ผู้หญิง...ที่อยากกอด ตลอดชีวิต...

​

รักแม่...กอดแม่ ก่อนไม่มีแม่ ให้กอด​

ผู้หญิง...ที่ได้ชื่อว่า "แม่"ค่ะ เป็นคนที่เรา อยากจะกอด ตลอดไป ( พ่อ ก็คือ บุคคลสำคัญ ในชีวิตเรา นะคะ แต่ที่กล่าวถึงแต่แม่ ในวันนี้ ก็ในโอกาส เนื่องในวันแม่ค่ะ)

"แม่" คือผู้หญิง ที่ยอมเสียสละ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง เพื่อลูกได้ค่ะ เป็นได้ทุกอย่าง สำหรับลูก

บางคน ก็ยังมีโอกาส ได้อยู่กับแม่ และได้ทำสิ่งดีๆ เพื่อแม่

บางคน ก็ไม่มีโอกาสดีๆ ที่จะได้ทำอะไร เพื่อแม่แล้ว

พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆคะ เรามาเทิดทูน "พระคุณแม่" กันนะคะ

ใครมีเรื่องราว อะไรดีๆ เกี่ยวกับแม่ และตัวเอง ที่ประทับใจ

หรือ อยากจะทำอะไรให้แม่ ทั้งที่ยังมีโอกาส และไม่มีโอกาสแล้ว (คือ คุณแม่ จากเราไปแล้ว)

สำหรับส่วนตัว ถึงแม้ว่า ณ ตอนนี้ ไม่มีแม่ ให้กอด ให้กราบแล้ว แต่ก็ยังสามารถ ทำในสิ่งดีๆ ให้แม่ได้ค่ะ

ทุกคืน ก่อนนอน กราบที่รูป พ่อ-แม่ค่ะ

ทุกวันพระ และโอกาส วันสำคัญ ก็ทำบุญ อุทิศส่วนกุศล ให้ท่านค่ะ

ทุกๆวัน ถ้าดอกมะลิ ที่บ้าน ออกดอกบาน ก็จะเก็บ ไปเหน็บติด ที่รูปของท่าน

ท่านที่ยังมีโอกาส อยู่กับแม่ ทำสิ่งดีๆ เพื่อแม่ กันนะคะ

ความกตัญญู นำไปสู่ความรุ่งเรืองค่ะ​

รัก+กตัญญู ต่อพ่อแม่นะคะ​

​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1055956/[/MUSIC]​

 

วันเกิดของลูก​

แม่.....เป็นครูผู้สอนแต่ตอนต้น
แม่.....ทุกคนอุดมพรหมวิหาร
แม่.....เมตตากรุณามุทิตาการ
แม่.....มีญาณอุเบกขาเป็นอารมณ์
แม่.....เหมือนพระอรหันต์อันสูงสุด
แม่.....หวังบุตรธิดาอย่าขื่นขม
แม่.....กับลูกผูกมิตรจิตชื่นชม
แม่.....จึงสมภาษิตมิตรในเรือน​

<O
อันรักใดไหนอื่นมีหมื่นแสน
ไม่เหมือนแม้นแม่รักสมัครหมาย
รักของแม่คงมั่นตราบวันตาย
หญิงหรือชายรักเจ้าเท่าดวงมาลย์


ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่กรองกลั่น
เลือดแม่นั้นเลี้ยงหล่อก่อสังขาร
กว่าจะเป็นตัวตนต้องทนทาน
ครั้นถึงกาลคลอดเจ้าร้าวระบม


แม่เจ็บปวดเวียนว่ายชีวาสิ้น
หรือถวิลคิดใดให้ขื่นขม
หวังเพียงลูกปลอดภัยได้ชื่นชม
ก็สุขสมใจแม่อย่างแท้จริง


