คุยกันฉันท์เพื่อน - ( ๔๑) ^_^

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ วิิญญาณนิพพาน
พอ ดีช่วงนี้มีคนมาถามเรื่องเเก้กรรมเรื่องไปทําเเท้งมา ผู้ชายถามครับ ผมเลยบอกให้สวดมนต์ นั่งสมาธิ เเผ่เมตตา กรวดนํ้าให้เค้าไปทุกวัน ผมก็ไม่รู้ว่าเขาจะทําเปล่า เเล้วผมก็บอกให้ดีมากขึ้นด้วยคือไปบริจาคเลือดทุกๆสามเดือน เเละบริจาคร่างกาย ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นกําลังจะทําอยู่ครับ เเต่ตอนที่บอกคนนี้ อีกคนเข้ามาอ่านเเล้วเขาสนใจเลยไปบริจาคด้วยเลย สรุปคือไปบริจาคสองคนครับ เเละพอเรื่องบริจาคนี่เกิดขึ้นมา พอผมนั่งสมาธิ ผมก็เห็นผู้หญิงหน้ายาว ผมยาว ผิวขาว เเล้วอยู่ดีๆเขาก็เเลบลิ้นออกมาครับ เเต่ลิ้นยาวเฟื้อยเลย นี่เป็นครั้งเเรกที่ผมเห็นวิญญาณในชีวิตครับ ตอนเเรกไม่ได้คิดเรื่องนี้ คิดว่าอาจเป็นเทวดามาลองใจเรา เพราะพอดีช่วงนี้ คนข้างบ้านผม คนเเก่อายุเจ็ดสิบหกได้เขาเพิ่งเสียไป เขาเป็นมะเร็งอะครับ เเต่ตอนเสียเขาไปดี เขาไปเที่ยวเเล้วนอนหลับบนเริือเเล้วไปเลยครับ ผมเลยมีเสียวๆอยู่บ้างตอนกลางคืน เพราะที่ผมนั่งสมาธิอยู่ติดข้างบ้านเขาครับ ทุกทีจะออกไปนั่งเล่นหลังบ้านตอนกลางคืน ตอนนี้เลยไม่ได้ไป มีไปบางที เเหะๆ เเต่ตอนเห็นผีในสมาธิ ผมกลับไม่กลัวนะ เเปลกดี ไม่ตกใจด้วย ผมก็นั่งต่อไป เห็นก็เห็นหนอ คือจะเอานิพพานอย่างเดียว ตายเป็นตายครับ ผีก็ผีครับ ฮ่าๆๆ ผ่านอันนี้ไปครับพี่ธร ส่วนวันถัดมา เอาอีกเเล้วครับ เห็นเป็นช่องคลอดผู้หญิง เเล้วอยู่ดีๆก็มีเเบบประมาณเด็กออกจากช่องคลอด คือประมาณว่าเด็กกําลังคลอด เเล้วจิตผมก็วิปัสสนาไปว่า เกิดเเก่เจ็บตาย อะไรทํานองนี้ อันนี้จิตคิดให้เองครับ ผมไม่ได้คิด อ้อ หลังจากเห็นภาพเด็กกําลังคลอดออกมาเเล้ว ภาพหายไปปุ๊บ อีกไม่กี่วิก็มีเเสงกลมๆสีเนื้อเเว่บขึ้นมาเเล้วหายไปครับ ผมเดาว่าพระบรมสารีริกธาตุท่านมาสอนธรรมเเหงๆอันี้ให้เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา คือทุกวัน ผมจะคิดอย่างเดียวว่าจะนิพพาน ไม่ขอไปที่ไหน ขอนิพพานอย่างเดียว คิดงี้ทุกวัน พอวันที่สามคือเมื่อวานนี้เอง เอาอีกเเล้ว คราวนี้เห็นเป็น ฮิๆๆ ผมพูดไปพี่ธรอาจมีงงคือ ผมคาดว่าน่าจะเป็นไมเคิ่ล เเจ๊คสันครับ คือธรรมดาหลังสวดมนต์ กรวดนํ้า เเผ่เมตตา ผมจะเเผ่ไปให้ไมเคิ่ลทุกวัน ก็เเผ่ใหุ้ทุกคนในโลกด้วย อ้อ ต้องบอกพี่ธรก่อน เดี่ยวนี้ผมเดินจงกรมด้วยครับ คือจะเดินซักสิบนาทีก่อน เเล้วมานั่งสมาธิพุทโธสิบนาทีเเล้วก็เปลี่ยนเป้นนะมะพะธะ เมื่อวานวันที่สามนั่งไป อยู่ดีๆเห็นเป็นคนหน้าดําๆเเบบโหลๆเเเบบจะเหมือนกระดูกอยู่เเล้ว เเล้วก็ใส่ชุดสีเเดง เเว่บเเรกที่เ็ห็น จิตมันคิด เอาอีกละ มาอีกเเล้ว เเต่ผมไม่กลัวนะ ผมก็นั่งต่อ เเป๊บนึงผมก็จําได้เลย เฮ่ย ภาพนี้มันเหมือนไมเคิ่ลใน mv thriller นี่ ผมว่าพี่ธรเคยดูอยู่เเล้ว ที่เป็น mv ที่ไมเคิ่ลเป็นผีดิบในเมืองร้าง คือที่ผมเห็นหน้าเเบบเดียวกันเลย ตาลึกๆโหลๆ คือใช่หน้าไมเคิ่้ลเลยเเต่อาจจะตอบกว่าหน่อย เเละที่สําคํญคือ เขาใส่เสื้อ jacket สีเเดง คือเเบบเดียวกับ mv ผมรู้เลยไมเคิี่ลเเน่ๆ คือถ้าไม่เป้นเทวดามาทดสอบผม หรืออุปาทานไปเอง คนๆนั้นคือไมเคิ่ลครับ เสร็จพอภาพหายไป ผมเห็นอะไรอีกไม่รู้จําไม่ได้ เเละมาก่อนออกจากสมาธิ ผมเห็นเป็นหนูเเกสบี้ผม มีตัวหนึ่งนอนทอดยาวอยู่ประมาณว่าให้นมลูกครับ น่าจะเป็นข้าวผัดนะ เเล้วก็มีหนูเเกสบี้อีกประมาณห้าหกตัวหันมามองมาที่ผม ก็คือหนูเเกสบี้ที่ผมเคยเลี้ยงไว้นั่นเเหละที่เสียไปหมดเเล้ว ผมก็เเผ่ไปให้พวกเขาทันทีเเล้วก็ออกจากสมาธิ ไม่รู้นะพี่ธร เเต่ผมว่าผีนั้นคงเป็นเพราะจังหวะผุ้ชายสองคนนั้นบริจาคร่างกายเเหงๆ เขาเลยมาขอส่วนบุญ ( ถ้าใช่นะ ) พี่ธรคิดว่าไงครับ เเต่ก็ดีนะ เห็นผีก็ดี ผมจะได้รู้ว่าจริงๆเเล้ว ผมกลัวผีมากรึเปล่า คือมันก็มีเสียวๆนะ เเต่พอเห็นในสมาธิจริงๆเรากลับไม่กลัว เเต่ยังไงผมก็ไม่ลบหลู่อยู่ดี ขออุทิศบุญที่สองคนนั้นไปบริจาคร่างกายให้เเก่พี่ธรด้วยครับ อนุโมทนา จริงๆผมเคยบริจาค เเต่ตอนนี้ผมยังไม่ได้อยู่ไทย เลยยังทําอะไรไม่ได้ พี่ธรคิดไงเเนะมาด้วยก็ดีครับ ผมว่าน่าสนใจดี เจริญในธรรมครับพี่ธร

