หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" align=center><TBODY><TR><TD class=head_main>นิทานธรรมมะ </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE class=text border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD align=center> </TD></TR><TR><TD class=center>ประวัติ ท้าวอมรินทร์เทวาธิราช (พระอินทร์)
พระอินทร์ผู้เป็นใหญ่แห่งสรวงสวรรค์
พระอินทร์เป็นตำแหน่งของพระราชาแห่งเทพทั้งปวง ในสรวงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ตำแหน่งนี้จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียน ไปตามผลแห่งบุญกรรมที่ได้กระทำไว้ พระอินทร์องค์ใดสิ้นบุญ ก็จะมีองค์ใหม่ขึ้นมาแทนที่ กล่าวได้ว่า พระอินทร์นั้นมีหลายองค์ แต่ละองค์ก็มีอายุขัยเป็นไปตามบุญกุศลที่ตนได้กระทำมา
เรื่องราวของพระอินทร์น่าจะเป็นบทเรียนที่ช่วยให้รู้และเข้าใจถึงการทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม ว่าท่านคิดอะไรถึงได้ทำเช่นนั้น นอกจากนี้การได้เรียนรู้วิธีคิดและการกระทำของพระอินทร์ เป็นสิ่งที่เราสามารถกระทำตามได้ไม่ยาก ไม่ใช่เรื่องห่างไกลและเฟ้อฝันเลย เพราะตัวท่านเองก็ได้ประพฤติปฏิบัติเช่นนี้ในขณะที่ยังเป็นมนุษย์ปุถุชน ซึ่งในที่นี้จะกล่าวถึงพระอินทร์สมัยพุทธกาลเท่านั้น
อดีตชาติของพระอินทร์
ณ หมู่บ้านมจลคาม แคว้นมคธ มีมาณพคนหนึ่งชื่อว่า มฆมาณพ มีใจใฝ่ให้ทาน รักษาศีลอยู่เสมอ ทั้งยังชอบแผ้วทาง ทำงานสาธารณประโยชน์ต่างๆ เช่น ปรับพื้นที่ให้เรียบเสมอกัน สร้างศาลา ปลูกต้นไม้ ขุดสระน้ำ ทำถนนหนทาง ทำสะพาน จัดทำจัดหาตุ่มน้ำ และสิ่งทั้งหลายเพื่อประโยชน์แก่ส่วนรวม มีปกติชอบความสะอาดเรียบร้อย ต้องการให้ท้องถิ่นดูสะอาดน่ารื่นรมย์
คิดดี คิดถูก คิดเป็น นำมาซึ่งความสุข
ขณะที่มฆมาณพทำงานในหมู่บ้าน ก็ใช้เท้าเกลี่ยฝุ่นในที่ซึ่งยืนอยู่ให้เรียบ คนอื่นเข้ามาแย่งที่ก็ไม่โกรธ กลับถอยไปทำที่อื่นให้เรียบต่อ แต่ก็ยังมีคนมายึดที่ที่เกลี่ยเรียบไว้แล้วนั้นอีก ถึงกระนั้นมฆมาณพก็ไม่โกรธ กลับเห็นว่าคนทั้งปวงมีความสุขด้วยการกระทำของตน ฉะนั้นกรรมนี้ ย่อมส่งผลกลับมาเป็นบุญที่ให้สุขแก่ตนแน่
มฆมาณพก็ยิ่งมีจิตขะมักเขม้น ตั้งใจที่จะทำพื้นที่ให้เป็นที่น่ารื่นรมย์มากยิ่งๆ ขึ้น จึงใช้จอบขุดปรับพื้นที่ให้เรียบเป็นลานให้แก่คนทั้งหลาย ทั้งยังเอาใจใส่ให้ไฟให้น้ำในเวลาที่ต้องการและได้แผ้วถางสร้างทางสำหรับคนทั้งหลาย
ต่อมามีชายหนุ่มอีกหลายคนได้เห็นก็มีใจนิยมมาสมัคร เป็นสหายร่วมกันทำทางเพิ่มขึ้น จนมีจำนวนนับได้ ๓๓ คน ทั้งหมดช่วยกันขุดถมทำถนนยาวออกไป จนถึงประมาณโยชน์หนึ่งบ้างสองโยชน์บ้าง
เมื่อประพฤติธรรม ย่อมไม่หวั่นภัยใด ๆ
ฝ่ายนายบ้านเห็นว่าคนเหล่านั้นประกอบการงานที่ไม่เหมาะสม ไม่สมควร จึงเรียกว่าสอบถามและสั่งให้เลิก แต่มฆมาณพและสหายกลับกล่าวว่า พวกตนทำทางสวรรค์ จึงไม่ฟังคำห้ามของนายบ้าน พากันทำประโยชน์ต่อไป นายบ้านโกรธและไปทูลฟ้องพระราชาว่า มีโจรคุมกันมาเป็นพวก พระราชามิได้พิจารณาไต่สวน หลงเชื่อมีรับสั่งให้จับมฆมาณพและสหายมา แล้วปล่อยช้างให้เหยียบเสียให้ตายทั้งหมด
ฝ่ายมฆมาณพเห็นเช่นนั้นก็ได้ให้โอวาทแก่สหายทั้งหลาย ไม่ให้โกรธผู้ใดและให้แผ่เมตตาจิตไปยังพระราชา นายบ้าน ช้างและตนเอง ให้เสมอเท่ากัน ชายหนุ่มทั้งหมดได้ปฏิบัติตาม ช้างไม่สามารถเข้าใกล้ด้วยอำนาจเมตตา
