงนั้น เป็นคันดินที่มนุษย์ถม ดันมี ก้อนดิน ปูดขึ้นมาสักไม่ถึง สามสี่นิ้ว รถปัดมาแรงๆ ด้วยความเร็ว ล้อหลังดันไปติดอยู่ที่ก้อนดิน ก้อนกระจิ้ดเดียว แปลกมาก เราลงมาดูกันพร้อมคนรถ ผมไม่เจ็บเพราะคุณแม่บังไว้ ท่านคงเจ็บเพราะแรงกระแทกเหมือนกัน ดีที่ผมยังเล็ก ผอมๆ ถ้าอ้วนเหมือนตอนนี้ ท่านคงเเบน...แหะๆ ดีที่ท่านไม่ถึงเลือด นอกนั้นคนอื่น ฟกช้ำดำเขียว ปากฉีก แขนขาเคล็ดกันไปตามสภาพ

รถปัดแล้วไหลไปมาซ้ายที ขวาที เหมือนในหนังจนจะตกคันดิน สูงประมาณ หลายเมตร ท้ายไหลตก ไปติดก้อนดิน เราช่วยกันดันรถ พอดีมี รถบรรทุก ผ่านมา คงรถพวกทำงานบนเขื่อนที่ราดน้ำน่ะแหละ เขามีเชือก มนิลา มาผูกแล้วช่วยกันดัน คนรถก็เร่งเครื่องกลับขึ้นมา รอดไปอีกที

อุบัติเหตุนี้ เจออีกครั้งแต่ผมไม่ได้ไปเพราะเรียนหนังสือจะสอบ แต่คราวนั้น หนัก แม่ผม ถึงกับหลังและ แขนเดาะ รถเละ แต่ไม่มีใครตาย คนขับ เจ้าเก่า นอนหยอดน้ำข้าวเหนียวอยู่ เป็นเดือน

เป็นงานปิดทองหลังพระโดยแท้ ช่วยคนแบบไม่มีชื่อเสียง ไม่มีรายได้เสริม แม่ผมเป็นหมอที่ไม่เคยออกคลีนิครักษาใคร กินแต่เงินเดือน เบี้ยเลี้ยง อาจจะด้วยอานิสงค์นี้ ที่คุณแม่ผมไปรับบริจาคเลือดมาทั่วประเทศไทย และ รับบริจาคที่ แผนกและศูนย์ บริการโลหิต ทั้งคนธรรมดา ทหาร ( เยอะหน่อย ทหารเป็นพวกที่บริจาคโลหิตมากที่สุดที่ผมเห็น ) ตำรวจ ( มีน้อย ) ทำให้ท่านไม่เคยนอนโรงพยาบาลหรือ เจ็บป่วยหนัก จนอายุ ๙๓ ปี ยังเดินได้สบายๆ

ผมยังจำได้ ตอน ๑๔ ตุลา ผมกลับมาจากธรรมศาสตร์หลังจากไปนอนกลางคืนนที่นั่นมาหลายวัน หลายคืน คืนที่ ๑๓ ตุลา กลับมาบ้าน ว่าตอนเขาเดินกันจะไปสมทบทีหลัง ไม่เคยคิดว่าจะมีอะไรขึ้น พอนอนตื่นมา สายๆ มีลูกน้องของแม่ มาตามที่บ้าน บอกว่า คุณหมอ ๆ ๆ เขายิงกันใหญ่แล้ว ผมได้ยินเสียงรีบลุกมาดู คุณแม่ เอากุญแจมาใส่ที่ประตูห้อง กลัวลูกบ้าผมจะกลับไปที่ราชดำเนิน ผมบอกแม่ว่า ผมปีนหน้าต่างได้อยู่ดีครับ แม่ผมเลยขอร้อง ว่าไปช่วยแม่ที่ศูนย์บริการโลหิตเถอะ เข้าไปเดี๋ยวเป็นอันตราย ใจหนึ่งก็ห่วงผม ใจหนึ่งก็ห่วงงาน ลูกคนอื่น เขาไม่ บ้าๆบอๆเหมือนผม เมื่อท่านคาดคั้นผมก็รับปาก ตอนสายๆ เพื่อนๆจากจุฬา ก็มาที่บ้านผม บ้านผมอยู่สถานเสาวภา ติดรัั้ว แผนกสถิติ คณะบัญชีพอดี ปีนข้ามไป เดินไปได้

