ทริบรวมพลคนปีขาล ไหว้พระธาตุช่อแฮ

ตอนที่ 9

ช่วงที่อยู่บนวัดเรามัวอิ่มเอมกับการทำบุญหลากหลาย จนลืมไปว่าเรายังไม่ได้จองตั๋วรถขากลับเลย แต่แทนที่จะลงจากวัดไปจองตั๋ว เราก็คิดว่าน่าจะให้คนขับสองแถวจองให้แล้วซื้อตั๋วมาให้เราตอนที่เขามารับเราลงจากวัด น้องก้อยก็โทรไปสั่งการ อู้กำเมื๊อง กะคนขับสองแถวให้ซื้อตั๋วขากลับมาให้เราสามคน พวกเราก็ใจชื้นว่าตั๋วได้เรียบร้อยแล้ว ทีนี้เราจะได้อยู่เข้าพิธีสืบชะตา โดยไม่ต้องกังวล เมื่อเสร็จการทำบุญทุกอย่างแล้ว รวมถึงเข้าพิธีสืบชะตา พวกเราก็เดินลงมาจากพระอุโบสถ พระอุโบสถตั้งอยู่บนยอดเขา อ๋อ ลืมเล่าไปช่วงที่กำลังออกมาจากพระอุโบสถนั้น มีผู้ชายท่านนึงมากับญาติพี่น้องมาตั้งโต๊ะแจกพระเศรษฐีนวโกฎเนื้อผง แจกทุกคนเลย แต่น้องก้อยเธอทำอีท่าไหนไม่รู้ ไม่เห็นว่าเขาแจกพระเลยไม่ได้รับน่าเสียดาย

เมื่อลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย มีเด็กน้อยตัวเล็กๆ สามสีคนนั่งเรียงรายขายล๊อตเตอรี่ ร้องขอให้พวกเราซื้อ อุ้มก็บอกไปว่าไม่รู้จะซื้อเลขไรเด็กชายคนนึงก็บอกว่าน้าครับ 522 เขามาแรงซื้อเลขนี้แหละนะ เขาบอกเรา 522 แต่ใบที่เขาหยิบเป็น 422 ก็ไม่ได้คิดอะไรไม่ดูด้วยซ้ำ ถือว่าช่วยสงเคราะห์น้องเขาไม่ได้หวังว่าจะถูกหรอก

พอออกมาจากกลุ่มเด็กๆขายล๊อตเตอรี่ เราก็ไปนั่งที่อาคารประชาสัมพันธ์เพื่อรอสองแถว ได้ดื่มน้ำเย็นๆจากรถพ่วงขาที่เข้ามาขาย แล้วเราก็โทรไปให้สองแถวให้มารับไปส่งในตัวเมือง บอกสองแถวว่าเราจะไปหาของอร่อยๆทานกันเช่น ขนมจีน น้ำเงี้ยว แล้วก็ข้าวสอย เขามีที่ไหนแนะนำบ้าง สองแถวก็บอกว่ามีอยู่ในตัวเมืองเดี๋ยวมารับแล้วจะพาไป แต่ต้องเลี้ยงพวกเขาด้วยนะคือทั้งสามีและภรรยา พวกเราก็คิดว่าไม่มีปัญหา เพราะสองคนจะกินกันสักเท่าไหร่เชียว นั่งรอไม่นานสองแถวก็มาถึง ก่อนจะขึ้นรถก็ยืนปรึกษากัน ถามสองแถวว่าซื้อตั๋วรถมาให้เราหรือป่าว เขาก็บอกว่าซื้อแล้วยื่นตั๋วรถให้ ซึ่งในตั๋วบอกว่ารถจะออกในเวลา 21.45 พวกเราตกใจทำไมมันนานจัง ตอนเรามาถึงแพร่เขาดูตารางรถ รถออกจากแพร่ 18.40 นี่นา ภรรยาคนขับก็รีบพูดเลยว่ารถไม่มีรถเต็ม รถจากแพร่กลับพัทยาไม่มีเลย ไม่ว่าจะ วีไอพี หรือปรับอากาศชั้น 1 หรือ 2 พวกเรางงเป็นไก่ตาแตก ไม่นึกว่ารถมันจะเต็มได้ขนาดนั้น ส่วนพี่สองแถวสองคนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร เขาบอกว่าเหมือนกันแหละ ตั๋วที่เขาซื้อให้เนียเป็นรถ วีไอพี ไปถึงพัทยา แต่ต้องไปขึ้นรถที่เด่นชัย เราก็ถามว่าเด่นชัยอยู่ที่ไหน เขาก็บอกว่าจากแพร่ไปอีก 25 กิโล โอ้ พระเจ้าช่วย ไมไปไกลจัง เรานึกว่าที่นั่นจะเหมือนในตัวเมืองแพร่ เราก็เลยไม่คิดมากบอกไม่เป็นไรขึ้นที่เด่นชัย ก็เด่นชัย แต่ตอนนี้ไปหาไรกินก่อนเถอะหิวแล้ว พวกเขาพูดเอาใจเราว่าเดี๋ยวจะพาไปเที่ยวก่อนเน้อ ไปพระธาตุจอมแจ้ง ซึ่งอยู่ใกล้ๆวัดพระธาตุช่อแฮนี่แหละ พวกเราก็สองจิตสองใจว่ามันร้อน แล้วก็หิวข้าว สองสามีภรรยาก็คะยั้นคะยอให้ไปให้ได้ เราก็อะ ไปก็ไป สักพักก็วิ่งมาถึงพระธาตุจอมแจ้ง ซึ่งในสายตาเราทั้งสามคน องค์พระธาตุ คล้ายๆวัดพระธาตุช่อแฮเลย แต่เล็กกว่า วัดกำลังมีการบูรณะมีนั่งร้าน มีงานก่อสร้าง พวกเราไม่ได้ไหว้ ได้แต่เดินดูนิดเดียว ถ่ายรูปมาสองสามภาพ