พระราชาเห็นดังนั้นจึงรับสั่งให้ใช้เสื่อลำแพนปูปิดคนเหล่านั้นเสีย แล้วปล่อยให้ช้างเหยียบอีก แต่ช้างกลับถอยไป พระราชารับสั่งให้นำคนเหล่านั้นมาเข้าเฝ้า แล้วตรัสสอบถาม เมื่อทรงทราบความจริง ก็ทรงโสมนัสและทรงแต่งตั้งมฆมาณพให้เป็นนายบ้านแทนนายบ้านคนเดิม ซึ่งตอนนี้ถูกลงโทษให้เป็นทาส
บุญเท่านั้น ที่เป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย
สหายทั้ง ๓๓ คน นอกจากจะได้พ้นโทษออกมา ยังได้รับพระราชทานกำลังสนับสนุน ก็ยิ่งเห็นอานิสงส์ของบุญ มีใจผ่องใสคิดทำบุญให้ยิ่งๆ ขึ้นไปอีก ได้สร้างศาลาเป็นที่พักของมหาชนเป็นถาวรวัตถุที่หนทางใหญ่สี่แพร่ง
ศาลานั้นได้แบ่งออกเป็น ๓ ส่วน คือ ส่วนหนึ่งเป็นที่อยู่ที่พักสำหรับคนทั่วไป ส่วนหนึ่งสำหรับคนเข็ญใจ ส่วนหนึ่งสำหรับคนป่วย ทั้ง ๓๓ คนได้ปูลาดแผ่นอาสนะไว้ทั้ง ๓๓ ที่ โดยตกลงกันไว้ว่า ถ้าอาคันตุกะเข้าไปพักบนแผ่นอาสนะของผู้ใด ก็ให้เป็นภาระของผู้นั้นจะรับรองเลี้ยงดู มฆมาณพยังได้ปลูกต้นทองหลาง (โกวิฬาระ) ไว้ต้นหนึ่งในที่ไม่ไกลจากศาลา ภายใต้ต้นทองหลางได้วางแผ่นหินไว้ด้วย
มฆมาณพและสหายบำเพ็ญสาธารณกุศลเช่นนี้ตลอดชีวิต เรียกว่า บำเพ็ญวัตตบท ๗ ประการ ครั้นสิ้นอายุได้บังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
วัตตบท ๗ ประการได้แก่
๑. เลี้ยงมารดาบิดาตลอดชีวิต
๒. ประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ในตระกูลตลอดชีวิต
๓. มีวาจานุ่มนวลสุภาพตลอดชีวิต
๔. มีวาจาไม่ส่อเสียดตลอดชีวิต
๕. มีใจปราศจากความตระหนี่ ยินดีในการแจกทาน ครองเรือนตลอดชีวิต
๖. มีวาจาสัตย์จริงตลอดชีวิต
๗. ไม่โกรธ แม้ว่าถ้าโกรธก็ระงับได้ทันทีตลอดชีวิต
ทรงมีหลายชื่อ
ชื่อที่เรียกพระอินทร์มีหลายชื่อ แต่ละชื่อบอกถึงคุณสมบัติหรือกุศลที่ทรงได้ทำมาในอดีต
ท้าวมฆวาน - เมื่อสมัยเป็นมนุษย์ชื่อว่า มฆะ
ท้าวปุรินททะ- เมื่อสมัยเป็นมนุษย์ได้ให้ทานในเมือง
ท้าวสักกะ- เมื่อสมัยเป็นมนุษย์ได้ให้ทานโดยความเคารพ
ท้าววาสะ หรือวาสพ - เมื่อสมัยเป็นมนุษย์ได้ให้ที่พัก
ท้าวสหัสสักขะ หรือ สหัสสเนตร หรือ ท้าวพันตา - ทรงคิดรู้ความทั้งพันชั่วเวลาครู่เดียว
ท้าวสุชัมบดี - ทรงมีชายาชื่อสุชา
ท้าวเทวานมินทะ หรือพระอินทร์ - ทรงครอบครองราชสมบัติเป็นอิสริยาธิบดีแห่งทวยเทพชั้นดาวดึงส์
ความเพียร
ในคราวที่สุวีวรเทวบุตรขอพรกับพระอินทร์ ว่าขอให้ตนได้เป็น "ผู้ที่เกียจคร้าน ไม่ขยันหมั่นเพียร ไม่ทำกิจที่ควรทำ แต่ก็ได้รับความสำเร็จทุกอย่างตามที่ปรารถนา"
พระอินทร์ทรงตรัสเพื่อให้คิดว่า
"คนเกียจคร้านบรรลุถึงความสุขอย่างยิ่งในที่ใด ก็ให้ท่านจงไปในที่นั้นเอง และช่วยบอกให้ข้าพเจ้าได้ไปในที่นั้นด้วย"
ถึงกระนั้น สุวีรเทวบุตรก็ยังขอพรว่า "ขอพระองค์ได้โปรด ประทานพรความสุขชนิดที่ไม่มีทุกข์โศก โดยไม่ต้องทำอะไรเลย"
พระอินทร์ตรัสว่า "ถ้าจะมีใครดำรงชีวิตอยู่โดยไม่ต้อง ทำอะไรในทิศทางไหน นั่นเป็นทางนิพพานแน่ ให้ท่านจงไปและช่วยบอกข้าพเจ้าให้ไปด้วย"
ขันติธรรม
ในสงครามคราวหนึ่งฝ่ายเทวดาชนะอสูร ท้าวเวปจิตติอสุรินทร์ถูกจับได้และถูกพันธนาการมายังสุธัมมสภา ขณะที่เข้าและออกจากสภา ก็ได้บริภาษด่าพระอินทร์ด้วยถ้อยคำหยาบช้าต่างๆ แต่พระอินทร์ก็ไม่ได้โกรธแม้แต่น้อย
พระมาตลีเทพสารถีจึงทูลถามพระอินทร์ว่า "ทรงอดกลั้น ได้เพราะกลัว หรือว่า เพราะอ่อนแอ"
พระอินทร์ตรัสว่า "เราทนได้ไม่ใช่เพราะกลัว ไม่ใช่เพราะอ่อนแอ แต่วิญญูชนเช่นเราจะตอบโต้กับพาลได้อย่างไร"
พระมาตลีแย้งว่า "พาลจะกำเริบถ้าไม่กำหราบเสีย เพราะฉะนั้นผู้มีปัญญาพึงกำหราบเสียด้วยอาชญาอย่างแรง"
พระอินทร์ "เมื่อรู้ว่าเขาโกรธแล้วมีสติสงบลงได้ นี่แหละ เป็นวิธีกำหราบพาล
