การฝึกสมาธิ เพื่อการรักษาโรคให้ตนเองและผู้อื่น (ได้อภิญญาเป็นของแถม)

อนุโมทนาสาธุกับคุณแม่หมูอ้วนนะคะ
และขอขอบพระคุณอ.สุวิค่ะ

บทที่๒
ภาวนาพุทธ โธยังมีหลุดค่ะ
ภาวนาเตโช วาโย อาโป ปฐวี มีเหงื่อไหลใต้รักแร้
และมีอาการอึดอัดคล้ายๆอาการจุกที่คอค่ะ
บางทีเห็นคนถือประคำอยู่ประมาณแป็ปเดียว
แล้วเห็นเป็นเหมือนสถานที่ไหนสักแห่ง<O
ภาวนาเกศา โลมาตอนแรกยังอาการสั่นที่หัว
สักพักเหมือนลมข้างในวิ่งขึ้นวิ่งลง
ภาวนาพุทโธสงบดีค่ะ
พิจารณาร่างกายและแผ่เมตตา(ลืมกินลูกชิ้นอ่ะค่ะ)
<O

 

ยินดีในบุญกับแม่หมูอ้วนและครอบครัวด้วยครับ
คืนวันอาทิตย์
ต้องมารีบส่งเดี๋ยวจะจำไม่ได้ครับ ขมับขวาตึงๆตั้งแต่เช้ายังเป็นอยู่แถมหน้าอกก็มาเริ่มตึงๆในตอนบ่ายด้วย พยายามทำอาการซ่าๆทั้งวันไม่ค่อยจะได้ผลเท่าไหร่ครับ ถูกสอบแน่ๆเลย
นั่งบทสาม ไม่ค่อยนิ่ง เลยเริ่มพุทโธ นิดหน่อย เกสาโลมา นิดหน่อย เย็นที่หน้าอกขึ้นเร็วมาก พุทโธ ก็ซ่าทั้งตัว รูจมูกซ้าย คอ และหน้าผากก็คันๆ เอ็นหลังคอตึงๆแล้วสแนบด้วยครับ
เตโช วาโย อาโป ปฐวิ ก็ซู่ซ่าไปตลอดรวมทั้งหน้าผากด้วยครับ ขาขวาปวดมากหน่อยแต่ทนได้ บนหัวก็ยิกๆบ่อยๆ พิจราณาแล้วปล่อยวางหมด พิจราณา เกิด แก่ เจ็บ ตาย ลมหายใจ เกิดดับฯลฯ ปัจเวทณ์ แผ่บุญอุทิศทุกอย่างได้ทำลูกชิ้นด้วยครับ
วันนี้ถูกสอบหนักหน่อยครับ แต่ไม่ถอยครับ ร่วม ช.ม ครึ่งครับ
ขอบพระคุณ อาจารย์ บาส ครับ

 

ตามมาส่งการบ้านด้วยคนค่ะ

ไหว้้ อาจารย์ทั้งสอง (อ.วิษณุ + อ.สุวิ)

วันเสาร์ตกลงไม่ได้มาทำงาน ลาป่วย (เงินเดือนยังไม่ได้เลย :'() ไว้ไปหาอาจารย์วันอาทิตย์น่าจะดีกว่าซะแล้ว ว่าแต่อาจารย์จะสะดวกมั๊ยคะ

ที่ อ.วิษณุว่าอยากคัดนักเรียน กลัวจัง กลัวจะเป็นเรา ขอบคุณ อ.สุวิ ที่ช่วยเด็กโข่ง เรียนช้าไว้ ขอบคุณ อ.วิษณุ ที่จะอดทนกับนักเรียนทุกคน ต่อไป 555

วันศุกร์ จำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ ประมาณว่า ไม่ค่อยสบาย แต่ก็นั่งดู นั่งได้ แค่ นับ1-100 กับพุทโธ มันจะหลับท่าเดียว นับวน เลยเลิกค่ะ