ตั้งแต่น้อยจนใหญ่ใครกันเล่า
ที่ป้อนข้าวป้อนน้ำทำทุกสิ่ง
จะหนักเบาเจ้าถ่ายไม่ประวิง
ไม่ทอดทิ้งกอดกกยามตกใจ


ขวัญเอ๋ยขวัญมาอยู่มาสู่เจ้า
แม่คอยเฝ้าชูช่วยยามป่วยไข้
ยามลูกนอนสายเปลแม่เห่ไกว
แม้นริ้นไรจะขบกัดแม่พัดหนี


แม่ยอมอดให้ลูกอิ่มก็ยิ้มชื่น
ทุกวันคืนหวังให้ลูกสุขศรี
พระคุณแม่ยิ่งกว่าฟ้าปฐพี
ชีวิตนี้เกิดมาควรแทนคุณ


​

</O

น้ำใจแม่


เพียงตั้งครรภ์ยังไม่ทันเห็นหน้าเจ้า
ในจิตเฝ้าผูกพันรักมั่นหนอ
เป็นเลือดก้อนในอุทรท่านพะนอ
สายเลือดหล่อเลี้ยงปลื้มลูกดื่มกิน


มนุษย์เรามากมายหลายพันล้าน
ที่แผ่ซ่านในพิภพจนจบสิ้น
ผ่านบัณฑิตรวยจนบนแผ่นดิน
ทุกคนสิ้นสืบกำเนิดเกิดจากครรภ์


สตรีใดให้กำเนิดเกิดมนุษย์
โลกสมมุตินามนิยมไว้คมสันต์
เรียกว่าแม่มาแต่แรกที่แบกครรภ์
เพราะแม่นั้นครอบครองป้องโลกไว้


ถึงยากจนก็อดทนเพราะรักลูก
จิตพันผูกรักยิ่งเกินสิ่งไหน
ยามคลอดบุตรสุดสวาทแทบขาดใจ
คลอดพ้นภัยเห็นหน้าเจ้าเฝ้าปรีดา


เมื่อยามลูกอยู่ในครรภ์พรั่นใจนัก
กลัวลูกรักจะเป็นทุกข์ไม่สุขา
จะลุกนั่งเวียนระวังกินข้าวปลา
คอยรักษาของเผ็ดร้อนก็ผ่อนคลาย


พร่ำสวดมนต์ภาวนาฟ้าพิทักษ์
ให้ลูกรักเลิศล้นคนทั้งหลาย
แม้นเป็นชายก็ประเสริฐเลิศเกินชาย
เป็นหญิงหมายยอดหญิงยิ่งกว่าใคร


เมื่อลูกคลอดจากครรภ์แม่หรรษา
มีเมตตายิ่งนักสุดรักใคร่
พะนอเลี้ยงเพียงแก้วตายอดยาใจ
ทั้งมดไรยุงริ้นมิไต่ตอม


เฝ้าฟูมฟักรักเลี้ยงเพียงชีวิต
แม่ตั้งจิตโลมเร้าเฝ้าถนอม
ลูกหลายคนแม่ก็ทนเฝ้าอดออม
คอยถนอมขวัญลูกผูกดวงมาลย์


น้ำใจแม่เกื้อกูลการุณย์บุตร
บริสุทธิ์สูงส่งพรหมวิหาร
เป็นแม่พระป้องกันภัยอันธพาล
คุณโอฬารใครไม่เกินกว่ามารดา


จะเทียบท่าทบเท่าคุณแม่นี้
ปฐพีท้องทะเลกว้างเวหา
ทั่วเขตคามสามภพจบโลกา
คุณมารดามากนักเพราะรักแรงโอ้ลูกเอ๋ยลูกน้อยกลอยใจแม่
แม่ดูแลปกปักษ์เลี้ยงรักษา
เฝ้าเห่กล่อมยอมลำบากตรากตรำมา
ยามเจ้าตื่นหรือนิทราก็อาทร


