นวดให้แม่กลับถูกด่าและแช่ง!?

:boo: น้อนใจมากๆ เลยคะ คิดถึงที่ไรน้ำตาจะไหล
แม่เป็นอัมพฤก หมอบอกว่าให้ออกกำลังกาย ยืดแขน-ขา(ตอนนั้นท่านยังไม่ตัดขา) กล้ามเนื้อจะได้(อะไรสักอย่าง หนูจำไม่ได้) รู้แต่ว่า ต้องนวดแล้วยืดแขน-ขาให้ท่าน บ่อยๆ หนูก็ค่อยๆยกนะคะ ท่านก็ด่า ว่าทำแรงคิดจะทำให้กระดูกท่านหักเหรอ ด่าๆแล้วก็แช่งด้วย พอพี่ชายมา แม่ก็ฟ้อง ทำให้พี่ชายดุอีก แล้วพี่ชายก็นวดให้(ดูจากหน้าแม่ ก็รู้ว่าแม่เจ็บ) แต่ท่านไม่พูดสักคำ เหมือน อดทนไว้ พอนวดเสร็จ แม่ก็ไม่พูดอะไร จนพี่ชายไป ครั้งพี่ชายมาอีกแม่ไม่ให้นวดเลย! แต่ก็ไม่ได้ให้หนูนวดเช่นกัน แต่หนูก็นวดเพราะหมอสั่ง โดยยอมถูกด่าถูกแช่ง เพราะตอนนั้นยังมีความหวังว่าจะเดินได้
อยากถามท่านผู้รู้ว่า คำที่แม่ด่า แม่แช่ง จะมีผลไหมค่ะ ?:'(ชีวิตทุกวันนี้ที่ยังไม่ได้ดี ไม่ประความสำเร็จเพราะท่านด่าและแช่งไว้หรือเปล่า?? ถ้าใช่จะมีวิธีแก้ไขยังไง??
ขอบพระคุณท่านผู้รู้ทุกๆท่านนะคะ ที่เข้ามาตอบ
ขอบคุณค่ะ

 

อ้างอิง พระพุทธพจน์ ในเรื่อง มงคล 38 ประการ

ประการหนึ่ง ท่านว่า "การบำรุงบิดามารดา ถือเป็นมงคลสูงสุด"

การปรนนิบัติดูแลบิดามารดา ยามท่านเจ็บป่วย ถือเป็นบุญใหญ่ครับ ขอโมทนา


ส่วนเรื่องที่คุณแม่ ต่อว่า นั้น อยากให้เข้าใจว่า ท่านเป็นผู้ป่วย นะครับ

ความทุกข์ทรมานทางกาย ย่อมส่งผลให้เกิดความป่วยไข้ทางใจด้วย ดังนั้น...

คุณแม่จึงอาจจะแสดงออกในสิ่งที่ "ยามปรกติ" ท่านจะไม่แสดงอาการอย่างนั้น

ลองย้อนไปดูตอนเด็กๆ ตอนแม่คุณปรกติดี ก็คงจะมีความทรงจำดีๆต่อกันหลายเรื่อง

ท่านไม่มีจิตคิดร้ายหรอกครับ แต่เป็นไปได้ว่า วิบากกรรมเก่ามาตัดรอน หรือให้ผล

ทำให้ต้องเป็นไปในทางที่ร้ายต่อกัน


ก็แนะนำให้ อภัยทาน ครับ เวลาท่านจะพูดอะไรให้สะเทือนใจ ก็คิดเสียว่า...

เป็นลมที่บาดหู ปล่อยให้ไหลผ่านไป แต่อย่าปล่อยให้ลมพัดลงไปบาดจิตใจเราได้ครับ

คนเป็นร้อยๆพันๆ ทำไม่ดีกับเรา เรายังอภัยให้ได้ แต่นี่แม่ของเราเองครับ


ส่วนเรื่อง "แช่ง" นั้น ไม่มีผลหรอกครับ เจตนาในการแช่งไม่มี กำลังของจิตอ่อน

คุณแม่ทำไปก็เพราะความผิดปรกติของร่างกาย และจิตใจ (ตระหนักตรงนี้ให้มากครับ)


แล้วยิ่งตัวท่านเองทำความดีที่เป็นมงคลสูงยิ่ง ตามพระพุทธพจน์ของพระพุทธเจ้า

คือ การบำรุงบิดามารดา ความดีตรงนี้แหละจะช่วยคุ้มครองตัวท่าน

เปรียบเสมือนพระพุทธเจ้าท่านประทานพรให้ท่านด้วยพระองค์เอง ดังนั้น...