พระมาตลีก็ยังแย้งว่า "ความอดกลั้นดังนั้นมีโทษ พาลจะเข้าใจว่าผู้นี้อดกลั้นเพราะกลัว ก็จะยิ่งข่ม เหมือนโคยิ่งหนีก็ยิ่งไล่"
พระอินทร์ "พาลจะคิดอย่างไรก็ตาม ประโยชน์ของตนสำคัญยิ่ง และไม่มีอะไรจะยิ่งไปกว่าขันติ ผู้ที่มีกำลัง อดกลั้นต่อผู้ที่อ่อนแอ เรียกว่าขันติอย่างยิ่ง เพราะผู้ที่อ่อนแอ ต้องอดทนอยู่เองเสมอไป ผู้ที่มีกำลังและใช้กำลังอย่างพาล ไม่เรียกว่า มีกำลัง ส่วนผู้ที่มีกำลังและมีธรรมะคุ้มครอง ย่อมไม่โกรธตอบ
ผู้โกรธตอบผู้โกรธ หยาบมากกว่าผู้โกรธทีแรก ส่วนผู้ที่ไม่โกรธตอบผู้โกรธชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะได้ยาก ผู้ที่รู้ว่าเขาโกรธ แต่มีสติสงบได้ ชื่อว่าประพฤติประโยชน์ทั้งแก่ตนและผู้อื่น แต่ผู้ที่ไม่ฉลาดไม่รู้ธรรมก็ย่อมจะเห็นผู้ที่รักษาประโยชน์ตนและผู้อื่นทั้งสองฝ่ายดังกล่าว ว่าเป็นคนโง่เสีย"
ความไม่โกรธ
ครั้งหนึ่งพระอินทร์เข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้าแล้วทูลถามว่า "ฆ่าอะไรได้อยู่เป็นสุข ฆ่าอะไรได้ไม่โศก" พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า "ฆ่าความโกรธ"
ในครั้งหนึ่งได้มียักษ์ตนหนึ่งผิวพรรณเศร้าหมอง รูปร่างน่าเกลียด ขึ้นไปนั่งบนอาสนะของพระอินทร์ พวกเทพชั้นดาวดึงส์พากันโพนทนาติเตียน แต่ยิ่งโพนทนาติเตียน ยักษ์นั้นก็ยิ่งงามยิ่งผ่องใส จนพวกเทพพากันประหลาดใจว่า น่าจะเป็นยักษ์กินโกรธ
พระอินทร์ทรงทราบความนั้นแล้วได้เสด็จเข้าไป ทำผ้าเฉวียงพระอังสะข้างซ้าย คุกเข่าขวาลง และประคองอัญชลีเหนือพระเศียร ประกาศพระนามของพระองค์ขึ้น ๓ ครั้งว่า พระองค์คือ ท้าวสักกะจอมเทพ ยักษ์นั้นกลับมีผิวพรรณเศร้าหมอง รูปร่างน่าเกลียดยิ่งขึ้นจนหายไปในที่นั้น พระองค์ขึ้นประทับบนอาสนะของพระองค์แล้วตรัสอบรมพวกเทพ และตรัสว่า พระองค์ไม่ทรงโกรธมาช้านาน ความโกรธไม่ตั้งติดในพระองค์ แม้จะโกรธชั่ววูบเดียวก็ไม่กล่าวผรุสวาจา ทรงข่มตนได้
คราวหนึ่งพระองค์ทรงอบรมเทพทั้งหลายว่า ให้มีอำนาจเหนือความโกรธ อย่าจืดจางในมิตร อย่าตำหนิผู้ไม่ควรตำหนิ อย่ากล่าวส่อเสียด อย่าให้ความโกรธเข้าครอบงำ อย่าโกรธตอบผู้โกรธ ความไม่โกรธและความไม่เบียดเบียนมีอยู่ในพระอริยะทั้งหลายทุกเมื่อ ความโกรธทับบดคนบาปเหมือนภูเขา
จะเห็นได้ว่าคุณธรรมที่พระอินทร์ทรงประพฤติปฏิบัติทั้งขณะที่เป็นมนุษย์และเทวดา เป็นสิ่งที่เราสามารถกระทำตามได้ เป็นตัวอย่างที่ดีของการบำเพ็ญสาธารณประโยชน์โดยหวังผลคือ ความสุขของส่วนรวม
แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าคุณธรรมต่างๆ เหล่านี้ นับวันจะเลือนหายไปในสังคมไทยของเรา เพราะคิดแต่จะเจริญรอยตามวัฒนธรรมฝรั่ง โดยหารู้ไม่ว่า ได้เพาะเมล็ดพันธ์แห่งความเห็นแก่ตัว ความไร้คุณธรรม ลงไปในความอยากมีอยากเป็นตามกระแสของสังคมศิวิไลซ์ที่เน้นวัตถุนิยม
ฉะนั้น หากเราช่วยกันนำคุณธรรมที่ดีงามต่างๆ เหล่านี้ ซึ่งบรรพบุรุษของเราเคยทำมาแล้ว ให้กลับคืนมา สังคมอันดีงาม เต็มเปี่ยมไปด้วยธรรม ก็ย่อมเกิดขึ้นแน่นอน
-------------------------
อารามโรปา วนโรปา
เย ชนา เสตุการกา
ปปญฺจ อุทปานญฺจ
เย ททนฺติ อุปสฺสยํ
เตสํ ทิวา จ รตฺโต จ
สทา ปุญฺญํ ปวฑฺฒติ.
ชนเหล่าใด สร้างสวน ปลูกป่า ให้โรงประปา บ่อน้ำ และที่พักอาศัย บุญของชนเหล่านั้น ย่อมเพิ่มพูนทุกเมื่อ ทั้งคืนทั้งวัน
--------------------------------------------------
คัดลอกจาก: ธรรมะเพื่อชีวิต
เล่มที่ ๓๓ ฉบับเข้าพรรษา ๒๕๔๕
มูลนิธิพุทธศาสนศึกษา วัดบุรณศิริมาตยาราม