พ่อของเจ้าก็เอาใจไม่น้อยกว่า
เหน็ดเหนื่อยจากการงานมาอุตส่าห์ป้อน
รีบชงนมต้มน้ำซ้ำอดนอน
แม้เจ้าร้องออดอ้อนไม่ดุดัน


ยามเจ็บไข้ใจพ่อแม่แทบจะขาด
ภาวนาให้แคล้วคลาดจากภัยนั้น
อยากให้ลูกเป็นสุขทุกคืนวัน
โอ้ลูกขวัญลูกแม่รักประจักษ์จริง


แต่บัดนี้ลูกทิ้งแม่ไม่แลหา
หลงภรรยาว่าเป็นแม่สุดสุขสันต์
โอ้กรรมเอ๋ยเคยทำเมื่อไหร่กัน
ทรมานช้ำใจลูกไม่แล


ลืมมือแม่เคยอุ้มแอบลูกแนบอก
เคยกอดกกเกลียวกลมเอานมป้อน
ลืมเสียงแม่เคยกล่อมขับให้หลับนอน
ยามลูกอ้อนใส่เปลแม่เห่ไกว


ลืมเสียงเพลงเก่าแก่ของแม่สิ้น
นกขมิ้นเหลืองอ่อนจักนอนไหน
ลืมสายเปลสายสวาทขาดเยื่อใย
เหมือนสายใจแม่ให้ลูกแต่ถูกลืม






http://www.google.co.th/imgres?imgur...MInZrQesiKT_Dw​

 

ใกล้ถึงวันแม่แล้วสินะ คิดถึงแม่ทุกวันเลย

 

​

พระคุณแม่
<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shapetype class=inlineimg id=_x0000_t75 title="Tongue out" alt="" border="0" src="http://palungjit.org/images/smilies/tongue-smile.gif" smilieid="24" stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" v:shapetype o<></v:shapetype>
<v:shapetype class=inlineimg title="Tongue out" alt="" border="0" src="http://palungjit.org/images/smilies/tongue-smile.gif" smilieid="24" stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" v:shapetype o<>พระคุณแม่ ๑​

คำว่า “แม่” นั้นยิ่งใหญ่หาใดเปรียบ
สุดจะเทียบเทียมได้ในโลกหล้า
เพราะแม่นั้นให้กำเนิดเกิดลูกมา
คุณของค่าน้ำนมหาใดปาน​

คำว่าแม่มีแต่ “ให้” ไม่คิดรับ
แม่ให้ทรัพย์ให้วิชาให้อาหาร
ให้ชีวิตให้ความคิดให้วิญญาณ
สุดประมาณจะนับได้มากมายจริง​

แม่ลำบากตรากตรำทุกค่ำเช้า
หนักก็เอาเบาก็สู้ไม่รู้หนี
แม่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าทั้งตาปี
แม่ยอมพลีชีวิตทั้งจิตใจ​

ก็เพื่อลูกผูกพันกระสันรัก
แม้ดวงตาแม่รักควักให้ได้
เมื่อลูกโศกแม่เล่ายิ่งเศร้าใจ
ทั่วแดนไตรคุณแม่เลิศประเสริฐเอย​

พระคุณแม่ ๒​

โอ้ลูกเอ๋ยลูกน้อยกลอยใจแม่
แม่ดูแลปกปักษ์เลี้ยงรักษา
เฝ้าเห่กล่อมยอมลำบากตรากตรำมา
ยามเจ้าตื่นหรือนิทราก็อาทร​

พ่อของเจ้าก็เอาใจไม่น้อยกว่า
เหน็ดเหนื่อยจากการงานมาอุตส่าห์ป้อน
รีบชงนมต้มน้ำซ้ำอดนอน
ยามเจ้าร้องออดอ้อนไม่ดุดัน​

ลูกป่วยไข้ใจพ่อแม่แทบจะขาด
ภาวนาให้แคล้วคลาดจากภัยนั้น
อยากรับทุกข์ของลูกมาผูกพัน
อยากกีดกั้นภัยทุกอย่างให้ห่างไกล​

