การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ส่งการบ้านจ้า

ช่วงนี้ไม่นิ่งเลย คิดๆๆๆ เหมือนนับครั้งที่หายใจเฉยๆ สมาธิเป็นยังไงอ่ะ ทำไม่เป็นแล้ว :'(

 

ใจเย็นๆ พี่ มีสติ อย่ากังวล แล้วก็จะได้เองหละ
(เหมือนจะช่วย555)
ถ้านั่งไม่นิ่งก็สวดมนต์เอาพี่
หรือไม่ก็ถาม อ.บาส เลย

 

รับรองได้ อ.บาส ไม่ตอบแน่ๆ
สงสัย คงจะรออีนี่เลิกพล่านเมื่อไหร่ ค่อยว่ากันอีกที

 

ขอบคุณทั้ง อาจารย์ และ kikky ที่อุตส่าห์มาตอบจ้า

ยังไงก็สู้คะ :VO
รู้ว่าความพยายามของเราไม่ได้เสี้ยวของพี่พลังไฟ สู้ๆ

 

ส่งการบ้าน..ค่ะ
เมื่อคืน...หลังจากนั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว มีสภาวะบางอย่างเกิดขึ้นทั้ง ทางกาย ทางจิต และภาพ อย่างต่อเนื่องกัน โดยรวม....ไม่เข้าใจค่ะ?และไม่รู้ว่าผลคืออะไร จะยังงัยก้อส่งรายงานอาจารย์ไว้ก่อนเพื่อความอุ่นจายยยย อิอิ

 

หมู่นกจ้องมองเท่าใดไม่เห็นฟ้า

ถึงฝูงปลามองไม่เห็นน้ำเย็นใส

ไส้เดือนมองไม่เห็นดินที่กินไป

หนอนก็ไม่มองเห็นคูดที่ดูดกิน


คงไม่ต้องแก้ไขอะไร ฝึกไปเรื่อย ๆ อย่าท้อ ไม่รู้ไม่เห็นก็ไม่เป็นไร

พอสุดโต่งทางเดินของมัน หมดหนทางที่จะไป จิตคลายความอยาก

ความต้องการแห่งองค์กรรมฐานนั้นได้เมื่อใด (วางอย่างแท้จริง)

แล้วจะเข้าใจ ในสิ่งที่อ.บาส สอน



ขอเป็นกำลังใจส่งถึงผู้ปฏิบัติธรรมทุกท่าน ให้พ้นจากการเป็น นก ปลา

ไส้เดือน และหนอน


รักน้องเต่า

พี่มังกร

 

เหตุดี ผลเกิด.......สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณค่ะ พี่ มังกรบูรพา ที่ให้กำลังใจพวกเราทุกคน

รวมถึง ที่ รักน้องเต่า ด้วย catt3 น้องก็พยายามรักทุกคน อยู่คะ ทำได้เมื่อไหร่ก็จะเข้าประกวด นางงามเลย รักเด็ก รักคนแก่ รักทุกคน

รึเราจะเข้าประกวดพร้อมกันคะ นางงาม กับ ชายงามมมมมมมม 555(kiss)

 

คุณเต่าโบราณ ปล่อยวาง เลิกสงสัย

อย่าลังเล มั่นๆหน่อย ดีกว่านี้แน่ ไม่เชื่อลองปฎิบัติดู

 

เช้านี้มาส่งการบ้านค่ะ

เมื่อวานตอนนั่งตั้งแต่นับจนถึงพุทโธรอบท้ายรู้สึกปวดหัวอะคะ โดยเฉพาะเกศาโลมา
(ไม่รู้เพราะนั่งทำงานหน้าคอมทั้งวันรึเปล่า )

พอเปลี่ยนมาพุทโธจะเบาหน่อย แต่ว่าหลังจากนั้นตอนไม่บริกรรมใดๆไม่ค่อยปวดและตุ๊บๆที่ดั้งจมูกตลอด

ตอนแผ่เมตตารู้สึกตัวมันมีความร้อนพองๆเข้ามาแล้วหายไป

หลังจากนั่งเสร็จออกจากสมาธิแล้วขาชาไปข้างนึง ตอนนั่่งไม่รู้สึกอะไร

ส่งการบ้านเพียงเท่านี้ก่อนนะคะอาจารย์ ขอบพระคุณค่ะ

 

ขอบคุณค่ะ...อามังกร
อ.บาส มีผู้ช่วยแย๊ววววววว...