ที่มา

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขอประทานโทษครับ...ผมอาจจะอธิบายเปรียบเทียบผิดพลาดน่ะครับ.ผมหมายถึงว่าผมหาเบี้ยแก้ของวังหน้ามาใช้ติดตัวหรือติดพวงกุญแจยังไม่ได้ครับ...ก็เลยคิดว่าจักใช้ลูกสะกดของวังหน้าที่ผมสอบถามท่านIT Man เพื่อความมั่นใจว่าใช่ของวังหน้าหรือไม่...เพื่อจะนำมาเลี่ยมกรอบห้อยกับพวงกุญแจรถอะไรประมาณนี้ครับ.(ลูกสะกด VS เบี้ยแก้)ไม่ได้หมายความเทียบกับองค์Top 2411 ซึ่งท่านอยู่ในใจเสมอตลอดไปและตลอดกาลครับ (อยู่ในคออ่ะคับ)
โมทนาสาธุกับบุญที่ท่านทำทุกประการครับ.

 

ครับผม ... ดีแล้วครับ วินาทีนี้ต้องกริ่ง 2411 หรือ TOP4 ไปนู่นแหละ

บ่อยครั้งที่ผมอาจจะอธิบายข้าม shot (ไม่อธิบายสิ่งที่ข้ามไป โดยหากข้ามไป ผู้คิดตามน่าจะรู้ทันแน่) ไปก็ต้องขอประทานโทษเช่นนะครับ

ลูกสะกดดังกล่าวผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจครับว่าใช่ของวังหน้าหรือไม่ เพราะที่ผมมีอยู่ก็ตามรูปที่เคยเห็นกัน

ทว่า...กริ่ง 2411 ครอบจักรวาลจริงครับ แต่ท่านจะเน้นหนักในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เช่น เมตตา-มหานิยม มหาอำนาจ มหาโภคทรัพย์ ทำน้ำมนต์ ฯลฯ (ไม่ได้หมายความว่าจะเต็มทุกเม็ดทุกหน่วยนะ เพราะต้องเกลี่ยๆกันไป ทั้งนี้ ตามแต่ผู้ใดจักได้ครอบครององค์ไหน พระระดับนี้ ท่านจักเลือกผู้ครอบครองเองครับ เป็นเรื่องที่ควรอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง) แต่หากเทียบเรื่องกันคุณไสย์ ปัดสิ่งไม่ดีออกไปตลอดนั้น หากเทียบเม็ดต่อเม็ดในเรื่องนี้ สู้เบี้ยแก้ไม่ได้

การอัญเชิญเบี้ยแก้ ท่านค่อนข้างจะอ่อนไหวต่อสิ่งที่เข้ามากระทบ ปัดออก ผมเองก็พึ่งทราบมาจากอาจารย์ฝ่ายฆราวาสเช่นกัน เช่น เรื่องโชคลาภ งานเข้า

ดังนั้น ท่านทั้งหลายควรพิจารณาใคร่ครวญทดลองกันเอง แล้วก็จักรู้กันเองเช่นกันครับ

 

ไม่มีใครเอาสมบัติของโลกไปไ<WBR>ด้

.....เมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๓ มิ.ย. ๒๕๓๖ ตอนกรรมฐานเที่ยง เมื่อจิตสงบดีแล้ว เพื่อนของผมได้นำเอาเรื่อง สมเด็จองค์ปฐม ทรงตรัสสอนเมื่อวานนี้มาพิจ<WBR>ารณา เรื่องทรัพย์ภายนอกกับทรัพย์<WBR>ภายใน หรือโลกียทรัพย์กับอริยทรัพ<WBR>ย์ มีความว่า องค์แก้วจักรพรรดิก็ยังเป็น<WBR>ทรัพย์ภายนอก เป็นโลกียทรัพย์ ซึ่งยังไม่เที่ยงจึงต้องเคลื่<WBR>อนไปอยู่เสมอ สมเด็จองค์ปฐม ท่านก็ทรงพระเมตตาตรัสสอนว่<WBR>า

