เกี่ยวกับท่านพุทธทาส

​

 

ทางเขามีให้เดิน ทำไมจึงไม่เดิน มันไม่เพลิดไม่เพลิน เดินไม่เป็นหรือไร
ใจลองไตร่ลองตรอง ว่าควรไม่ควรเช่นใด นี่น่ะแผ่นดินไทย ไม่ใช่แผ่นโรตี

 

เหมือนจะมีคนคอยจ้องทำลายพระพุทธศาสนาค่ะ

 

​

 

​

 

เมื่อไหร่จะเลิกพยายามทำแบบนี้ซักที

 

ไม่ใช่ศิทย์ท่านพุทธทาสนะ แต่ผู้ที่ทำอานาปานสติเข้าขั้นปรมาจารย์เนี่ย (ต้องเป็นพระอานาคามี)ท่านเหล่านั้นสามารถเลือกที่ไปได้ ในบอร์ด พระ
ครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ ท่านก็สอนไว้

นี่ผู้ตั้งกระทู้ไม่เคยทำอานาปานสติเลยมั้ง ดูไม่เข้าใจอะไรเลยอ่ะ

 

พระวจนะ" ภิกษุทั้งหลาย พวกเธออย่ากล่าวถ้อยคำที่ยึดถือเอาแตกต่างกันว่า ท่านไม่รู้ทัั่วถึงธรรมวินัยนี้ ข้าพเจ้ารู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ ท่านจักรู้ทั่วถึงธรรมวินัยได้อย่างไร ท่านปฎิบัติผิด ข้าพเจ้าสิปฎิบัติชอบ คำควรกล่าวก่อนท่านกล่าวทีหลัง ท่านกล่าวทีหลัง คำควรกล่าวทีหลัง ท่านกล่าวมาก่อน คำพูดของท่านจึงไม่เป็นประโยชน์ คำพูดของข้าพเจ้าเป็นประโยชน์ ข้อที่ท่านเคยถนัด มาแปรปรวนไปเสียแล้ว ข้าพเจ้าแย้งคำพูดของท่านแหลกหมดแล้ว ท่านถูกข้าพเจ้าข่มแล้ว เพื่อให้ถอนคำพูดผิดผิดนั้นเสีย หรือท่านสามารถก็จงค้านมาเถิด ดังนี้ พวกเธอไม่พึงกล่าวถ้อยคำเช่นนี้เพราะเหตุไรเล่า? เพราะการกล่าวนั้นนั้น ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่เป็นเงื่อนต้นของพรมจรรย์ ไม่เป็นไปพร้อมเพื่อความหน่ายทุกข์ ความคลายกำหนัด ความดับ ความรำงับ ความรู้ยิ่ง ความรู้พร้อม และ นิพพาน....................................ภิกษุทั้งหลายเมื่อเธอจะกล่าว จงกล่าวว่า เช่นนี้เช่นนี้เป็นความทุกข์ เช่นนี้เช่นนี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ เช่นนี้เช่นนี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เช่นนี้เช่นนี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์ ดังนี้....เพราะเหตุใดจึงควรกล่าวเล่า เพราะการกล่าวนั้นนั้น ย่อมประกอบด้วยประโยชน์ เป็นเงื่อนต้นของพรมจรรย์ เป็นไปพร้อมเพื่อความหน่ายทุกข์ ความคลายกำหนัด ความดับ ความรำงับ ความรู้ยิ่ง ความรู้พร้อม และ นิพพาน.......................ภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึงทำความเพียรเพื่อให้รู้ตามเป็นจริงว่า นี้เป็นทุกข์ นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ นี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ นี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ ดังนี้เถิด.......................(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

