การวัดแรงบุญ

เวลาเราทำบุญ เราจะรู้สึกว่า ปิติ มีความสดชื่นในหัวใจ
ขนาดวัดแรงบุญวัดได้ใหม
มีผู้ที่มีฌาณระดับสูงเคยอธิบายว่า วัดได้
ในมิติจักรวาล จะมีค่าๆหนึ่ง
แต่ในโลกมนุษย์เราต้องสมมุติป็นแรงบุญ แรงบาป
วัดหน่วยเป็นสังฆทานที่เราถวายวัด
เช่นถ้าฆ่า วัว 1 ตัว จะเป้นบาป 1200 สังฆทาน แปลว่า ต้องทำสังฆทาน 1200 ครั้งจึงจะเทียบเท่า
ทำบุญสร้างพระประธานในโบสถ์ อาจจะได้บุญ ประมาณ 3000 สังฆทาน
จึงมักจะมีคนแย่งกัน จองและสร้างพระประธานในวัดที่สร้างใหม่
เพราะ เชื่อว่า จะได้บุญมาก

 

ที่เล่ามานั้น เป็นบุญตรง
เราวัดบุญสัมพัทธ์ได้
คือวัดว่า ถ้าตัวเราเป็นหลัก มีบุญที่มีค่า หน่วยหนึ่ง
เมื่อเทียบกับคนอื่น
จะรู้ได้ว่า เขามีแรงบุญ มาก หรือน้อยกว่า เรา
จะเป็นข้อมูลที่ช่วยให้การติดต่อระหว่างกัน จะสำเร้จได้โดยง่าย

อีกวิธีที่ผมใช้ประจำคือ นึกภาพว่า คัวเรายืนอยู่ ณ จุดหนึ่ง
คิดถึงคนที่เราจะเกี่ยวข้อง แล้ว ตั้งจิตดู จะสามารถ มองเห็นว่า เขาอยู่ห่างหรืออยู่ใกล้เรา
ถ้าอยู่ใกล้ ก็แปลว่า มีบุญสัมพันธ์ที่ดีมาก
ถ้าห่าง จะมีบุญสัมพันธ์กันน้อย
ผมมีตารางชื่อคน ที่ผมต้องติดต่อเป็นประจำ เรียงลำดับไว้
แล้วมีค่า ความใกล้ห่าง บันทึกไว้ เวลาไปติดต่อกับเขา
เราจะสามารถคำนวณได้ว่า เรื่อง นั้นจะสำเร็จใหมมากน้อยอย่างไร

ค่าระยะห่างของแต่ละคนจะผันแปร ไปเล็กน้อย
ขึ้นอยู่กับ ภาวะแรงบุญสัมพัทธ์ และ ภาวะจิตของคนๆๆนั้น
การใช้วิธีนี้ มีประโยชน์

คนที่คิดว่า มีจิตดี จิตเป็นหนึ่ง น่าจะลองทำและเอามาใช้
เป็นหลักของ บุญสัมพัทธ์ เป็นค่า ดัชนี
คนละความหมายของ คำว่า บุญสัมพันธ์
ช่วยในการติดต่อกับคนอื่นได้ดี

 

ถ้าจิตใจต้องการทำบุญจริงๆ ทำแค่ไม่กี่ครั้งก็บรรลุเป็นพระอรหันต์ได้

 

เห็นด้วยกับคุณ zcracher ค่ะ การทำบุญที่ดีไม่ควรหวังสิ่งตอบแทน นั่นคือการทำบุญด้วยใจอันบริสุทธิ์

 

การทำดีใดไม่ประวิงหวังผล ไม่ลังเล ไม่ยึดติด ไม่มีผู้เดือดร้อนจากผลของการกระทำแล้วแล การทำดีนั้นถือว่าบริสุทธ์ บอริบูรณ์

 

วันก่อนไปเดินตลาดเห็นแม่ค้าทุบหัวปลาดุก ลูกแม่ค้าเขาก็เอามีดตัดคอปลาดุก ตัวปลาก็ดิ้นแด่วๆ น่าสงสารมากๆ หัวที่ตัดแล้วก็มีครีบที่ดุกดิกๆ ระบบประสาทยังไม่ตายเลยดุกดิกๆอยู่ เห็นแล้วเศร้าสงสาร