.....๑. องค์แก้วจักรพรรดิยังมีที่ส<WBR>วยกว่านี้ และองค์ใหญ่กว่านี้ เป็นของตถาคตในสมัยครองบัลลั<WBR>งก์เป็นพระเจ้าจักรพรรดิมา<WBR> ทรงพระเมตตาให้ได้เห็นภาพอง<WBR>ค์แก้วขนาดใหญ่มาก ขนาดลูกฟุตบอล สีของแก้วเป็นสีแดงใสคล้ายทั<WBR>บทิมเนื้อดี แต่มีลายสีแดงทึบสลับอยู่ภา<WBR>ยใน ปานประหนึ่งสีแดงเลือดนก

.....๒. ทรงตรัสถามว่า เจ้าต้องการครอบครองมันหรือ<WBR>ไม่ ก็ตอบความว่า ไม่ต้องการ ต้องการพระนิพพาน ทรงตรัสต่อไปว่า เวลานี้องค์แก้วจักรพรรดิอยู่<WBR>ใต้ดินที่... เป็นแก้วจักรพรรดิคู่บารมีข<WBR>องตถาคตสมัยเสวยพระชาติเป็น<WBR>พระเจ้าจักรพรรดิมานับชาติไ<WBR>ม่ถ้วน แต่ในที่สุดขันธ์ ๕ ของพระเจ้าจักรพรรดิในแต่ละ<WBR>ชาติ ก็ถูกมรณะภัยกลืนกินจนสิ้นไ<WBR>ปทุกชาติ ไม่เหลือแม้แต่ชาติเดียว

.....๓. โลกนี้ไม่มีอะไรเหลือ ทรัพย์ทางโลกย่อมมีความเสื่<WBR>อมอยู่เป็นปกติ ดูแต่ทองคำแม้เป็นสร้อย แหวน กำไลก็ดี สวมใส่ไปสักระยะหนึ่ง แล้วนำกลับมาชั่งตวงดูน้ำหนั<WBR>ก ก็จักทราบชัดว่ามันสึกกร่อน<WBR> เสื่อมสลายไปอยู่ทุกขณะจิต ธาตุทุกตัวย่อมทำลายตัวมันเ<WBR>องเบ็ดเสร็จอยู่ในตัวอยู่แล้<WBR>ว ทรัพย์ของโลกเป็นอย่างนี้เป็<WBR>นปกติ

.....๔. วัดในพระพุทธศาสนาในทุก ๆ พุทธันดร สมัยพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์<WBR>ยังมีพระชนม์ชีพอยู่ก็เช่น<WBR>กัน แต่ละวัดรุ่งเรืองด้วยกำลัง<WBR>ศรัทธาของพุทธบริษัท ตามกำลังของศีล สมาธิ ปัญญา ของพระพุทธเจ้าและพระสาวก การทำบุญทำทานจักด้วยวิหารท<WBR>านหรือสังฆทานก็มีมาก ตามกำลังจิตที่ผู้รับบริสุท<WBR>ธิ์ ลาภสักการะมากมายกว่าสมัยนี้<WBR>มาก ดังตัวอย่างสมเด็จองค์ปัจจุ<WBR>บัน มีวัดที่พุทธบริษัทสร้างถวา<WBR>ยร่วม ๘๔,๐๐๐ วัด สวยสดงดงามมาก แล้วเวลานี้ไปไหนหมด กาลเวลากลืนกินทุกสิ่งทุกอย่<WBR>างจนหมดสิ้น

.....๕. วัตถุมงคลก็เช่นกัน เคยมีมาแล้วทุก ๆ พุทธันดร แม้เปี่ยมด้วยพุทธานุภาพ ธัมมานุภาพ สังฆานุภาพ แต่วัตถุเหล่านี้ก็ขึ้นชื่อ<WBR>ว่าอิงทรัพย์ทางโลกสร้างขึ้<WBR>นมา สักวันวัตถุนั้นก็เสื่อมปรั<WBR>กหักพังตามกาลเวลา พุทธานุภาพ ธัมมานุภาพ สังฆานุภาพไม่เสื่อม แต่วัตถุธาตุที่นำมาทำวัตถุ<WBR>มงคลเสื่อม

.....๖. ในบางกรณีแม้ไม่เสื่อม เช่นองค์แก้วจักรพรรดิ ก็มีการเคลื่อนไปตามกฎธรรมด<WBR>า ผู้ครอบครองในที่สุดก็ต้องต<WBR>าย ทิ้งขันธ์ ๕ ไปจากองค์แก้ว หรือในบางขณะทรัพย์หรือองค์<WBR>แก้วก็เคลื่อนจากกายเราไปตา<WBR>มกฎของกรรม มีทรัพย์ ทรัพย์จากหรือจากทรัพย์ มันเป็นกฎธรรมดาของโลก เจ้าจงอย่ายึดถือมาเป็นสาระ<WBR>เลย

.....๗. พิจารณาถึงความไม่เที่ยงเข้<WBR>าไว้ ทำการละความไม่เที่ยงลงที่จ<WBR>ิต อย่าติดทรัพย์ภายนอกให้มากนั<WBR>ก มองทรัพย์ภายในเข้าไว้ อริยมรรค อริยผลเป็นสิ่งเที่ยง พระธรรมที่ตถาคตตรัสไว้นั้น<WBR>เป็นสิ่งเที่ยง ขวนขวายรีบเร่งสะสมเข้าไว้ เป็นอริยทรัพย์ที่ไม่เคลื่อ<WBR>นไปไหนอีก