ไม่รู้สิ ตัวผม เชื่อ หลวงพ่อฤษีลิงดํานะครับ เพราะเค้าได้อภิญญา 6 ถึงตัวผมไม่เคยเห็นก็ตาม แต่ตัวผมก็ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง คือไม่เชื่อใครง่ายๆ ต่อให้เป็นพระพุทธเจ้า มาบอกผมก็ไม่เชื่อ ว่าต้องทําอย่างนี้ ผมก็บอกไม่ถูกว่าทําไม ไม่เชื่อคนง่าย ต้องลองพิสูจน์ด้วยตัวเองก่อน ถึงจะเชื่อ แต่ผมพิจาณาตามความเป็นจริง หลวงพ่อฤษีลิงดําท่านเป็นพระใจดี ไปนิพพานได้เจอพระพุทธเจ้า ได้มโนยิทธิ ตัวผมก็ได้เหมือนกัน แต่กําลังใจผมยังไม่ได้เท่ากับหลวงพ่อ หรอก แต่ ผมก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเรื่องที่ท่านเล่านะ แต่ ผมคิดว่า พระเค้าไม่ มุสา ยิ่ง ในหลวงไปหาท่าน อีก เค้าไม่มุสา หรอก

แล้วขอเตือนท่านทั้งหลาย ด้วยว่า ไม่ต้องไปเพ่งโทษหาใคร ควรจะเจริญสติ ทําความดีไม่ทําชั่วทั่งปวง ตายไป อย่างต่ำ เป็นเทวดา อย่างกลาง พรหม อย่างสูง นิพพาน

 

ทำไมไม่พิจารณาตนก่อนไปพิจารณาท่าน
กาลามสูตร

 

ได้ศึกษาธรรมที่พระอาจารย์เล็กสอนไว้ กระดูกพระอรหันต์ คือพระอรหันต์อธิษฐานให้

เป็นพระธาตุเพื่อให้คนบูชา หรือพระท่านสงเคราะห์ สำหรับตัวผมแล้วดูจากคำสอน

ผมไม่ขอนำแนวทางของท่านพุทธทาสมาปฏิบัติแน่นอน ทางใครทางมัน

 

พูดตามประสาบ้านๆก็คือ ท่านพุทธทาส ท่านไปของท่านดีแล้ว จะไปขุดท่านมาว่ามากล่าวตู่ คุณจะไม่ได้ประโยชน์อะไร..จิตของคนยากแท้หยั่งถึงคุณจะรู้ได้อย่างไรว่าอะไรที่เราคิดว่ามันถูก มันจะถูกจริงๆ หากพลาดมาจะไม่ก้าวลงไปในนรกหรือ หากยิ่งปรามาสเช่นพระอริยแล้วยิ่งต้องเวียนไปอีกแสนนานเลย พอเถอะคุณ อย่าพาตัวพาใจให้ตกต่ำเศร้าหมองเลย การจ้องทำลายมีแต่พาใจตนให้ตกต่ำเปล่าๆ

 

การตำหนิติเตียนผู้อื่น
แม้เขาจะผิดจริงหรือไม่ผิด
ก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัวไปด้วย
และเป็นสาเหตุทำให้เกิดทุกข์
เพราะฉะนั้นควรพิจารณาตัวเองจะดีกว่า

คำสอนจาก หลวงปู่มั่น ภูริทตโต
ขอกราบนมัสการพระอาจารย์ใหญ่

 

อัฐธาตุหรือคือนิพพาน พระธาตุหรือพระธรรม

 

คุณ พิทบูล ผมเชื่อว่า คุณ รู้ว่าพระศาสนาสอนอะไร? อริยสัจสี่ หรือไม่?..พระพุทธวจนะ" ภิกษุทั้งหลาย ความจริงอันประเสริฐมีสี่อย่างมีสี่อย่างเหล่าใหนเล่า? สี่อย่างคือ ความจริงอันประเสริฐ คือ ความทุกข์ ความจริงอันประเสริฐ คือเหตุให้เกิดทุกข์ ความจริงอันประเสริฐคือความดับไม่เหลือของทุกข์ และความจริงอันประเสริฐคือทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์ นี้แล ความจริงอันประเสริฐสี่อย่างเหล่านี้ ตถาคต จึงมีนามอันบัณฑิตกล่าวว่า "อรหันตสัมมาสัมพุทธะ".............ภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึงทำความเพียร เพื่อให้รู้ตามจริง ว่า นี้เป็นทุกข์ นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ นี้เป็นความดับไม่เหลือของทุกข์ และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์ ดังนี้เถิด.....................(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