​

พระธาตุจอมแจ้ง​

วัด พระธาตุจอมแจ้ง อยู่ในท้องที่ตำบลป่าแดงเลยพระธาตุช่อแฮไป 1 กิโลเมตร ห่างจากตัวจังหวัดราว10 กิโลเมตร องค์ พระธาตุจอมแจ้ง เป็นสีทอง สูง 29 เมตรฐานกว้าง 10 เมตร เดิมชื่อพระธาตุจอมแจง ตอนที่พระพุทธองค์ เสด็จถึงดอยนี้จวนสว่างพอดี ต่อมาเพี้ยนเป็นจอมแจ้ง เชื่อกันว่าเป็นที่บรรจุพระเกศาของพระพุทธเจ้าที่นี้มี ศาลาเรียกว่า พิพิธภัณฑ์ตำบลป่าแดง หรือพิพิธภัณฑ์ของจังหวัด รวบรวมสิ่งของโบราณ ที่หาดูได้ยาก พระธาตุจอมแจ้งสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.1331 (ข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตค่ะ)

​

ความเชื่อ ในการไหว้ พระธาตุดอยจอมแจ้ง เชื่อกันว่า ถ้าได้กราบไหว้และตั้งจิตอธิฐานท่านจะประสบความสำเร็จและรู้แจ้งเห็นจริง


คำบูชาพระธาตุจอมแจ้ง


อิมัสมิง อะรุนุธคะมะเน


ประภัตตะเคทิตัง ธาตุ เจติยัง


อะหังวันทามิ สะระสา อะหังวันทามิ สัพพะทา ​

 

แสดงว่า ยังมีเรื่องโม้อีกเยอะ คริ คริ.....

 

