คุณเชื่อหรือไม่? คนลายมือตัดฝ่า มักจะตายไม่ดี (ตายโหง)

สวัสดีชาวสมาชิกทุกท่านค่ะ เย็นนี้เป็นปลื้มค่ะ เราสามารถ Posts ข้อความภาษาไทยได้แล้ว โดยได้รับความเอื้อเฟื้อจากท่านสมาชิกคือคุณอุไร แนะนะมาค่ะ (ก็ยังดีกว่าวิธีดั้งเดิมเยอะเน๊อะ) และเรามีเรื่องเยอะมากที่อยากจะแชร์ประสบการณ์จากสิ่งที่เจอมา บางเรื่องก็เชื่อ และบางเรื่องซึ่งก็ต้องรอพิสูจน์ต่อไป เอาละค่ะเข้าเรื่องกันเลย

คือเรื่องมันเกิดจากบุคคลใกล้ตัว คือสมาชิกในครอบครัว มีพี่ น้อง หลาน และเหลน ซึ่งแม่บอกว่า ตามตำราโบร่ำโบราณ ปู่ย่าตายาย บอกไว้แบบนี้ว่า "บุคคลใดที่ลายมือตัดฝ่า บุคคลนั้นท่านว่ามักจะตายโหง" (เป็นเส้นที่ี่อยู่ตรงกลางฝ่ามือ เริ่มจากนิ้วก้อยไปทางนิ้วชิ้ว ถ้าเส้นบริเวณนิ้วชี้ตรงไปไม่ตวัดขึ้น นั่นล่ะค่ะลายมือตัดฝ่า ท่านบอกว่า ผู้ชายให้ดูขวา ผู้หญิงดูด้านซ้าย ซึ่งหมายถึงอนาคต) ไอ้เราก็ไม่เชื่อหรอกนะ เพราะคิดว่าเป็นเรื่องของธรรมดาของคนแก่ และเราเป็นคนสมัยใหม่ เราก็เลยเก็บข้อมูลจากสิ่งที่ฟังมาและรอเวลาพิสูจน์ เริ่มจากคนในครอบครัวก่อนค่ะ คือครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ แม่มีลูกมีหลานเยอะ และแต่ละคนลูก หลาน เหลน ที่เกิดมา แม่จะคอยดูที่ฝ่ามือก่อนเสมอ ถ้ามีแม่มักจะดูแลเป็นพิเศษ จะให้ติดสอยห้อยตามแม่ไปทำบุญที่วัดเสมอ แม่ชอบทำบุญ ไปวัดทียังกะไปขายของที่ตลาด (พ่อชอบพูด) เพราะแม่ชอบล้างถ้วยชามให้วัดมักจะกลับหลังเพื่อนเสมอ ส่วนมากมักจะเป็นผู้ชาย เริ่มจากพี่ชายคนโต และน้องชายคนสุดท้อง ตัดฝ่าทั้งซ้าย-ขวา หลานชาย ๒ คน ซึ่งเป็นลูกของพี่สาว ก็ตัดฝ่าทั้งซ้าย-ขวา ทั้งหมดตายโหงหมดเลย (แล้วจะนำมาเล่าให้อ่านเล่นสนุกๆ นะคะ โดยเฉพาะเรื่องผีน้องชาย เฮี้ยนมาก) แต่ตอนนี้ขอเล่าเรื่องลูกชายตัวน้อยก่อนนะคะ