 

โห! เจอสาวสวยเข้ามาชม คนแก่เลยใจอ่อนระทกระทวย อดแนะนำเข้ามาเตือนสติื กลัวน้องลืม

ใช้สตินั่งเฝ้าดู เฝ้ารู้ ดูตามสภาวะความเป็นจริงที่เกิด อย่าไปยุ่งกับอาการทางกาย แค่ดู แค่รู้

จะเป็นอย่างไร ดูเฉย ๆ ปล่อยไปตามธรรมชาติของมัน....แค่นั่งมองนั่งรู้ เดี๋ยวของจริงเกิดเอง


ขอบใจจ้า! ที่ยกเครดิตให้ซะสูง แหม! ก็ตาบาสเนี่ย เอ้ย ผิดครับอ.บาสของพวกคุณ

กลัวดอกพิกุลล่วงจากปาก 555555เลยนั่งดู นั่งรู้ พวกคุณอยู่ เฉย ๆ ตัวเขาเองก็ต้องคอย

รักษาอารมณ์ รักษาระวังสติ ของเขาเหมือนกัน

 

ผมได้นำบทความที่เคยโพสท์ไว้แล้วที่ห้องกฏแห่งกรรม มาให้อ่านกันครับ

เครดิตนี้เป็นของ อ.มงคล กฤชติทายาวุธ คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อน้อง ๆ

หลายคน เพื่อใช้พิจารณาประกอบการปฏิบัติ...............................

.................................................................................


คำว่า “ปัจจุบัน” ในทางพระพุทธศาสนา หมายเฉพาะ ปัจจุบันในขณะจิตหนึ่ง

เท่านั้นเอง ในขณะที่........

ตาเห็นรูป...เห็นแสงสี เห็นสิ่งของ เห็นบุคคลตัวตน

หูได้ยินเสียง...ดัง / เบา เสียงเพราะ ไม่เพราะ

จมูกได้กลิ่น...หอม / เหม็น / ไม่มีกลิ่น

ลิ้นกระทบ...รสหวาน /ขม / เผ็ด / เปรี้ยว / มัน

กายสัมผัส...ความร้อน / เย็น / อ่อน / แข็ง

ใจกระทบ...สภาวะธรรมชาติ ความรู้สึกนึกคิด


เมื่อมีการกระทบ หรือสัมผัสต่าง ๆ ผ่านพ้นไป ก็เป็นอดีตไปแล้วสิ้น และขณะจิต

ที่กำลังจะมาถึงในอีกวาระหนึ่ง ต่อจากขณะจิตปัจจุบัน ก็คือ อนาคต

โดยความเป็นจริงแล้ว ชีวิตคนเรามีเพียงขณะจิตเดียว นอกนั้นอดีต และอนาคต

ล้วนเป็นสิ่งลวงตา ไร้แก่นสาร และแม้แต่ขณะจิตเดียวในปัจจุบัน ก็ย่อมผ่านพ้น

ไปในที่สุด ไม่อาจเอากลับคืนมาได้


ทุกสิ่ง เป็นเพียงกระแสธรรมชาติล้วน ๆ ที่ไหลเรื่อยไป มีการเกิดขึ้น

ตั้งอยู่ ดับหรือสลายไป / เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป / เกิดขึ้น ตั้งอยู่

และดับไป เป็นนิรันดร


เซลล์ต่าง ๆ ที่รวมตัวกันขึ้นเป็นร่างกาย หรือรูปขันธ์ ก็ทะยอยกันเกิดขึ้น

ใหม่ แล้วทำหน้าที่อยู่ชั่วระยะหนึ่ง แล้วก็ตายไป และก็ทะยอยเกิด - ตาย

/ เกิด - ตาย ไปตลอดชีวิต


สิ่งต่าง ๆ จะทำหน้าที่อยู่ชั่วขณะ แล้วก็ดับไป และจะเกิดขึ้นอีก เพื่อทำหน้าที่

แล้วก็ดับไปอีก เป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นของมัน เช่นนั้นเอง........