เมื่อเติบโตให้เจ้าเข้าใจซึ้ง
เราสองคนผู้ซึ่งอยู่ชิดใกล้
ถึงดุด่าว่าตีใช่อะไร
ก็เพราะหวังปลูกฝังให้เจ้าได้ดี​

ลูกอย่าเคืองอย่าโกรธโทษผิดๆ
จงพินิจด้วยปัญญาอย่าหลีกหนี
ที่พ่อแม่รักเจ้าเท่าชีวี
เลี้ยงลูกมาจนบัดนี้เพื่ออะไร​

มิหวังให้ตัวเจ้าทุกข์ยากเข็ญ
หวังให้เจ้าเปี่ยมเต็มทุกสมัย
คุณธรรมนำรอดตลอดไป
เพราะความดีจะคุ้มภัยตลอดกาล​

พ่อแม่ส่งเงินทองให้ลูกใช้
จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย​

อันพ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย
ลูกสบายแม่กับพ่อก็ชื่นใจ​

ขอขอบคุณ ข้อมูล http://www.yimwhan.com​

</v:shapetype>

 

แม่คือนางฟ้า...ของลูกจ้า..



อดทนและอดนอน

อีกหนึ่งคุณสมบัติของแม่ที่ได้จากการดูแลลูกด้วยความอดทน ทั้งอดนอน ทั้งเหนื่อยจากงานประจำวัน เหนื่อยขนาดไหนถ้าลูกต้องการแม่ แม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างทันที แม่หลายคนบอกว่าไม่เคยคิดว่าตนเองจะมีความอดทนทำอะไรเพื่อใครได้มากเท่ากับ การเอาใจใส่ดูแลลูก นอกจากความอึดทางกายในการดูแลลูก ยังเป็นความอึดทางใจที่ไม่ว่าเหนื่อยขนาดไหน ยังสามารถเห็นรอยยิ้มของแม่ตอบรับรอยยิ้มของลูกที่โผเข้ามาออดอ้อนเสมอ หลายคนยอมรับว่ายารักษาโรคใจร้อนที่ชะงัดที่สุดคงเป็นลูก ความอดทนที่จะต้องรอคอยเขาค่อยๆ เรียนรู้ พัฒนาตนเองไปตามการสอนของแม่ แม้จะเผลอหลุดปล่อยอารมณ์ไปบ้าง แต่เมื่อยอมรับได้ว่าลูกต้องการเวลาในการเรียนรู้ให้ได้อย่างที่แม่อยากให้ เขาเป็น ไม่ใช้การเรียนรู้ตามใจที่ร้อนรนของแม่ แม่ก็ยอมรับและปรับ​

 

พระคุณแม่ ๓​

พ่อแบกไถไปนายามฟ้าสาง
ลูกคิดสร้างแต่ชั่วมั่วหม่นหมอง
แม่รดผักตักน้ำในลำคลอง
ลูกไปจองตั๋วดูหนังแต่ยังวัน

พ่อถางป่าทำนาจนฟ้าสาง
ลูกสบายอัดบุหรี่ไม่เหลียวหลัง
พ่อกินข้าวกับเกลือเมื่อเที่ยงวัน
ลูกสุขสันต์ข้าวมันไก่ใจใหญ่พอ

พ่อหน้าดำคร่ำเครียดถางแต่ป่า
ลูกเที่ยวบาร์ฟลอร์โชว์โก้จริงหนอ
แม่ห่มผ้าผืนหนึ่งซึ่งมอซอ
ลูกแสนหล่อนุ่งมอสยอดไปเลย

พ่อตัวดำหลังคู้อยู่กลางทุ่ง
ลูกมัวยุ่งเที่ยวหญิงไม่นิ่งเฉย
พ่อฝ่าแดดตากลมจนไม่เสบย
โอ้ลูกเอ๋ยเล่นไพ่ไม่แลมอง