 

ต้องขอเกรื่นเรื่องไมเคิ่ลหน่อย คือทุกวันหลังจากที่ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิเสร็จเเล้ว ผมจะเเผ่เมตตาเเละกรวดนํ้าให้ทุกคนในโลกนี้ เเม้กระทํ่งคนที่ผมไม่ชอบ คือไม่อยากโกรธเกลียดใครอีกเเล้วในโลกใบนี้จะได้ไปนิพพานได้ เวลาผมเเผ่เมตตา ผมจะอุทิศให้ไมเคิ่ลทุกวัน คือผมจะเอ่ยชื่อไมเคิ่ลเ้ลย ทําอย่างนี้ทุกวันนับตั้งเเต่วันที่ไมเคิ่ลเสียไปครับ คืออย่างที่บอก ถ้าไม่ใช่ไมเคิ่ลจริงๆ เราก็อาจอุปาทานไปเอง ก็มีอยู่สองประเด็นนี้ครับ ส่วนเรื่องเห็นเด็กถูกเครื่องมือสีฟ้าๆคีบออกมาจากช่องคลอด ตอนเเรกผมก็นึกว่า เทวดาอาจมาสอนเราให้เห็นถึงเกิด เเก่ เจ็บ ตาย เพราะจริงๆทุกวัน ผมจะนึกถึงนิพพานตลอด คือไม่อยากเกิดเเล้วจริงๆ พอเเล้วจริงๆ พอไปเล่าให้พี่ธรฟัง พี่ธรบอกผมว่า นั่นคือวิญญาณเด็กที่มีคนไปบริจาคเเล้วผลบุญมาถึงผม เเล้วผมก็เเผ่ให้ทุกคนอยู่เเล้ว เขาถึงมาขอบุญ ( ฮิๆๆ จริงๆ ไม่ต้องมาขอ ผมก็เเผ่ให้ทุกคนอยู่เเล้วครับ ) พอพี่ธรบอกผมอย่างนี้ ผมก็เเบบ เออ เรามองข้ามไปได้ไงหว่า เขาเพิ่งไปบริจาคให้ด้วย มันก็เลยมึเหตุมีผลเื่ชื่อมกันไปได้ทั้งหมด อีกอย่างจากวันเเรกที่เห็นผุ้หญิงเเลบลื้นจนถึงวันนี้ก็เข้าวันที่ห้าเเล้ว ผมก็ยังคงเห็นอยู่ทุกวัน เเละนี่คือครั้งเเรกของผมที่เห็นวิญญาณหรือผีในสมาธิ ก่อนหน้านี้จะเห็นเเม่ชีกับพระองค์หนึ่งซึ่งอันนี้เคยเล่าให้พี่ธรฟังไปเเล้ว เเต่ตอนนี้ผมเริ่มชินละ อย่างน้อยผมก็จะได้รู้ว่า วิญญาณมีจริง ครับ วิญญาณ โลกหลังความตายมีจริงเเน่นอน ผมขอยืนยันครับ ขอต่ออีกหน่อย สองวันที่เเล้วเห็นเป็นผู้หญิงผมยาว ไว้ผมเเสกกลาง ตาโตๆจ้องมาที่ผมครับ หน้าออกเหลืองๆหน่อยเหมือนคนไม่สบาย ใ้ต้ตาเธอเป็นสีดําครับ เธอใส่ชุดสีขาว ทีเเรกคิดว่าเเม่ชี เเต่ไม่น่าจะใช่เพราะชุดเเม่ชีต้องมีที่พาดบ่า เเต่ของเธอไม่มี เธอจ้องมาที่ผม เอาเเค่นี้ก่อนเเล้วกันครับ เจริญในธรรมครับทุกคน

 

เเหะๆ ขอบคุณครับพี่ nuttadet การเห็นวิญญาณนี่เป็นข้อดีสําหรับผมเพราะ ผมเฝ้าติดตามเรื่องผีๆพวกนี้มานานละ สงสัยว่าเค้ามีตัวตนจริงเปล่า ??? ตอนนี้ไม่สงสัยละ มีเเน่ๆเเม้ผมยังไม่เคยเห็นด้วยตาเปล่าก็ตาม เห็นเเต่ในสมาธิตอนหลับตา เเหะๆ เเต่ถ้ามาให้เห็นอีก ขอเพลาๆบ้างก็ได้ครับ เล่นมาสี่ห้าวันติดต่อกันละ ผมว่าชักยังไงๆเเล้วนะเนี่ย เเต่ก็ดีครับ ท่านมา ผมก็เเผ่ไป เเละจะได้ฝีกจิตตัวเองให้กล้าอีก เพราะผมเคยฝันว่า ในอนาคต ซักวันผมจะไปนั่งสมาธิในป่าช้าให้ได้ถ้าไม่ตายไปซะก่อน อยากเอาจริงทางด้านนี้ครับ ขอยกผลบุญในครั้งนี้ให้เเก่ทุกท่านนะครับรวมไปถึงเจ้ากรรมนายเวรของทุกคนด้วย ถ้ามีอะไรผมอาจมาเล่าอีก จริงๆไม่ค่อยอยากเล่านะ ผมว่าเห็นเเล้ววางลงไปดีกว่า ไปยึดติดเดี๋ยวก็เกิดกิเลส สมาธิก็ไม่ก้าวหน้าอีก เจริญในธรรมครับทุกท่าน รักทุกคนครับ

 