สรรพสิ่งสากลในจักรวาล ต่างล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนิจจัง ทนอยู่ได้ยาก

และหากพิจารณาโดยแยบคาย ย่อมนำมาซึ่งความน่าอิจหนาระอาใจ เป็นทุกขัง

มิใช่ตัวเรา ตัวเขา หรือของผู้ใด จึงบังคับบัญชาไม่ได้ ให้คงอยู่ ตลอดไป

ก็ไม่ได้อีก เพราะเป็นอนัตตา


หากมนุษย์ผู้ใด ได้รู้เท่าทันธรรมชาติและกฎแห่งธรรมชาติ ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง

จนสามารถปลดปล่อย หรือลดอุปาทาน ความยึดมั่นถือมั่น ในสิ่งทั้งหลายทั้ง

ปวงไปได้บ้าง มนุษย์ผู้นั้นย่อมโชคดี ที่ไม่เสียชาติเกิด กล่าวโดยสรุป ก็คือ


1. การกำหนดรู้ หรือมีสติรู้ให้เป็น “ปัจจุบัน” ในทุกขณะจิตมีความสำคัญยิ่ง แก่

การปฏิบัติเหนือสิ่งอื่นใด


2. การกำหนดรู้ “ปัจจุบันทุกขณะจิต” จะเข้าทำลาย โลภะ โทสะ และโมหะ ให้

ลดลงได้อย่างมาก


3. ผู้ปฏิบัติกำหนดรู้ “ปัจจุบัน” อยู่เสมอ จะสามารถผ่านการปฏิบัติได้อย่างรวดเร็ว

และเห็นผล ในการบำเพ็ญเพียร ทั้งด้านสมถและวิปัสสนากรรมฐาน อย่างมีความหมาย

และซาบซึ้งในรสพระธรรม ของคำว่า "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"


การฝึกสติให้อยู่กับปัจจุบัน ไม่ใช่เพียงการนั่งหลับตาภาวนา แต่เพียงเท่านั้น

เราต้องฝึกการครองสติ ในอิริยาบทต่างๆ รวมทั้งกิจวัตรประจำวัน ซึ่งจะสามารถ

ทำให้สติที่มีกำลังอ่อน กลายเป็นสติที่มีกำลังกล้าแข็งยิ่งขึ้นไป ตัวอย่างเช่น


- ฝึกกำหนดรู้ตัว เมื่อเราตื่นนอน รู้ตัวในการล้างหน้า รู้ตัวในการแปรงฟัน รู้ตัวใน

การอาบน้ำ และการขับถ่ายต่าง ๆ

- ฝึกกำหนดรู้ตัว ต่อการแต่งตัว ถอด – ใส่เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้า ทาปาก หวีผม

- ฝึกกำหนดรู้ตัว ต่อการดื่มน้ำ การรับประทานอาหาร การขบเคี้ยวสิ่งของ

- ฝึกกำหนดรู้ตัว ต่อการออกกำลังกาย : ตอนเดิน วิ่ง กระโดด เล่นกีฬา


ควรเริ่มฝึกไปทีละเล็กน้อย ในกิจวัตรประจำวัน หรือระหว่าง ยืน เดิน นั่ง นอน

จนจิตเกิดความเคยชิน เช่นระหว่างที่เราอยู่ในห้องน้ำ เราก็ตั้งใจทำสติ โดยรู้ตัว

ตลอดว่า เราได้ทำอะไรอย่างไร ทำให้จบตรงนั้น รู้สึกตัวอยู่ที่ตรงนั้น


การปฏิบัติธรรมทุกอย่าง เป็นสิ่งสำคัญในชีวิต ต้องทำไปตลอดชีวิต และทำต่อ

เนื่องกัน จึงจะเกิดเห็นผลชัดเจน

 

ขอต่ออีกนิดครับ สำหรับพวกที่ยึดติดอดีต แม้กระทั่งตัวผมเอง นำมา

ให้อ่านเพื่อช่วยเตือนสติซึ่งกันและกัน....................................