.....๘. รักพระนิพพานให้มาก ๆ เถิด คำนึงถึงปฏิปทาของมรรค อันจักยังให้เข้าถึงพระนิพพ<WBR>านไว้ให้มากด้วย หมั่นกำหนดรู้อยู่เสมอว่า กิจใดจักเป็นหนทางเข้าสู่พร<WBR>ะนิพพาน จงหมั่นทำกิจนั้น และกิจใดที่เป็นหนทางขวางกั้<WBR>นมรรคผลนิพพาน ก็จงหมั่นละซึ่งกิจนั้น

คำสอน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

 

หลวงปู่จามกับการปราถนาพุทธภูมิ

เป็นบทสทนากับลูกศิษย์ท่าน ท่านเป็นพระภิกษุสายหลวงปู่มั่น อายุร้อยปีแล้วครับ

ถาม : หลวงปู่ไม่เอาพระอรหันต์ในชาตินี้หรือ ?
ตอบ :เอาอยู่ แต่เอาไม่ได้

ถาม : หลวงปู่สร้างสมบุญญาบารมีไว้มากมายพอหรือยังและได้ญาณทัศนะถึงขั้นไหน ?
ตอบ : ธรรมดาผู้ที่เกิดตายหลายชาติ นับไม่ไหว ย่อมมีอยู่

ถาม : พลังอำนาจทางกสิณ หลวงปู่ได้เมื่อใด ?
ตอบ : มีของเดิมอยู่

ถาม : หลวงปู่ปรารถนาพุทธภูมิจะต้องเกิดอีกกี่ชาติ ?
ตอบ : เกิดตายอีกหลายชาตินับไม่ไหว

ถาม : เกิดตายอีกหลายชาติ หลวงปู่ไม่เบื่อหรือ ?
ตอบ : เบื่อไม่ได้ เป็นหน้าที่

ถาม : เคยเกิดมาเป็นใหญ่เป็นโต เคยเป็นตำแหน่งใดบ้างในอดีตชาติ ?
ตอบ : พระเจ้าแผ่นดิน ฮ่องเต้ เจ้าชาย พราหมณ์ อาจารย์ทิสาปาโมกข์ ฤาษี แม่ทัพ

ถาม : หลวงปู่เคยตกนรกไหม ?
ตอบ : เคย หลายชาติ

ถาม : หลวงปู่เคยเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานไหม ?
ตอบ : เคย หลายชาติ

ถาม : หลวงปู่ กลัวอะไรมากที่สุด ?
ตอบ : ช้าง เจอต้องหนี

ถาม : หลวงปู่ชอบ อะไรมากที่สุด ?
ตอบ : ?หัวเราะ? ก็แล้วแต่จะเป็นไป

ถาม : หลวงปู่เกลียดอะไรมากที่สุด ?
ตอบ : ตกนรก

หลวงปู่จามกับการปราถนาพุทธภูมิ
ประวัติและปฏิปทา หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
คุรุธรรมล้ำเลิศวิศาล
มหาปุญโญวาท 6

 

ขอบคุณครับสำหรับความรู้และข้อแนะนำที่ดีๆมีประโยชน์...สำหรับกริ่ง2411-2434 นั้นโดยทั่วๆไปคนยังให้การยอมรับและเชื่อถือน้อยมาก...ยังยึดถือกับคำพูดเดิมๆตำราเดิมๆ ไม่มีจริง เป็นตำนาน ของแท้มีเพียงไม่เกิน30องค์. แต่ก็ยังดีที่มีกลุ่มนี้ออกมายืนยันอย่างจริงจัง และมีพระชุดนี้ไว้ครอบครอง(อาราธนาใช้จริง...ได้ประสบการณ์จริง)รู้จริง รู้ลึก และพิสูจน์ได้ทั้งทางรูปและนามข้อมูลรายะเอียดต่างๆถือว่าสมบูรณ์มากครับ...ในฐานะผู้สนใจติดตามศึกษาและมีพระชุดนี้ในครอบครองเช่นกันก็ขอเป็นอีกหนึ่งเสียงหนึ่งกำลังใจที่เห็นด้วยและร่วมผลักดัน เชิดชูท่านให้ขึ้นมาเป็นที่ยอมรับให้มากกว่านี้ครับ.

 

คุณใจกล้ามากนะคุณ psombat ที่คุณกล้าไปวัดที่ไม่เคยไปมาก่อนคนเดียวในเวลา5โมงเย็นน่ะ และยังไม่เจอพระในวัดอีกด้วยนะ ขออนุโมทนาด้วยค่ะ สาธุ

 

ขอบคุณและโมทนาสาธุด้วยครับ

พระพิมพ์กลุ่มวังหน้า,เจ้าคุณกรมท่า พระพิมพ์วังหลวง พระกริ่งปวเรศ 2411-2434 ผู้ครอบครองน่าจะมีวาสนาบารมีสร้างร่วมกันมา

หากไม่มี...ต่อให้พระพิมพ์กองอยู่เต็มหน้าก็ไม่เห็นซึ่งคุณค่า ต่อให้พูดกรอกหูทุกวันๆก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย

ผมเคยปรารถนาจะให้พระพิมพ์กลุ่มนี้ขึ้นมาเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป ก็เหมือนหนึ่งเราพบวัตถุมงคลชั้นเลิศสุดๆแล้วก็อยากให้คนอื่นพบเจอบ้าง