คืนวานนี้... ทำทุกขั้นตอน ครบ มีฟุ้งเล็กน้อยค่ะ แต่มันเรียบๆ เฉยๆ มากกกกกกก จนสงสัยว่า เอ๊ะ เราทำถูกรึเปล่า
ตอนภาวนา พุทโธ ปกติจะนึกถึงภาพพระ แต่เมื่อคืน นึกไป นึกมาภาพพระ กลายเป็นภาพผี น่ากลัวซะนี่ เลยเปลี่ยนไปนึกถึงพระรูปใหม่ ก็เป็นอีก ก็เลยคิดว่า เอ๊ะ เราใจไม่อยู่กับพระเลย ทำไมเนี่ย ไม่ใฝ่ดีเลย

เห็น อ. เห็ดหอม หวัดดีค่ะ วันนั้นที่ไม่รับน้ำ เพราะเกรงใจค่ะ ของตัวเองมีแล้ว อ. จะได้ไว้แจกคนอื่นนะ แขกคงมาเยี่ยมเยอะ เลยไม่รับค่ะ ถ้าอ. มีความนัย (แจกน้ำมนต์ ช่วยบอกตรงๆ นะคะ คนมัน...ไม่ฉลาดอะ)

 

ไปบู้ทมาวันเสาร์ ก็ได้อะไรมากมาย
มีอาจารย์คอย ช่วยแนะนำ
ทั้งอาจารย์ บาส อาจารย์สุวิส พี่เห็ดหอม
ขอบพระคุณอาจารย์ บาสที่ช่วยต่อยอด

ส่งการบ้านอาจารย์

มันเปลี่ยนแปลงไปมากหลังจากอาจารย์ตั้งกัมฐานให้
อาจารย์ครับเมื่อจิตอยู่เหนือกาย
มันเกิดอาการ เหมือนออโต ตรงกลางศรีษะมันวูบเข้า วูบออก
พร้อมหน่วงกับหน้าผาก เหมือนมันดูดชึ่งกันและกัน
เมื่อไม่ได้นั่งสมาธิ นั่งที่โซฟา เอาหัวผิงเบาะ เมื่อกำหนด
เบาะจะสะเทื่อน เหมือนหัวใจเต้นได้ที่กลางสมอง
เราควรจะเพิกเฉยหรือเฝ้าดูมันไปเรื่อยๆ

มันก็สนุกไปอย่าง เวลาอยู่ที่บู้ท
เปรียบเหมือนอาจารย์ สามท่านวิ่งด้วยความเร็ว ห้าร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง
เราลูกศิษย์ วิ่งได้ ยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง เวลาอาจารย์ให้ทำอะไร
ก็ทำตามได้ที่ระยะยี่สิบกิโลเมตรแรก หลังจากนั้นก็ไล่อาจารย์ไม่ทัน
แต่ก็มีความสุข

เหมือนอาจารย์เก็บครั้งเดียวได้ห้าร้อย
พวกเราลูกศิษย์ แม้จะเก็บได้ ที่ละห้าสิบสตางค์ ยี่สิบห้าสตางค์ หนึ่งบาทบ้าง
ก็ขอให้ได้เก็บ มันดูเล็กน้อย ก็ขอให้เก็บ หลายๆวัน ก็เป็นสิบบาท
หลายๆเดือน หลายๆปี ก็เป็นร้อย เป็นหลายร้อยได้
ถ้าเรามีความมุ่งมั่น ขยัน เสมอต้นเสมอปลาย
อย่าท้อถอย ว่าไม่ได้อะไร มันได้ทุกครั้งที่เราได้กระทำ
ข้อสำคัญอย่ามีความอยาก จากผลแห่งการกระทำ
เราโชคดีมากที่ได้มาเจอ คุรุผู้ใจดี เอื้ออาทรแก่พวกเรา
มีโอกาส ก็ไปบู้ทกัน อย่างน้อยก็ได้พลังเสริมส่ง จากอาจารย์
กลับบ้านเวลาทำสมาธิ จะได้ก้าวหน้า

 

ดูก็ได้ครับ ตั่งจิตอยากไปไหนก็ไปครับ แต่ในขนะที่ไปก็บริกรรม พรมหมวิหาร4ครับ

 