ทรงบันลือสีหนาท ประกาศจตุราริยสัจ" .........ภิกษุทั้งหลาย พระยาสัตว์ ชื่อ สีหะ ออกจากถ้ำที่อาศัย ในเวลาเย็น เหยียดกายแล้ว เหลียวดูทิศทั้งสี่โดยรอบ บันลือสีหนาท3 ครั้ง แล้วเที่ยวไป เพื่อหาอาหาร บรรดาสัตว์เดรัจฉานเหล่าใด ได้ยินสีหนาท สัตว์เหล่านั้นก็สะดุ้งกลัว เหี่ยวแห้งใจ พวกที่อาศัยโพรง ก็เข้าโพรง พวกที่อาศัยในน้ำ ก็ ลงน้ำ พวกที่อยู่ป่าก็เข้่าป่า ฝูงนกก็โผบินขึ้นสู่อากาศ เหล่าช้างของพระราชาในหมู่บ้าน และนิคมและเมืองหลวง ที่ผูกล่ามไว้ด้วยเชือกอันเหนียวก็พากันกลัว เหนี่ยวกระชากเชือกให้ขาดแล้ว ถ่ายมูตรและกรีส พลางแล่นหนีไป โดยข้างโน้นข้างนี้ ภิกษุทั้งหลายพระยาสัตว์ชื่อ สีหะ เป็นสัตว์มีฤทธิ์มาก มีศักดิ์มาก มีอานุภาพมาก กว่าบรรดาสัตว์เดรัจฉานทั้งหลาย ด้วยอาการอย่างนี้แล ..............

 

..............ภิกษุทั้งหลาย ฉันใดก็ฉันนั้น ในกาลใด ตถาคตอุบัติขึ้นในโลก เป็นพระอรหันต์ผู้ตรัสรู้ชอบเอง ผู้สมบูรณ์ ด้วยวิชชาและข้อปฎิบัติให้ถึงวิชชา ผู้ไปดี ผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้ฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้ ไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้ปลุกให้ตื่น เป้นผู้จำแนกธรรม สั่งสอนสัตว์ ตถาคตนั้นแสดงธรรมว่าสักกายะ(คือทุกข์) เป็นเช่นนี้ สักกายสมุทัย เป็นเช่นนี้ สักกายนิโรธเป็นเช่นนี้ สักกายนิโรธคามินีปฎิปทาเป็นเช่นนี้ พวกเทพเหล่าใด เป็นผู้มีอายุยืนนาน มีวรรณะ มากไปด้วยความสุข ดำรงอยู่นมนานมาแล้ว ในวิมานชั้นสูง พวกเทพนั้นนั้นได้ฟังธรรมเทศนาของตถาคตแล้วโดยมาก ก็สะดุ้งกลัว เหี่ยวแห้งใจ สำนึกได้ ว่าท่านผู้เจริญเอ๋ย พวกเรา เมื่อไม่เที่ยง ก็มาสำคัญว่า เราเป็นผู้เที่ยง เมื่อไม่ยั่งยืน ก็มาสำคัญว่า เราเป็นผู้ยั่งยืน เมื่อไม่มั่นคง ก็มาสำคัญว่าเราเป็นผู้มั่นคง พวกเราทั้งหลาย เป็นผู้ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่มั่นคง และถึงทั่วแล้ว ซึ่งสักกายะ( ความทุกข์) ดังนี้ ภิกษุทั้งหลาย ตถาคตเป็นผู้มีฤทธิ์ มาก มีศักดิ์มาก มีอานุภาพมาก กว่าสัตว์โลก พร้อมทั้งเทวโลก ด้วยอาการอย่างนี้แล.............................จตุกก. อฺ21/42/33...............(อริยสัจจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