แต่ดูเหมือนจะมีแต่ผู้ปฏิบัติดี มีสัมมาทิฏฐิ (รวมถึงพระสงฆ์) ที่พบเจอและให้การยอมรับ ทั้งนี้..ต่างก็เกิดปาฏิหารย์กับตัว ไม่ใช่ปาฏิหารย์จากสื่อประโคมข่าวหรือหนังสือพิมพ์

สำหรับผู้ที่ยังติดในกระแสข้อมูลเดิมๆ ณ ตอนนี้...คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามกรรมและขอวางเฉยแล้วครับ

 

อาจจะเพราะความศรัทธาอย่างแรงกล้า ที่ขอให้ได้พบและสักการะพ่อแม่ครูบาอาจารย์ แม้สักครั้งหนึ่งในชีวิตหน่ะครับ ก็นับว่า...คุ้มค่ามากๆครับ

 

ว่าไปแล้วก็ลำบากที่จะให้คนเขาเชื่อตาม เพราะผมเองก็ลองผิดลองถูกในด้านวัตถุมงคล หรือหลงทางไปหลายปี...เสียเวลาศึกษา เสียเงินเช่าหา,ทำบุญก็มากเป็นแสนๆ

พอมาพบเจอพระวังหน้าก็ใช่จะปลงใจเชื่อทันที ใช้เวลาศึกษาร่วมเดือนกว่าจะเริ่มทำบุญรับพระมาศึกษาต่อยอด ได้พบครูอาจารย์ที่ดี ทำบุญร่วมกันมา

จากวันนั้นจวบจนวันนี้ ชีวิตมีแต่พุ่งขึ้นทั้งทางโลกและทางธรรม
เป็นไปในสายธารแห่งธรรมะมากยิ่งขึ้น จากจิตเดิมที่หวังพอให้ได้รู้,ฉลาดในทางธรรม มีความอยู่เย็นเป็นสุขในภพนี้และภพต่อๆไปจวบจนพระนิพพาน กลับพลิกผลันไปมากกว่านี้ ก็คงเพราะพระพิมพ์วังหน้า

หากไม่เชื่อก็ลองศึกษาดูซีครับ
หากคิดว่าตัวเองไม่เคยทำบุญร่วมกันมา ก็โปรดทำบุญและน้อมถวายบุญที่ทำ...แด่บรมครูพระเทพโลกอุดรดูซีครับ

 

ขออนุโมทนาครับ
ผู้แสวงหาทุกข์ ย่อมเห็นทุกข์
ผู้แสวงหาสุข ย่อมเห็นสุข
ผู้ปฏิบัติดี ย่อมเห็นดี
ผู้ปฏิบัติชอบ ย่อมเห็นชอบ
ผู้แสวงหาธรรม ย่อมเห็นธรรม
เมื่อกายสว่าง จิตสว่าง ธรรมก็ย่อมสว่าง

 

ผมพึ่งผ่านช่วงวิกฤตแห่งความทุกข์อันสูงสุดทางโลกของผมไปบางส่วนแล้ว แต่ยังมีเศษกรรมที่จะต้องให้มันผ่านพ้นไปให้ได้ภายในสามเดือนนี้ (ผ่านแบบแก้ไขงานจากกรรมการ ที่ผมรู้ว่าต้องใช้กรรมให้แก่ท่าน) การถูกจัดวางให้เข้าไปเรียน ป.เอก (ถือเป็นกรรมหนัก) เพื่อให้ผมเข้าไปเรียนรู้ว่า ความรู้ทางโลกที่สูงสุดนั้นมันเป็นเช่นไร ทุกข์หรือสุข ทำไมคนถึงแสวงหากันนัก ซึ่งผมก็ได้คำตอบตั้งแต่เรียนได้สองปีแล้ว อยากจะสลัดมันออกทุกวิธี แต่ยิ่งสลัดมันกลับผูกมัดให้เกิดความทุกข์มากขึ้น จึงเข้าใจกฏแห่งกรรมและวิถีปฏิบัติธรรมที่ต้องทำให้กรรมนั้นผ่านพ้นไปทีละขั้นๆ เพราะข้างหน้าจะยังมีอุปสรรคที่ท้าทายรอยู่ไม่เว้นวัน ดังนั้น ความทุกข์ที่เกิดจากคำนำหน้าว่า ดร. จึงเป็นทุกข์สุดท้ายในทางโลกของผม เพราะผมรู้แล้วว่า แม้เราจะสำเร็จวิชาทางโลกได้รับปริญญาเอกนับล้านๆๆๆๆๆๆๆๆ...ใบ ก็มิได้ทำให้ความรู้นั้นสิ้นสุดลงไปได้ ยังต้องแสวงหาคำตอบอยู่ชั่วนิรันดร์ แต่การเรียนรู้วิชาของพระพุทธเจ้า ถ้าผู้ใดปรารถนาจะปฏิบัติจริงตามแนวคำสอนของพระพุทธองค์อย่างเคร่งครัด ก็สามารถสำเร็จวิชาได้ภายในไม่เกิน 7 ปี ตามที่พระพุทธองค์ได้พยากรณ์ไว้ คือสำเร็จวิชาพระอรหันต์ คือพระนิพพาน เป็นการจบกิจแล้ว ไม่ต้องเรียนรู้สิ่งใดๆอีกแล้ว

นับตั้งแต่บัดนี้ ผมขอตั้งสัจจะอธิษฐานว่า เมื่อผมจบกิจทางโลกแล้ว ผมจะมุ่งเรียนรู้วิชาของพระพุทธเจ้า เพื่อพิสูจน์คำพยากรณ์ว่า ผมจะสามารถเรียนรู้จนสำเร็จวิชาของพระพุทธองค์ได้หรือไม่


