สักกายทิฏฐิ ๒๐

กำ อย่างว่า คุณไม่เห็น คุณก็ไม่เข้าใจอยู่นั้นเอง ความนึกคิดไม่สามารถทำให้เห็น จิต ได้ครับ

ผมได้บอกกล่าวไปแล้วว่า ไว้ให้คุณเห็นเองก่อน ถึงจะเข้าใจ ธรรมทั้งหลายที่คุณกล่าวนั้นเป็นเพียงประตูทางเข้าสู่กระแสเท่านั้นครับ

แต่หากไม่ลองปฎิบัติ ก็เป็นเพียงแค่ปริยัติการรับรู้ในเบื้องต้น ถ้าหากปฎิบัติจึงเป็นการรับรู้ในท่ามกลาง เปรียบเสมือนผู้ได้ธรรม(มรรค) ปฎิเวทเป็นการรับรู้ในที่สุด เปรีบเสมือนผู้บรรลุธรรม(ผล)

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

การไม่ยึด ผู้รู้ หลวงตาเคยพูดถึงในขั้นสุดท้ายก่อนบรรลุ คุณก็ทำอย่างนั้นบ้างสิ..............................

 

ก็แล้วแต่คุณครับ ผมแนะนำด้วยความปราถนาดี หากไม่รับก็แล้วแต่คุณครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

สัลลัตถสูตร
....(ธรรมส่วนที่น่าปรารถนา ย่อมไม่ย่ำยีจิตของอริยสาวกนั้น)
[๓๖๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับแล้ว ย่อมเสวยสุขเวทนาบ้าง ทุกขเวทนาบ้าง อทุกขมสุขเวทนาบ้าง
อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว ก็ย่อมเสวยสุขเวทนาบ้าง ทุกขเวทนาบ้าง อทุกขมสุขเวทนาบ้าง
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในชน ๒ จำพวกนั้น อะไรเป็นความพิเศษ เป็นความแปลก
เป็นเครื่องทำให้ต่างกันระหว่างอริยสาวกผู้ได้สดับกับปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
ธรรมทั้งหลายของพวกข้าพระองค์มีพระผู้มีพระภาคเป็นรากฐานฯลฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ อันทุกขเวทนาถูกต้องแล้ว ย่อมเศร้าโศก ร่ำไร รำพัน ทุบอก คร่ำครวญ
ย่อมถึงความงมงาย เขาย่อมเสวยเวทนา ๒ อย่าง คือเวทนาทางกายและเวทนาทางใจ ฯ
อริยสาวกนั้นเป็นผู้มีปัญญา ทั้งเป็นพหูสูต ย่อมไม่เสวยทั้งสุขเวทนา ทั้งทุกขเวทนา นี้แล
เป็นความแปลกกันระหว่างธีรชนผู้ฉลาดกับปุถุชน
ธรรมส่วนที่น่าปรารถนา ย่อมไม่ย่ำยีจิตของอริยสาวกนั้น
ผู้มีธรรมอันรู้แจ้งแล้ว เป็นพหูสูตเห็นแจ้งโลกนี้และโลกหน้าอยู่
ท่านย่อมไม่ถึงความขัดเคืองเพราะอนิฏฐารมณ์
อนึ่งเวทนาเป็นอันตั้งอยู่ไม่ได้ เพราะอริยสาวกนั้นไม่ยินดีและไม่ยินร้าย
อริยสาวกนั้นรู้ทางดำเนินอันปราศจากธุลีและหาความโศกมิได้
ย่อมเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพรู้โดยชอบ ฯ
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=18&A=5572&Z=5634&pagebreak=0
^
^
พระพุทธพจน์ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ดีแล้ว ย่อมชัดเจนในตัวเองโดยไม่ต้องตีความใดๆทั้งสิ้น

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในชน ๒ จำพวกนั้น อะไรเป็นความพิเศษ เป็นความแปลก
เป็นเครื่องทำให้ต่างกันระหว่างอริยสาวกผู้ได้สดับกับปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ

ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ อันทุกขเวทนาถูกต้องแล้ว จิตย่อมเศร้าโศก ร่ำไร รำพัน ทุบอก คร่ำครวญ
จิตย่อมถึงความงมงาย เขาย่อมเสวยเวทนา ๒ อย่าง คือเวทนาทางกายและเวทนาทางใจ ฯ
ส่วนอริยสาวกนั้นเป็นผู้มีปัญญา ทั้งเป็นพหูสูต จิตย่อมไม่เสวยทั้งสุขเวทนา ทั้งทุกขเวทนา นี้แล
เป็นความแปลกกันระหว่างจิตของธีรชนผู้ฉลาดกับจิตของปุถุชนคนหนาด้วยกิเลส