ตอนที่ 10

ออกจากพระธาตุจอมแจ้งได้ สองแถวก็ขับพาพวกเราไปในตัวเมือง ซึ่งห่างจากวัดประมาณ 10 กิโลกว่าๆ ถ้าเป็นพัทยา 10 กิโลเนี่ย 5 นาทีก็ถึงด้วรถส่วนตัว แต่ที่นี่ระทาง 10 กิโลกว่าเนี่ยมันแสนยากลำบาก 10 กิโลแม้วดีๆนี่เอง นั่งตากลมกันหัวฟู ร้อนก็ร้อน รถก็เหมือน กระป๊อง ดังโค้งเค้งๆ แต่เนี่ยละรสชาติของชีวิต ชีวิตต้องมีอะไรน่าลุ้น น่าตื้นเต้นบ้างใช่ไหม จะนั่งเป็นคุณหนู รถหรูๆ แอร์เย็นๆ ก็คงไม่ใช่ นี่รถเขาเก่าแทบจะเข้าพิพิธพัณท์ได้ แถมแอร์ก็แอร์ธรรมชาติ รับเต็มๆรอบทิศทาง แล้วจะบ่นทำไมกันละหว่า อืม ก็แบบว่าไม่เคยลุยอะไรแบบนี้มาก่อนอะ มันก็เลยเหมือนลำบาก นึกออกป่ะ แต่ก็สนุกดีนะ ไม่ได้ว่าไร คุยกันมาตลอดทางว่า เดี๋ยวไปถึงเด่นชัย เราจะไปเดินเล่นกันให้ชุ่มปอดเลย ซื้อของฝากลับบ้าน อยากได้ปลาช่อนแดดเดียวกันทุกคน เพราะเวลามีเหลือเฟือ กว่าจะถึงสามทุ่มสี่ห้า ดูหนังได้สองเรื่องสบายๆ เฺฮ้อๆๆ ตอนนั้นฝันๆหวานกันอย่างแรงสุดๆ เดี๋ยวคอยดูต่อนตื่นจากฝันดิ แหม ไม่อยากเล่าเลยนะเนี่ย

สักพักรถก็ทุลักทุเลมาจอดที่หน้าร้านอาหารค่อนข้างจะหรูหราสไตล์เหนือในตัวเมือง ชื่อร้านอะไรก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เหมือนจะปั้นจั๋ย ปั้นจั้น อะไรสักอย่างเนี่ยแหละ ใครอยากรู้ก็ค้นกูลเกิ้ลดูก็น่าจะเจอ อยู่ในตัวเมืองเลย พอมาถึงพวกเราก็เชิญสองสามีภรรยา เข้าไปในร้านทานอาหารด้วยกัน ร้านนี้จะเน้นขายเส้นอย่างเดียว มีตั้งแต่เส้นขนมจีน เส้นข้าวซอย ลอดช่อง สลิ่ม แล้วถ้าคนไม่กินเส้น จากินไรกันเนี่ย น้องก้อยท่าจะหิวนัก นั่งโต๊ะได้เธอก็สั่งเลยตามประสาคนเหนือที่รู้ว่าตัวเองจะหม่ำอะไร สั่งทีเดียวรวด ขนมจีน น้ำเงี้ยว ข้าวซอย มาพร้อมกันเลย ส่วนภัทรก็ขนมจีนน้ำเงี้ยว น้องบีผู้ซึ่งวันๆกินแต่ข้าวคงไม่ถูกปากเท่าไหร่สั่งขนมจีนน้ำเงี้ยวมานั่งเขี่ยเล่น เหอะๆๆๆ ส่วนสองแถวพร้อมภรรยาก็นั่นแหละขนมจีนเหมือนกัน ก็มันไม่มีไรให้เลือกมาก นอกจากขนมจีน ข้าวซอย หมูสะเตะ แต่เห็นเขามีส้มตำอยู่มุมนึงนะ แต่ไม่มีใครสั่งหรอก อยู่พัทยาก็กินแต่ส้มตำกันจนหน้าจะเป็นเส้นมะละกอกันอยู่แล้ว ไปเหนือจะให้ไปสั่งส้มตำอีก คงไปไม่ถึงเหนือแน่ แต่เชื่อไหม ขนมจีนน้ำเงี้ยวกินที่นี่ทรมานใจมาก เขาจีบขนมจีนมาเป็นก้อนเล็กๆใส่ตระก้าหวายใบเล็กๆรองด้วยกระทงมาให้รู้สึกจะมีอยู่สี่ก้อนมั้ง แล้วก็มีถ้วยน้ำเงี้ยวแยกมาให้ต่างหาก ไอ้เราคนกินจุ เห็นแล้วก็อารมณ์เสีย หันไปพูดกับน้องก้อย "เฮ้ย ก้อย ขนมจีนที่นี่เขาจะจีบให้มันสวยงามทำไมฟระ เนี่ยสี่ก้อนยังไม่ถึงหนึงจับเลยนะ กิงจะอิ่มไหมเนี่ย ไมเขาไม่จับใส่เป็นจับๆราดน้ำมาเลย จะได้เต็มที่หน่อย พิถีพิถันทำไมก็ไม่รู้ จะเอาอิ่ม ไม่ได้เอาความสวย" ก้อยคงขำภัทรเต็มที บอกกินๆไปเถอะ เดี๋ยวเราจะได้ไปหาที่อื่นกินต่อก็ได้ ใครๆก็รู้ว่าอย่างภัทรอ่ะต้องกินให้อิ่ม นอนให้หลับ แล้วจะไม่วีน ยิ่งหิวๆเนี่ยวีนดีนักแล เห็นไรก็เหมือนจะไม่อิ่มไปหมด กินช้างได้ทั้่งตัว แหะๆๆๆๆ ขำ