สวัสดีอาจารย์ทั้ง 2 ท่านค่ะ

เริ่มฝึกบทที่ 3 ไปได้ 4 วันแล้วค่ะ
3 วันแรก นั่งภาวนาโดยไม่ต้องนับ ประคองให้เป็นสมาธิไปเรื่อยๆ จนคิดว่าใกล้จะครบ แล้วค่อยเปลี่ยนคำภาวนา แต่สติเปลี่ยนที่ตั้งบ่อยมาก เดี๋ยวไปจับลมที่ท้อง แล้วก็เปลี่ยนไปที่ลิ้นปี แล้วก็ไปที่ปลายจมูก มาที่ตาบ้าง ก็ตามรู้ไปเรื่อยๆ ไม่เผลอเท่าไหร่
แต่จิตมันเปลี่ยนก่อนที่จะครบ 100 ตามความรู้สึก เพราะมันใช้เวลาสั้นไป ก็เลยยังไม่เปลี่ยนคำภาวนา จนคิดว่าครบแล้วถึงเปลี่ยน เลยไม่แน่ใจว่าถูกรึป่าว

วันที่ 4 เลยลองนั่งแบบปล่อยไปตามจิต จิตเปลี่ยนตอนไหน ก็เปลี่ยนคำภาวนาตอนนั้น
ก็ใช้เวลาสั้นกว่าเดิม แล้วก็อยากจะออก ไม่อยากนั่งต่อ จริงๆแล้วไม่อยากนั่งตั้งแต่แรก แต่ลองฝืนดู ที่นี้พอจิตอยากออก ก็เลยแผ่เมตตาก่อน แล้วฝืนนั่งต่อไปเรื่อยๆ แบบไม่ต้องภาวนา เริ่่มมีอาการรู้สึกเหมือนใจจะขาด หวิวๆ ใจสั่น ความรู้สึกบอกว่าต้องลืมตานะ ไม่งั้น ขาดใจตายแน่ๆ แต่ก็ฝืนนั่ง กลับมาดูที่กาย ก็ยังนั่งหายใจเข้าออก เป็นปกติ สม่ำเสมอ ไม่มีอาการสั่น ไม่เกร็ง เลยดูที่จิตอย่างเดียว ดูที่ความรู้สึกนั้น รู้ ละ วาง ตามที่อ.บอก ก็ทนไป ดูไป ไม่ตายหรอก ยังนั่งหายใจอยู่ ประมาณสักพักก็รู้สึกดีขึ้น เมื่อหายแล้วถึงค่อยออกจากสมาธิตามปกติ

รู้สึกดีใจที่ไม่ออกจากสมาธิตอนนั้น และผ่านความกลัวตรงนั้นมาได้

ขอบคุณค่ะ

 

คุณสุวิคะ

หนูลองทำดูแล้ววันก่อน เกสา-โลมา แบบที่คุณสุวิแนะนำ ทำไปพักเดียวมักหนัก อึดอัดขึ้นมาเลย

คือ มีปัญหาจิตมันไม่เอาคำภาวนาล่ะค่ะ ลองมาตั้งกะปีที่แล้วละค่ะ พอใส่คำบริกรรมไปพักเดียว (พุทโธ นะมะพะธะ อาคันติมายะฯ) แป๊บเดียวมันทิ้งเลย .. มันจะไปจับนิ่งว่างท่าเดียว แล้วจะทำยังไงดีล่ะคะเนี่ย ... หรือว่าต้องพยายามดึงจิตกลับมาอยู่ที่คำภาวนาล่ะค่ะ ... สับสนๆ ^^"

ปล. เอาท่ากำมือของสมเด็จพุทธาจารย์ฯ ที่คุณสุวิเคยเขียนไว้มาลอง เวิร์กอ่ะค่ะ รู้สึกเย็นซ่าๆที่ฝ่ามือ แล้วจิตสงบลงไปเลย ..