ธรรมส่วนที่น่ารักน่าปรารถนา ย่อมไม่ย่ำยีจิตของอริยสาวกนั้น
ผู้มีธรรมอันรู้แจ้งแล้ว เป็นพหูสูตเห็นแจ้งโลกนี้และโลกหน้าอยู่
ชัดๆนะว่า เป็นจิตของพระอริยสาวก(จิตของเราพระอริยสาวก) ไม่ใช่เป็นจิตของใครก็ไม่รู้
ที่เป็นพหูสูตเห็นแจ้งโลกนี้และโลกหน้าอยู่

จิตของ(เรา)พระอริยสาวกนั้นรู้ทางดำเนินอันปราศจากธุลี และหาความโศกมิได้
จิตของ(เรา)พระอริยสาวกย่อมเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพรู้โดยชอบ ฯ

ดูก่อนคฤหบดี
จิตของปุถุชนผู้มิได้สดับ เมื่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณปรวนแปรไป
จิตย่อมปรวนแปรไปตามอารมณ์ และอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์เหล่านั้นด้วย
แสดงว่ายังถูกอารมณ์ต่างๆเหล่านั้นมาย่ำยีจิตได้ใช่หรือไม่?

ส่วนพระอริยสาวกนั้น เมื่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณปรวนแปรไป
จิตย่อมไม่ปรวนแปรไปตามอารมณ์ และอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์เหล่านั้นด้วย
แสดงว่าไม่ถูกอารมณ์ต่างๆเหล่านั้นมาย่ำยีจิตได้ใช่หรือไม่?

จงมาช่วยกันทำให้เว็บไซด์นี้ เป็นสังคมคุณภาพออนไลน์กันเถอะ
ถามมาตอบไป ใช่ก็ตอบว่าใช่ ถ้าไม่ใช่ ไม่ใช่เพราะอะไร ชี้แจงแสดงเหตุผลด้วย
ที่ใช่เป็นยังไงตอบชัดๆด้วย ถึงไม่ตอบก็ไม่มีใครว่าอะไร แต่อย่าเบี่ยงประเด็น
อย่าเอาแต่เดาสวด อวดภูมิธรรมที่ไม่มีในตน อย่างที่มีให้เห็นเกลื่อนไปในเว็บบอร์ดนี้.

 

คุณ เพตทริกซ์ ช่วยอธิบายว่า จิต คืออะไร? เกี่ยวกับขันธ์ ๕ อย่างไร? ตามความหมายของคุณ

ให้ผมได้พิจารณาทีครับ (ขออย่ายาวมากเกินไปนะครับ)

ขอบคุณครับ

 

ปรมัตถ์ธรรมของเราที่เป็นมนุษย์ มี จิต เจตสิก รูป และ นิพพาน เป็น สังขตธรรม(ธรรมที่เกิดจากปัจจัยปรุงแต่ง) มี จิต เจตสิก รูป และ อสังขตธรรม(ธรรมที่ไม่มีปัจจัยปรุงแต่ง)คือ นิพพาน.........จิต เจตสิก รูป ก็คือ รูป-นาม กายใจเรานี่เอง...................

 

จิต เจตสิก รูป คือ ขันธิ์5 ครับ...................จิต(วิญญาน) (มโน) เจตสิกคือ ขันธิ์ที่เหลือยกเว้นรูป คือ เวทนา สัญญา สังขาร ครับ....

 

งั้นที่ว่านอกจากขันธ์ ๕ ไม่ใช่จิต แล้วที่จริงมันคืออะไรครับ เรียกว่า อะไรครับ?

ขอบคุณครับ

 

ถ้าคุณเข้าวิมุติ ก็ คือ คุณเข้าวิมุติ หรือ วิมุติญานทัสนะ ที่ไม่ปรุงแต่งเป็นสิ่งใดแล้ว.........ทีนี้ถ้าปุถุชนมองเข้าไปตรงนี้(ส่งออก)ก็จะไปปรุงแต่งแทนผู้บรรลุ การบรรลุนั้นต้องเป็นสภาวะที่บุคคลผู้นั้นรู้รสรู้สึกเข้าถึงได้เอง................ไม่ใช่การบัญญัติพยัญชนะขึ้นมา.....(ถ้าคุณสงสัย เรื่อง จิต เจต สิก รูป นิพพาน ก็หาได้ จากแหล่งความรู้ทั่วไป ครับ)............................