เนี่ย แบบเนี่ย ใส่ตระกร้าเหมือนกันเดะเลย ขนมจีนก็จีบแบบนี้แหละ หัวเสียเลยอ่ะ หิวๆๆๆๆๆ

ข้าวซอยเขาก็พอใช้ได้นะ แต่น้ำข้นมากไปหน่อย เครื่องเทศเยอะจนน้องก้อยบอกว่าเลี่ยน กินไปได้ไม่กี่คำเธอก็วางมือแล้ว ภัทรก็เลยตักน้ำซดชิม โห ไมมันค้นคลักซะขนาด ก็เลยต้องปล่อยให้เป็นหมันไปชามข้าวซอย

ข้าวซอยไก่ อร่อยๆมาแล้วจ้า
​

​

 

ก็มีสิจ๊ะ เดี๋ยวจะโม้ให้ฟังจนหมดตับไตไส้พุงเลย เข้ามาอ่านละกัน เพราะถ้าไม่มีใครมาอ่านก็จะเลิกเขียนแล้วอะมันขาดกำลังใจในการที่จะเล่าต่อ เข้าจัย เนี่ยถ้าไม่ใช่เพราะแม่สร้อย ปิดฉากไปนานแย้ว

 

ก็ต้องเอารูปคนน่ารัก มาลงเยอะๆ เราจะได้ติดตาม 555

 

เดี๋ยวจัดไปตามที่ขอเจ้าค่ะ ท่านพระยา เอารูปน้องๆมาลงให้ดู แต่รูปเจ้าของกระทู้มะลงนะ เบือตัวเอง แต่ละรูปที่ถ่ายมาไม่มีรูปไหนชอบสักรูป จะมีอยู่แค่ไม่กี่รูปที่เอามาลงให้ดูในกระทู้นี้แหละ นอกนั้นรูปถ่ายมีเยอะ แต่ไม่เอามาลงหรอก ไม่อยากมองตัวเอง แต่เดี๋ยวจะเอาคนอื่นมาให้มองแทนเจ้าค่ะ

 

อาจจะเป็นแนวเซ็กซี่ไง ภัทรอังคาร
ดำขำ มีเสน่ห์ แต่มิได้นำพา 555

 

แนะวิธี
ต้องสวดบทจักรพรรดิ จะทำให้ดูเด็ก เราโดนทักมาหลายทีแล้ว เขานึกว่าเราเป็นนักศึกษา เวลาไปอบรมหรือเข้าร่วมกิจกรรม กับลูกศิษย์
แต่ดูดีๆแล้ว เราก็ไม่พ้นความแก่ชราไปได้หรอก เริ่มเห็นผมหงอกแซมๆ 555

 

อ้าวๆๆ อันเนี่ยงง ว่าใครหร๋อ ดำข่ำอ่ะ ไม่มีใครดำสักคนนะ นอกจากน้องผู้ชายเจ้าบี แล้วมิได้นำพาอะ จริงหรือป่าว 55555

 

ยุคอโคยา ตากแดดมากมาย เลยคล้ำๆไปหน่อย หรือ ว่าจะคลุกโคลนเพื่อป้องกันโรคเรื้อนที่ระบาดหง่ะ

 

5555 ท่านขออนุญาติหัวเราะ หน่อยนะ ถ้าสวดบทจักรพรรดิแล้วจะเด็กลงข้าพเจ้าจะเริ่มใหม่สวดทุกวันเลยพ ปกติก็สวดอยู่แล้ว แต่สวดบ้างไม่สวดบ้าง เพราะสวดมนต์บทอื่นด้วยไงเยอะ เป็นชั่วโมงเลยบางทีบทสวดพระจักพรรดิ์ก็ข้าม แต่เอ้ มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย สวดมนต์แล้วดูอ่อนวัยเนี่ย ทฤษฎีใหม่หรือป่าว ฮะ ท่านพระยา อุ้มว่าทำจิตใจให้ผ่องแผล้วตลอดเวลาจะดีกว่านะ เพราะมันจะฉายบนใบหน้าทำให้อิ่มเอิบ