แม่ขาดเลือดแห้งผอมตรอมใจเศร้า
ว่าลูกเราอนาคตหมดหวังหนอ
เพราะแม่จนลูกจึงชั่วมัวสอพลอ
ทำเหล่ากอให้พินาศขาดคุณธรรม

ขอเพียงแค่นี้ลูกเอ๋ย
เกินเลยไหมที่จะสนอง
ธรรมะเท่านั้นคุ้มครอง
ปกป้องคนดีร่มเย็น

ชีวิตควรมีหางเสือ
ดั่งเรือที่ดีมิเว้น
ลูกควรตั้งจิตบำเพ็ญ
ธรรมะเป็นคุณตลอดไป


พระคุณแม่ ๔

โอ้พระคุณเหนือเกล้าของลูกเอย
ลูกไม่เคยลืมบุญคุณของแม่นี้
สุดซาบซึ้งถึงค่าความปราณี
ที่แม่มีต่อลูกจิตผูกพัน

ลูกจะแทนคุณได้อย่างไรหนอ
เพื่อให้พอเพียงบุญคุณของแม่นั้น
ลูกบวชเรียนเพียรพากมากอนันต์
แต่ดูมันเล็กน้อยด้อยเกินไป

อันน้ำนมของแม่นี้มีค่าล้น
ลูกสุดค้นสรรหาคำปราศรัย
หาคำอื่นหมื่นแสนในแดนใด
จะยิ่งใหญ่เกินมารดาหาไม่มี

จะเปรียบด้วยดินฟ้ามหาสมุทร
ก็ไกลสุดฟ้าดินเมฆินคั่น
จะเอาดินสิ้นพิภพบรรจบกัน
มาเสกสรรให้เป็นเช่นปากกา

แล้วนำน้ำมหาสมุทรแสนสุดลึก
ทำแทนหมึกหมดสมุทรจนสุดหา
จารึกขานพระคุณของมารดา
บนแผ่นฟ้าแทนกระดาษเพียรวาดไป

จนหมดสิ้นดินฟ้ามหาสมุทร
จะสิ้นสุดคุณมารดาก็หาไม่
อันพระคุณเลิศยิ่งกว่าสิ่งใด
ที่แม่ให้ลูกรักประจักษ์เอย
​

 

รักแม่มาก อยากให้แม่มีความสุข ลูกจะทำทุกอย่างให้แม่ไม่เกิดทุกข์ ขอให้แม่มีสุขภาพที่แข็งแรงอยู่กับลูกไปนานๆค่ะ

 

หากว่าแม่ ได้อ่าน กระทู้นี้
มีหรือที่ จะกลั้น น้ำตาได้
ถ้อยคำที่ เจ้าเขียน ออกจากใจ
ซึ้งอยู่ใน ใจแม่แล้ว ลูกแก้วเอย.​

 

พระคุณแม่ ๕​

พ่อแม่ก็แก่เฒ่าจำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพานเพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจากเพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพนี้มิทนนานต้องร้าวรานสลายไป

ขอเถิดถ้าสงสารอย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัยจิตเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่าเพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอนคลายทุกข์ร้อนพอสุขใจ

เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้งให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยลเติบโตจนสง่างาม

ขอโทษถ้าทำผิดขอให้คิดทุกๆ ยาม
ใจจริงแท้มีแต่ความหวังดีตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่งมีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไปถึงฝั่งไว้ให้วังเวง

พระคุณแม่ ๖

ตั้งแต่ลูกอยู่ในท้องของคุณแม่
ท่านเฝ้าแต่คอยประคบให้อบอุ่น
จะเคลื่อนไหวใจท่านผูกปลูกการุณย์
เฝ้าแต่ครุ่นคิดเป็นห่วงดวงชีวัน