หากเข้าใจแนวทางการสอนและเป้า ที่มุ่งแก่หมู่ชนบางจำพวกของท่านพุทธทาสแล้ว
จะเข้าใจหลักธรรมคำสอนได้เป็นคำสอนที่ไม่ขัดต่อธรรมของพระองค์เลย อยู่ที่มุมมองว่าจะมองอย่างไร ไม่ควรลืมว่า โอปาติกะทั้งหลายเป็นพลังงานชนิดหนึ่งตามภพตามภูมิ
ของเขา รูปหยาบหรือละเอียด ภูมิหยาบหรือละเอียด ตามสภาพเขา
ที่นี้เมื่อท่านสอนตามแนวทางสุขวิปัสโก หรือแนวเซน จึงต้องตัดคำสอนต่างๆออกไป
เพื่อให้ผู้ศึกษาเข้าถึงธรรมได้โดยเร็ว ไม่ต้องข้องแวะเสียเวลาริมทางอันมีสิ่งที่คอยหน่วงรั้ง
ให้ยึดติดกลายเป็นศรัทธาฤทธิ์หรือโอปาติกะไปแทนที่จะศรัทธาธรรมหรือตนเอง
..การที่ท่านกล่าวว่าคำของพระพุทธองค์ว่าเชื่อไม่ได้เพราะท่านไม่ต้องการให้เชื่ออย่างหลับหูหลับตาเชื่ออย่างงมงาย ตรงนี้ต้องเข้าใจก่อนว่าท่านกล่าวกับผู้ศึกษาธรรม ความหมายของท่านก็คือ ต้องปฏิบัติให้เห็นเองรู้เองจึงจะเชื่อได้ ท่านไม่ได้กล่าวว่าธรรมของพระองค์ผิดหรือไม่มีจริง ท่านพุทธทาสใช้แนวทางของพระองค์เพื่อเข้าถึง และใช้ธรรมของพระองค์สอนมาตลอดระยะเวลา บางช่วงตอนท่านเลือกเฟ้นธรรมเพื่อให้เหมาะแก่ผู้รับธรรม ธรรมของท่านพุทธทาสบางเรื่องบางอย่างต้องพิจารณาหนอ สำคัญที่เราเก็บความคิดโทสะ โลภะ มานะ ทิฐิมา มาปรุงกันอยู่ทำไม ผู้เดินทางควรละวาง ชอบก็วาง ไม่ชอบก็วาง ยึดติดด้วย มานะ ทิฐิ อะไรๆก็ต้องวาง มัวแต่กล่าวกันไปมา จิตเกาะกิเลสไปแล้วกี่ชาติ ปล่อยวางไม่ได้ สร้างมานะ ขึ้นมาอีก หากสติเผลอจะปรุงเป็นกิเลสหมองใจไปอีก ช่างเถอะ ทำจิตให้ว่างกันดีกว่า ประโยชน์แท้อยู่ตรงนี้ จะสายไหน ก็แยกมาจากธรรมของพระองค์ทั้งสิ้น ไม่มีอะไรผิดถ้ามุ่งสู่นิพพานได้ อยู่ที่มุมมองและวิถีเข้าถึง พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านสอนใว้ดีแล้วเราก็มาปฏิบัติไปเพื่อให้ถึงจริงจึงจะเป็นประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน มัวลังเลสงสัยไม่ใช่ทาง ถ้าเดินทางผิดไปถึงเวลาจะรู้เอง เมื่อรู้ว่าเดินทางผิดไป ก็ตั้งลำใหม่
เพื่อเดินทางต่อไปให้ถึงที่หมายกันเถอะ จะทางไหนก็แล้วแต่ถ้าไม่เบียดเบียนใครก็ตามสบายตามสะดวก ดีทั้งนั้น^^

 

ท่านเจ๋งที่สุดแล้วในยุคปัจจุบัน.....

ท่านพุทธทาสท่านเป็นพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ท่านมีผลงานที่ท่านแต่งขึ้นหลายเรื่อง เพื่อให้ผู้สนใจได้ศึกษาแล้วลงมือปฏิบัติธรรม เพื่อความวิมุตติคือความพ้นทุกข์ ยกตัวอย่างเช่น ในคำสอนเกี่ยวกับหลักสำคัญของพระพุทธศาสนา ท่านก็สอนว่า ศานาพุทธสอนให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อเรารู้ว่าอะไรเป็นอะไรเราก็ได้ชื่อว่ารู้ถึงที่สุดแห่งศาสนา เป็นต้น หนังสือแนะนำ แก่นพระพุทธศาสน์ และคู่มือมนุษย์ หลักธรรม(หรือตำรา) ของท่านเหมาะกับทุกคน ทุกภูมิความรู้ มีทั้งขั้นต้น และขั้นสูง ท่านที่ชอบอะไรเป็นปรัชญาแขนงสัจจธรรม น่าจะชอบใจหนังสือของท่านนะครับ........