ตอนนั้น ผมชวนเพื่อนไปช่วยที่สถานบริการโลหิต งานเยอะมาก คนไม่พอ ช่วยเขาขนเลือด คนมาบริจาคเพียบ ผมอยู่อีกด้านของเหรียญ ใครจะว่าคนไทยอย่างไร ตีกัน ทะเลาะกัน แต่ผมเห็นด้านที่คนไทยเขาช่วย คนมาบริจาคเลือด แบบทุกสาขา แท็กซี่ สามล้อ ยันรถเบนซ์ ในตอนนั้น ที่จอดรถไม่พอ พนักงานไม่พอ ผมช่วยขนเลือดขี้นรถพยาบาลจาก โรงพยาบาลต่างๆที่มารับเลือดแบบฉุกเฉิน ไม่ขาดสาย

รถหวอดังทั้งวัน เพื่อนผมคนหนึ่งเล่าสั้นๆ ไม่ยอมอยู่ช่วยกัน มันเป็น อิสลามเลือดนักสู้ ชื่อ ไปเลาะห์ จะกลับไปที่ราชดำเนินให้ได้ พวกเราช่วยกันห้าม การสู้รัฐบาล สู้ด้วยสติ ปัญญา สามัคคี แต่ไม่มีปืนจะไปสู้เขา ไม่ได้ฝึก ไอ้เลาะห์ไม่เชื่อ เอารองเท้าผ้าใบสีแดงมาเปลี่ยนรองเท้าแตะของผมเพราะมันว่า มันวิ่งถนัด แลัวมันกลับไป ราชดำเนินในตอนสายๆ ผมและเพื่อนไม่ได้เห็นมันอีกเลย ผมเก็บรองเท้ามันไว้เป็นปี หวังว่ามันจะมาเอา แบบเป็นผีมาก็ยังดี แต้ไม่เคยเจออีก ผมไปเรียนต่อนอก กลับมา รองเท้าผ้าใบสีแดงของไอ้เลาะห์ไม่อยู่แล้ว เขาคงทิ้งไป

ตอนมีเหตุ คนไทยช่วยกันเสมอ ไม่มีข้อแม้ เลือดน่าจะได้ หลายพันขวด จนไม่มีขวดใส่ สมัยนั้นใช้ขวด ไม่ใช่ถุง ผมขนเลือดจนบ่าย เขามีรถจะไปส่งเลือด ที่ราชดำเนิน เขาขอเลือดมา คนขับรู้จักกันดี อาสาสมัคร ฝ่าเข้าไป ตอนนั้นการยิงซาลง เพราะยิงกันหนักตั้งแต่เช้า ผมอาศัยเส้น แอบแม่ขึ้นรถไปด้วย...แหะๆ แม่รู้ต้องโดนกิ่งมะขามแน่นอน แต่อยากไปดู ไม่อยากเล่ามาก แต่ราชดำเนินน่ะเละครับ มีแต่ควันไฟ แก็สน้ำตายังฟุ้งไปทั่ว แสบตามาก คนยังบ้าคลั่งกันอยู่ ไม่ยอมแพ้ทหาร เผาทุกอย่างที่เป็นของราชการ ยันโรงพัก และคงมีลูกหลง ไปเผารถคนอื่นต่อ

ตอนบ่ายๆซาลง แต่ยังมีรถ ทหาร จาก ป่าหวาย ชุดที่ เจ้านายเขาสั่งเข้ามาตระเวณ วิ่งวนไปมา และยิงปืนออกมา จะยิงอย่างไร ผมไม่เล่า เพราะนานแล้ว และ มียิงจาก ฮ เพื่อนผม คนที่เดี๋ยวนี้เป็นหมอใหญ่ ไปธรรมศาสตร์ โดนปืนจาก ฮ ไล่ยิง ใบมะขามที่สนามหลวง ร่วงกันเเกลียว เป็นการยิงลงมา จาก ฮ ไปยังฝูงชน ไอ้ว่าทีหมอนี่ เลยเผ่นลงจากรถเมลล์ วิ่งเป็นกิโลออกมา แล้วหารถแท็กซี่มารวมกันที่บ้านผม ตึกธรรมศาสตร์ และ ตึกสลากกินแบ่ง เป็นรูๆ ด้วยปืนกลหนักที่ยิงจากคอ ไอ้คนยิงจาก ฮ ตายไปแล้ว มันมักใหญ่ไฝ่สูงแบบ นาย ม ตอนนี้ แต่ผมไม่กล้าเล่าที่นี่...แหะๆ และ ต้องตายไม่ดี ไปที่ต่ำๆที่สุดที่ในนรกครับ มีการจะเปลี่ยนประวัติศาสตร์ บอกว่าใครบอกไม่มียิงจาก ฮ ผมเถียงจนวันตาย และมีอีกหลายเรื่อง เพราะเกิดทัน วิ่งทัน และตาไม่บอด ฆุไม่หนวกแบบคนสมัยนี้ แต่ผมแก่แล้วจะเล่าแค่นี้...แหะๆ

