ท่านพุทธทาสเป็นพระอริยะเจ้ารึเปล่าครับ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑
</PRE>


</PRE>


เทวดาชั้นยามา ... เทวดาชั้นดุสิต ... เทวดาชั้นนิมมานรดี ... เทวดาชั้นปรนิมมิตวสวดี ... เทวดาที่นับเนื่องในหมู่พรหม ได้ยินเสียงของพวกเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวดีแล้ว ก็บันลือเสียงต่อไปว่า นั่นพระธรรมจักรอันยอดเยี่ยม พระผู้มีพระภาคทรงประกาศให้เป็นไปแล้วณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน เขตพระนครพาราณสี อันสมณะ พราหมณ์ เทวดา มาร พรหมหรือใครๆ ในโลก จะปฏิวัติไม่ได้. ชั่วขณะการครู่หนึ่งนั้น เสียงกระฉ่อนขึ้นไปจนถึงพรหมโลก ด้วยประการฉะนี้แล. ทั้งหมื่นโลกธาตุนี้ได้หวั่นไหวสะเทือนสะท้าน ทั้งแสงสว่างอันยิ่งใหญ่หาประมาณมิได้ได้ปรากฏแล้วในโลก ล่วงเทวานุภาพของเทวดาทั้งหลาย. ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงเปล่งพระอุทานว่า ท่านผู้เจริญ โกณฑัญญะ ได้รู้แล้วหนอท่านผู้เจริญ โกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอ เพราะเหตุนั้น คำว่า อัญญาโกณฑัญญะนี้ จึงได้เป็นชื่อของท่านพระโกณฑัญญะ ด้วยประการฉะนี้.
</PRE>
</PRE>
นี่ก็จากพระไตรปิฏก กล่าวถึงสวรรค์ชั้นยามา

เยอะครับ เยอะอะ ขนมาไม่หวาด ไม่ไหว

 

Tusinqiqu<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5516509", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วันที่สมัคร: Dec 2009
ข้อความ: 150
พลังการให้คะแนน: 52



ผมเชื่อว่าพระพุทธเจ้าเป็นลูกผู้ชาย พูดจริง ทำจริง ไม่ใช่คนเหลาะแหล่ะ กลับกลอก หลอกลวง และท่านยังตรัสรับรองว่า ท่านตรัสแต่ถ้อยคำที่แท้จริงและมีประโยชน์เท่านั้น ผมเห็นว่าพระรูปไหนที่สอนว่า "พระสูตรทั้งหมดที่เกี่ยวกับเรื่องโอปาติกะ เป็นเรื่องโกหกทั้งหมด เมื่อพระพุทธเจ้าท่านสอนเกี่ยวกับเรื่องโอปาติกะนั้น ท่านก็โกหกประชาชนและภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย เพราะท่านจำเป็นต้อง "เอออวย"...เรื่อง ทาน ศีล สมาธิ ฤทธิ์ อภิญญา ชาตินี้ ชาติหน้า ภพต่างๆ ภูมิต่างๆ และทางที่กระทำแล้วให้ผลไปสู่ภพภูมิต่างๆ เทวดา พรหม สัตว์นรก เปรต อสุรกาย โลกนี้ โลกอื่น ผลของกรรมที่ไม่ให้ผลในชาตินี้ etc...เป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้า ท่านโกหกโลก โกหกประชาชน เพราะต้อง "เอออวย" ไปตามสังคมทั้งนั้น ถ้าใครจะเชื่อพระพุทธเจ้า ใครจะเชื่อพระไตรปิฏก ต้องคิดแบบท่านซะก่อน ถึงจะฉลาด....เพราะคำสอนทั้งหมดของพระพุทธเจ้านั้น ....เชื่อไม่ได้" ไม่ใช่พระ เป็นเพียงขอทานที่หัวโล้นและเป็นบ้า

อืม!!