นะมัตถุ พุทธานัง
นะมัตถุ โพธิยา
นะโม วิมุตตานัง
นะโม วิมุตติยา
ข้าพระพุทธเจ้าขอนอบน้อมต่อพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระโพธิญาณ ผู้พ้นแล้วทั้งหลาย และวิมุตติธรรม ได้รับรู้ในคำอธิษฐานของข้าพระพุทธเจ้า


นะเมติ ขอแม่พระธรณีจงเป็นพยานในคำอธิษฐานของข้าพระพุทธเจ้าด้วยเทอญ

 

เรียนเพื่อนธรรมทุกท่าน
การเตรียมตัวในการไปกราบนมัสการพระอาจารย์บุญสวนในวันที่ 14 นั้น พระอาจารย์บอกว่าให้เราไปถึงช่วงเย็นก่อนค่ำก็ดี เผื่อจะได้ทำพิธีอัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่หัวค่ำ เพราะวันนั้นอาจจะมีคนจำนวนมาก แต่ถ้าคนมากผมก็มีก็อกสองคือรอบดึกที่ไม่มีผู้คนครับ
ผมคิดว่าพวกเราน่าจะนอนที่วัด เพราะมีศาลากว้างขวางสะอาด มีห้องน้ำ และที่นั่นจะมีเสื่อและหมอนให้ ส่วนผ้าห่มไม่แน่ใจ แต่ผมเคยเห็นว่ามี ส่วนมุ้งครอบพวกผมเคยนำไปถวายไว้นับสิบหลัง แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าจะยังคงมีอยู่หรือไม่ ถ้าหากนำไปได้ก็หยิบติดไปด้วยก็แล้วกัน นอกจากนั้นอาจจะมียากันยุงแบบน้ำหรือสเปรย์ก็ได้ และที่สำคัญครับ ไฟฉาย กรุณานำไปด้วยเพราะต้องใช้ส่องหาเวลาลูกแก้วเสด็จ

วันที่ 14 ท่านใดสะดวกที่จะเจอกับผมที่โคราชก่อนควรมาถึงโคราชก่อนบ่ายสองโมง เพราะต้องใช้เวลาเดินทางจากโคราชไปบรบือ 2 ชั่วโมงกว่านิดๆ (วิ่ง 110-120) แล้วแวะกินข้าวในตลาดบรบือ มีข้างวหน้าเป็ด และผัดไทย อร่อยใช้ได้ เพราะเราควรจะจัดการให้เสร็จก่อนเข้าวัดครับ

ส่วนผู้ที่จะเดินทางไปพบกันที่บรบือ เดียวผมจะเขียนแผนที่คร่าวๆให้ครับ

 

ขออนุโมทนากับท่านอาจารย์นนต์ด้วยครับ
และขอเป็นกำลังใจให้ท่านอาจารย์ก้าวผ่านไปสู่ความสำเร็จด้วยครับ

 

แผนที่ไปบรบือครับ วัดป่าประชาสามัคคีธรรม (บ้านเหล่าโง้ง) จะออยู่ห่างจากถนนใหญ่ประมาณ 3 กิโลเมตร
การไปหากมาจากทางบ้านไผ่ พอถึงแยกบรบือให้เลี้ยวซ้ายไปทางสารคามแล้วขับไปประมาณเกือบ 3 กม. แล้วยูเทิร์นที่ 2 ย้อนกลับมาประมาณเกือบ 1 กิโล จะเห็นศาลาริมทางหลังคาสีเหลือง แล้วให้เลี้ยวซ้ายลงตรงนั้น 100 เมตรแล้วเลี้ยวซ้ายไปบ้านเหล่าโง้งผ่านเลยไป 100 เมตร จะเห็นซุ้มประตูวัดแล้วขับเข้าไปอีกนิดหน่อยก็ถึงเป็นเนินป่าครับ

 

สวัสดีครับท่านอาจารย์ พอดีผมได้รู้จักซ้อเจ้าของรีสอร์ทแถวบ้าน ซ้อแกมีลูกแก้วอยู่เหมือนกันครับ ซ้อแกสนใจกับการไปแสวงบุญของเราเหมือนกัน ผมเลยว่าจะลองคุยกับแกดูครับ

 

ขอบคุณมากครับท่านอาจารย์นนต์ ผมจะตามไปสมทบที่บรบือนะครับ

ขออัญเชิญภาพพระสมเด็จ สองหน้า 2408 มาให้พิจารณาครับ
-องค์บุทองจะมีเม็ดกริ่ง
-องค์ขาวลงรัก ไม่มิกริ่ง

 

ขออนุโมทนากับอาจารย์ครับ ขอให้คำอธิษฐานของอาจารย์เป็นจริง เป็นกำลังใจให้ฝ่าวิบากกรรมไปให้ได้ครับ

 

อาจารย์สุขผมก็สุข อาจารย์ทุกข์ผมก็ทุกข์ครับ

 

ท่านแหน่งติดงานด่วนที่เชียงใหม่ 4 วันรวดเลยครับ
โอกาสหน้าถ้ามี คงได้ร่วม trip กัน

สำหรับผม ต้องเปลี่ยนแผน...ไปเจอคุณอ๊อดที่ กท. แล้วติดรถคุณอ๊อดไปด้วยกัน
(ผมนั่งรถทัวร์เข้าไปถึง กท.ราวตี 5 ครึ่ง พักแถวสะพานควาย)

จากนั้นก็ค่อยไปสมทบท่านนนต์ที่โคราชแล้วออกเดินทางร่วมกัน...ดีมั๊ยครับ?