ดีครับพี่ ณ. พี่ ณ. หมายถึงว่า ผุ้หญิงคนนี้กําลังอาฆาตผมอยู่รึเปล่าครับ ? หรือให้ผมอธิบายธรรมให้เขาฟังเฉยๆ ? ผมก็ว่าเเล้ว ดวงตาเค้าเเปลกๆนะเหมือนมีอะไรในใจกับผม เ๋ฮ่อๆๆ สงสัยเคยไปก่อกรรมกับเขามา เเต่หน้าตาเธอก็สวยดีนะครับ ถ้าไม่ดูออกป่วยๆก็เป็นผู้หญิงหน้าตาดีคนนึงทีเดียว ครับเเล้วผมจะเเผ่เมตตาต่อให้เธอเเละคนทั้งโลกทุกวันครับ ขอบคุณครับพี่ ณ. ที่ชี้เเนะ เจริญในธรรมครับ

 

ยินดีต้อนรับจ้าเฮฮา... ดีใจจังได้น้องเพิ่มอีกคนแล้ว

 

สาธุ สาธุ สาธุ... งามมากๆ เลยจ้า ณ

... แล้วตอนนี้พระในจิตของ ณ ยัง ยิ้มแฉ่งอยู่ตลอด ใสตลอด เมตตาตลอด เหมือนที่ผ่านๆ มา อยู่นะจ้ะ... น้องสาวคนเก่ง

 

ความคิดเยี่ยมมากจ้ะ น้องชาย...

ถ้ายังไม่มีใครเริ่มเล่า เดี๋ยวพี่จะเริ่มเล่าเรื่องของพี่ให้ฟังก่อนก็ได้จ้ะ... รอแป๊บละกันจ้ะ...

แต่ถ้าช่วงนี้ใครอยากเล่าก่อน... เชิญเลยนะคะ... เดี๋ยวจะตามสมทบขบวนค่า... ^_____^

 

สาธุ สาธุ สาธุ...

โมทนาด้วยจ้ากุ้ง... (ขออนุญาตเรียกคุณว่ากุ้งได้ไหมคะ... เรียกตัวเองว่าพี่... รู้สึกอยากเรียกแบบนั้น)

กำลังใจกุ้งเข้มแข็งมากเลยจ้ะ...

ที่ผ่านๆ มา ก็คงมีกันบ้างแหละจ้ะที่ท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง หลุดบ้าง แต่... เมื่อผ่านตรงนั้นมาได้แล้ว... เราจะรู้เลยว่า กำลังใจของเราเ้ข้มแข็งขึ้นได้อีกนิด... นิ่งเป็นอุเบกขาขึ้นได้อีกหน่อย...

เราอาจจะยังไม่รู้ตัวว่าเราปรารถนาการเป็นอะไร แต่อย่างน้อย ในจิตลึกๆ ของเรา... เราจะมีความสุขที่ได้ทำอะไรให้คนอื่นบ้าง... และนั่นก็เพียงพอแล้ว... ใช่ไหมจ้ะ...

สู้สู้จ้ะ... ^___^

สาธุ... โมทนาด้วยจ้ะ... ขออาราธนาบารมีพระให้กุ้ง ครอบครัว เพื่อนฝูง และุทุกท่านได้เข้าถึงที่สุดแห่งธรรม มีพระนิพพานเป็นที่พึ่งที่สุดด้วยเทอญ

 

รู้ก็ทุกข์ ไม่รู้ก็ทุกข์... รู้ก็สุข ไม่รู้ก็สุข...

เอาไงดีน๊า... ^_____^

ตอนที่ยังไม่รู้ ก็สุขไปตามสภาพ แต่ก็ทุกข์ว่า... เฮ้อ! นี่ตรูเกิดมาทำไมหว่า ชีวิตออกจะน่าเบื่อ ไม่เห็นมีสาระอะไรเลย... มีแต่ภาระหน้าที่ หนั๊ก หนัก หนัก....

แต่เมื่อรู้แล้ว ก็สุขว่า เย้! เราจะได้ทำอะไรเพื่อคนอื่น เพื่อศาสนาบ้างแล้วน๊า ดีใจจังเลย... แต่ก็ทุกข์ว่า.... ห๊า! อย่างเราเนี่ยนะ จะทำได้แบบนั้น.. ร้อยไม่เชื่อ พันไม่เชื่อ แค่เอาตัวรอดก็จะแย่แหล่ว จะไปช่วยคนอื่นเนี่ยนะ...