ตั้งเก้าเดือนกว่าจะเคลื่อนจากท้องแม่
ลำบากแท้แม่ของลูกทุกข์มหันต์
เมื่อยามคลอดแทบชีวิตจะปลิดพลัน
เกิดลูกพลันพบหน้าลูกผูกอาลัย

เห็นลูกน้อยปลุกปลื้มลืมความเจ็บ
เหมือนใครเก็บเจ็บปลิดจิตผ่องใส
ใบหน้าลูกราวกับยารักษาใจ
ทิพย์โอสถรดฤทัยชูชีวัน

ท่านเลี้ยงลูกผูกจิตมิคิดหน่าย
มอบใจกายยอมอุทิศมิบิดผัน
หลั่งน้ำนมให้ลูกทุกคืนวัน
แล้วลูกนั้นดื่มกินด้วยยินดี

แม่เคยห่วงพวงถันนั้นยามสาว
เมื่อถึงคราวเลี้ยงลูกถูกหน้าที่
เลือดในอกยกให้ดื่มปลื้มปราณี
ใจยินดีให้ลูกดื่มลืมความอาย

มือสองข้างซ้อนร่างอ่อนโอบอุ้ม
ร่างนิ่มนุ่มแนบข้างไม่ห่างหาย
อกแม่เอนแอบเอียงนอนเคียงกาย
ให้ลูกหายหนาวยามในค่ำคืน

ตักของแม่แผ่รองลูกดังฟูกนุ่ม
คอยโอบอุ้มกล่อมนิทราไม่ฝ่าฝืน
ประจงจูบลูบไล้ทุกวันคืน
เป็นที่ชื่นเชยชิดสนิทใจ

ยามจะนอนแม่ก็วอนวจีหวาน
กล่าวประสานกล่อมเสียงสำเนียงใส
ทั้งยามกินคอยป้อนวอนอาลัย
ยามลูกถ่ายแม่ก็ไม่รังเกียจเลย

ลูกเปรอะเปื้อนเหม็นสางแม่ล้างเช็ด
ทุกสิ่งเสร็จเกื้อกูลแม่คุณเอ๊ย
ไม่เบื่อหน่ายหมายนิยมเฝ้าชมเชย
ใครจะเลยล่วงท่านนั้นไม่ปาน

​

 

นี่แหละ ความกตัญญู ที่ลูกควรมีให้ "แม่"
คุณทำถูกแล้ว ดีแล้วค่ะ​

 

ขอบพระคุณค่ะ
"แม่" มักจะเป็นปลื้ม และภาคภูมิใจ กับสิ่งเล็กๆน้อย ที่ลูกทำเสมอๆค่ะ​

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ....

ดิฉันเคยเป็นลูกคนหนึ่งที่ผ่านมาไม่เคยตระหนักว่าความรักของแม่และครอบครัวมันยิ่งใหญ่ขนาดไหน รู้ว่าเค้ารักเรา รู้ว่าเค้าห่วงเราก็เท่านั้น เป็นเพียงแค่การรับรู้ จนวันหนึ่งเมื่อดิฉันได้ทำความผิดพลาดครั้งใหญ่ให้กับชีวิตของตนเองและครอบครัว จึงได้เข้าใจว่า ไม่ว่าลูกจะเป็นอะไร จะทำอะไรผิดมา ผู้หญิงคนนี้คนที่ร่างกายติดกับเราตลอดเก้าเดือนก่อนที่จะลืมตาดูโลกนั้น คือคนที่คอยอ้าแขนรอรับเราและโอบกอดเราด้วยความรักความเมตตาอย่างบริสุทธ์ใจ....จนทุกวันนี้เวลาดิฉันจะทำอะไร บุคคลแรกที่ดิฉันคิดถึงเสมอก็คือคุณแม่ ไม่ต้องการทำให้ท่านทุกข์ใจและเสียใจอีกแล้ว โทรศัพท์หาท่านแทบทุกวัน กล้าที่จะบอกท่านว่าหนูคิดถึงแม่ หนูรักแม่ และหมั่นไปหาท่านในวันหยุดพร้อมกับโอบกอดท่านด้วยความชุ่มชื่นหัวใจ และตั้งใจที่จะกระทำความดี คิดดี ทำดี พูดดีและมีความละอายใจเกรงกลัวต่อบาป ซึ่งทำให้ดิฉันมีสติมากขึ้น มีความรอบคอบและไม่ประมาทในชีวิตเหมือนที่ผ่านมา(เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้คุณแม่ของดิฉันทุกข์ใจจนต้องร้องไห้ ซึ่งดิฉันทราบมาว่าลูกคนไหนทำให้พ่อแม่เสียน้ำตานั้นเป็นบาปอย่างมหันต์)