สงสารปลาและแม่ค้า

ปลาดุกมันเกิดมาก็ต้องให้เขาทุก ฆ่า

แม่ค้า เขาก็ทำเป็นอาชีพถ้าไม่ทำก็ไม่มีกิน

เห็นแล้วสงสารเลยเดินไปที่ร้านเขาแล้วก็เห็นปลาดุกหล่นลงมานอกกระบะที่เขาใส่ปลาตัวนึง

"พี่ๆปลาตกออกมาแล้ว" แต่ตัวที่เห็นมันไม่ดุกดิกแล้วง่ะ อยากเอาไปปล่อยอยู่
ถ้าเกิดมันยังไม่ตายจะบาปไหม๊อ่ะ

จากนั้นก็ขอเขาซื้อมาตัวนึง ไม่ได้ถามว่าโลเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่อยากปล่อย
ก็เลยได้มาตัวนึงไม่รู้หนักเท่าไหร่ (เดินไปกะน้อง 2 คนไปซื้อมา)

นัดแม่ไว้อีกที่นึง กลัวมันตายก็เลยรีบโทรหาแม่ให้แม่พาไปปล่อย
ใจก็กลัวว่ามันจะตายเดี๊ยวบาปแย่เลยจะช่วยเขาจะมาทำให้เขาตายอีก
และแล้วก็เอามันไปปล่อยลงคลอง มันดิ้นรีบลงน้ำใหญ่เลย ดีใจๆ ที่มันไม่ตาย

ดีใจที่ได้ช่วยหนึ่งชีวิต ดีใจที่ทำให้แม่ค้าไม่ต้องฆ่าปลาไป 1 ตัว จะได้ไม่ต้องมีเจ้ากรรมนายเวรอีก 1 ชีวิต

แต่ระหว่างพิมพ์นึกเสียใจที่ไม่ได้ช่วยเจ้าตัวที่ตกลงมาพึ่งมานึกได้ตอนที่พิมพ์อ่ะค่ะ (ตอนก็เห็นมันนิ่งอยู่ไม่รู้ว่ามันตายหรือยัง มันนิ่งมากมันอยู่กะพื้น ไม่รู้ตายป่าว) มานึกแล้วกลับเสียใจถ้ามันไม่ตายเราก็บาปที่บอกให้เขาเอามันเก็บที่เดิม แย่ๆเลย จะทำยังไงดีคะ

ใจจริงอยากเอาตัวนั้นด้วยที่มันออกมา ก็อย่างที่บอก มันนิ่งมาก
เป็นคนที่ไม่ค่อยได้เดินตลาดเลยไม่รู้ว่าดุกมันอึด (คนขับแท๊กซี่บอก)
เสียใจจริงๆค่ะ ไม่ได้คิดให้ดีๆ เฮ้อมาคิดวันนี้ เสียใจมากๆค่ะ ไม่น่าเลยปล่อยให้เขาตายยังดีกว่าอีก(สมมติว่าเขาไม่ได้ตาย)

ช่วยบอกวิธีขอให้เขาอโหสิด้วยนะคะ เฮ้อแทนที่จะได้บอกบุญกลายเป็นมา
สารภาพบาป

 

เอาเถอะนะ ไม่เป็นไรหรอก แค่เค้ารู้ว่าเธอจะช่วยเค้าก็คงดีใจแล้ว

 

ถ้าแค่ "บุญ" ก็บรรลุอรหันต์ได้ อย่างนั้น "อริยสัจ 4 และ มรรค 8" ก็ไม่มีความหมายนะซิ เฮอ...

ถ้าอย่างนั้น ศาสนา "พุทธ" จะต่างกับศาสนาอื่นตรงไหน ?

 

สาธุ

 

มันก็ต้องมีทั้งหมดมาประกอบกันครับ

 

เอ่.... งั้นช่างก่อสร้าง โบถส์ วิหาร ศาลาวัด ก็ได้บุญด้วยสิครับ แถมได้เยอะกว่าผู้บริจาคซะอีก ได้เงินด้วย เหอะๆ

ถ้าให้โลกมีคนดีหมดทุกคน แล้วใครจะฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเพื่อเอามาเป็นอาหาร ก็แสดงว่า คนเราก็กินแต่ผัก ผลไม้ (แล้วร่างกายหละ ต้องได้รับสารอาหารด้วย) และถ้าไม่มีคนฆ่าสัตว์ เราจะได้กินเนื้อสัตว์หรือเปล่า แล้วผู้คนคงว่างงานกันเยอะ ไม่มีอาชีพเกี่ยวกับการทำบาปเลย โลกจะอยู่ได้หรือเปล่านะ มีแต่คนดีทั่วเมือง

ถ้าไม่มีแม่ค้าปลา แล้วถ้าเราซื้อปลามา แล้วใครจะเป็นผู้ลงมือ


ถ้าไม่บริโภคเนื้อสัตว์ จะคิดค้นหาวิธี เนื้อสัตว์สังเคราะห์แทนเนื้อสัตว์ (ก็ไม่บาป) เหอะๆ

ถ้าโลกนี้มีแต่พระ แล้วใครจะทำอาหารถวายพระ อิอิ

 

เป็นบุญที่เกิดจากการขวนขวายในกิจที่ชอบครับ

ถ้าไม่มีคนกินเนื้อเลยได้ก็ดี ส่วนสารอาหารก็หาทดแทนจากสิ่งอื่นแทนได้ครับ

เป็นความคิดที่ดีครับถึงจะดูเหมือนเราไม่เคร่งครัดแต่อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องอาศัยเลือดเนื้อของผู้ใดมาหล่อเลี้ยงชีวิตของเรา (วัฎสงสารอันยาวนานใครจะไปรู้ว่าสัตว์ที่เรากินเนื้อเขาเข้าไปอาจจะเคยเกิดเป็นอะไรกับเรามาก่อนในอดีตชาติรึเปล่าครับ?)

ถ้าเป็นอย่างนั้นได้จริงๆเดี๋ยวก็มีวิธีกันเองแหละครับ หรือไม่คณะสงฆ์ทั้งหมดก็ประชุมกันและอนุญาตให้ทำอาหารกันเองได้ เช่นปลูกพืชผักธัญญาหารหรือเก็บผลไม้มาฉันครับ

 

อยากให้อาจารย์วัดระดับบุญให้หน่อย

 

เราว่าจะได้บุญมากบุญน้อยขึ้นอยู่กับความปิติของใจอ่ะค่ะ ถ้าเราอยากทำบุญมากๆ ถึงจะทำบุญด้วยเงินเพียงน้อยนิดแต่ก็มีความสุขได้ เหมือนที่พระพุทธองค์ท่านตรัสไงคะบุญถึงจะทำแต่น้อยก็อย่าได้ขาดการทำบุญ อะไรประมาณนี้

 

ปลาดุกตัวนั้น(ตัวที่นอนนิ่งที่พื้น) เขาเคยยืนดูคุณถึงกาลวิบัติโดยไม่ได้ช่วยเหลือ.......ด้วยแรง เพียงแค่นึกเห็นใจในเคราะห์กรรมที่คุณเคยได้รับเมื่อชาติปางก่อน ชาตินี้ เขาจึงได้รับแค่....ความเห็นใจ

 

เรากินเนื้อสัตว์อย่างนี้บาปไหมครับ

 

ที่จริง เรื่องบุญ นั้นเป็นเรื่องสูง
ขนาดแรงบุญมีแน่นอน
ลองคิดดู คน 1 คนใส่บาตร 1 ครั้งกับพระสงฆ์ 1 องค์
ลองคิดดูว่า จะได้บุญ มาก หรือ น้อยกว่า ซื้อฃีวิต วัว ควาย 1 ตัว มูล ค่า ประมาณ 14,000.- บาท

หรือ ออกเงินสร้างพระประธานในโบสถ์ ขนาดบุญ ต้องแตกต่างแน่นอน
การสมมุติขนาดบุญ เป็นค่าสัมพัทธ์

มีประโยชน์ในการ เปรียบเทียบ
เช่น ถ้าเรามี 1 หน่วย สังฆทาน
หลวงปู่แหวน สุจินโณ มี 50,000 สังฆทาน

เมื่อเราไปกราบท่าน ถวายสังฆทานให้แก่ หลวงปู่แหวน
เราจะได้บุญกลับมา 50,000 เท่า
คังนั้น ผู้คนจึง พยายามไปกราบไหว้ พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดี ตลอดเวลา โดยเฉพาะการเดินทางไปไหว้พระตามวัดต่างๆๆ เช่น 9 วัด ก็เพื่อจะแสวงบุญ
ถ้าไม่มีขนาดบุญ แล้ว คนจะไปทำไม

คนที่มีพลังจิตดี เมื่อ มองใคร ก้จะรู้ได้ทันทีว้า ใคร คนไหน เมื่อเทียบกับเรา ใครจะมีพลังบุญมากกว่ากัน
เมื่อรู้ขนาดบุญ การติดต่อ ระหว่างกัน จะง่าย และโปร่งใส
เช่นถ้าเราวัดและรู้ว่า ขนาดบุญเขามากกว่า เรา
เราก้จะติดต่อ กับเขาได้ อย่างสะบายใจ ไม่ต้องกลัวเขาหลอก เขาโกง
ไปติดต่อกับคนที่ ไม่มีแรงบุญ..แน่นอน อาจถูกโกง
ดัชนีขนาดบุญ ของคนรอบข้าง และใกล้ตัว มีความจำเป็น สำหรับคนที่มีพลังจิต

 

อย่างในหลวงของเราไงครับ ท่านจะไปกราบพระท่านใด พระท่านนั้นต้องระดับสุดยอดแล้วทั้งงั้น

 

อืม เห็นด้วยที่สุดดดดดดดดด
ในหลวงเราไปไหว้พระรูปใดบ้างครับ แต่ที่แน่ๆ มี ลพ.คูณ ด้วยแน่ๆ

 

เราจะเห็นภาพราชวงศ์ เสด็จไปกราบไหว้พระผู้ปฏิบัติดีเสมอ
การไปกราบพระผู้ปฏิบัติดีนั้น
ผู้ที่ไปจะได้ บุญกลับมา มากเท่า ตัวคูณของกำลังบุญ

ดังนั้นคนที่ฉลาด
เมื่อ ในหลวงและพระราชินีเสด็จไปกราบพระสงฆ์องค์ใด
ก็แน่ใจได้ 100 % ว่าสุดยอด
เพราะพระองค์ ก็เป็น พระโพธิสัตว์ที่ลงมาเกิด
ย่อมเข้าพระทัยว่า พระสงฆ์องค์ใด ควรจะไปกราบ

พวกเราก็เรียนลัด
รีบไปกราบพระสงฆ์องค์นั้น
ตามหลังพระองค์ท่านทันทีทันที
จะได้บุญเพิ่มมากขึ้น
เพราะ พระเจ้าแผ่นดิน ทรง กลั่นกรองให้แล้ว

และท้ายที่สุด ในหลวงท่านไปทรงกราบมนัสการมากๆๆ
บุญท่านก็เพิ่มพูนขึ้นอีกมหาศาล
ถ้าเราเรียนลัด
ก็กราบในหลวงพระองค์ท่านเสียเลย
ในทุกโอกาสที่สำคัญ
โดยเพาะ วัน เฉลิมพระชนม์พรรษา 5 ธันวาคม

ลองคิดดู แรงบุญที่เราเป็นมือ สุดท้าย
จะมหาศาลแค่ไหน

คล้ายๆๆ กับ ระบบ VAT ของรัฐบาล
ที่มือสุดท้ายต้องเป็นคนจ่าย

ดังนี้แล้ว การกราบในหลวงผู้เป็นที่รักแห่งประชา
ควรจะทำไหม ครับ