คำสาปร้ายๆ ต่างๆนานา มีหรือจะให้ผลได้ และต่อให้ทวยเทพสาปแช่งท่าน

(ซึ่งทวยเทพจะไม่ทำเช่นนั้นอยู่แล้ว ท่านจะเปล่งสาธุการเสียมากกว่า) ก็ไม่เป็นไปตามนั้น


รักษาความดีไว้ครับ คิดดี พูดดี ทำดี - ชีวิตดีแน่นอนครับ


ขอให้เจริญในธรรมนะครับ

 

อนุโมทนากับความดีและความหวังดีต่อแม่นะคะ แล้วสักวันบุญก็จะส่งผลให้เจอแต่สิ่งที่ดีๆ บ้างค่ะ

 

อ่านแล้วน้ำตาอยากร่วงๆจริงๆ เป็นเราคงทุกข์ใจแย่

 

กรรมระหว่างสองคนก็ชดใช้กันไป
ถ้าเรามีสติสัมปชัญญะมากกว่าเขาเราก็ควรอดทนก้มหน้าก้มตาใช้กรรมไปซะ
กรรมจะได้หมดๆไป

แต่ลูกก็ควรใช้หนี้ในฐานะที่เขาเป็นพ่อแม่ด้วย ไม่มีสิ่งใดดีกว่าเราปฏิบัติบูชาด้วยตัวเราเอง เราหลุดพ้นแล้ว ยังสามารถช่วยเหลือพ่อแม่ได้ด้วย

เป็นกำลังใจให้จ้า

 

ขอชมเชยในความกตัญญูครับ ไม่ต้องคิดมาก ยังไงก็ขออวยพรให้คุณเจริญรุ่งเรื่องในทุกๆ ด้าน

 

การแก้กรรมมีจริง

 

สาธุๆ ขอบพระคุณมากคะ ตอนแรกยังลังเลอยู่เลยว่า เอ จะไม่สนใจดีไหมเพราะพี่ๆก็ไม่สนใจ ตัวเองอยากกินก็ซื้อมากิน ไม่เคยมองเลยว่าแม่กินด้วยได้หรือเปล่า! เพราะแม่ยังต้องดูแลเรื่องอาหารการกิน หนูจะคอมห้ามไม่ให้กินกับพี่ชาย ห้ามกินของหวาน ก็ร้องไห้ บอกว่าหนูแกล้งอยากให้ท่านตาย ส่วนพี่ชายตามใจ ความดันแม่ก็ขึ้น อาการมีแต่ทรุด หนูไม่รู้จะทำอย่างไร จึงขอไม่กลับบ้านดีกว่า บางทีก็คิดนะคะว่า ชีวิตอยู่ได้ไม่ถึง100ปี ให้ท่านได้กินตามใจจะดีกว่าไหม? แต่หนูก็ไม่อยากให้พี่ชาย ทานอะไรที่ไม่มีประโยชน์ กลัวจะเป็นเบาหวาน เพราะเป็นโรคที่เป็นกรรมพันธ์ แต่ไม่มีใครเชื่อหนูเลย พูดมากก็ถูกว่า บ่นเป็นยายแก่
จะทำไม่สน ก็คนในบ้าน หนูคงต้องเรียนรู้การวางอุเบกขาให้มากใช่ไหมคะ
การที่หนูไม่ตามใจแม่ ในเรื่องการกิน ทำให้แม่ร้องไห้ หนูจะบาปไหมคะ? ช่วยตอบด้วยคะ

 

สาธุๆ (ไหว้รับเลย คนมีบุญอวยพร มักจะเป็นจริง)หนูไม่หวังอะไรมาก นอกจากได้เรียนคณะแพทยศาสตร์ อยากให้แม่ได้เห็น หนูได้เป็นแพทย์หญิง แต่ถึงจะไม่ได้อยู่ถึงวันเป็นคุณหมอ แค่เห็นหนูเรียน ก็ทำให้ท่านสุขใจมากพอที่จะไปอย่างมีความสุข
ขอบคุณมากค่ะ ^__^

 

ขอบคุณมากคะ อ่านแล้วมีประโยชน์ จริงๆ

 

คำถามแรกว่า คุณต้องเรียนรู้กางวางอุเบกขาให้มากนั้น ก็ตอบว่า ใช่

แต่ ต้องไม่ลืมอีกสามตัวด้วย คือ เมตตา กรุณา และ มุทิตา

หากไม่มีสามตัวดังกล่าวแล้ว คุณอาจเข้าใจหลักในการวาง "อุเบกขา"

ได้คลาดเคลื่อน หรือ ใช้อุเบกขาไม่เหมาะกับกาลเทศะได้

มีหลายกระทู้ในเว็บที่มีบทความเรื่องอุเบกขาน่ะครับ ศึกษาเพิ่มเติมได้ครับ


ส่วนกรณีที่ไม่ตามใจแม่เรื่องกิน ทำให้แม่ร้องไห้นั้น ขออุปมาตอบ ดังนี้...