 

ขออณุญาติยังไม่ตรวจการบ้านนะครับ เพราะไม่อยากให้การฝึกปนไปปนมากับอย่างอื่น
รอซักพักครับ ขอเลือกที่จะสอนนิดนึงเพราะ คนที่ทำโดยไม่รู้มีโทษมากกว่าครับ
ยังไง อยากให้ อาสุวิลบวิธฝึกที่ลงไว้ข้างหน้าที่เป็นวิธีของผมด้วยครับ

 

ความจริงแล้ว การภาวนา เกสา โลมาฯ จะทำให้เกิดพลัง(ปราณ)หมุนวนขึ้นในกาย
ยิ่งภาวนาเร็วๆ พลังจะยิ่งหมุนวนเร็วขึ้น มากขึ้น พลังนี้จะรักษา/ไล่ สิ่งแปลกปลอมและโรคในร่างกายให้ค่อยๆลดลง

และยิ่งภาวนาเร็วจนไร้คำภวนา(เหลือเพียงเจสิก) คล้ายๆนั่งสมาธินิ่งๆ ในบทที่ ๓ (แต่มีเจสิกอยู่)
พลังจะยิ่งแรงมากขึ้น ยิ่งนิ่งพลังยิ่งสูง ผู้ที่ พละ ไม่ค่อยดี อาจถึงกับสั่น โยกคลอน ฯลฯ

การภาวนา ธาตุสี่ก็เช่นกัน พลังของธาตุสี่จะไหลเวียนในกายก็จะมากขึ้นเช่นกัน
บางอย่างมากไป/น้อยไปก็เกิดโทษ การอธิษฐานจิต ก่อนเข้าสูภวังจะแก้ได้
จงอธิษฐานด้วยปัญญา(แต่ละคนไม่เหมือนกัน) ไม่อาจสอนรวมๆได้

 

ไม่ลบของ อ.บาสซ์ คร๊าบ แต่จะลบของผมแทน
เพราะ ของ อ.บาสซ์ ปูพื้นตั้งแต่เริ่มต้น ทำให้ผูเข้ามาเรียนมีฐานแน่น

ของผมซะอีกที่ไม่ปูพื้นก่อน ทะลุกลางปล้องขึ้นมาเฉยๆ ทำให้ผู้มาใหม่เริ่มต้นได้ยาก

 

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ visnu
วันนี้ผมพลาดหลายสิ่งว่าจะไม่พลาดก็ยังพลาด แย่จริงๆเลยครับ

</TD></TR></TBODY></TABLE>

อ.บาสซ์ จะหาเรื่องลาป่วยจ้า

 

คือที่ต้องการให้ลบเนื่องจาก

1.การฝึกของผมค่อนข้างจะเข็มงวด คือผมไม่ต้องตามคุมหลอกแต่กรรมมันจะมาคุมเอง

2.ถ้าผู้ฝึกคิดว่าลองแบบ เล่นๆเอาอันนี้นิดอันนั้นหน่อยก็ถือเป็นการ ปรามาศ ดูหมิ่งครูบาอาจารย์

ในขณะที่ผมกำหนดวิธีฝึกผมก็ได้เชิญเบื่องบนมาตรวจสอบอีกที่ วิธีการต่างๆจึงเกิดประโยชน์สูงสุดครับ

3.อาการต่างๆต้องมีคนอธิบายอย่างชัดเจน เพราะบางคนก็ไม่ได้นั่งก็อปคำตอบมาหลอกถามผมก็มี อันนี้ก็ต้องแยกแยะ

4.ตามที่กล่าวมาต้องใช้ความใสใจและใช้จิตอย่างมาก เพราะการฝึกของแต่ละท่านที่ส่งการบ้านมา

ต้องบอกว่าทุกท่านมีกรรมแต่ตนมาอยู่แล้วแต่ผมใช้ข้ออ้างที่ท่านฝึกกันอยู่เพื่อต่อลองให้หนักกลายเป็นเบา

และก็ได้บอกวิธีการแก้กรรมแบบสอดแทรกในการฝึกไปด้วย ดังนั้นความรับผิดชอบค่อนข้างเยอะแล้วบางที่ก็มี

คนที่ไม่รู้อะไรเลยมาฝึกแล้วก็ฝึกแบบไม่รู้ นั่งแบบไม่รู้แล้วนำไปพูดแบบไม่รู้

ก็จะเกิดกรรมตามมา ผมจึงต้อง พิจรณาเยอะครับว่าน่าจะมีผลดีหรือผลเสียอะไรมากกว่ากันครับ

 

ผมก็เป็นคนนึงที่ต้อง ระวัง เรื่องคำพูดให้มากกว่าเดิมครับ

หลายครั้งที่พูดออกไปแล้ว กลับคิดได้ที่หลังว่า เราไม่น่าพูด

ปรารถนาดี ประโยชน์มี แต่น้อยกว่าผลเสียที่จะตามมาครับ

* หายไวๆ ครับ อาจารย์ ยังรอให้ ตรวจการบ้านอยู่ครับ *

 

เป็นกำลังใจให้ อาจารย์
สู้ๆ คะ

 

อาจารย์สู้ๆนะครับ เอาใจช่วยครับ
รอเรียนกับอาจารย์ต่อนะครับ

 

สู้ๆนะคร้าบพี่บาส เมื่อวานเหมือนจะภาวนาเข้าสมาธิน้อยไป

เริ่มเจ็บคอเลย= ='' บท 3 ผมยังไม่เริ่มต่อละกันครับ ตอนนี้บท 1 กับ 2 พอ

ช่วงนี้จิตไม่ค่อยจะนิ่งเท่าไหร่ วุ่นวายเกินไปครับ= =

 

มาเป็นกำลังใจให้อาจารย์บาส ช่วยเขาจนเหนื่อย บุญที่ได้ช่วยใครไว้
ขอให้เป็นเกราะ ป้องกันอาจารย์บาสจากสิ่งไม่ดี แคล้วคลาดนานเท่านานค่ะ

ยังไม่ส่งการบ้าน เหะๆ เพราะไม่มีจะส่ง เป็นสมัยเด็กโดนคุณครูไล่ไปยืนหน้าชั้น
โชว์ความงาม(หน้า)แน่ๆ 5555 ตอนนี้ หากทำไม่ดีโดนใบเหลืองแน่ๆ

 

ลูกศิษย์คนนี้มาขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์บาสอีกคนค่ะ
ขอให้บุญทั้งหลายที่อาจารย์ได้ทำมา จะเป็นเกาะคุ้มกันให้อาจารย์
ปลอดภัยน่ะค่ะ

 

ไม่ได้เข้าเน็ตและกระทู้สิบกว่าวันแล้ว เหวอ! เกือบตกเครื่องซะแล้วเรา ดีว่ามาทันกระโดดเกาะหางเครื่องไว้ได้
ช่วงนี้ไประหกระเหินอยู่นอกบ้านเป็นส่วนใหญ่ สารภาพว่าไม่ได้นั่งเลยช่วงนี้เพราะต้องนอนอยู่กับผู้อื่นทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า เดี๋ยวค่อยๆไต่ขึ้นเครื่องค่ะ ไงก็ตีตั๋วไว้แล้วอาจารยืคงไม่ไล่ลงหรอกนะคะ
ขอบคุณอ.สุวิ และส่งกำลงใจให้อ.บาส สู้ๆ พร้อมทั้งยินดีด้วยกับความก้าวหน้าของเพื่อนๆร่วมชันเรียนค่ะ (smile)rabbit_run_away

 

วันอาทิตย์ถ้าใครว่างก็ไปเจอที่ฐูทก็ได้ครับผมว่าวันอาทิตย์ผมน่าจะสะดวกกว่าครับ

นั่งให้แน่นนะครับ วันนี้พอดีได้อ่าน ของคุณอะไรซักอย่างที่ชือลงท้ายเป็นตัวเลขเลย

มีความรู้สึกไม่อยากให้มีการเขียนวิธี นั่งเลยเพราะคนที่สักแต่ว่าอ่านเอาไปนั่งแล้วประยุกมั่ว

แล้วก็อุปทานมากมายว่าตนเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ทั้งที่ไม่มี ยิ่งนำวิธีผมไปนั่งด้วยเดี๋ยวนิมิตยิ่งมา

ตนเองไม่มีสติ คงจะเป็นอย่างที่ผมเขียนบอกโทษของการฝึกโดยไม่รู้ เลยอยากให้อาสุวิลบเลย

เพราะเดี๋ยวจะได้เห็นคนวิปลาศเป็นแน่แท้ เลยทำให้ต้องรัดกุมในการสอนการตอบการบ้านเพราะ

มีคนไม่รู้แล้วฝึกและไม่แสดงตัวอีกเยอะ ก็อยากจะพูดอีกว่าไม่ได้หวงการฝึกเพราะใครทำใครได้

แต่ห่วงมากกว่าครับ