ตอนนี้เราก็เริ่มกังวลนิดๆ แล้วล่ะเพราะเจ้าลูกชายตัวน้อย ตอนแรกเกิด มีลายมือตัดฝ่าด้านขวา (ตรงเป็นเส้นตรงเลย) ส่วนด้านซ้ายปรกติ มีปานรูปหัวใจคว่ำมเล็กๆ ที่ต้นขาขวาด้านนอก (เราไม่ชอบเลย) เคยมีหลวงพ่อท่านแนะนำว่า ตื่นเช้ามาให้ตั้งนะโม ๓ จบ แล้วใช้ปลายนิ้วโป้งขีดปลายเส้นตรงนิ้วชี้ให้ตวัดขึ้น ก่อนขีดให้กั้นลมหายใจ พร้อมทั้งพูดในใจในขณะที่ขีดว่า "พุทโธ ธัมโม สังโฆ" ทำอย่างนี้ทุกวันจนกว่าจะเส้นจะตวัดขึ้น เราก็เลยลองดู เอาล่ะวะเป็นไงเป็นกัน เริ่มทำตั้งแต่เกิดจนกระทั่งขวบปี เส้นตรงนั้นก็ตวัดขึ้น แต่กว่าจะทำได้ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน เพราะเจ้าลูกชายจะไม่ยอมแบมือข้างขวา แปลกมากไม่ว่าจะเช็ดมือและตัดเล็บ เขาจะพยายามกำมือและจะชักออกตลอดและจะร้องงอแง ส่วนมือซ้ายอะไรก็ให้ทำอะไรก็ได้ ทุกวันนี้เขาอายุ ๒ ปี, ๗ เดือน ตอนที่เขาเริ่มพูดได้ เราก็จะพยามล่อหลอกให้เขาแบมือทั้ง ๒ ข้าง เขาทำตาม แต่ถ้าจะไปจับเพื่อจะดูฝ่ามือด้านขวา เขาจะรีบกำมือและคว่ำมมือตลอด บางครั้งเราล็อคเขาไว้ เขาก็จะดิ้นหนีและร้องว่า "No Mummy!! don't do that, I don't like" แม้กระทั่งตอนนอนหลับ ลองจับมือซ้ายเขายอมให้จับ แต่ถ้าแตะต้องมือขวาเขาจะตวัดมือหนีโดยอัตโนมัติ ทั้งๆ ที่ยังหลับอยู่

มีเรื่องแปลกอยู่เรื่องคือ เรางงมาก และหาคำตอบไม่ได้ มาจนทุกวันนี้ คือเมื่อกลางเดือนตุลาคมของปีที่ผ่านมา เรา ๓ คน พ่อแม่ลูก จะไป Holiday ที่เมืองไทย นับเป็นครั้งแรกของลูกชายที่จะได้ไปเหยียบแผ่นดินแม่ ตอนนั้นเขาอายุ ๑ปีครึ่ง เขายังพูดไม่ค่อยได้ เรียก Daddy Mummy ส่วนคำอื่นก็พูดไม่ค่อยจะชัดนัก

วันหนึ่งบริษัททัวร์เขาส่งตั๋วที่จองไว้ พร้อมกับหนังสือแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวทั่วโลก ลูกชายเห็นเขาชอบมาก เพราะเขาจะชอบหนังสือ
พอเขาเห็นก็ร้องเรียกเอาไปเปิดดู แกะถุงแทบไม่ทัน เรายังไม่ได้เปิดเลย เราเลยไปนั่งเล่น net สักพักชักเอะใจ เอ๊ะ! ไอ้หน้ามึนทำอะไร ทำไมเงียบจัง? ก็เลยชะโงกหน้าไปแอบดู คุณพระ คุณเจ้าช่วย เขาก้มลงกราบหนังสือ เราก็เลยรีบลุกไปดูว่ามีอะไรในหนังสือนั่น ที่ไหนได้เป็นรูปพระนอนไสยาสน์องค์ใหญ่ของวัดโพธิ์ ที่อยู่หลังวัดพระแก้ว เราไหลไปตามน้ำ และพูดกับเขาว่า "ไหว้บุดดาเหรอลูก นี่และบุดดาของแม่ ไหว้ปู่อีกทีซิลูก" เขาก็ยิ้มและทำตาม ที่แปลกมาก ก็คือเราไม่ได้สอนให้เขาไหว้นะ และไม่เคยบอกด้วยว่าอะไรเป็นอะไร เพราะเขายังเด็กอยู่ กลัวเขาสับสนระหว่างการเช็คแฮนด์ (อนุบาลเด็กเล็กสอนมา) กับการไหว้แบบไทยๆ เรา ก็เลยรอให้โตและพูดได้ก่อน เขาจะเข้าใจเหตุผลที่เราอธิบายได้มากขึ้น