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->id444<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5516562", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Jul 2011
ข้อความ: 124
พลังการให้คะแนน: 18



<TABLE class=tborder id=post5516562 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_5516562 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">หมวดพุทธประวัติ หรือสุตันตะปิฏก หลายสิบเล่น

เจาะตรงไหน จุ่มตรไหน

ก็จะเจอพระพุทธเจ้าท่านสอน ทานเทศน์ เรื่องกรรม

เรื่องทำความชั่ว อย่างไร แล้วกรรมนั้นๆจะต้องทำไห้ตนไปเสวย

ในภาภูมิใดบ้าง

ก็คือพระไตรปิฏกหมวดพุทธประวัติก็จะวนอยุ่กับเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดนี่ล่ะ

แม้พระเจ้าสิบชาติ หรือสิบชาติสุดท้ายก่อนที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้

ก็เกียวกับเรื่องการ ตายและเกิด ของพระโพธิสัตว์ ก่อนที่จะบรรลุเป็น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ก็วนอยู่กับเรื่องโลกหน้า ภพภูมิต่างๆทั้งนั้น

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ทั้งนั้นนะครับ ไม่ไช่ใครที่ไหน ท่กล่าวมาทั้งหมด

พุทธวจน

พระพุทธเจ้า ตรัสคำไหน เป็นคำนั้น หนึ่งไม่มีสอง

(ก้คือทุกเรื่องที่พระองค์กล่าวต้องเป็นสัจจะ หรือเป็นความจริงทั้งหมดครับ)<!-- google_ad_section_end -->

</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("5516562")</SCRIPT> </TD></TR></TBODY></TABLE>



ผมเชื่อพระพุทธเจ้า (ท่านพุทธทาสพูดกวกวน)

({)ฟันธงครับ

 

การตำหนิผู้อื่น จะผิดหรือจะถูกก็เลวทั้งสิ้น โดยพระพุทธเจ้าองค์ปฐม

การตำหนิผู้อื่น จะผิดหรือจะถูกก็เลวทั้งสิ้น

เพราะเป็นการจุดไฟเผาใจตนเองโดยตรง หากใช้ปัญญาพิจารณาให้ดีๆ จะพบว่าผิดกรรมบถ ๑๐ หมวดวาจา ๔ ด้วย ผิดพรหมวิหาร ๔ ขาดเมตตาจิตตนเองด้วย

บุคคลโดยทั่วไปยังติดคำพูด ติดถูก-ติดผิด ติดดี-ติดเลว อันเป็นอุปาทานตัวยึดมั่นถือมั่นของจิตเพราะยึดติดสมมติ สมมติแปลว่าไม่จริง

จึงไปยึดเอาความไม่จริง-ความไม่เที่ยงเข้า จึงเท่ากับยึดความทุกข์ พระธรรมในข้อนี้จึงยากยิ่งในการปฏิบัติ ผู้ที่ปฏิบัติได้จิตทรงตัว จึงเป็นพระอรหันต์เท่านั้น

ธรรมะมีแต่ปัจจุบัน รักษาอารมณ์ปัจจุบันให้ดีๆ สุข-ทุกข์พ้นได้ตรงนี้

ความจำที่ไม่ดีเป็นพิษ เหมือนยาพิษ จิตเราก็ดื่มยาพิษ หากไปยึดเอาสัญญาที่ไม่ดีไว้

ใครกินเพราะอยากจึงเป็นกิเลส แต่ใครกินเพราะหิวเป็นพระธรรม

พระพุทธเจ้าองค์ปฐม
............................
ธรรมนำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๑๖ เดือนตุลาคม ๒๕๔๖
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน

 

อนุโมทานาธรรม กับพระพุทธเจ้าองค์ประฐมครับ

แต่ผมเป็นปุถุชน และเพื่อป้องกันคนตกนรกเพิ่ม

และอีกอย่าง การเสนอข้อความ ข้อเท็จจริง

ก็ว่ากันไปพยานตัวอักษร พยานบุคคคล และหลักฐาน

ไม้ได้ตำหนินะครับ ลองพิจรณาดูไห้ลึกซึ้งนะครับ

มีประโยชน์ครับผม

({) ฟันธง

 

............. นี่แหละครับ...ภาวนาเพื่อตนนะครับ สันทิฎฐิโก โอปันยิโก ปัจจัตตัง.......ขอให้เจริญสตินะครับ ว่าเราทำอะไรอยู่....

 

อันนี้แหละ ที่สุดของที่สุดเลยครับ

ไม่มีอะไรที่สุดกว่านี้อีกแย้ววว สุดยอดเลยครับ

 

แพ้ทริก ออกมานอกๆ นี่

อย่าไปอยู่ในนั้น

งานนี้ มันมี ลัทธิจริงๆ มีการ เฝ้นหา เหยื่อรายใหม่ เสมอ

เหยื่อยรายใหม่ สังเกตง่ายๆ คือ พวกชอบสงสัย แรกๆมา แสดงอาการสงสัย
เต็มกระทู้ไปหมด เนี่ยะ เขาจะ ดอดเข้าหา แล้ว กล่าวให้ทราบ

หลังจาก นั้น ก็ ตกวังวน เหมือนจะค้นหาความจริง เหมือน ได้ชูความจริง

แต่เปล่าเลย เรียบร้อย โดน รีครุยไปเรียบร้อย แล้วก็จะเลิกไม่ได้ เพราะ
ตกกระไดไปแล้ว ยังไงก็ต้องโจนออก

หากจะออก ก็ต้องฝ่าด่าน หมาลอด มันยากส์มากที่จะยอมแบบนั้น สู้กระโจน
จากกระไดต่อไม่ได้

งานนี้ ถ้ามีการโดน รีครุย ไปแล้ว ก็ให้ถือว่า จบเกมส์ ปิดไปเลย ออกมานอกๆได้เลย

 

คุณนราสภาผมได้ยินแว่วๆว่า มีท่านหนึ่งบ่นว่า โดนแทงข้างหลัง อยู่นะ

เอ...หรือว่า....จั่งซี่มันต้องถอน!!!!!rabbit_run_away

 

..อย่าเพิ่งเชื่อ..เพราะเขาว่ากล่าวต่อๆกันมา.. อย่าเพิ่งเชื่อเพราะเขาเป็นครูบาอาจารย์..ไหนหลักฐาน ไหนหลักฐาน..เอามาดู "ผมเห็นหนังสือแว๊บๆเมื่อกี้ กระทู้ขางบนนั่นนะ"
..แสดงว่า..อ้อ..มีหลักฐานจริงๆด้วย..อย่าเชื่อเพราะมีหลักฐานอ้าว....เอาไงดีวะซั่น..เอาไงดี peatrix..พี่นิวรณ์..เอาไงดีโว๊ยยย..ทำพรื้อ จังไสจึงเป็นจังซั่น..!

 

ธรรมะกำมือเดียว

<table id="post5516546" class="tborder" width="100%" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0"><tbody><tr><td class="thead" style="font-weight: normal; border-width: 1px 0px 1px 1px; border-style: solid none solid solid; border-color: rgb(255, 255, 255) -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255);"> วันนี้, 11:25 AM </td> <td class="thead" style="font-weight: normal; border-width: 1px 1px 1px 0px; border-style: solid solid solid none; border-color: rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255) -moz-use-text-color;" align="right"> #59 </td> </tr> <tr valign="top"> <td class="alt2" style="border-width: 0px 1px; border-style: none solid; border-color: -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255);" width="175"> อริยเทบ
สมาชิก

วันที่สมัคร: May 2011
ข้อความ: 21
พลังการให้คะแนน: 0


</td> <td class="alt1" id="td_post_5516546" style="border-right: 1px solid rgb(255, 255, 255);"> เหตุใดท่านพุทธทาสจึงมีทิฐิเช่นนี้


</td> </tr> <tr> <td class="alt2" style="border-width: 0px 1px 1px; border-style: none solid solid; border-color: -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255);"> </td> <td class="alt1" style="border-width: 0px 1px 1px 0px; border-style: none solid solid none; border-color: -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255) -moz-use-text-color;" align="right"> </td></tr></tbody></table>


วันหนึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับ ณ ป่าประดู่ลาย กำใบประดู่ขึ้นในมือ แล้วร้องถามภิกษุทั้งหลายว่า
ใบประดู่ในกำมือเรากับใบประดู่ในป่า อันไหนมากกว่า
ภิกษุตอบว่า ใบประดู่ในป่ามากกว่า
พระพุทธองค์จึงกล่าวว่า สิ่งที่พระองค์ตรัสรู้ เปรียบเสมือนใบประดู่ทั้งป่า
แต่สิ่งที่พระองค์ตรัสสอนเสมือนใบประดู่ในกำมือ

พุทธพจน์นี้
มุ่งหมายให้ผู้ที่ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยรุ่นหลัง จงเลือกเอาข้อปฏิบัติที่จำเป็นต่อการดับทุกข์เท่านั้น!

ขอให้พระธรรมจงคุ้มครอง เหล่าสหธรรมมิก ให้มีธรรมะวิจัยยะ(โพชณงค์๗ข้อที่๒)
มีสติในการเลือกเฟ้นธรรมที่เป็นประโยชน์ต่อการดับทุกข์ด้วยเทอญ สาธุ สาธุ

 

สรุปคือ จะเป็นอริยะ หรือไม่รึเปล่า ถ้าท่านสอนผิดแบบ ไม่เชื่อในโอปาปะติกะ เกิดเองแล้วโตทันที แต่ ก่อนท่านจะมรณะ ท่านอาจจะเชื่อก็ได้ พอ ก่อนจะตายจะมีนิมิตร ว่าตายไปเกิดเป็นสัตว์ ตายไปตกนรก ตายไปขึ้นสวรรค์

 

ขณะที่คนๆหนึ่งโกธรจัด โอปปาติกะของสัตว์นรกจะผลุงเกิดขึ้นทันทีทั้งในกายและจิต

หัวใจเขาจะเต้นแรง ลมหายใจจะสั้นและหยาบ เนื้อตัวจะร้อน ขมับจะเต้นตุบๆ จิตก็จะเครียดเต็มไปด้วยไฟโทสะ นี่เรียกว่าโอปปาติกะบนตัวตนของผู้โกรธ

และร้ายไปกว่านั้น ถ้าหากเขาผู้นี้เกิดเสียชีวิตกระทันหันทั้งๆที่จิตยังโกรธจัดอยู่ โอปปาติกะกำเนิดจะถึงแก่เขาอย่างเต็มที่ คือผลุงไปในอบายภูมิทันที่

ตามพุทธพจน์ที่ว่า "จิตที่เศร้าหมองย่อมมีทุกข์คติเป็นที่หมาย"

โอปปาติกะจึงกินความหมายได้ทั้ง ๒แบบ คือเกิดขึ้นในขณะที่เป็นมนุษย์อยู่ และ แบบที่ไปเป็นอมนุษย์จริงๆ

ในทำนองเดียวกันหากใครทำสมาธิ ถึงระดับฌาน

โอปปาติกะชนิดพรหมจะอุบัติถึงแด่กายและจิตของคนผู้นั้น

ลมหายใจของเขาจะสงบลงและบางเบาจนแทบจะไม่รู้สึกว่าหายใจอยู่ คือลมหายใจจะละเอียดมากๆ จิตของเขาจะสงบเยือกเย็นและประกอบด้วยเวทนาอันประเสริฐยิ่ง

และที่ไปโอปปาติกะอุบัติเป็นพรหมจริงๆก็มี เช่น อาจารย์ของพระพุทธเจ้าคือ อาฬารดาบส กับ อุทกดาบส ที่บำเพ็ญ ฌานสมาบัติ๗ และ ฌานสมาบัติ๘ ตามลำดับ

พอสิ้นชีพก็โอปปาติกะอุบัติขึ้นในอรูปพรหมคือ อากิญจัญญาตนะภพ และ เนวสัญญานาสัญญายตนะภพ (แต่ไม่นิพพานต้องเวียนว่ายต่อไป)จะน่าชมเชยหรือ

น่าสงสารดีหนอ อุตสาห์บำเพ็ญฌานที่ยากเย็นแสนลำบาก สุดท้ายก็ไปค้างเต่งเป็นอรูปพรหม อยู่อีกไม่รู้กี่กัปกี่กัลป์ แถมยังไม่มีดวงตาเห็นธรรม จึงมองไม่เห็นพระนิพพาน

พระพุทธองค์จะไปตรัสสอนอดีตอาจารย์ก็ไม่ได้ เพราะอรูปพรหมไม่มีอาตยนะติดต่อสู่ภายนอก

พระพุทธองค์จึงได้แต่อุทานขึ้นว่า "อาจารย์ของเราถึงกาลฉิบหายเสียแล้ว"

ฌาน มีประโยชน์อนันต์ แต่ก็มีโทษมหันต์ ถ้าใช้ไม่เป็น ???