ตกลง... จารู้ดีไหมเนี่ย... ^___^

 

ขออนุญาตขยายตัวหนังสือหน่อยนะจ้ะกุ้ง...

โมทนาด้วยจ้ะ

 

^____^

ว๊าว! อ่านแล้วดีจังเลยค่ะ.... อบอุ่นจังเลย... นี่แหละค่ะที่เรียกว่า คุยกันฉันท์เพื่อน ฉันท์พี่ ฉันท์น้อง จริงๆ .... มีอะไรก็แลกเปลี่ยนกันนะคะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

เอ! เริ่มจากอะไรดีน๊า...

เริ่มจากตั้งแต่เล็กๆ ก็อยากแต่จะบวชพระ เคยร้องไห้แล้วถามคุณแม่ว่า ให้ธรเกิดมาเป็นผู้หญิงทำไม... ธรอยากเป็นผู้ชาย อยากบวชพระตลอดชีวิต...

บางทีดูทีวีรายการที่ทางราชการนำเอาศพของทหารผ่านศึกมาทำพิธีฌาปนกิจพร้อมๆ กัน ที่วัด แล้วถ่ายทอดสดทางทีวี... ก็จะร้องไห้ ถามคุณแม่อีกว่า แม่ให้ธรเกิดมาทำไม ธรไม่อยากตาย ธรกลัวความตาย ถ้าตายไปแล้ว ธรจะไม่ได้อยู่กับทุกคนอีก เวลาอยู่ในโลง ธรคงจะเหงา ไม่มีใครอยู่ด้วยเลย พอโดนเอาไปเผาก็ต้องร้อนมากแน่ๆ เลย... ธรไม่ตายได้ไหม

พอโตขึ้นมาหน่อย... ก็รู้สึกแต่ว่า นี่เราเกิดมาทำไมเนี่ย... ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ชีวิตนี่... เกิดมา เรียน เรียน เรียน เรียน เรียน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน แล้วก็ตาย... แป๊บเดียวก็ไม่มีใครรู้แล้วว่าเคยมีเรามีตัวตนอยู่ในโลกนี้...

มันช่างว่างเปล่าจริงๆ

น่าเบื่อจริงๆ...

นี่เราจะต้องทนไปทำไม ทนเพื่ออะไรน๊า... ฯลฯ

แต่นับว่าโชคดี ที่ตลอดทางที่ผ่านมา... มีตำรับตำรามากมายของครูบาอาจารย์ทั้งหลายให้ได้อ่าน (ห็นว่าทุกเรื่องที่อ่านในตอนนั้นเป็นนิทาน - สนุกมากๆค่ะ)

ไม่ว่าจะเป็น กฏแห่งกรรม ของคุณ ท.เลียงพิบูลย์... พระเจ้าสิบชาติ... พระเจ้าห้าร้อยชาติ... วรรณกรรมจักรๆ วงศ์ๆทั้งหลาย... หนังสือคำสอนของหลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น... โลกทิพย์... โลกลี้ลับ... หนังสือคำสอนของหลวงพ่อสด (วัดปากน้ำ)... อภินิหารย์ อภิญญาของพระนักปฏิบัติทั้งหลาย... หนังสือของคุณดอกไม้สด... หนังสือชาดกต่างๆ...

จนกระทั่งมาเจอหนังสือ ของ สายมหาสติปัฏฐาน... หนังสือของหลวงพ่อจรัญ... หนังสือของหลวงพ่อฤาษี (วัดท่าซุง)...

อีกทั้งหนังสือผจญภัยในป่าในดงของหลายๆ ท่าน หนังสือธรรมะ หนังสือสวดมนต์ต่างๆ...

ท้ายที่สุด... มาเจอเว็บพลังจิต... มาศึกษาธรรมะกับ อ.คณานันท์... ได้กราบนมัสการพระอาจารย์ ครูบาอาจารย์หลายๆ ท่าน ทั้งกายนอกและกายใน...

ได้พูดคุย กับเพื่อนๆ ที่ปฏิบัติธรรม...

แล้วทุกอย่างก็มาหลอมรวมลงในเบ้าเดียวกันเป็นธรในขณะนี้...

กราบขอบพระคุณองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย.... บิดา - มารดาทั้งหลาย... ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย... เพื่อนๆ กัลยาณมิตรทั้งหลาย... ที่ได้ช่วยกันแต่งเติม - หลอมรวม สรรพสิ่งทั้งหลายให้กับดวงจิตดวงนี้... กราบขอบพระคุณค่ะ