ตอนเราตั้งท้องเขานั้น เราฝันว่า มีลูกช้างตัวสีเทาๆ เดินตาม เดินไปไหนก็เดินตาม เรามีความรู้สึกว่ารำคาญมาก จึงถามไปว่า "เดินตามทำไม" ลูกช้างก็ตอบว่า "อยากจะขอมาอยู่ด้วย ให้อยู่ด้วยได้ไหม" พอได้ฟังคำถาม เราก็กำลังคิดหาคำตอบอยู่ และคิดว่า เกิดมาฉันก็เคยเลี้ยงแต่วัวแต่ควาย ไม่เคยเลี้ยงช้าง ช้างนี่ถ้าจะกินจุ กำลังคิดและตัดสินใจอยู่ ก็มีเสียงก้องกังวาลพูดขึ้นว่า "เราขอฝากลูกช้างเชือกนี้ไว้กับเจ้า ดูแลเขาให้ดี รับเขาไว้เถอะ เขาอยากอยู่กับเจ้า" เราก็หันไปตามเสียงเพื่อจะดูว่าเป็นใคร พอเรามองลอดท้องลูกช้าง มองเห็นเท้าคนขึ้นไปจนถึงหัวเข่า ไม่ส่วมรองเท้า สวมกำไลข้อเท้ากันใหญ่ทั้ง ๒ ข้าง เราตกใจสะดุ้งตื่นใกล้สว่างพอดี หูก็ยังคงได้ยินเสียงก้องในโสดประสาทอยู่ เลยโทรกลับไปถามคนรู้จักที่เมืองไทย ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยฝันเห็นช้างเลย มันเกิดอะไรขึ้น เขาบอกคำทำนายมา ๒ ข้อคือ ๑. ถ้าทำมาค้าขายกิจการจะรุ่งเรือง ๒. ถ้ามีลูก จะมีลูกชาย หลังจากฟังคำทำนาย เราหัวเราะก๊าก เพราะไม่เชื่อและเป็นไปได้ยากมากที่จะเกิดขึ้น เหตุการณ์ข้อหนึ่งตัดไปเลย เพราะเราทำงานตรวจสอบคุณภาพน้ำตาลที่โรงงาน ส่วนข้อสองพึ่งหมด ปจด. มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน?

เอาล่ะค่ะโม้มานาน ขอลาไปนอนก่อนนะคะ นี่ก็จะตีสี่แล้ว พรุ่งนี้ถ้าว่างจะมาโม้ต่อค่ะ

 

รออ่านต่อนะคะ

น่าสนใจมากค่ะ..
เรื่องแปลกแต่จิงกับชีวิต
รอนะคะ..คุณ Dalfin

 

ผมเองก็ลายมือขาดด้านขวา อายุ 36แล้วครับ เกือบตายมาครั้งแล้ว
ทุกวันนี้ก็สวดมนต์ ตลอด เช้า ก่อนนอน ครับ

 

ผมเองก็เป็น เป็นเส้นตรงไม่ตวัดเลย แต่ไม่ถึงนิ้วชี้ อยู่กึ่งกลาง ระหว่าง นิ้วชี้กับกลาง
ตอนนี้อายุ 45 ปีแล้ว

 

เส้นลายมือตัด?
เส้นลายมือขาด?
เส้นชีวิตสั้น?
ผมว่าอันหลัง คนส่วนมากจะกลัวสุด บางคนตายจากไปตั้งแต่เด็ก ,วัยรุ่น อายุไม่ถึง30 ก็ไปซะแล้ว?
ลูกสาวผมคนหนึ่งละ ที่เส้นชีวิตสั้นวิ่งไปแค่กลางผ่ามือ..
ได้แต่บอกให้สวดมนต์บ้าง ให้หมั่นทำบุญบ่อยๆ เฮ้อๆๆ (ถอนหายใจ...ยาวๆ)
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด..? เกิด แก่ เจ็บ ตาย สิ่งมีชีวิตทุกตน มิอาจหลุดพ้น..?