 

ก็ธรรมล้วนๆ ยังไงล่ะครับ ณ ตอนที่หลวงพ่อเกษมเขมโก กล่าวถึงท่านพุทธทาสตอนนั้นท่านว่าเป็นอนาคามีแล้ว ลองทำใจให้เป็นกลาง แล้วอ่านคำสอนของท่านหลายๆรอบคงจะพอเข้าใจธรรมของท่านได้ว่าท่านต้องการจะสอนอะไร ในโลกนี้คนที่มีสัมผัสพิเศษมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้น คนธรรมดาจะเอาอะไรไปเห็นผี เห็นเทวดา ก็เห็นยังไม่เคยเห็นจะให้ว่ามีได้ยังไง ไอ้ที่เห็นด้วยตาจะจะยังเชื่อไม่ค่อยจะได้เลยว่าจริงหรือเปล่า

 

เข้าไปชี้เเจง เป็นที่เรียบร้อย

ท่านนั้น ที่พี่กล่าวมา คงจะเข้าใจอะไรผิดไปเองมากกว่า

จะไปหยิบหวี มาสางผม ยังทําไม่ได้

เเล้วววววววววว ปะสาอะไรกับการจะยกมีด ไปเเทง ใคร ใครเขา

เอะ หรือ ว่า มีคนเจ็บจากการ วิวาทะ มานอนร้องโอดโอยอยู่เเถวนี้

ได้ยินเสียง เเว่วๆเช่นกัน
(deejai)(deejai)(deejai)

 

ถ้าท่านยังไม่เ้ข้าใจวาทะธรรมของท่านพุทธทาสนี้ ท่านก็ยังไม่สามารถบรรลุนิพพานได้
ขอให้ท่านใช้ปัญญาพิจารณาดูดีๆครับ ด้วยความหวังดี

 

แล้วท่านนิพพานแล้วเหรอครับ ? ผมขอเข้าใจวาทะธรรมของพระพุทธเจ้าดีกว่า
ท่านพุทธทาส ก็สอนดีอยู่หรอกแต่สอนโอปะปาติกาผิดแปลกไป แต่ขันธ์ห้า ท่านสอนได้เข้าใจ

 

ข้าพเจ้าจะนิพพานหรือไม่นิพพานไม่สำคัญ

ท่านพุทธทาสมีเหตุผลที่กล่าวอย่างนั้น เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในทางธรรมถือว่าไม่มีตัวตน หลักธรรมก็เช่นเดียวกัน แต่ในการปฏิบัตินั้น เราต้องยึดเอาหลักธรรมในการปฏิบัติเสียก่อนจึงกำหนดไปว่าหลักธรรมนั้นมีตัวตนเพื่อในการยึดเป็นแนวทางปฏิบัติ
แต่เมื่อถึงที่หมายแล้ว หลักธรรมนั้นก็จะไม่มีตัวตนอีกในพระนิพพาน เพราะพระนิพพานอยู่เหนือธรรมเหล่านั้น และนิพพานก็ไม่ใช่อัตตาหรืออนัตตา แต่พระนิพพานก็คือพระนิพพานซึ่งอยู่เหนือสิ่งทั้งปวง

ปล.สิ่งที่ข้าพเจ้ากล่าวก็เป็นเรื่องโกหกเช่นเดียวกัน

 

อ่าวแล้วพูดโกหกทําไมเนี่ย

 

จงมองตนพิจารณาผู้อื่นเพื่อพิจารณาตนอยู่กับตนเองพิจารณาตนเอง

 

ตามนั้น

มันเป็นปริศนาธรรมครับ