 

PANTIP.COM : Y6232921

เอาประโยคนี้ไปเซริต์ดู

 

ก่อนอื่นต้องขอบอกคุณ เพตทริกซ์ สักนิดว่า การสนทนานี้เป็นไปเพื่อความเข้าใจ ของทั้งผมและคุณ รวมถึงผู้ที่เข้ามาอ่านด้วย ได้โปรดชี้แจงแบบตรงไปตรงมาตามความเข้าใจเลยนะครับ

ผมขออนุญาตถามว่า

"สติ เป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของขันธ์ ๕ หรือไม่ครับ?

 

ถ้า ตาม การฟังธรรมมา สติ คือ สังขารขันธิ์ครับ...................

 

ตามอภิธรรม เจตสิกมี52 เป็น เวทนา1 สัญญา1 อีก50เจตสิกคือ สังขารทั้งสิ้นครับ................สังขารได้แกองค์ประกอบ หรือ คุณสมบัติของจิต ที่ปรุงแต่งจิตให้ดีชั่ว หรือ เป็นกลางโดยมีเจตนาเป็นตัวนำ รวมความคือ ความคิดดีชั่วต่างต่าง เช่น สติ ศรัทธา หิริ โอตัปปะ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขาโมหะ โทสะ มานะ อิสสา เป็นต้น...................

 

คำตอบนี้แสดงให้เห็นว่า "สติ คือ ขันธ์ ๕" เพราะสังขารขันธ์เป็นขันธ์หนึ่งในขันธ์ ๕

คำถาม
สังขารขันธ์ แปลว่า ความคิดปรุงแต่งธรรม ใช่ไหมครับ?

สติ แปลว่า การระลึกรู้ตัว ใช่ไหมครับ?

แล้วทำไมเวลาเราคิดอะไรๆ มากมายก่ายกอง ทำไมเราถึงไม่รู้ตัวละครับ ทั้งๆ ที่จิตคือขันธ์ ๕ เป็นวิญญาณ(มโน)

ก็ถ้าเรามีสติจริง เราก็ต้องรู้ตัวว่าเราคิดไม่ใช่หรือครับ?

 

ใช่ถ้าคุณมีสติ คุณ จะระลึกรู้ว่าคุณคิด แต่จิต มีความเร็วเข้าไปรับอารมณ์(สิ่งที่จิตรู้)อื่นอื่นต่อไป เรื่อยเรื่อย หมายถึงถ้านับว่าเป็นขันธิ์ วิญญานก็ไป จับ ที่ขันธิ์อื่น ตาม ปัจจุบันนั้นนั้น นะครับ...ถ้าคุณระลึกได้คุณก็จะรู้สภาพธรรมนั้นนั้นเหมือนกัน.....

 

มั่นใจหน่อย มั่นใจหน่อย

 

เ....ส.....ริ......ม......!......กันนิดจิ.!

 

สติจริงๆ ต้องเป็นกุศล

โมหะ โลภะ เขาก็รู้กิน รู้คิด รู้หิว รู้เดิน รู้โกรธ รู้อิจฉา รู้ลมหายใจ รู้มรรค เหมือนกัน

รู้แล้วยึดมั่นด้วย ตั้งมั่นด้วย เหนียวแน่นด้วย พิจารณาให้ดีๆ

 

นี่ไงนี่ไง!...พี่โก๊ะมาแว้วว!

 

เจตสิกที่จัดอยู่ในสังขาร หมวดหนึ่งคือ โสภณเจตสิก เจตสิกที่ดีงาม แบ่งเป็น1)โสภณสาธารณะเจตสิกเกิดกับจิตดีงามทุกดวง 19 คือ สติ ศรัทธา หิริ โอตัปปะ อโลภะ อโทสะ อุเบกขา กายปัสสัทธิ จิตตปัสสัทธิ กายลหุตา จิตตลหุตา กายมุทุตา จิตตมุทุตา กายกัมมัญญตา จิตกัมมัญญตา กายปาคุญญตา จิตตปาคุญญตา กายุชุกตา จิตตุชุกตา และ2)ปฎิณกะโสภณเจตสิก(เกิดกับจิตดีงามแต่ไม่ตายตัวทุกครั้ง)6 คือ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ กรุณา มุทิตา และ ปัญญา.........(จากพุทธธรรม พระพรหมคุณาพร ป.อ.ปยุตโต).............................