 

เจ้าบีนี่ เคยขัดขวางความรักของหนุ่มสาวไว้หน่ะ ชาตินี้ ต้องมีเมตตามากๆ ให้อธิษฐานขอให้ได้ ไปเกิดในภพภูมิ ที่ดี ขึ้น และเป็น เทพธิดา ให้สมใจ

 

ให้ทำแบบนี้ด้วยนะ เวลาอาบน้ำ ก็ให้สวด แล้วพอสัพเพ ให้อธิษฐานทำน้ำมนต์จักรพรรดิ อาบ ทำแบบนี้ไม่กี่ปีเอง ดูเป็นหนุ่มหล่อมากๆเลย

 

เจ้าค่ะเดี๋ยวบอกน้องบีให้เจ้าค่ะ ส่วนเรื่องสวดมนต์มะรู้น้องจะเป็นป่าว แต่เรื่องด่าเขาถนัดเป็นอย่างยิ่งเจ้าค่ะ

 

ที่อำเภอเด่นชัย ก็มีพระธาตุชื่อดังเหมือนกัน....แต่อาจจะไม่เท่าในตัวเมือง..

จริง ๆ แล้ว ตำนานเมืองพลนคร เกิดขึ้นมานานก่อน การสร้างเมืองเชียงใหม่ และสุโขทัย เปนราชธานี แต่เพิ่งจะมาค้นพบในหลักศิลาจารึก แผ่นที่ 1 ในยุคพ่อขุน ฯ ว่ากันว่า สร้างเมืองขึ้นมา พร้อม ๆ กับหริภุญไชย เลยทีเดียว....

 

น่ากินจังอะ ตอนนี้กะลังหิวด้วย

 

จ้าแม่พิชญ์ แต่ที่ภัทรไปเด่นชัย มะมีไรเลย ขนาดสถานีขนส่ง พัดลมสักตัวยังไม่มีให้ผู้โดยสารนั่งรอรถเลย ทรมาน ม๊ากมาก อยู่ที่เด่นชัย นานหลายชั่วโมงกว่าอยู่แพร่อีก เซ็งเลยอ่ะ แถมตลงตลาดไรก็ไม่มีให้ซื้อไรกินเลย

 

อิอิอิ ม่ายช่ายปุ๊กก๊าหิวคงเดียว พี่อุ้มก็หิวเหมือนกัน แต่ข้าวซอยที่หม่ำที่แพร่นะ ข้นไปด้วยกระทิและเครื่องเทศจนมันกลายเป็นเลี่ยนไปเลยอะจ๊ะ แต่ที่เคยกินแถวเชียงใหม่จะอร่อยมากๆ

 

