เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรีและหลวงพ่อทรงครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง หลวงปู่บุญศรี ครับ

 

กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อทรง
กราบพระเดชพระคุณหลวงปู่บุญศรี

สวัสดีพี่น้องชาวเหรียญบิน ทุกท่าน

 

เพิ่งได้รับ mail จากเพื่อนส่งต่อมาให้อ่าน อ่านแล้วเกิดความรู้สึกอยากแบ่งปันให้เพื่อนๆได้อ่านบ้างค่ะ

...................
ในหลวงฯในสายตาของชาวต่างชาติ‏



ไหน จะเขมร พม่า น้ำท่วม พายุ คลิป เสธหนั่น การประท้วง..
ที่สำคัญการโพสต์ข้อความหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ตามหน้าwall
และในหลายเว็ปไซด์....พาทั้งผมและคนไทยเครียดกันเป็นแถบๆ
ถ้าไม่ให้ตกเทรนคงต้องคุยกันแต่เรื่องพวกนี้
แต่วันนี้มีเรื่องเล่าให้หายเครียดกับบรรยากาศบ้านเมือง
แต่คนทำให้หายเครียดกลับไม่ใช่คนไทย กลายเป็นคนต่างชาติไปซะนี่...แปลก ซึ้ง
แต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง...ถ้ามีฝีมือในการถ่ายทอดพอคงได้
เห็นน้ำตาซึมออกมา เพราะความปีติอีกครั้ง...ตามมาครับ

เมื่อวันก่อน พอดีมีโอกาสต้อนรับนักธุรกิจชาวอังกฤษหนึ่งท่าน
ที่มาตามงานที่เขาสั่งผลิตเอาไว้..ตามภาษาคนทำธุรกิจเลยต้องรับขับสู้ให้ดี
ที่สุดเพื่อโชว์ความเป็นคนไทยที่มีน้ำใจ....เรื่องมันเกิดขึ้นบนโต๊ะอาหาร
มื้อค่ำครับ....เราก็ทานกันไปตามปรกติ มาอีตอนท้ายๆการสนทนาครับ...จำได้ว่า
เราคุยกันเรื่องการลงทุนนี่แหละครับ...อยู่ดีๆฝรั่งตาน้ำข้าวก็พูดขึ้นมา
ว่า..."คุณรู้ไหมทำไมคนต่างชาติหลายๆประเทศทำไมตัดสินใจมาลงทุนที่เมืองไทย
"..เราก็ตอบไปตามสไตล์คนอยากรู้ว่า ...ไม่รู้ เข้าทางฝรั่งเลยครับ
เขาพูดขึ้นมาว่า
"ส่วนมากแล้วจะประเมินกันว่าแรงงานประเภทงานฝีมือคนไทยมีศักยภาพสูงสุดในแถบเอเซีย สูงกว่าญี่ปุ่นเสียอีก ตอนนี้จะพอมีใช้ได้ก็เวียดนาม
แต่ไม่กระตือรือล้นเท่าที่ควรจึงยังห่าง"....แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลหลักนะครับ
เพราะสิ่งที่นักธุรกิจคนนี้พูดต่ออกมาคือ....."แต่ปัจจัยหลักที่พวกเขา
ตัดสินใจมาลงทุนที่เมืองไทยเป็นเพราะ
"ในหลวงฯ.."
..เริ่มอึ้งไปชั่วขณะเพราะงง..จึงถามกลับไปว่าทำไมจึงเป็นเพราะ
ในหลวงฯ...มาฟังคำตอบชัดๆเลยครับ..

"ก็เพราะประเทศคุณมี king of king...(แปลไม่ถูกเพราะหัวใจมันพองโตขึ้นมาในทันใด)...พวกเราเป็นที่รู้กัน
มาตลอดว่าประเทศไทย ไม่ว่าจะมีเรื่องเลวร้ายแค่ไหน มันจะผ่านไปได้ทุกครั้ง
แม้นกระทั้งความรุนแรงหรือความแตกแยกทางความคิดใดๆ
หากเกิดขึ้น...เพียงในหลวงฯของคุณบอกให้ จบทุกอย่างจะจบ
ด้วยความสงบสันติ"...แล้วผมก็ถามกลับไปว่าตอนนี้เรายังมีปัญหาอยู่เลย..เขา
ตอบกลับทันทีว่า
"เรื่องการจราจลเผาเมืองที่ผ่านมาเขาตามข่าวมาตลอดด้วยความเป็นห่วง
แต่ที่แปลกใจก็คือครั้งนี้ในหลวงไม่ออกมา
แต่นั้นทำให้เขารู้ว่า..ความรุนแรงที่เกิดขึ้นครั้งนี้
ไม่ใช่เรื่องความ"แตกแยก"แต่เป็นเรื่อง"การเมือง"
ในหลวงฯจึงไม่เข้ามายุ่งเกี่ยว"......

...จบตอนนี้ผมอึ้ง ทึ่ง
สมองสั่งการให้เห็นแสงสว่างขึ้นมาทันทีว่า..จริงด้วยเราหลงทางหรือเปล่าที่
คิดว่าเราแตกความสามัคคี จริงๆแล้วเป็นเรื่องการเมือง
ของคนเลวๆกลุ่มหนึ่งเท่านั้น....คิดได้เท่านั้นทุกอย่างก็หยุดลง
เพราะคำว่า"ในหลวง"ที่มีคุณูปการมากมายที่มีต่อคนไทยจน
คนไทยอย่างเราเองคาดไม่ถึง
นึกไม่ถึงว่าคนต่างชาติมาลงทุนบ้านเราเพราะพระบารมีของพระองค์...ผมกับคุณ
พ่อเริ่มออกอาการซึมเพราะมันรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกเวลานั้น.....
ทุกอย่างแห่งความซาบซึ้งน่าจะจบลงตรงนั้นแต่แล้ว..น้ำตามันซึมออกมาเองอีก
ครั้ง...เมื่อตอนคนมาเก็บเงินค่าอาหาร...

ในตอนที่เอาเงินส่งให้พนักงาน...ฝรั่งคนเดิมพูดขึ้นมาอีกว่า....

"คน ไทยนี่โชคดีจริงๆนะ จะอยู่ที่ไหน จะทำอะไร
มีในหลวงฯคอยติดตามเฝ้าดูอยู่อย่างใกล้ชิดตลอดเวลา"....ผมกับพ่อหันไปมอง
คราวนี้พ่อผมถามเองเลยว่า..คุณรู้ได้อย่างไร
เขาตอบกลับทันทีเลยว่า...."ก็ผมเห็นธนบัตรไทยมีรูปในหลวงฯของพวกคุณอยู่
ทุกๆใบแม้นกระทั่งในเหรียญที่มีค่าน้อยที่สุดถึงมีค่ามากที่สุดในธนบัตร
เห็นเป็นอย่างนี้มาหลายสิบปีแล้ว ดังนั้นเวลาคนไทยไปไหน
ในหลวงฯจะอยู่กับคนไทยตลอดเวลา ไม่เคยห่างกัน ผมยังสงสัยเลยว่า
ทำไมรัฐบาลคุณไม่พิมพ์คำว่า.."เรารักในหลวง"
ลงไปในธนบัตร.."..ทั้งผมทั้งพ่อน้ำตากลั้นไม่ไหวจริงๆครับ
มันซึมออกมาแบบไม่อายเลย น้ำลายมันก็กลืนไม่เข้าเวลานั้น....."เท่ห์"
มากครับที่เกิดเป็นคนไทย หัวใจมันพองโต จนรู้สึกว่าตายกี่ชาติต่อกี่ชาติ
ขอให้ได้เกิดเป็นคนไทยทีเถิด....

ส่งแขกเสร็จกลับบ้านกับพ่อสอง คน..ตลอดทางไม่พูดกันซักคำ ต่างคนต่างเงียบ
ผมก็ได้แต่นั่งคิดถึงคำพูดไอ้ฝรั่งคนนี้มาตลอดทาง
มันเป็นความสุขที่ได้รับแบบคาดไม่ถึงจริงๆครับ
....พอถึงบ้านจอดรถให้พ่อลงที่หน้าบ้านเห็นแม่มายืนรออยู่...พอพ่อลงรถคำแรก
ที่พ่อพุดกับแม่คือ..ถามลูกมันดูซิว่า
แกรรี่เค้าพูดถึงในหลวงว่ายังงัย.....จบครับ
เป็นอันว่าตลอดทางที่กลับบ้านพ่อผมคิดถึงแต่เรื่องในหลวงฯแน่นอน.....

เรื่อง ทั้งหมดที่เล่าคงอธิบายความรู้สึกที่อยากจะถ่ายทอดทั้งหมดไม่ได้
แต่อยากแบ่งปันครับ....แบ่งปันให้พวกเราเก็บเรื่องดีๆนี่ไว้ในความทรงจำ
เพื่อแบ่งปันกันต่อจากรุ่นสู่รุ่น...ไม่น่าเชื่อนะครับว่า
คนอื่นมองเห็นเราชัดเจนกว่าตัวเราที่เป็นคนไทยซะอีก...คำว่า
เป็นเรื่อง"การเมือง"
ไม่ใช่เรื่องความ"แตกแยก"....อาจเป็นคำตอบให้คนไทยกลับมาคิดทบทวนกันอีก
ครั้งว่า..เราแตกแยกกันจริงหรือ..เพราะเรามีพระมหากษัตริย์ที่ประเสริฐที่ สุด
จนคนทั้งโลกยังอิจฉาแต่เราบางคนกลับมองไม่เห็น......

เพิ่งรู้ และสัมผัสกับคำว่า
หัวใจพองโต...มันคับฟ้าคับแผ่นดิน..จริงๆนะครับ..ที่สำคัญคือ..การที่รู้สึก
แบบนี้ได้เป็นเพราะ..ผมเป็นคนไทย ที่มีพระมหากษัตริย์ที่ประเสริฐที่สุดเป็น
"พ่อของแผ่นดิน"..พระองค์ฯต้องอยู่เป็นมิ่งขวัญให้คนไทยทั้งแผ่นดินตลอดไป
....จริงไหมครับ..????

...............................

อ่านจบแล้วก็อยากบอกให้ทุกคนรู้ว่า...."เรารักในหลวง" ค่ะ

 

น้ำตามันไหลพรากๆออกมาเอง ตอนอ่านคำว่า

KING OF KING ห้ามไว้ไม่ได้ ต่อมน้ำตามันคงเป็นกล้ามเนื้อที่สั่งไม่ได้ ( involuntary muscle ) ตามวิชาชีวะที่เรียนมาตอนเรียนมหาลัย แต่เป็นอวัยวะที่สั่งโตยตรงมาจากหัวใจ ( direct control form the HEART ) ไม่สามารถ ห้ามมันได้ ...แหะๆ

แต่ผมขอเพิ่มเติมให้สักหน่อยว่า

THE KING OF THE KINGS

ผมขอโชว์ขอหวงสักหน่อย เป็นของดี ของมงคลส่วนตัวจริงๆ ไม่ได้ จำเป็นจะต้องมาอวดใคร ใครเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ ก็ช่างเขา แต่ผมมีสิ่งนี้ในหัวใจของผมมาตลอด ใครจะทำอะไรในประเทศนี้ ไม่ว่า แต่ท่านผู้นี้ขอเถอะ อย่าไปยุ่งกับท่านเลยให้ท่านอยู่ในที่สูงๆ อย่างสงบ

สำหรับผมคนอายุเกินครึ่งศตวรรษ ผมเตือนพวกท่านแล้วน่ะ ว่าอย่า




ลูกอม



ซูมให้ดูเส้นพระเจ้าสองเส้น ของคนที่ผมนับถือ เหมือน พ่อ แม่ ของผมรวมกันครับ พวกท่านเดากันเอาเอง เดาทีเดียวคงถูก แต่ผมไม่มีรางวัลให้น่ะครับ...แหะๆ

 

พระชัย น่าใช้


เมื่อเล่าพระกริ่ง ก็ต้องเล่าถึงพระชัยวัฒน์ ที่จริงจะเล่าแบบฟันธงว่า พระชัยน่าใช้กว่าพระกริ่งซ่ะอีก มีปริมาณมากกว่า หนึ่งเท่า องค์ก็เล็กว่า เลี่ยมก็ง่าย ปลุกเสกเหมือนกันทุกอย่าง จำนวนที่ผมจดไว้ คือ ๓๓๐๐ องค์ ในขณะที่พระกริ่งมีจำนวน ๑๖๕๔ องค์

ผมจะเอาโชว์ล่อน้ำลายรอให้ว่างจริงๆ จะเข้าเรื่องการสร้าง ท่านฟังแล้วจะอึ้ง เพราะจะบอกว่าอีตา พี เสาวภาโม้แหง๋ๆ และไม่ได้ เขียนสด แต่เขียนไว้ สิบกว่าปีแล้ว รอเวลาว่าใช่น่ะครับ


พระชัย ก็ลอกแบบมา ท่านอาจารย์อนันต์ เอาพระชัย วัดบวรมา เป็นพระชัย ๖๐ พรรษา องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่เท ที่วัดบวรนี่เอง...แหะๆ

ก็เลยขอเอามาใช้เท พระชัยแพโบถส์น้ำด้วย และน่าอัศจรรย์ยิ่งเพราะติดชัด สวยงามทุกองค์ สวยกว่าพระกริ่งซ่ะอีก

และที่สำคัญ พอเททองคำใส่ พอทองคำละลายก็เทพระชัยก่อนเป็นชนิดแรก แบบโบราณ เทเอาชัย เพราะฉนั้น พระชัยนี้ น่าจะมีส่วนผสมของทองคำมากกว่า พระกริ่ง และพระบูชา


พระชัยช่อแรกทุบดูกัน องค์แรกที่หักมา สวยสุกปลั่ง ผมเลยมอบให้อาจารย์อนันต์ไปด้วยความเคารพ

ช่อนี้ผมเก็บไว้ อย่างดี เสกพร้อมกันทุกอย่าง เอาไว้บูชา เอาฤถษ์ เอาชัย ...แหะ


ผมหักเอามา ๑๖ องค์ เอาไปใส่ของดี จะเล่าให้ฟังทีหลัง ก่ะว่าเอาไว้แจกพวกที่มีบุญคุณ ช่วยมาสร้างวัด

 

น้ำตาซึม หัวใจพองโต
คือคำที่อธิบายได้ดีที่สุดหลังจากได้อ่านเรื่องนี้ครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง หลวงปู่อั๊บครับ

 

ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน แฮะๆ มีเรื่องให้อ่านติดตามอีก แล้ว อิอิ

ช่วงนี้เรียน+ทำงานตามสไตร์ เดิม จันทร์-ศุกร์ ทำงาน เสาร์-อาทิตย์ เรียน

มีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง นิดหน่อย คือ สมัยตอนผมเรียนที่พระจอมเกล้า ผมได้เคยสมัคร Resume ของ ปตท ไว้ คราวนี้เวลาก็ผ่านไปนานมากแล้วครับ เมื่อประมาณปีที่แล้ว ปตท. โทรมาเรียกผมให้เข้าไปทดสอบ ประมาณ 2-3 ครั้งได้ แต่ตอนนั้นผมได้งานที่การไฟฟ้าฝ่ายผลิตเรียบร้อยแล้ว แล้วก็หายทิ้งช่วงไปประมาณ 2 เดือนได้ จน ต้นปี 2554 จนถึงตอนนี้ ปตท. โทรมาเรียกให้ผมเข้าไปทดสอบประมาณ 4-5 ครั้งแล้ว แต่เนื่องจาก วุฒิเก่าผมไม่ได้ใบประกอบวิชาชีพ เลยแห้วไป แฮะๆ แต่ก็ยังสงสัยว่าทั้งที่ผมไม่มีใบประกอบวิชาชีพแต่ก็โทรมาให้ไปทดสอบหลายครั้งแล้ว
หรือผมคิดเอาเองว่าเขาคงขาดคนหรือเปล่าอาจจะโทรทุกคนที่ฝากประวัติเอาไว้ก็ได้ครับ อิอิ

ปล.แต่ผมเคยอธิฐานของหลวงพ่อไว้ นิดหน่อยก็ไม่รู้ว่าจะใช่หรือเปล่า แฮะๆ


กราบหลวงพ่อสาธุ ๆๆ เรียนจบรอบนี้ได้ใบประกอบวิชาชีพซักที คราวนี้ล่ะเอาจริงเอาจังกับชีวิตซักที จะได้ทำตามฝันที่วาดไว้ซักทีลองดูซิว่าจะทำได้ซักแค่ไหน กัน แฮะๆ