 

ของเราก็เส้นลายมือขาดมันไม่ต่อกันเป็นเส้นเดียว ไว้จะส่งรูปให้ดูจ่ะ

อ่อ มีอยู่หลายครั้งที่เกือบตายเหมือนกัน
จำได้ติดอยู่ในสมองอายุประมาณไม่เกิน 20 ทำงานด้วยช่วงนั้น แต่งานหนักไม่ค่อยได้นอน ต้องออกจากบ้านแต่เช้าแล้วกลับดึก ซ้อนมอเตอร์ไซด์รับจ้างไปทำงาน ดันใส่กระโปรงยาว ปลายกระโปรงเข้าไปพันในวงล้อรถจักรยานยนต์ กลิ้งทั้งคนซ้อน คนขับ รถเยอะ เบียดเสียดกันไปมา เพราะอยู่บนสะพานสาทรพอดี แต่พอกลิ้งลงไปแล้ว ไม่รู้รถตรงนั้นหายไปไหนหมด ถ้าถึงคราวต้องตายจริงๆก็คงเละเป็นผีอยู่บนสะพานสาทรแน่ๆ เล่าคร่าวๆจ่ะ แต่คิดถึงทีไรไม่เคยประมาทในการใช้ชีวิตอีกเลย หมั่นสร้างความดีไว้เยอะๆ เพราะ อาจจะไม่โชคดีเหมือนทุกๆครั้ง สาธุ

 

ถ้ากลัวมาก คราวหน้าถ้ามาเมืองไทยอีก ลองยกให้เป็นบุตรบุญธรรมของพระสุปัฏิบันโนซักองค์ซิครับ บารมีพระจะได้คุ้มครองเขา

 

เคยมีเพื่อนที่ลายมือตัดฝ่า เขาตายโหงตอนเรียนมัธยมต้นไม่แน่ใจว่าอุบัติเหตุรถชน หรือว่าตกน้ำน่ะค่ะ ก่อนตายไม่กี่วันเขาเอาลายมือให้เพื่อนๆดูแล้วก็พูดถึงเรื่องตายโหง

 

ขออนุโมธนาและขอบคุณที่แนะนำสี่งดีๆ ให้ค่ะ
ก็คิดว่ากลับไปคราวหน้าเขาโตพอที่จะรู้เรื่องแล้ว จะลองพาเขาเข้าวัดไหว้พระสักหน่อยนึง พระปฏิบัติดีปฏบัติชอบสมัยนี้อย่างที่ท่านแนะนำมานั้น หายากมากกว่าเงินสลึงหล่นหายบนกองทรายเสียอีก ถ้าจะให้เจอกคงอยู่ไกลมาก ก็คงแล้วแต่บุญมาวาสนาที่เรากับเขาทำมาร่วมกัน ทุกวันนี้ก็จะคอยบอกสอนเขาไม่ให้รังแกหรือฆ่าสัตว์ ลักขโมยของ พูดคำหยาบ ค่อยๆ บอกสอนเขาอย่างมีเหตุผล เพราะเด็กคือผ้าขาว

 

ขอบคุณมากค่ะ ถ้าสนใจในเรื่องอื่นๆ ก็มีค่ะตามอ่านได้ในกระทู้อื่นๆ วันนี้กะว่าจะเล่าเรื่องสนุกๆ ให้อ่านเสียหน่อย แต่เป็นต้องชะงัก เมื่อวานนี้ลูกชายจอมซน ทำชาร้อนใส่น้ำตาลหกรดคีย์บอด เปียกหมดทั้งแป้นเลยพลอยทำให้เครื่องรวนไปด้วย เปิดอ่านได้แต่พิมพ์ไม่ได ้เหนียวหนึบไปหมดเลย แฟนบอกพรุ่งนี้จะซื้อมาเปลี่ยนให้ อดใจรอก่อนนะค่ะ

 

ของเราก็เส้นลายมือตัดค่ะแต่เป็นมือขวาเส้นลึกชัดเจน เส้นตัดมาจนอายุสามสิบสองเพิ่งจะเปิดออกแต่ยังมีเส้นเชื่อมตัดอยู่นะ

ตั้งแต่เด็กเราเกือบตายหลายครั้งซึ่งก็รอดมาทุกครั้ง เช่น ตอนเด็กมีวันนึงเกิดอุตริเดินหลับตาขึ้นบันไดบ้านทั้งๆที่ตัวเปียก บันไดขึ้นชั้นสองก็สูงนะบ้านต่างจังหวัด อยู่ๆก็เหยียบพลาดวูบตกลงมาที่พื้นปูนชั้นล่าง แต่ไม่ตายค่ะแค่มึนๆลุกมานั่งมึนๆ ก็มีเจออีกหลายเรื่องนะ