เอาว่าในยุคที่เขายิงกัน ผมเป็นหน่วยบริการโลหิตก็แล้วกันครับ

ผมหวังว่า อานิสงค์ที่เคยช่วยเขาแบบปิดทองหลังพระมาบ้าง คงจำให้ผมอายุยืน ไม่เจ็บป่วยหนักแบบคุณแม่ บ้าง

จะคุยเรื่องเหรียญบริจาคโลหิต ดัน ออกนอกเรื่องมาไกล

จบข่าว

 

....อ่านแล้วเศร้าที่คนไทยฆ่ากันเอง ขออย่าให้เกิดซ้ำในยุคนี้อีกเลยครับ..

 

นกคุ้มมารุมเรียกทรัพย์ หลวงพ่อทรง วัดศาลาดิน

 

ขอโมทนาในบุญกุศลของท่าน nuanpan ดีใจจังที่มาเยี่ยมเยียน

 

เหรียญรุ่น "สารวัตรสร้าง": ชนิด 10 บาท



จุดประสงค์ในการสร้างเหรียญรุ่นนี้ มาจากว่า หลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ ท่านอายุประมาณ 100 ปี ชราภาพมาก เมื่อเกิดเจ็บป่วยก็ต้องนอนทุกข์เวทนา แต่เพียงลำพัง ชาวบ้านแถวนั้นก็ยากจน ต้องแจ้งมาทางกรุงเทพฯ กว่าข้าพเจ้าหรือ พี เสาวภา จะทราบ กว่าจะเดินทางมาถึงวัดใช้เวลาหลายวัน หลายชั่วโมง กว่าจะนำหลวงปู่ไปส่งถึงมือแพทย์ และต้องมาขอรับบริจาคจากพรรคพวกลูกศิษย์ลูกหา ข้าพเจ้าชอบสะสมเหรียญแปลก ๆ และหยอดใส่กระปุกเอาไว้ ก็เลยนำมาจากกระปุก และบังเอิญช่วงเวลาดังกล่าว ได้มีการออกเหรียญ รัชกาลที่ 5 เสด็จประภาสยุโรปครบ 100 ปี ก็เลยนำมาตอกโค๊ต 2 โค๊ต บางองค์เผลอไปก็มี 1 โค๊ต และอาราธนาหลวงปู่ อธิษฐานจิต ซึ่งหลวงปู่ก็เมตตา ตำหนิข้าพเจ้าว่าตอกโค๊ต ไม่เรียบร้อย บางองค์ก็ตอกแรงไปถึงกับเหรียญแอ่นไปเลย หลวงปู่ก็สั่งให้แก้ไขให้เรียบร้อย หลังจากนั้้น นำออกมาให้เช่า บูชาเมื่อ 15 ปี ที่แล้วองค์ละ 100 บาท แต่บางท่านก็สมทบเงินมาด้วยความศรัทธา ได้เงินมารวมประมาณ 200,000 บาท เป็นหลักประกันให้กับชาวบ้าน พาหลวงปู่ไปโรงพยาบาลได้เลย ค่าน้ำมัน ค่าอาหารของชาวบ้าน พวกเราจ่ายให้ ค่ารักษาพยาบาล พวกเราจ่ายให้ ปัญหาเรื่องหลวงปู่นอนเจ็บป่วยอยู่ตามลำพัง กว่าจะรู้ถึงทางกรุงเทพฯ ก็หมดไปในที่สุด

 

เหรียญรุ่น "สารวัตรสร้าง": ชนิด 5 บาท



เงินบริจาคที่หามาได้ ได้ขออนุญาตหลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ เข้าบัญชีในชื่อของข้าพเจ้าเพื่อสะดวกในการเบิกจ่าย แล้วแต่ข้าพเจ้าจะเห็นสมควร แล้วแต่ความพอใจ ไม่ทำอย่างนี้แล้วมีปัญหามาก