ดิฉันเชื่อว่าลูกๆทุกคนก็รู้สึกเช่นเดียวกับคุณมาลาภรณ์ที่อยากให้แม่ของตนมีความสุข มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง สมบูรณ์ และอยู่กับเราไปนานๆ....อย่าลืมว่าแค่รู้สึกอย่างเดียวคงไม่เกิดผลเป็นแน่ ต้องลงมือทำด้วย

ขอกราบขอบพระคุณของคุณแม่ที่เลี้ยงดูลูกมาจนเติบใหญ่ ให้ความรัก ให้การอบรม ให้การศึกษา รวมถึงให้อภัยต่อสิ่งที่ลูกกระทำผิดเสมอมา ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ช่วยคุ้มครองคุณแม่ทุกๆท่านมีความสุข ปราศจากโรคาพยาธิใดๆ ที่เจ็บไข้ได้ป่วยก็ขอให้ ทุเลาเบาลงและหายขาด ที่สุขภาพปกติแข็งแรงก็ขอให้แข็งแรงยิ่งๆขึ้น

ไม่รู้ว่าจะหาคำพูดใดมาพรรณนาความรุ้สึกที่ลูกคนนี้มีต่อแม่ ทำให้นึกหวนย้อนหลังไปสมัยเด็กๆ ทีมักจะมีผู้ใหญ่ถามบ่อยๆว่า
หนูรักใคร "รักแม่ค่ะ"
รักมากแค่ไหน "หนุรักแม่มากที่สุดในโลก"

 

ธรรมะคีตะ : พระคุณแม่ ๗​

พ่อแม่ใครลูกอยู่ไหนกันเล่า
ปล่อยให้ท่านซึมเศร้าเคล้าน้ำตา
ต้องซมซานอาศัยบ้านคนชรา
คงจะมีปัญหาเห็นแล้วน่าห่วงใย​

เอ่ยปากถามจึงทราบความมาว่า
ลูกหญิงชายเลี้ยงมาทำสาแก่ใจ
เมื่อได้ดีไม่มีมาห่วงใย
บ้านที่ดินโอนให้กลับไร้ที่พึ่งพา​

โอ้อกพ่อแม่ยามแก่ยามเฒ่า
เมื่อถูกลูกเต้าเขามาต่อว่า
คนหัวโบราณว่าท่านต่างๆ นาๆ
ติฉินนินทาท่านบอกว่าน้อยใจ​

ลูกเกิดมาบิดามารดาเลี้ยงดู
เมื่อลูกๆฟังอยู่คงรู้ว่าใคร
ออกนอกบ้านซมซานจากไกล
โปรดจงกลับใจรับท่านไปเลี้ยงดู​

พระคุณแม่ ๘​

แม่จ๋า แม่ แม่ แม่ เฝ้าแลเหลียว
แม่คนเดียวเลี้ยงลูกหลายคนได้
ลูกหลายคนเกิดมาน่าแปลกใจ
เลี้ยงไม่ได้แม่คนเดียวไม่เหลียวแล​

คนที่ท่านรักบุตรสุดซาบซึ้ง
หญิงคนหนึ่งนั้นหรือชื่อว่าแม่
จำกันได้ไหมหนอ มอ สระ แอ
มีไม้เอกใช่แน่แม่ของเรา​

แม่คำเดียวจำได้หญิงชายรู้
ชื่อคุ้นหูแม่แกแม่ของเค้า
คนที่รักเราแน่แม่ของเรา
เป็นแม่เก่าคนเดิมเริ่มเกิดมา​

ใครที่ว่ารักเราไม่เท่าแม่
เฝ้าเหลียวแลสารพัดตัดปัญหา
ปากว่าเกลียดใจสมเพชเวทนา
เลี้ยงลูกมาจนโตโอ้ประคุณ​

ลูกผู้หญิงควรเทิดไว้ใส่เหนือหัว
อย่าหลงผัวลืมแม่แกจะวุ่น
ลูกผู้ชายทำไฉนจะได้บุญ
บวชแทนคุณที่เลี้ยงมาค่าน้ำนม​

​

ขอขอบคุณ บทความจาก...
http://www.google.co.th/imgres?imgurl=http://www.yimwhan.com/board/data_user/duesss/photo/cate​

 

ลูกเอ๋ย เจ้ารู้ไหม ยายคนนั้น
ถึงงกงัน งุ่มง่าม ตามประสา
ถึงยากจน เข็ญใจ วัยชรา
ยายที่ว่า นี้หนา มารดาใคร
เมื่อเติบใหญ่ ให้เจ้าเข้าใจซึ้ง
ยายคนหนึ่ง ผู้ซึ่ง อยู่ชิดใกล้
ถึงดุด่า ว่าตี ใช่อะไร
ก็อยากให้ ลูกของตน เป็นคนดี

 

อ่านแล้วน้ำตาไหล พ่อกับแม่ยอมลำบาก เพื่อให้ลูกเติบใหญ่สวยสง่ามีราศรี จนบัดนี้สมใจที่เฝ้ารอ พระอรหันต์ขอลูก....ลูกจะไปกราบเท้าล้างเท้าให้

 

ความรัก ของพ่อ แม่นั้น มั่นนิรันดร

ลูกๆ คือ ดวงตา ดวงใจ ของพ่อแม่



ตั้งแต่ ก่อเกิดอยู่ในครรภ์
ความผูกพันธ์ มากล้นเหลือคณา
นำพา ซึ่งความห่วงใย และห่วงหา



ตั้งแต่ ลืมตามาดูโลก
คอยปลอบ ปัดทุกข์โศก ไม่ให้เจอ
แม้เติบใหญ่ นานเท่าไร แม่ไม่เผลอ
คอยโอบอุ้ม ดูแลเธอ เสมอมา

​

 

อนุโมทนา กับบทความ...ค่ะ

ค่ะ พ่อ แม่ ทุ่มเท และทำทุกอย่าง เพื่อให้ลูกได้ดีค่ะ​

 

แม้ลูก เติบใหญ่ แม่ก็ยัง เฝ้าห่วงใย คอยดูแลเสมอๆๆค่ะ​

 

ข้อความดีๆ ทั้งนั้นเลย ผมขออนุญาติเก็บนะครับ

 

]ยินดีค่ะ แบ่งปันกัน นะคะ​

​

สตรีใด … ไหนเล่า … เท่าเธอนี้ เป็นผู้ที่ … ลูกทุกคน … บ่นรู้จัก เป็นผู้ที่ … มีพระคุณ … การุณนัก เป็นผู้ที่ … สร้างความรัก … สอนความดี … เป็นผู้ที่ … คอยสั่งสอน … เอาใจใส่ คอยห่วงใย … เราทุกคน … จนวันนี้ เปรียบแสงทอง … สว่างล้ำ … นำชีวี เธอคนนี้ … คือ "แม่" … ของเราเอง​

​

ขอบคุณ บทความจาก
http://hilight.kapook.com/​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1055956/[/MUSIC]​