 

ตามฝันให้สำเร็จน่ะจ้ะ...แหะๆ

 

กราบหลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง ... ครับ
ไม่ได้เข้ามาหลายวันเหมื่อนกัน เนื่องจากปัญหาเรื่องคอม และสัญญาณเน็ตมาผสมกันอีก พรุ่งนี้น่าจะสมบูรณ์แล้วครับ

 

พรุ่งนี้ยังมีงานเยอะมากๆ วันนี้คงต้องขอตัวไปพักผอนก่อนนะครับ

 

แพโบถส์น้ำ

ที่จริง ว่าตามตรง ตัวเอกของเรื่องหลวงปู่พระครูบุญศรี ก็แพโบถส์น้ำนี่เอง แพโบถส์น้ำของวัดใหม่นี้ไม่ใช่แห่งแรกที่สร้าง ในแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ผมทราบจากการศึกษามาจากประวัติ วัดมะขามเฒ่า ที่เขียนโดย เซียนพระ วัดมะขามเฒ่ารุ่นเก่า เผอิญลืมชื่อท่านซ่ะ ท่านนี้เป็นคนพื้นที่ โตมากับพระวัดมะขามเฒ่าน่ะแหละครับ ตามเนื้อเรื่อง ก็มีแพโบถส์น้ำ สมัย พระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ศุข วัดมะขามเฒ่า ปรมาจารย์ด้านอภิญญา ยังทรงสังขารอยู่ แม้จะอยู่เขต ชัยนาท แต่ก็จัดว่าไม่ใกล้ไม่ไกล จากวัดใหม่ศรีสุทธาวาส ล่องแม่นำมาก้ถึงแล้ว และถ้าท่านอ่านประวัติ หลวงปู่ บุญศรี เป็นคนชัยนาทนี่เอง

และถ้าอายุ ท่าน เป็นตามที่ผม เชื่อคือ ๙๖ ปี ตอนล่ะสังขาร ท่านจะเกิดและโตทันหลวงปุ่วัดมะขามเฒ่าสบายๆซ่ะด้วย และถ้าหลวงปู่มีอายุตามที่เขาเชื่อกัน ซึ่งก็เป็นไปได้ซ่ะด้วย คือ ๑๐๘ ปี หลวงปู่จะบวชทัน และ รู้จักหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่าแน่นอน ตอนเป็นพระสงฆ์ หลวงพ่อวัดมะขามเฒ่าใช้แพโบถส์น้ำไว้ทำพิธีหลายอย่าง อย่างหนึ่งที่ผมพอจำได้คือ เอาไว้ ลงตะกรุดใต้น้ำ และ เสกตะกรุด สรุปๆคือว่า ใช้เป็นที่ทำพิธี ทางด้านปลุกเสก เลขยันต์ คาถาอาคมนี่เอง แสดงว่า แพโบถส์น้ำ จะต้องเป็นสถานที่ ที่เอื้อหนุนในการปลุกเสก เลข ยันต์ มิฉนั้น ขนาดอย่างหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่า อย่างท่านนอนเสกบนกุฏิก็ขลังแล้ว แต่ท่านยังลงไปทำพิธี ที่แพโบถส์น้ำ มันจะต้องมีสาเหตุ และเมื่อมาบวกกับการที่หลวงปู่พระครูบุญศรีบอกเองว่าการปลุกเสก ของบนน้ำที่ไหลแบบบนแพ ของจะขลังกว่าปกติ ผมเชื่ออย่างสนิทใจว่า ของที่ปลุกเสกบน แพ เมื่อเสก โดยพระเก่งสุดๆ ของนั้น ต้องสุดๆ เท่าที่จะเป็นไปได้ และหลวงปู่พระครูบุญศรีคงได้ อิทธิพล มาจาก แพโบถส์น้ำ วัดปากคลองมะขามเฒ่าที่ท่านเกิดและโตทันนี่เอง ดีไม่ดี เรื่องราวอาจจะพิศดารไปถึงว่า หลวงปู่ก็เคยไปหาหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่า เพราะคนยุคนั้น ล่องเรือ เป็นอาชีพแบบหลวงปู่ จะแวะกราบหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่า ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยครับ

จะเล่าต่อผมขอท้าวความก่อน เอาเรื่องเดิม มา เล่าอีกที เพราะต้องเริ่มตรงนั้น

ครั้งแรกที่พบ respect at first sight

เห็นปั้ป ก็ เลื่อมใสทันที


หลังจากได้รับคำชวนจากเพื่อนของผมแล้ว เสี่ย ธ (ตัวนี้จะเป็นตัวละครสำคัญตัวหนึ่ง เพราะเก่งเรื่องคาถาอาคมมาตั้งแต่ยังเด็ก สมัยเรียนชั้นมัธยมด้วยกันกับผม และชอบสร้างวัตถุมงคล ประเภทสร้างแจกด่ะ เหมือนกัน ) พอหยุดวันเสาร์ ผมกับเสี่ย ธ ก็บึ่งรถไปพยุหะ ทันที หนทางสาย เอเซียสดวก ไม่มีมือปืนมาคอยดักไล่ยิงคนแถว บางปะอินเหมือนตอนนี้...แหะๆ

ไปถึงก็เกือบ เที่ยง แวะหาอะไรทานแถวปั้มท์แล้วเพื่อนผมแนะนำให้ซิ้อ ไอสครีม วนิลา เพราะหลวงปู่ชอบฉัน (สาเหตุ เพราะฉันง่าย ท่านไม่มีฟันเหลือแล้ว ) และแวะซื้อ นิตยสาร ๑๙๑ และข่าวอาชญากรรม ไม่ใช่เพราะท่านชอบอ่านเรื่องผู้ร้ายแต่จะเล่าให้ฟังทีหลัง เหตุการณ์มันเยอะ ผมจะค่อยเล่าๆไป

พอไปถึง อย่างว่า หลวงปู่ นั่งคอยอยู่แล้ว ไม่ได้ไปไหน ( ท่านมีรถเอง สองคัน โตโยต้า และ Volvo เก่าๆ มีคนเอามาขาย ท่านซื้อไว้ เบื่อๆท่านจะให้คนขับ พาท่านไปเที่ยว ผมเองเป็น โชเฟอร์หลายครั้ง ) พอกราบเสร็จถวายของเสร็จ เสี่ย ธ แนะนำตัว ท่านก็ อือๆ ไปตามอุปนิสัยท่าน ในมือมีหนังสือนิตยสาร ๑๙๑ อยู่ในมือของท่าน ท่านก็โยนมาให้อ่าน แล้วบอกว่าเสี่ยตังฮั้ว เปิดหน้าให้ดู เอามือชี้ ๆ ปิดหน้าหนังสือไปที่ปก ว่าเป็น ๑๙๑ เอานิ้วชี้ไปที่หน้าปก และเปิดหนังสือ หน้าข่าว แล้วก็บอกอีกว่า เสี่ยตังฮั้วๆ พูดสั้น ซ้ำๆ และเปิดปิด หนังสือซ้ำๆกัน หลายครั้ง

ใน พ.ศ. นั้นท่านที่โตๆแล้วคงจำได้ว่ามีข่าวดัง เสี่ยตังฮั้ว ผมก็ลืมชื่อจริงของท่าน และกราบขออภัย ลูกหลานท่านด้วย ที่เอามาเขียนอ้างถึง เสี่ยตังฮั้วท่านเป็นใหญ่เป็นโตขนาด เคยเป็น รมต หรือ ผู้ช่วย รมต ในยุคนั้น รัฐบาลใดรัฐบาลหนึ่ง วันหนึ่งท่านกลับบ้านมา ข่าวว่าท่านอยู่บ้านคนเดียว ผู้ร้ายมาขโมยของหรือ ดักทำร้ายท่าน อย่างใดอย่างหนึ่งผมก็เลือนๆ พอท่านกลับมาบ้าน เอามีดฟันท่าน ตามข่าวท่านก็รำมวยจีนต่อสู้ แต่ด้วยมีอายุ และมีตัวคนเดียวเลยถูกผู้ร้ายฟันตาย น่าสยดสยองมาก

ผมก็งงๆ และยังไม่คิดอะไร แต่เสี่ย ธ มีอาการแล้วชะโงกหน้ามาดูหนังสือ

ผมมารู้ทีหลังว่าท่านให้หวย และ หลังจากนั้นผมไปหาท่านทุกอาทิตย์ และ ๑๙๑ ก็เป็น presenter อยุ่หลายอาทิตย์ และถ้าท่านตามย้อนไปดูน่ะครับ ปีนั้น หวยออก ๑๙ ๙๑ ออกตามกันมาหลายงวด จนผมจับทางได้ ได้ค่าน้ำมันรถมาหลายงวด



ไปคราวนั้น ท่านพาไปเดินดู ริมแม่น้ำด้วย ท่านเจตนาพาไปเอง ผมเลยขอท่านถ่ายรูป เป็นรูปแรก วันแรกที่ผมได้เจอท่าน ท่านก็ยืนตรงที่ๆต่อมาสร้างแพโบถส์น้ำ ในรูปจะเห็นแพน้ำหลังเก่า ที่ท่านไว้รับผ้ากฐิน



ส่วนวัตถุมงคลท่านก็แจกแหลก องค์แรกที่ผมได้คือ รูปหล่อๆเล็ก ๆ เนื้ออัลปาก้า ท่านมีเป็นถุง ผมเก็บไว้บนโต้ะพระอย่างดี พอคราวไปหาท่านคราวหน้า ว่าจะไปขอให้ลูกอีก ท่านบอกหมดซ่ะแล้ว

ผมไปหาท่านทุกอาทิตย์เป็นปีๆ ดูท่านอยู่นาน จนมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าท่านเป็นพระที่มีสติทุกอย่างก้าว ไม่มีหลุด ไม่มีหลงไม่มีลืม มีแววตาท่าทางแจ่มใสตลอดเวลา

เรื่องของหลวงปู่ ผมรีบเขียนไม่ได้ เพราะลายละเอียดมันเยอะ ผมจะเขียนไปเรื่อยๆน่ะครับ ให้เวลาผมสัก สามปี ...แหะๆ<!-- google_ad_section_end -->

สาเหตุ ที่ต้องเริ่มตรงนี้เพราะ วันแรกที่ผมไปเจอท่าน ท่านพาไปดูริมแม่น้ำ ผมขอท่านถ่ายรูป ท่านก็ยืนให้ถ่าย เลือก Location เอา แม่น้ำ เป็น background และต่อมา ที่ตรงนั้น ก็เอาสร้างแพนี่เอง แปรดสังเกตุยันต์บนศรีษะที่ท่านลงให้ จะเปนยันต์เดียวกับที่มาลงหน้าบรรณโบถส์ในภายหลัง



รูปแรกในชีวิตที่ผมถ่ายท่าน ท่านบอกให้ถ่ายตรงนี้ และข้างหลังท่านต่อมาก็สร้างแพโบถส์น้ำ และ ในหมู่ลูกศิษย์หลวงปู่ การที่หลวงปู่จะล่วงรู้อนาคตแบบจะๆ พวกเราทราบกันดีว่าเป็นเรื่องจิ้บๆของหลวงปู่ทีเดียว แบบว่า การปลอกเปลือกกล้วย ทีล่ะเปลือก และ ป้อนเข้าปากยังยากกว่า การวางกำหนดจิตอภิญญาของท่าน เพียงแต่จะพูดหรือ ทำให้ดูหรือปล่าวเท่านั้น

ซึ่งผมเมื่อรู้จักท่านไปเรื่อยๆ ก็หมดความสงสัย ว่า พระจริงๆ เป็นแบบนี้นี่เอง และ พระอภิญญาแบบจะๆ ก็แบบนี้นี่เอง และไม่สงสัยว่า ทำไม ท่านคุณแม่ประทุม ลูกศิษย์ กรรมฐานของหลวงพ่อ ฤาษีลิงดำ ที่เชื่อ และพิสูจน์กันมาหลายท่านแล้ว ว่า ท่านแม่ชี มีอภิญญาสูง สามารถแสดงฤทธิ์ได้หลายอย่าง เช่น การรู้ใจ หูทิพย์ ตาทิพย์ รู้อนาคต เล่าไปถึงขนาดว่ามีคนเห็นท่านแม่ชี เหาะได้ที่หนองสาหร่าย แต่ทำไม ท่านแม่ชี จึงมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์ หลวงปู่ พระครูบุญศรี พระหลวงตาแก่ๆ เงียบๆ ไม่มีชื่อเสียงอะไร ที่วัดใหม่ฯ ต่อจาก พระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ฤาษีลิงดำ ซึ่งเป็นสุดยอดปรมาจารย์ ด้าน วิชชา สาม และ อภิญญาแห่งยุค

เอาเหตุการณ์ และเหตุผล หลายอย่างมาประเมินกัน จากการที่ผมไปหาหลวงปู่ทุกอาทิตย์ร่วมปี ผมหมดความสงสัย และตัดสินใจ ต้องขอเอาหลวงปู่มาเป็นอาจารย์ให้ได้ และผมจะเล่าต้องไป ขอให้ตามความเข้มข้นของเรื่องนี้ เพราะจะบอกได้อย่างเดียว พระแบบนี้ ท่านหาไม่เจอง่ายๆ และ ไม่น่าจะมีแบบนี้อีกได้ง่ายๆ เพราะหลวงปู่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวจริงๆ



แพเหล็ก ถูกต่อและนำมาลอยวาง ตรงบริเวณที่ถ่ายรูปไว้พอดี



แพนี้สร้างอย่างดี ผมจะเล่ารายละเอียดต่อไป

 

กราบหลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง ครับ

 

โมทนาด้วยครับยิ่งอ่านยิ่งยอมรับว่าหลวงปู่บุญศรีสุดยอดจริงๆ

 

มาเกาะขอบจอ....ตามอ่านค่ะ.....

 

ความเหมือนโดยบังเอิญ?


หลังจากที่ผมถ่ายรูปท่านใบแรก และครั้งแรก เมื่อล้างเสร็จก็นำไปให้ท่านดู ยุคนั้นยังเป็นกล้องฟิมล์อยู่ แต่ผมก็มีกล้อง แบบ โพรารอยด์ อันหนึ่งไว้ใช้ในตำแหน่งงาน ยุคนั้นก็เป็นกล้องแบบอันใหญ่ๆ ใช้ floppy disk แบบใช้กับ คอมยุคเก่าๆ ไว้ใช้อีกหนึ่งอัน เมื่อเป็นแบบฟิมล์ไม่มี บันทึก วันที่ไว้ แต่คงเป็นไปในปี ๓๘/๓๙ หลวงป่ท่านลงอักขระให้ เป็นตัวนะ ตอนนั้นผมไม่ได้ถามชื่อ เป็นตัว พิเศษ เพราะปกติท่านจะไม่ลงตัวนี้ และไม่เคยเห็นท่านลงอีก แต่จะลงเป็น ตัวครู นะ หน้าทอง หรือ นะโมพุทธายะ อมโลก สองตัวนี้ลงบ่อย หรือ อักขระ พวก มะอะอุ นะมะพะธะ นะชาลีติ ตามปกติ ที่เกจิฯทั่วไปลง



รูปต่อมาเป็นงานแกะไม้สัก หน้าบรรณโบถส์ ตามอักขระที่หลวงปู่บอกให้ลง ผมเรียนถามว่ายันต์อะไร ท่านบอกว่า นะ ปถมัง

ระยะเวลาการนี้ห่างกันน่าจะประมาณ สองปีกว่าๆ และเหมือนกัน โดยบังเอิญ???

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง หลวงปู่บุญศรี ครับ

 

กราบหลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง ... ครับ
วันนี้เข้ามารายงานตัวดึกหน่อยเนื่องจากงานยังเยอะ ก็เลยกลับบ้านดึก
ได้อ่านเรื่องราวของหลวงปู่บุญศรีแล้วก็อยากอ่านไปเรื่อยๆ ถ้าเป็นหนังสือก็ต้องเรียกว่าอ่านแล้ววางไม่ลง ถ้าอ่านไม่จบก็ไม่ต้องนอน ยังรออ่านต่อนะครับ..... พี่ พี

 

ช่วงนี้เหนื่อย ๆ นิด ขอกราบและคิดถึงหลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรงครับ และหลวงปู่ครูบาอาจารย์ทุก ๆ องค์ครับ