คุณตาเป็นหมอดูเคยบอกว่า จากที่คำนวนวันเดือนปีเกิด ดวงเราเฉียดตายทุกครั้งแต่เพราะเหมือนมีอะไรมาอุ้มทุกครั้งเหมือนกัน และหลายปีก่อนโน้น เราจะมีความรู้สึกเครียดอยากฆ่าตัวตายทุกสิ้นปี (ช่วงเวลาเดิมๆด้วย) ไม่รู้ทำไมมันจะรู้สึกเครียดในอกสุดทน

แต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้วนะคะทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปกติ ร่าเริงแจ่มใสดีค่ะ ^ ^

 

พี่ชายของกิ่ง ก็ลายมือตัดฝ่า เสียชีวิตตอนอายุ 25 ปี ตกน้ำตายที่หนองประจักษ์ อุดรธานีค่ะ

 

ลูกชายน่ารักจังเลยค่ะ


ลูกชาย ก็เคยมีเหตุการณ์แปลกตอน 2 ขวบ

อยู่ๆ ก็เอาไม้กวาดไปจุ่มน้ำ มาสะบัดใส่ แล้วบอกว่า เจริญๆ นะโยม.....

 

เคยได้ยินมาเหมือนกันค่ะเรื่องแบบนี้

 

อ๋อ! ไม่ต้องตกใจค่ะ ย่ากับแม่เคยบอกไว้ว่า นั่นคือสัญญาหรือบุญเก่าของเขาที่ติดตัวมาตั้งแต่ชาติภพที่แล้ว และทำอะไรแปลกๆ กว่าเด็กธรรมดา บางครั้งจนเราคิดไม่ถึงกับสิ่งที่เขาทำ แต่พอโตขึ้นก็จะหายไปเองค่ะ สบายใจได้ เพียงแต่เราจะต้องคอยสอดส่องดูแลชี้แนะใช้้เหตุผลอบรมให้เขาเป็นเด็กดีอยู่ในศีล ๕ ให้เขาค่อยๆ ซึมซับ โตขึ้นเขาจะเป็นคนมีคุณภาพค่ะ

ขอบคุณค่ะ ซนเอาเรื่องเลยล่ะ จนพระเพื่อนที่บวชอยู่เรียกว่าไอ้แสบ เพราะไม่เคยเห็นเด็กซนมาก่อน ตอนที่ไปเมืองไทยครั้งแรก ได้นมัสการพระเพื่อนมาฉันอาหารที่บ้าน แล้วก็สวดมนต์ให้พรบทพาหุง เราจับเขานั่งตัก บอกให้เขาไหว้เขาก็ทำ มองคนนั้นทีคนนี้ที แล้วเราก็ก้มหน้ารับพร ในขณะที่พระสวด เท้าเล็กๆ ของเขากระดิกไปกระดิกมาตามจังหวะ เหมือนเขาเต้น เขาคงคิดว่าเป็นเพลงมั้งเพราะเป็นบทสวดที่ต้องสวดเร็วๆ ทุกคนสะกิดกันดู พระเพื่อนเห็นเกือบตะบะแตก สวดแทบไม่จบบท

 

ตอนนี้คงยังพอจะมีเวลาเล่าเรื่องสนุกๆ ได้บ้าง เพราะอีกไม่กี่วันก็จะไปทำงานแล้ว ผู้จัดการเรียกไปทำงานด่วนค่ะ อาจจะไม่มีเวลา งั้นจะช้าอยู่ใยเริ่มเรื่องเลยละกัน (เริ่มจากผู้ที่จากไปรายแรกก่อนนะ)

ที่เคยเกิ่นไว้ในกระทู้แรก ในครอบครัวเราญาติพี่น้องที่มีลายมือตัดฝ่าทั้ง ๒ ข้าง ที่เสียชีวิตไปแล้วมี ๔ คน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละ เพราะเรื่องจริงมันได้เกิดขึ้นแล้ว เริ่มจากพี่ชายคนโต (ถ้ามีชีวิตอยู่ตอนนี้ก็ประมาณ ๖๕ ปี เราเล็กมาก ๑ ปีครึ่ง) รับราชการตำรวจเป็น ตชด. ประจำหน่วยที่ อ.ชนแดน จ.เพชรบูรณ์ พึ่งเริ่มต้นได้ประมาณ ๑ ปีกว่าๆ โดน ผกค. (ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์) บุกถล่มที่สน. ตอนพักเที่ยง เสียชีวิตทั้ง ๕ นาย((ไม่ค่อยแน่ใจ) พี่ชายเราก็เป็นหนึ่งในนั้น พ่อกับแม่ ปู่ ย่าและญาติๆ ต่างพากันเสียใจมาก ร้องไห้จนสลบ เพราะเป็นหลานคนชายโตในตระกูล เป็นคนเรียนหนังสือเก่ง ฉลาด มีความคิดสมัยใหม่ รักน้องๆ รูปหล่อมาก เวลายิ้มสาวๆ ใดได้เห็นเป็นต้องชะงักงัน แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนพี่อายุประมาณ ๒๐ แม่จะให้บวช แต่แล้วก็มีเหตุทำให้ต้องผลัดวันประกันพรุ่ง เกิดอุบัติเหตุ บาดเจ็บบ้าง บางครั้งคางเหลืองต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้ม และนอนย่างไฟเหมือนคนพึ่งคลอดลูก แต่ก็ผ่านพ้นมาได้เรื่อยมา จนเวลาร่วงเลยมาอายุใกล้เบ็ญจเพศ พี่ชายสอบได้เป็นตำรวจ (ได้ลำดับที่ ๒ พ่อบอกว่าคนที่ได้ที่ ๑ เขาใช้เส้น เป็นลูกนายตำรวจใหญ่) แล้วเขาชอบแบบเสี่ยงอันตรายอยู่แล้ว จิตใจห้าวหาญ พ่อกับแม่ก็เลยต้องยอมแบบเสียมิได้ ญาติผู้ใหญ่ก็พากันปลง เอ๊า! เลยตามเลย แล้วแต่บุญแต่กรรมนำพาละกัน คนเราเมื่อถึงวาระก็ต้องไป แค่เพียงว่าจะจากไปอย่างไร เพราะแต่ละคนชะตากรรมไม่เหมือนกัน และแล้วในที่สุดก็เป็นเช่นนั้นแล ทุกวันนี้ พ่อแม่และญาติพี่น้องทุกคนไม่เคยลืมพี่ชายเลย ไม่ว่าจะเป็นหลานๆ เหลนๆ เกิดมาทีหลังไม่รู้เรื่องก็เป็นต้องรู้ ทุกคนที่ไปทำบุญที่วัดก็ต้องรู้ต้องถามกัน "นั่นใครกัน เท่จัง รูปหล่อจังเลย" นั่นคือจากรูปที่ติดไว้ศาลาการเปรียญ เพื่อส่งบุญกุศลไปยังพี่ชาย เล่ามาแล้วเราก็น้ำตาไหล คิดถึง อยากสัมผัส ดูรูปเก่าๆ ก็เห็นแต่เรานั่งอยู่ในอ้อมกอดแม่หน้าโลงศพกับพ่อแม่และญาติบางคนที่สามารถไปได้ (พระราชทานเพลิงศพที่นั่น นำแต่กระดูกลับบ้าน) มันเศร้านะ ทุกวันนี้พ่อเก็บกระดูก (กระดูกหน้าแข้ง) ไว้ที่หิ้งพระอันหนึ่งเพื่อให้เขาได้อยู่บ้านกับน้องๆ อีกส่วนหนึ่งเก็บเข้าโกฏิไว้ที่วัด ทำบุญทีไรแม่ก็จะอุทิศส่วนกุศลให้ แม่บอกว่า "เขาเกิดมาเพื่อทำหน้าที่ เขาได้ทำสำเร็จแล้ว และเขาได้ไปเกิดใหม่แล้ว" ขอให้โชคดีพี่ชายสุดที่รัก

 