ตอนที่ 11

หลังจากอิ่มหมีพลีมันแล้ว เราก็เรียกให้เด็กมาเช็คบิล อาหารไม่แพงนะ กินกันตั้งหลายคนแค่ 100 กว่าบาทเองงงมากเลย เราก็ถามพี่คนขับรถว่าจะพาพวกเราไปไหนต่อ ที่ถามนี่นึกว่าเขาจะมีที่ท่องเที่ยวจะพาเราไป ไหนๆก็เก็บค่ารถพวกเราเต็มที่แล้วนี่ ไปเด่นชัยเขาก็คิด 250 บาท พี่เขาบอกว่าไม่มีที่เที่ยวแล้วละ เพราะถ้าไปเที่ยวเดี๋ยวจะไม่ทันรถทัวร์นะ แอบมองหน้ากันแล้วก็คิดรถทัวร์ออกตั้งเกือบสี่ทุ่ม มันจะไม่มีเวลาได้ไงเนี่ย แล้วเขาก็เสนอมาว่าไปเด่นชัยไปนั่งรอรถเลย หาเดินเล่นแถวนั้น มีห้องน้ำ ห้องท่า ห้องพักให้สะดวกสบาย พวกเราก็อ๋อ ถ้ามีห้องพัก ห้องรับรอง เราก็น่าจะไปนอนเอาแรงรอรถดีกว่า สองคนสามีภรรยาก็ขับรถพาพวกเรามาเรื่อยๆ กว่าจะถึงเด่นชัยก็บ่ายโมงกว่าๆ พอเห็นสถานีขนส่ง พวกเราก็แถบหงายท้องตึง เนี่ยนะสถานีขนส่งมีอยู่แค่นี้ แล้วพวกเราจะไปอยู่ตรงไหน พี่คนขับสองแถวบอกเลยว่า "อยู่นี่แหละสบายดี ห้องน้ำ ห้องท่า มีให้เสร็จสรรพ มีห้องพักรับรอง" น่านพูดไปนู่นเลย ตาหลก แล้ว ฉันไม่เห็นมางมีอะไรเล๊ย มีแต่เก้าอี้ตั้งเรียงเป็นแถว พัดลมสักตัวก็ไม่มี ห้องขายตั๋วก็เท่ากับแมวดิ้นตาย คนขายตั๋วก็นั่งทนกันได้ แล้วพี่สองแถวกับภรรยาเธอก็รีบบอกเลยว่า "อยู่ตรงนี้กันนะ พวกพี่จะกลับแล้ว" พวกเราก็ "อ้าว พี่ รอเดี๋ยวสิแล้วจะให้พวกหนูทำอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่มีตลาดไม่มีที่ให้เทีี่ยวเลยหร๋อ" พี่เขาบอก "มีๆก็รองถามๆดู" อ้าว เวงซะแล้ว พูดเสร็จ คุณเธอก็เบิ้นรถโกโลโกโส ออกไปอย่างไม่ห่วงไรเลย เผล่นแน๊บ พวกเรายืนงง แล้วเกลียดตัวเองกันชะมัด แทนที่จะเกลียดพวกเขาทั้งสอง ก็จะไม่ให้เกลียดตัวเองกันได้ไง ไอ้เรามางโง่กัน มีตั้งสามหัว แต่ปัญญาไม่มีกันสักคน ให้สองแถวหลอกมาปล่อย มันน่าเตะจริงๆเลย แล้วมาปล่อยที่ไหนไม่ปล่อยๆซะสถาณที่แห้งแล้ง กันดาร ฝุ่นตรึม อากาศร้อนอบอ้าว มีร้านค้าประจำสถานีอยู่ร้านเดียว แล้วยายคุณป้าเจ้าของร้านก็ไม่ได้มีความเป็นมิตรเลย ถามอะไรก็ไม่ตอบ ไม่พูด เหมือนเห็นพวกเราเป็นมนุษย์ต่างดาวงั้นแหละ

พวกเราไม่รู้จะทำไง ก็สองแถวไปแล้วอ่ะ แล้วแถวนี้ก็อย่าหวังว่าจะมีรถผ่าน กันดารขนาดนั้น พวกเราพยายามคิดเข้าข้างตัวเองวามันอาจจะดีก็ได้ เดินสำรวจสถานี จนทั่ว ไหนอ่ะ ห้องรับรองห้องที่เราจะพักไม่มีเลย มีแต่ห้องฝากรถมอไซด์กลิ่นน้ำมันจากรถมอไซด์โชยหึ่ง แล้วก็มีห้องน้ำเก่าๆ ประตูก็พุพัง ลงก่อนยังไม่ได้ อยู่สองห้อง เดินหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอสภาพความสะดวกสบาย เรามองทะลุประตูหลังเห็นมีเหมือนคลองหรือแม่น้ำก็ไม่รู้ เลยเดินออกไปดู ออกบ่อน้ำที่เขาขุดขึ้นมา เหมือนอ่างเก็บน้ำ แต่เล็กมาก แต่มีลม พัดเย็นตลอดเวลา เราเดินดูจนทั่ว ก็กลับเข้ามาด้านหน้า คนขายตั๋วก็ถาม "มาทำไรกันครับ จะไปไหน จะซื้อตั๋วอะไร" นึกในใจฉันคงจะมาเดินช๊อปปิ้งมั่ง แต่เราสามคนก็ประสานเสียง "ไม่ได้มาซื้อตั๋วแต่จะมาคอยรถ รถที่ไปพัทยามาตอนไหน" เขาบอก "มาเกือบสี่ทุ่ม เชิญพวกคุณนั่งคอยไปได้เลย ตีตั๋วคอยยาว" น๊าน พูดให้แค้นซะงั้น อยากจะกรี๊ด พูดเสร็จคุณเธอก็ปิดหน้าต่าง สะบัดบ๊อบ ใส่เราซะงั้น เจ้าน้องบี เริ่มอารมณ์บูด บ่นว่าสองแถวว่าเนี่ยพวกหลอกพาเรามาปล่อย หน๊อยจะเก็บตังค์จากเราแพงๆ รีบเอาเรามาส่งเพราะกลัวจะเสียเวลา ส่งเสร็จก็แจ๋นไปรอเหยื่อรายอื่นที่สถานีแพร่นั่นแหละ อุ้มก็ชวนน้องๆว่า "เราพอมีเวลาเราหารถไปแพร่ไหม แล้วไปถามเขากันว่ารถที่ไปพัทยามันไม่มีจริงๆ นะหร๋อ" ทำไมต้องให้พวกเราลำบากอยู่แถวนี้ แต่น้องๆบอกว่า "อย่าเลยพี่กว่าจะไปกว่าจะมาหมดค่ารถ อีกบานเต" แล้วเราจะทำอย่างไร สรุปก็ไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่เก้าอี้ของสถาณี แต่ขอบอกนะค่ะ นั่งไม่ทันถึงชั่วโมง ตัวเนี๊ยเหนียว เหงื่ออกซิกๆๆๆ เจ้าบีอยู่ๆก็เดินหายไปไหนมะรู้ หายไปนมนานมาก ทีแท้ ทนร้อนไม่ไหว ไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้ริมสระนู่น ลมพัดเย็นตลอดเวลา ส่วนตัวเองก็เดินไปเดินมาวนแล้ววนอีกในสถานีนั่นแหละ เฮ้อ ตรู กลุ้ม มิตรรักแฟนเพลงก็หายเงียบไม่ยอมโทรมา กำลังใจก็ไม่มี ไม่มีใครห่วงเราเลยหร๋อเนี่ย จะมีใครสงสารเราบ้างไหมที่ต้องคอยรถนานนับช่วงโมง โอ๊ย ใจจะขาด บอกแล้วเชียวว่าให้จองตั๋วไปกลับจากพัทยาเลย ก็ไม่ยอมฟังเรา บอกรถมีๆ แล้วเป็นไงละ รถมีตอนสี่ทุ่ม ฮือๆ ร้องไห้ดีกว่า