...........................................................................



พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสสั่งสอนว่า “อดีตได้ผ่านพ้นล่วงเลยไปแล้ว

อย่าเสียดายและเสียใจกับอดีต ส่วนอนาคตก็ยังมาไม่ถึง อย่าวิตกกังวล

กลัวอนาคต จงทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เมื่อทำปัจจุบันดีแล้ว อนาคตย่อมดีเอง

ตรงกับลักษณะที่ว่า "เมื่อเหตุดี ผลย่อมดี”


บางคนชอบเอาอดีตที่ไม่พึงพอใจ ที่คับข้องใจ ที่ไม่สบายใจ ที่มีความโกรธ

มาครุ่นคิด ให้จิตใจเกิดความเสียดาย เสียใจ ผิดหวัง แค้นเคือง และกลุ้มใจ


ผู้ฉลาด ย่อมนำอดีตมาเป็นบทเรียนสอนใจเท่านั้น นำมาเป็นครูไว้สอนตนเอง

เตือนตนเอง ยับยั้งตนเอง ที่จะไม่ให้ประวัติศาสตร์ ต้องซ้ำรอย


สิ่งใดผ่านพ้นไปแล้ว ก็ให้ผ่านพ้นเลยไป อย่าโง่...หวลไปเอามาคิดนึก ปรุงแต่ง

ให้เป็นทุกข์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มีคนเขาตำหนิเรา 1 ที แต่เราเป็นทุกข์ นำมาตำหนิ

ซ้ำตั้งหลายที แบบนี้เราขาดทุนย่อยยับ ดังนั้นสิ่งที่ผ่านพ้นไปแล้ว ลืมมันเสีย

จงให้อภัย แล้วใจเราจะสบาย


บางคนชอบเอาอนาคต มาวิตกกังวลล่วงหน้า โดยที่เมื่อถึงเวลานั้นจริง ๆ

เหตุการณ์ก็หาเป็นไป ดังเช่นที่ตนเคยวิตกกังวล หรือเคยกลัวเอาไว้ไม่


คนเราส่วนใหญ่มักขาดสติลืมตัว ชอบเพ้อฝัน ฟุ้งซ่านไปต่าง ๆ นา ๆ ในเรื่อง

ของอดีตบ้าง อนาคตบ้าง หารู้ไม่ว่า อดีตเป็นเหตุการณ์ที่ไม่อาจเรียกกลับมาได้

อนาคตก็ยังมาไม่ถึง เพราะถึงเมื่อใด ก็กลายเป็นปัจจุบันอยู่ดี


ดังนั้น จงอยู่กับปัจจุบันทุกขณะ จึงมีความสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด

 

ขอบคุณ คุณอามังกร

ที่นำบทความที่เป็นประโยชน์มากต่อการปฏิบัติมาให้อ่านจ้า

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปจ๊ะ

 

งดการบ้านชั่วคราวจ้าาา
เป็นหวัดแรง กินยามึนตึ้บ

 

ขอบคุญสำหรับข้อธรรมดีๆคับ ผมเองก็หัดปฏิบัติ คอยจะหลงลืมสติ
นึกได้ทีก็มาที แล้วก็ลืมยาว ...แม้การนั่งก็ยังไม่รู้ไปถึงไหน
อาศัยว่า นิดหน่อย แต่สม่ำเสมอ ผลก้าวหน้าไม่ได้คาดหวัง นั่งเอาแบบสบายใจ

 

ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความธรรมะ ดีๆ พยายามฝึกอยู่แต่ก็ลืมเป็นระยะๆ อ่านแล้วได้ประโยชน์มากค่ะ