คุณมีลูกเล็กๆ ที่ยังไม่รู้ประสีประสา เห็นคุณซื้อ M150 มาให้สามีคุณ

เด็กมันนึกว่าขนม ร้องอยากจะกิน แต่คุณรู้อยู่เต็มอก ว่าของนั้นเป็นโทษ

และไม่เหมาะสำหรับเด็ก เมตตาเด็ก ไม่อยากให้เด็กเป็นอันตราย

คุณไม่ยอมให้กิน เด็กร้องไห้กระจองอแง อย่างนี้บาปไหม???

(ที่เปรียบเทียบเด็ก กับ แม่ อันนี้เพื่อมุ่งให้เห็นภาพชัดเจนว่า คุณแม่คุณ

ป่วย ดังนั้น เหตุผลและตรรกะของท่านในเวลานี้ ก็อาจจะเหมือนเด็กเล็กๆ

ไม่ได้มีเจตนาจะปรามาสท่านแต่อย่างใด ขอขมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ)


บาป หรือ ไม่ ดูที่เจตนาเป็นสำคัญ... คราวนี้ก็พิจารณาเอาครับว่าบาปไหม

=======================================

 

อนุโมทนา ในความดีที่ท่านเพียรพยายามนะ หวังเป็นอย่างยิ่งความดีที่ท่านเพียรพยายามคงส่งผลตอบแทนให้ท่านนะ

 

ขอบพระคุณมากๆเลยนะคะ ได้รับรู้แบบนี้ ค่อยสบายใจ อยากกลับบ้าน ไม่อย่างนั้น คงทำตัวทำใจไม่ถูก กลัวบาปก็กลัว ห่วงแม่ก็ห่วง ตัดสินใจไม่ถูกจริงๆคะ ขอบคุณอีกครั้งคะ

 

ทางโลกอาจจะยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่ทางธรรมได้สำเร็จ (เป็นกุศลแล้ว) สักวันกุศลจะส่งผลครับ
ทำดีต่อไปนะครับอย่าท้อแท้ครับ เป็นกำลังใจให้

 

อนุโมทนาครับ
ขอให้อดทนไว้นั่นคือการทดสอบอารมณ์และจิตใจของเรา หากตอนที่เราตั้งใจทำความดีแก่ผู้มีพระคุณแล้วเราโดนตำหนิหรือโดนพูดด้วยคำพูดที่ฟังแล้วท้อถอย แล้วเราคล้อยตามจนเกิดอารมณ์เสีย จนทำให้เกิดขาดสติ พูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ ผลกรรมก็จะเพิ่มขึ้นมาอีก ขอให้จำไว้ว่าเมื่อเราได้สงเคราะห์ใครแล้ว แล้วผู้นั้นไม่พอใจขอให้นึกถึง 3 สิ่งคือ ขันติ (อดทน) และโสรัจจะ (ทำจิตใจให้แช่มชื่น แม้สิ่งได้รับกลับมาจะทำให้ใจเราขุ่นมัว)น่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะน้องอิจิโกะ

 

อนุโมทนา ในความกตัญญูที่คอยปรนนิบัติดูแลท่านด้วยค่ะ สาธุ

 

เขาว่าถ้าพ่อแม่ว่ายังไงก็จะเป็นยังงั้น ไม่รู้ดิ

 