ร้อนจนเป็นแบบนี้เลยอ่ะ ร้อนม๊ากมาก
​

แต่คนเราว่าไหม มันอยู่ที่ความคิดจะสุขจะทุกข์ มันก็ขึ้นอยู่กับเราคิด เราคิดบวก คิดดีมันก็ดี เราคิดว่ามันแย่ มันก็แย่ คิดดูตอนจะไปก็อยากๆๆจะไป พอตอนจะกลับเสร็จสิ้นภาระกิจแล้วนี่จะอยู่ทำไม แถมน้องก้อยมีลูกเล็กๆคอยอยู่ที่บ้าน ส่วนน้องบีก็มีงานรอ ส่วนตัวเองก็มีแม่ที่ป่านนี้นั่งชะเง้อชะแง้แล้วว่าลูกสาวสุดทีรักทำไมไม่มาเสียที ไหนบอกว่าไปแค่แป๊บเดียว อิอิอิิ บอกแม่ว่าไปแป๊บเดียวจริงๆ แป๊บเดีียวตั้งแต่วันเสาร์แล้ว ตอนกลับก็อยากๆจะกลับ เร่งเวลา เร่งรถ เร่งไปหมด เนี่ยแหละความเป็นคนของพวกเรา มางไม่มีพอดี ตอนขามารถช้า รถสาย ไม่เป็นไรอารมณ์ดี เพราะรู้ว่าจะไปสนุก ได้เที่ยว แต่ตอนจะกลับก็คงอยากให้ถึงที่หมายปลายทางเร็วๆ เพราะแต่ละคนมีภาระ มันก็เลยทำให้อารมณ์จากดีกลายเป็นเสีย ก็เพราะความคิดของเรานี่แหละ

ธรรมชาติข้างหลังสถานีขนส่ง เนี่ยแหละห้องรับรองของพวกเรา ที่สิงสถิตทั้งวัน
​

 

..............................................................................
กระทู้ Review ท่องเที่ยวแบบนี้ เวลาคนจะไปเที่ยวจะ Search ใน Google เพื่อรวบรวมหาข้อมูลและ มักจะขึ้น

จะมีคนอ่านนานอีกเป็นปีปีและหลายๆพันคนครับ

กระทู้ท่องเที่ยวเก่าๆของผมยัง Search เจอเลย