คุณหมั่นทำบุญให้มากๆ นะคะ ทำจิตใจให้สบาย สวดมนต์ นั่งสมาธิ และลองทำตามวิธีที่แนะนำไว้นะคะ และอาการที่คุณบอกมานั้น นั่นคือสัญญาจากอดีตชาติภพของคุณๆ จึงไม่รู้สาเหตุของอาการว่าทำไมฉันจึงเศร้า และคิดจะทำอะไรแบบนี้ เพราะคุณมีลายมือตัดฝ่าข้างขวา (สำหรับท่านหญิงถ้าจะดูอนาคตให้ดูข้างซ้าย อดีตชาติที่ผ่านมาดูข้างขวา ส่วนท่านชายจะตรงกันข้าม) เช่นเดียวกับของคุณๆ คุณเป็นมือขวา นั่นคือเหตุผลว่าทำไมคุณเป็นเช่นนั้น และคิดว่าคุณได้ผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้ว แต่อย่าประมาทในการใช้ชีวิตนะคะ
ขอให้โชคดีค่ะ ^_^

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆเลยค่ะ ขออนุโมทนาด้วยนะคะ ^ ^

เมื่อก่อนเรารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ก็ร่วมหลายปีอยู่นะ (ตอนนั้นยอมรับว่าเครียดมากทุกครั้งที่มันมาถึง)
ตอนนี้พอมันผ่านช่วงนั้นมาแล้วรู้สึกโล่งมากๆผ่านมาแค่ไม่เกิน 3 ปีนี้เองค่ะแต่รู้สึกนานมากๆ
อาจจะเป็นช่วงของมันด้วยมั้ง(อันนี้เราคิดเอง) เพราะก็เริ่มปฏิบัติมากขึ้น หลวงลุงเราบอกว่าดีแล้วแต่ก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมตอนเด็กๆ หลวงลุงท่านไม่เคยทักเรา(แต่เราคงไม่เชื่อ) ท่านบอกแต่ว่าเราดื้อและรั้นมากห้ามไม่อยู่หรอก ยังไม่ถึงเวลาของมัน(มัน = ตัวเราค่ะ) ^ ^

ปล.น้องน่ารักมากเลยค่ะ ท่าทางจะซนเอาการเหมือนกัน อิอิ

 

ขออนุญาติรบกวนสอบถามรายละเอียดหน่อยค่ะว่า ลูกสาวอายุเท่าไหร? และลายมือขาดข้างไหนค่ะ?

ถ้าเขายังเล็กอยู่ อย่าไปบังคับเขาให้ทำในสิ่งที่คุณอยากให้ทำ เช่นไหว้พระ หรือสวดมนต์ เพราะเด็กก็ยังคงซุกซนตามวัยของเขา และอย่าบอกเขาเรื่องลายมือของเขาให้เขารู้ แต่คุณควรจะหาเวลาว่างๆ พาเขาเข้าวัดทำบุญ ถวายอาหารพระ ผ้าไตรจีวร ถ้าพระท่านถามว่าจะอนุโมทนาให้กับใคร ก็ตอบท่านไปค่ะว่าให้ลูกสาว พาไปวัดบ่อยๆ แล้วเขาจะซึมซับไปเองอย่างไม่รู้ตัว และให้คุณลองทำตามวิธีที่บอกไว้นะคะ คิดว่าถ้าคนเราจิตเป็นกุศล ตั้งมั่นเลื่อมใสและศัทธาในคำสอนของพระพุทธองค์ ก็จะผ่านพ้นช่วงนั้นไปได้ค่ะ ปล่อยวางเสีย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่เรารู้แล้วล่ะว่าจะต้องมีวันนั้นเพราะชะตาเขาได้ถูกกำหนดมาแล้ว ก็ยังดีกว่าประเภทลายมือปกติแล้วไปอย่างปัจจุบันทันด่วนโดยไม่คาดคิด นั่นคือเขายังวนเวียนอยู่ เพราะเขาไปก่อนเวลาโดยไม่ได้เตรียมตัวทำบุญไหว้พระสวดมนต์เลย บางคนยังไม่มีโอกาสด้วยซ้ำเพราะไม่รู้

ทำใจให้สบายนะคะ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปลี่ยนแปลงก็มาเล่าสู่กันฟังได้ค่ะ โชคดีค่ะ

 

หนูก็ลายมือตัดข้างขวาค่ะ
พี่ชายตัด 2 ข้าง
คุณแม่ตัดข้างขวาเหมือนกัน
ส่วนคุณพ่อกับน้องชายไม่ตัด

หวังว่าหนูกับครอบครัวคงจะไม่เป็นอะไรนะคะ