:boo: ขอบพระคุณมากคะ ที่ตักเตือน เป็นอย่างนั้นจริงๆ เป็นอย่างที่พี่พูดเลยคะ หนูผิดเอง เพราะสอบไม่ได้เลยถูกคนแถวบ้านถากถาง เลยหงุดหงิด ใสอารมณ์กับคนที่บ้าน เพราะเหตุผลนี้ละทำให้หนู ต้องมาหาหอพัก แต่ก่อนมา หนูก็ไปกราบขอโทษคุณแม่ที่พูดจาไม่ดีไปแบบนั้น แม่บอกเข้าใจยกและยกโทษให้หนูแล้ว
หนูขอสารภาพเลยนะคะ ว่าหนูไม่ใช่คนดีอย่างที่ทุกคนเข้าใจ บ่อยครั้งที่หนูถามตัวเองเสมอว่า 1.ทำไม แม่เอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรต้องทำให้ทันที ทั้งๆที่รู้ว่าอยู่บ้านหนูต้องเฝ้าร้านขายของ (ทำทุกอย่างเองหมด ตั้งแต่ไปรับของมาขาย ) หนูเหนื่อยมาก แต่ก็วิ่งมาเพื่อดูว่าท่านจะเอาอะไร แค่น้ำเย็น บางที่ก็วิ่งมาเพราะท่านคันขา เรื่องเล็กๆน้อยๆน่าจะบอกพี่ชายหรือน้องชาย เพาะ2คนนั้นไม่ได้ทำอะไรนอกจากดูทีวี บางครั้งหนูเป็นไข้ ท่านก็บอกจะอาบน้ำ หนูก็ต้องอุ้มท่าน ไปอาบน้ำ ทั้งๆที่ตัวร้อนไข้ขึ้น ท่านก็ตัวหนักด้วย แต่ที่เสียใจมากคือ ท่านทำให้หนูถูกพี่ชาย(ที่แต่งงาน แยกไปแล้วนะคะ)ดุบ่อยๆ หนูคิดไปถึงคนเป็นแม่ น่าจะอยากให้ลูกรักกัน มากกว่า ใช่ไหมค่ะ?ทำไมชอบพูดให้พี่น้อง มีปัญหากันก็ไม่รู้ อีกเรื่องหนูเคยได้ยินว่าแม่ ยอมอดเพื่อให้ลูกอิ่ม แต่ที่บ้านไม่ใช่ เพราะบางวันหนูทำงานกว่าจะเสร็จ ไปซื้อของ(ที่บ้านมีแต่รถจักรยาน ปั่นไป ปั่นกลับ) แล้วมาวางขึ้นชั้น ก็ช้า เดินไปทานข้าว พบว่าแม่ทานหมดแล้ว หนูก็ได้แต่บอกว่า"ไม่เป็นไร ไม่ค่อยหิว" ทั้งๆที่น้อยใจมากเลยคะ เพราะหนูยังไม่ได้กินอะไร พี่ชาย น้องชายอิ่มไปก่อน ไม่ได้เก็บ แม่นั่งกินไปเรื่อยๆคะ
เรื่องที่เคยน้อยใจแม่คือ ท่านให้เงินพี่ชายไปทำทุน แต่พอหนูอยากเรียน ท่านไม่ให้ ไม่เชิงไม่ให้หรอก ท่านบอกจะเก็บไว้รักษาตัวเอง ค่ารักษาแม่แพงมากนะคะ ก็มากพอที่ทำให้หนูอยากเป็นหมอเพื่อช่วยคนจนนี้ละคะ แต่ตอนนี้ไม่น้อยใจแล้วละ หนูไม่ขอเงินแม่มานานแล้ว ปีใหม่ที่ผ่านมาหนูยังให้เงินแม่ด้วยนะคะ ไม่น้อยใจแม่เรื่องเงินแล้ว แต่น้อยใจโชคชะตา เงินที่หาจากทำงานพิเศษ อดข้าว แม่เอาไปให้น้องชาย ซื้อขนม ของหวานมากินคะ :'( สบายกันจังเลย จะรู้ไหม ว่าหนูอดไม่มีเงินกินข้าว
แต่ทุกวันนี้ หนูสงสารแม่มากเลย ท่านทรุดลงทุกวันๆ หนูคงทำได้ดีที่สุดคือพูดธรรมและพาแม่ถือศีล5 ให้ท่านสวดมนต์บทสั้น เพราะเรื่องอื่นๆ เช่น ออกกำลังกาย หรือ อาหารการกิน ก็อยากทำใจว่า คนเกิดมาอายุไม่ถึง100ปี ตามใจท่านดีกว่า ขอถามท่านผู้รู้ทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านว่า หนูคิดผิดหรือเปล่า? อยากให้ช่วยแนะนำด้วยคะ???????????????
ขอบพระคุณท่านผู้รู้ทุกๆท่านนะคะ ที่แนะนำ
ขอบคุณคะ

 

:boo: ขอบคุณค่ะ สำหรับความรู้ จะได้นำไปเล่าให้แม่ฟัง ระยะหลังหนูมาพักที่หอ ก็ไม่โดนแม่ว่าแล้วคะ นานๆกลับไป ท่านจะให้พรมากกว่า เพราะซื้อของไปฝาก เชื่อไหมคะพี่ชาย ไม่มีใครซื้อของใช้จำเป้นไปให้ท่านเลย มีแต่หนู ทำงานด้วย เรียนด้วยที่ซื้อของไปให้ พอให้ แม่จะดีใจ ก็แม่ออกไปซื้อเองไม่ได้ แล้วไม่มีใครสนใจจะถามเลยด้วย ยิ่งไม่ซื้อให้ แม่ได้รับทุกครั้งที่หนูกลับบ้านจะบอกว่า"ขอให้สอบติดแพทย์นะ"แล้วตบหัว ^^ อย่างนั้น หนูมีโอกาสสอบติดใช่ไหมค่ะ!!!!!
ขอบคุณนะคะ ที่ให้คำแนะนำ

 

:boo::boo::boo: